Σάββατο 1 Αυγούστου 2009

Κοινωνική Δικαιοσύνη και Ευτυχία.

Πρόκειται -πιθανότατα- για το τελευταίο δημοσιευμένο κείμενο του μακαριστού πατρός Θεόκλητου Ντζάθα, του οποίου το μνημόσυνο τελέστηκε σήμερα στο χωριό μας.Είναι καταχωρημένο στο τεύχος 33 του τριμηνιαίου περιοδικού "Το Παναιτώλιο" που καλύπτει την περίοδο Φεβρουαρίου-Μαρτίου-Απριλίου 2009.
Αιωνία η μνήμη σου Πατέρα Θεόκλητε.
"Ταύτην την εντολήν έχομεν απ' αυτού, ίνα ο αγαπών τον Θεόν αγαπά και τον αδελφόν αυτού". (Α΄Ιωαν. 4, 21).

Υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν, ότι η κοινωνική αδικία, που επικρατεί στον κόσμο και η δυστυχία θα υποχωρήσουν, όταν επικρατήσει τούτο ή εκείνο το κοινωνικό σύστημα. Μερικοί μάλιστα λαοί έχουν δοκιμάσει τέτοια συστήματα, αλλ' η δυστυχία, αντί να υποχωρήσει αυξήθηκε και στο βάθος και στο πλάτος.
Απέτυχαν οικτρά στο μεγάλο τους πείραμα.
Η κοινωνική αδικία και η δυστυχία συνεχίζονται, γιατί οι άνθρωποι, που ζουν χωρίς την πίστη και την αγάπη προς τον θεό, μέσα στην τρέλα των ν' αποκτήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα υλικά αγαθά, καταπατούν τις ηθικές αξίες και συνήθως θυσιάζουν στο βωμό της πλεονεξίας και αυτήν ακόμη την ανθρώπινη αξία. Τα αίτια της κοινωνικής αδικίας πρέπει να τα αναζητήσουμε μέσα στους ανθρώπους και όχι στα έξω από αυτούς πράγματα. Η κατάστασις που δημιουργείται στην κοινωνία, οποιαδήποτε μορφή και αν έχει, αποτελεί πάντοτε αντανάκλαση του εσωτερικού κόσμου εκείνων που την αποτελούν. Και αφού ο ψυχικός κόσμος των περισσοτέρων ανθρώπων σήμερα παραμένει διεστραμμένος, χωρίς το φόβο του θεού και την αγάπη προς τους ανθρώπους, όπως τη δίδαξε ο Χριστός, δεν μπορεί παρά από ένα τέτοιο κόσμο να έχουμε και ανάλογη κατάσταση.
Η κοινωνική αδικία και η δυστυχία δεν θα λείψουν από τον κόσμο, εάν οι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι μακριά από τη χριστιανική πίστη και αγάπη.
Απαραίτητη προϋπόθεση της κοινωνικής δικαιοσύνης και ευτυχίας του ανθρώπου είναι ν' αποκτήσει την ευσέβεια και την αγάπη και να ισορροπήσει ηθικά προσαρμοζόμενος προς μία νέα και ανώτερη ηθική κατάσταση.
Όταν από τον άνθρωπο λείψει η συναίσθηση του φόβου του Θεού σε όλες τις εκδηλώσεις της καθημερινής ζωής, τότε τις πράξεις του τις συνοδεύουν πάντοτε η κοινωνική αδικία και η ακαταστασία. Ενώ αντίθετα μεγάλο κεφάλαιο κοινωνικής δικαιοσύνης και ευδαιμονίας σε κάθε εποχή θ' αποτελεί ο ευσεβής και ο θεοφοβούμενος. Η θέση που θα παίρνει πάντοτε στις ανάγκες του συνόλου θα είναι η θέση της αγάπης και της δικαιοσύνης.
Ίσως στο τελευταίο αυτό ν' αντιτίθεται το παράδειγμα των λεγομένων χριστιανών που ζουν χωρίς αγάπη και δικαιοσύνη, που ενεργούν πολλές φορές και εναντίον ακόμα σ' αυτές.
Αλλά παρά τα μίση, που διαιρούν τις ψευτοχριστιανικές κοινωνίες, παρά τα τόσα κακά που έπεσαν και πέφτουν ακόμα κατακέφαλα στο σώμα της κοινωνίας απ' εκείνους, που καταχρηστικά φέρνουν το χριστιανικό όνομα προς δυστυχίαν όλων, δεν εμποδιζόμαστε καθόλου -ίσα ίσα ενισχυόμαστε- να πιστεύουμε ότι η ευσέβεια που κυριότερος της καρπός είναι η κοινωνική δικαιοσύνη και αγάπη προς τους άλλους, προβάλλεται από τον αιώνιο λόγο του Θεού ως ο μοναδικός δρόμος της ευτυχίας και της προόδου, ενώ η απιστία και η έλλειψη αγάπης προς το Θεό μέσα στους ανθρώπους και των ανθρώπων μέσα στο θεό οδηγεί μοιραίως στην καταστροφή και την ερήμωση.

