Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016

Κανακεύει το φίδι που τελικά θα τον δαγκώσει.

Σε ποια μπανανία καίνε τρόλεϊ και απλά οι Αρχές τούς... αλλάζουν δρομολόγιο;

Τι άλλο πρέπει να γίνει για να τελειώσουμε με αυ­τές τις εστίες ανομίας; Μια φορά κάψανε μέρος του Πολυτεχνείου. Όταν το κάψουν όλο συθέμε­λα και στα αποκαΐδια του θ’ ανάβουν μπάφους και ελλη­νικές σημαίες τα φρικιά, ενώ ο Τόσκας θα ζητάει «κατα­νόηση», ίσως τότε βάλουμε μυαλό και επιβάλλουμε νό­μο και τάξη. Αν πέρναγε από το χέρι μου, σε ένδειξη πολιτικού χιούμορ αλλά και για πρακτικούς πολιτικούς λόγους, με λίγες εσωτερικές τροποποιήσεις, θα έκανα το Ε.Μ.Π. έδρα των ΜΑΤ και της ανασυσταθησομένης ΔΕΛΤΑ.

Σπούδασα σε δημόσιο πανεπιστήμιο, στο ΑΠΘ, με το υστέρημα των γονιών μου, ισόβια ευγνώμων σε εκεί­νους και στο πανεπιστήμιό μου. Δεν έγραψα ποτέ ούτε μια γραμμή στον τοίχο ή στα έδρανα των αμφιθεάτρων. Δεν διανοήθηκα να σπάσω, να κάψω δημόσια περιου­σία, την οποία πλήρωναν οι γονείς μου. Σεβόμουν τον κόπο τους, τις θυσίες τους να μας αναθρέψουν, τα χρή­ματα που μου έστελναν για να σπουδάσω, η μάνα μου δουλεύοντας γαζώτρια στην Κοκκινιά κι ο πατέρας μου στο λιμάνι. Δεν διανοήθηκα ποτέ να σηκώσω χέρι σε συμφοιτητή μου, κι ας πίστευε κι έλεγε πολιτικές ανο­ησίες.

Και η γενιά μου κι αν έχει ακούσει κουλαμάρες στα αμφιθέατρα! Νόμιζες πως το μέλλον της Νικαρά­γουας ή της Παλαιστίνης κρινόταν στη γενική συνέλευ­ση της ΦΕΑΠΘ (Φοιτητική Ένωση Αριστοτέλειου Πα­νεπιστημίου Θεσσαλονίκης). Μερικούς τους συναντάω στα δικαστήρια και, όταν τους θυμίζω τι λέγανε, γελάμε μαζί. Δεν διανοήθηκα ποτέ να φερθώ αγενώς, να χτυ­πήσω ή να χτίσω στο γραφείο του καθηγητή μου ή να τον περιλούσω με σκουπίδια. Μπορεί στα 88 στρέμ­ματα στον Κορυδαλλό οι διαφορές μας να λύνονταν συχνά με γροθιές, αλλά μόνο αν ο άλλος σε είχε προ­σβάλει βαριά ή όταν υπερασπιζό­σουν κάποιον αδύναμο. Μας ήταν αδιανόητη η βία στον αδύναμο, ο βανδαλισμός της περιουσίας πολίτη ή του κράτους, και σίγουρα δεν θα έφευγε ακέραιος από τα χέρια μας κά­ποιος που θα τολμούσε να προσβάλει τη σημαία.

Ανήκω στη γενιά, κι είμαι περήφανος γι’ αυτό, που όταν ήμασταν απογευματινοί και περνούσαμε έξω από το σχολείο μας, όταν η πρωινή βάρδια έκανε έπαρση σημαίας, καθόμασταν εκουσίως προσοχή και μαζί μας όλοι οι διαβάτες. Μπροστά στα μάτια μου, τον Σεπτέμ­βριο του 1991, ως επικεφαλής του αγήματος απόδοσης τιμών, ο διοικητής μου πάνω από το φέρετρο ενός λεβέ­ντη συναδέλφου, του Τάσου Φωτόπουλου από την Αρ­γυρούπολη, έδινε στη μαυροντυμένη μάνα του διπλωμέ­νη αυτή τη σημαία, μαζί με τον πράσινο μπερέ του και τις πτέρυγες του αλεξιπτωτιστή. Στη μνήμη του, φοράω πά­ντα το σήμα μας στο πέτο μου. Το εξηγώ, για να μην έχει την απορία ένας χαβαλές τηλεοπτικός υποαστήρ, που χλεύαζε μια μέρα ερήμην μου και με άγνοια κινδύνου.

Ως πότε θα ανεχθούμε αυτό το ρεσιτάλ βαρβαρότη­τας, τέτοιες βαριές προσβολές στη συλλογική τιμή μας από συμμορίες αλητών, όπως το είδαμε σε ζωντανή με­τάδοση για άλλη μια φορά; Σε ποια άλλη χώρα έχει γίνει «δημοκρατική παράδο­ση» να καίνε τη σημαία της, να καταλαμβάνουν τη δη­μόσια περιουσία και να την καταστρέφουν συγκεκριμέ­νες μέρες τον χρόνο; Σε ποια μπανανία καίνε τρόλεϊ και απλά οι Αρχές τούς... αλλάζουν δρομολόγιο;

Ο ΣΥΡΙΖΑ κανακεύει το φίδι που θα τον δαγκώσει.
Η χώρα χρειάζεται την πιο μεγάλη και αποτελεσματι­κή επανάσταση: την αυστηρή εφαρμογή των νόμων και της κοινής λογικής. Αυτό θα επιβάλει η ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ.

Φαήλος Κρανιδιώτης
Πρόεδρος της «ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ»
Εφημερίδα «Δημοκρατία», Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016, σελίδα 18.

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016

Η «προοδευτικότητα» και η ολοκληρωτική απάρνηση κάθε εθνικού αισθήματος.

Οι «αρχές και οι αξίες της ελληνικής δημοκρατίας». 
γράφει ο Γιώργος Χαλάς 

             Για το κατάπτυστο πανό που σηκώθηκε στο Καραϊσκάκη την περασμένη Κυριακή τα είπαμε εκτενώς πριν από λίγες μέρες. Το θετικό είναι ότι κινητοποιήθηκε ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός προκειμένου να ταυτοποιηθεί ο υπαίτιος (ή εκ των υπαιτίων τέλος πάντων) της ανάρτησής του. Προχθές, πάλι, ο κρατικός μηχανισμός είχε πάρει ρεπό ή γιόρταζε την επέτειο του Πολυτεχνείου, ο εορτασμός της οποίας αποτέλεσε μία από τις πρώτες κυβερνητικές «πράξεις» του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 1981, πριν αυτό συμπληρώσει έναν μήνα στην εξουσία... 
Γιώργος Χαλάς 

Είδαμε λοιπόν μια ελληνική σημαία να καίγεται σε κοινή θέα και το στιγμιότυπο να αποθανατίζεται από τηλεοπτικούς και φωτογραφικούς φακούς. Μέχρι και την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, δεν είχε υποπέσει στην αντίληψή μου κάποια κυβερνητική αντίδραση σαν την ανακοίνωση του υφυπουργού Αθλητισμού που μιλούσε με απέχθεια για τα «ανθρωπόμορφα φασιστοειδή». Τι απέγιναν οι «αρχές και οι αξίες της ελληνικής δημοκρατίας» τις οποίες επικαλούταν τη Δευτέρα ο υφυπουργός «εκ μέρους του συνόλου της ελληνικής κυβέρνησης»; 

Η μεγαλύτερη επιτυχία ενός εξωτερικού εχθρού μιας χώρας έγκειται στο να βρει εκείνους που θα πείσουν τους πολίτες της ότι πατριώτης και φασίστας είναι το ίδιο πράγμα και πως η «προοδευτικότητα» ορίζεται με την ολοκληρωτική απάρνηση κάθε έννοιας φιλοπατρίας και εθνικού αισθήματος. Δεν ξέρω αν σας θυμίζει κάτι όλο αυτό... Επειδή ενδεχομένως να έχουν μπερδευτεί λιγάκι κάποιοι, καλό θα είναι να γνωρίζουν πως «οι αρχές και οι αξίες της ελληνικής δημοκρατίας» οφείλουν πρώτα από όλα να προστατεύουν και να υπηρετούν τη χώρα τους. Και στην κορυφή αυτών βρίσκεται το εθνικό σύμβολο που λέγεται ελληνική σημαία. 

Μια κυβέρνηση που εμφανίζει τόσες «ευαισθησίες» ώστε να μη θέλει να «θίξει» τους «Μακεδόνες» των Σκοπίων, τους Τούρκους και όποιον άλλον επιβουλεύεται τα εθνικά μας συμφέροντα, θα μπορούσε πράγματι να είναι και δημοκρατική. Ελληνική όμως, όχι. Κάπου εκεί φαίνεται ότι έχει προκόψει το μπέρδεμα τελικά... Κρίμα πάντως που δεν υπάρχει οποιαδήποτε «διασύνδεση» του θέματος της σημαίας με οτιδήποτε «ερυθρόλευκο». Αυτή θα ήταν ίσως η μοναδική ελπίδα για να δούμε την προβολή αλλά και την κατακραυγή που άρμοζαν στην περίσταση. 

Ασφαλώς και ήταν ιδιαιτέρως βολικό το γεγονός πως η ανάρτηση του πανό για τη Σρεμπρένιτσα έγινε στο Καραϊσκάκη -δηλαδή τη φυσική έδρα του Ολυμπιακού-, ασχέτως αν επρόκειτο για αγώνα της Εθνικής. Και εννοείται ότι δεν ήταν τυχαίες οι «αντιδράσεις» διάφορων αντιολυμπιακών που βρήκαν μία ακόμη αφορμή για να κατηγορήσουν τον Θρύλο. Όπως κάποιος συνάδελφος που γενίκευσε το θέμα μιλώντας για φασιστικά φαινόμενα στο Καραϊσκάκη σε ματς του Ολυμπιακού, δίχως όμως να είναι σε θέση να αναφέρει ένα συγκεκριμένο γεγονός. Ή να «θυμάται» περιστατικά σε γήπεδα άλλων ελληνικών ομάδων. Αφού αυτά δεν «πουλάνε», γιατί να αναφέρονται;

 Εφημερίδα «Φως» των Σπορ,
Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016, σελίδα 14.

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Βαριές (και απολύτως αληθινές) εκφράσεις για τα Ελληνικά ΜΜΕ.

από τον πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ελλάδα.

