Καθηγητού μου Φιλολόγου.
Θέλοντας να αποτίσω ελάχιστο φόρο τιμής και αγάπης εις τον αποδημήσαντα καθηγητή μου Κώστα Νικολακόπουλο, κάνω χρήση της στήλης του περιοδικού μας (το οποίο ελάμβανε και ανεγίγνωσκε) για να εκφράσω την βαθιά μου λύπη για τον εκλιπόντα. Θα ήθελα επίσης να εκφράσω και την ευγνωμοσύνη μου για το βιβλίο που έγραψε και μου χάρισε με ιδιόχειρη αφιέρωση και την πρόσκληση που μου έκανε να παρευρεθώ στην παρουσίαση του βιβλίου του.
Η μοίρα όμως των θνητών είναι γνωστή και το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον. Ετσι έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο ξαφνικά και απρόσμενα πριν καν προφθάσει να πραγματοποιήσει την επιθυμία του. «Άλλαι αι βουλαί ανθρώπων και άλλα ο Θεός κελεύει».
Ο Κώστας Νικολακόπουλος υπήρξε μία διδασκαλική κορυφή για το Αγρίνιο και γενικότερα για ολόκληρη την Αιτ/νία. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, συμπληρώνοντας συνεχώς την μόρφωση του και διδάσκοντας επί τριάντα πέντε χρόνια γενεάς μαθητών, εις εκ των οποίων ετύγχανα της τιμής να είμαι κι εγώ.Έχοντας υψηλό το φρόνημα του καθήκοντος του υπήρξε μορφή, Σωκρατική και επιβάλλετο πάντα όχι με αυστηρότητα ή με φόβο ποινών και τιμωρίας, αλλά με στοργική πραότητα και διδασκαλική καλοσύνη, μεταδίδοντας τας γνώσεις του εις τους μαθητάς του.
Αυτός ήτο ο καθηγητής μας, ο άνθρωπος που αγαπούσαμε και σεβόμαστε, καθώς του άξιζε. Ευχόμαστε στην ψυχή του αιώνια ανάπαυσιν και στον πανάγαθο Θεό μας όπως τάξει την ψυχήν του «εν σκηναίς δικαίων ένθα οι δίκαιοι αναπαύονται». Στην δε αδελφή του, προσφιλή του ανήψια και συγγενικά του πρόσωπα, που τόσο ηγάπα και συμπαρίστατο σαν στοργικός πατέρας, την εξ ύψους παρηγορίαν.
Τσίγκας Σπυρίδων
Πρόεδρος Συλλόγου Παναιτωλιωτών Αθηνών-Πειραιώς.
*Δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό "ΤΟ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΟ", έκδοση των Παναιτωλιωτών Αθηνών-Πειραιώς.
Kατεβάστε (σε pdF) το Περιοδικό "Το Παναιτώλιο" (Τεύχος 33ο Περίοδος Φεβρουαρίου - Απριλίου 2009).
Διαθέσιμα για download, είναι κάποια ακόμη απο τα τεύχη του περιοδικού:
Εδώ το 21 τεύχος,Εδώ το 24 τεύχος,Εδώ το 25 τεύχος,Εδώ το 29 τεύχος.
Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009
Σάββατο 20 Ιουνίου 2009
Ο "κλοιός" του Παναιτωλίου. Ιστορικές μνήμες.
Αυτό που έγινε την Κυριακή 14 Ιουνίου 2009 στο Παναιτώλιο ήταν πέρα ως πέρα αληθινό! Και ήταν πρωτόγνωρο, αφού για πρώτη φορά δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσουμε και να ζήσουμε σελίδες της τοπικής ιστορίας.
Η αναπαράστση του κλοιού του χωριού μας, όταν στην κατοχή 1940-44 οι Γερμανοί σημάδευαν με τα πολυβόλα και τα βαρέα όπλα τους συγκεντρωμένους στην πλατεία κατοίκους επιδιώκοντας τη μαζική τους δολοφονία.
