Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

Χριστός γεννάται

….Δοξάσατε


Πολλές θερμές ευχές σε όλους τους συγχωριανούς μας,
ΠΑΝΤΟΥ στη ΓΗ..

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Real estate στις Η.Π.Α.

Προς εκείνους που επιβάλλουν νέα «μέτρα».

Η τράπεζα δικαιούται να έχει απαίτηση μόνο στο υποθηκευμένο ακίνητο. Δεν δικαιούται να επιβάλει «δέσμευση» σε άλλο περιουσιακό στοιχείο του οφειλέτη.
Σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής του δανείου, και αν ο ιδιοκτήτης οφείλει περισσότερα από την τρέχουσα εμπορική αξία του ακινήτου, μπορεί να έρθει σε συμφωνία για την «απελευθέρωση» των τίτλων, να πουλήσει το ακίνητο, (SHORT SALE) και να εξοφλήσει με την τρέχουσα εμπορική τιμή, χωρίς άλλη απαίτηση της τράπεζας. (σ.σ.: ούτως ή άλλως η τράπεζα μπορεί να κατάσχει μόνο το ακίνητο, επομένως η πώληση από τον ιδιοκτήτη κι όχι από την τράπεζα, συνήθως συμφέρει και τους 2, και περιορίζει στο μέγιστο βαθμό τις απώλειες).

* Πληρώνει φόρο ο ΠΩΛΗΤΗΣ, κι όχι ο αγοραστής. Στην Μασαχουσέτη από 0,3% έως 0,5% της αξίας. Δηλαδή, για ακίνητο των $200.000, ο πωλητής θα πάρει στο χέρι $200.000, και θα πληρώσει φόρο $600-$950.
Ο πωλητής, στην περίπτωση που ΚΕΡΔΙΣΕΙ από την αγοραπωλησία περισσότερο από $250.000, θα πληρώσει φόρο εισοδήματος 5% για το ΕΠΙΠΛΕΟΝ ποσό που ΚΕΡΔΙΣΕ. Ήταν 15% και μειώθηκε λόγω κρίσης, για να κινηθεί ή αγορά.
Για παράδειγμα: αγορά οικίας $250.000, και πώληση $250.000, θεωρείται εισόδημα και φορολογούνται τα $50.000. Δηλαδή θα αποδοθεί φόρος $2.500.
Η απαλλαγή από τον φόρο αυτό για ζευγάρι, ανεβάζει το ποσό στα $500.000.
Δεν υπάρχει ΦΠΑ στις νεόδμητες οικοδομές. Ο ΦΠΑ στις Η.Π.Α. είναι γενικά ιδιαίτερα χαμηλός και διαφέρει από πολιτεία σε πολιτεία. Ξεκινά από 4,5% και φτάνει 8,5%.
Δεν έχει φόρο μεταβίβασης 9-11%.  Δεν έχει τεκμήριο διαβίωσης.  Δεν έχει «υποθηκοφυλακείο». Η «εγγραφή» κοστίζει $200-$300. Και δεν εφαρμόζεται παντού.
Το ύψος του φόρου ακίνητης περιουσίας, η ετήσια επιβάρυνση εξαρτάται από την πολιτεία και την περιοχή. Κυμαίνεται από 0,14% έως και 1,71% επί της αντικειμενικής αξίας, με τις περισσότερες πολιτείες να έχουν μέσο όρο από 0,45% έως και 0,66%.. Ο φόρος ακίνητης περιουσίας είναι τοπικός και εκπίπτει από το φορολογητέο εισόδημα!
Όσοι πληρώνουν ασφάλιστρα κινδύνου αποπληρωμής δανείου το Private Mortgage Insurance, ολόκληρο το ποσό εκπίπτει του φορολογητέου εισοδήματος, όπως και οι τόκοι δανείου.

* Οι αντικειμενικές αξίες βγαίνουν κάθε χρόνο, από τις κατά τόπους ενώσεις πιστοποιημένων μεσιτικών γραφείων και ασφαλιστικών εταιρειών, και ακολουθούν τις τιμές της αγοράς με αποτέλεσμα, σε περιόδους κρίσεων, να πέφτουν οι αντίστοιχοι φόροι!

* με φόρο εισοδήματος από 7% στο Wyoming ως και 12% στο «ακριβό» New Jersey!

* με ΦΠΑ που δεν εφαρμόζεται σε όλα τα προϊόντα, και είναι 4,5% ως 8,5%.
* με διόδια στην γέφυρα Golden Gate του San Fransisco $4, που εφαρμόζονται μόνο προς την μία κατεύθυνση (!) και κοστίζουν $1 αν έχεις 3 άτομα στο αυτοκίνητο.

Χωράει καμμία σύγκριση;  Την Ελλάδα ...κατοικούν ΣΚΛΑΒΟΙ και ΥΠΗΚΟΟΙ, όχι ΠΟΛΙΤΕΣ!!

Δείτε λεπτομέρειες στα παρακάτω Taxes/Advice/PropertyTaxesWhereDoesYourStateRank.aspx και 

Μέτρα για την οικονoμία;

Η τρέλα της επιβολής φόρων στην Ελλάδα.

Ο ΦΠΑ στον Καναδά ήταν 15% και λόγω κρίσης ΚΑΤΕΒΗΚΕ 2 μονάδες και είναι τώρα 13%! Στις ΗΠΑ είναι πολύ χαμηλότερος, με μικρή διαφοροποίηση από πολιτεία σε πολιτεία. Κυμαίνεται από 4,5%, και φτάνει τα 8%. Στην Φλόριντα είναι 6,5%! Στο άκουσμα του του ελληνικού ΦΠΑ, μένουν άναυδοι!
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν κοινωνική ασφάλιση πληρώνοντας ελάχιστα έως τίποτα. Μπορούν να ασφαλιστούν σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία. Όταν ακούνε ότι υπάρχει κλάδος στην Ελλάδα, που καταβάλλει 840 € το δίμηνο για ...ΤΕΒΕ, τρελάθηκαν!

Ο φόρος στις μεταβιβάσεις ακινήτων είναι ασήμαντος και πληρώνεται από τον ΠΩΛΗΤΗ, αφού ολοκληρωθεί η αγοραπωλησία. Δεν αποτελεί δηλαδή προϋπόθεση για να γίνει η πράξη,- την ακολουθεί! Μάλιστα, ο πωλητής ΑΠΑΛΛΑΣΕΤΑΙ του φόρου, εάν σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα τοποθετήσει τα χρήματα που πήρε σε άλλο ακίνητο! (έχει την λογική ότι μπορεί να μετακομίσει κάποιος, και να μην έχει φορολογικό κόστος.) Εάν όχι, δεν θα δυσκολευτεί να πληρώσει τον φόρο, γιατί εισέπραξε από την πώληση. Το ύψος του φόρου αυτού, είναι πολύ χαμηλό, περίπου 0,3% της αντικειμενικής, να πούμε ότι για μονοκατοικία 400.000$, πληρώθηκαν περίπου $900. 

Η εγγραφή στο «κτηματολόγιο» είναι $250-300. Ο δικηγόρος κοστίζει περίπου $100 -aν προσλάβεις. Μπορεί να έμαθες στο σχολείο να διαβάζεις και να μην σου χρειάζεται.

Συμβολαιογράφο;  -λυπάμαι- δεν έχει. Tα αμερικανάκια είναι πολύ πίσω. Τα συμβόλαια γίνονται αυθημερόν. Είναι ΜΟΝΟΣΕΛΙΔΑ! Υπάρχει όμως φόρος ακίνητης περιουσίας, που σε κάποιες περιοχές, φτάνει το 2%. Σε μικρά εισοδήματα, δεν υπάρχει ούτε αυτός. Δεν θα σου πούν όμως, «έχεις ακίνητο, κτήμα με ελιές, αυτοκίνητο, εξοχικό, άρα τεκμαρτό εισόδημα: τόσα Χ τόσα + τόσα = εισόδημα Βαρδινογιάννη», από το οποίο προκύπτει φόρος έως 45%!

Σου παίρνουν κάτι κάθε χρόνο, και τέλος!!! Καθαρά πράγματα!  Η έννοια του «τεκμαρτού» δεν είναι δημοφιλής σε σοβαρές κοινωνίες. Στοχεύουν στο να μην «παγώνει» η αγορά ακινήτου, ακόμη κι αν «πέσει». Δεν «πνίγουν» το ακίνητο όπως το Ελληνικό κράτος. Διευκολύνονται οι συναλλαγές. Έτσι, όταν «πέφτει» η αγορά, -γίνεται αμέσως. Το ίδιο όμως κι όταν ανεβαίνει! -Ανεβαίνει αμέσως. Το ακίνητο είναι μίνι χρηματιστήριο.

Ρωτήστε γνωστούς, φίλους και συγγενείς σας στον Καναδά , τις ΗΠΑ ή την Αυστραλία για  συγκεκριμένες φορολογίες. Όχι όμως γενικά. Όταν ρωτάς κάποιον «γενικά» τότε έχει την τάση να παραπονιέται για τους φόρους που πληρώνει. Γιατί δεν μπορεί να τους συγκρίνει. Δεν ξέρουν, ούτε μπορούν να το φανταστούν τί πληρώνουν οι πολίτες στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα πρέπει, αφού έχεις εξοφλήσει την φόρο μεταβίβασης 11% επί της αντικειμενικής, τον ΦΠΑ τώρα πια 23%, και όποιες τυχόν άλλες φορολογικές υποχρεώσεις, αν αγοράζεις ακίνητο, πληρώνεις 2.500€ κέρατο σε συμβολαιογράφο, τον δικηγόρο 800-900€ , ύστερα περνάς και από το «υποθηκοφυλάκιο» για να δώσεις 1500-2000€.

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Η Τουρκία δεν έχει ιστορία,

αλλά ποινικό μητρώο...

