Κρούσμα ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ; Απόδειξη ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΟΣ!

αρχικώς τα είδαμε στη γειτονιά μας, νάτα σήμερα και στην πόρτα μας.

Είναι το δεύτερο κρούσμα ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ από τη Google στην Αιτωλοακαρνανία, τουλάχιστο το δεύτερο που υποπίπτει στη δική μας αντίληψη.
Μιλάμε για τη ΦΡΑΓΗ -με τη μορφή επισημάνσεως- που "έβαλε" η Google στον ιστότοπο του Δημήτρη Μπακή.
Ο γνωστός Αγρινιώτης δημοσιογράφος -εκδότης της εβδομαδιαίας τοπικής εφημερίδος "ΕΒΔΟΜΑΔΑ", είναι ο συντάκτης και ΕΠΩΝΥΜΟΣ διαχειριστής του ιστολογίου Ζαπαντοβράχωρο.
Είχε προηγηθεί η κατάργηση του ιστολογίου Το Παρόν της Αιτωλοακαρνανίας, μετα από έντονη δικαστική διαμάχη που κατέληξε στην καταδίκη του διαχειριστή του, με τοπική βουλευτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και δικηγόρο-στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας.
Για να τα λέμε όπως τα νιώθουμε, κρίναμε ως ακραία την -τότε- αντίδραση των πολιτικών μας, που αισθάνθηκαν ότι ή και θίχθηκαν πραγματικά.
Κι αν τότε ήταν -κατά την ταπεινή μας γνώμη- ακραία η αντίδραση των πολιτικών μας εκπροσώπων, σε βάρος ενός πολίτη -έστω κακού blogger- σήμερα η φίμωση ενός επαγγελματία δημοσιογράφου, είναι φαινόμενο τριτοκοσμικής χώρας.
Δεν εξετάζουμε κι ούτε μας ενδιαφέρει τι, πως, γιατί και για ποιόν έγραψε ο Δημήτρης Μπακής.
Αυτό πρέπει να είναι αδιάφορο για κάθε ΠΟΛΙΤΗ αυτής της κοινωνίας.
Το δικαίωμα στην κριτική -πρέπει να- υφίσταται;
Τότε το όπλο της οφείλουν να το ασκούν όλοι οι ΠΟΛΙΤΕΣ της χώρας. Επωνύμα ή και ανώνυμα. Και οι -πραγματικά ή κατά φαντασία- θιγόμενοι να αφήσουν στην άκρη τις "ηρωικές" καταφυγές.
Οι επωνύμως ή ανωνύμως γράφοντες -για θέματα δημοσίου συμφέροντος ή δημοσίων προσώπων- πρέπει να πάρουν επιχειρηματολογικά τεκμηριωμένη απάντηση.
Οι ανώνυμοι "γραφιάδες" -πολίτες ή δημοσιογράφοι- δεν είναι "ανώνυμοι" από επιλογή. Επέλεξαν να είναι "ανώνυμοι" (*) (στο διαδίκτυο είμαστε όλοι επώνυμοι, είτε υπογράφουμε, είτε όχι), από το φόβο των μηχανισμών και την ισχύ των διαχειριστών της εξουσίας σε κάθε επίπεδο. Όμως είτε επώνυμα, είτε ανώνυμα αρθρογραφείς, το αποτέλεσμα στην Ελλάδα, προφανώς είναι το ίδιο.
Ας το κατανοήσουν όλοι. Είναι φαλκίδευση της Δημοκρατίας, να παρεμβαίνει ο καθένας και ΝΑ ΦΙΜΩΝΕΙ, είτε εκφοβίζοντας (με μηνύσεις), είτε -στην ουσία- εκβιάζοντας (με αγωγές), είτε "φράζοντας" με abuse την απρόσκοπτη διακίνηση ιδεών, απόψεων, πληροφοριών ή ακόμη ακόμη και ανοησιών (πραγματικών, σε εισαγωγικά ή σύμφωνα με τη γνώμη του).

(*) Μεγαλύτερη "ανοησία" από τον ισχυρισμό κάποιων ότι "γράφει ανώνυμα" -για το διαδίκτυο τουλάχιστο- δεν υπάρχει. Και επειδή δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει ισχυρός θιγόμενος -τόσο- ανόητος, πρόκειται -εμφανώς- περί ιδιοφυούς επιτηδείου, άκρως επικινδύνου για το δημόσιο συμφέρον.