Ένα νέο παιδί που είδε απ' τη γέφυρα της Ερμίτσας τις Γερμανικές δυνάμεις να πλησιάζουν, έτρεξε και ειδοποίησε...
Η ιστορία ζωντάνευσε σε μια λιτή και όμορφη εκδήλωση.
Παράλληλα το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε την ονοματοδοσία οδών προς τιμή των ηρώων και την κατασκευή μνημείου απαραίτητου για τη διατήρηση της μνήμης.
Η αναπαράστση του κλοιού του χωριού μας, όταν στην κατοχή 1940-44 οι Γερμανοί σημάδευαν με τα πολυβόλα και τα βαρέα όπλα τους συγκεντρωμένους στην πλατεία κατοίκους επιδιώκοντας τη μαζική τους δολοφονία.
Ένα νέο παιδί που είδε απ' τη γέφυρα της Ερμίτσας τις Γερμανικές δυνάμεις να πλησιάζουν, έτρεξε και ειδοποίησε...
Η ιστορία ζωντάνευσε σε μια λιτή και όμορφη εκδήλωση.
Παράλληλα το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε την ονοματοδοσία οδών προς τιμή των ηρώων και την κατασκευή μνημείου απαραίτητου για τη διατήρηση της μνήμης.
Αναρτήθηκε από
gmail.com
στις
10:33
0
σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες
Νικολακόπουλος Κων/νος
Παρασκευή 24 Απριλίου 2009
Αιώνια η μνήμη σου Κων/νε Νικολακόπουλε....
«Μακάριοι, οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες.»
Απίστευτη μας ήρθε, σήμερα, πρωί-πρωί, σκληρή και αναπάντεχη η είδηση. Ήταν τόσο ξαφνική, που κανένας δεν θέλησε να το πιστέψει. Κανένας από τους συναδέλφους σου και τους πρώην μαθητές και μαθήτριες σου και τους λοιπούς φίλους και γνωστούς, αγαπημένε μας συνάδελφε και φίλε Κώστα.
Έλαχε σε μένα ο κλήρος ο βαρύς να σου απευθύνω το ύστατο χαιρετισμό σε σενα τον πολυσέβαστο λειτουργό της παιδείας.
Ο Κώστας ο Νικολακόπουλος, ήταν μια διδασκαλική κορυφή για το Αγρίνιο και γενικότερα για ολόκληρη την Αιτωλ/νία.
Καταγόμενος από την ωραία Κωμόπολη του Παναιτωλίου, γόνος τίμιας και ευσεβούς οικογενείας, ανατραφείς «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» με κραταιάς εθνικάς, θρησκευτικός και ηθικός παραδόσεις εσπούδασε φιλολογία εις το Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Συνεχώς δε συμπληρώνων την μορφωσίν του εδίδαξε επί τριάκοντα πέντε χρόνια γενεάς μαθητών και μαθητριών ως καθηγητής.
Πρώτον εις το Γυμνάσιον Γαβαλούς και εν συνεχεία εις Γυμνάσια και Λύκεια του Αγρινίου.
Δεν υπάρχει μαθητής η συνάδελφος του αειμνήστου Κώστα, που να μην διατηρεί ωραίες αναμνήσεις από την πνευματική και ανθρωπινή παρουσία του, είτε αυτή ήταν διδασκαλία είτε συνεργασία είτε κοινωνική σχέση.
Δια τους μαθητάς του Γυμνασίου ήταν μία ηγεμονική προσωπικότητα. Κυρίαρχος της έδρας και της μαθητικής κοινότητας της τάξεως του, γαλήνιος, ήρεμη μορφή φυσικού παιδαγωγού. Αγνή παιδική ψυχή.
Μορφή σωκρατική, επιβαλλόμενη όχι με αυστηρότητα ή με φόβο ποινών και τιμωρίας. Ουδείς μαθητής εγνωρισε το χέρι του Νικολακόπουλου τιμωρόν αλλά πάντοτε ως χείρα βοηθείας και οδηγίας, δείκτη πορείας προς το μορφωτικό τέλος, δηλαδή την επιστήμην και την αρετήν.