Αρχιμ. Θεοκλήτου Χρ. Ντζάθα
π. Δ/ντή Ριζαρείου Εκκλ/κής Σχολής

(Φωτο από το ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ 106.3 FM)

Σάββατο 11 Ιουλίου 2009

Ο Γλυκύτατος Κληρικός, π. Θεόκλητος Ντζάθας.

Του Χριστόφορου Κ. Διδασκάλου, Θεολόγου.

Δεν βρίσκεται μαζί μας, όπως πάντοτε. Μεταξύ όλων μας και ιδιαιτέρως του θαυμάσιου κόσμου του Παναιτωλίου.
Μία απροσεξία συνανθρώπου μας τον υστέρησεν από όλους μας και τον μετώκησεν στον Ουρανό, στη βασιλεία του Θεού.
Ο π. Θεόκλητος ήταν αξιότατος για να προσέλθει εκεί στη μακαριά ζωή. Ήταν, διότι από παιδιόθεν και Νεόθεν και πάντοτε "εκάλλυνε τον εαυτόν του με τα του Θεού".
Σύμμορφος γενόμενος «της θείας εικόνος». Ίσως η εποχή μας να μην γνωρίσει παρόμοιον άνθρωπον και μάλιστα Κληρικόν βιούντα αξίως και τελείως τον Κύριόν μας.
Αξίζει να ειπωθεί στο σημείο αυτό η αναφορά του στον Κυριακό λόγο: «έσεσθε ουν υμείς τέλειος, ώσπερ ο πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς τέλειος εστίν» (Ματθ. ε' 48), όταν εγώ τον ρώτησα: «Πρέπει να μένουμε στην ατέλεια ή πρέπει να προχωρούμε στην τελειότητα».
Τέλειος άνθρωπος, τέλειος Χριστιανός, τέλειος Κληρικός ο π. Ντζάθας.
Προικισμένος με υπέροχα ανθρώπινα χαρίσματα, με φυσικά προσόντα και έμφορτος από τη θεία χάρη κατόρθωσε να γίνει άξιος της κλήσεως του Θεού και να ανέβη υψηλά και να τελειωθεί. Έτσι τελειωμένος μας απεχαιρέτησε και έτσι τέλειος και άρτιος προβάλλεται και ίσταται ενώπιον μας.
Έτσι θα τον ενθυμούμαστε. Ήταν ο γλυκύτατος Κληρικός ο οποίος με την γλυκεία Μορφή και ύπαρξη Του πάντα μας καθοδηγούσε προς τα ολόγλυκα και θαυμαστά του Ορθοδόξου Χριστιανισμού μας και της Φιλτάτης μας πατρίδος, της Ελλάδος μας.
Ο Γλυκύτατος Κληρικός π. Θεόκλητος Ντζάθας δεν είναι πλέον μαζί μας. Έφυγε για την γλυκύτατη αιωνιότητα.
Γλυκύτατε μας Κληρικέ πάτερ Θεόκλητε, έτσι "γλυκύτατον" θα σε ενθυμούμαστε, θα Σε έχουμε πάντοτε στη μνήμη μας.
Και Σύ; Συ από εκεί να μας βοηθείς και να εύχεσαι να πλέουμε και να προχωρούμε και να προκύπτουμε στα γλυκέα της Πίστεως μας της Χριστιανικής και της Μητέρας μας της Ελλάδος.
Του γλυκύτατου, του πατρός Θεοκλήτου Ντζάθα αιωνία η Μνήμη!


