Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009

Στα αλβανικά γράφει η Άννα Ραγκούση...

Ποιός της έδωσε τις λίστες;

Το εκλογικό μήνυμα που έφτασε στα κινητά των Βορειοηπειρωτών ήταν γραμμένο στην Αλβανική!!!
Η εξαδέλφη του κυρίου Ραγκούση (γραμματέα του ΠΑΣΟΚ) σύζυγος του (παλαιο)κομμουνιστή τραγουδιστή Γιώργου Νταλάρα, ΑΝΝΑ ΡΑΓΚΟΥΣΗ-ΝΤΑΛΑΡΑ, επέλεξε να απευθυνθεί στους Βορειοηπειρώτες στην Αλβανική, γλώσσα του κράτους στο οποίο ανήκει η κατεχόμενη πατρίδα τους.
Γνωρίζει κανένας εκεί στο Πα.Σο.Κ. τι σημαίνει η φράση "Βόρειος Ήπειρος";

Ένα ερώτημα είναι, που βρίσκουν τα στοιχεία και καταρτίζουν τις λίστες.
Λέτε από κάποιο Πασόκο του Υπουργείου Παυλόπουλου;
Ας αρχίσει ένα οργανωμένο μποϋκοτάζ (CD, συναυλιών, εκδηλώσεων) στους συστημικούς αριστερούς καλλιτέχνες, σαν το σύζυγο της κας Ραγκούση. Κάθε € που πηγαίνει στην τσέπη όλων του, είναι σφαίρα στιο Εθνικό μέλλον μας.
Για το ίδιο σοβαρό θέμα δείτε τι έγραψε το blog «nenanews»:

«ΑΙΣΧΟΣ ΚΥΡΙΑ ΝΤΑΛΑΡΑ
Με μια μεγάλη δυσάρεστη έκπληξη βρέθηκαν αντιμέτωποι χιλιάδες Βορειοηπειρώτες σήμερα. Πολλοί είναι οι υποψήφιοι βουλευτές που έχοντας καταρτίσει λίστες επικοινωνίας, χρησιμοποιούν τα σύντομα μηνύματα μέσω κινητού τηλεφώνου για να ζητήσουν από τους ψηφοφόρους να τους επιλέξουν…..»


Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

Ευτυχώς που υπάρχουν οι Ελληνες της διασποράς...

Θεία λειτουργία στην Αγία Σοφία, οργανώνει ο Κρις Σπύρου.

Την πρόθεσή του να οργανώσει στις 17 Σεπτεμβρίου 2010 θεία λειτουργία στο ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, ανακοίνωσε ο Κρις Σπύρου, πρόεδρος της "Παγκόσμιας Ενορίας της Αγίας Σοφίας", σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στην Αθήνα. Στο προσκύνημα θα συμμετάσχουν επίσης εκπρόσωποι του Αμερικανικού αλλά και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την Αποκατάσταση του ναού.
Στη συνέντευξη ο Σπύρου, έδωσε στη δημοσιότητα επιστολή (Διαβάστε ΕΔΩ, παλαιότερη συνέντευξη του κ. Σπύρου στο apodimos.com) που έχει στείλει προς τον Τούρκο πρωθυπουργό, Ταγίπ Ερντογάν, με την οποία τον ενημερώνει για την κίνηση αυτή και τον καλεί να συμμετάσχει σε αυτό το "ιστορικό", όπως το χαρακτηρίζει, "παγκόσμιο προσκύνημα και προσευχή στην Αγία Σοφία μετά από 556 χρόνια".
"Πεποίθησή μας είναι, κύριε πρωθυπουργέ, ότι το παγκόσμιο προσκύνημα και η λειτουργία στον ιερό ναό της Αγίας Σοφίας θα αποτελέσει το έναυσμα για μία παγκόσμια συνάντηση κορυφής για την ειρήνη και τη συνύπαρξη",
τονίζει, μεταξύ άλλων, στην επιστολή του ο κ. Σπύρου.
Την επιστολή του αυτή ο κ. Σπύρου την έχει κοινοποιήσει στο γενικό γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Μπαν Κι Μουν, την υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, τον πρόεδρο της Επιτροπής Υπουργών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σάμουελ Μπόγκαρ και τους πρέσβεις της Τουρκίας στην Ουάσιγκτον και στην Αθήνα.



Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

Ο Νίκος Γκατζογιάννης τιμά στις ΗΠΑ...

το Ελληνικό όνομα.

