ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ

---------------------------------
Ο δρόμος είναι ανοικτός και τα σκυλιά δεμένα 
συνεχίστε το δρόμο σας άφοβα.

Στην πλέον πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση, το αποτέλεσμα των Δημοτικών και Περιφερεικών εκλογών, παρ’ όλες τις προσπάθειες που κατέβαλαν όσοι πιστεύουν στον Εθνικισμό και τη Φυλή ήταν αρνητικό.
Ο Ελληνικός λαός με την ψήφο και τη στάση του, δικαίωσε τους πολιτικούς που χρεοκόπησαν την Ελλάδα και οδήγησαν τους Έλληνες στο χείλος της καταστροφής.
Νομιμοποίησε την εγκληματικότητα των αλλοδαπών εισβολέων, τους φόνους, τους βιασμούς και τις ληστείες και εξιλέωσε το κλίμα τρομοκρατίας και τους νταβατζήδες των φαναριών στους Αθηναϊκούς δρόμους.
Η οικονομική κατάρρευση του Κράτους είναι αποτέλεσμα της λεηλασίας των πολιτικών, με τις ατελείωτες μίζες που πολλαπλασιάζουν, από τη  «ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ»
και μετέπειτα, το κόστος των δημοσίων έργων, των προμηθειών εξοπλισμών, από την κακοδιαχείριση της κρατικής περιουσίας, από τους διορισμούς των κομματικών ημετέρων και την γενικότερη αναξιοκρατία.
Ήρθε από το ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ στο εγχώριο και διεθνές ΚΕΦΑΛΑΙΟ που δωροδοκούσε με συνέπεια και συνέχεια και διέφθειρε τον ΚΡΑΤΙΚΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ, ληστεύοντας τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ, με τις υπερκοστολογήσεις.
Όμως ο λαός υπερψήφισε αυτή την πολιτική, επιβραβεύοντας τα μεγάλα κόμματα που οδήγησαν στο σημείο αυτό τον τόπο.
Στις εκλογές αυτές υπήρχαν επιλογές και εναλλακτικές λύσεις και υψώθηκαν φωνές εναντίον της λαθρομετανάστευσης και του παραεμπορίου.  Εσείς όμως αποφασίσατε και νομιμοποιήσατε, για ακόμη μια φορά, τα έργα και τις ημέρες των διαφθορέων και των απατεώνων του πολιτικού μεταπολιτευτικού καταστημένου.
Λίγους μήνες αργότερα επιδίδεστε στην αγαπημένη σας απασχόληση. Καταγγέλλετε και διαμαρτύρεστε, θυμίζοντας την κακόμοιρη χήρα που την αδικούν, την προδίδουν και διαρκώς κλαίγεται ότι είναι άρρωστη.
Αρνηθήκατε να καταψηφίσετε το Πα.Σο.Κ. και τη Νέα Δημοκρατία. Η Χρυσή Αυγή αντί να πάρει στο Νέο Ισλαμαμπάντ, επίκαιρη ονομασία του παλαιού δήμου Αθηναίων, 40% πήρε 5%. Οι ελληνορθόδοξοι που προσκυνάτε τις εικόνες στις εκκλησίες, κάνετε γονυκλισίες και μακρείς σταυρούς με κάθε ευκαιρία, μείνατε σπίτι σας.
Τσιμπήσατε όλοι. ΑΠΟΧΗ. Κανείς σας δεν κατάλαβε το αυτονόητο. Μετράμε αυτά που μας ενώνουν κι όχι όσα μας χωρίζουν. Μπορεί ο Άδωνις Γεωργιάδης να σας εκνευρίζει απίστευτα, ο Θάνος Πλεύρης να σας απωθεί λόγω της οικογενειακής του παραδόσεως και του ονόματος του ή ο φίλος μου ο Μάκης να σας δείχνει σνομπ και κυριλέ,  μπορεί οι υποψήφιοι από τη «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» να είναι «κομμάτι» ακραίοι για τις δημοκρατικές σας ευαισθησίες. Ήταν όμως οι μόνοι που είχαν ξεκάθαρη θέση κατά της ισλαμοποίησης, της λαθρομετανάστευσης και του παραεμπορίου.
Σας αρέσει να αφοδεύουν έξω από τις πόρτες και να σκουπίζονται στα χαλάκια της εισόδου σας οι εισβολείς κατακτητές; Απολαμβάνετε τις καρπαζιές και τις ληστείες; Απολαμβάνετε να σας κόβουν τη σύνταξη για να δίνουν επιδόματα στους εισβολείς; Απολαμβάνετε να καταργούν τις δικές σας παροχές και να αυξάνουν τις αντίστοιχες των εισβολέων; Συνεχίστε λοιπόν άφοβα. «Ο δρόμος είναι ανοικτός και τα σκυλιά του Ελληνισμού, μερικώς, δεμένα».


-------------------------

Η (διαρκής) ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ομφαλοσκόπηση.