"Το Παναιτώλιο της Παράδοσης", Κείμενο από τον π.Θεόκλητο
Ο Πατέρας Θεόκλητος Ντζάθας στη Live-pedia.gr

Εις μνήμην π. ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ ΝΤΖΑΘΑ.

Από τον κ. Ιωάννη Κωστάκη.

Η τοπική Εκκλησία της Αιτωλοακαρνανίας έγινε φτωχότερη. Ένας υπέροχος άνθρωπος, λαμπρός παραδοσιακός κληρικός, ένας ζηλωτής καλών έργων και ακάματος εργάτης κάτω απο τραγικές συνθήκες, έφυγε από κοντά μας.
Ο τροχήλατος θάνατος άρπαξε βίαια τον λαοφίλητο Αρχιμανδρίτη π. Θεόκλητο Ντζαθα. Στις 23 Ιουνίου του 2009 ο π. Θεόκλητος μετεγραφη στα Δημοτολόγια της Βασιλείας των ουρανών.
Προσπερνώ τα συμβατικά, βιογραφικά χρονολογικά στοιχεία και τους πολλούς σταθμούς της επίγειας πορείας του. Με σφιγμένη την καρδιά θα υπογραμμίσω πτυχές της πολύπλευρης προσωπικότητας του.
Η μακροχρόνια και αδιατάρακτη πνευματική σχέση -πραγματική ευλογία Θεού- επιτρέπουν την κατάθεση προσωπικής μαρτυρίας για το αυθεντικό Εκκλησιαστικό φρόνημα και ήθος του ανδρός, ο οποίος αποτελούσε κόσμημα της τοπικής Εκκλησίας και λάμπρυνε την γενέτειρα γη του Παναιτωλίου.
Ο π. Θεόκλητος Ντζαθας διακρίνονταν για την πλούσια πνευματική του δραστηριότητα, που με σεμνότητα και διάκριση πραγματοποιούσε.
Δεκαετίες πολλές, ως άοκνος πνευματικός γεωργός, αροτριούσε στον αγρό της Εκκλησίας.
Το Μεσολόγγι, τα Γιάννενα, η Ριζάρειος Εκκλησιαστική Σχολή, η Ναύπακτος, η παλαίφατη Ιερά Μονή Μυρτιάς, η ευρύτερη περιοχή του Αγρινίου, το Ησυχαστικό Κέντρο "Αγ. Κυπριανός" και εσχάτως το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αγρινίου, είναι μερικοί απ' τους πνευματικούς στίβους στους οποίους ο π. Θεόκλητος, ως δόκιμος αθλητής, αθλούνταν πνευματικά, εκδαπανώμενος χάριν του λαού του Θεού.
Η απαλή και γαλήνια μορφή του, ο άρτιος Θεολογικός-Εκκλησιαστικός και πατρικός του λόγος άγγιζε τις καρδιές. Γαλήνευε ταραγμένες συνειδήσεις. Συμβίβαζε διισταμένες απόψεις. Αποκαθιστούσε διασπασμένες ανθρώπινες σχέσεις.
Γίνονταν «τοις πάσι τα πάντα» ρίχνοντας πάνω τους το φως του Χριστού.
Κι' αυτή η συνεχής εκδαπανήσις του χάριν των εν αναγκαίας «ελαχίστων αδελφών» δεν μείωνε τον ζήλο του για μελέτη, προσευχή, συγγραφική παραγωγή και ανυστακτη φροντίδα να ολοκληρώσει το Ησυχαστικό Κέντρο και να «ευτρεπιζει» συνεχώς τον μικρό «παράδεισο» του περιβάλλοντος χώρου.
