Παρασκευή 16 Απριλίου 2021

COVID 19: ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΤΑΡΑΧΟΠΟΙΟΣ

Γράφει ο Ιωάννης Β. Κωστάκης, 
Καθηγητής Θεολόγος-Γυμνασιάρχης

Συμπληρώθηκε ήδη ένας ολόκληρος χρόνος, απ’ την ώρα που η ανθρωπότητα γνώρισε έναν παγκόσμιο εφιάλτη-συναγερμό. Μηνύματα πολλαπλής αφύπνισης μπροστά στον μεγάλο κίνδυνο της πανδημίας, απ’ τον αποκαλούμενο κορονωιό.
Ασφαλώς και είνε αποκλειστική αρμοδιότητα και ευθύνη των ειδικών επιστημόνων να μας πουν ξεκάθαρα, τίμια, ειλικρινά και τιμώντας τον όρκο του Ιπποκράτη, πότε και με ποια κριτήρια μια ασθένεια χαρακτηρίζεται ως επιδημία ή το χειρότερο πανδημία. Και είνε βέβαια αυτονόητο πως αυτοί, κυρίως, καλούνται να επισημάνουν το μέγεθος και την έκταση του κινδύνου που προκύπτει απ’ τον ένα ή τον άλλο χαρακτηρισμό. Πριν όμως προχωρήσουμε στη διατύπωση κάποιων σκέψεων σχετικά με τη νέα αυτή παγκόσμια απειλή, κρίνεται χρήσιμη η διασάφηση του νοήματος των δύο αυτών ιατρικών όρων: επιδημία και πανδημία.

 Επιδημία: Θρησκειολογική άποψη.
Ο όρος επιδημία δηλώνει την παρουσία μιάς θεότητος, σε κάποιο ιερό τόπο ή χώρα, που είνε αφιερωμένα στη  συγκεκριμένη θεότητα. Στα Ομηρικά έπη π.χ. αλλά και σε άλλα μεταγενέστερα κείμενα είνε αποτυπωμένες οι σχετικές αντιλήψεις των Ελλήνων. Σύμφωνα μ’ αυτές «οι θεοί ταξίδευαν και επισκέπτονταν τους αγαπημένους τόπους τους». Αυτές δε οι επισκέψεις γινόταν, κυρίως, όταν προσφέρονταν σ’ αυτούς κάποια θυσία. Ο λιπαρός αχνός (κνίσα) και η οσμή του ψηνόμενου κρέατος σε συνδυασμό με την εύχυμη ευωδία που αναδίδονταν προσείλκυε την παρουσία του θεού στον τόπο της θυσίας, η οποία γίνονταν περιοδικά, σε τακτά χρονικά διαστήματα. Στη διάρκεια αυτών των θυσιών οργανώνονταν ειδικές εορταστικές εκδηλώσεις, πανηγυρικού χαρακτήρα. Μια τέτοια ειδική γιορτή πραγματοποιούνταν π.χ. στον ιερό χώρο των Δελφών, με την έλευση σ’ αυτόν του Απόλλωνα. Η απομάκρυνση δε του θεού μετά το τέλος της λατρείας, και  των σχετικών εκδηλώσεων λεγόταν αποδημία.

 Επιδημία: Ιατρική άποψη.
Κατά την ιατρική άποψη επιδημία καλείται η αθρόα εμφάνιση ενός μεταδοτικού νοσήματος χρονικά και τοπικά. Όταν δε  η συγκεκριμένη ασθένεια αφορά μια  ευρεία περιοχή, (πολύ δε περισσότερο όταν απλώνεται σ’ όλο τον κόσμο όπως ο Κορωνοϊός), τότε εύλογα χαρακτηρίζεται ως πανδημία. Η εμφάνιση και η υποχώρηση μια επιδημίας εξαρτάται «από τη μεταφορά μιάς δραστικής δόσης, του λοιμώδους παράγοντα, απ’ τα μολυσμένα άτομα, στα ευαίσθητα». Ο όρος επιδημία χρησιμοποιείται μόνο για τους ανθρώπινους πληθυσμούς. Όταν δε γίνεται λόγος για μόλυνση των ζώων, τότε χρησιμοποιείται ο όρος: επιζωοτία. Ο όρος επιδημιολογία αναφέρεται στον ιατρικό κλάδο που πραγματεύεται την διάδοση των νόσων σ’ ένα πληθυσμό.