Στα τέλη του Αυγούστου 2009, συνταξίδεψε στην Ελλάδα, με τον ομοεθνή μας (Ηπειρώτη από την μητέρα του) –καθηγητή πανεπιστημίων στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής- Μάικλ Δουκάκη. Ο συγγραφέας του βιβλίου «ΕΛΕΝΗ», είναι ένας σπουδαίος σύγχρονος Έλληνας, που τιμά τον τόπο καταγωγής του.
Ο Γκατζογιάννης, γεννήθηκε στον Λια Θεσπρωτίας το 1939 και το 1949 φυγαδεύτηκε στις Η.Π.Α. όπου βρισκόταν -ως μετανάστης- ο πατέρας του , μαζί με από τις τρεις αδελφές του.
Στις Η.Π.Α. παρακολούθησε τις βασικές του σπουδές σε σχολεία του Γουόρτσετσερ της Μασαχουσέτης.
Άριστος μαθητής, κέρδισε σημαντικές υποτροφίες και επέλεξε ως πεδίο σπουδών του τη Δημοσιογραφία, που τη διδάχθηκε στα Πανεπιστήμια της Βοστόνης και της Κολούμπια.
Είναι συγγραφέας τριών βιβλίων για το οργανωμένο έγκλημα, καθώς και δύο μυθιστορημάτων. Έχει τιμηθεί με 6 τίτλους διδάκτορα από διάφορα Πανεπιστήμια.
Παντρεύτηκε την Τζόαν Πόλσον, (συμφοιτήτριά του από το πανεπιστήμιο της Κολούμπια), και απέκτησαν τρία τέκνα, τον Χρήστο (όπως ο πατέρας του) σεναριογράφο, που ζει στο Λος Αντζελες, την Ελένη (όπως η μητέρα του), συγγραφέα του βιβλίου "Το σπίτι μου στην Ήπειρο", συντάκτρια περιοδικού που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη, την Μαρίνα, διακοσμήτρια, που ζει και εργάζεται στην Βοστόνη.
Oι αναμνήσεις του από τον Λιά της Ηπείρου, τα πώς και τα γιατί, τα πρόσωπα και γεγονότα της εποχής εκείνης και η σχέση τους με την σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα, τον οδήγησαν στην απόφαση να αρχίσει να ερευνά.
Στην πορεία της, απορροφήθηκε και αφοσιώθηκε και προκειμένου να την ολοκληρώσει, εγκατέλειψε τους «New York Times».
Τα στοιχεία της έρευνάς του, αποτέλεσαν το περιεχόμενο του βιβλίου του «ΕΛΕΝΗ», το οποίο τιμήθηκε ως το καλύτερο βιβλίο του έτους 1984.
Συνοπτικά η ιστορία που εξελίσσεται στο βιβλίο του «ΕΛΕΝΗ» ξεκινά από την 28η Αυγούστου του 1948, όταν η μητέρα του συγγραφέα, Ελένη Γκατζογιάννη, 41 ετών, και η θεία του Αλέξω, 56 ετών, εκτελέστηκαν κατόπιν εντολής του ανταρτοδικείου, με την κατηγορία ότι κατέστρωσαν και πέτυχαν την διαφυγή των τεσσάρων παιδιών της οικογένειας Γκατζογιάννη (τρία από τα τέσσερα κορίτσια και ο Νίκος) από τα συνολικά πέντε (4 κορίτσια και 1 αγόρι), για να τα γλυτώσει από το κομμουνιστικό, σε εξέλιξη, παιδομάζωμα.
Το σενάριο της κινηματογραφικής ταινίας «ΕΛΕΝΗ», με πρωταγωνιστές τον Τζόν Μάλκοβιτς και την Κέητ Νέλιγκαν, στην οποία ο Νίκ Γκατζογιάννης ήταν συμπαραγωγός, βασίστηκε στο περιεχόμενο του βιβλίου του, ενώ σκηνές της ταινίας γυρίστηκαν στο Λιά, τόπου μαρτυρίου και εκτελέσεως της μητέρας του Ελένης.
Η ταινία προβλήθηκε το 1985 και μόνο για λίγες μέρες στην Ελλάδα. Στη συνέχεια οι «δημοκρατικοί» παρακρατικοί μηχανισμοί της Ελληνικής (κοινοβουλευτικής, εξωκοινοβουλευτικής, «εσωτερικού» & «εξωτερικού») Αριστεράς, αντέδρασαν με απειλές, βομβιστικές επιθέσεις και προπηλακισμούς θεατών.
Με τη σκόπιμη απουσία του κράτους και των αστυνομικών του δυνάμεων, οι «αγνοί δημοκράτες» τραμπούκιζαν ανενόχλητοι έξω από τις αίθουσες προβολής. Απαγόρευαν την πρόσβαση κλείνοντας με ανθρώπινες «αλυσίδες» τις εισόδους τους, ενώ τρομοκρατούσαν ή ξυλοφόρτωναν όσους επέμεναν. Στο τέλος με μια κίνηση «ύμνο» στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕ τη συνέχιση της προβολής της.
Μετά την "ΕΛΕΝΗ", ο Ν.Γκ. έγραψε τρία ακόμα βιβλία για την Ελλάδα:
«A place for us»,
«Hellas»,
«Greece-Land of Light»,
τα οποία περιείχαν την «έκφραση μιας σχεδόν ευλαβικής αγάπης για την Ελλάδα» όπως έγραψε το «The New Yorker».
Το 2000 έγραψε και παρουσίασε το βιβλίο «Η Ελληνική Φλόγα» (στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Λιβάνη», ναι ο γνωστός). Το βιβλίο πραγματεύεται τη σχέση Ωνάση-Κόλλας.
Σε συνέντευξή του, τον Μάρτιο του 2008, στην Αυστραλιανή ομογενειακή εφημερίδα «ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» είπε:
«Για την Εθνική Ελληνική Μειονότητα της Βορείου Ηπείρου ζητάμε:
α) την απογραφή των εθνικών μειονοτήτων από τις κυβερνήσεις της Αλβανίας, οι οποίες την αρνούνται, αλλά ταυτόχρονα την απαιτούν από τις κυβερνήσεις άλλων χωρών, προκειμένου να στηρίξουν τους Αλβανικής καταγωγής πολίτες που ζουν εκεί.
β)μεγαλύτερη εκπροσώπηση των Ελλήνων της Αλβανίας στην δημόσια διοίκηση της χώρας και την αποκατάσταση των δικαιωμάτων των αδελφών μας, που τους αφαίρεσαν οι Αλβανικές αρχές.
….Η αυτονόμηση του Κοσσόβου είναι μεν μια αποσταθεροποιητική εξέλιξη στα Βαλκάνια, αλλά μπορεί να μας δώσει την δυνατότητα να πιέσουμε και μείς την Αλβανία για την αυτονόμηση της Βορείου Ηπείρου.
Η «Ελένη», γράφτηκε πριν από 25 περίπου χρόνια, και ό,τι γράφει είναι πέρα για πέρα αληθινό.»
Ο Νικ είναι ενεργό μέλος της American Hellenic Educational Progressive Association (ΑΗΕΡΑ) και του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού.
Τιμήθηκε το 1988, από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως με τον τίτλο του «Άρχοντα, Διδασκάλου του Γένους».
Διετέλεσε Πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ηπειρωτών Εξωτερικού (ΠΣΗΕ) μέχρι τις 25 - 27/7/2008.
Αυτή την εποχή γράφει τα απομνημονεύματα του ως ρεπόρτερ των New York Times, με προσωρινό τίτλο «A reporter’s Life».