Ο αρχηγός των Άγγλων Φιλελευθέρων, ο Γλάδστων έλεγε για τους Τούρκους,
«Από την πρώτη μαύρη μέρα που μπήκαν στην Ευρώπη, υπήρξαν το πλέον μισάνθρωπο είδος της ανθρωπότητας. Όπου και να πήγαιναν, άφηναν πίσω τους μια γραμμή αίματος και όπου έφτασε η κυριαρχία τους, ο πολιτισμός εξαφανίστηκε».
Και δεν το λέμε εμείς, αλλά ο Ουίνστον Τσόρτσιλ.. Αυτόν, μάλλον δύσκολο να τον βγάλουν ακροδεξιό και φασίστα, έτσι δεν είναι; Δείτε τι έγραψε για τους μουσουλμάνους του Σουδάν. (σ.σ. έφτανε ως εκεί κάτω η Βρετανική Αυτοκρατορία...) στο βιβλίο του «The River War»:
«Τι φοβερές κατάρες ρίχνει στους πιστούς του ο Μωαμεθανισμός. Εκτός από τη φρενίτιδα του φανατισμού, που κάνει τον άνθρωπο τόσο επικίνδυνο όσο και η υδροφοβία τον σκύλο, υπάρχει κι αυτή η φοβερή μοιρολατρική απάθεια Οι συνέπειες είναι εμφανείς σε πολλές χώρες. Απερίσκεπτες συνήθειες, τσαπατσούλικα συστήματα καλλιέργειας, βραδυκίνητες μέθοδοι εμπορίου και ανασφάλεια της ιδιοκτησίας, υπάρχουν οπουδήποτε ζουν ή κυβερνούν οι ακόλουθοι του προφήτη. Ένας εκφυλισμένος αισθησιασμός στερεί αυτή τη ζωή από τη χάρη και την εκλέπτυνση της, και συνακόλουθα από την αξιοπρέπεια και την ιερότητα της. Το γεγονός ότι κατά τον μωαμεθανικό νόμο κάθε γυναίκα πρέπει να ανήκει σε κάποιον άνδρα ως απόλυτη ιδιοκτησία του, είτε ως θυγατέρα, είτε ως σύζυγος ή παλλακίδα, μάλλον θα καθυστερήσει την οριστική εξάλειψη της δουλείας, (α.α. μέχρι σήμερα, οι Άραβες του Σουδάν, έχουν μαύρους σκλάβους. Είχε δίκιο ο Ουίνστον...) μέχρις ότου η πίστη του Ισλάμ θα πάψει να αποτελεί μια μεγάλη δύναμη μεταξύ των ανθρώπων. Ως μεμονωμένα άτομα οι Μουσουλμάνοι μπορούν να επιδείξουν εξαιρετικές αρετές. Χιλιάδες από αυτούς γίνονται γενναίοι και πιστοί στρατιώτες της Βασίλισσας, και όλοι ξέρουν να πεθαίνουν. Όμως η επιρροή της θρησκείας παραλύει την κοινωνική εξέλιξη των πιστών της. Δεν υπάρχει στον κόσμο ισχυρότερη δύναμη οπισθοδρόμησης. Κάθε άλλο παρά ετοιμοθάνατος, ο Μωαμεθανισμός είναι μια μαχητική και προσηλυτιστική πίστη. Έχει ήδη εξαπλωθεί στην Κεντρική Αφρική και σε κάθε βήμα κερδίζει με το μέρος του ατρόμητους πολεμιστές. Και αν ο χριστιανισμός δεν έβρισκε καταφύγιο στα δυνατά χέρια της επιστήμης, ενάντια στην οποία ο ίδιος κάποτε αγωνίστηκε εις μάτην, ο πολιτισμός της σύγχρονης Ευρώπης ίσως να κατέρρεε, όπως κατέρρευσε ο πολιτισμός της αρχαίας Ρώμης».

Πραγματικά, εμείς δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα. Πώς μπορούν να ενταχθούν στην ευρωπαϊκή οικογένεια; Οι άνθρωποι αυτοί είναι, κυριολεκτικά, αιώνες πίσω.

Κρίμα! Η Ευρώπη δεν θα «εμπλουτιστεί» με την Σαρία, τους αποκεφαλισμούς, τους λιθοβολισμούς των μοιχαλίδων. Πώς θα ζήσουμε χωρίς τον σεξισμό των μουσουλμάνων (γυναίκα χωρίς μαντίλα, ίσον πόρνη), την μηδενική ανοχή στην διαφορετική άποψη, τις διώξεις ενάντια στην «βλασφημία» (στο Πακιστάν, η ποινή είναι θάνατος), δίχως τις μονότονες επαναλήψεις περί τιμωρίας των απίστων, ή το πρόσφατο βίτσιο σχετικά με τις εικόνες του προφήτη...
Όταν μια Θρησκεία είναι αληθινά σπουδαία, δεν έχει καμία σημασία εάν οι άνθρωποι ζωγραφίζουν εικόνες του προφήτη της... Άλλωστε, αυτό το θέμα, το Βυζάντιο το έλυσε σχεδόν δέκα αιώνες πριν. Φυσικά, είναι δικαίωμα σας να συνεχίσετε στον δρόμο της παράνοιας, με την «τζιχάντ» και τους «Μπιν Λάντεν». 

Έτσι όμως δεν θα εμπνεύσετε ποτέ τον σεβασμό και θα αποδειχτεί ότι όταν οι υπερσυντηρητικοί στις ΗΠΑ, μετά την πτώση του Σαντάμ, πρότειναν για το Ιράκ, «να σκοτώσουμε τους ηγέτες και να προσηλυτίσουμε τον λαό στον χριστιανισμό», δεν είχαν και τόσο άδικο...

Δύση και Ισλάμ,

Ο Πολιτισμός και η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ.

Μετά από τα αιματηρά, όσο και τραγικά γεγονότα της Αιγύπτου, με τις δολοφονικές επιθέσεις εναντίον των χριστιανών κοπτών, το ερώτημα σχετικά με το Ισλάμ και τον ρόλο του στην Ευρώπη, στον πολιτισμένο κόσμο, ή και ακό­μα σε αυτόν τον πλανήτη, ξανατίθεται. Όσοι πίσ­τευαν ότι τα βαρβαρικά φύλα είχαν εξαφανιστεί εδώ και κάτι αιώνες, πρέπει να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους. Ορισμένοι «πιστοί του προφήτη» δείχνουν να μην έχουν εξελιχθεί ούτε ίντσα από την εποχή του Αττίλα με τις ορδές του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ιστορία του πολιτισμένου κόσμου, δεν ήταν παρά μια μακρά διαπάλη μεταξύ Δύσης και Ανατολής, Χριστιανών και Μουσουλμά­νων, πολιτισμού και βαρβαρότητας.

Τα μέρη του πολιτισμένου κόσμου που είχαν την ατυχία να πέ­σουν στα χέρια των μουσουλμάνων, όπως η βό­ρειος Αφρική και η Μικρά Ασία (Τουρκία), ακόμα και σήμερα δεν έχουν θέση στο κλαμπ των πολιτισμένων χωρών, δεν έχουν θέση στην Ευρωπαϊκή Έ­νωση. Συμβάλλουν σε αυτήν, στέλνοντας λαθρομετανάστες, οι οποίοι φιλοδοξούν να ανατιναχθούν στο όνομα του προφήτη τους και να αποκτήσουν έτσι τον πολυπόθητο διορισμό, (σ.σ. Καμικάζι αυτοκτονίας Χασάν Μ. εδιορίσθη μάρτυρας στον παράδεισο, με τρεις οκτακόσιες μισθό. Ακόμα ένας κοπρίτης, όπως Θα έλεγε και ο Πάγκαλος...)

Η ρίζα του κακού ξεκινάει με τις μουσουλμανικές ει­σβολές, στα πρώτα χρόνια του Ισλάμ. Αυτές οι αι­ματηρές εισβολές υπήρξαν η αιτία μιας τεράστιας οικονομικής αλλαγής και του οριστικού τέλους της ενότητας του μεσογειακού κόσμου. Επέφεραν έ­ναν, μη αναστρέψιμο μετασχηματισμό στον πολι­τισμό και στις αξίες των κατεκτημένων περιοχών, σε βαθμό που σήμερα υπάρχουν τεράστιες περιο­χές του άλλοτε ρωμαϊκού κόσμου, οριστικά χαμέ­νες για μας. Ο πρωταρχικός λόγος δηλαδή, που χώ­ρες όπως η Αλγερία, η Τυνησία, η Τουρκία, η Συρία, η Αίγυπτος, δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν δεκτές στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ότι υπό την κυριαρχία των σεΐχηδων και των ιμάμηδων, αυτές οι χώ­ρες κατέστρεψαν τους ρωμαϊκούς θεσμούς και τις αξίες.

Είτε μας αρέσει, είτε όχι, τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ο ελληνορωμαϊκός πολιτισ­μός και οι αξίες του. Δεν είναι απλά θέμα αντίθεσης χριστιανισμού και Ισλάμ. Είναι κάτι βαθύτερο, είναι η προαιώνια αντίθεση μεταξύ πολιτισμού και βαρβαρότητας. Θυμίζω την πάγια και διαρκή, μου­σουλμανική στάση απέναντι στις γυναίκες. Μετά θα μπο­ρούσαμε να  θυμίσουμε την τουρκική βαναυσότητα, η ο­ποία είναι  χαρακτηριστικό των Τούρκων, ανεξάρτητα από το πόσο «καλλιεργημένο» ή ευφυείς ήταν αυτοί. Ο σουλτάνος Μωάμεθ Β μπορεί να ήταν μορφωμέ­νος και «πολιτισμένος», οι καλοί του τρόποι όμως, δεν ήταν για όλους. Όταν π.χ. ανακάλυψε ότι ένα από τα αγαπημένα του αγγουράκια έλειπε από το μποστάνι του, άνοι­ξε τις κοιλιές και των δεκατεσσάρων κηπουρών του, για να το βρει...

Ο ορισμός της βαρβαρότητας. Υπερβολική και αναίτια βία. Σαν σημερινό βιντεοπαιχνίδι. Τέλη του δέκατου έκτου αιώνα, ο Φράνσις Μπέηκον περιέγραψε τους τούρκους ως εξής: «ένας βά­ναυσος λαός, χωρίς  ηθική, χωρίς γράμμα­τα, τέχνες ή επιστή­μες, ένας λαός που με­τά βίας μπορεί να μετρήσει ένα εκτάριο γης, η μία ώρα της ημέρας, ευτελείς και ατημέ­λητοι στα κτίρια τους, στη διατροφή και τα σχετικά, και με μια λέ­ξη, αποτελούν όνει­δος».