 Είνε αόρατος ο εχθρός;
Συχνά ακούμε να λέγεται πως καλούμαστε να πολεμήσουμε έναν αόρατο εχθρό. Είνε όμως οι ιοί και γενικότερα τα μικρόβια, στα οποία  και αυτοί συγκαταλέγονται, πραγματικά αόρατοι; Φυσικά είναι αόρατοι «δια γυμνού οφθαλμού». Οι συνέπειές τους όμως, ιδιαίτερα όταν προκαλούν πανδημία, γίνονται αισθητοί, ορατοί, αφού δημιουργούν πλήθος προβλημάτων υγείας, και όχι μόνο,  στους ανθρώπινους πληθυσμούς, οπότε δικαιολογημένα προκαλούν αυξημένες ανησυχίες και πολλαπλούς φόβους. Είνε προφανές ότι οι συνέπειες μιας πανδημίας γίνονται ορατές. Με την επιστημονική  έρευνα ο εχθρός γίνεται ορατός, τουλάχιστον στα πειραματικά εργαστήρια. Τότε είνε που ο επιστημονικός κόσμος επιστρατεύει όλες τις δυνάμεις και  τα μέσα που διαθέτει. Εξαντλεί τις δυνατότητές του, για την αντιμετώπιση του «εχθρού», με φάρμακα, εμβόλια και ό,τι άλλο κριθεί χρήσιμο και επωφελές για την περίπτωση.

 Η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Στην ατέλειωτη διαδρομή των αιώνων η ανθρωπότητα γνώρισε διάφορες καταστάσεις επιδημιών- πανδημιών μικρότερης η μεγαλύτερης  έκτασης και συνεπειών.  Απ’ την εποχή του Περικλή και ακόμα παλαιότερα μέχρι σήμερα η χιλιοβασανισμένη χώρα μας πέρασε μπόρες δυνατές και βίωσε θανατηφόρες επιδημίες-πανδημίες. Άλλοτε οι άνθρωποι έβλεπαν γύρω τους λεπρούς να πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλο, ή το ίδιο να συμβαίνει με την χολέρα, την πανώλη, την Ισπανική  ή την Ασιατική γρίπη, το έιτζ και τόσες άλλες μολυσματικές ασθένειες που έπληξαν τον τόπο.
  Η ιστορία μας πληροφορεί ότι οι επιδημίες σε διάφορες περιοχές, ιδιαίτερα κατά τον Μεσαίωνα, στοίχισαν τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπινες υπάρξεις. Φυσικά και η πατρίδα μας δεν έμεινε απρόσβλητη απ’ τους διάφορους ορατούς ή αόρατους εχθρούς, ούτε αμόλυντη απ’ τις μεγάλες υγειονομικές συμφορές που έπληξαν την Ευρώπη και γενικότερα τον κόσμο.
   Κάθε αιώνας κρύβει πολύ πόνο και ωκεανούς δακρύων. Μετράει δε με οδύνη πλήθος θυμάτων από επιδημίες και πανδημίες. Για παράδειγμα: Ο 14ος είνε ο αιώνας της λέπρας. Ο 15ος ο αιώνας της πανούκλας. Ο 16ος της σύφιλης. Ο 17Ος της πανούκλας. Ο 18ος της ιλαράς και της οστρακιάς. Ο 19ος της φυματίωσης και ο 20ος της γρίπης και του AIDS. Μήπως άραγε ο 21ος τελικά ονομασθεί  ως ο αιώνας του COVID 19- (Κορωνοϊού);
  Οι ειδικοί επιστήμονες μας προειδοποιούν πως ο ιός αυτός είτε «μόνος του ήρθε», αυτόκλητος, είτε κατά τις συνωμοτικές θεωρίες  κατασκευάστηκε  σε εργαστήρια και «διέφυγε του ελέγχου», ώστε να απλωθεί στην οικουμένη, πάντως «έχει σκοπό» να παραμείνει ως μόνιμος συνοδοιπόρος και ταραχοποιός της ζωής μας.