Απο βαθεια χαράματα ξεκινούσε η καθημερινότητα του. Η 4η πρωινή ωρα τον εύρισκε στο γοητευτικό Εκκλησάκι του Αγ. Κυπριανού να εφαρμόζει με ακρίβεια το Εκκλησιαστικό τυπικό. Η κάθε ημέρα ήταν γεμάτη απο πολύπλευρη δράση και προσφορά «παντί τω αιτουντι».
Οι καθορισμένες νηστείες τηρούνταν στο ακέραιο.
Η πάνδημη συμμετοχή χιλιάδων πιστών στην εξόδιο ακολουθία, που εψάλη στον Ιερό Ναό Αγ. Παρασκευής-Παναιτωλιου, αποτελεί περίτρανη απόδειξη της καθολικής εκτίμησης και αγάπης που έτρεφε στο πρόσωπο του. ο ευσεβής λαός της περιοχής.
Στην ακολουθία έλαβαν μέρος οι Μητροπολίτες Αιτωλίας και Ακαρνανίας, Ναυπάκτου και Αγιου Βλασιου, Λευκάδος και Ιθάκης, ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης π. Θεόδωρος Ζήσης, Δήμαρχοι, εκπρόσωποι αρχών και διαφορών φορέων της περιοχής.
Όλοι - οι χιλιάδες άνθρωποι- ως εις άνθρωπος με σφιγμένες καρδίες και δακρυσμένα μάτια, κατευώδοσαν τον πολυσεβαστο και αξιαγάπητο π. Θεόκλητο στο χώρο της αιωνίας ανάπαυσης του υλικού σκηνώματος του.
Εκεί, σε μια γωνιά του Ησυχαστικου κέντρου, που με κόπους και ίδρωτα ολόκληρης ζωήύ προετοίμαζε, αποτέθηκε το φθαρτό σώμα του, ως σπόρος που φυτεύεται στη γη, για να βλαστήσει στην αιωνιότητα.
Διάχυτη είναι η αγωνία των πιστών που αποχαιρέτισαν τον πολυκλαυστο π. Θεόκλητο, για την μελλοντική πορεία του Ησυχαστικου κέντρου "Αγ. Κυπριανός" που αποτελεί συμπύκνωση μακροχρονίων αγώνων και συνεχούς αγωνίας του ακαμάτου δημιουργού του.
Η γλυκεία και ήρεμη μορφή του, το ολοκάθαρο αστραποβόλο βλεμμα του, το χαμογελαστό πρόσωπο του, θα πλανώνται στους χώρους του Ησυχαστήριου του. Ευχή, ελπίδα και προσδοκία όλων είναι να υπερνικηθούν πιθανά εμπόδια, δυσκολίες και προβλήματα που άφησε η απροσδόκητα ξαφνική αναχώρηση του π. Θεόκλητου.
Οι πύλες του κέντρου πρέπει να παραμείνουν ανοιχτές. Το πνευματικό αυτό λιμάνι να είναι σε διαρκή ετοιμότητα, ώστε «οι κοπιωντες και πεφορτισμένοι» να βρίσκουν ανάπαυση, παρηγοριά, ενίσχυση και στήριγμα στην αγωνιστικήν τους πορεία.
Αξέχαστε π. Θεόκλητε, εκεί ψηλά που βρίσκεται τώρα, στο ουράνιο θυσιαστήριο «μη διαλείπεις πρεσβεύων» για όσους ακόμα περπατάμε στην κοιλάδα αυτή του πόνου και των δακρύων.
Πολυσεβαστε γέροντα, αιωνία σου η μνήμη.