«Δεν παιζόμαστε τελικά με τίποτα». Όταν ο γιός μου Άγγελος, συζητά με τους φίλους του για το παιχνίδι της ομάδας U16 του Ολυμπιακού –της οποίας είναι μέλος- πάντα σ’ αυτή τη διαπίστωση καταλήγουν. Είναι η δική μου σειρά να ξεκινήσω και να συμφωνήσω ότι «δεν παίζεται με τίποτα» η ομφαλοσκόπηση των Εθνικιστών.
Διάβαζα σήμερα ένα μήνυμα -από τα πολλά- που στέλνει ο φίλος μου Γιάννης Κ.  Από τότε που διαφώνησε και την «έκανε» -όπως θα έλεγαν οι φίλοι του Άγγελου- από τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό όλα του ξυνίζουν. Λες και τον στείλαμε εμείς στον Καρατζαφέρη και μάλιστα με το ζόρι, λες και δεν αποφάσισε μόνος του. Τις τελευταίες μέρες γίνεται πολύς λόγος για τον Μίκη –Σπίθα- Θεοδωράκη και την περιβόητη επιστολή του στα (ΔΟΛια) «Νέα». Σιγά μην έμενε έξω από το χορό ο Γιάννης. Διαβάστε τι γράφει στο μήνυμά του:
«…
«Θα ΄θελα εδώ να υπενθυμίσω ότι ο Ιταλός πρεσβευτής στις 28 Οκτωβρίου του 1940 ζήτησε από τον Ιωάννη Μεταξά την άδεια να χρησιμοποιήσουν οι Ιταλοί ορισμένα λιμάνια και αεροδρόμια. Και εκείνος είπε ΟΧΙ εκφράζοντας την θέληση ολόκληρου του ελληνικού λαού. Δεν δήλωσε «για να γλιτώσω την χώρα από την καταστροφή ενός ενδεχομένου πολέμου παραχώρησα ένα μέρος της εθνικής μας ακεραιότητας». Και ρωτώ: συγκριτικά ποια παραχώρηση είναι πιο σημαντική για την ανεξαρτησία ενός λαού; Ο έλεγχος 2-3 λιμανιών ή η καθολική υποταγή της οικονομίας; Με άλλα λόγια ποια θα ήταν βαρύτερη μορφή ξένης κατοχής; Η πρώτη ή η δεύτερη;»
Και συνεχίζει ο Γιάννης: Τα παραπάνω λόγια (σ.σ. το απόσπασμα από την επιστολή του Μίκη-Σπίθα- Θεοδωράκη) δεν τα λέει κάποιος «εθνικιστής», ούτε κάποιος «ακροδεξιός», που από τον φόβο του μήπως και τον χαρακτηρίσουν ως τέτοιον, νοιώθει την ανάγκη να βάλει στο άλλο ζύγι του λόγου του και μια αναφορά στον Ελ. Βενιζέλο (λέγε με Καρατζαφέρη!). Τα λέει ο Μίκης Θεοδωράκης στην επιστολή του προς τον Γιώργο Λακόπουλο (εφημερίδα «Τα Νέα»). (διαβάστε τη ολόκληρη)
Και αναρωτιέμαι εγώ ο αφελής: Γιατί έπρεπε να περιμένω, μετά από 35 χρόνια αγώνων, κατά τα οποία «ευτύχησα» να δω εκλεγμένους «Έλληνες εθνικιστές βουλευτές» στο ελληνικό κοινοβούλιο, για να ακούσω από τον Μίκη Θεοδωράκη αυτά τα λόγια και όχι από τους ίδιους; Γιατί θα πρέπει να αποδεχτώ ότι η θέση τους περί της στηρίξεως της σύμβασης δανεισμού και υποτέλειας και του συνοδευτικού αυτής μνημονίου, είναι η πατριωτική θέση που πρέπει να ακολουθήσω και να στηρίξω, ενώ η θέση ενός Μίκη Θεοδωράκη είναι απλά μία θέση ενός αριστερού, που ως επιδίωξη έχει να οδηγήσει την πατρίδα στην καταστροφή;Γιατί, εν κατακλείδι, θα πρέπει να με γεμίζει θλίψη, ακόμη και τύψεις, η προσφώνηση «συναγωνιστή» από ανθρώπους που συμπορεύθηκα με κοινές (κάποτε) αγωνίες και οράματα;»

*** Από την άλλη εγώ ο όχι προσποιητά αφελής, αναρωτιέμαι πραγματικά. Τι ακριβώς έχουν μέσα στο μυαλό τους πολλοί από τους συναγωνιστές και συντρόφους μου των τριάντα μεταπολιτευτικών χρόνων;
Εντάξει Γιάννη μου. Άμοιρος ευθυνών ο σπίθας για την μεταπολιτευτική Ελληνική τραγωδία; Μα ο ίδιος δεν ήταν που τρομοκρατούσε «Καραμανλής ή τάνκς»;  Αυτός δεν ήταν υπουργός της Νέας Δημοκρατίας; Αυτός μαζί με τους, άλλοτε κολλητούς του και κατά καιρούς αδυσώπητους εχθρούς του, Κνίτες μας πέρναγαν «γενιές δεκατέσσερεις»  (καμιά φορά και δεκαπέντε). Αυτοί Γιάννη μου μ’ αυτόν επικεφαλής και ηθικό αυτουργό περεμπόδιζαν τον μακάριο Θοδωρή Περρωτή (και μαζί του χιλιάδες άλλους εθνικιστές) να δώσει πτυχιακές εξετάσεις στο μεταπολιτευτικό Πανεπιστήμιο (τους).  
Τι μας ζητάς; Να τον συγχωρήσουμε για τα αμαρτήματα και τα ανομήματά του; Θέλεις να συμφωνήσουμε μαζί σου ότι δείχνει μεταμέλεια; Να του καταλογίσουμε επιπλέον ότι η μεταμέλεια του είναι και «ειλικρινής»; Όλα να τα δεχτούμε.
Αλλά ρε Γιάννη θα κάνουμε σημαία (ενδο) εθνικιστικής διαμάχης, μια αλήθεια που έγραψε στη ζωή του ο σπίθας ότι ο Μεταξάς εξέφραζε στην πραγματικότητα όλο τον Ελληνικό Λαό τη στιγμή του «ΟΧΙ»; Εκεί φτάσαμε; Ο Θεοδωράκης και οι όμοιοί του κατέληξαν, μετά από ισχυρές ιδεολογικές μάχες όλων μας και δικές σου ομολογουμένως, να αποδέχονται τη (μισή) αλήθεια για το «ΟΧΙ». Ακόμη και σήμερα ισχυρίζονται, λες κι αυτό μειώνει την αξία και το μεγαλείο του ανδρός, ότι το «ΟΧΙ» εξέφραζε, εκείνη τη χρονική στιγμή, περισσότερο τη λαϊκή βούληση, παρά την προσωπική διάθεση του Κυβερνήτη (φαντάσου Γιάννη ανοησία ανθρώπων, αν έλεγε «ναι» κάποιος θα τον εμπόδιζε το «δικτάτορα» μες τα χαράματα).
Άντε ρε Γιάννη. Ας συμφωνούμε όλοι μαζί σου ότι η ψήφιση του μνημονίου (επί της αρχής) ήταν ολέθρια και έγκλημα που διέπραξαν οι «μετά από 35 χρόνια αγώνων» (σ.σ. πρώτοι) εκλεγμένοι «Έλληνες εθνικιστές βουλευτές». Να συμφωνήσουμε ότι δεν είναι πατριωτική θέση η (επί της αρχής) ψήφιση του μνημονίου;
Ως εδώ όμως Γιάννη. Διότι πραγματικά «η θέση ενός Μίκη Θεοδωράκη είναι απλά μία θέση ενός αριστερού, που ως επιδίωξη έχει να οδηγήσει την πατρίδα στην καταστροφή». (Δεν είναι δα κάτι πρωτόγνωρο ούτε και ασυνήθιστο. Διαχρονικά έτσι ήταν και τουλάχιστον για την Ελληνική αριστερά δεν θ’ αλλάξει ποτέ ως επιδίωξη.)
Υ.Γ.1 Ένας (κι όχι ενός) Μίκης Θεοδωράκης Γιάννη. Ευτυχώς που είναι ένας. Σκέψου πόση θα ήταν η Εθνική ζημιά αν ήταν πολλοί.
Υ.Γ.2 Ποτέ δεν αισθάνθηκα θλίψη και τύψεις από την προσφώνηση «συναγωνιστή». Είτε την απηύθυνα είτε την αποδεχόμουν. Ακόμη και για τη δική σου ολάνοιχτη λεωφόρο (θέλω να ελπίζω ιδεολογικής) οργής, βρίσκω λόγια συμπάθειας και αναζητώ μονοπάτια που θα (μας) ξαναφέρουν (σε) κοινές αγωνίες κι οράματα.
Υ.Γ.3 Σε εισαγωγικά οι 35 ΧΡΟΝΩΝ κοινοί (μας) αγώνες; Σε εισαγωγικά οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ; Σε εισαγωγικά ο Μαυρουδής Βορίδης; Σε εισαγωγικά ο Θανάσης Πλεύρης; Σε εισαγωγικά κι ο Ηλίας Πολατίδης; Όλοι με εισαγωγικά; Ο σπίθας μόνος αυτός, -ή κι ο Παπαθεμελής;- εκτός εισαγωγικών! Έφτασες πλέον εκεί;

Δημήτριος Ν.