 Η γνωστοποίηση των επιδημιών.
   Πως άραγε οι ανθρώπινες κοινωνίες του παρελθόντος πληροφορούνταν την εμφάνιση, διάδοση και επικράτηση μιάς πραγματικής πανδημίας; Προφανώς στις παλαιότερες εποχές δεν υπήρχε δυνατότητα άμεσης, ευρείας και έγκυρης ενημέρωσης του πληθυσμού, για την εμφάνιση και εξάπλωση κάποιου μεταδοτικού νοσήματος. Τα Μ.Μ.Ε. ανάλογα με την εποχή ήσαν από ανύπαρκτα έως ελάχιστα ή προβληματικά. Ο λαός βρισκόταν σε πραγματική άγνοια του κινδύνου, και της δυναμικής μετάδοσης του όποιου μικροβίου-ιού.
   Οι αρμόδιες πολιτικές και υγειονομικές αρχές δεν διάθεταν ειδικούς «τελάληδες», (ντελάλης=διαλαλητής), να κυκλοφορούν στις γειτονιές, προειδοποιώντας για τον νέο κίνδυνο, ενσπείροντας έτσι φόβο και πανικό στους ανύποπτους κατοίκους. Με έκπληξη μαζί και απορία έβλεπαν γύρω τους κάθε μέρα, 2, 3, 4, 5…10 συνανθρώπους τους να φεύγουν από τη ζωή. Όλες οι περιπτώσεις των διαφόρων επιδημιών διαφοροποιούνταν όσον αφορά τα χρονικά όρια, αλλά και τα θλιβερά σε αριθμό θανατηφόρα αποτελέσματα.
  Ο κόσμος έζησε πολλές καταστροφικές πανδημίες. Φαντασθείτε την έκταση του πανικού που θα δημιουργούσε η ύπαρξη ενός η περισσότερων «ντελάληδων», να περιέρχονται  πόλεις και  χωριά, σε πλατείες , δρόμους  να διαλαλούν σε δραματικούς τόνους  τους πραγματικά υπαρκτούς ή τους αναμενόμενους κινδύνους της πανδημίας. Αυτόν το θλιβερό ρόλο των «τελάληδων» έχουν αναλάβει σήμερα σε εκπληκτικά μεγάλο βαθμό και σε δραματικούς τόνους, με ευθύνη, ενθάρρυνση και προτροπή (όχι ανιδιοτελώς) των αρμοδίων, σχεδόν όλα τα μέσα ενημέρωσης ηλεκτρονικά κ.α.
Ώρες ολόκληρες, με ατέλειωτα (κάποτε νεφελώδη) επιχειρήματα βομβαρδίζουν ασταμάτητα, μέρα και νύχτα, τους πολίτες όλου του κόσμου, για τους πραγματικούς ή φανταστικούς κινδύνους της νέας πρωτοφανούς σε έκταση και επιμονή πανδημίας.
   Η εγγενής ανάγκη του ανθρώπου για αυτοπροστασία, σε συνδυασμό με το ένστικτο της επιβίωσης οδηγεί στην λήψη των αναγκαίων μέτρων προφύλαξης απ’ τον κίνδυνο μόλυνσης  απ’ τον «αντικοινωνικό» κορωνοϊό. Τα μικρόβια είναι, πράγματι, αόρατα. Οι  συνέπειές τους όμως όταν ο άνθρωπος προσβληθεί απ’ αυτά είναι εμφανείς, δυσάρεστες και άκρως επικίνδυνες, έως θανατηφόρες. Η καθημερινή έντονη ανάδειξη των τραγικών συνεπειών τους σε 24ωρη βάση, απ’ όλα τα ΜΜΕ σε υπερβολικό βαθμό, εκτός των άλλων προκαλεί πολύ δυσάρεστες επιπτώσεις στον ψυχισμό του ατόμου. Διαφοροποιεί την κοινωνική συμπεριφορά του ανθρώπου, δημιουργώντας τείχη απομόνωσης και αποξένωσης ακόμα και με τους πλέον οικείους συνανθρώπους.
Στοιχεία του παρελθόντος Σεπτεμβρίου καταδεικνύουν την άκρως δραματική εικόνα της πανδημίας παγκοσμίως. Σύμφωνα μ’ αυτά η διάσημη αρρώστια CΟVID 19 είχε προσβάλει  το 3,7% του παγκόσμιου πληθυσμού. Δηλαδή 26.033.729 ανθρώπους. Απ’ αυτούς είχαν καταλήξει ως τότε το 3,02% , δηλαδή 86.3057 άνθρωποι. Αν λάβουμε υπ' όψιν ότι ο συνολικός πληθυσμός της γης ξεπερνάει τα 7,8 δισεκατομμύρια ανθρώπους, τότε οι θάνατοι που σημειώθηκαν από την αρρώστια ή με την αρρώστια, ανέρχονται σε ποσοστό 0,011%.