Μέχρι και τον δέκατο ένατο αιώ­να, όλοι οι ευρωπαίοι περιηγητές στα εδάφη της Οθωμανικής Αυ­τοκρατορίας, την ίδια εικόνα μας μεταφέρουν. Οι τούρκοι είναι άξεστοι, φιλοχρήματοι, βάναυσοι. Ούτε η παραμικρή ένδειξη πολιτισμού.

«H Γερμανία αυτοκαταστρέφεται»

του Παναγιώτη Δούμα

Ένταση, απανωτές εκπλήξεις και αντιφά­σεις μέσα στην κραταιά πολιτική σκη­νή της Γερμανίας προκαλεί το βιβλίο του Σοσιαλδημοκράτη (SPD), τέως υπουργού Οικονομικών του κρατιδίου του Βερολίνου και μέ­λους του Δ.Σ. της Ομοσπονδιακής Τραπέζης της Γερμανίας, (Βundesbank), Τίλο Σαρατσίν. Όπως χαρακτηριστικά γράφει στο editorial ο εκδότης της εφημερίδας Junge Freiheit, Ντίτερ Στάιν:
«Το βιβλίο είναι μια βόμβα. Ο τίτλος ηχεί σαν σειρήνα συναγερμού: H Γερμανία αυτοκαταστρέφεται. Είναι ουσιαστικά μία ομιλία του Τίλο Σαρατσίν για την κατάσταση του έθνους, μια φλογερή ομιλία με εκρηκτικές θέσεις, της οποίας η οξύτητα είναι σχεδόν αδύνατον να αντι­μετωπισθεί. Ενάντια στην πλέον διάχυτη ακόμη και στα μεγάλα αστικά κόμματα ιδέα μίας πολυπολιτισμικής κοινωνίας, ο Σαρατσίν κάνει με νηφαλιότητα έναν απολογισμό της καταστάσεως της Γερμανίας, περιγράφοντας το άνοιγμα της ψα­λίδας που για δεκαετίες διαμορφώθηκε αφενός από μία σταθερή δημογραφική κρίση (δραματι­κή υπογεννητικότητα) και αφετέρου από την με­τανάστευση».
Βασιζόμενος στην πολύχρονη εμπειρία του ως υπουργός Οικονομικών του καταχρεωμένου Βερολίνου, ο Σαρατσίν δεν περιορίζεται μό­νο στην ανάλυση αλλά προτείνει δρακόνπα μέτρα για την αντιμετώπιση του προβλήματος των απρόθυμων να εργασθούν και συχνά ανίκανων μεταναστών. Απαιτεί την αυστηρή μείωση των κοινωνικών παροχών για κοινωνικά απροσάρ­μοστους, τον οξύ περιορισμό της οικογενεια­κής συνενώσεως και την περαιτέρω απαγόρευ­ση της μεταναστεύσεως με σκοπό τον γάμο.

Η περίπτωση Χεϊτ
«Στην Γερμανία συνηθίζεται, κάθε προσπά­θεια πολιτικοποιήσεως του προβλήματος της μεταναστεύσεως, να πολεμάται χωρίς οίκτο μετά όπλα της αποκαταστάσεως του παρελθόντος». Αυτό είχε γράψει προ 22 ετών ο κοινωνιολόγος Ρόμπερτ Χεπ, στο βιβλίο του «Η τελική λύση του γερμανικού ζητήματος», το οποίο είχε οδηγή­σει στα ίδια αποτελέσματα με εκείνα του βιβλίου του Σαρατσίν.
Ο Χεπ, εξαιτίας των θέσεων του, εξαιρέθηκε από κάθε συζήτηση σε δημοσιογραφικό και επιστημονικό επίπεδο.
Ο Σαρατσίν εξηγεί το γιατί:
«Τα τελευταία 45 χρόνια δεν συζητήσαμε ποτέ με γνώμονα την λογική την δημογραφική εξέλιξη της Γερμανίας. Όποιος δεν κολυμπού­σε ακολουθώντας το ρεύμα των οπαδών του κατευνασμού και της υποβαθμίσεως, όποιος έδειχνε την παραμικρή ανησυχία, αυτός θα έπρεπε σύντομα να διαπιστώσει ενοχλημένος, ότι στέκεται μόνος και συχνά τοποθετημένος στην γωνία της κοινωνίας.»
Ο Σαρατσιν, ο οποίος σε μία μερίδα των διανο­ουμένων και του φιλελεύθερου Τύπου προκάλε­σε κρυφά χαμόγελα, επειδή αναγνωρίζουν ότι η μουσουλμανική επέλαση μεταναστών διαβρώ­νει την γερμανική κοινωνία, πέτυχε ένα γερό κτύπημα, το οποίο ανοίγει το δρόμο για να ξεκι­νήσει μία τέτοια συζήτηση, η οποία μέχρι πρότι­νος ήταν «ταμπού». Το ερώτημα, ειδικά για την περίπτωση της ακόμη και σήμερα βαλτωμένης από τα συμπλέγματα ενοχών Γερμανίας, είναι ποιος θα μπορέσει να μετουσιώσει σε πολιτικό έρ­γο τις απόψεις του σοσιαλδημοκράτη Σαρατσίν.
Το βιβλίο του Σαρατσίν έχει φέρει τον Γερμανό οικονομολόγο στο επίκεντρο της καθημερινής ενημέρωσης, δεν αποκλείεται ωστόσο να του στοιχίσει τόσο την θέση του στο Δ.Σ της Bundesbank, όσο και την ιδιότητα του ως μέλους του κόμματος των Σοσιαλδημοκρατών(SPD). Οι τελευταίοι έχουν θέσει ζήτημα διαγραφής του, αλλά δεν μπορούν να προχωρήσουν σε οριστική απόφαση, αφού κάτι τέτοιο δείχνει να βρίσκει αντίθετη την πλειοψηφία της βάσεως του κόμμα­τος. Σύμφωνα μάλιστα με πρόσφατη έρευνα, ένας στους δύο ψηφοφόρους του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος θεωρεί ότι η χώρα απειλείται με δημογραφική αλλοτρίωση.
Η Γερμανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα (Bundesbank), τοποθετήθηκε αποστασιοποιούμενη ρητώς από τον Τίλο Σαρατσίν. Ο Σαρατσίν «εκφράστηκε επανειλημμένως και διαρκώς προκλητικά, ιδιαίτερα ως προς το θέμα της μετανάστευσης», ανάφερει σε ανακοίνωση που δημο­σίευσε στην επίσημη ιστοσελίδα της . 
«Εξαιτίας της λεπτής θέσεως τους, τα μέλη του Δ.Σ. της Bundesbank πρέπει να επιδεικνύουν μετριοπάθεια και επιφυλάξεις εις ό,τι αφορά την πολιτική τους δράση. Αυτή την υποχρέωση την αγνόησε ο κ. Σαρατσίν με τις δηλώσεις του», δηλώνει επικρίνο­ντας τον. Σύμφωνα με κύκλους της τραπέ­ζης, μπορεί ο Σαρατσίν να εξέφρασε την προσω­πική του άποψη, όμως οι τοποθετήσεις του χρεώνονται στο σύνολο της τράπεζας. Για τον λόγο αυτό αναμένεται να κληθεί ο τραπεζικός σε απολογία, ώστε να αποφασιστούν τα επόμενα βήματα της Bundesbank.

Χένκελ: Η πλειοψηφία των Γερμανών στηρίζουν τις απόψεις Σαρατσίν
Ο τέως πρόεδρος της Γερμανικής Ενώσεως Βιομηχάνων, Χανς 'Ολαφ Χένκελ, άσκησε κριτική στην αντιμετώπιση του μέλους του Δ.Σ. της Βundsbanκ.
«Για άλλη μια φορά με τυπικό τρό­πο δέρνουμε τον αγγελιοφόρο της κακής είδησης», δήλωσε ο Χένκελ στη γερμανική εφημερί­δα «JUNGE FREIHEIT».
Θα μπορούσε αφενός κανείς να ασκήσει κριτική για αρκετές από τις δηλώσεις του Σαρατσίν, λέει ο Χένκελ, αφετέρου όμως θα έπρεπε να του είμαστε ευγνώμονες, για το γεγονός και μόνο ότι καταπιάνεται με κάποια συγκεκριμένα θέματα. «Για παράδειγμα, η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιω­μάτων, που στη χώρα μας συντελείται εις βάρος μικρών κοριτσιών και γυ­ναικών, στις τάξεις του μουσουλμανικού πληθυσμού της», δηλώνει ο τέως πρόεδρος των βιομηχάνων.
Όχι μόνον γι' αυτό αλλά και για τις μαζικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττονται σε όλες σχεδόν τις  μουσουλμανι­κές χώρες, θα έπρεπε να συζητούμε. Ως εκ τούτου, εγκυμονείται μία διττή ηθική, όταν πολιτικοί όπως η πρόεδρος των Πρασίνων Κλαούντια Ροτ, η οποία κατά τα άλλα πάντοτε αγωνίζεται για την ενίσχυση των δικαιωμάτων της γυναίκας, αναθεματίζει τον Σαρατσίν. «Πού βρίσκονται αλήθεια οι υπερασπιστές των δικαιωμάτων των κοριτσιών και των γυναικών των μουσουλμά­νων στη χώρα μας;», αναρωτιέται ο Χένκελ.

Αδιανόητη η κριτική της Μέρκελ
Αδιανόητη χαρακτηρίζει ο Χένκελ και την κριτική εκ μέρους της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ στις απόψεις του Σαρατσίν. Η Μέρκελ μάλλον βιάστηκε να αντιδράσει, χωρίς πιθανότατα να έχει καν διάβασει το βιβλίο του Σα­ρατσίν. «Ακόμη και αν θεωρήσω θετικό το ότι η Μέρκελ τολμά να παίρνει θέσεις όχι και τόσο δημοφιλείς, στην περίπτωση αυτή επέδειξε εσφαλμένα αντανακλαστικά τα οποία οφείλο­νται προφανώς στην πολιτική ορθότητα», αναφέρει ο Χένκελ, ο οποίος διευκρινίζει ότι θεωρεί την κριτική της Μέρκελ μη-δημοφιλή, επειδή εκτός από την πλειοψηφία των Γερμανών, σπου­δαίες μουσουλμάνες ηγέτιδες, όπως η Νέκλα Κέλεκ και Σεϊράν Ατές στηρίζουν τις περισσότε­ρες από τις απόψεις του Σαρατσίν.