Ο Κώστας Νικολακόπουλος επέρασε τον χρόνον της ζωής του, αφίνων οπίσω του πάντοτε ενα θαυμάσιο άρωμα υψηλής ανθρωπιάς και καλοσύνης. Όσοι μαθητές ή συνάδελφοι του ευτύχησαν να ζήσουν μαζί του έχουν πεισθεί, είμαι βέβαιος, ότι ο Νικολακόπουλος υπήρξε ένας από εκείνους που έζησαν σαν άνθρωποι απλώς περαστικοί.
Και ιδού το νόημα και το δίδαγμα της ζωής του προσφιλούς μας νεκρού, όπως το προσφέρει το αίθριο άρωμα του βίου του: Ούτε η επιστήμη ούτε η παιδαγωγική μόνη κάμνουν τον διδάσκαλον αληθινόν διδάσκαλον.
Αγαπητοί συνάδελφοι και φίλοι του αειμνήστου στρέψατε το βλέμμα σας προς τον θρόνον της διδασκαλικής ανθρωπιάς, που ύψωσε το παράδειγμα ενός ωραίου διδασκάλου-ανθρώπου, όπως ο σημερινός νεκρός αλλά πάντοτε ζωντανός, Κώστας Νικολακόπουλος.
Αγαπητέ Κώστα τον αγώνα τον καλόν αγωνίστηκες, την πίστιν ετήρησες και τώρα ευρίσκεσαι ενώπιον του δικαιοκρίτου Θεού.
Ευχόμαστε εις μεν την ψυχήν σου αιωνίαν α-νάπαυσιν, εις δε την αγαπημένη σου αδελφή και προσφιλή σου ανίψια, τα οποία αγάπησες και προστάτεψες σαν πραγματικός πατέρας, Την υψίστην παρηγορίαν και ενίσχυσιν.
Αγαπημένε μας Κώστα, αιωνία σου η μνήμη και καλό σου ταξίδι.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΡΔΗΣ
Συνταξιούχος Γυμνασιάρχης.
Απίστευτη μας ήρθε, σήμερα, πρωί-πρωί, σκληρή και αναπάντεχη η είδηση. Ήταν τόσο ξαφνική, που κανένας δεν θέλησε να το πιστέψει. Κανένας από τους συναδέλφους σου και τους πρώην μαθητές και μαθήτριες σου και τους λοιπούς φίλους και γνωστούς, αγαπημένε μας συνάδελφε και φίλε Κώστα.
Έλαχε σε μένα ο κλήρος ο βαρύς να σου απευθύνω το ύστατο χαιρετισμό σε σενα τον πολυσέβαστο λειτουργό της παιδείας.
Ο Κώστας ο Νικολακόπουλος, ήταν μια διδασκαλική κορυφή για το Αγρίνιο και γενικότερα για ολόκληρη την Αιτωλ/νία.
Καταγόμενος από την ωραία Κωμόπολη του Παναιτωλίου, γόνος τίμιας και ευσεβούς οικογενείας, ανατραφείς «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» με κραταιάς εθνικάς, θρησκευτικός και ηθικός παραδόσεις εσπούδασε φιλολογία εις το Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Συνεχώς δε συμπληρώνων την μορφωσίν του εδίδαξε επί τριάκοντα πέντε χρόνια γενεάς μαθητών και μαθητριών ως καθηγητής.
Πρώτον εις το Γυμνάσιον Γαβαλούς και εν συνεχεία εις Γυμνάσια και Λύκεια του Αγρινίου.
Δεν υπάρχει μαθητής η συνάδελφος του αειμνήστου Κώστα, που να μην διατηρεί ωραίες αναμνήσεις από την πνευματική και ανθρωπινή παρουσία του, είτε αυτή ήταν διδασκαλία είτε συνεργασία είτε κοινωνική σχέση.