Η «αιμομιξία», η διαπλοκή και ο χρηματισμός χαρακτηρίζουν τα ελληνικά ΜΜΕ, σύμφωνα με τον πρώην Αμερικανό πρεσβευτή στην Αθήνα, κ. Τσαρλς Ρις. Οι χαρακτηρισμοί περιέχονται σε απόρ­ρητο έγγραφο που απέστειλε τον Ιούλιο του 2006 στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ με αντικείμενο τη διαπλοκή στα ελληνι­κά Media και τις επιπτώσεις της στην αμερικανική πολιτική. Το έγγραφο χα­ρακτηρίζεται «ευαίσθητο, αλλά αδιαβάθμιτο».
Το τηλεγράφημα ξεκινάει με μια σύνο­ψη στην οποία, αφού παρατηρεί ότι τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης εκ πρώτης όψεως μοιάζουν με αυτά των ΗΠΑ, επι­σημαίνει ότι «μια προσεκτικότερη ματιά αποκαλύπτει σα η ελληνική βιομηχανία μέσων ενημέρωσης ελέγχεται από μεγι­στάνες των οποίων άλλες επιτυχημένες επιχειρήσεις τους επιτρέπουν να χρημα­τοδοτούν τις ζημιογόνες επιχειρήσεις τους στα ΜΜΕ», για να καταλήξει: «Χρησιμο­ποιούν τα ΜΜΕ κυρίως για την άσκηση πολιτικής και οικονομικής επιρροής».
Μάλιστα, σε άλλο σημείο σχετικά με τη διαπλοκή τονίζει: «Τα ιδιωτικά ΜΜΕ της Αθήνας ανήκουν σε μια μικρή ομάδα αν­θρώπων που δημιούργησαν ή κληρονόμη­σαν τις περιουσίες τους από τον τομέα της ναυτιλίας, των τραπεζών, των τηλεπικοι­νωνιών, τον αθλητισμό, το πετρέλαιο, οι οποίοι έχουν μεταξύ τους συγγένεια εξ αγχιστείας ή παντρεύονται με πολιτικούς και κυβερνητικούς αξιωματούχους ή άλλους ισχυρούς επιχειρηματίες».
Στο τηλεγράφημα του, στο κεφάλαιο «Ποιοι είναι τα ΜΜΕ», ο κ. Ρις αναφέρει: «Ο ελληνικός όρος διαπλεκόμενα αναφέ­ρεται αποκλειστικά στον ιστό για να περι­γράφει τη σχέση μεταξύ των ΜΜΕ, των επιχειρήσεων και της κυβέρνησης. Ο ση­μερινός υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας (σ.σ.: Μανώλης Κεφαλογιάννης) δήλωσε ότι η κυβέρνηση είναι μαριονέτα που εξυ­πηρετεί τα διαπλεκόμενα συμφέροντα. (Το σχόλιο του δεν άρεσε ούτε στους μεγιστά­νες του Τύπου ούτε στον πρωθυπουργό, αλλά παρέμεινε στη θέση του.) Οι σχέσεις αυτές είναι πιο περίπλοκες και αιμομικτικές από εκείνες μεταξύ των θεών, των ημίθεων και των ανθρώπων της ελληνικής μυθολο­γίας». Ο κ. Ρις είναι αποκαλυπτικός και για τους Έλληνες δημοσιογράφους:
«Οι δημοσιογράφοι τους είναι ένα μάτσο κακο­πληρωμένοι και πολυθεσίτες για να πλη­ρώνουν τους λογαριασμούς τους. Δεν είναι ασυνήθιστο για έναν δημοσιογράφο να εργάζεται σε ένα γραφείο Τύπου του υπουρ­γείου, ακόμη κι αν καλύπτει το ρεπορτάζ του ίδιου υπουργείου».
Στο κεφάλαιο «Τι σημαίνει αυτό για τις ΗΠΑ» ο πρεσβευτής δηλώνει χαρακτηρι­στικά: «Πολλοί ιδιοκτήτες ΜΜΕ και δια­μορφωτές της κοινής γνώμης παραδοσιακά έχουν στραμμένο το βλέμμα τους προς την πρώην Σοβιετική Ένωση λόγω ιδεολογικών πεποιθήσεων», για να καταλήξει: «Τέλος, η ελληνική κοινή γνώμη είναι πλούσια όπως και το 800 π.Χ. σε μύθους, αποδιο­πομπαίους τράγους και θεωρίες συνωμο­σίας, με τις ΗΠΑ να χαρακτηρίζονται ως ο "πλανητικός ηγέτης" που φταίει για τα εσωτερικά προβλήματα της Ελλάδας και την έλλειψη κύρους στη διεθνή σκηνή. Επίσης, τακτικά οι ΗΠΑ παρουσιάζονται ότι ευνοούν τους γείτονες της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή (Τουρκία, Μακεδονία κ.λπ.) εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων». Στο τηλεγράφημα του όσον αφο­ρά στις διμερείς σχέσεις επισημαίνει: «Η ουσία όμως είναι ότι οι διμερείς σχέσεις είναι υγιείς παρά τους χαρακτηρισμούς από τα ΜΜΕ».
Τέλος, για τη λειτουργία των ΜΜΕ στην Ελλάδα αποκαλύπτει: «Όλα τα ιδιωτικά τηλεοπτικά μέσα και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί λειτουργούν χωρίς άδεια μέχρι τώρα... Ακόμη κι αν η ελληνική κυβέρνη­ση ψηφίσει νόμο για τα ΜΜΕ, κάποιοι εκφράζουν τη δυσπιστία τους αν η κυβέρ­νηση μπορεί να βάλει σε τάξη το χάος των ΜΜΕ, καθότι αυτό θα σήμαινε επίδειξη δύναμης και σύγκρουση με τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ. Αν οι Έλληνες ιδιοκτήτες αλ­λάξουν ριζικά, θα ήταν δυνατόν να δούμε μια σταδιακή μείωση του αντιαμερικανισμού που χρωματίζει τα ΜΜΕ και μια στροφή προς μια πιο αντικειμενική δη­μοσιογραφία».

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Ολόκληρη η συνέντευξη Κωστούλα στο «Φως των Σπορ»


γράφει ο Θέμης Σινάνογλου

Τρομερή συνέντευξη έδωσε στο «ΦΩΣ» ο αναμορφωτής του Παναιτωλικού Φώτης Κωστούλας. Δείτε την εξιστόρηση ενός χρονικού που δεί­χνει την αγωνία που ζει ένας παράγοντας που ρίχνει τα λεφτά του στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Για όσους δεν γνω­ρίζουν, ο Παναιτωλικός είναι μία λαοφιλής ομάδα με πο­λύ κόσμο στην έδρα του και πολύ κόσμο στην Αθήνα, όχι μόνο στο Αγρίνιο. Στο μπαράζ πριν από δύο χρόνια στη Νέα Σμύρνη είχε εξαντλήσει 8.000 εισιτήρια, τα είχαν κάνει ανάρπαστα οι οπαδοί του! Ο Κωστούλας θεωρείται «πρό­βατο» από τους μάγκες του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο άν­θρωπος έχει ρίξει πολλά λεφτά στην ομάδα, έχει φτιάξει εκπληκτικές υποδομές (γήπεδο, προπονητικό κέντρο), έχει ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ από τη διαιτησία, τα κατάφερε ό­μως φέτος να ανεβάσει -όπως όλα δείχνουν-τον Παναιτωλικό στη Σούπερ Λίγκα ύστερα από δεκαετίες που ήταν μακριά από την Α' Εθνική.
Διαβάστε τι γίνεται στο ελληνικό ποδόσφαι­ρο από ένα «πρόβατο». Ο υπογράφων είναι με τα «πρόβατα» λόγω αρχών και λόγω χα­ρακτήρα αντιδραστικού.