Ματαιώνονται οι παρουσιάσεις
Στο μεταξύ ματαιώθηκε μία πρώτη παρουσία­ση του βιβλίου του Σαρατσίν. Ένα βιβλιοπωλείο στην πόλη Χίλντεσχάιμ, στο οποίο θα παρουσία­ζε το βιβλίο ο ίδιος ο συγγραφέας, ανέβαλε επ' αόριστον την εκδήλωση «για λόγους ασφαλεί­ας». Την περασμένη Τρίτη, ο εκδοτικός οίκος DVA που εξέδωσε το βιβλίο, κοινοποίησε ότι η προγραμματισμένη για τις 25 Σεπτεμβρίου παρου­σίαση στο «Σπίτι των πολιτι­σμών», στο Βερολίνο, ματαιώνεται. Οι οικοδεσπότες κατέστησαν σαφές ότι δεν επιθυ­μούν να έχουν ως προσκεκλη­μένο τους τον τέως υπουργό.

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Διόριζαν για να τους ψηφίζουν, αλλά και ψήφιζαν για να διορίζονται.

Ελλάδα, η Αφρική της Ευρώπης.

Πιστεύω και το έχω γράψει και στο παρελθόν, ότι η χώρα μας έχει πάρα πολύ λίγες πιθανότητες να ανακάμψει.
Τι είδους λαός είναι αυτός που βρίζει και δέρνει τους πολιτικούς, που τόσα χρόνια ψήφιζε και κολάκευε; Που φωνάζει για την επιστροφή των κλεμμένων, (από ποιους;) όταν θεωρεί τη κλοπή από το κράτος μαγκιά. Τι είδους λαός είναι αυτός που δεν γνώριζε τι συνέβαινε στη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια; Όποιος δεν γνώριζε ας αποποιηθεί το δικαίωμα ψήφου. Όποιος γνώριζε είναι ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ.

Όσο περισσότερο παρακολουθώ τις αντιδράσεις των Ελλήνων απέναντι στους Ευρωπαίους και στο Δ.Ν.Τ., τόσο περισσότερες ομοιότητες βρίσκω με τους νέγρους στην Αμερική.
Οι νέγροι είναι κι αυτοί πεπεισμένοι πως όλοι τους χρωστάμε κάτι, για κάποια αδικία που υπέστησαν στο παρελθόν. Στηρίζονται λοιπόν σε αυτή τους την πεποίθηση, για να κάνουν ότι θέλουν χωρίς να δέχονται κριτική και φορτώνουν τα βάρη στους άλλους.
Άρχισε το κρακ ο 12χρονος νέγρος και παράτησε το σχολείο; Φταίει ο ενσωματωμένος-«κρυμμένος» στο σύστημα ρατσισμός που τον σταματάει από το να προοδεύσει.
Κατέληξε στη φυλακή γιατί έκανε διαρρήξεις; Φταίει η καταπίεση που δέχθηκε από την κοινωνία και η δουλεία πριν 150 χρόνια.
Έτσι και με τους Έλληνες, ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΦΤΑΙΜΕ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ, για όλα φταίνε οι άλλοι. Όσο για την υπευθυνότητα, τη σοβαρότητα, την αίσθηση τιμής και αξιοπρέπειας; Μα τι είναι αυτά που γράφεις τώρα καλέ μου;

Φτάσαμε στο σημείο να ταυτίζουμε τους χαραμοφάηδες και τα κοπρόσκυλα του Ελληνικού δημοσίου καθώς και τα τριτοκοσμικά  Σοβιετικά λαμόγια της αριστεράς, με το σύνολο του ελληνικού λαού και να τους υπερασπιζόμαστε. Γιατί;

Συμμετείχαμε οι Εθνικιστές στο πάρτυ-όργιο της μεταπολίτευσης;
Κατηγορηματικά ΟΧΙ!
Είδαμε κάποια βελτίωση για τα πράγματα που μας αφορούν από τα λεφτά που οι πασοκάνθρωποι, οι χλεχλέδες της ΝΔ & light και οι μπολσεβίκοι κατέφαγαν τόσα χρόνια;
Προφανώς όχι!

Ότι πρεσβεύουμε κι ότι πιστεύουμε πολεμιέται και καταστρέφεται συνειδητά από αυτά τα ανθρωπάρια. 
Λοιπόν; Ως πότε θα ταυτιζόμαστε και θα απολογούμαστε για τους συστημανθρώπους;

-------------------------------

Την ώρα που τυπώνω αυτές τις λέξεις ακούω στο Ραδιόφωνο του Real.fm την πρωινή εκπομπή του ραμολί Τράγκα. Έχει ενδιαφέρον ο λόγος του. Ακούστε τον και θα διαπιστώσετε και εσείς πόσο «νέγρος» μπορεί να αισθάνεται κάποιος.

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Ιστορίες από το Παναιτώλιο. «Ο Ζώτος & ο Μπλάνης»

«ΕΝ ΘΕΡΜΩ» από το Γιώργο Παπαϊωάννου

{………}. Ο Ζώτος και ο Μπλάνης ήταν ένα αχτύπητο δίδυμο της προπολεμικής εποχής, με έφεση στις ψιλοαπάτες προκειμένου να επιβιώσουν και αρκετά εφευρετικοί στο να εκμεταλλευτούν την αφέλεια εκείνων των εποχών. Θέλοντας να κάνουν μία ακόμα αρπαχτή και ξέροντας την νοοτροπία των συγχωριανών τους (Παναιτώλιο-μπιτς), ο Ζώτος άραξε στην αγορά με ένα κάρο το οποίο είχε και κουκούλα από μουσαμά ώστε να μην βλέπει κανείς το περιεχόμενο του. Άρχισε να φωνάζει «περάστε κύριοι να δείτε το θηρίο της Αμερικής με μία δραχμή μόνο»!
Όλοι υποψιάστηκαν πως κάποιο λάκκο έχει η φάβα, αλλά τους έτρωγε και η περιέργεια. Τόλμησε κάποιος, έδωσε τη δραχμή, και πήγε στη σχισμή να δει το τέρας: βλέπει τον παχύσωμο Μπλάνη, εντελώς γυμνό, με δασύ τρίχωμα να κάθεται σκυμμένος με πλάτη, ώστε τα γεννητικά του όργανα να προβάλλουν σε πρώτο πλάνο- και ταυτόχρονα να του κλείνει το μάτι να μην αποκαλύψει την αλήθεια.
Ο συγχωριανός του τρομερού δίδυμου, ένιωσε κορόιδο και δεν ήθελε να είναι το μοναδικό Θύμα, ο μοναδικός εξαπατημένος. Έτσι όταν ρωτήθηκε από τους άλλους τι είδε τους απάντησε πως είναι τόσο τρομερό, που δεν περιγράφεται με λόγια! Μπήκαν όλοι στην ουρά να μην χάσουν το υπερθέαμα, και με την ίδια λογική κανείς δεν έλεγε την αλήθεια στους υπόλοιπους. Αποτέλεσμα ήταν να δώσουν άπαντες από μία δραχμή και ο Ζώτος με τον Μπλάνη να τα οικονομήσουν. {………}.

ΥΓ: Την ιστορία την θυμάμαι από τον πατέρα μου, που με διασκέδαζε συχνά με αφηγήσεις πραγματικών ευτράπελων και συμβαίνει στις 5 Σεπτεμβρίου να συμπληρώνονται δεκαπέντε χρόνια από το θάνατο του.
Είθε ο Κύριος να έχει συγχωρέσει τις ανθρώπινες αμαρτίες του.

Το σιντριβάνι στην είσοδο του Παναιτωλίου.

Νότα δροσιάς στον καμίνι του Παναιτωλιώτικου κάμπου.

Μπορώ να σας γράψω πολλά νοσταλγικά και γλυκά λόγια, για το χώρο που φιλοξενεί το σιντριβάνι της φωτογραφίας που μου έστειλε στενό συγγενικό μου πρόσωπο.
Πολύ κοντά στο πατρικό και γενέθλιο μου σπίτι, σε ένα χώρο που παλαιότερα φιλοξενούσε τις καθημερινές απογευματινές κατά κύριο λόγο, ποδοσφαιρικές μας αναμετρήσεις, το «κρυφτό» ή το «κυνηγητό» μας.

Το «λιοστάσι του Παπούτση», ένα από τα πολλά, σήμερα έχει την όψη που βλέπετε καθημερινά, όσοι ζείτε στο χωριό. Οι υπόλοιποι που ζούμε μακριά, περιοριζόμαστε στις εικόνες του μυαλού μας και στην συνθετική μας ικανότητα.

Π.Ε.Φ.Ο. Η Διοικούσα Επιτροπή Παραρτήματος Παναιτωλίου.

Ετήσια ανανέωση θητείας με βάση το καταστατικό.

Με μακρόχρονη και πολύπλευρη λειτουργία, που το καταξίωσε στην τοπική κοινωνία, το Παράρτημα Παναιτωλίου της Πανελλήνιας Ένωσης Φίλων Ολυμπιακού, συνεχίζει τη λειτουργία του [εγγραφές μελών: 6982 – 293522 & 6971 – 944273] με νέα Διοικούσα  Επιτροπή, της οποίας η Κεντρική Διοίκηση ενέκρινε, κατά το άρθρο 22 του Καταστατικού, την ετήσια ανανέωση της θητείας της:
Κωνσταντίνος  Βλάχος, Πρόεδρος
Χρήστος Καζάκος, Αντιπρόεδρος
Λ. Βασιλόπουλος, Αντιπρόεδρος
Χρ. Χειμώνας, Γενικός Γραμματέας
Αλ. Ντζάλας, Ταμίας
Ν. Αντωνιάδης, Σύμβουλος
Στ. Βλάχος, Σύμβουλος
Ιωάννης Ζαχαρόπουλος, Σύμβουλος
Ιωάννης Κόντος Σύμβουλος
Θ. Δάνιας, αναπληρωματικός σύμβουλος
Π. Πάτσιας, αναπληρωματικός σύμβουλος
Λ. Ρήγας, αναπληρωματικός σύμβουλος
Θ. Σακκάς, αναπληρωματικός σύμβουλος.