Ο (δεύτερης γενιάς) Ελληνοαμερικανός Αντριου Μάνις

και πως είδε την Ελλάδα.
του Γιάννη Παπαδόπουλου (Εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ")

Ο ιστορικός Άντριου Μάνις μεγάλωσε σε ένα σπίτι χωρίς αναμνήσεις. Όταν η οικογένειά του μετανάστευσε στην Αμερική έκοψε τον ομφάλιο λώρο με τις ρίζες και το παρελθόν.
Η Ελλάδα ήταν γι΄ αυτόν μια χώρα μακρινή και άγνωστη. Μέχρι που πριν από μερικούς μήνες ταξίδεψε σε αυτήν και τη γνώρισε από την καλή και από την... ανάποδη. Ήταν μια σχέση μίσους και αγάπης.
Ο Άντριου Μάνις, γιος... Ελλήνων μεταναστών στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ, ήθελε να ξεχάσει την ελληνική κληρονομιά του. Το πρόβλημα του πατέρα του με το αλκοόλ τον ωθούσε μακριά από τις ρίζες του. Ακόμα και η μητέρα του, νησιώτισσα από την Κάρπαθο, δεν μιλούσε ποτέ στον γιο της στα ελληνικά και επέμενε η οικογένεια να αλλάξει το επώνυμό της από «Μανιατάκης» σε «Μάνις».
Όμως μέσα από σκόρπιες διηγήσεις συγγενών η δίψα να γνωρίσει την πατρίδα των γονιών του έμεινε ζωντανή. Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν έξι δεκαετίες μέχρι να επισκεφθεί ο κ. Μάνις για πρώτη φορά την Ελλάδα. Ως υπότροφος του Ιδρύματος Φουλμπράιτ εξασφάλισε την παραμονή του για τέσσερις μήνες στη Θεσσαλονίκη και δίδαξε δύο μαθήματα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.
«Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία που με συγκίνησε και με έκανε πιο ολοκληρωμένο άνθρωπο. Μια εμπειρία που θα ήθελα να ξαναζήσω...» λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Μάνις, βραβευμένος ιστορικός και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μacon State στην Τζόρτζια.
Ο κ. Μάνις γεννήθηκε στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα το 1954. «Ο πατέρας μου μεγάλωσε στην Αθήνα και επισκεπτόταν την Ελλάδα συχνά. Εγώ δεν είχα την ευκαιρία να πάω όσο ήμουν μικρός. Τα χρήματα για το ταξίδι ήταν πολλά και δεν ήμασταν πλούσια οικογένεια». Σε μια προσπάθεια να αποδεσμευτεί από το παρελθόν του ο κ. Μάνις άφησε την Ορθόδοξη Εκκλησία και έγινε βαπτιστής. Δίδαξε σε πανεπιστήμια στη Νέα Ορλεάνη και τη Βιρτζίνια πριν καταλήξει στην Τζόρτζια. Μελετά τον ρόλο της θρησκείας στην αμερικανική ιστορία, καθώς και την περίοδο του κινήματος των κοινωνικών δικαιωμάτων. Μαγεύτηκε από την ομορφιά. Στους τέσσερις μήνες που παρέμεινε στην Ελλάδα ο κ. Μάνις μαγεύτηκε από την ομορφιά του τοπίου και τη φιλοξενία των κατοίκων, απογοητεύτηκε από τις απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις του πανεπιστήμιου και μίσησε την ελληνική γραφειοκρατία.
Γνώρισε την Ελλάδα από την καλή και από την ανάποδη. Και όταν επέστρεψε στην Αμερική έγραψε στην τοπική εφημερίδα «Μacon Τelegraph» δύο λίστες με τις 10 καλύτερες και τις 10 χειρότερες εντυπώσεις από το ταξίδι του.
Το διαβάσαμε στο FIMOTRO.blogspot.com