Θ.Σ. Πόσα χρόνια είστε στην ομάδα και στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
- Είμαι στον έκτο χρόνο.
Θ.Σ. Πείτε μου περιστατικά που να δείχνουν σε τι απαξίωση ήταν ο Παναιτωλικός όταν τον πήρατε.
- Πήρα την ομάδα όταν ήταν στη Γ' Εθνική, αρχές Ιούλη, με πολλές προσφυγές, οι παίκτες ήταν απλήρωτοι και έφευ­γαν... Βρήκα μόνο 11 παίκτες και όχι από τους καλύτερους, οι καλύτεροι είχαν φύγει... Δεν υπήρχαν λεφτά να πληρω­θούν. Το γήπεδο ήταν σε άθλια κατάσταση, δεν είχαν πλη­ρώσει το ρεύμα και δεν λειτουργούσε η αντλία με αποτέλε­σμα να μην ποτίζεται το χόρτο και να είναι εντελώς καμέ­νο. Ούτε αποδυτήρια υπήρχαν, τελευταία φορά το γήπεδο είχε ανακαινιστεί δεκαετίες πριν!
Θ.Σ.  Προπονητικό κέντρο;
- Εννοείται ότι δεν υπήρχε. Τον πρώτο καιρό τρέχαμε εδώ και εκεί, όπου μπορούσαμε να δανειστούμε γήπεδο. Ένα δημοτικό γήπεδο μόνο είχαμε, το οποίο είχε ένα δωματιάκι και οι παίκτες δεν είχαν ούτε ντους να κάνουν. Έμπαιναν με τις λάσπες στα αμάξια τους και πήγαιναν να κάνουν ντους στο γήπεδο μας!
Θ.Σ.  Είχε και χρέη η ομάδα;
- Ναι, επισήμως όταν ανέλαβα έπρεπε να αποπληρώσω 350.000 ευρώ χρέη, όμως συνέχεια έβγαιναν και άλ­λα στην πορεία.
Θ.Σ.  Από πότε έχει να ανέβει στην Α' Εθνική ο Παναιτωλικός;
- Από το 1977.
Θ.Σ.  Παρ' όλα αυτά όμως έχει δυνατό κόσμο.
- Έχει φανεί η δίψα του κόσμου για να ανέβει στη Σούπερ Λίγκα. Είναι πολύ καλό το κλίμα, έχουμε πολύ καλούς φιλάθλους, είμαστε περήφανοι για αυτό. Το γήπεδο μας δεν έχει κάγκελα, αλλά ο κό­σμος το σέβεται, δεν μπουκάρει μέσα, παρ' ότι έ­χουμε υποστεί κακές διαιτησίες, χαζές διαιτησίες και προβοκάτσια, όπως αυτό που έγινε πριν από τρεις εβδομάδες με τον ΠΑΣ Γιάννινα, όπου ο κό­σμος πραγματικά αγανάκτησε. Χάσαμε βαθμούς που δεν έπρεπε να χάσουμε.
Θ.Σ.  Θα τα πούμε παρακάτω για αυτό το απίθανο περι­στατικό. Πόσα χρόνια λείπατε στη Σουηδία;
- Τριάντα χρόνια.
Θ.Σ.  Γιατί γυρίσατε και επενδύσατε τόσα Λεφτά στον Παναιτωλικό;
- Δύσκολη ερώτηση. Επειδή η ομάδα θα διαλυόταν και θα έπεφτε στο ερασιτεχνικό. Να σας πω την α­λήθεια, δεν πίστευα ότι θα έμπλεκα τόσο. Είπα να βοηθήσω αρχικά, δεν περίμενα ότι θα χρειαζόταν η ομάδα τόσο μεγάλα ποσά. Η πορεία έδειξε ότι δεν ήταν εύκολο να πετύχω τους στόχους που είχα βά­λει για τον Παναιτωλικό και σιγά σιγά μπήκα στο λούκι... Να είμαι στον έκτο χρόνο τώρα, να έχουν δοθεί τόσα λεφτά και να είμαστε ακόμα εδώ, στη Β' Εθνική...
Θ.Σ. Τώρα με αυτή την κρίση, η οποία πνίγει την Ελλάδα και θα την πνίγει για πολλά χρόνια, σκέφτεστε να το βάλετε στα πόδια;
- Αν το έβλεπα σαν επένδυση, θα είχα φύγει ήδη! Από τον δεύτερο-τρίτο χρόνο θα είχα φύγει. Ήξερα ότι ούτως ή άλ­λως αυτά τα λεφτά δεν πρόκειται να τα πάρω ποτέ πίσω. Αλλά εγώ δεν το είδα σαν επένδυση. Ξεκίνησα να βοηθήσω την ομάδα του τόπου μου, να έχω μια ασχολία, να κάνω πράγματα για τον τόπο μου, από τον οποίο έλειπα 30 χρό­νια.
Θ.Σ. Πόσα λεφτά έχετε χάσει ως τώρα σε αυτά τα 6 χρόνια α­πό τον Παναιτωλικό;
- Δεν θα δώσω ακριβές ποσό. Το μόνο που θα πω είναι ότι πρόκειται για πολλά εκατομμύρια ευρώ. Τίποτα άλλο.
Θ.Σ. Για παράδειγμα, φέτος ποιο είναι το έλλειμμα; Πόσο μπαίνει μέσα η εταιρεία;
- Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό, που μέχρι τώρα εκεί βλέ­πω ότι θα πάμε, το μείον θα είναι 2,5-3 εκατομμύρια ευρώ! Μόνο φέτος. Κάναμε βέβαια μια υπερβασούλα για να ανε­βούμε. Όχι ότι τις άλλες σεζόν ήταν μικρό το έλλειμμα, α­πλώς ήταν μικρότερο.
Θ.Σ. Τι έχετε μάθει, ποια θα είναι τα έξτρα έσοδα όταν ανε­βείτε στη Σούπερ Λίγκα; ποια η διαφορά της Σούπερ Λί­γκας σε σχέση με τη Β' Εθνική; Νομίζω 4 εκατομμύρια ευρώ;
- Όχι τόσα, η ενημέρωση μου για φέτος είναι ότι πρόκειται για 3 εκατομμύρια ευρώ. Όμως θα είναι και περισσότερα τα έξοδα. Θα χρειαστεί μεγαλύτερο μπάτζετ. Επίσης, ανησυ­χούμε με αυτά που βλέπουμε να γίνονται τώρα, όπου η πο­λιτεία κουνάει απειλητικά το δάχτυλο -και καλά κάνει- και εγκυμονούν κυρώσεις με περικοπές στις χορηγίες του ΟΠΑΠ. Είναι και η οικονομική κατάσταση της χώρας τέ­τοια, οπότε δεν ξέρουμε τι έσοδα τελικά θα βρούμε. Πάλι μείον θα είμαστε στον ισολογισμό πιστεύω. Ας εξασφαλί­σουμε όμως πρώτα την άνοδο και μετά τα συζητάμε. Ακόμα δεν έχουμε ανέβει, μένουν πολλοί αγώνες, δεν θέλω να το έχουμε δεδομένο ότι θα ανεβούμε, μην πάθω καμιά απογοήτευση μεγάλη...
Θ.Σ.  Μου είπαν ότι έχετε φτιάξει απίθανα έργα στο Αγρίνιο.
- Έχουμε μία έκταση 70 στρέμματα, όπου φτιάξαμε προπονητικό κέντρο.
Θ.Σ.  Εβδομήντα στρέμματα;
- Ναι. Έχουμε φτιάξει 2 γήπεδα με φυσικό χόρτο και άλλα 2 γήπεδα με πλαστικό χόρτο. Έχουμε και τις 4 ομάδες υποδομών που πρέπει να εξυπηρετούμε. Φτιάξαμε και 4 γήπεδα τένις, αλλά λόγω της κρί­σης δεν πάνε τόσο καλά, μας έχουν μείνει κάπως α­νενεργά... Έχουμε φτιάξει και 4 πισίνες, ένα σύμπλεγμα ω­ραίο, με χώρους το καλοκαίρι για να κάθεται ο κόσμος, με ωραίο μπιστρό και με καφετέρια. Είναι πολύ καλό το μέρος, είναι εξοχή, ευχάριστος χώρος. Και στο γήπεδο της ομά­δας κάναμε γερή ανακαίνιση, διότι δεν ήταν ανθρώπινες οι συνθήκες. Τουαλέτες, αποδυτήρια, τα φτιάξαμε όλα, κάνα­με και μία μεγάλη καφετέρια και γραφεία της ΠΑΕ, στεγά­ζουμε και τον Ερασιτέχνη και τους παλαίμαχους. Η δε μπουτίκ πρέπει να είναι από τις μεγαλύτερες στην Ελλάδα, είναι 250 τετραγωνικά μέτρα!
Θ.Σ.  Πάτε και για κολυμβητήριο τώρα; Και για να μεγαλώσετε τις εξέδρες;
- Το κολυμβητήριο το είχαμε στα σχέδια, όμως έχουμε τρεξί­ματα, προέχει να μεγαλώσουμε το γήπεδο ενόψει της συμ­μετοχής μας στη Σούπερ Λίγκα. Η μικρή εξέδρα θα γίνει με­γάλη και θα φτιάξουμε και το πέταλο, θα μεγαλώσει η χω­ρητικότητα του γηπέδου. Αναλόγως βέβαια και με τις δυ­νατότητες που μας δίνει η πολεοδομία, διότι είναι μέσα στην πόλη το γήπεδο, παλεύουμε με τις άδειες, τρέχουμε, πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε.
Θ.Σ.  Πόσων χρονών φύγατε μετανάστης στη Σουηδία;
- Ήμουν γύρω στα 25.
Θ.Σ.  Φτωχόπαιδο μου έχουν πει.
- Δεν είχαμε χρήματα ποτέ εδώ. (χαμογελάει)
Θ.Σ.  Και αριστερός έχω μάθει.
- Τότε ήμασταν όλοι αριστεροί στο Αγρίνιο! Στη γειτονιά μου.
Θ.Σ.  Δεν γνωρίζω πώς βγάλατε λεφτά.
- Πήγαν καλά οι δουλειές μου.
Θ.Σ.  Τι δουλειές;
- Είχα την τύχη να ασχοληθώ με ένα προϊόν που οι συγκυ­ρίες το ευνόησαν. Πήρε μεγάλη ανάπτυξη, γρήγορη ανά­πτυξη, πούλησα τις επιχειρήσεις μου στο τέλος σε καλή ε­ποχή -πριν από την κρίση- και γύρισα πίσω.
Θ.Σ.  Τι επιχειρήσεις;
- Με τον τουρισμό. Έκανα τουρ οπερέιτινγκ πρώτα για την Ελλάδα και έπειτα για όλες τις χώρες του κόσμου. Έστελ­να τουρίστες με τσάρτερ σε όλο τον κόσμο.
Θ.Σ.  Έψαξα να μάθω για εσάς, μου είπαν για σπίτια στην Αθή­να, για σπίτι στην Πλάκα, για ελικόπτερο, για βίλα στην Αίγινα. Αληθεύουν;
- (Χαμογελάει) Υπερβολικά ακούγονται.
Θ.Σ.  Δεν αληθεύουν;
- Ε, εντάξει. Επειδή η Αίγινα είναι μακριά, με τους δρόμους που έχουμε, αναγκάστηκα να εξασφαλίσω ένα ελικόπτερο ώστε αντί για 5,5 ώρες να είμαι από το Αγρίνιο στην Αίγινα σε 1 ώρα. Αυτή είναι η διαφορά.
Θ.Σ. Έμαθα ότι κοντέψατε να σκοτωθείτε με το ελικόπτερο.
 - Ναι, είχα ένα ατύχημα πέρσι στην προσγεί­ωση. Ευτυχώς δεν έπαθε κανείς τίποτα. Έπεσε το ελικόπτερο.
Θ.Σ. Έφταιγε το μηχάνημα ή ο χειριστής;
- Συνήθως δεν φταίει το ελικόπτερο... Μάλ­λον ήταν λάθος εκτίμηση, ήταν κακιά στιγ­μή, είχε πολύ αέρα και ζέστη πολλή. Ήταν ένα περιστατικό που εκατό φορές να το ξα­νακάναμε, τέτοιο πράγμα δεν θα το παθαί­ναμε.
Θ.Σ. Μου είπαν ότι έχετε και σχέση με τα ΙΚΕΑ.
- Όχι, καμία σχέση.
Θ.Σ. Είστε παντρεμένος με Σουηδέζα;
- Ναι, έχω και δύο παιδιά. Είναι στη Σουηδία και πηγαινοέρχομαι. Αλλά λόγω των δου­λειών εδώ που τρέχουν δεν μπορώ να πη­γαίνω όσο συχνά θέλω. Έχω να πάω από τα Χριστούγεννα.
Θ.Σ. Τα παιδιά μιλάνε ελληνικά;
- Κάτι λίγο.
Θ.Σ. Να σας ρωτήσω κάτι. Τι μέλλον μπορεί να έχει το Αγρίνιο ως περιοχή; Θάλασσα δεν έχει, τουρισμό δεν έχει. και η ανερ­γία θερίζει. Δεν πρέπει ο κόσμος – όσο και αν ακουστεί αγενές- να στραφεί πάλι στη γεωργία, να παράγει επιτέλους η Ελλάδα κάτι; Απαξιώθηκε η παραγω­γική διαδικασία σε αυτόν τον τόπο.
- Η αλήθεια είναι ότι την απορία που έχεις εσύ την έχουν πολλοί στην περιοχή μας. Μπορεί να μην έχει θάλασσα, όμως είναι περιοχή ευλογημένη. Αλλά εγκαταλελειμμένη. Έχουμε φυ­σικές ομορφιές που δεν μπόρεσε κανείς να αναδείξει. Έχουμε απίστευτο κάμπο, έχουμε τέσσερις λίμνες, έχουμε τον Αχελώο ποταμό, έχει πολύ ωραία μέρη ανεβαίνοντας τα βουνά. Όμως είναι ανεκμετάλλευτα και χωρίς καμία προβολή. Οι λίμνες θα μπορούσαν να αναδείξουν την περιο­χή, τα νερά είναι ευλογία. Στο εξωτερικό υπάρχουν πολλά μέρη που σφύζουν από τουρισμό και ας μην έχουν θάλασσα.
Θ.Σ.  Για τη γεωργία που σας είπα;
- Έχετε δίκιο. Με τα άφθονα νερά που έχουμε εδώ θα μπο­ρούσαμε να ποτίζουμε όλη την Ελλάδα και να καλλιεργούμε τα πάντα. Αλλά τα έχουμε εγκαταλείψει. Από τότε που στα­μάτησε ο καπνός εδώ, σταμάτησαν όλα, έμεινε πίσω η γεωρ­γία. Και δεν υπήρξε η πολιτεία τόσα χρόνια να σπρώξει τον κόσμο, να τον καθοδηγήσει. Στη ζωή ένα είναι σίγουρο: αν δεν δουλέψεις, δεν αναπτύσσεσαι. Τις τελευταίες δεκαετίες όλοι περίμεναν να στηριχτούν σε ξένες πλάτες... Άντε να πάρουν καμιά ευρωπαϊκή επιδότηση, τέτοια πράγματα που κρατούσαν τον κόσμο αδρανοποιημένο...