Η Διοικούσα Επιτροπή συνιστά καταπολέμηση των άθλιων παρασκηνίων ποδοσφαίρου και μπάσκετ, που κατάργησαν τους όρους ισότητας. Επίσης, διατυπώνει τους επαίνους της στον κ. Κώστα Μπαρμπή, Πρόεδρο της Π.Ε.Φ.Ο.  για τη μακρόχρονη προσφορά του στον θρύλο. 
Απαιτεί από το κράτος παραχώρηση της κυριότητας του εδάφους του γηπέδου «Γεώργιος Καραϊσκάκης» στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ και τάσσεται στο πλευρό του ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ, υποστηρίζοντας ότι η χυδαία λάσπη τους επιστρέφει σε εκείνους που με θρασύτατα τη χρησιμοποίησαν.

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Oi «Δρόμοι του νερού» και φέτος στο Παναιτώλιο.

Το τριήμερο πρόγραμμα των πολιτιστικών εκδηλώσεων.

Από το Δήμο Αγρινίου ανακοινώθηκε το πρόγραμμα των ετήσιων πολιτιστικών εκδηλώσεων «Δρόμοι του νερού». Πρόκειται για πολιτιστικό γεγονός που διοργανώνεται στη θέση «Αμπάρια» της Δημοτικής Κοινότητας Παναιτωλίου, πλάι στη λίμνη Τριχωνίδα.
Οι εκδηλώσεις πραγματοποιούνται σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό σύλλογο «Χρήστος Καπράλος»

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει, σήμερα
Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011
* 21:00’
Θεατρική παράσταση «Το Πανηγύρι» του Δημήτρη Κεχαϊδη, από την ερασιτεχνική θεατρική ομάδα « ΠΥΛΛΗΝΗΣ». 
Τόπος διοργανώσεως το «Κέντρο Περιβάλλοντος Τριχωνίδος» [ΚΕ.ΠΕ.ΤΡΙ.]

Αύριο
Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011
* 19:00’ –Παιδικές δραστηριότητες: Κατασκευή κούκλας από ανακυκλώσιμα υλικά & Δημιουργία μέσα από ένα παραμύθι,
*21:00’ –Παράσταση Καραγκιόζη, στη Θέση Αμπάρια.

Μεθαύριο
Σάββατο 27 Αυγούστου 2011
* 21:00’ –Μουσική Βραδιά με τα συγκροτήματα νέων:
«CARTOON», «FOX ΤROΤ», «NEVER MIND».

Στη διάρκεια των τριήμερων εκδηλώσεων στον προαύλιο χώρο του Κέντρου θα λειτουργήσει έκθεση γλυπτικής, ζωγραφικής και λαϊκών κατασκευών από καλλιτέχνες του Παναιτωλίου.

Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Γιάννης Πρετεντέρης: «Οι Δημοσιογράφοι δεν έχουν πατρίδα».

Ασχολούνται μόνο με την …οικονομία (τους).

Το έγραψε ο βλοσυρός και αγέλαστος Γιάννης Πρετεντέρης και δεν αντέχω στον πειρασμό να το σχολιάσω.

«Ο δημοσιογράφος, κατά την άποψή μου, δεν είναι ούτε κοινωνικός αγωνιστής, ούτε κομματικός πολιτευτής, αλλά ένας επαγγελματίας άπατρις, άφιλος, ακομμάτιστος και, στο μέτρο του δυνατού, ανεπηρέαστος.»
Σας φαίνεται περίεργη η άποψη του; Θα έγραφα ότι το ακριβώς αντίθετο θα ήταν περίεργο. Ο συντάκτης το δημοσιοποίησε στο τελευταίο του άρθρο στην εφημερίδα το «Βήμα», πριν μετακομίσει στα «Νέα», του Δ.Ο.Λ. και οι δύο εφημερίδες, του οργανισμού που χρόνια τώρα είναι τρόφιμος.
Συμφωνούμε μαζί του στο «άπατρις» και τι να του αντιπαραθέσουμε. Είναι διαπίστωση και δική μας για κείνον, και για το γράφει έτσι είναι, τουλάχιστο σε ότι τον αφορά.
Διαφωνώ για το «άφιλος». Ο ίδιος έχει πολύ ισχυρούς φίλους που τον βοήθησαν και τον έφτασαν εκεί όπου έφτασε.
Γελάω όμως με το «ακομμάτιστος». Δεν συμμετέχω στον «καφέ» κάθε πρωί στο Μέγαρο Μαξίμου, εκείνος συμμετέχει!

Τι είναι τα SDRs; Έχουν σχέση με τις χρεοκοπίες κρατών;

Τα πως και τα γιατί θα τα διαβάσετε στη συνέχεια.

Στις 19 Σεπτεμβρίου 2010, ώρα 11:30’ (τοπική)  το πρωί, στο ξενοδοχείο «Park Meridien» στη Νέα Υόρκη,  πραγματοποιήθηκε το πρώτο ραντεβού του πρωθυπουργού Παπανδρέου,  με εκπροσώπους της Jewish Committee, δηλαδή του Παγκόσμιου Εβραϊκού λόμπι. Άσχετη με το θέμα, εκ πρώτης όψεως, η είδηση;

Ο δανεισμός της χώρας, στο ποσό που προέρχεται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είναι κυριολεκτικά αγορά «συναλλάγ­ματος», ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΣΜΑ, δηλαδή το Ελληνικό κράτος ΔΕΝ δανείζεται ευρώ ή δολάρια.  Το «χρήμα» είναι σε μορφή S.D.Rs. («Special Drawing Rights»), τα «ειδικά δικαιώματα άντλησης», και αποτελεί από το 1969, το «νόμισμα» του  ΔΝΤ και από την αρχή, η αξία του ήταν εξαρτώμενη από την τιμή του χρυσού.
Μέχρι το 1971, το χρέος που μπορούσαν να αναλάβουν τα κράτη από το Ταμείο, ήταν σε σχέση με το απόθεμα τους σε χρυσό,  το γνωστό σύστημα «Bretton Woods». Καθώς όμως οι ανάγκες τους σε πιστώσεις ήταν ολοένα και μεγαλύτερες αποφασίστηκε ότι, για κάθε ουγκιά χρυσού που είχε μια χώρα έπαιρνε 35 SDRs με την τιμή να είναι ίση, αρχικά με την αντίστοιχη του αμερικανικού δολαρίου, αργότερα με τη συνδυαστική αξία των δολαρίου, μάρκου, στερλίνας, φράγκου και γιεν και τελευταία το φράγκο και το γιεν, να έχουν αντικατασταθεί  από το ευρώ .
Τι έχουμε στην πράξη λοιπόν; Η Ελλάδα αγοράζει «SDRs» που μπορεί να ανταλλάξει με δολάρια, από την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, τη FED, και με ευρώ, από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Από το ‘70 και μετά, οι Η.Π.Α.,  πωλούν δολάρια και δανείζονται, ενώ τα δέκα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις Μπους και Ομπάμα έχουν τυπώσει χρήματα περισσότερα
* από το σύνο­λο των αμερικανικών δαπανών για το New Deal,
* τους δύο παγκόσμιους πολέμους,
* το σχέδιο Μάρσαλ,
* τον πόλεμο της Κορέας και
*την κατάκτηση της σελήνης.
Για το θέμα αυτό στην Ελλάδα, καταριούνται τον Μπους, όμως ο Ομπάμα έχει, στην τριετία, διαθέσει περισσότερα από όσα ο Τεξανός σε οκτώ χρόνια (!), έχοντας δημιουργήσει χρέος μεγέθους 10.000 δισ., δηλαδή 10 τρισ. Δολάρια. 

Ποιοι είναι οι αγοραστές του χρέους; Οι ασιατικές οικονομίες, με πρώτη την κομμουνιστική Κίνα.  Όλοι αγοράζουν δολάρια, από τη FED, την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, που δεν ανήκει στο αμερικανικό κράτος και τα κεφάλαιά της, από το 1913 και μετέπειτα, προέρχονται από τις ιδιωτικές τράπεζες των Ρόθτσιλντ, Μόργκαν, Τσέις, Ροκφέλερ και λοιπών…. Καταλάβατε τώρα ή το κουβάρι μπερδεύτηκε περισσότερο;

Αντιμετωπίστε τον κίνδυνο της χρεοκοπίας

μάθετε τα μικρά μυστικά του €.

Τον τελευταίο καιρό είναι καθημερινότητα οι ειδήσεις για τα χάλια της οικονομίας, με τα τεράστια ελλείμματα και χρέη του κρά­τους και την ορατή πιθανότητα πτωχεύσεως. Οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης είναι εκνευρισμένες (μεταξύ άλλων και) με την Ελλάδα, μια χώρα δίχως ανταγωνιστική οικονομία και με συνεχώς διευρυνόμενα χρέη, κρατικά και ιδιωτικά.
Στο ερώτημα «ποιος θα συμμαζέψει αυτό το χάος στην Ευρωζώνη», οι δικοί μας πού –κάθε φορά- κυβερνούν απαντούν  «Όλοι είμαστε στο ευρώ, άρα ούτε και αυτούς συμφέρει να μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε». 
Είναι όμως έτσι; Είμαστε όλοι στο ίδιο ευρώ; Η κοινή ευρωπαϊκή νομισματική μονάδα, έχει ως εκδότες τις κεντρικές τράπεζες των χωρών-μελών της Ευρωζώνης. Η κάθε χώρα τυπώνει όσα ευρώ (χαρτονομίσματα) δικαιολογούν το μέγεθος της και η πορεία της οικονομίας της. 
Αν κοιτάξετε τα τραπεζογραμμάτια, θα δείτε ότι μπροστά από τον αριθμό σειράς, υπάρχει ένα γράμμα που δηλώνει τον εκδότη και κάθε χώρα έχει το δικό της ευρώ.
Η κω­δικοποίηση είναι:

Υ για την Ελλάδα,
S για την Ιταλία,
Χ για την Γερμανία,
Ζ για το Βέλγιο,
Τ για την Ιρλανδία,
V για την Ισπανία,
U για την Γαλλία,
G για την Κύπρο,
F για την Μάλτα,
Ρ για την Ολλανδία,
Μ για την Πορτογαλία,
Η για την Σλοβενία,
L για την Φιλανδία.