Σάββατο 23 Μαΐου 2009

Στ. Κριμιζής: "Επιδημία αναξιοκρατίας στην Ελλάδα"

Με μεγάλη επιστημονική καριέρα στην Αμερική διοικητής επί 13 χρόνια των διαστημικών προγραμμάτων της ΝΑSΑ, ο Σταμάτης Κριμιζής -για τη ζωή και το έργο του διαβάστε στο "APODIMOS.COM"- επιχειρεί, μέσω της θέσης του στην Ακαδημία Αθηνών, να προσφέρει τις γνώσεις και την εμπειρία του στην πατρίδα του Ελλάδα.

ΕΡ:….η δουλειά σας μάλλον σας προστάτευσε από το να γίνετε κυνικός στη ζωή σας...
«Τουλάχιστον μέχρι τώρα δεν έχω φτάσει να την αντιμετωπίζω ως δουλειά.
Βέβαια, όταν διοικούσα τα προγράμματα της ΝΑSΑ και είχα 600 ανθρώπους για να τροφοδοτήσω τα προγράμματα και από την άλλη τους γραφειοκράτες της ΝΑSΑ και τις διαδικασίες στο Κογκρέσο για τη χρηματοδότηση των προγραμμάτων, αυτός ήταν ένας άλλου είδους αγώνας.
Εκεί υπήρχαν οι διαστάσεις του κυνισμού και οι προσωπικές σχέσεις ορισμένες φορές τεντώνονταν αρκετά αλλά το παίρνει κανείς ως μέρος της ευθύνης του και αν μπορεί να το εκλογικεύει, τότε μπορεί και να επινοεί λύσεις. Αυτό έκανα κι εγώ.
Σηκωνόμουν πρωί, σκεπτόμουν τα προβλήματα της ημέρας και ποιες ήταν οι λύσεις. Και μετά πήγαινα στο γραφείο και αρχίζαμε.
Τελικά, βέβαια, παραιτήθηκα από τη θέση που κατείχα στη ΝΑSΑ επί 13 χρόνια, ως διοικητής των προγραμμάτων της, για να αφιερώσω το σύνολο του χρόνου μου στην επιστημονική μου δουλειά».
ΕΡ:….Πέραν της γραφειοκρατίας, τι άλλο κρατά την Ελλάδα «σκλαβωμένη» στην ασημαντότητα;
«Η επιδημία αναξιοκρατίας. Βρίσκεις άτομα σε θέσεις-κλειδιά τα οποία δεν έχουν τις ικανότητες να κατανοήσουν ούτε καν το ελατήριο για να ενεργήσουν για το καλό της χώρας. Αυτό δεν το συναντάς ούτε στην Αμερική ούτε στην Ευρώπη. Δεν βλέπεις να βρίσκονται σε ηγετικές θέσεις άνθρωποι που δεν είναι καταρτισμένοι.
Θυμάμαι τις πυρκαγιές του 2007, όταν ο πρωθυπουργός είπε: "Έδωσα εντολή να γίνουν αυτά κι αυτά".
Δεν ξέρω αν οι πολιτικοί το καταλαβαίνουν αλλά όταν έχεις σε διάφορες θέσεις ανθρώπους οι οποίοι έχουν διορισθεί αναξιοκρατικά και δεν έχουν τις ειδικότητες να κάνουν τη δουλειά τους σε αυτό το επίπεδο, εάν αυτό προχωρεί μέχρι και τον τελευταίο πυροσβέστη ο οποίος είναι πιθανώς ανεκπαίδευτος επειδή ο προϊστάμενος δεν ξέρει πώς πρέπει να τον εκπαιδεύσει, όταν δίνεις εσύ μια εντολή να γίνει κάτι. Ποιός θα την εκτελέσει, αν η γνώση δεν υπάρχει σε κανένα επίπεδο; Αλλάζει αυτό το πράγμα;
Πρέπει να βρεθεί ένας πολιτικός ηγέτης ο οποίος να μην ενδιαφέρεται να μείνει στην εξουσία πάνω από 4 χρόνια και να κάνει μια επανάσταση στην κουλτούρα της χώρας».
ΕΡ: Ένα νέο παιδί με έφεση στη μελέτη, με ταλέντο και όνειρο να ακολουθήσει τα δικά σας βήματα, τι θα το συμβουλεύατε;
«Λυπάμαι για την απάντηση που πρέπει να δώσω αλλά αυτό το παιδί, όπως μου το περιγράφετε, πρέπει να φύγει από την Ελλάδα. Να πάει στο εξωτερικό. Διότι οι αξίες που κυριαρχούν στην Ελλάδα και με τις οποίες αυτό το παιδί θα έρθει αντιμέτωπο, δεν είναι αυτές που θα του επιτρέψουν να προοδεύσει.