  Προφανώς νεώτερα, μεταγενέστερα στοιχεία καταγραφής, (αν υπάρχουν), των συνεπειών του κορωνοϊού θα είναι λιγότερο ή περισσότερο διαφοροποιημένα. Το θέμα δεν είνε ο ακριβής αριθμός των προσβληθέντων ή των θυμάτων του ιού. Αναμφισβήτητα  αυτός είνε πολύ ισχυρός  ευκολότατα μεταδοτικός  και συχνότατα μεταλασσόμενος. Αυτό τον καθιστά μεγάλη απειλή για ολόκληρη την ανθρωπότητα, γεγονός που επιβάλει συνεχή επαγρύπνηση, και ασταμάτητο πόλεμο εναντίον του, μέχρι να επιτευχθεί ο οριστικός αφανισμός του, όπως έχει συμβεί με πολλούς άλλους ιούς στο παρελθόν. Για την επιτυχία του δύσκολου αυτού εγχειρήματος ο αγώνας της επιστημονικής κοινότητας, που φέρει την ευθύνη αντιμετώπισής του, θα είναι συνεχής επίμονος και επίπονος. Θαρρώ όμως πως πέρα και πάνω απ’ τις ανθρώπινες δυνάμεις και τα πολύμορφα μέσα που η σύγχρονη τεχνολογία και η επιστήμη διαθέτει υπάρχει ανάγκη επίκλησης και  άλλης δύναμης:
                           «Και της άνωθεν Χάριτος…».
Και η μεν επιστήμη, πολλαπλά ενισχυόμενη απ’ την πολιτεία, οφείλει να επιτελεί το έργο της με συνέπεια, ειλικρίνεια, εντιμότητα και αγάπη προς τον πάσχοντα άνθρωπο, σε κάθε περίπτωση, επιδιώκοντας τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Φτάνει όμως μόνο αυτό; Μπορούν μόνες τους η πολιτεία και η επιστήμη, όσα μέσα κι’ αν διαθέτουν να αντιμετωπίζουν επιτυχώς τους κινδύνους που απειλούν την υγεία των ανθρώπων;
  Συχνά πολλοί παγιδεύονται στην αντίληψη ότι μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας στηριζόμενοι αποκλειστικά στις ανθρώπινες δυνάμεις, με τα μέσα  και τα εργαλεία που διαθέτουμε. Ξεχνούμε όμως πως πέρα και πάνω από την επιστήμη, τους επιστήμονες, τα όποια μέσα και δυνατότητες που υπάρχουν, υπάρχει και κάποιος Άλλος, που Αυτός σίγουρα αν κληθεί, μπορεί να επιβραβεύσει του κόπους και τους αγώνες της ανθρώπινης προσπάθειας.
 Αυτό σημαίνει ότι: δεν εξαρτώνται τα πάντα απ’ τη θέληση και τις δυνατότητες του ανθρώπου, αλλά έχει απόλυτη την ανάγκη «και της άνωθεν χάριτος». Είνε διαχρονική η ισχύς του λόγου της Γραφής: «Εάν μη Κύριος οικοδομήσει οίκον, μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες», και «Εάν μη Κύριος φυλάξει πόλιν, εις μάτην ηγρύπνησεν ο φυλάττων».
  Υπάρχουν αμέτρητα περιστατικά στην ιστορία της μαρτυρικής ορθόδοξης πατρίδας μας, που οι όποιες ανθρώπινες δυνάμεις και μέσα, μόνα τους, αποδείχθηκαν ανίκανα, ανεπαρκή για την αντιμετώπιση επιδημιών, λιμών λοιμών, ανομβρίας, φυσικών καταστροφών και άλλων συμφορών, σε τοπική ή γενικότερη έκταση. Θα απαιτούνταν σελίδες πολλές για την απλή και μόνο καταγραφή ανάλογων περιστατικών, που τα ανθρώπινα αδιέξοδα υπερνικήθηκαν, ύστερα από θερμή επίκληση της άνωθεν βοηθείας.