Η πληροφορία ήταν και εξακολουθεί να είναι άγνωστη καθώς το γράμμα-σύμβολο της κάθε χώρας, δεν έχει την παραμικρή σχέση με το όνομα της.
Δηλαδή, γιατί η Γαλλία να μην είχε το F (France), αντί για το U που δεν λέει τίποτα; Ομοίως, γιατί όχι το G για Germany, αντί για το Χ; Το S  θα μπορούσε να είναι Spain, αντί για το άσχετο V.
Κάποια στιγμή που κάνετε ανάληψη από την Τράπεζα ή το A.T.M., τσεκάρετε τους κωδικούς των χαρτονομισμάτων. Θα δείτε ότι είναι κυρίως από άλλες χώρες και ότι τα Ελληνικά είναι ελάχιστα, ενώ κυριαρχούν τα γερμανικά και ιταλικά ευρώ.
Καταλάβατε; Κινούμαστε και ζούμε με ξένα και δανεικά χρήματα. Αν δεν υπήρχε αυτό το συνάλλαγμα, τι θα είχαμε στην τσέπη μας; Η χώρα έχει χρεοκοπήσει οριστικά και αμετάκλητα και προκειμένου να τυπωθούν (νέα ελληνικά) ευρώ πρέπει να αναπτύσσεται η οικονομία, και η δική μας είναι σε ύφεση, ή η ανταγωνιστικότητα προϊ­όντων και υπηρεσιών να δημιουργεί πλεονάσματα ισοζυγίου πληρωμών.

Τι ρόλο εξυπηρετεί λοιπόν το κωδικό γράμμα στα χαρτονομίσματα; Απλό είναι, σε τυχούσα διάσπαση, τα (εθνικής κοπής) ευρώ θα μετατραπούν στην ισοτιμία του παλαιού εθνικού νομίσματος, ενώ οι τραπεζικοί λογαριασμοί θα έχουν ή­δη μετατραπεί αυτομάτως, και καθώς η (νέα) δραχμή θα απηχεί την τρέχουσα κατάσταση της οικονομίας, θα ισούται με 500 με 600 Δρχ/ 1 ευρώ, τουλάχιστο.
Έτσι λοιπόν οι Γερμανοί θα δεχτούν για μετατροπή σε μάρκα, -στο ισχυρό νόμισμα της Ευρώπης- μόνο όσα ευρώ θα έχουν το Χ μπροστά και οι Γάλλοι το U και πάει λέγοντας.
Με τους Έλληνες πολιτικούς «ηγέτες», κάποια στιγμή θα μας πετάξουν έξω από την Ευρωζώνη! Μαζέψτε λοιπόν κι εσείς γερμανικά ή γαλλικά ευρώ και καταθέστε τις πιθανές αποταμιεύσεις σας στις τράπεζες τους.

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

H οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα

και η πασιφανής απουσία Εθνικών προτάσεων.

Όλοι συμφωνούμε ότι η πατρίδα μας βρίσκετε ένα βήμα πριν την χρεωκοπία. Από εδώ και μετά αρχίζουν τα τρελά και τα παράδοξα. Αντί να προτείνουμε λύσεις για την αντιμετώπιση της κρίσεως, ζητάμε να πτωχεύσουμε μία ώρα νωρίτερα!
Εκείνο που καταλαβαίνω όταν διαβάζω τέτοιες απόψεις είναι ότι κάποιοι είτε δεν έχουν νιώσει τις συνέπειες της κρίσεως καθώς μάλλον είναι απασχολούμενοι στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα, είτε έχουν καταστραφεί εντελώς και προτιμούν, από το να ανακάμψουν αυτοί, να καταστραφούν και οι υπόλοιποι Έλληνες. Όπως έλεγε κι ο μακαριστός Χριστόδουλος, «δεν θέλω κατσίκα, να ψοφήσει του γείτονα θέλω».
Που είναι οι προτάσεις για την έξοδο από την οικονομική κρίση; Μία σοβαρή ανάλυση για τα οικονομικά θέματα δεν έχω διαβάσει.
Οι περισσότεροι αναπαράγουν τον οικονομικό λαϊκισμό της Αριστεράς, η οποία είναι συνυπεύθυνη και με πρωταγωνιστές τους συνδικαλιστές της μας οδήγησε στην κρίση, πασπαλισμένο με συνομωσιολογία και μπόλικα κεφαλαία γράμματα και θαυμαστικά. Όλοι αυτοί, Εθνικιστές με εισαγωγικά ή χωρίς, Δεξιοί και φιλελεύθεροι, εκ των υστέρων ενοχλούνται και μένουν έκπληκτοι από τα εκλογικά αποτελέσματα και την άνοδο της Αριστεράς.
Θέλω να πιστεύω ότι η πατρίδα μας αξίζει κάτι καλύτερο από το φάσμα της χρεοκοπίας, στο χείλος της οποίας μας έχει φτάσει η Μεταπολίτευση.
Νομίζω η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων έχει αντιληφθεί πως η έξοδος από την κρίση απαιτεί σοβαρό σχεδιασμό και σκληρές αποφάσεις, κάτι δηλαδή εντελώς διαφορετικό από την πολιτική που ακολουθούν ακόμα τώρα, το ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Οι εθνικιστές, πρέπει να πρωτοστατήσουν στην παραγωγή προτάσεων για την έξοδο του Έθνους από την οικονομική κρίση. 
Ειδάλλως η «λύση» θα έρθει από αλλού και θα φέρει την υπογραφή του ΚΚΕ.

Βασίλης Ξηρός, η (απαρατήρητη και ασχολίαστη) αποφυλάκιση του,

Τρομοκρατία στην Ελλάδα; Τίποτα περίεργο ή παράξενο.

Η Ελλάδα και οι Έλληνες είναι τα τελευταία πενήντα χρόνια απόλυτα εξοικειωμένοι και ιδεολογικά ταυτισμένοι με το φαινόμενο της τρομοκρατίας, ένα φαινόμενο συνώνυμο με την αριστερά και την ιδεολογία της.
Από την «ΟΠΛΑ», στην «17 Νοέμβρη» και πιο πρόσφατα με την «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς», όποια «πέτρα» κι αν σηκώσεις, θα βρεις έναν «κοινωνικό αγωνιστή». Η τρομοκρατία αποτελεί κατάσταση, που ανατροφοδοτείται και ευδοκιμεί στη χώρα μας.
Από το 1974 στην η Ελλάδα στ’ όνομα της «ελεύθερης διακίνησης ιδεών» λειτουργεί πανεπιστημιακό άσυλο, που αποδεδειγμένα αποτελεί το φυτώριο όπου ανθίζουν τα «μπουμπούκια» της αριστερής τρομοκρατίας.
Η «Δεξιά» γεμάτη από κόμπλεξ και ενοχικά σύνδρομα, αποφεύγει, να ονοματίσει την αριστερά ως υπεύθυνη για το φαινόμενο της τρομοκρατίας, ενώ οι συνεχείς δολοφονίες «δεξιών» εκδοτών, της έστρωσαν το δρόμο.
Οι ελευθερίες που παραχωρήθηκαν στην άκρα αριστερά, μετά το 1974, στο όνομα του υποτιθέμενου –διότι στην πραγματικότητα δεν υπήρξε- ρόλου της στην ανατροπή των στρατιωτικών, της επέτρεψαν να λει­τουργεί με τρόπο που μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. Την ίδια στιγμή κάποιοι βολεύονταν από τη δράση της, όπως οι δολοφονίες των δεξιών εκδοτών, που κατέστησαν μονοπώλιο της αριστεράς τον χώρο της έντυπης δημοσιο­γραφίας.
Φτάσαμε έτσι από τους εκπροσώπους της «γενιάς του Πολυτεχνείου» που λειτουργούσαν στην «17 Νοέμβρη», στη γενιά του '10, με 22χρονα παιδιά, τα οποία λειτουργούν υπό καθεστώς επιτήρησης ή και προστασίας, καθώς ξεκινούν την τρομοκρατική τους «καριέρα» σεσημασμένοι από διαφόρων μορφών και εμπλοκών επεισόδια. Οι κυβερ­νήσεις του ΠΑΣΟΚ τους «μαζεύουν» συχνότερα, ενώ οι ανάλογες της Ν.Δ., φοβούνται το κόστος των επεισοδίων που δημιουργούν οι ομοϊδεάτες τους, και τους αφήνουν λάσκα.

Η τρομοκρατία όπως αποδεικνύεται «στεγάζεται» σε «στέκια» των Εξαρχείων, σε πανεπιστη­μιακά άσυλα και λοιπούς «κοινωνικούς χώ­ρους» καταλήψεων. Οι εκτιμήσεις περί εμπλοκής «μυστικών υπηρεσιών», πα­ρόλο που ως ένα σημείο αληθεύουν, δεν είναι αποφασιστικός παράγοντας.
Η αριστερίστικη νοοτροπία που βιώνει η χώρα μας, «νομιμοποιεί» τις πράξεις βίας, αρκεί αυτές να προέρχονται από τον χώρο της. Η ευθύνη δε βρίσκεται στους ώμους των εκάστοτε, 22χρονων, βρίσκεται σε αυτούς που νέμονται την εξουσία και αφήνουν κάποιους να καταστρέφουν παιδιά. Την ευθύνη για την πορεία αυτών που έστελναν βόμβες την έχουν όλοι όσοι βρέθη­καν στον θώκο των υπουργείων Παιδείας ή «Προστασίας του Πολίτη», οι οποίοι επέ­τρεψαν στους γνωστούς άλλωστε, αριστερούς «στρατολόγους» να στρατεύουν παιδιά.
Αντιθέτως με όσα γράφονται, δεν πιστεύω ότι είναι αποτέλεσμα κάποιας «παγκόσμιας συνωμοσίας» που σκοπό έχει να πλήξει την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό.
Η τρομοκρατία στην Ελλάδα διατηρείται ακμαία και σθεναρή, διότι κανείς δεν θέλησε να κόψει τον ομφάλιο λώρο της με το αριστερίστικο παρακράτος.

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Η αιώνια ΕΛΛΗΝΙΔΑ μάνα

και μια επιστολή ΦΑΡΟΣ ΕΛΠΙΔΑΣ.