Δια τους μαθητάς του Γυμνασίου ήταν μία ηγεμονική προσωπικότητα. Κυρίαρχος της έδρας και της μαθητικής κοινότητας της τάξεως του, γαλήνιος, ήρεμη μορφή φυσικού παιδαγωγού. Αγνή παιδική ψυχή.
Μορφή σωκρατική, επιβαλλόμενη όχι με αυστηρότητα ή με φόβο ποινών και τιμωρίας. Ουδείς μαθητής εγνωρισε το χέρι του Νικολακόπουλου τιμωρόν αλλά πάντοτε ως χείρα βοηθείας και οδηγίας, δείκτη πορείας προς το μορφωτικό τέλος, δηλαδή την επιστήμην και την αρετήν.
Ο Κώστας Νικολακόπουλος επέρασε τον χρόνον της ζωής του, αφίνων οπίσω του πάντοτε ενα θαυμάσιο άρωμα υψηλής ανθρωπιάς και καλοσύνης. Όσοι μαθητές ή συνάδελφοι του ευτύχησαν να ζήσουν μαζί του έχουν πεισθεί, είμαι βέβαιος, ότι ο Νικολακόπουλος υπήρξε ένας από εκείνους που έζησαν σαν άνθρωποι απλώς περαστικοί.
Και ιδού το νόημα και το δίδαγμα της ζωής του προσφιλούς μας νεκρού, όπως το προσφέρει το αίθριο άρωμα του βίου του: Ούτε η επιστήμη ούτε η παιδαγωγική μόνη κάμνουν τον διδάσκαλον αληθινόν διδάσκαλον.
Αγαπητοί συνάδελφοι και φίλοι του αειμνήστου στρέψατε το βλέμμα σας προς τον θρόνον της διδασκαλικής ανθρωπιάς, που ύψωσε το παράδειγμα ενός ωραίου διδασκάλου-ανθρώπου, όπως ο σημερινός νεκρός αλλά πάντοτε ζωντανός, Κώστας Νικολακόπουλος.
Αγαπητέ Κώστα τον αγώνα τον καλόν αγωνίστηκες, την πίστιν ετήρησες και τώρα ευρίσκεσαι ενώπιον του δικαιοκρίτου Θεού.
Ευχόμαστε εις μεν την ψυχήν σου αιωνίαν α-νάπαυσιν, εις δε την αγαπημένη σου αδελφή και προσφιλή σου ανίψια, τα οποία αγάπησες και προστάτεψες σαν πραγματικός πατέρας, Την υψίστην παρηγορίαν και ενίσχυσιν.
Αγαπημένε μας Κώστα, αιωνία σου η μνήμη και καλό σου ταξίδι.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΡΔΗΣ
Συνταξιούχος Γυμνασιάρχης.
Αναρτήθηκε από
gmail.com
στις
13:16
0
σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες
Νικολακόπουλος Κων/νος
Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008
Νέα Ιωνία: ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΕΝΕ «ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΟΝ»!
Η ενδιαφέρουσα βίλα, στην ομώνυμη δεντρόφυτη κυκλική πλατεία της Αλσούπολης, είναι κτίσμα της δεκαετίας του ’30.
Το ξεκίνησε με την ονομασία «Τα πεύκα» και το εκμεταλλεύτηκε ως εξοχικό ξενοδοχείο με καζίνο ο Χρήστος Περίχαρος, γνωστός επιχειρηματίας ξενοδοχείων, θεάτρων και κινηματογράφων της εποχής, ο οποίος όμως δολοφονήθηκε από το συνονόματο πρώτο ξάδερφό του.
Στην Κατοχή το κτίριο επιτάχτηκε από τους Γερμανούς.
Ένας επόμενος ιδιοκτήτης, ο γιατρός Νικολακόπουλος, το μετονόμασε σε «Παναιτώλιο» λόγω καταγωγής.