"Το Παναιτώλιο της Παράδοσης", Κείμενο από τον Π.Θεόκλητο
Ο Πατέρας Θεόκλητος Ντζάθας στη Live-pedia.gr

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΕΡΓΟ του Πανοσιολογιοτάτου Αρχιμανδρίτη Θεοκλήτου Ντζάθα

του Γεωργίου Θεοδωρακόπουλου
(Εφημερίδα «Εβδομάδα" του Αγρινίου, Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2008)

"Ο Πατήρ Θεόκλητος Ντζάθας είναι ένας φωτισμένος πνευματικός άνθρωπος εκπαιδευτικός, συγγραφέας και κληρικός, φωτισμένος από τη θεία χάρη.
Είναι ένας ταπεινός λειτουργός στην εκκλησία της Ορθοδόξου Πίστεως του Σωτήρος Ιησού Χρίστου.
Είναι ένας διαπρύσιος κήρυκας της Θείας διδασκαλίας των Ευαγγελίων. Το κήρυγμα του είναι καταλυτικό. Βρίσκει ανταπόκριση και βαθειά απήχηση στις ψυχές του πληρώματος της εκκλησίας.
Επί 30 χρόνια υπηρέτησε στην εκκλησιαστική εκπαίδευση από τα οποία τα 19 ως διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής. Με τη πνευματική του ακτινοβολία, το ήθος και την ακάματη εργατικότητα του συνέχισε και προήγαγε το θεαρεστο και θεοφόρο έργο της Σχολής αυτής.
Με τη πνευματική του παρουσία ελάμπρυνε το κλέος της θέσεως στην οποία υπηρέτησαν, ο Άγιος Νεκτάριος και διακεκριμένοι πνευματικοί άνθρωποι.
Σαν εκπαιδευτικός είναι μια φωτοβόλος προσωπικότητα. Η διδασκαλία του στην ορθόδοξο πίστη ήταν και είναι καταλυτική. Ήταν η δάδα που φώτιζε και φωτίζει ακόμη το δρόμο της σκέψης των χιλιάδων μαθητών του που φοιτούσαν στα εκκλησιαστικά σχολεία και είχαν την τύχη, την ευμενή τύχη, να τον έχουν δάσκαλο τους.
Σαν συγγραφέας ανήκει στο κύκλο των σπανίων πνευματικών ανθρώπων. Έχει βυθίσει το πνεύμα του στη θεία διδασκαλία του εσταυρωμένου Ιησού. Διακατέχεται από το όραμα της πνευματικής δημιουργίας. Είναι ένας αριστοκράτης του πνεύματος. Είναι μια ελεύθερη πνευματική σκέψη. Είναι μια ξεχωριστή ελεύθερη πνευματική σκέψη γιατί αναπνέει τον αέρα της ελευθερίας του χριστιανικού πνεύματος.
Κινείται στη περιοχή του ορθόδοξου χριστιανικού πνεύματος.
Μέχρι τώρα έχει να παρουσιάσει ένα πλούσιο πνευματικό συγγραφικό έργο. Έχει δημοσιεύσει σε εφημερίδες και περιοδικά πλήθος άρθρων και μελετών. Καθώς και 27 τόμους βιβλίων ηθικού, θρησκευτικού, εκκλησιαστικού και δογματικού περιεχομένου.
Έχω στα χέρια μου μερικά από αυτά:
το Αγιον όρος,
Μυστικός Επίγειος Παράδεισος,
ο φόβος των αιρέσεων και ο κίνδυνος εκ της δραστηριότητος των,
ο Άγιος Νεκτάριος ο θαυματουργός,
ο Γέρων Μητροφάνης,
ο βίος και μαρτύριο τρυ Αγίου Κυπριανού και της Αγίας Ιουστίνης,
Ακολουθία του ενδόξου Καλλινίκου μάρτυρος Θεοκλήτου.