Θ.Σ.  Ένας παράγοντας της Β' Εθνικής ξέρετε τι μου έχει πει για εσάς; Ξέρετε πώς σας αποκαλεί;
- Πώς;
Θ.Σ.  Σας λέει «πρόβατο».
- Πρόβατο για... σφαγή; Δεν κατάλαβα, (χαμογελάει)
Θ.Σ.  Σας τρομάζει ο χώρος; Είναι αηδία αυτά που γίνονται;
- Δεν με τρομάζει. Είναι όμως η λέξη που είπες, είναι αηδία και σε απωθεί. Παρ' όλα αυτά εγώ πιστεύω ότι υπάρχει χώ­ρος για όλους και δεν το βάζω εύκολα κάτω. Και αν θέλουμε να δούμε το σωστό ποδόσφαιρο κάποτε στην Ελλάδα, πιο πολύ πρόβατα χρειαζόμαστε παρά λύκους! Ας ελπίσουμε ό­τι θα μπουν στο ποδόσφαιρο μας και άλλα πρόβατα! Πείτε τους μόνο κάτι.
Θ.Σ.  Είμαι όλος αφτιά.
- Πείτε τους ότι δεν είμαι για σφαγή, έχω σιτέψει πια και δεν τρώγομαι!
Θ.Σ.  Βρέθηκαν μεσάζοντες αυτά τα 6 χρόνια που ασχολείστε στον Παναιτωλικό να σας γυρέψουν λεφτά, λέγοντας σας ότι αλλιώς δεν θα δείτε προκοπή με τη διαιτησία;
- Επόμενο ήταν τα πρώτα χρόνια ειδικά, που ήμουν καινούρ­γιος στον χώρο, να εμφανιστούν τέτοιοι άνθρωποι, ναι. Διό­τι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι που ψάχνονται στον χώρο! Υπήρχαν τέτοιες κρούσεις έμμεσα ή άμεσα! Τους έδιωχνα κατευθείαν. «Μη με ξαναενοχλήσεις», έλεγα, οπότε σταμά­τησε.
Θ.Σ.   Έχετε αισθανθεί εκβιασμό να αιωρείται; Σαν τους μπρά­βους που πάνε και σπάνε ένα μαγαζί για να κάνουν ανα­γκαία την προστασία τους και να πληρώνει μετά ο ιδιοκτή­της προστασία. Τα προηγούμενα χρόνια είχατε μεγάλα παράπονα από τη διαιτησία.
- Ναι, σωστά. Θα έλεγα ότι έγιναν έκτροπα εναντίον μας! Ολοφάνερες αδικίες, τόσες που δεν φανταζόμουν ότι θα υ­πήρχαν! Αλλά δυστυχώς υπήρχαν. Φέτος είστε εντάξει πάντως.
Θ.Σ.   Πώς σταμάτησε αυτό το κυ­νηγητό;
- Πιστεύω ότι έχουν γίνει γενικώς θετικά βήματα στον χώρο της διαιτησίας, δεν είναι όπως ήταν πριν. Ίσως και λόγω των αντιδράσεων έγιναν αλλαγές στον χώρο. Λόγου χάρη, ο Γιαννόπουλος της ΚΕΔ, υπεύθυνος για τη Β' Εθνική, τον ο­ποίο συνάντησα μία φορά όλη και όλη. Του είπα «θα σε πα­ρακαλέσω, κάνε ότι μπορείς για να μη μας αδικούν άλλο»! Μου είπε «εγώ πάντα κάνω τη δουλειά μου σωστά».
Θ.Σ.   Του τηλεφωνούσατε μετά;
- Μία φορά μόνο του τηλεφώνησα για να ζητήσω κάτι. Να μη μας ξαναστείλει έναν διαιτητή που μας είχε αδικήσει κατά­φωρα και ήταν ο κόσμος έξαλλος. Αυτό τον παρακάλεσα και όντως δεν ξαναήρθε αυτός ο διαιτητής.
Θ.Σ.   Το ότι τώρα ο πρόεδρος της ΚΕΔ, ο Τεροβίταας, είναι από το Αγρίνιο δεν παίζει ρόλο στο ότι σταμάτησε να σας κυ­νηγάει η διαιτησία;
- Όχι. Δεν ξέρω αν παίζει ρόλο στην ψυχολογία των διαιτη­τών αυτό, επειδή ξέρουν ότι ο πρόεδρος της ΚΕΔ είναι από το Αγρίνιο. Να σας πω όμως κάτι; Μία φορά είχε έρθει στο γήπεδο ο κύριος Τεροβίτσας και είχαμε μία άσχημη διαιτη­σία, ο κόσμος στράφηκε εναντίον του και τον έβρισαν άσχη­μα και δεν ξαναήρθε! Για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω ότι ή­ταν πολύ καλό για εμάς που άλλαξε η ΚΕΔ. Επί Ψυχομάνη είχαμε πολύ άσχημες διαιτησίες. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, με το που έφυγε αυτός, σταμάτησαν οι κάκιστες διαιτησίες εναντίον μας….
Θ.Σ.   Είχατε πει «φεύγω» κάποια στιγμή και έπεσε όλο το Αγρί­νιο να σας σταματήσει. Ποιο ήταν το παρασκήνιο;
- Ήταν όταν ανέλαβε ο Πιλάβιος. Είχαμε πιέσει για να φύγει ο Ψυχομάνης. Είχαμε στείλει και επιστολή, είχαμε πει ότι δεν πάει άλλο, δεν μπορούμε να παίξουμε ποδόσφαιρο. Είχαμε συζητήσει με τον Πιλάβιο, μου είχε πει «του χρόνου θα κοι­τάξω να έχετε 50%-50%»! Του είχα πει «και φέτος προλα­βαίνουμε να ανέβουμε. Δεν μου φτάνει η υπόσχεση για του χρόνου. Θέλουμε από φέτος για όσα ματς μένουν να έχουμε επιτέλους διαιτησίες 50%-50%». Επιτόπου λοιπόν παίρνει μπροστά μου τηλέφωνο κάποιον από την ΚΕΔ και του λέει «σε παρακαλώ να βάλεις στο επόμενο ματς του Παναιτωλι­κού διαιτητή καλό, διαιτητή αξιολογημένο». Διότι του είχα πάει μέχρι και βίντεο να δει φάσεις όπου μας είχαν αδικήσει και το είχε παραδεχτεί ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Το επόμε­νο ματς λοιπόν ήταν στην Πρέβεζα. Όμως έγινε πάλι σφαγιασμός! Εκεί σήκωσα τα χέρια ψηλά και είπα δημοσίως «πουλάω σε όποιον βρεθεί. Φεύγω. Και αν δεν βρεθεί κα­νείς, θα αφήσω το καλοκαίρι τις μετοχές στον Ερασιτέχνη. Δεν είναι δυνατόν με τόσα έξοδα και τέτοια μπάτζετ να μην μπορούμε να ανέβουμε στη Β' Εθνική επί τέσσερα χρόνια»! Ε, μετά από αυτό, τα υπόλοιπα ματς τα νικήσαμε όλα! Παίξα­με το μπαράζ στη Νέα Σμύρνη, το πήραμε και ανεβήκαμε στη Β' Εθνική. Και τώρα από τον δεύτερο χρόνο μόλις στη Β' Εθνική πάμε για Σούπερ Λίγκα.
Θ.Σ. Ο Τεννές δήλωσε ότι ο Παναιτωλικός είναι πρώτος και όχι δεύτερος.
- Ναι, θα πω και εγώ αυτό που δήλωσε στη συνέ­ντευξη Τύπου, ότι εμείς έχουμε ένα δικό μας μέ­τρημα και θεωρούμε ότι είμαστε στην πρώτη θέ­ση ισόβαθμοι με τον ΠΑΣ. Έγιναν τρελά πράγματα στο μεταξύ σας ματς. Έπρεπε να σας γυρίσει την μπάλα για το φερ πλέι ο ΠΑΣ, όντως κάνει τη βαθιά μπαλιά προς εσάς ο αμυντικός του ΠΑΣ για να σας δώσει την μπάλα πίσω, αλλά εκεί πετάγεται ο Φουρτάδο, παίρνει την μπάλα, τη βάζει γκολ και μέ­νουν κάγκελο όλοι!
Θ.Σ. Πείτε μου τι ακολούθησε μετά με τον Χριστοβασίλη, γιατί έγινε μεγάλο μπέρδεμα με τις δηλώσεις.
- Ο Χριστοβασίλης, ο πρόεδρος του ΠΑΣ, καθόταν δίπλα μου στην εξέδρα. Παρ' ότι το διέψευσε, θα το λέω διότι δεν λέω ψέματα! Όταν έγινε αυτό που έγινε, στενοχωρήθηκε και μουρμούριζε «πω, πω, αυτό ήταν ντροπή, δεν μπορεί να μεί­νει έτσι για τον σύλλογο» και μόνος του είπε «πρέπει να επανορθώσουμε, πρέπει να κάνουμε ένα πέναλτι για να βάλετε γκολ και να αποκατα­στήσουμε την αδικία»! Πήρε τηλέφωνο λοιπόν κάπου, δεν άκουσα τι είπε, εκείνος μου είπε ότι έδωσε εντολή να κάνουν πέναλτι οι παίκτες του ώστε να φάνε γκολ. Όμως περνούσαν τα λεπτά, αλλά δεν βλέπαμε να κάνουν πέναλτι. Αντίθετα, πάλευαν για να μας βάλουν και άλλο γκολ!
Θ.Σ. Με συγχωρείτε που γελάω.
- Εγώ δεν γελάω, δυστυχώς. Του λέω «τι γίνεται, πού είναι το πέναλτι που έλεγες, εγώ το αντίθε­το βλέπω». Μου λέει «κάτσε να ξαναπάρω τηλέ­φωνο».
Θ.Σ. Συγγνώμη αλλά είναι διασκεδαστικό.
- Εκείνη τη στιγμή έκανε κάτι θεατρικά ο Φουρτάδο, ο οποίος ήταν η πέτρα του σκανδάλου και στενοχωρημένος ο Χριστοβασίλης μού έλεγε «τι είναι αυτά που κάνει, πρέπει να αποβληθεί. Παρ' ότι έχουμε μείνει με 10 παίκτες, πρέπει να παί­ξουμε με 9 παίκτες και να κάνουμε και πέναλτι. Δεν είναι δυνατόν να μείνει έτσι αυτή η ντρο­πή»!
Θ.Σ. Τρομερά πράγματα. Και τι έγινε;
- Ξαναπαίρνει λοιπόν τηλέφωνο, αυτή τη φορά στραμμένος σε μένα για να ακούω τι λέει, για να δείξει ότι προσπαθεί. Ακούω να λέει «βγάλτε έ­ξω τον Φουρτάδο». Όντως βγήκε αλλαγή ο Φουρτάδο, αλλά πέναλτι δεν έκαναν. Του λέω «τι γίνεται, τελειώνει το ματς, μένουν 4 λεπτά, το πέναλτι που έλεγες δεν το βλέπω». Έληξε το ματς και έμεινε αυτή η μεγάλη αδικία.
Θ.Σ. Εσείς τι πιστεύετε ότι έγινε;
- Από ό,τι κατάλαβα μετά, μιλούσε με τον Αγγελή ο Χριστοβασίλης, με το δεξί του χέρι στη διοίκη­ση. Δεν ξέρω αν του είπε πραγματικά να κάνουν πέναλτι και ο Αγγελής τον αγνόησε. Πάντως ο Ντεμόλ, ο προπονητής, δήλωσε στη συνέντευξη Τύπου ότι κανείς δεν του μετέφερε τίποτα! Αρα δεν έφτασε ποτέ στον Ντεμόλ.
Θ.Σ.  Είχατε καλή σχέση με τον Χριστοβασίλη;
Ναι, πολύ καλή. Είχα πάει και εγώ στα Γιάννινα, είχε έρθει και αυτός σε εμάς.
Θ.Σ.  Χάλασαν τώρα οι σχέσεις σας;
- Δεν είναι το ίδιο όπως πριν. Υπάρχει αρκετή α­γανάκτηση στη μέση. Θα δούμε. Ήταν βαρύ αυ­τό που συνέβη. Και ακόμα πιο βαρύ που διέψευ­σε αυτά που έγιναν.
Θ.Σ.  Συγγνώμη σάς ζήτησε;
- Μόλις έληξε το ματς ήταν πολλοί οπαδοί αγανα­κτισμένοι γύρω που τον έβριζαν, είχε και βροχή, τον φυγαδεύσαμε, κατεβήκαμε στο γραφείο. Εκεί ζήτησε συγγνώμη και έλεγε διάφορα, πώς μπορεί να επανορθώσει, να ξαναγίνει το ματς και τέτοια.
Θ.Σ. Κάποιος που σας γνωρίζει μου σφύριξε ότι έχετε στόχο την έξοδο στο Γιουρόπα Λίγκ αργότερα. Τι παραπάνω έχει από κόσμο και από εγκατα­στάσεις η Καβάλα;
- Θα δούμε, κάθε βήμα στην ώρα του. Ας ανέβουμε πρώτα στη Σούπερ Λί­γκα, οι στόχοι θα ανανεώνονται συνεχώς. Μπορούμε να τον βάλουμε αρ­γότερα αυτόν τον στόχο, γιατί όχι.
Θ.Σ.Όταν φύγατε από την Ελλάδα για τη Σουηδία πριν από 30 χρονιά, τι ομά­δα ήσασταν.
- Δεν ήμουν τίποτα άλλο πέρα από Παναιτωλικός. Ήταν η ομάδα μας από
μικρά παιδιά.
Θ.Σ. Αλλάξατε πολλούς προπονητές πάντως αυτά τα χρόνια.
- Αυτό με τους προπονητές είναι ένα θέμα που ποτέ δεν ξέρει κανείς αν θα μείνει τρεις εβδομάδες ή τρία χρόνια. Έχει να κάνει με πολλά, με τη χη­μεία, με τα αποδυτήρια, με τις επιλογές, με τον κόσμο και βέβαια με τα α­ποτελέσματα. Η δική μου επιθυμία είναι να βρούμε έναν προπονητή που να τον..παντρευτούμε στο Αγρίνιο. Να μείνει μαζί μας πολλά χρόνια. Για την ώρα με τον Τεννέ είμαστε ικανοποιημένοι και θέλουμε να ανέβει η ο­μάδα και να μείνει μαζί μας. Ο ίδιος έχει πει ότι αν δεν ανέβει η ομάδα, θα φύγει.
Θ.Σ. Είμαι εντάξει, τελειώσαμε. Να σας δώσω μία συμβουλή μόνο, δυστυχώς σε αυτόν τον χώρο δεν έχει μεγάλη τύχη όποιος πάει με τον σταυρό στο χέρι.
- Αυτό που μπορώ εγώ να εγγυηθώ είναι ότι ο σταυρός στο χέρι που κρα­τάω είναι πολύ βαρύς και μπορεί να γίνει όπλο!