-------------------------

Ο «Εθνομπολσεβικισμός», του Δημήτρη Κιτσίκη
(Απέναντι στον ιμπεριαλισμό, μπορεί να υπάρξει σύζευξη φασισμού-κομμουνισμού;)
Βιβλιοκριτική του Γιώργου Πισσαλίδη

Μία προσπάθεια για ριζοσπαστική εθνικιστική σκέψη εί­ναι το καινούργιο πόνημα του καθηγητή της Βασιλικής Κα­ναδικής Ακαδημίας Δημήτρη Κιτσίκη, «Ο Εθνομπολσεβικισμός: Πέραν του Φασισμού και Κομμουνισμού», που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Ένα βιβλίο που έρχεται να προστεθεί δί­πλα σε δύο προηγούμενα: «Η Τρίτη Ιδεολογία και η Ορθοδο­ξία» (Εστία) και «Το Βυζαντινό Πρότυπο Διακυβερνήσεως και το Τέλος του Κοινοβουλευτισμού» (Έσοπτρον).
Περί τίνος πρόκειται; Ο εθνικομπολσεβικισμός, όπως λέγει και ο τίτλος, είναι το πάντρεμα εθνικού κομμουνισμού και εθνικού σοσιαλισμού. Ο βασικός ιδεολόγος του κινήματος ήταν στην Σοβιετική Ένωση ο Νικολάι Ουστριαλόφ, που θεωρούσε ότι η Οκτω­βριανή Επανάσταση ήταν και εθνική, κόντρα στους διεθνιστές των Σοβιέτ. Από την άλλη, υπήρξε στην Γερμανία ένα κίνημα εθνι­κιστών, λίγο πριν την άνοδο του Χίτλερ, που έβλεπε με συμπάθεια την Οκτωβριανή Επανάσταση. Σε αυτό ανήκαν ο Μέλλερ Βαν ντε Μπρουκ, ο Έρνοτ Νίκιτς και πάνω από όλους οι αδελφοί 'Οττο και Γκρέγκορ Στράσερ, οι οποίοι πίστευαν ότι μία εθνικιστική επα­νάσταση θα πρέπει να είναι και σοσιαλιστική. Πίστευαν μάλιστα ότι με την άνοδο του Στάλιν στην εξουσία, ο κομμουνισμός έγινε εθνι­κιστικός και αντισιωνιστικός. Όμως, μετά την άνοδο του Χίτλερ, οι τελευταίοι θεώρησαν ότι η επανάσταση απομακρύνθηκε από την αρχική ιδεολογία και εγκατέλειψαν το NSDAP για να δημιουργή­σουν το Μαύρο Μέτωπο. Την νύκτα των Μεγάλων Μαχαιριών, ο Γκρέγκορ Στράσσε δολοφονήθηκε από τα SS και λίγα χρόνια αρ­γότερα την ίδια τύχη είχε και ο Ουστριαλώφ.

Η Ρωσία «μη ευρωπαϊκός χώρος»;
Αυτή η ιδεολογία αναστήθηκε μετά την πτώση του κομμουνισμού το 1989 με βασικούς εκπρόσωπους τον Ζουγκάνωφ, τον Λιμόνωφ, τον Ντούγκιν ή ακόμα και τον Ζιρινόφσκι. Αυτοί θεωρούν τόσο τον Χίτλερ, όσο και τον Στάλιν, ηρωομάρτυρες της Λευκής Φυλής και θεωρούν σαν πολιτικό τους πρότυπο την σύντομη συνθήκη ειρήνης «Μολότωφ-Ρίπεντροφ». Όμως, αν η ΕΣΣΔ έγινε η βάση του εθνικομπολσεβικισμού, είναι γιατί ένας νέος ρωσικός πατριωτισμός ξεπετάχθηκε μέσα από τις τάξεις των αξιωματικών των μυστικών υπηρεσιών και των Ενόπλων Δυνάμεων της πάλαι πότε κραταιός Σοβιετικής Ενώσεως.
Όμως αυτό δεν είναι αρκετό για να το εξηγήσει την άνοδο του εθνικομπολσεβικισμού. Η βασική ιδεολογία που βρίσκεται πίσω από όλα αυτά, είναι ο ευρασιανισμός του Ντανιλέφσκι, του πρίγκι­πα Τρουμπετσκόι και σήμερα του Ντούγκιν. Δηλαδή, η άποψη ότι η Ρωσία αποτελεί μία ιδιαίτερη χώρα από γεωγραφική, ψυχολογική και πολιτιστική και δεν ανήκει στην Ευρώπη. Αντίθετα, η Ευρώπη θεω­ρεί την Ρωσία το θάνατο του δυτικού πνεύματος. Αυτή η άποψη συμφωνεί με την άποψη των Γερμανών ρομαντικών, ότι η Γερμανία δεν αποτελεί μέρος της Ευρώπης του ρασιοναλισμού. Από γεωπολιτική άποψη θεωρούν ότι η Ρωσία ανήκει σε μία περιοχή που λέ­γεται Ευρασία (από την Αδριατική στα Ουράλια) που είναι η καρδιά του πλανήτη. Όποιος μάλιστα κυριαρχεί σε αυτήν, θα μπορέσει να κυριαρχήσει σε όλον τον πλανήτη.
Η σημερινή ιδεολογία και γεωπολιτική ταυτίζεται από­λυτα με την γεωπολιτική θεωρία του καθηγητή Κιτσίκη, περί Ενδιάμεσης Περιοχής. Μια θεωρία που υπήρξε η αιτία για την οποία έγινε μέλος εκείνος της Καναδι­κής Ακαδημίας και που αποκαλείται «ο Έλληνας Τσόμσκι». Η Ενδιάμεση Περιοχή είναι ου­σιαστικά η περιοχή που κατέλαβε ο Μέγας Αλέξανδρος και όπου μετά κυριάρχησε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία Μία περιο­χή που δεν είναι ούτε Ευρώπη, ούτε Ασία και ο πολιτισμός της αντίκει­ται στον ρασιοναλιστικό και δι­χαστικό πολιτισμό της μεταΑναγεννησιακής Δύσης.