Αφού στέγασε και το τοπικό σύστημα προσκόπων, το «Παναιτώλιο» πέρασε στον Δήμο της Νέας Ιωνίας και σήμερα είναι έδρα του δημοτικού Πολιτιστικού Κέντρου.
Το διαβάσαμε στην athensvoice.gr
Το ξεκίνησε με την ονομασία «Τα πεύκα» και το εκμεταλλεύτηκε ως εξοχικό ξενοδοχείο με καζίνο ο Χρήστος Περίχαρος, γνωστός επιχειρηματίας ξενοδοχείων, θεάτρων και κινηματογράφων της εποχής, ο οποίος όμως δολοφονήθηκε από το συνονόματο πρώτο ξάδερφό του.
Στην Κατοχή το κτίριο επιτάχτηκε από τους Γερμανούς.
Ένας επόμενος ιδιοκτήτης, ο γιατρός Νικολακόπουλος, το μετονόμασε σε «Παναιτώλιο» λόγω καταγωγής.
Αφού στέγασε και το τοπικό σύστημα προσκόπων, το «Παναιτώλιο» πέρασε στον Δήμο της Νέας Ιωνίας και σήμερα είναι έδρα του δημοτικού Πολιτιστικού Κέντρου.
Το διαβάσαμε στην athensvoice.gr
Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008
"ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΑ και άλλα θέματα" του Κων. Ι. Νικολακόπουλου
Ο συμπατριώτης μας συνταξιούχος φιλόλογος καθηγητής -άριστος συμπολίτης και παιδαγωγός- κ. Κωνσταντίνος I. Νικολακόπουλος έγραψε και εξέδωσε πρόσφατα το νέο του βιβλίο με τίτλο "ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΑ και άλλα θέματα".
Το πόνημα του διαπρεπούς συγχωριανού μας τυπώθηκε από τις εκδόσεις "ΠΑΣΧΕΝΤΗ" και πωλείται στα βιβλιοπωλεία του Αγρινίου.
Στο εισαγωγικό του σημείωμα σκιαγραφεί τον εαυτό του:
"Γεννήθηκα στο Παναιτώλιο Τριχωνίδας του Νομού Αιτωλοακαρνανίας την 14ην Νοεμβρίου του 1930.
Φοίτησα στο Α΄Δημοτικό Σχολείο Παναιτωλίου, από το οποίο πήρα το ενδεικτικό της τετάρτης τάξεως.
Αμέσως μετά έκαμα τις γυμνασιακές μου σπουδές στο οκτατάξιο Γυμνάσιο Αρρένων Αγρινίου.
Στη συνέχεια φοίτησα στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από την οποία πήρα το πτυχίο της Κλασικής Φιλολογίας.
Ως καθηγητής υπηρέτησα ένα χρόνο στο Γυμνάσιο Γαβαλούς, δύο χρόνια στο Γυμνάσιο Παναιτωλίου και τα υπόλοιπα 32 χρόνια στο Ενιαίο Γυμνάσιο θηλέων Αγρινίου και στο 4ο Λύκειο Αγρινίου.
Δημοσίευσα διάφορες μελέτες και κριτικές λογοτεχνικών έργων σε τοπικές εφημερίδες και περιοδικά."
Το πόνημα του διαπρεπούς συγχωριανού μας τυπώθηκε από τις εκδόσεις "ΠΑΣΧΕΝΤΗ" και πωλείται στα βιβλιοπωλεία του Αγρινίου.
Στο εισαγωγικό του σημείωμα σκιαγραφεί τον εαυτό του:
"Γεννήθηκα στο Παναιτώλιο Τριχωνίδας του Νομού Αιτωλοακαρνανίας την 14ην Νοεμβρίου του 1930.
Φοίτησα στο Α΄Δημοτικό Σχολείο Παναιτωλίου, από το οποίο πήρα το ενδεικτικό της τετάρτης τάξεως.