Τα διάβασα και ένοιωσα μια βαθειά εσωτερική ψυχική ανάταση.
Σ' αυτά αντικατοπτρίζεται η βαθειά πνευματική συγκρότηση και η βαθειά πίστη του συγγραφέα στη θεία διδασκαλία του Σωτήρος Ιησού Χριστού.
Σ' αυτά ξεπροβάλλει το ηθικό μεγαλείο του ανθρώπου που αγωνίζεται να μείνει ο άνθρωπος, άνθρωπος.
Ο Πατήρ Θεόκλητος γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον, και το εκφράζει με το έργο του, ότι είναι ωραίος ο αγώνας της πάλης που κάνει, τη πάλης που διεξάγει μεταξύ του ανθρωπισμού και της απανθρωπιάς μεταξύ της σωτηρίας και της απώλειας για τη ψυχή του ανθρώπου που πρέπει να σωθεί.
Σ' όλο το έργο του διακηρύσσει ότι υπάρχει ο άνθρωπος. Αυτή η μοναδική η ανεπανάληπτη εικόνα του Θεού στον κόσμο που πρέπει να μείνει αναλλοίωτος.
Τα έργα του Πατρός Θεοκλήτου οδηγούν και φωτίζουν το δρόμο της σκέψης μας, στο δρόμο της μετάνοιας. Στο δρόμο της συγχώρησης και της Σωτηρίας.
Ο Απόστολος Παύλος και οι Άγιοι Κυπριανός και Θεόκλητος που παρουσιάζει στα βιβλία του αντιπροσωπεύουν το θείο και το ανθρώπινο θαύμα. Τη μεταστροφή. Είναι οι νικημένοι από το φως. Ήταν οι διώκτες των πιστών και της ορθοδόξου πίστεως.
Ο Απόστολος Παύλος είχε κρατήσει τους μανδύες των λιθοβόλων. Ποθούσε να γίνει δήμιος και γι' αυτό είχε ξεκινήσει, όταν ευρισκόμενος στο δρόμο της Δαμασκού ξεπρόβαλε μέσα από τα σκοτάδια εκείνο το δυνατό κύμα της θείας χαραυγής και το έριξε θαμπωμένο από το άλογο του.
Από την ώρα εκείνη για την ανθρώπινη μοίρα υπάρχει και θα υπάρχει το θαύμα της Δαμασκού.
Από το ησυχαστικό Κέντρο ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ, του Παναιτωλίου ο Πατήρ Θεόκλητος με το κηρυγματικό του λαγούτο ποιμαντικό και το πνευματικό συγγραφικό του έργο συμβάλει και τονίζει την ανάγκη να βρεθεί ο απογοητευμένος άνθρωπος της εποχής μας στο δρόμο της μετάνοιας.
Στο δρόμο της Θείας Χάρης. Στο δρόμο της Δαμασκού για να θαμπωθεί από το θείο φως εκείνης της χαραυγής.
Γνωρίζω ότι με όσα γράφω ότι θα προσκρούσω στη άκρα ταπεινότητα του. Ας μου επιτραπεί παρακαλώ η μικρή αυτή αναφορά στο έργο του. Εκπληρώνει την ανάγκη της ψυχής μου ως ελάχιστο δείγμα σεβασμού στο ευγενές πρόσωπο του και προς το έργο του που παρακολουθώ επί 30 χρόνια."

Σάββατο 28 Ιουλίου 2007

ΤΟ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ....

της παράδοσης και της ομορφιάς ασίγαστα προκαλεί και αδιάκοπα προσκαλεί.