Το παιδί σ' αυτή τη χώρα περιμένει να πάρει ένα χαρτί, όχι για να μάθει, αλλά για να διοριστεί με τη βοήθεια κάποιου συγγενή στο Δημόσιο. Αυτό δεν είναι φιλοδοξία που θα οδηγήσει τη χώρα στην πρόοδο. Είναι ένα αδιέξοδο.
Το ίδιο παιδί, αν βγει έξω, θα δει ότι υπάρχει αξιοκρατία, θα ξέρει ότι οι κανόνες συμπεριφοράς είναι συγκεκριμένοι και ότι εφαρμόζονται και ότι όταν δουλέψει, θα αναγνωριστεί και θα προωθηθεί.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση και ικανοποίηση για ένα παιδί από το να ξέρει ότι αναγνωρίζονται οι προσπάθειες του, να κάθεται με τον καθηγητή του ή τον μέντορα του και να του λέει εκείνος "θα σου δώσω κι αυτή την ευθύνη" και να το προωθεί συνεχώς σε όλα τα επίπεδα».
ΕΡ: Από όσους εργάστηκαν για το συγκεκριμένο πρότζεκτ και ενδεχομένως δεν το δουν να προχωράει, θα φύγουν κάποιοι έξω;
«Βέβαια. Πολλοί από αυτούς είναι ικανότατοι άνθρωποι και ακριβώς επειδή είναι ικανοί, το εξωτερικό τους θέλει. Κι όταν τους προσφέρουν μια θέση, θα πάνε.
Όμως θα είναι μεγάλη απογοήτευση για αυτούς τους νέους ανθρώπους που δούλεψαν με τόση αυταπάρνηση, ευφυΐα και ταλέντο, να διαπιστώσουν ότι αυτή η χώρα είναι κολλημένη σε βάλτο και αδυνατεί να "περπατήσει"».
ΕΡ: Εσείς πώς πήρατε την απόφαση να μετοικήσετε στην Αμερική;
«Κατά κάποιον τρόπο η απόφαση ήταν προειλημμένη.
Ο πατέρας μου ήταν μετανάστης, πηγαινοερχόταν στην Αμερική και είχε συγκεντρώσει ένα ορισμένο ποσό για να πάω πανεπιστήμιο εκεί».
ΕΡ: Πώς και το σκέφτηκε έτσι;
«Τότε στην Ελλάδα η επιβίωση ήταν ακόμη πολύ δύσκολη. Τι θα γινόσουνα;
Εγώ είχα κλίση και προς τη φιλολογία και προς τα μαθηματικά. Η μητέρα μου μού έλεγε: "Να ξεχάσεις τη φιλολογία. Θα πεινάσεις!"»
ΕΡ: Την ξεχάσατε τη φιλολογία;
«Δεν την ακολούθησα ως επάγγελμα αλλά δεν την ξέχασα και τελείως. Η γυναίκα μου είναι φιλόλογος, ενώ μου αρέσει να διαβάζω λογοτεχνία».
ΕΡ: Τί διαβάζετε;
«Δυστυχώς, δεν προλαβαίνω πολλά. Τελευταία διάβασα το βιβλίο της κ. Δημουλά, συναδέλφου μου στην Ακαδημία, ποίηση.
Μου αρέσει πολύ η ιστορία. Είχα διαβάσει τα βιβλία του Ομπάμα πριν να κατεβεί υποψήφιος. Δεν διαβάζω μυθιστορήματα.
Η σύζυγος μου διαβάζει πάρα πολύ και μου λέει πολλά για τη ροή της λογοτεχνίας».
ΕΡ: Στην πατρίδα σας τη Χίο πηγαίνετε;
«Ήμουν εκεί μέχρι το Πάσχα. Είχα πάει για 4 ημέρες, η ενορία μου είναι μία από τις δύο στον ρουκετοπόλεμο, ήμουν κι εγώ, στα νιάτα μου, "ρουκετατζής".
Κατάγομαι από τον Βροντάδο, υπάρχει εκεί το σπίτι του παππού το οποίο έχουμε φτιάξει και επισκεπτόμαστε.
Αλλά το πρωί του Πάσχα έφυγα για το Ντένβερ (Κολοράντο) αφού είμαι σε μια επιτροπή της ΝΑSΑ που ελέγχει το πρόγραμμα για την αποστολή στον Κρόνο»
ΕΡ: Από τη Χίο φαίνονται ομορφότερα τα άστρα ή από το Κολοράντο;
«Όταν μεγάλωνα δεν υπήρχε ρύπανση, ο ουρανός ήταν πολύ καθαρός, καθόμασταν με τους φίλους μου κοιτούσαμε τα αστέρια και λέγαμε: "Άραγε υπάρχει ζωή εκεί, θα πάμε ποτέ πουθενά". Πού να ξέρω τότε τι μου εμέλλετο;»

Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

Σουβλάκι για την ψυχή από την Αυστραλία

Ο 38χρονος Ελληνοαυστραλός Παναγιώτης Γεωργακόπουλος διαφημίζει την ελληνική κουζίνα.

Της ΛΙΝΑΣ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ
«Φαίνεται πεντανόστιμο».
«Ποιος μπορεί να αντισταθεί σ' ένα τέτοιο πιάτο;»
«Θέλω κι άλλο ελληνικό φα­γητό στη ζωή μου!»
Κι όμως, τα σχόλια αναφέρονται στο «ταπεινό» παστίτσιο.
Όχι βέβαια σε αυτό που σερβίρεται στα τουριστικά εστια­τόρια της Αθήνας, συνήθως κα­τευθείαν από το φούρνο μικροκυ­μάτων, τίγκα στην κανέλα για να καλύπτεται η γεύση ενός άθλιου κι­μά και μιας προκάτ μπεσαμέλ, αλ­λά για μια γκουρμέ vegeterian εκδοχή του, με σέσκουλα, κολοκυθάκια και πιπεριές τσίλι, εξ Αυστραλίας προερχόμενη!
Εάν λάβουμε υπόψη τα στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Του­ρισμού, σύμφωνα με τα οποία το 44% των τουριστών βλέπουν στο φαγητό ένα από τα βασικά κριτή­ρια για την επιλογή του τόπου που θα επισκεφτούν, τότε το μπλογκ του Ελληνοαυστραλού θα έπρεπε να ε­πιδοτείται από τον ΕΟΤ!
Μέσα α­πό τις αναρίθμητες συνταγές του και τις εξαιρετικές φωτογραφίες που τις συνοδεύουν, ο 38χρονος οικιακός μάγειρας από το Σίδνεϊ (εργά­ζεται στον ταξιδιωτικό τομέα) δια­φημίζει την ελληνική κουζίνα στην υφήλιο και -κυρίως- περιορίζει τη ζημιά που κάνουν οι ταβέρνες της Πλάκας.
Το ιστολόγιό του, μάλιστα, με τον «ζουμερό» τίτλο «souvlaki for the soul” («σουβλάκι για την ψυχή» - σ.σ. ο όρος χρησιμοποιείται για τις τροφές που ανακουφίζουν σώμα και πνεύμα, τις οικείες γεύσεις) συ­μπεριλήφθηκε πρόσφατα στον κα­τάλογο των Times του Λονδίνου με τα 50 καλύτερα μαγειρικά μπλογκ παγκοσμίως.

30.000 επισκέψεις τον μήνα
«Το φαγητό πάντοτε καθόριζε το ποιος είμαι και εξακολουθεί να παί­ζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Πέφτω να κοιμηθώ και σκέφτομαι τι θα μαγειρέψω την επομένη!», λέ­ει ο Peter, που, όπως ε­ξηγεί, «γεννήθηκε» Παναγιώτης, αλλά για λόγους ευκολίας χρησι­μοποιεί το «Πέτρος» στην Αυ­στραλία.
«Ξεκίνησα να γράφω το μπλογκ για να μιλήσω για το πάθος μου για το φαγητό. Και πράγ­ματι σήμερα έχω τη χαρά και την ικανοποίηση να μοιράζομαι την α­γάπη μου για την κουζίνα με τον υπόλοιπο κόσμο».
Περισσότερουε από 30.000 μεμονωμένους επισκέπτες μετρά κάθε μήνα, αριθμός που αναμένεται να ε­κτοξευθεί στα ύψη μετά την ανα­φορά στους «Times», αλλά και την υποψηφιότητα για το καλύτερο μα­γειρικό μπλογκ στην κατηγορία της φωτογραφίας στα βραβεία του Well Fed Network (μπορείτε να πά­ρετε μια ιδέα της δουλειάς του και στο petergphotos ).