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

«Δεν φταίει ο λαός».

από την Εφημερίδα "Real News"


Το μέγιστο παραμύθι που παίζει στους αιώνες.
Μακράν και δίχως ανταγωνισμό. Γι’ αυτά που υποφέρει δεν φταίει ο λαός. Και παπαγαλίζουν τούτη την ντροπή σε βάρος του λαού..., όταν στην πραγματικότητα τον χαρακτηρίζουν αιώνιο μαλάκα,.. εκείνοι ακριβώς που τον εμπορεύονται πολιτικά.
Τουλάχιστον, αν τον εκμεταλλευόντουσαν επιχειρηματικά, οικονομικά, εξουσιαστικά, να πεις ότι οι υπηρέτες του λαού δεν είναι ούφο, είναι απατεώνες.
Η Ελλάδα στα πρόθυρα της χρεωκοπίας κι όλοι ψάχνουν ποιος φταίει.
Οι πολιτικοί, βέβαια. Ποιος άλλος; Τα κόμματα.
Ποιος όμως, είναι ο μεγαλύτερος ένοχος;
Ποιος πούστης μάς έφερε μέχρι εδώ;
Ποιος ο περισσότερο αμαρτωλός για τα δεινά του κυρίαρχου λαού που δεν έχει καμμία ευθύνη;
Ο κυρίαρχος λαός. Αλλη συγκλονιστική παπαριά αυτή.
Ο κυρίαρχος, ο αποφασίζων, στην τελική είναι άσχετος με τη ζημιά. Και αδίκως καλείται να πληρώσει. Το γαυγίζουν φόρα παρτίδα ότι σε τίποτα δεν φταίει ο λαός, την παντοδυναμία του οποίου αποδέχονται και νοιώθουν υποχρέωση μέχρι και να απολογούνται σ' αυτόν. Και περισσότερο απ' όλους..., πρώτα αυτοί και μετά πάνε πάσο και οι άλλοι πολιτικοί..., καίνε κεριά και λιβάνια στον Θεό οι διακονούντες τα κόμματα του λαού. Αντε να πείς εσύ ότι φταίει ο λαός. Θα σε πάρουν στο κυνήγι.
Ακόμα και οι αρχικλέφτες, αυτοί που ξέσκισαν, συμφωνούν ότι δεν φταίει ο λαός..., όπως, άλλωστε, δεν φταίνε και οι ίδιοι. Οι μιζαδόροι.
Εγώ, πάντως, λέω ότι μόνον ο λαός φταίει. Και κανένας άλλος.
Αυτή είναι η θέση μου, κατηγορηματικά και κάθετα, απόλυτα.
Και όσο αργεί να λάμψει η αλήθεια, τόσο θα ταλαιπωρείται το δίποδο ως κοινωνικόν και πολιτικόν ον.

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

Ο Θέμος τον Βίδο..ςε...

Διαβάστε τι έγραψε ο Θέμος Αναστασιάδης για δημοσιογράφο του....ΔΟΛ.

* "Ενοχλήθηκε... ή ζήλεψε μια «βιδωμένη» τηλεκριτικός επειδή είχαμε καλεσμένη την Τζούλια και αναρωτήθηκε ποιος σοβαρός πολιτικός θα κάτσει στη θέση της στην εκπομπή μας επειδή μιλάγαμε βασικά για το… στήθος της και την πλαστική που έκανε.
**Αν ζηλεύεις, κυρία «βιδωμένη», έλα να σε στείλουμε σε έναν φοβερό γιατρό που κάνει refresh σε όλη την καλή κοινωνία, να σου φτιάξει και το δικό σου ντεκολτέ, για να γίνεις επιτέλους «ολοκληρωμένη». Αφού, κατά βάθος, πάντα το ’θελες.
Ετσι δεν είναι;
***Κάνε εσύ το… βήμα, κι εγώ θα σε κάνω Ολγα ή Εφη Κυριάκου - διάλεξε μόνο το στυλ που σου ταιριάζει, κοπέλα μου.
Αχ, αυτά τα αγοροκόριτσα έχουν κάτι απωθημένα με μένα!"

Κoσμά σε Βίδ..οςε!!


Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

«Μουσταφά», Η ταινία-ύμνος στον Ατατούρκ

«προσφορά» -στα κορόιδα- στους Έλληνες αναγνώστες της η «Ελευθεροτυπία».

Στις 13 Σεπτεμβρίου 2009, «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» προσέφερε δωρεάν (σιγά παιδιά!!!) την ταινία «Μουσταφά» του Can Dundar.
Όπως έγραψε η «Ελευθεροτυπία», πρόκειται για «την απόλυτη βιογραφία του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ενός χαρισματικού ηγέτη, του οποίου η μορφή συγκαταλέγεται ανάμεσα στις σημαντικότερες προσωπικότητες που επηρέασαν καθοριστικά με την παρουσία τους τον εικοστό αιώνα».
Πρόκειται προφανώς για την αποθέωση της παράνοιας.
Μετά το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τις πάσης φύσεως αριστερές παραφυάδες, που πανηγυρίζουν για την έκδοση του βιβλίου του σύγχρονου αντάρτη «Καπετάν Κεμάλ» μαζί με το ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ, μια μεγάλη καθημερινή ελληνική εφημερίδα, «προσφέρει» με την κυριακάτικη έκδοσή της, την κινηματογραφική βιογραφία του μεγαλύτερου σφαγέα Ελληνικών πληθυσμών.
Διαθέτουν φιλότιμο οι αναγνώστες και αγοραστές του εν λόγω εντύπου; Έστω μια στάλα;
Είναι απαραίτητη και η ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, αλλά εν προκειμένω μόνο μια στάλα φιλότιμο χρειάζεται. Λίγο φιλότιμο, να πετάξουν στα σκουπίδια, έστω τη συγκεκριμένη ημέρα, την εν λόγω «Ελευθεροτυπία». Η οποία στα πλαίσια και στο όνομα –δήθεν- της ελευθεροτυπίας, ασελγεί στις ψυχές και την ιστορική μνήμη εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών του Μικρασιατικού Ελληνισμού.

Ντροπή τους στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» και ντροπή σε όλους όσοι πήραν στα χέρια τους και κρατάνε στις ταινιοθήκες τους, την ταινία προσφορά (πληρωμένη περίπου 1500 παλαιές δραχμούλες) στα κορόιδα, τους ΕΛΛΗΝΕΣ αναγνώστες της εφημερίδας.
Μεταξύ των αναγνωστών της δεν υπάρχουν Πόντιοι, Μικρασιάτες, απόγονοι προσφύγων με λίγη αξιοπρέπεια; Σύλλογοι Μικρασιατών και προσφύγων;
Που είναι η Ελληνική αξιοπρέπεια; Που χάθηκε ο σεβασμός στους νεκρούς γονείς και παππούδες τους;
Τι γίνεται πια στην Ελλάδα; Τι άλλο μένει να δούμε σε αυτόν τον τόπο;

Παρασκευή 28 Αυγούστου 2009

Χουάν Κορντέχ, ο Ισπανός που γράφει

τα παγκόσμια νέα στα Αρχαία Ελληνικά!

Όποιος είπε ότι τα Αρχαία Ελληνικά είναι μια νεκρή γλώσσα, είναι βέβαιο ότι δεν έχει υπόψη του τον κ. Χουάν Κόντερχ: τον Ισπανό καθηγητή του Πανεπιστημίου St. Andrews στη Σκοτία, που δημιούργησε ένα site με τις διεθνείς ειδήσεις στα Αρχαία Ελληνικά!
Στο site Acropolis World News μπορεί κανείς να διαβάσει τις εξελίξεις από τον θάνατο του «Μιχαήλ Ιάξωνος» -του Μάικλ Τζάκσον-μέχρι ποδοσφαιρικές ανταποκρίσεις της Μπαρτσελόνα, σε άπταιστη αττική διάλεκτο του 5ου αιώνα π.χ.
Γεννημένος στην Καταλονία, σπούδασε Κλασική Φιλολογία πριν μεταβεί στην Αγγλία για ακαδημαϊκή καριέρα. Δίδαξε για πέντε χρόνια Λατινικά και Αρχαία Ελληνικά στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και συνέχισε στη Σκοτία ως επίκουρος καθηγητής. Εκτός από Λατινικά, Ελληνικά, Ισπανικά και Αγγλικά, μιλάει Γερμανικά και Ρωσικά, ενώ δηλώνει και λάτρης του κλασικού μαραθωνίου!
Ο Χουάν Κόντερχ μιλά στο «ΘΕΜΑ» για την αγάπη του στα Αρχαία Ελληνικά και τa μελλοντικά του σχέδια.

- Πώς σκεφτήκατε να δημιουργήσετε ένα site με διεθνείς ειδήσεις στα Αρχαία Ελληνικά;
Υπήρχαν δύο sites που δημοσίευαν ειδήσεις σια Λατινικά. Κανένα όμως που να είναι στα Αρχαία Ελληνικά. Έτσι, πριν από επτά χρόνια περίπου αποφάσισα να δημιουργήσω εγώ ένα.
- Υπάρχει ενδιαφέρον για τα Αρχαία Ελληνικά σήμερα; Τι εισπράττετε από τους επισκέπτες του Acropolis World News και από τους φοιτητές σας στο πανεπιστήμιο;
Το ενδιαφέρον για την Κλασική Φιλολογία ήταν πάντα το ίδιο. Μπορεί να εκφράζουμε παράπονα ότι ο κόσμος θα έπρεπε να δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον ή ακόμα και να φοβόμαστε ότι στο μέλλον αυτή η πολιτιστική κληρονομιά μπορεί να χαθεί, αλλά στην πραγματικότητα παραμένουμε όλοι στις θέσεις μας. Συνεχίζουμε να μαθαίνουμε και να διδάσκουμε στην επόμενη γενιά τις κλασικές σπουδές. Νομίζω έτσι θα γίνεται πάντα. Στο Πανεπιστήμιο του St Andrews μάλιστα ο αριθμός των φοιτητών που ενδιαφέρονται για τα Αρχαία Ελληνικά και τα Λατινικά παρουσιάζει αύξηση.

- Υπάρχει κάποιος λόγος να μάθει κάποιος Αρχαία Ελληνικά σήμερα ή είναι μια περιττή γνώση;
Το να γνωρίζεις τη γλώσσα ενός πολιτισμού που έπαιξε τόσο μεγάλο ρόλο στη διαδικασία διαμόρφωση του σύγχρονου κόσμου και στην οποία έχουν γραφεί τόσο υπέροχα έργα αρκεί ως επιχείρημα. Όταν ακούω κάποιον να θεωρεί τα Αρχαία Ελληνικά «περιττή γνώση», θυμάμαι ότι όταν ήμουν καθηγητής στο λύκειο υπήρχαν μαθητές που επέλεγαν Αρχαία Ελληνικά και Λατινικά για να αποφύγουν τη Φυσική και τα Μαθηματικά. Ήταν δύσκολο να τους εξηγήσω πόσο ωφέλιμο είναι να γνωρίσουμε τις ρίζες του πολιτισμού μας και να κατανοήσουν το νόημα της φράσης «Όσο πιο πολύ κοιτάζουμε στο παρελθόν, τόσο πιο ικανοί γινόμαστε να κοιτάξουμε το μέλλον». Όταν όμως μου κάνει αυτήν την ερώτηση κάποιος ενήλικος αποφεύγω να απαντήσω, γιατί θεωρώ ότι όποιος ρωτά δεν έχει το απαραίτητο επίπεδο για να καταλάβει την απάντηση.

- Έχετε επισκεφτεί ποτέ την Ελλάδα και, αν ναι, ποιος είναι ο αγαπημένος σας προορισμός;
Έχω επισκεφτεί πέντε φορές την Ελλάδα. Από τα αρχαιολογικά αξιοθέατα προτιμώ τις Μυκήνες. Τα νησιά όμως είναι τόσο όμορφα που μου είναι αδύνατον να τα ξεχάσω. Όσο πιο μικρά είναι τόσο πιο όμορφα μου φαίνονται.

- Πιστεύετε ότι οι μικρές γλώσσες, όπως τα Ελληνικά, κινδυνεύουν να εξαφανισθούν;
Δεν το νομίζω. Φυσικά κατά τη διάρκεια της Ιστορίας αρκετές γλώσσες που είχαν λίγους ομιλητές εξαφανίστηκαν, αλλά δεν νομίζω να συμβεί αυτό σε μια επίσημη γλώσσα - ενός κράτους και μάλιστα ευρωπαϊκού. Πάρε για παράδειγμα τα Λουξεμβουργιανά. Μια γλώσσα που τη μιλούν ελάχιστοι άνθρωποι, σε μια πολύ μικρή περιοχή, και παρ' όλα αυτά είναι ζωντανή.

- Κάποιο συγκεκριμένο έργο που θα θέλατε να μεταφράσετε στα Αρχαία Ελληνικά;
Έχω μεταφράσει ήδη μια ιστορία του Σέρλοκ Χολμς, την «Ιστορία τον τριών μαθητών». Στην ιστορία αυτή τρεις μαθητές πρέπει να μεταφράσουν ένα κείμενο του Θουκυδίδη και όποιος κάνει την καλύτερη μετάφραση θα κερδίσει μία υποτροφία. Ο καθηγητής τους ξέρει ότι ένας από αυτούς έχει δει από πριν το κείμενο, αλλά δεν ξέρει ποιος. Αυτό αναλαμβάνει να ανακαλύψει ο Σέρλοκ Χολμς. Είναι ιδανικό κείμενο για να μεταφραστεί στα Αρχαία Ελληνικά. Έχω μεταφράσει και μια ιστορία του Ντον Καμίλο του Γκουαρέσκι, μια χιουμοριστική ιστορία ενός συντηρητικού ιερέα και ενός κομμουνιστή δημάρχου σε ένα μικρό ιταλικό χωριό.

- Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερη προσφορά της αρχαίας Ελλάδας στη σύγχρονη Ευρώπη;
Τη Δημοκρατία. Φυσικά θα μπορούσα να πω και «φιλοσοφία» ή «τέχνη» και τα λοιπά. Αλλά νομίζω πως είναι ξεκάθαρο ότι με τη Δημοκρατία άλλαξαν όλα.

- Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον;
Σκοπεύω να παραμείνω στο πανεπιστήμιο και να ασχοληθώ με τη σταδιοδρομία μου. Μου έχει ανατεθεί οτιδήποτε αφορά στη διδασκαλία Αρχαίων Ελληνικών και Λατινικών. Οι συνάδελφοι μου με έχουν βοηθήσει πολύ αυτά τα πρώτα δύο χρόνια. Σχεδιάζω τα πάντα που έχουν σχέση με τις κλασικές. σπουδές, από τις εξετάσεις το εκπαιδευτικό υλικό μέχρι συμβουλές στους αποφοίτους για τη σωστή διδασκαλία τους.
- Θέλετε να απευθύνετε έναν χαιρετισμό στους αναγνώστες;
Θα μπορούσα να πω ένα «Chairete». Θα πω όμως ότι εγώ χαίρομαι που
απευθύνθηκα στο ελληνικό κοινό και ελπίζω να βρω υποστηρικτές σε αυτήν τη
δραστηριότητα που συνεχίζεται για αιώνες, την προώθηση των Αρχαίων Ελληνικών. Ούτως ή άλλως δεν πρόκειται για νεκρή γλώσσα, αλλά για αθάνατη γλώσσα.

Πηγή: Εφημερίδα "ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ"

Σάββατο 18 Ιουλίου 2009

Το 3% του ελληνικού λαού δηλώνουν εθνικιστές

Σε προεκλογική έρευνα της Public Issue για λογαριασμό της εφημερίδας « Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» και του ραδιοφωνικού σταθμού «ΣΚΑΙ» μέσων του ομίλου Αλαφούζου, υπάρχουν κάποια σημεία στα οποία πρέπει να σταθούμε.
Πρώτη βασική και σημαντική παρατήρηση είναι η "εμφύτευση" των "οικολόγων πράσινων" ως ιδεολογικού κινήματος. Παντού στον κόσμο τα κόμματα που φέρουν τον τίτλο "Οικολόγοι" ή "Πράσινοι", θεωρούνται ως πλατφόρμες που έχουν σκοπό να αναδείξουν την πράσινη ατζέντα και τίποτα περισσότερο. Απέχουν από το χαρακτηρίζονται ιδεολογικά κινήματα.
Όμως στην Ελλάδα, οι "οικολόγοι - πράσινοι" είναι διεσπαρμένοι σε όλα τα κόμματα, όσον αφορά τις πρωτογενείς προτιμήσεις των ψηφοφόρων τους, κι αυτό χάρη στον όμιλο «ΣΚΑΙ»
-ραδιόφωνο και τηλεόραση- δίαυλους που "έσπρωξαν" τους οικολόγους στην Ελλάδα.
Παράλληλα, για πάνω από έξι δεκαετίες, σοσιαλδημοκράτες, κομμουνιστές και φιλελεύθεροι, είχαν σημείο «συνάντησης» την αντίθεση τους στον εθνικισμό. Είχαν δαιμονοποιήσει τον όρο "εθνικιστής".
Παρ’ όλα αυτά, το 3% των ερωτηθέντων που (αυτο)προσδιορίζονται ως εθνικιστές, μπόρεσαν και αντιστάθηκαν στην οργανωμένη, ενορχηστρωμένη και μαζική επίθεση των "ΜΜΕ" και των Ελλήνων πολιτικών.
Δικαιώνονται λοιπόν οι μακροχρόνιοι και επίπονοι αγώνες καταξιώσεως του "εθνικιστικού χώρου", σε συνδυασμό με τις εκρηκτικές –πολιτικές και οικονομικές- συνθήκες που δημιουργούνται στην καταρρέουσα παγκοσμιοποιημένη Ελληνική κοινωνία .
Στην Νέα Δημοκρατία, το ποσοστό αυτών που δηλώνουν "εθνικιστές" φθάνει το 5%, κάνοντας τους οπαδούς του "μεσαίου" χώρου να χάνουν τον ύπνο τους.
Στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό το 24% όσων ρωτήθηκαν δηλώνουν "εθνικιστές", κάνοντας το συγκεκριμένο ιδεολογικό ρεύμα τη μεγαλύτερη πολιτική τάση μέσα στο κόμμα.
Πάντα στον ΛΑ.Ο.Σ., την δεύτερη -ποσοτικά- θέση καταλαμβάνουν οι «συντηρητικοί / Χριστιανοδημοκράτες» με ποσοστό 13%, ενώ αξιοπρόσεκτο είναι το ποσοστό των «αντικαπιταλιστών/αντιεξουσιαστών», που φτάνει το 6%, των ψηφοφόρων του κόμματος. Ανέκαθεν η αντίθεση στον καπιταλισμό και ειδικότερα σήμερα στην κυρίαρχη έκφρασή του την παγκοσμιοποίηση ήταν προμετωπίδες του εθνικιστικού κινήματος.
Η συμμετοχή εθνικιστών στον ΛΑ.Ο.Σ. ήταν που έκανε το εγχείρημα να ξεχωρίσει από τις προσπάθειες κομμάτων, όπως η ΔΗ.ΑΝΑ. και το ΔΗ.Κ.ΚΙ.
Χρόνια ολόκληρα οι εθνικιστές είχαν αναλάβει την πρωτοπορία του αγώνα και της προσέγγισης των πιθανών ψηφοφόρων του.
Στο σύνολό του βέβαια ο ΛΑ.Ο.Σ. δεν είναι "εθνικιστικό" κόμμα. Είναι όμως το μοναδικό κοινοβουλευτικό κόμμα -εν μέρει επίσης η Νέα Δημοκρατία και εν ολίγοις και το ΠΑ.ΣΟ.Κ.- που (απο)δέχεται τους εθνικιστές στις τάξεις του, ικανοποιώντας το δικαίωμα τους της συμμετοχής στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Υπάρχει λοιπόν η βάση. Μία βάση στην οποία πρέπει να πατήσουν και να σταθούν γερά. Για πολλούς Ελληνες πατριώτες ο αγώνας καταξιώσεως αυτός αποτέλεσε μαραθώνιο, που ο τερματισμός του δεν ήταν ορατός.
Σήμερα ο αγώνας, είναι ταχύτητος
και απαιτεί σωστή κατανομή δυνάμεων και υψηλή εκρηκτικότητα.
Για να μην πάνε χαμένοι οι κόποι τεσσάρων δεκαετιών και να δικαιωθούν έτσι οι κόποι και τα όνειρα γενεών -αλλά και γενναίων -φίλων και συναγωνιστών.

Κυριακή 31 Μαΐου 2009

Στηβ Λάλας: Ζωή σαν ταινία

«Ζω στην Ελλάδα με αμερικανικούς νόμους»
Άνεργος και ξεχασμένος στην Καβαλά, εγκαταλειμμένος από την Πολιτεία ζει ο άνθρωπος που θυσίασε τη ζωή του για να βοηθήσει την πατρίδα του. Ο κ. Στηβ Λάλας, ο άνθρωπος που έμεινε 14 χρόνια φυλακή όταν συνελήφθη από τους Αμερικανούς για κατασκοπεία υπέρ της Ελλάδας, 17 μήνες μετά την επιστροφή του από τις ΗΠΑ στη χώρα μας, προσπαθεί μόνος του να σταθεί στα πόδια του, αφού όλοι ξέχασαν τόσο τον ίδιο όσο και τις υπηρεσίες που προσέφερε στη «μητέρα Ελλάδα», όπως ο ίδιος συνηθίζει να αποκαλεί την πατρίδα.

ΤΩΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΩΠΟΤΑ, ΑΡΙΑΣ ΚΑΛΥΒΑ
Για πολλά χρόνια σχεδόν όλη η μυστική διπλωματία της Ελλάδας στηριζόταν πάνω του. Κι όμως, 17 μήνες μετά την επιστροφή στην αγαπημένη του πατρίδα, ο κατάσκοπος που πέρασε 14 χρόνια στις αμερικανικές φυλακές παραμένει εγκαταλειμμένος.
Μόνο σε ταινίες συναντά κανείς περιπτώσεις ανάλογες με αυτή του κ. Στηβ (Σταύρου) Λάλα. Ο μικροκαμωμένος Ελληνομερικανός με τη μικρασιατική καταγωγή γεννήθηκε το 1953 στο Ντόβερ του Νιου Χαμσάιρ και κατετάγη στον αμερικανικό στρατό με τον βαθμό του λοχία.
Όταν υπηρετούσε στο στρατηγείο του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη, το 1977, ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με Έλληνες πράκτορες οι οποίοι του πρότειναν να βοηθήσει την Ελλάδα διαρρέοντας απόρρητα έγγραφα υψίστης εθνική» σημασίας - και αυτός δέχτηκε.
Οι πληροφορίες λένε ότι από τη Σμύρνη κατάφερε να διαρρεύσουν περισσότερα από 50 έγγραφα, ενώ όταν το 1990 τοποθετήθηκε στη μονάδα επικοινωνίας προγραμμάτων στην αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας, έκανε το ίδιο με εκατοντάδες έγγραφα.
Όπως λένε άνθρωποι που γνωρίζουν λεπτομέρειες από τον καυτό φάκελο, σχεδόν όλη η μυστική διπλωματία της Ελλάδας στηριζόταν πάνω στον συγκεκριμένο άνθρωπο. Όμως το 1993 συνέβη κάτι που αποδείχτηκε μοιραίο. Το ελληνικό υπουργείο Εσωτερικών διέθετε μία πληροφορία για την υπόθεση των Σκοπίων που μόνο ελάχιστοι Αμερικανοί γνώριζαν.
Οι ΗΠΑ κατάλαβαν ότι κάτι τρέχει και έστειλαν κλιμάκιο στην Ελλάδα για να ξεκαθαρίσει την κατάσταση. Οι «μυστικοί» έστησαν κάμερες στην πρεσβεία και εντόπισαν τις κινήσεις του κ. Λάλα. Στα τέλη Απριλίου, ενημερώθηκε πως πρέπει να μεταβεί στη Βιρτζίνια για ένα θέμα τρομοκρατίας όμως μόλις πάτησε το πόδι του στην Αμερική συνελήφθη και σιδηροδέσμιος οδηγήθηκε στη φυλακή.
Το δικαστήριο απεφάνθη πως έπρεπε να τιμωρηθεί με 14 χρόνια φυλάκιση και να παραμείνει σε καθεστώς επιτήρησης για 5 χρόνια.
Τον Νοέμβριο του 2007, έπειτα από μεσολάβηση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, ο κ. Λάλας έφτασε στην Ελλάδα, όπου παραμένει ακόμα σε καθεστώς επιτήρησης.
Η δουλειά και η σύνταξη που του υποσχέθηκε το κράτος όταν επέστρεψε στην Ελλάδα δεν ήρθαν ποτέ. Σήμερα, εξακολουθεί να ψάχνει για εργασία και κάνει βοηθητικές δουλειές προκειμένου να συντηρήσει την οικογένεια του.
«Δεν έχω δουλειά, δυστυχώς. Παλεύω για την υγεία μου και τα παιδιά μου. Έπειτα από τόσα χρόνια στη φυλακή, "κληρονόμησα" κάποια σοβαρά προβλήματα. Έχω κήλη και το ένα μου χέρι είναι σχισμένο μέχρι τον ώμο», λέει σήμερα στο «ΘΕΜΑ».
Η υπόθεση Λάλα ήταν και παραμένει η πιο πολύκροτη κατασκοπευτική ιστορία που συγκλόνισε το Πανελλήνιο, προκάλεσε αναστάτωση και πανικό στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, ενώ παράλληλα έφερε στην επιφάνεια και τις αδυναμίες των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών.
«Και βέβαια θα ξανάκανα όλα όσα με έστειλαν στη φυλακή. Δεν έχω κανένα πρόβλημα και θα τα ξανάκανα. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. ..»,
δηλώνει σήμερα, δείχνοντας ότι όχι μόνο δεν έχει μετανιώσει για όλα όσα συνέβησαν από τα τέλη της δεκαετίας του 70 μέχρι και το 1993 -όταν συνελήφθη για κατασκοπεία υπέρ της Ελλάδος-, αλλά και πως είναι διατεθειμένος να προχωρήσει ακόμη και σε αποκαλύψεις. Είναι αλήθεια πως σκέπτομαι να γράψω κάποιο βιβλίο. .. Αυτό μπορεί να γίνει, το σκέφτομαι», λέει.