Η ιδεολογία του 21ου αιώνα;
0 καθηγητής Κιτσίκης πιστεύει ότι ο εθνικομπολσεβικισμός θα ανέρθει από τα Βαλκάνια και θα γίνει η ιδεολογία του 21 ου αιώ­να. Οι μεταπολεμικές του ρίζες εντοπίζονται στον εθνικοσοσιαλισμό του Περόν, του Νάσερ και του Καντάφι και στον εθνικό κομ­μουνισμό του Στάλιν, Κάστρο και του Μάο. Ο ορισμός που δίνει ο Κιτσίκης του εθνικιμπολσεβικισμού είναι χαρακτηριστικός:
«Η Ρωσίδα κοπέλα, όμορφη σαν το κρύο το νερό, εγγονή της ηρωι­κής Σοβιετικής παρτιζάνας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, που υποχρεώνεται σήμερα να ικανοποιεί ως πόρνη τις σεξουαλι­κές ορμές των Κολωνακιωτών, ήδη έχει γεννήσει το νόθο παιδί που όταν θα μεγαλώσει θα γίνη ο ηγέτης της Ρωσίας, συνθέτοντας τον κομμουνισμό και τον φασισμό, σε έναν εθνικομπολσεβικισμό που θα ενταφίαση τον καπιταλισμό. Απέτυχε ο Χίτλερ. Απέτυχε ο Στάλιν. Αυτός θα επιτύχη».
Πρέπει να έχουμε υπ' όψιν μας ότι ο εθνικομπολσεβικισμός πιο πολύ και από ιδεολογία, είναι γεωπολιτική. Μια γεωπολιτική που θέλει να ενώσει όλη την Ενδιάμεση Περιοχή και που δέχεται την συνύπαρξη Ορθοδοξίας και σουνίτικου Ισλάμ.
Τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια του βιβλίου είναι αυτά που αναφέρονται στην ρήξη Χίτλερ και Στράσερ και στον ρουμάνικο εθνικομπολσεβικισμό από τον Κοντρεάνου στον Τσαουσέσκου. Όμως το βιβλίο δεν είναι πλήρες. Εκεί που ο καθηγητής Κιτσίκης μιλάει για τον εθνικομπολσεβικισμό, ξαφνικά γυρνάει την συζή­τηση περισσότερο για την θεωρία του περί Ενδιάμεσης Περιοχής και των προσπαθειών της Δύσης να νικήσει την Ρωσία ως εκπρό­σωπο της Ευρασίας.
Τελικά το βιβλίο είναι μία καλή εισαγωγή στα θέματα εθνικομπολσεβικισμού και Ενδιάμεσης Περιοχής, χωρίς όμως αυτά να συνδυάζονται όπως θα έπρεπε. Έτσι ο «Εθνικομπολσεβικισμός» δεν είναι τελικά το απόλυτο βιβλίο πάνω στο θέμα, με τον τρόπο που «Η Τρίτη Ιδεολογία και η Ορθοδοξία» είναι η απόλυτη μελέ­τη της ιδεολογίας του φασισμού. Ειδικότερα, θα θέλαμε πε­ρισσότερα κεφάλαια για την ιδεολογία και την γεωπολιτι­κή του Ντούγκιν, τον εθνικό κομμουνισμό του ανατολικού μπλοκ και τον τριτοκοσμικό φασισμό, αλλά και για τον Ούγκο Τσάβες, ο οποίος θεωρείται πρότυπο εθνικομπολσεβίκου ηγέτη.
Υπάρχει όμως μία πολύ ενδιαφέρουσα άποψη: ότι τα σημερινά φασιστικά και κομμουνιστικά κόμματα δεν είναι πλέον επαναστατικά και μόνο όταν επιτύχουν την σύνδε­ση του εθνικομπολσεβικισμού, θα ξαναγίνουν. Ας το έχουν αυτό υπόψη τους οι σημερινοί Εθνικοεπαναστάτες.
Τέλος, σχετική με το βιβλίο είναι και η ται­νία του Όλιβερ Στόουν, South of Border, που βγαίνει από αυτήν την εβδομάδα στις αίθουσες

-------------------------

«Πατριωτισμός» ή Εθνικισμός;
έννοιες ταυτόσημες και τόσο διαφορετικές.

Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι ακούω και διαβάζω σε σχέση με τον «Πατριωτισμό» και τον Εθνικισμό.Πρέπει λένε κάποιοι να είμαστε πατριώτες, αλλά δεν πρέπει να είμαστε εθνικιστές. Ο πατριωτισμός είναι ... καλός, ενώ ο εθνικισμός είναι ... κακός, κι αυτό διότι οι πατριώτες απλώς αγαπούν την πατρίδα τους ενώ οι εθνικιστές μισούν «τους άλλους» και άλλα φαιδρά.
Στη συζήτηση εμπλέκονται:
* Όσοι εξακολουθούν να πολεμούν την έννοια του Έθνους και του Εθνικισμού κι όλοι μας καταλαβαίνουμε ή γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ποιοι είναι.
* Όσοι αναλογίζονται τα χρόνια πού σπατάλησαν κουβαλώντας νερό στο μύλο του προλεταριακού διεθνισμού, στα κάθε λογής κομμουνιστικά κόμματα όπου η έννοια Έθνος και Εθνικισμός ήταν απαγορευμένες.
*** Το δίλημμα είναι μια απλή ανοησία. 
Στην πραγματικότητα απασχολεί μόνο όσους δεν διάβασαν Περικλή Γιαννόπουλο ή Ίωνα Δραγούμη ή Δημήτρη Βεζανή ή Ιωάννη Συκουτρή ή Κωστή Παλαμά.
*** Το δίλημμα δεν υφίσταται στην πράξη. 
Ο Εθνικισμός είναι κοσμοθεωρία, αλλά ΚΑΙ στάση ζωής!  Ο Εθνικός ποιητής Κωστής Παλαμάς το είχε κατανοήσει σε όλη του τη διάσταση και διευκρίνιζε –από τότε- απαντώντας ότι «Ο πατριωτισμός είναι έμφυτος, και εγώ είμαι ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ!» σε επώνυμο διεθνιστή της εποχής του.
Ο πατριωτισμός λοιπόν είναι παθητικός προσδιορισμός. Αντίθετα ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ είναι μαχητικός προσδιορισμός, είναι τρόπος ζωής που καταξιώνει τον άνθρωπο-πολίτη, μέσα από επίπονο αγώνα που κρύβει όλο το μεγαλείο του Εθνικισμού!
Άλλωστε «χρωστάμε σ' όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ’ρθούνε, θα περάσουν, κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί!»
«Πατριώτες» είναι τα εκατομμύρια των Ελλήνων που μπροστά στην τηλεόραση τους περιμένουν κάποιους να τους ... σώσουν για να μην χαθεί ... το Έθνος. Όμως οι Εθνικιστές δίνουν καθημερινά τη μάχη για την εθνική υπόσταση. Οι Εθνικιστές αρνούνται να γίνουν «βούτυρο στο ψωμί» των αφεντικών της παγκοσμιοποίησης. Οι Εθνικιστές είναι Επαναστάτες!
Ακόμη και επώνυμοι Έλληνες -με αριστερές και φιλελεύθερες αντιλήψεις- γράφουν επαινετικά για τον Εθνικισμό:
* Ο Αλεξ. Παπαναστασίου, στο βιβλίο του  «Ο Εθνικισμός» αναφέρει: «Από ότι εξετέθη έως τώρα είναι φανερόν ότι ο Εθνικισμός είναι μία μορφή εκδηλώσεως του εθνικού αισθήματος. Αυτό πάλιν έχει την ρίζαν του εις το κοινωνιολογικόν ένστικτον, αποτελεί μίαν ανωτέραν εκδήλωσιν αυτού».
* Ο Ίωνας Δραγούμης στο βιβλίο του ο «Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες» τονίζει: «Για να ζήσω περισσότερο πρέπει να συνδεθώ με το Έθνος μου. Συνδέομαι με το Έθνος μου όταν προσπαθώ να το δυναμώσω, διοχετεύοντας όλες τις δυνάμεις μου εκεί, δηλαδή σ’ αυτόν το σκοπό».
* Ο Δημήτρης Ευαγγελίδης στην «Πολιτική Ορολογία» εκδ. Λάβρυς 1980 δηλώνει: «Εθνικισμός: όρος συνώνυμος του Πατριωτισμού, της Φιλοπατρίας. Αντίθετος του Διεθνισμού. Υποδηλώνει αφ’ ενός μεν την στάσιν ενός ατόμου με ανεπτυγμένην εθνική συνείδησιν, το οποίον αγωνίζεται αδιακόπως δια την προκοπήν του Έθνους του, αφ’ ετέρου δε την κοσμοθεωρίαν εκείνην της οποίας θεμελιώδης αρχή είναι η άποψις ότι το συμφέρον του έθνους προέχει κάθε άλλου συμφέροντος ή επιδιώξεως ατομικής ή ομαδικής. Ο Εθνικισμός διαφέρει τόσον του Σωβινισμού όσον και του Ιμπεριαλισμού προς τους οποίους δεν πρέπει να συγχέεται».
* Το περιοδικό «Ρεσάλτο» (Ιανουάριος 2007) το οποίο εκδίδουν επώνυμα στελέχη της αριστεράς, σε άρθρο του με τίτλο «Ο τεχνητός μπαμπούλας του Εθνικισμού», αναφέρει: «Είναι ξεκάθαρο πλέον, ότι στην εποχή της κατάργησης των εθνικών συνόρων, ο Εθνικισμός προβάλλει υπό την φυσιολογική του μορφή ως η μοναδική μορφή Αντίστασης στο κοσμοπολιτισμό της παγκοσμιοποίησης γι’ αυτό και σήμερα βρίσκεται στο στόχαστρο των υποτακτικών της. Εκείνο, ωστόσο, που είναι άδικο, είναι να «χρεώνουμε» στον Εθνικισμό τις συνέπειες των πράξεων του καπιταλιστικού Ιμπεριαλισμού (που στην ουσία και στις διακηρύξεις του είναι αντεθνικός). Όλα τα δεινά της ιστορίας προέρχονται, όχι από τον Εθνικισμό, αλλά από την προσβολή του. Όταν υπάρχει σεβασμός στην εθνική ιδιαιτερότητα και στην γη κάθε λαού, τότε ο Εθνικισμός γίνεται πηγή πνευματικών αξιών. Όσο δεν υπάρχει Ιμπεριαλισμός, ο Εθνικισμός δεν υποχρεώνεται σε αναμέτρηση. Κι όσο δεν υπάρχει εθνική αλλοτρίωση από εισροές ξένων, ο Εθνικισμός δεν αμύνεται».
*** Μη τους ακούτε λοιπόν, προσπαθούν να σας τρομάξουν.
Στις αυριανές εκλογές επιβάλλεται να κάνουμε Εθνικιστικές επιλογές, όχι επίδειξη κομματικής νομιμοφροσύνης. Ο κίνδυνος εθνικής αλλοτρίωσης από τις εισροές ξένων είναι πασιφανής. Το Έθνος βρίσκεται σε νόμιμη άμυνα, και οι Εθνικιστές είναι υποχρεωμένοι σε αναμέτρηση. 


--------------------

Αποχή: η απάτη που προσπαθούν να σας παρασύρουν.
Έτσι όμως, στηρίζετε τη διαφθορά και την πολιτική αλητεία.