   Η απάντηση του «ουρανού».
Ενδεικτικά και μόνο αυτής της αλήθειας καταγράφονται στη συνέχεια ελάχιστα περιστατικά  στα οποία είνε εμφανής η άμεση, αποτελεσματική απάντηση στην «κραυγή» των πιστών, προς τον «πατέρα ημών τον εν ουρανοίς».

 @. Σέρρες. Φεβρουάριος 1623. Ο ιερέας της πόλεως  Παπα-Συναδινός καταγράφει: «Τα θανατικά μιάς επιδημίας, που στοίχισε τη ζωή σε 8.000 ανθρώπους», τότε που ο πληθυσμός της πόλεως ανέρχονταν σε λιγότερο από 30.000 κατοίκους. Δηλαδή απ’ το συνολικό πληθυσμό η επιδημία θανάτωσε περίπου το 1/3. Ο ίδιος κληρικός με λεπτομέρειες  αναφέρεται στο μεγάλο θανατικό που συνέβη το  1641,περιγράφοντας τα φρικτά γεγονότα. «Οι νεκροί μέσα σε ένα χρόνο έφτασαν τις 12.000». Δηλαδή πέθαναν περισσότεροι απ’ το ήμισυ του πληθυσμού της πόλεως.
  Το άξιο, όμως, θαυμασμού είνε το γεγονός ότι στην αρχή της πανδημίας ο θάνατος θέριζε τους ανθρώπους, αδιακρίτως,  χωρίς να τους ξεχωρίζει ανάλογα με την εθνότητα ή τη θρησκεία τους. Στη συνέχεια όμως, μετά την εντατική προσπάθεια του ιερού κλήρου και του λαού, οι χριστιανοί γλίτωναν απ’ την αρρώστια και δεν πέθαιναν. Η τοπική εκκλησία πήρε στα χέρια της τον πόνο και την αγωνία του λαού. Συνεχείς προσευχές, παρακλήσεις, αγιασμοί, ευχέλαια, θείες λειτουργίες, αγρυπνίες με ευρεία συμμετοχή κλήρου και λαού, σε συνδυασμό με μετάνοια, εξομολόγηση, νηστείες, αγαθοεργίες, απέσπασαν το έλεος του Θεού, και κέρδισαν τη σωστική χάρη Του. Το θαύμα συντελέστηκε. «Ενώ η επιδημία συνεχιζόταν, και η πανούκλα σκορπούσε το θάνατο, οι χριστιανοί της περιοχής παρέμειναν στο απυρόβλητο». Οι αλλόθρησκοι-άπιστοι Τούρκοι (Μουσουλμάνοι) που συνέχιζαν να πεθαίνουν σκανδαλίστηκαν, και θεώρησαν «ότι οι χριστιανοί τους έκανα μάγια». Η ίδια «σκανδαλιστική ευεργεσία» προς τους χριστιανούς επαναλήφθηκε  και σε μια άλλη πανδημία, που έπληξε την περιοχή τον 17ο αιώνα.

 @.Το 1600 στην Αττική. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, επιδρομή ακρίδων κατάστρεφε τα αμπέλια της Αττικής. Πολιτεία και κάτοικοι  σε πλήρη αδυναμία αντιμετώπισης της δραματικής κατάστασης. Απελπισμένοι, καθώς ήταν, κάλεσαν τον ηγούμενο της ιεράς μονής Δομπού Θήβας, τον μετέπειτα άγιο Σεραφείμ. Στον κατάμεστο ιερό ναό του αγίου Σπυρίδωνος Πειραιώς τελούν παράκληση και αγιασμό. Περιέρχονται και ραντίζουν, με τον αγιασμό, τους αμπελώνες . Σύννεφα ακρίδων σηκώθηκαν και πνίγηκαν στη θάλασσα. Το θαύμα συντελέστηκε. Οι αμπελώνες γλίτωσαν την καταστροφή και ο ευσεβής λαός «έδωκεν αίνον τω Σωτήρι Θεώ». 
Την ίδια εποχή στο Μαρούσι ο τούρκος αγάς της περιοχής έβλεπε τους χριστιανούς στις δύσκολες περιστάσεις να καλούν τους ιερείς τους, οι οποίοι με παρακλήσεις και αγιασμούς έδιωχναν τις ακρίδες ή απομάκρυναν άλλες συμφορές. Θεώρησε πως κάτι ανάλογο μπορούσε να γίνει και με τους Μουσουλμάνους θρησκευτικούς λειτουργούς. Σε αντίστοιχη περίπτωση κάλεσε κι’ αυτός τον Χότζα των Μωαμεθανών, «να κάνει τα δικά του», για να απαλλαγούν οι πιστοί του από κάποια συμφορά. Ο χότζας φυσικά (όπως άλλοτε οι ιερείς του Βάαλ επί προφήτου Ηλιού), παρά την επίμονη προσπάθειά του απέτυχε  να αποτρέψει το κακό, με αποτέλεσμα να υποστεί άγριο ξυλοδαρμό.