Αμέσως μετά έκαμα τις γυμνασιακές μου σπουδές στο οκτατάξιο Γυμνάσιο Αρρένων Αγρινίου.
Στη συνέχεια φοίτησα στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από την οποία πήρα το πτυχίο της Κλασικής Φιλολογίας.
Ως καθηγητής υπηρέτησα ένα χρόνο στο Γυμνάσιο Γαβαλούς, δύο χρόνια στο Γυμνάσιο Παναιτωλίου και τα υπόλοιπα 32 χρόνια στο Ενιαίο Γυμνάσιο θηλέων Αγρινίου και στο 4ο Λύκειο Αγρινίου.
Δημοσίευσα διάφορες μελέτες και κριτικές λογοτεχνικών έργων σε τοπικές εφημερίδες και περιοδικά."
Αναρτήθηκε από
gmail.com
στις
12:06
0
σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες
Λογοτέχνες,
Νικολακόπουλος Κων/νος
Σάββατο 28 Ιουλίου 2007
ΤΟ "ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΟ" ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ
Ιστορικό διατηρητέο Μνημείο με ιδιόρρυθμη αρχιτεκτονική.
Το κτήριο που βρίσκεται μέσα στην πευκόφυτη πλατεία, στο κέντρο της Αλσούπολης, ανεγέρθηκε το 1930. Πρωτολειτούργησε ως καζίνο και ξενοδοχείο με το όνομα "ΤΑ ΠΕΥΚΑ".
Όταν δολοφονήθηκε ο ιδιοκτήτης του Περίχαρος, ο χώρος περιήλθε στον Μουταλάσκη. Στον πόλεμο ήταν αρχηγείο των Γερμανών. Καταστράφηκε από βομβαρδισμό.
Μετά τον πόλεμο, το αγόρασε ο γιατρός Νικολακόπουλος που το ονόμασε "Παναιτώλιο" προς τιμήν του χωριού της καταγωγής του.
Το 1988, επί δημαρχίας Ηρακλή Γκότση, απαλλοτριώθηκε από τον Δήμο με χρηματοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού. Επί δημαρχίας Π. Μπουρδούκου αναπαλαιώθηκε, εκσυγχρονίσθηκε ως χώρος και χρησιμοποιείται ως Πολιτιστικό Κέντρο καλύπτοντας συναφείς δραστηριότητες του Δήμου.
Εγκαινιάσθηκε το 1997, με την ευκαιρία της Αδελφοποίησης του Δήμου μας με την Martina Franca της Ιταλίας.
Το κτήριο που βρίσκεται μέσα στην πευκόφυτη πλατεία, στο κέντρο της Αλσούπολης, ανεγέρθηκε το 1930. Πρωτολειτούργησε ως καζίνο και ξενοδοχείο με το όνομα "ΤΑ ΠΕΥΚΑ".
Όταν δολοφονήθηκε ο ιδιοκτήτης του Περίχαρος, ο χώρος περιήλθε στον Μουταλάσκη. Στον πόλεμο ήταν αρχηγείο των Γερμανών. Καταστράφηκε από βομβαρδισμό.
Μετά τον πόλεμο, το αγόρασε ο γιατρός Νικολακόπουλος που το ονόμασε "Παναιτώλιο" προς τιμήν του χωριού της καταγωγής του.
Το 1988, επί δημαρχίας Ηρακλή Γκότση, απαλλοτριώθηκε από τον Δήμο με χρηματοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού. Επί δημαρχίας Π. Μπουρδούκου αναπαλαιώθηκε, εκσυγχρονίσθηκε ως χώρος και χρησιμοποιείται ως Πολιτιστικό Κέντρο καλύπτοντας συναφείς δραστηριότητες του Δήμου.
Εγκαινιάσθηκε το 1997, με την ευκαιρία της Αδελφοποίησης του Δήμου μας με την Martina Franca της Ιταλίας.
Αναρτήθηκε από
gmail.com
στις
12:18
0
σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες
Νικολακόπουλος Κων/νος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)