►►► Παίρνω πολλά μηνύματα από συναγωνιστές και φίλους –Αιτωλοακαρνάνες και μη- οι οποίοι δηλώνουν αγανακτισμένοι. Αυτό είναι φυσικό και απολύτως λογικό. Το αντίθετο θα ήταν σκέτη τραγωδία. Η κατάντια και ο οικονομικός βάλτος στον οποίο μας οδήγησαν ο δικομματισμός με το μεταπολιτευτικό σύστημα, είναι πλέον φανερά και στους πολιτικά τυφλούς συνέλληνες.
Το τελευταίο διάστημα όμως, όλο και πιο πολλά είναι τα μηνύματα οργής που οι συντάκτες και αποστολείς τους δηλώνουν ότι «Δεν θα στηρίξουν κανέναν κερατά» (και μεταφέρω τις επιεικέστερες εκφράσεις).
Το παρακολουθώ αυτό το φαινόμενο να εντείνεται όσο πλησιάζουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Πίστευα ότι το κλίμα αποχής θα αντιστρεφόταν και η λαϊκή οργή και αγανάκτηση θα εκφραζόταν στην κάλπη. Πλην όμως τα καθεστωτικά ΜΜΕ ενισχύουν με κάθε τρόπο το ρεύμα αποχής, προβάλλοντας το σαν την αποτελεσματικότερη αντίδραση και σαν πράξη –εν τέλει- λαϊκής αντιστάσεως.
Συναγωνιστές ΛΥΠΑΜΑΙ αλλά ΚΑΝΕΤΕ ΛΑΘΟΣ! ΔΙΑΠΡΑΤΤΕΤΕ ΕΓΚΛΗΜΑ  κατά του τόπου και του μέλλοντος των παιδιών μας.
Η αποχή εξυπηρετεί τις πολιτικές επιδιώξεις, στόχους και βλέψεις των μεταπολιτευτικά επικυρίαρχων και εσείς στην ουσία ξαναΨΗΦΙΖΕΤΕ αυτούς που ευθύνονται για την σημερινή κατάσταση.
Το διευκρινίζω ώστε να είναι κατανοητό. Στην εκλογική διαδικασία ΜΕΤΡΑΝΕ μόνο τα ΕΓΚΥΡΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ. Το αποτέλεσμα (αυτό που λέμε «επί τοις εκατό») υπολογίζεται με ΒΑΣΗ τα ΕΓΚΥΡΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ.
Η ΑΠΟΧΗ ΑΦΑΙΡΕΙΤΑΙ από πριν, όπως ΑΦΑΙΡΟΥΝΤΑΙ από πριν τα ΛΕΥΚΑ και τα ΑΚΥΡΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ.
Παράδειγμα, είμαστε στην Ελλάδα 1.000 με δικαίωμα ψήφου και στις 7 Νοεμβρίου απέχουμε οι 500.
Από τους 500 που τελικά προσέρχονται και συμμετέχουν:
210 είναι οι γνωστοί δημόσιοι –κοπρίτες- πρασινοφρουροί που διόρισε σωρηδόν ο Παπανδρεϊσμός από το 1981,  
190 ανήκουν στο ανίκανο νεοδημοκρατικό μαντρί των αχρήστων και δημοσίων παρομοίως –κοπριτών-γαλοζοφρουρών,
100 ψηφίζουν όλα τα υπόλοιπα εκλογικά σχήματα που συμμετέχουν στις εκλογές.
Με μια απλή μαθηματική πράξη έχετε το εξής εκλογικό αποτέλεσμα:
ΠΑΣΟΚ : 210/500= 42%
ΝΔ      : 190/500= 38%,
ΛΟΙΠΟΙ: 100/ 500= 20%
Να γράψω περισσότερα; Διαβάστε το «εκλογικό αποτέλεσμα». Εκλέξατε περιφερειάρχη ή Δήμαρχο ή Πρωθυπουργό, σε εθνικές εκλογές, που υποστηρίχθηκε από το ΠΑΣΟΚ.
(Εδώ στις ΗΠΑ, το 60% απείχε και το υπόλοιπο 40% ψήφισε στις τελευταίες προεδρικές εκλογές. Όμως ο Ομπάμα «βγήκε με 53%» διότι ναι μεν οι εξήντα απείχαν, όμως οι σαράντα ψήφισαν και από αυτούς οι 21 επέλεξαν τον μιγάδα για πρόεδρο και πάνε τώρα τα tea parties «σύννεφο» –διαβάστε γι’ αυτά στο τελευταίο τεύχος του «PATRIA»).
►►► Η άλλη παγίδα όπου σας παρασύρουν τα καθεστωτικά ΜΜΕ είναι οι δήθεν ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ τύπου Δημαρά και κάθε «Δημαρά».
Σκατά «ανεξάρτητος» είναι. Αυτός πριν λίγους μήνες εκλέχθηκε βουλευτής ή είχε εκλεγεί σε Δημόσιο αξίωμα στο πρόσφατο παρελθόν, με τη σημαία του Πα.Σ.ο.Κ ή της Νέας Δημοκρατίας! 
Τι είναι πραγματικά; Μια ανθρώπινη μαϊμού που ντύθηκε με στολή παραλλαγής για να μην την ξεχωρίζει ο Ελληνικός λαός, αυτό είναι.
Αν μιλάμε δε για την περίπτωση Δημαρά συγκεκριμένα, η παγίδα είναι διπλή. Τυχόν εκλογή του Δημαρά μεταφράζεται ως ΑΜΕΣΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ της ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ του κυβερνώντος κόμματος, διότι η εκλογή συνεπαγωγικά επισύρει την παραίτηση του από το βουλευτικό αξίωμα, κι αυτή την αναπλήρωσή του από τον 1ο επιλαχόντα στο ψηφοδέλτιο του Πα.Σ.ο.Κ. Πολύ βολική υποψηφιότητα ώστε να είναι «ακομμάτιστη», ούτε λόγος να γίνεται για «ανεξάρτητη».
►►► Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα:
α) η ΑΠΟΧΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ –σε καμία περίπτωση- ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΙΑ. 
Είναι ΣΥΝΕΝΟΧΗ, ΣΤΗΡΙΞΗ της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ  και της κατ’ εξακολούθηση μεταπολιτευτικής ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΛΗΤΕΙΑΣ! Σας πιάνουν ΚΟΡΟΙΔΑ και απλώς απέχοντας αισθάνεστε «ΜΑΓΚΕΣ», στην πραγματικότητα όμως είστε «τζάμπα μάγκες».
β) Αν είμαστε οργισμένοι από τις κυβερνητικές επιλογές, ΜΑΥΡΙΖΟΥΜΕ για τα καλά τους υποψηφίους της.

Συναγωνιστές, η «Δημοκρατία» ως πολίτευμα στερείται μέτρου. Αν συμμετέχεις επιλέγεις. Διαφορετικά την αρνείσαι στο σύνολό της.
Η ευχή των μακρινών προγιαγιάδων μας ήταν «ή ταν ή επι τας». Ο συνειδητά ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ ποτέ δε «ρίχνει την ασπίδα» στο χώμα. Η ΑΠΟΧΗ, το ΑΚΥΡΟ, το ΛΕΥΚΟ όλα μαζί και το καθένα μόνο του, είναι «παιδικές» εθνικιστικές ασθένειες, είναι ΠΑΓΙΔΑ και ΠΛΑΝΗ, είναι ευθεία ΒΟΛΗ στην καρδιά του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.
►►► Η πρότασή μου ;
Ψηφίστε ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ή έστω και τους λιγότερο Εθνικιστές. Ψηφίστε όσους είναι πλησιέστερα στις εθνικιστικές απόψεις ακόμη κι αν, κάπου ή σε κάτι, σας πίκρανε ή «ξεστράτισε» για λίγο.
Όμως σε κάθε περίπτωση ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕ τους ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ της ΕΞΟΥΣΙΑΣ. Τη στιγμή που η Ελλάδα κινδυνεύει με αφανισμό ΟΥΔΕΙΣ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ να είναι μίζερος.


--------------------

Η δικαίωση του εθνικιστικού κινήματος.