« Ελέησόν με ο θεός ...ότι πολλοί οι πολεμούντες με από ύψους »
( Ψαλμ. 22, 2-3 )

Το Παναιτώλιο αφέντρα της Ιστορίας και με το Ησυχαστικό κέντρο «Άγιος Κυπριανός» , έγινε σμαράγδι γής και σελαγίζει στον χρόνο και την ιστορία, προκαλεί σταθερά και προσκαλεί σιωπηλά τους ανήσυχους περπατητές της γης.
Εδώ θα ηρεμήσουν ζώντες το μυστικό της θείας δημιουργίας. Όταν έλθουν σε επικοινωνία με την όμορφη και ήσυχη Παναιτωλιώτικη φύση, που «είναι το θαύμα των θείων δακτύλων», η «φύση που δεν λέγεται, που τραγουδιέται μόνο», θα αισθανθούν μέσα τους μία ανέκφραστη γαλήνη. Θα ηρεμήσουν και θα αντλήσουν περίφημες διδαχές ελπίδας.
Θα ψηλαφίσουν και θα συναντήσουν την ιστορία. Σε ώρες ήρεμης και γόνιμης δημιουργίας αλλά και σε στιγμές ανταριασμένων προκλήσεων. Μια ιστορία φορτισμένη με θάμβος, μαρτύριο, μαρτυρία, μεγαλείο και θαύμα.
Θα βιώσουν το ιερό ρίγος της αδελφοσύνης, της φιλοξενίας, της καλοσύνης, του γλυκού Παναιτωλιώτικου χαμόγελου, που διαπερνάει τα κύτταρα κι έρχεται ζωηφόρο μέχρι τα σάρκινα τοιχώματα της καρδιάς. Για έντονη μετάλλαξη της αγάπης.
Θα γνωρίσουν την τόλμη της Παναιτωλιώτικης ψυχής, που, απλή κι αφτιασίδωτη, ταπεινή και γενναία, δεν αφήνει περιθώρια στις ενοχλητικές υποτιμήσεις και τα εξαγριωμένα χαμόγελα. Αλλά συνοδοιπορεί, συμβαδίζει, συμπάσχει και λυτρωτικά συνδιαλέγεται με τις αγονάτιστες συνειδήσεις και τις ελεύθερες καρδιές.
Σε μία δύσκολη και κρίσιμη στιγμή του κόσμου, όπου η αφιλία και το ενοχλητικό ανάδελφο, «πετρώνουν» ψυχές και απομονώνουν καρδιές, ο Παναιτωλιώτης, κοσμοπολίτης στα διάσελα της ζωής, επιμένει, διακριτικά και σταθερά, να αναζητά διαύλους διαλόγου, να προσκαλεί στο αγώνισμα της φιλοξενίας και να προσφέρει στιγμές λυτρωτικής ανάπαυσης και γόνιμης ελευθερίας.
Δεν μπορεί, εξάλλου, να κάνει διαφορετικά. Στο ιερό του κύτταρο μέσα, γονίδιο αχτύπητο και ασάλευτο, έχει την αλήθεια και την αγάπη. Δύο ισχυρές και ιερές δυνάμεις, σφραγίδες ζωής, αποτύπωματα ιστορίας. Και σήμερα ! Εξοπλισμένος μ΄αυτές τις δυνάμεις τολμάει να προσκαλεί και να διακονεί στο ιερό μυστήριο της συναδέλφωσης.
Μία επίσκεψη στο Παναιτώλιο αποκαλύπτει τον συλλογισμό μας....
Το έλεος και η ευσπλαχνία του Ελεήμονος Θεού και η χάρις της Παναγίας Μητρός Του, του ιερομάρτυρος Κυπριανού και της παρθενομάρτυρος Παρασκευής, να βοηθούν όλους αυτούς που αγαπούν με την καρδιά τους και μ΄όλη τους την διάνοια και δύναμη τον Θεό, να επικαλούνται σε βοήθεια το Πανάγιο Όνομα Του και να μνημονεύουν πάντοτε.

Αρχιμ. Θεόκλητου Χρ. Ντζάθα
Δ/ντή Ριζαρείου Εκκλ/κής Σχολής.

(Αναδημοσίευση από « το Παναιτώλιο », την τριμηνιαία έκδοση του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΩΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ-ΠΕΙΡΑΙΑ
Τεύχος 22 Μάϊος-Ιούνιος-Ιούλιος 2006)
 
ΕπιστροφήTop