Τι γράφουν οι αναγνώστες
Είναι άραγε δημοφιλής η ελλη­νική κουζίνα στο εξωτερικό; Τι του γράφουν οι αναγνώστες του;
«Πο­λύ! Ταξιδεύω πολύ και συνεχώς συ­ναντώ ανθρώπους που έχουν δο­κιμάσει ελληνικό φαγητό και το έ­χουν λατρέψει. Ξεκινούν τις διηγήσεις τους από ένα ταξίδι στη χώ­ρα μας λέγοντας
"θυμάμαι ότι εκεί δοκίμασα το τάδε πιάτο". Αυτό πά­ντα με κάνει να χαμογελώ. Τι να κά­νουμε, έχουμε την καλύτερη κου­ζίνα του κόσμου!».
Για­τί όμως δεν μπορούμε να εδραιωθούμε στον γαστρονομικό χάρτη; Να ξεφύγουμε από το τρίπτυχο «μουσακάς-σουβλάκι-μπακλαβάς»;
«Είναι περίεργο που το ρωτάς, μιας και τελευταία με απασχολεί πο­λύ αυτό. Μην με παρεξηγείτε, λα­τρεύω τις παραδοσιακές συνταγές. Και στο μπλογκ μου θα βρεις πολλές τέτοιες. Μάλιστα φέτος σκο­πεύω να αφοσιωθώ στο να παίρνω παραδοσιακά ελληνικά συστατικά και να τους δίνω μία σύγχρονη πι­νελιά. Είναι καιρός, νομίζω, το ελ­ληνικό φαγητό να βρεθεί στην πρώ­τη γραμμή της διεθνούς γαστρονομικής αρένας και αυτό μπορού­με να το πετύχουμε μόνο αν πει­ραματιστούμε.
Οι μάγειρες της μπλογκόσφαιρας πάντως πρωτο­πορούν στον τομέα αυτό. Για παράδειγμα έχω δει "κλέφτικο" από σολωμό και παστίτσιο με μανιτά­ρια και μπεσαμέλ από κουνουπίδι! Αισθάνομαι ότι βρίσκεται σε εξέ­λιξη μια αργή αλλά σταθερή αλ­λαγή, που είναι πολύ θετικό».
Γιατί λοιπόν επέλεξε το «σου­βλάκι» για τον τίτλο του μπλογκ του;
«Στην Αυστραλία το σουβλά­κι είναι συνώνυμο των Ελλήνων, ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Μελ­βούρνη, όπου μεγάλωσα».
Ως παι­δί, το αγαπημένο του φαγητό δεν ήταν άλλο από το παστίτσιο.
«Τρε­λαινόμουν να βλέπω τον πατέρα μου -ήταν μάγειρας σε εστιατόρια-να το "στήνει". Σήμερα το έχω "πειράξει" αρκετά. Παραμένει όμως το αγαπημένο, γνωστό μας πα­στίτσιο».

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Κατέστρεψαν (και συνεχίζουν) την Πατρίδα μας....


Στην Ελλάδα δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε, να μεγαλώσουμε και να συντηρήσουμε οικογένειες.
Στην Ελλάδα πλέον μπορούν να επιβιώσουν και να δημιουργήσουν μόνο τριτοκοσμικοί μετανάστες με μισθούς πείνας και -διεφθαρμένοι μέχρι το μεδούλι- κρατικοί υπάλληλοι και αξιωματούχοι.
Οι μισθοί πείνας δεν επιτρέπουν ανθρώπινη διαβίωση, η παιδεία δεν είναι προσαρμοσμένη στις κοινωνικές ανάγκες.
Ετσι που να προσφέρει στους Έλληνες την δυνατότητα να ζήσουν -μένοντας ή επιστρέφοντας- στην Ελλάδα.
Πόσοι νέοι που ζουν στο εξωτερικό και είναι 2ης ή 3ης γενιάς μετανάστες, έχουν όνειρο να ζήσουν στην Ελλάδα -βοηθώντας και στη λύση του δημογραφικού.
Όλοι αυτοί, προσπαθούν να επιστρέψουν, αλλά η ανυπαρξία αγοράς εργασίας στην Πατρίδα δεν τους το επιτρέπει.
Η Ελλάδα που έχει δημογραφικό πρόβλημα… διώχνει τους Έλληνες.
Αυτό είναι η χώρα μας σήμερα, μια χώρα που δεν κάνει τίποτα για να μας κρατήσει κοντά της.
Στις επόμενες εκλογές -που θα κερδίσει το ΠΑΣΟΚ και η Αριστερά- η πατρίδα θα έχει περισσότερους (λαθρο) μετανάστες -δήθεν για ανθρωπιστικούς λόγους.
Έτσι η κατάσταση θα γίνεται συνεχώς χειρότερη.
Τελικά η Ελλάδα με το δημογραφικό και το μεταναστευτικό, θα μετατραπεί σε πατρίδα δίχως Έλληνες και οι Έλληνες θα βαδίσουν το δρόμο των Εβραίων και όλων των λαών δίχως πατρίδα.
Η πατρίδα μας δεν προσφέρει ΟΡΑΜΑ! Για να πάψουν τα παιδιά μας να ονειρεύονται να γίνουν μετανάστες κι εμείς να υλοποιήσουμε την επιστροφή μας.