Η απόσταση είναι ρυθμιστικός παράγοντας για όσα διαβάζω και μπορώ να σας μεταφέρω στο Panaitolio.
Έτσι κι αυτή τη φορά, έφτασε στα χέρια μου καθυστερημένα ο  «ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ», μια μηνιαία, μανιάτικη εφημερίδα που κυκλοφορεί εδώ και 58 χρόνια αρχικά από τον Παναγιώτη Παπαδογεωργή και μετά τον θάνατό του, το 1976, από τον γιο του Γεώργιο.
Είναι ένα τετρασέλιδο φύλλο που ενημερώνει για όσα συμβαίνουν στη Μάνη και γενικότερα στη Λακωνία και έχει κατορθώσει το ακατόρθωτο. Ουδέποτε επέτρεψε να εννοηθεί ότι πρόσκειται σε κάποιο πολιτικό κόμμα. Είναι απλά μια πατριωτική εφημερίδα.
Στο φύλλο της εφημερίδας [αριθμ.785, Φεβρουάριος 2010] βρήκα ένα κείμενο της μανιάτισσας μάνας του εύζωνα Ιωάννη Ανδρεάκου, το οποίο απευθύνει στο γιό της, αλλά αναφέρεται στην  παλικαρίσια στάση των Ευζώνων της Προεδρικής Φρουράς, στο επεισόδιο, όπου αρνήθηκαν αν και ειδοποιήθηκαν για τους κινδύνους, να εγκαταλείψουν τη θέση τους, όταν οι αναρχικοί, είχαν μετατρέψει σε πεδίο μάχης το χώρο του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτου.

Το κείμενο της Μανιάτισσας Μάνας.

Στον γιο μου Ιωάννη Ανδρεάκο.   
Εύζωνο της Προεδρικής Φρουράς.

Ίσως ακουστεί εγωιστικό. Αλλά όταν πρόκειται για τον γιο που την έκανε περήφανη μάνα και Ελληνίδα, είναι ανάγκη να μιλήσει και ευθύνη.
Το Σάββατο 9 Ιανουαρίου στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη γραφόταν Ιστορία και εγώ ήμουν μακριά σου και δεν γνώριζα τίποτα. Η γενναία απόφασή σου να μην υποχωρήσεις στον κίνδυνο που δίπλα σου διαδραματιζόταν στη βόμβα που κάποιοι επικίνδυνοι τρομοκράτες είχαν τοποθετήσει με σκοπό να πλήξουν τη Δημοκρατία, τις αξίες , τα ιδανικά
και συ παιδί μου, σπλάχνο μου να είσαι εκεί «βροντοφωναζοντας ΟΧΙ» με το Ευζωνικό κλείσιμο των ματιών.
Δεν σκέφτηκες ούτε τα νιάτα σου, ούτε τους γονείς σου, έβαλες πάνω απ όλα τον όρκο σου που έδωσες στην Πατρίδα, στον όρκο στον άγνωστο ηρωικό στρατιώτη, τον όρκο στα ιερά και τα όσια.
Είμαι περήφανη, ήμουν περήφανη για σένα, γιατί μόνον εγώ ήξερα ότι εσύ θα έμενες.
Γιατί εγώ ήξερα πως μεγάλωσες και τι αρχές είχες. Ήξερα ότι θα ήσουν εκεί στο καθήκον.
ΑΓΟΡΙ μου με έκανες όχι απλά περήφανη, αλλά με γέμισες ελπίδα πως τούτη η χώρα έχει μέλλον και πως γεννιέται μέσα από τις στάχτες της.
ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ μου εσύ και τα άλλα δύο παιδιά θα είσαστε φωτεινό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές παιδιών, που θα διδαχθούν από τη στάση σας και θα κρατούν ψηλά τα ιδανικά της πατρίδας μας.
Γιάννη μου, αγόρι μου σ' ευχαριστώ και σου δίνω την ευχή μου να είσαι γερός, δυνατός και πάντα να είσαι ωφέλιμος για την πατρίδα σου, την οικογένειά σου και το κοινωνικό σύνολο.

Η Μάνα σου,
ΓΕΩΡΓΙΑ ΑΝΔΡΕΑΚΟΥ, σύζυγος Δρακούλη. 

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

Πέμπτη Φάλαγγα για την διείσδυση του Ισλάμ

αποτελούν στις μέρες μας οι Θεολογίζοντες.

Οι κληρικοί και οι θεολόγοι, κυρίως Ορθόδοξοι και Καθολικοί, καθώς οι Προτεστάντες είναι η εξαίρεση, έχουν μετατρέψει, με το πρόσχημα της αγάπης στον συνάνθρωπο,  τη Χριστιανική Θρησκεία σε «Πέμπτη Φάλαγγα» για την διάλυση των Πατρίδων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα και κραυγαλέο, ο ποντίφικας της Ρώμης. Την ώρα που οι πόλεμοι στη Βόρειο Αφρική έχουν δεκαπλασιάσει τους Αφρικανούς πρόσφυγες στο νησί Λαμπεντούζα και γενικά στο Ιταλικό έδαφος, ο Πάπας Βενέδικτος ο 16ος , μιλώντας στη Βενετία,  στις 8 Μαΐου 2011, ενώπιον 250 χιλιάδων Ιταλών και Καθολικών από όλο τον κόσμο, τους κάλεσε να μη φοβούνται τους μετανάστες, αλλά αντιθέτως «να αισθάνονται αλληλεγγύη» γι’ αυτούς!!

Δεν είναι τυχαία η επιλογή του καθώς στη Βενετία οι κάτοικοι δηλώνουν φανατικά πιστοί Καθολικοί, πλην όμως ψηφίζουν, με το ίδιο πάθος,  τη «Λέγκα του Βορρά», η οποία ζητά το «μάντρωμα» των Λαθρομεταναστών σε ξερονήσια!...

Μετά τη θεία λειτουργία, στην οποία χοροστάτησε στη Βασιλική της «Πόλης των Δόγηδων»,  μιλώντας ο Πάπας, είπε πως είναι αντίθετο στον λόγο του Χριστού να φοβόμαστε τους ξένους, τους άλλους, και ξεκαθάρισε πως η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία θα δείξει ακόμη περισσότερη Αλληλεγγύη στους Ξένους Μετανάστες..

Τι κάθετε λοιπόν ο Πάπας. Τα πράγματα είναι απλά. Να επιτρέψει την είσοδο και την περίθαλψη μιας εκατοντάδας χιλιάδων από αυτούς τους Λαθρομετανάστες μέσα στο Βατικανό. Στη συνέχεια με ήσυχη τη συνείδησή του, ότι έπραξε το χριστιανικό του καθήκον, ζητά και από τους Ιταλούς να επωμισθούν αυτό το βάρος από το υστέρημα τους!..

Ότι ακριβώς κάνουν και οι δικοί μας Δεσποτάδες που μας καλούν καθημερινώς από το Ραδιοσταθμό της Εκκλησίας «να γίνουμε Φιλιππινέζες» των μουσουλμάνων λαθρομεταναστών!!

Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

Ο Μίκης στο στόχαστρο του Καραμπελιά,


που δεν γνωρίζει ότι η Σπίθα έρχεται από μακριά.

Ο Μίκης Θεοδωράκης υπηρέτησε και εξυπηρέτησε όλα τα μεταπολιτευτικά κυβερνητικά σχήματα. Συνεργάστηκε με τους Αμερικανούς, κατά δική του ομολογία, για τις μετά την 21η Απριλίου εξελίξεις στην Ελλάδα. Αναφώνησε «Καραμανλής ή Τάνκς», εκλέχθηκε βουλευτής του ΚΚΕ, του τότε και τώρα ακόμη τελευταίου Σταλινικού κόμματος στον κόσμο μας, αλλά και βουλευτής - υπουργός της Νέας Δημοκρατίας.  Παριστάνοντας τον άσχετο και προσποιούμενος ότι δεν γνώριζε την οικονομική κατάσταση της Ελλάδος, κατέθεσε προ δύο μόλις ετών, προσφυγή διεκδικώντας αναδρομικά ως βουλευτής. Στη συνέχεια και  μόλις ξέσπασε ο οικονομικός τυφώνας που συντρίβει τη χώρα και διαλύει τον κοινωνικό της ιστό, αποφάσισε να κάνει αντίσταση και να ανάψει τη «Σπίθα» της κοινωνικής εξεγέρσεως.

Το πρώτο ερώτημα που αυθόρμητα μου ήρθε στο νου ήταν το «Εναντίον τίνος εξεγείρεται ο Παππούς ρε παιδιά;» Προφανώς (και) κατά του εαυτού του.

Τα θυμήθηκα αυτά και αποφάσισα να τα μοιραστώ μαζί σας με αφορμή τις καταγγελίες του αναρχοαυτόνομου Γιώργου Καραμπελιά, εκπρόσωπου της «εθνικοπατριωτικής Ακροαριστεράς», που κατηγορεί τον Μίκη για συγκεντρωτισμό στη λειτουργία της οργανώσεως «Σπίθα».

Με άρθρο του στο «Βήμα» και αντιγράφοντας το σύνθημα του Μαΐου του ΄68,  «Σύντροφοι γρηγορείτε, ο παλιός κόσμος είναι ήδη πίσω σας...», ο Καραμπελιάς  εγκατέλειψε την κίνηση ακολουθώντας το Στέφανο Ληναίου και τον  Δ. Καζάκη, οι οποίοι αποχώρησαν, όπως και ο διαμαρτυρόμενοι για το συγκεντρωτικό τρόπο λειτουργίας της κάνοντας λόγο για «μηχανισμό παρακράτους, ο οποίος ήθελε να αλώσει τη Σπίθα». Είχε προηγηθεί η αποχώρηση του διευθυντή Οργανωτικού της Κίνησης, του  Γιάννη Δημητροκάλλη , στενού συνεργάτη του Μητσοτάκη και εξ απορρήτων της Ντόρας, στο παράθυρο του σπιτιού της οποίας τον είχαν φωτογραφίσει στο, όχι και τόσο μακρινό, παρελθόν, φορώντας το (απαραίτητο) φανελάκι.
Με άρθρο του στο «Βήμα» και αντιγράφοντας το σύνθημα του Μαΐου του ΄68,  «Σύντροφοι γρηγορείτε, ο παλιός κόσμος είναι ήδη πίσω σας...»
Ο Καραμπελιάς, θεωρητικός του «αντάρτικου πόλης», μέλος των <<Λαμπράκηδων>>, υπήρξε εκδότης της «Ρήξης», είναι εκδότης του θεωρητικού περιοδικού «Αρδην», το οποίο κινείται στο χώρο της «εθνικοπατριωτικής Ακροαριστεράς», κατηγορεί τον παππού Μίκη, ότι ευθύνεται για τις «αρνητικότατες εξελίξεις για το εγχείρημά μας» καθώς και για «έλλειψη εσωτερικής δημοκρατίας», η οποία «δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά συνέχεια μιας τακτικής μηνών» και «εκπορεύονται από λανθασμένες επιλογές και τακτικές της ίδιας της ηγεσίας της κίνησης».
Σημειώνει ακόμη ότι «οι Σπίθες λειτουργούν μόνο ως μηχανισμοί προετοιμασίας μαζικών εκδηλώσεων της ηγεσίας», καταγγέλλει ότι είναι  «πρόσφατες (οι) συμμαχίες με ένα κομμάτι του συστήματος, το οποίο γυρεύει σήμερα να επιπλεύσει πάνω σε ένα αντιμνημονιακό σωσίβιο» ενώ «ενισχύεται η παρουσία και ο ρόλος παραγόντων που επιζητούν εκλογική επιβεβαίωση και βουλευτικούς θώκους».
Ο Μίκης του απάντησε λέγοντας «Δεν νομίζετε ότι ξεπεράσατε κάθε όριο να αυτοανακηρύσσεστε προστάτες των Σπιθών; Όχι κύριοι! Οι Σπίθες δεν είναι δικές σας.»