«Ψάχνω μια γωνιά»
Σεμνός και προσγειωμένος, ο Έλληνας κατάσκοπος όταν μιλά για το μέλλον του είναι ξεκάθαρος:
«Θέλω μια γωνιά με ειρήνη και ησυχία για να περάσω τα υπόλοιπα χρόνια με την οικογένεια μου. Αισθάνομαι τύψεις για τα παιδιά μου, γιατί ήμουν μακριά τους και η μόνη μας επαφή ήταν για πολλά χρόνια από το τηλέφωνο. Όμως είχα πίστη και αγάπη και αυτό με έχει βοηθήσει στη ζωή μου»,
εξηγεί και συμπληρώνει:
«Δεν έχω δουλειά, δεν έχω δραστηριοποιηθεί κάπου. Βοηθώ τη γυναίκα μου στο φροντιστήριο που διατηρεί και τον υπόλοιπο χρόνο τον περνώ με τα παιδιά μου. Ο μεγάλος μου γιος είναι ανάπηρος και χρειάζεται φροντίδα. Τώρα λοιπόν μαθαίνω και πάλι την οικογένεια μου και η οικογένεια μου με ξαναμαθαίνει. Ο μικρός μου γιος είναι 16 στα 17 και τώρα με γνωρίζει. Ο μεγάλος είναι 22 ετών και τώρα με ξαναμαθαίνει. Μέρα με τη μέρα καταλαβαίνει πράγματα».
Ο 56χρονος δείχνει πλέον να τα βγάζει πολύ δύσκολα πέρα.
«Δουλεύει η γυναίκα μου και ζούμε. Ορισμένοι άνθρωποι που με αγαπούν με έχουν βοηθήσει. Ο κόσμος είναι καλός και η γυναίκα μου δουλεύει σκληρά. Είναι ένας άγιος άνθρωπος, που έκανε υπομονή τόσα χρόνια. Με περίμενε 15 χρόνια να γυρίσω»,
τονίζει ο κ. Λάλας.
Φυσικά, σύνταξη δεν παίρνει, αφού όπως ο ίδιος λέει:
«Σύνταξη δεν έχω βγάλει, μου είχαν πει ότι θα μου δώσουν, αλλά δεν πήρα τίποτα. Είμαι σε αναστολή, που λήγει τον Ιούλιο του 2010. Ίσως δεν έχω πάρει σύνταξη επειδή δεν έχει λήξει η αναστολή μου ακόμη. Πιστεύω ότι στο τέλος θα ασχοληθούν με το θέμα μου, πιστεύω στο κράτος. Εκτιμώ πως θα είναι εντάξει μαζί μου. Μπορεί να μεγάλωσα στην Αμερική, όμως εκεί στην ελληνική κοινότητα είμαστε εντάξει μεταξύ μας. Και αλληλοϋποστηριζόμαστε και βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Έτσι πιστεύω εγώ και για τη μητέρα Ελλάδα».

«Οι Αμερικανοί ασχολούνται ακόμη μαζί μου»
Η περίπτωση του κ. Λάλα είναι περίεργη και ίσως μοναδική. Μπορεί να ζει στην Ελλάδα, όμως ουσιαστικά η ζωή του «ρυθμίζεται» από τους αμερικανικούς νόμους.
«Με έφεραν μεν στην Ελλάδα, όμως με τον αμερικανικό νόμο. Μου επέτρεψαν να φύγω, όμως υπάρχουν κάποιες προϋποθέσει. Δεν επιτρέπεται να έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους που πέρασαν από τη φυλακή, να κάνω οποιαδήποτε παρανομία, ακόμη και να πιω ένα ποτό. Πρέπει να τηρώ δηλαδή εδώ τον νόμο που υπάρχει στην Αμερική. Κάθε μήνα πηγαίνω στην Αστυνομία και δίνω το "παρών"»,
εξηγεί ο 56χρονος.
Εκείνο που εντυπωσιάζει είναι ότι, όπως ο ίδιος παραδέχεται, ακόμα ενδιαφέρονται και ασχολούνται μαζί του. Αν και έχει «καεί» ως κατάσκοπος, οι υπηρεσίες από την άλλη άκρη του Ατλαντικού δεν το βάζουν κάτω.
«Από την πρώτη μέρα που ήρθα στην Ελλάδα οι Αμερικανοί συνεχί¬ζουν να ασχολούνται μαζί μου και να ενημερώνονται. Όμως δεν με πειράζει. Η Αμερική έχει νόμους. Τους ευχαριστώ που τελικά με άφησαν να έρθω στην Ελλάδα, αν και έπρεπε για ακόμη δυόμισι χρόνια να ζω σε καθεστώς επιτήρησης»,
λέει ο κ. Λάλας και προσθέτει:
«Όταν πάτησα στην Ελλάδα έπειτα από τόσα χρόνια, συγκινήθηκα. Στο μυαλό μου η μητέρα Ελλάδα είναι τα πάντα. Πάντοτε θα φωνάζω "Ζήτω η Ελλάς". Και ο πατέρας μου ο συχωρεμένος, που ήταν στον Στρατό, μας έμαθε να είμαστε Έλληνες και να υποστηρίζουμε την πατρίδα και τους Έλληνες».
Αν και η ελληνική κυβέρνηση βοήθησε έστω και αργά τον κ. Λάλα να επιστρέψει στην πατρίδα του, η συνέχεια δεν ήταν ίδια.
«Μετά την επιστροφή μου δεν με προσέγγισε κανένας. Όμως ούτε εγώ ζήτησα να έρθω σε επαφή με κάποιον γιατί, όπως σας είπα, είμαι σε αναστολή. Έχω δώσει και τον λόγο μου ότι θα είμαι εντάξει και τον κρατάω. Είμαστε άνδρες, πώς να το κάνουμε... Όταν τελειώσω με την αναστολή, τότε θα μπορώ να κάνω ό,τι θέλω. Κανονικά και με τον νόμο. Και τώρα μπορώ, για παράδειγμα, να πάω στην Αμερική όπου έχω συγγενείς, φίλους και τον αδερφό μου. Δεν μπορώ όμως να πάω σε άλλον προορισμό. Πρέπει να πάρω άδεια τόσο από τις ελληνικές αρχές όπως και να ενημερωθούν οι Αμερικανοί».

Πέμπτη 14 Μαΐου 2009

"Είμαι Σιωνιστής και είμαι υπερήφανος"...

Μπορείτε να διανοηθείτε κάποιον εκδότη ή διευθυντή μεγάλης ελληνικής εφημερίδος να αρθρογραφεί και να το υπογράφει... «Εί­μαι Ελληνας Εθνικι­στής»;
Οχι, βέβαια. Θα τον είχαν πάρει με τις πέτρες τον άν­θρωπο.
Στο Ισραήλ όμως, με αφορμή την Εθνική Εορτή της Ανεξαρτησίας του (28 Απρι­λίου) οι διευθυντές και τα μεγαλοστελέχη των Εβραϊκών εφημερίδων έγρα­ψαν άρθρα με τίτλο... «ΕΙΜΑΙ ΣΙΩΝΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ γι' αυτό»!!..
Το πιο εντυπωσιακό, ήταν της Σάρας Μίλερ, που είναι η εκδότρια της μεγαλύ­τερης εφημερίδος του Ισραήλ της «Haaretz» και είχε τίτλο «I am a Zionist and I am proud».
Στο άρθρο της εξηγεί πως, όταν προ 10 ετών μετανάστευσε στο Ισραήλ από την Αγγλία όπου ζούσε η οικο­γένεια της θεωρούσε τον «Σιωνισμό» μια βρώ­μικη και ρατσιστική λέξη, αλλά σήμερα είναι φο­βερά υπερήφανη που είναι Σιωνίστρια!..
Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τίμησε την Ημέρα της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ με μία με­γάλη διάλεξη που έδωσε την Πέμπτη 30 Απρι­λίου στο ευαγές Ιδρυμα της Λεωφόρου Βασιλίσ­σης Σοφίας ο κορυφαίος εν ζωή Ισραηλινός συγ­γραφέας Ααρόν Απελφελντ που δήλωσε σε συνέντευξη του την ίδια ημέρα στην «Ελευθεροτυπία»:
«Στην ουσία το να είναι κανείς Εβραίος σημαίνει να είναι άνθρωπος. Και να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερες καλές πράξεις σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο. Να βοηθά και ν’ αγαπά. Όσο πιο πολύ το κάνει αυτό, τόσο πιο Εβραίος είναι»..
Και αβίαστα γεννάται το ερώτημα, πότε αγά­πησαν ή βοήθησαν κάποιον που δεν ήταν Εβραίος;

Ποιός θυμήθηκε την Κυρά της Ρω ;

27 χρόνια συμπληρώθηκαν χθές, από το θάνατό της σε νοσοκομείο της Ρόδου, στις 13 Μαΐου 1982.
Το πραγματικό της όνομα ήταν Δέσποινα Αχλαδιώτη.
Έγινε γνωστή στο πανελλήνιο ως "κυρά της Ρω" γιατί επί 40 χρόνια (από το 1943 ως το θάνατό της) ύψωνε την ελληνική σημαία στην ακριτική νησίδα της Ρω κάθε πρωί και τη κατέβαζε με τη Δύση του ήλιου.
Στη Ρω είχε εγκατασταθεί με τον άντρα της και την τυφλή μητέρα της από το1924.
Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών (1975), το Πολεμικό ναυτικό, τη Βουλή των Ελλήνων το Δήμο Ρόδου και άλλους φορείς.
Απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών, σε νοσοκομείο της Ρόδου στις 13 Μαίου του1982.
Η κηδεία της έγινε με τιμές στο Καστελλόριζο και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε τη σημαία.
Μια πραγματικά μεγάλη Έλληνίδα.

Πηγή: Citypress-gr

Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

Μετανάστες: Κίνδυνος για το Ελληνικό Έθνος!

"Ο αριθμός-ρεκόρ των 146.337 συλληφθέντωνλαθρομεταναστών - και πολλαπλασίων μη συλληφθέντων".
"Μαζικός εποικισμός της χώρας από ορδές τριτοκοσμικών αλλοφύλων ισλαμιστών από το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Μπανγκλαντές, την Παλαιστίνη, την Σομαλία και την Ερυθραία".
"5.000.000 αλλόφυλοι τριτοκοσμικοί ισλαμιστέςθα έχουν καταλάβει τηνχώρα μας μέσα σε δέκα χρόνια".
Αυτά δεν τά γράφει ούτε η «Χρυσή Αυγή» ή ο «Ελεύθερος Κόσμος». Είναι από το κεντρικό θέμα της «Καθημερινής» 10 Μαΐου 2009.
Και τολμούν κάποιοι (προφανώς και εμφανώς βλαμμένοι) να χώνουν το κεφάλι στην άμμο (όλοι τους συνειδητοί εθνομηδενιστές και ανθέλληνες) να λένε ότι το πρόβλημα είναι ο... «ρατσισμός»μας.
Πλέον αντιμετωπίζουμε άμεσο πρόβλημα ύπαρξης (πολιτιστικής, πολιτικής και βιολογικής), άμεσο κίνδυνο αφανισμού μας ως έθνους!

Διαβάστε στην "Καθημερινή":
Λαθρομετανάστες στην Ελλάδα χωρίς επιστροφή
Ωρολογιακή βόμβα οι λαθρομετανάστες
Πάνω από 5.000.000 σε μία δεκαετία!
Ο... παράδεισος της Ομόνοιας
Οι σχέσεις των δουλεμπόρων με το τουρκικό παρακράτος"
Πολιτική ημιμέτρων από την Ε.Ε.
Από την Κακαβιά στους άθλιους του Εφετείου
Σε περισσότερες απελάσεις προσανατολίζεται η κυβέρνηση
Η κρίση αυξάνει τις επιθέσεις εναντίον των μεταναστών
Η αρχή της... απώθησης

Παρασκευή 1 Μαΐου 2009

Τσε Γκεβάρα: Λάθος ήρωας...