Με αφορμή το θέμα για τους Αιτ/νες Εθνικιστές, συναγωνιστές και «συναγωνιστές» μου, έλαβα αρκετά ηλεκτρονικά μηνύματα. Πολλοί από αυτούς μου εξέφραζαν απορίες και διατύπωναν ερωτήματα.
Μια κοινή συνιστώσα των ερωτημάτων, είτε ήταν ερωτήματα Εθνικιστών, είτε «αντιπάλων», κατέληγε:
- «Πως μπορείς να μιλάς για δικαίωση;»
Γράφω για δικαίωση, και προφανώς δεν εννοώ τα αποτελέσματα που σημειώθη­καν από εθνικιστές υποψήφιους στις εκλογικές δια­δικασίες τις παρελθούσες, αλλά και αυτές που έρχονται. Αναφέρομαι κυρίως στην επιβεβαίωση των προβλέψεων και αντιρήσεων που εξέφρασε εγκαίρως και εγκύρως, το Ελληνικό Εθνικιστικό κίνημα.
►►► Είναι εδραία αποψή μου ότι, το Ελληνικό εθνικιστικό κίνημα όλα αυτά τα χρόνια, υπήρξε συμπαγές στην ιδεολογική του δομή, παρά τις επιμέρους διαφωνίες.
Στις ημέρες μας κυρίαρχα, Ιδεολογικά & πολιτικά, ζητήματα αποτελούν:
η αντίσταση στην λαθρομετανάστευση και τον πολυπολιτισμό,
η αντίθεση στη συνθήκη του Μάαστριχ και την Νομισματική Ένωση,
η υπεράσπιση της Ευρώ­πης των εθνικών κρατών και των πα­τρίδων,  
η ανάδειξη των εθνικών μας ζητημάτων.


Σε όλα αυτά η Εθνικιστική Ιδεολογία και οι εκφραστές της δικαιώθηκαν.
Στο ζήτημα της λαθρομετα­νάστευσης όχι απλά δικαιωθήκαμε αλλά βιώνουμε σήμερα καταστάσεις που ούτε εμείς δεν μπορούσαμε να φαντασθούμε.
Οι γειτονιές των απλών Ελλήνων πολιτών έχουν εγκαταλειφθεί στο έλεος των μεταναστών, ενώ έντονος είναι ο κίνδυνος δημιουργίας μειονοτικών θεμάτων κυρίως από Αλβανούς, και της ισλαμοποίησης ολόκληρων πε­ριοχών.
Θυμηθείτε μια αφίσα δημοτικού συνδυασμού «Αθήνα Πόλις Ελληνική», με την Ακρόπολη περι­στοιχισμένη από μιναρέδες; Σύντομα θα θεωρούνται κάτι περισσότερο από προφητικές.
Προειδοποιούσαμε από χρόνια ότι, η νομισματική ένωση και η εκχώρηση του κυριαρχικού δικαιώματος της εθνικής οικονομίας σε γραφειοκράτες και τρα­πεζίτες θα θέσει –και ήδη αποδεικνύεται- σε κίνδυνο την εθνική μας ανεξαρτησία.
Σε γεύμα που είχε παρατεθεί από το «Ελληνικό Μέτωπο», ο κορυφαίος σύγχρονος Έλληνας οικονομικός αναλυτής, ο Κώστας Κόλμερ αποδίδοντας την ένταξη της Ελλάδος στην ΟΝΕ σε πολιτικά κίνητρα της Γερμανίας και της Γαλλίας τόνιζε:
«…..Η  ΟΝΕ είναι πολύ επικίνδυνο εγχείρη­μα για μία χώρα με ελλειμματικό ισοζύγιο και αναγκαστικά αυξανόμενες αμυντικές δαπάνες. Η Ελλάδα του 1981-2001 σε καμία περίπτωση δεν πληροί των προϋποθέσεων που ετέθησαν για την συμμετο­χή της σε κοινό νόμισμα. Μία χώρα με υπερβαίνοντα ελλείμματα, με ελάχιστες επενδύσεις ξένων κε­φαλαίων, με χαμηλότατους μισθούς και παραγω­γικότητα στο 65% του μέσου όρου που αντιστοιχεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υψηλή φορολογία, δαπάνες παιδείας μόλις στο 3% (Μ.Ο. Ε.Ε. πάνω από 5%), με ελάχιστη χρήση του Διαδικτύου, φτώχεια στο 22% (Μ.Ο. Ε.Ε.: 18%) και το χαμηλότερο κατά κεφαλήν προϊόν, δεν μπορεί παρά να χαρακτηρισθεί παρασιτική και όχι να εισέλθει στην Νομισματική Ένωση. Μιλάμε για μία Ελλάδα ουραγό στις διαρθρωτικές μεταρρυθμί­σεις με ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο...»
Η κακοδιαχείρι­ση και ο ραγιαδισμός στα Εθνικά μας θέματα οδήγησε στις σημερινές υποχωρήσεις στο Σκοπιανό και στα Ελλη­νοτουρκικά.
Όμως παρά τις επισημάνσεις των Εθνικιστών, το 98% του πληθυ­σμού της χώρας ήταν υπέρ της ΟΝΕ, ενώ μας φόρτωναν με κοσμη­τικά επίθετα για «μισαλλοδοξία», για «φασισμό»,  για «σοβινισμό» και «πατριδοκαπηλεία».
Οι Εθνικιστές και τότε και σήμερα, κοιτάμε απλώς το αύριο του Έθνους μας και συνεχίζουμε.
Κτίζουμε την εθνική αντίστα­ση και μακάρι να μην δικαιωθούμε, για μια ακόμη φορά...

--------------------

Ναι! «Είμαι στον κόσμο μου», αλλά ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.
Οφειλόμενη απάντηση σε ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ και λοιπούς «αγωνιστές»!