Επί της ουσία τώρα. (Οι ενδοαριστερές αντεγκλήσεις είναι συνηθισμένες και με αφήνουν παγερά αδιάφορο). Το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα της αριστεράς στην Ελλάδα, είναι η άρνησή της να αντιληφθεί την μεταβολή και το μετασχηματισμό του κόσμου, που ξεκινά όμως, από την στείρα της άρνηση να αναζητήσει, να ερευνήσει  και να μάθει τις αιτίες που προκαλούν τη μεταβολή και το μετασχηματισμό.
Συνεπακόλουθο είναι η αμάθεια και ακόμη χειρότερη, η ημιμάθεια. Ο Καραμπελιάς και τα λοιπά ιδεοληπτικά απολιθώματα αρνούνται ακόμη και τώρα να διαβάσουν, να ερευνήσουν, να αναζητήσουν, ώστε να ερμηνεύσουν τα φαινόμενα. Μια απλή αναζήτηση στη μηχανή της Google, χρησιμοποιώντας τις λέξεις «Σπίθα, Οργάνωση» επιστρέφει ως αποτέλεσμα, στον καθένα που θα την πραγματοποιήσει, την πηγή της εμπνεύσεως του Μίκη.

Έχει δίκαιο ο γηραιός μουσουργός. «Οι Σπίθες δεν είναι δικές σας», μόνο που ξέχασε να σας πει ότι δεν είναι και δικές του. Αλλά και σεις δεν ψάξατε ή ψάξατε και ντρέπεστε να πείτε στον κόσμο την αλήθεια.

Ανατρέξτε λοιπόν στον ακόλουθο σύνδεσμο και θα βρεθείτε κατάφατσα μαζί της.

Τόμπολα!!!
Η ιστορία συνοπτικά. Το καλοκαίρι του 1941, δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της κόρης του Ιωάννου Μεταξά, Λουκίας, η «ΣΠΙΘΑ», από πρώην μέλη της Ε.Ο.Ν., γυναικεία αντιστασιακή οργάνωση!
Εξέδιδε μάλιστα και παράνομη εφημερίδα με τίτλο «Ελεύθερη Ελληνική Ψυχή», δίστηλη και τετρασέλιδη με ονομασία μηνός έτους, αρ. φύλλου, κάθε 15 μέρες. Η εκτύπωση γινόταν σε πολύγραφο από τη Λουκία Ι. Μεταξά, στην οικία της στην Αθήνα στην οδό Βαλαωρίτου, για τα φύλλα 1-22 και αργότερα σε πιεστήριο, φύλλα 23-32, η δε διανομή της γινόταν δωρεάν και δεν εξυπηρέτησε καμία πολιτική σκοπιμότητα. Υποστήριξε την εθνική ενότητα, την αξιοπρέπεια των Ελληνίδων απέναντι στους κατακτητές, αποθάρρυνε την  εσωτερική διχόνοια και τη διάσπαση και έστρεψε τον αγώνα της εναντίον της αξονικής και κομουνιστικής προπαγάνδας. Τα φύλλα 1-32 βρίσκονται  στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, «Αρχείο Σπίθας» και τα φύλλα 27,28 στο «Αρχείο Ηρακλή Πετιμεζά», ενώ κάποια φύλλα υπάρχουν και στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, εκεί που μπαινόβγαιναν (ξεβράκωτοι και ξετσίπωτοι) η, γνωστής ηθικής και ποιότητος, Τζούλια Αλεξανδράτου και ο γιός του, γραμματέα της Νέας Δημοκρατίας, Λευτέρη Ζαγορίτη. Η έκδοση της εφημερίδας σταμάτησε στις 13 Νοεμβρίου 1943 λόγω ελλείψεως πόρων.

Ο Μίκης, ως πρώην μέλος της Ε.Ο.Ν., γνώριζε τη «ΣΠΙθΑ» και δεν δυσκολεύθηκε για το όνομα. Απλώς αντέγραψε και τις μεθόδους διοικήσεως, καθώς ότι μάθεις μικρός δύσκολα το ξεχνάς μεγάλος.

Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

91η επέτειος μνήμης και τιμής στον Ίωνα Δραγούμη.

Εκδήλωση την Τετ'αρτη 20 Ιουλίου, στις 19:00.


Ίων Δραγούμης, ο πάντα επίκαιρος οραματιστής του Ελληνισμού και του Κοινοτισμού.

Στην σημερινή εποχή κατά την οποία η επιβουλή κατά των εθνικών μας δικαίων είναι πλέον ολοφάνερη και η πολιτική και οικονομική χρεοκοπία επισκιάζει την καθημερινότητά μας, μορφές τολμηρές και αγωνιστικές όπως αυτή του Ίωνος Δραγούμη είναι πράγματι διαχρονικές και επίκαιρες.
 
Σε εποχές που όλοι αισθάνονται την ανάγκη της εθνικής ομοψυχίας και τον απεγκλωβισμό από το χρεοκοπημένο μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα, πανελλήνια μηνύματα, όπως αυτά που απέδωσε η φλογερή γραφίδα του Ίωνος Δραγούμη, από τα μέρη εκείνα όπου ο Ελληνισμός έδινε μάχη για την επιβίωσή του ή την ιστορική του δικαίωση (Αλεξανδρούπολη, Μοναστήρι, Πύργο, Φιλιππούπολη, Αδριανούπολη) είναι αληθινά πολύτιμα.
 
Συμπληρώνονται 91 χρόνια από την θλιβερή ημέρα της δολοφονίας του Ίωνος Δραγούμη την ημέρα που ο τραγικός κυκλώνας του Διχασμού παρέσυρε και έσβησε μια πραγματική πανεθνική ελπίδα.
 
Τα πνευματικά δημιουργήματά του και η ίδια η θυσία του, αποτελούν αιώνια μηνύματα και διδαχές στους Έλληνες - και ιδιαιτέρως στους νέους - κάθε εποχής. Ειδικά σήμερα που η ευρισκομένη σε εξέλιξη «Νέα Τάξη Πραγμάτων» στραγγαλίζει όλο και περισσότερο την πατρίδα μας, οι ιδέες του Ίωνος Δραγούμη αντηχούν επίκαιρες, ιδίως σ’ όσους αντιστέκονται σε κάθε ξένη επιβουλή και στον επικίνδυνο εφησυχασμό.
Σαν ελάχιστο φόρο τιμής στην μνήμη του μεγάλου οραματιστή του Ελληνισμού, η Επιτροπή Μνήμης και Τιμής, το Ίδρυμα Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών «Ίων Δραγούμης» συνδιοργανώνουν εκδήλωση τιμής
 
την Τετάρτη 20 Ιουλίου 2010 και ώρα 7:00 μ.μ. στην λευκή στήλη (έναντι ξενοδοχείου Χίλτον, Βασ. Σοφίας 73)
 
εκεί όπου άφησε την τελευταία του πνοή, κτυπημένος από τις σφαίρες του Εθνικού Διχασμού.
 
Ομιλητής ο καθηγητής Χρίστος Γούδης, Πρόεδρος του Ιδρύματος Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών «Ίων Δραγούμης».

Μέλη της Ε.Ο.Ν. ήταν ο Σάντας και ο Γλέζος

παραχαράζουν την ιστορία τα Ελληνικά ΜΜΕ.

Πέθανε επίσης και ο Απόστολος (Λάκης) Σάντας που κατέβασε στις 31 Μαρτίου 1941 την Γερμα­νική Σημαία από την Ακρόπολη, μαζί με τον Μανώλη Γλέζο.
Και οι δύο ήταν μέλη της Ε.(θνικής) Ο(ργανώσεως). Ν(έων), δηλαδή της Μεταξικής Νεολαίας, γεγονός που προς τιμή του αποδεχόταν ο Σάντας.
Τα Ελληνικά ΜΜΕ, έκρυψαν την αλήθεια, δηλαδή πως όταν έκαναν, ότι έκαναν τέλος πάντων διότι διηγούνταν πάντοτε διαφορετικά πράγματα, αυτή την Ηρωική πράξη οι δύο φίλοι, ήσαν αμφότεροι ενεργά μέλη της Μεταξικής Νεολαιάς.
Τι μάθαμε λοιπόν με αφορμή το θάνατο του Σάντα;  Ότι το 1943 έγιναν, αμφότεροι, μέλη του ΕΑΜ και ως εκ τούτου η αριστερά μπλά, μπλά, μπλά….
Να δείτε όμως τι μας περιμένει μόλις μας αφήσει χρόνους ο άλλος αγωνιστής, ο καλός δηλαδή, ο πειθήνιος κι όχι αυτός ο κομματικός απόκληρος, που μεταξύ μας τον είχαν στην απέξω....

Που να πάρεις λοιπόν αλήθεια για σοβαρότερα πράγματα, από τα Ελληνικά ΜΜΕ. Εδώ χάνεις τη μπάλα στα απλά και καθημερινά. Σ’ αυτά που σχεδόν μας τα διηγούνται ακόμη οι γονείς και οι παππούδες μας.
 
ΕπιστροφήTop