Παρασκευή 11 Ιουλίου 2008

Και οι "Καλάς" στο Σκοπιανό παιχνίδι...

Η επιμονή της πολιτικής ηγεσίας της ΠΓΔΜ στην αναγνώριση «μακεδονικής μειονότητας» και «μακεδονικής εθνότητας» δυναμιτίζει τις προσπάθειες για την εξεύρεση λύσης στο πρόβλημα της ονομασίας, παρά την επιμονή των Ηνωμένων Εθνών για την άρση του αδιεξόδου.....
.... Σήμερα επισκέπτεται την ΠΓΔΜ ο πρίγκιπας Μιρ Γκανζαφάρ Αλί Καν με τη σύζυγό του Ράνι Ατικα της πακιστανικής φυλής των Χούνζι, οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως «μακεδονική φυλή» στους πρόποδες των Ιμαλαΐων και προβάλλονται ως απόγονοι των στρατιωτών του Μεγάλου Αλέξανδρου.
Για προφανείς λόγους, προετοιμάζεται τελετή επίσημης υποδοχής, και την ερχόμενη εβδομάδα, προς τιμήν τους, θα πραγματοποιηθεί επίσημη λειτουργία στον καθεδρικό ναό των Σκοπίων. Κατά τη διάρκεια της διαμονής του στην ΠΓΔΜ, ο πρίγκιπας Μιρ θα συναντηθεί με όλη την ηγεσία της χώρας, θα επισκεφθεί τα ωραιότερα μέρη της ΠΓΔΜ, ενώ μία ημέρα πριν από την αναχώρησή του στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων θα διοργανωθεί επίσημη τελετή παρουσίασής του στο ευρύτερο κοινό.

ολόκληρο το άρθρο

Παρασκευή 27 Ιουνίου 2008

Απ΄τον Όρλιακα Γρεβενών στον Όρλιακα του Άρη!

Σε ιδιόμορφους εξερευνητές, που αναζητούν όχι μόνο νέα άστρα, αλλά και πυκνότερο ...σκοτάδι, έχουν εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια οι αστρονόμοι στην Ευρώπη, καθώς τα φώτα των ευρωπαϊκών μητροπόλεων και η ρύπανση "κρύβουν" τον έναστρο ουρανό: το φως "σκεπάζει" εξωηλιακούς πλανήτες, γαλαξίες και κομήτες.
Η αναζήτηση σκοταδιού έχει οδηγήσει τους αστρονόμους στο "σκοτεινό βουνό" της Πίνδου και συγκεκριμένα στις πλαγιές του 'Ορλιακα των Γρεβενών, σε υψόμετρο 1.400-1.600 μέτρων. Από το συγκεκριμένο σημείο, ένα από τα σκοτεινότερα της Ευρώπης, η διεθνής αστρονομική κοινότητα θα μπορεί σε λίγα χρόνια -εκτός απροόπτου το 2011 ή το 2012- να βλέπει τον ...΄Ορλιακα του Αρη: "΄Ορλιακα" ονόμασε μια περιοχή του "κόκκινου πλανήτη" ο Γρεβενιώτης αστροφυσικός της NASA, Aθανάσιος Οικονόμου, σε ανάμνηση της πατρίδας του!
Ο κ. Οικονόμου -που μεταξύ άλλων κατασκεύασε τμήματα των ακάτων που έφτασαν στον Άρη, αλλά και διάφορα αστρονομικά όργανα σε τ.ΕΣΣΔ και ΗΠΑ- είναι και ο άνθρωπος ο οποίος "έσπρωξε" διεθνώς την ιδέα για τη δημιουργία ενός αστεροσκοπείου στην Πίνδο.
Το αστεροσκοπείο του Ορλιακα, προϋπολογισμού 2,5 εκατ.-3 εκατ. ευρώ, αναμένεται να χρηματοδοτηθεί από προγράμματα όπως τα "ΕΠΑΔΥΜ" και "Πίνδος" της 4ης προγραμματικής περιόδου 2007-2013. Βέβαια, η κατασκευή του αστεροσκοπείου, που θα εξοπλιστεί με ένα υπερσύγχρονο τηλεσκόπιο, είναι πολύπλοκη υπόθεση. Για την ολοκλήρωση όλων των απαιτούμενων μελετών, αδειοδοτήσεων και διαμορφώσεων χώρου θα χρειαστούν περίπου τρία χρόνια. Οι διαδικασίες πάντως προχωρούν γρήγορα και η εταιρία, που εδώ και περίπου 1,5 μήνα ανέλαβε την εκπόνηση του επιχειρησιακού σχεδίου για το αστεροσκοπείο, έχει τη συμβατική υποχρέωση να το παραδώσει εντός πενταμήνου.

Ολόκληρο το κείμενο στο Greece-Salonica.blogspot.com
 
ΕπιστροφήTop