Έγραψε ο Τάκης Θεοδωρακόπουλος

Χρειάστηκε να τηλε­φωνήσω στον Χρήστο Ζαμπούνη προκει­μένου να μάθω τι εννοούν οι Έλληνες όταν λένε «ροκ».
Στην Αμερική, οι σκληροί άντρες ονομάζονται Ρόκι - και αυτό συνέβαινε πολύ πριν από τη διάσημη ταινία με τον Σταλόνε. Θυμάμαι στο σχολείο φωνάζαμε Ρόκι τρία αγόρια, επειδή ήταν μικροκαμωμένα, σκληρά, άτεγκτα και πάντοτε πρόθυμα να τα βάλουν με πιο μεγαλόσωμους τύπους.
Πενήντα πέντε χρόνια αργό­τερα, η λέξη «ροκ» έχει τελείως διαφορετική έννοια -τουλάχιστον για μένα- απ' ό,τι είχε τότε, μέσα στην ασφάλεια ενός όμορφου ιδιωτικού σχολείου για εσώκλειστα αγόρια. Σήμερα, «ροκ» σημαίνει να είσαι πραγματικός ήρωας - όχι μόνο επιφανειακά, όπως οι περισ­σότεροι σύγχρονοι ήρωες.
Υπάρχουν δύο ταινίες που δίνουν φέτος χολιγουντιανή λάμψη σε δύο εντελώς διαφορετι­κούς στρατιωτικούς και πολιτικούς ήρωες.
Στο «Τσε», ο Μπενίσιο Ντελ Τόρο υποδύεται τον Ερνέστο Γκεβάρα, τον ασθματικό Αργεντινό γιατρό με το μούσι, που έγινε η αφίσα της κουβανικής κομμου­νιστικής επανάστασης του Φιντέλ Κάστρο, πριν από 50 χρόνια.
Το «Επιχείρηση Βαλκυρία», από την άλλη, δίνει στον Τομ Κρουζ και σε ένα διαλεχτό καστ Βρετανών την ευκαιρία να παίξουν τους Γερμα­νούς αξιωματικούς που παραλίγο να δολοφονήσουν τον Χίτλερ, τον Ιούλιο του 1944.
Ο Κρουζ παίρνει το ρόλο του Κλάους Φον Στάουφενμπεργκ, του όμορφου αριστο­κράτη και ήρωα πολέμου, ο οποίος «φύτεψε» τη βόμβα που απέτυχε να αλλάξει τον ρου της Ιστορίας και της ναζιστικής κυριαρχίας.
Εκτός από την ομορφιά των σταρ-πρωταγωνιστών που τους υποδύονται και το γεγονός ότι και οι δύο οδηγήθηκαν στο εκτε­λεστικό απόσπασμα, ο Γκεβάρα και ο Στάουφενμπεργκ δεν έχουν σχεδόν τίποτα κοινό:
Ο Τσε ήταν ένας μικροκαμωμένος μεσοαστός γιατρός, που, παρά τις αστικές καταβολές του, έγινε ένας αδίστακτος μαρξιστής και ταυτίστηκε με τη λαϊκή μάζα γενι­κότερα και με την επανάσταση του Κάστρο ειδικότερα.
Ο Στάουφενμπεργκ ήταν ένας πολύ ψηλός, πανέμορφος ευγενής, περήφανος για τους προγόνους και τη στρατιωτική παράδοση της οικογένειας του, ο οποίος όμως μετατράπηκε σε απρόθυμο επανα­στάτη εξαιτίας της απέχθειας του για όσα δεινά είχαν προκαλέσει στη Γερμανία οι Ναζί.
Κατ' επέ­κταση, οι δύο αυτές ταινίες αποτελούν τη θλιβερή αντανάκλαση του παραμορφωτικού καθρέφτη της εποχής μας, που θέλει τον Γκεβάρα -αυτόν τον ελεεινό δολο­φόνο και απολυταρχικό τύραννο-, ακόμα και σαράντα χρόνια μετά το θάνατο του, έμβλημα των ανί­δεων ιδεαλιστών ανά τον κόσμο.
Τα τριχωτά χαρακτηριστικά του φιγουράρουν ακόμα σε χιλιάδες τοίχους και εκατομμύρια Τ-Shirts.
Στο μεταξύ, ο Στάουφενμπεργκ, ένας αξιωματικός, ανάπηρος πολέμου (έχασε ένα μάτι, ένα χέρι και δύο δάχτυλα στη μάχη), που θυσίασε τη ζωή του προσπαθώ­ντας να απελευθερώσει το λαό του από τον Χίτλερ, είναι βασικά άγνωστος στους σινεφίλ εκτός των συνόρων της πατρίδας του.
Ο Γκεβάρα ήταν ο δεσμοφύλακας και το εκτελεστικό όργανο της δικτατορίας του Κάστρο. Συχνά παρακολουθούσε τα βασανιστήρια των κρατουμένων στις διαβόητες φυλακές Καμπάνα, στην Αβάνα, ενώ επέβλεπε την ανάκριση και την εκτέλεση των «εχθρών του λαού».
16.000 εκτελέσεις τέτοιου είδους έλαβαν χώρα στα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης του Κάστρο, οι περισσότερες εκ των οποίων υπογράφηκαν από τον Γκεβάρα.
Τίποτα από όλα αυτά δεν αναφέρεται στις δύο ταινίες που γυρίστηκαν για αυτόν το στυγνό δολοφόνο, παρόλο που ο Γκεβάρα δεν έκρυψε ποτέ το πάθος του για αίμα. «Το μίσος μετατρέπει ένα στρατιώτη σε βίαιο και ψυχρό εκτελεστή», έχει γράψει.
Αφού βοήθησε να καταστραφεί η Οικονομία της Κούβας με τους εξτρεμισμούς του, ο Γκεβάρα πήγε στη Βολιβία, όπου προσπάθησε να ξεσηκώσει τους αγρότες σε επα­νάσταση. Εκείνοι τον παρέδωσαν στο στρατό, που τον εκτέλεσε τον Οκτώβριο του 1967. Σύντομα έγινε ο λαϊκός ήρωας της άκρας Αριστεράς και εν πολλοίς της νεο­λαίας. Έκτοτε παραμένει ήρωας.
Ο Στάουφενμπεργκ, επίσης, πέθανε στα χέρια των εχθρών του, εκτελέστηκε την επομένη της αποτυχημένης απόπειρας δολο­φονίας εναντίον του Χίτλερ.
Ήταν κι εκείνος ένας αποτυχημένος επαναστάτης, αλλά από αυτούς που ρισκάρουν τη ζωή τους για το καλό της κοινωνίας - το αντί­θετο δηλαδή από τον τύραννο Τσε. Εκείνος διψούσε για αίμα, ο Κλάους επιθυμούσε την επι­στροφή στο καθεστώς δικαίου και το τέλος των στρατοπέδων συγκέ­ντρωσης, των βασανιστηρίων και των αυθαίρετων συλλήψεων.
Γκεβάρα και Στάουφενμπεργκ.
Αμφότεροι «ροκ».
Δύο τελείως διαφορετικοί ήρωες. Είναι θλιβερό ότι, δεδομένης της κατάστασης της κοινωνίας μας, ο λάθος άνθρωπος έχει γίνει στάμπα σε μπλουζάκι.
Ο Στάουφενμπεργκ είναι ο αληθινός «ροκ» τύπος, ο αληθινός ήρωας.

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009

New York - New York!

της Δήμητρας Αιγινίτη
Η 5th Αvenue απαντά στην κρίση με προσφορές, υπερωρίες και ανοιχτά καταστήματα όλη την ημέρα
Πως λέμε Ερμου; Καμία σχέση με Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Παρίσι.
Στον αντίποδα της Αθήνας με τη μιζέρια και τις καταστροφές, οι καταστηματάρχες σε ΗΠΑ και Ευρώπη έστησαν ένα διαρκές εορταστικό πάρτι, δέλεαρ ακόμη και για τον πιο διστακτικό καταναλωτή.
Τη στιγμή που στα τη­λεοπτικά παράθυρα είχαν βγει την περασμένη βδομάδα τα στίφη των σχολιαστών, των μελών εμπορικών συλλόγων, κα­ταστηματαρχών και συνδι­καλιστών αναλύοντας το αν θα έπρεπε να υπάρξει μία επιπλέον εργάσιμη Κυρια­κή, οι μεγάλες αγορές του πλανήτη, εκμεταλλευόμενες τις γιορτινές ημέρες, έβρισκαν τρόπους να αντι­μετωπίσουν την οικονομική κρίση, με υπερωρίες, προ­σφορές και ασύλληπτες εκπτώσεις.
Για τις περισσότερες αγορές η κρίση έφερε τη φθήνια.
Μόνο στη χώρα μας επικράτησε η γκρίνια στην γκρίνια, αφού από τη μια οι καταστηματάρχες έκλαιγαν στα κανάλια λόγω της καταστροφές των κατα­στημάτων από τα πρόσφα­τα επεισόδια και από την άλλη οι αρμόδιοι κωλύονταν για το αν θα έπρεπε τελικά να ανοίξουν τα καταστήμα­τα για μία επιπλέον ημέρα.
Αυτή τη χρονιά της οικονομικής δυσπραγίας οι αγο­ρές στη Νέα Υόρκη μετα­τράπηκαν σε ένα πανηγύρι με στόχο την ευχαρίστηση του καταναλωτή.
Στα πολυ­καταστήματα της 5ης Λεω­φόρου και όχι μόνο ψώνιζες με εκπτώσεις της τάξεως του 20% στίς ήδη μειωμένες κατά 30% αρχικές τιμές.
Σου φωνάζουν ακόμη και ταξί για να ψωνίσεις από το μα­γαζί τους. Οι ευκαιρίες αυτές ήταν επόμενο να δελεάσουν ακόμη και τους πιο διστακτικούς καταναλωτές, οι οποίοι, επηρεασμένοι από την κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας, ξοδεύουν με δυσκολία χρήματα από τον προϋπολογισμό τους.
Οι Αμερικανοί καταστηματάρχες με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν να αδειάσουν το τωρινό τους απόθεμα με αυτές τις πολύ χαμηλές τιμές και να ευχαριστήσουν τους πελάτες τους.
Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι έβλεπε κανείς κίνηση στις αγορές, κοσμοσυρροή στους δρόμους από καταναλωτές με σακούλες ανά χείρας.
Το ακόμα πιο ευχάριστο όμως ήταν ότι δεν υπήρχε καθόλου γκρίνια και όλοι ήταν ευχαριστημένοι, ενώ ακόμα και ανήμερα των Χριστουγέννων αρκετά ήταν εκείνα τα καταστήματα τα οποία παρέμειναν ανοικτά, με σκοπό να βγάλουν το κάτι παραπάνω,
Στο «Macy’s» το μεγαλύ­τερο πολυκατάστημα της Νέας Υόρκης, οι υπεύθυνοι βρήκαν τη λύση να πολεμήσουν την οικονομική κρίση.
Αποφάσισαν να κρατήσουν το κατάστημα ανοιχτό επί τρία ολόκληρα 24ωρα, πλην της ημέρας των Χριστουγέννων, προκειμένου να εξυπηρετηθούν ακόμα και οι πιο απαιτητικοί και... μεταμεσονύκτιοι πελάτες του.
Την ίδια ώρα, στο παι­χνίδι είχαν μπει και εντυπωσιακά κα­ταστήματα stock με επώνυμες φίρμες σε τιμές που ούτε θα περνού­σαν από το μυαλό του Ελληνα κατα­ναλωτή.
Έβρισκες παπούτσια, τσάντες και φορέματα σε τιμές κάτω του 70%.
Στο εσωτερικό έχουν πιάσει το νόημα, αφού στο ίδιο αγοραστικό πνεύμα κινούνται τόσο το Λονδίνο όσο και το Παρίσι.
Τι θα γινόταν άραγε αν στην Ελλάδα οι καταστηματάρχες αποφάσιζαν κάτι ανάλογο;
Να μείνει δηλαδή ανοιχτό το «Mall» επί τρία 24ωρα, να ξεκινήσουν οι εκπτώσεις πριν από την προκαθορισμένη περίοδο εκπτώσεων ή να άνοιγαν τα καταστήματα ανήμερα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς;
Από διαδήλωση σε διαδήλωση θα πηγαίναμε...
 
ΕπιστροφήTop