Ξεκίνησα την εμπλοκή μου με τα πολιτικά δρώμενα στην Ελλάδα,  πριν από 30 περίπου χρόνια. Ήταν Σεπτέμβριος του ‘77.
Από την αρχή, στόχευα απλά πράγματα:
α) να μην κάνω «εκπτώσεις» στην ιδεολογία μου,
β) να μην απολογηθώ, ΠΟΤΕ,  για τις ιδέες μου στο σύστημα και στα φερέφωνα του.
Σήμερα, μπροστά στις αυτοδιοικητικές κάλπες του Νοεμβρίου του 2010, αισθάνομαι δικαιωμένος και για τους δύο στόχους μου.
Στα χρόνια που πέρασαν, οι ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ, υπέστησαν πολλά –τα λιγότερα, από όλους ο υποφαινόμενος- και δέχθηκαν τον -γελοίο, αριστερής επινοήσεως- εσμό των επιθέτων που αποδίδονται σε όποιον -στην Ελλάδα- (αυτο)προσδιορίζεται εθνικιστικά. Στον τόπο μας μπορείς –με την ανοχή της αριστεράς- να (αυτο)προσδιοριστείς ως «Μακεδόνας», όχι όμως –με την αριστερά σε λογική σύγκρουσης- ως ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ.
Όμως το 2010, η ελληνική κοινωνία –μοιάζει- να είναι ώριμη να αποδεχθεί τις ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ιδέες.
Κατά την προσφιλή Εθνικιστική συνήθεια η ενδοσκόπηση, η παρελθοντολογία, η γκρίνια, οι αρχηγισμοί και όλες οι άλλες παιδικές ασθένειες, εξακολουθούν διαχρονικά να ταλαιπωρούν (και) τον ιδεολογικό μας χώρο.
Δυστυχώς, δεν υπολογίσαμε σωστά τις αντιδράσεις των «κρατούντων», τα ηνία αυτού του «χώρου», οι οποίοι εκτρέφονται από αυτή την κατάσταση μιζέριας και την συντηρούν με κάθε τρόπο γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να υπάρξουν έξω από αυτή.
Το τι άκουσα αυτά τα χρόνια από συγκεκριμένους ανθρώπους και  κύκλους, είναι χαρακτηριστικά του τι κρατά –ακόμη και σήμερα- περιορισμένο εκλογικά, το ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ κίνημα στην χώρα μας.
Όλοι όσοι τώρα -στα λόγια- «μασάνε σίδερα», έλαμψαν όλα αυτά τα χρόνια, δια της απουσίας τους.
Απόντες, από τους ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ, ήταν και οι «νηφάλιοι» και «πραγματιστές» του «χώρου».
Σημείο τριβής τον τελευταίο καιρό είναι η –υποτιθέμενη ή και πραγματική - σχέση μου με το κόμμα του Λα.Ο.Σ.
Σκέτη τραγωδία.
Από τη μία, κάποιοι -στο κέντρο και στην Αιτ/νία- με χαρακτηρίζουν ως «γνωστό ακραίο» ΕΘΝΙΚΙΣΤΗ.
Από την άλλη, οι (αυτο)προσδιοριζόμενοι ως «ακραίοι» με κατηγορούν ως στρατευμένο στον Λα.Ο.Σ. και τον Καρατζαφέρη, λόγω της αδελφικής μου σχέσεως με το βουλευτή Μαυρουδή Βορίδη και της ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΕΩΣ μου, με πάμπολλα από τα διακεκριμένα στελέχη του Λα.Ο.Σ. και ιδιαίτερα όσα προέρχονται από το Ελληνικό Μέτωπο, του οποίου είχα την τιμή να είμαι ιδρυτικό μέλος!
Παλαιότερα κάποιοι υποψήφιοι με το Λα.Ο.Σ., (ανα)γνωρίζοντας την πολυετή οργανωτική και πολιτική παρουσία μου στο Νομό, με «νουθετούσαν» να βάλω «νερό στο κρασί μου», και να τους υποστηρίξω –τοπικά, δίνοντας τους διευθύνσεις και ονόματα- όπως και το Λα.Ο.Σ.!
Είναι οι ίδιοι που, μόλις απέτυχαν να εκλεγούν βου­λευτές, ή απομακρύνθηκαν με δική τους πρωτοβουλία ή έπεσαν σε δυσμένεια, άρχισαν να με κατηγορούν ότι -δήθεν- δεν ασκώ κριτική και κρατάω ανεκτική στάση απέναντι στον Λα.Ο.Σ.!
Πλησιάζοντας οι -σημαντικές για το μέλλον της Ελλάδος – αυτοδιοικητικές- εκλογές, ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΩ (και) την ΠΟΛΙΤΙΚΗ μου ΣΤΑΣΗ, δεδομένου ότι η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ είναι ΞΕΚΑΘΑΡΗ από μακρύτατου χρόνου.
 Θεωρώ ότι το κόμμα του Λα.Ο.Σ.,  ωφέλησε γενικά το πατριωτικό κίνημα.
Θεωρώ παράλληλα, ότι διέπραξε πολλά λάθη στο παρελθόν και το παρόν και θα συνεχίσει να διαπράττει στο μέλλον.
Δεν θεωρώ ότι αποτελεί «ιδεολογική καθαρότητα» το να βρίζω «όλη τη μέρα», τον Καρατζαφέρη. (Την «ιδεολογική μου καθαρότητα», την μετρώ με τις πολιτικές «πληγές» -των σκληρών χρόνων που πέρασαν- στο σώμα των Εθνικιστών συναγωνιστών μου) και στις πολιτικές καταδίκες που κοσμούν το ποινικό μητρώο όλων μας.
Δυστυχώς για όλους αυτούς που μου σέρνουν όσα «ο άμμος της θάλασσας», δεν πρόκειται ΠΟΤΕ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΩ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ-ΛΑΙΚΗ ιδεολογία (μου).
Αυτή που δεν (εξ)υπηρετεί κόμ­ματα, «σέχτες» ή «ηγετικές προσωπικότητες». Τα κατά καιρούς κόμματα, οι «σέχτες» και οι διάφορες «ηγετικές προσωπικότητες» δεν είναι αυτοσκοπός αλλά ένα –απλό- μέσο για την διάδοση των ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΩΝ ιδεών.
**** Όταν ήμουν ακόμη νέος στην ηλικία, ο Ευάγγελος Αβέρωφ προειδοποιούσε τους ΝεοΔημοκράτες που απομακρύνονταν ότι, «όποιος φεύγει από το μαντρί, τον τρώει ο λύκος».
Προτιμούσα πάντα –ως σήμερα- από ένα μεγάλο κομματικό μαντρί, το πολιτικό «οικόπεδο» της Ελληνικής κοινωνίας που περίμενε -και εξακολουθεί να περιμένει- τις ιδέες του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ.
Εν κατακλείδι και για να τελειώνω με τους «πονηρούς», στους «πονηρούς καιρούς», ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΩ:

Εξακολουθώ να είμαι ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΑ ελεύθερος.

Από παιδί, επέλεξα να δίνω τον αγώνα μου,  χωρίς πολιτικές πλάτες και ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ υπόγειες διαδρομές.

Εξακολουθώ να «είμαι στον κόσμο μου», διότι θεωρώ πως το παν είναι οι ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ και όχι οι –διάφοροι- «εαυτούληδες» και οι προσωπικοί εγωισμοί.

Εξακολουθώ να «είμαι στον κόσμο», όπου οι μόνοι συμπαραστάτες-προστάτες, που ΕΙΧΑ -από την αρχή, το ‘77- και ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ –ακόμη και σήμερα, το 2010- ΕΙΝΑΙ οι ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΜΟΥ.

Εξακολουθώ να υποστηρίζω ότι, ΣΗΜΑΣΙΑ έχουν οι ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ, και σε καμία περίπτωση, τα ΠΡΟΣΩΠΑ, τα ΚΟΜΜΑΤΑ, οι «ΣΕΧΤΕΣ» και οι «ΗΓΕΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ»!
ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΕΣ, ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ και «συναγωνιστές». 
Ακόμη και τώρα, 10.000 km μακριά από την πατρίδα ΕΠΙΜΕΝΩ:
*** Σημασία έχει, ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙΣ ΤΟ ΣΤΟΧΟ ΠΟΥ ΣΗΜΑΔΕΥΕΙΣ, κι όχι το όπλο με το οποίο θα πυροβολήσεις!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ότι δεν είναι ποινικά κολάσιμο, αναρτάται...(με μικρή χρονική καθυστέρηση).

 
ΕπιστροφήTop