  @. 1850 Αθήνα. Άκρως απειλητική εμφανίζεται η επιδημία της χολέρας. Κάθε μέρα εκατοντάδες νεκροί. Φόβος και τρόμος, (χωρίς  τρομοκρατικά ΜΜΕ), απλώνεται παντού. Ο γενικός αρχίατρος του κράτους, ανήμπορος να βοηθήσει, κρύβεται. Ο λαός σε πλήρη απόγνωση και εγκατάλειψη. Κρατική φροντίδα ανύπαρκτη. Μοναδική ελπίδα και δυνατότητα παρηγοριάς και πνευματικής στήριξης , η Ορθόδοξη Εκκλησία, η πάντοτε περιφρονημένη και πολύμορφα διωκόμενη από άρχοντες και μερίδα του λαού. Αυτή που διαχρονικά υπήρξε η πραγματική πνευματική μάνα και προστάτιδα του λαού του Θεού.
   Στην κρίσιμη εκείνη ώρα της πλήρους εγκατάλειψης του λαού, όταν όλοι οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι μουδιασμένοι αποσύρονταν σε ασφαλή καταφύγια, τότε και πάλι όρθωσε το ανάστημά του ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Πλήθη λαού ανταποκρίνονται στο κάλεσμά του και κατακλύζουν τον Μητροπολιτικό ναό. Ο πατρικός λόγος του στηρίζει τις φοβισμένες ψυχές. Δίνει θάρρος, καλλιεργεί την ελπίδα, εμπνέει την πίστη. Σε κλίμα κατάνυξης τελείται ο αγιασμός. Ο ίδιος τίθεται επικεφαλής του ιερού κλήρου και πονεμένου λαού, με ακολουθούντα έφιππο τον τότε βασιλιά. Με αναμμένα κεριά και θυμιατά λιτανεύουν τις ιερές εικόνες στους δρόμους της πόλης. Στις  πλατείες Συντάγματος και Ομονοίας, γονατιστοί, χιλιάδες λαού, με πόνο ψυχής και δάκρυα στα μάτια κραυγάζουν το : «Κύριε ελέησον..».
   Οι ξένοι, Προτεστάντες που έβλεπαν «τη μάζωξη του λαού», μιλούσαν για μαζική τρέλα και παραλήρημα που γεννάει ο φόβος και η αγωνία. Πίστευαν και προφήτευαν ομαδική αυτοκτονία. Γιατί, όπως έλεγαν, «αντί να κρύβονται και να απομονώνονται  για να προστατευθούν, συνωστίζονται στο ναό και στη λιτανεία», (χωρίς μάσκες και αποστάσεις, όπως θα έλεγαν σήμερα),με άμεσο κίνδυνο να φουντώσει η επιδημία και να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Όμως οι φόβοι και οι «προφητείες» τους διαψεύστηκαν. Η επιδημία σταμάτησε. Ο αγιασμός αποδείχθηκε στα χέρια των πιστών το ισχυρότερο αλεξικέραυνο για τον ιό, και το αποτελεσματικότερο αντιβιοτικό. Αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά φάρμακο δυνατό και  εμβόλιο αποτρεπτικό της μόλυνσης.

@. 1854 και 1918 Περιοχή Αγρινίου. Στις δύο αυτές χρονικές συγκυρίες, η περιοχή του Αγρινίου και ευρύτερα της Αιτωλοακαρνανίας μαστίζεται, ανηλεώς, απ’ την επάρατη επιδημία της γρίπης στην πρώτη περίπτωση, και της χολέρας στην δεύτερη. Ο ημερήσιος αριθμός θανάτων στην πόλη, των τότε περίπου 15.000 κατοίκων, ανέρχεται στους 40-50. Η επιστήμη και η πολιτεία, δια των εκπροσώπων τους αδυνατούν να ανακόψουν την εξάπλωση της πανδημίας. Οι νεκροί ασυνόδευτοι, άψαλτοι, πάνω σε δίτροχα κάρα, μεταφέρονται στο κοιμητήριο της πόλης, και με μια απλή σύντομη ευχή-δέηση του ιερέα ενταφιάζονται. Η απόγνωση είνε διάχυτη παντού. Και στις δύο αυτές δραματικές περιπτώσεις η απαλλαγή απ’ το κακό έρχεται με την έλευση της θαυματουργού εικόνας της Παναγίας του Προυσσού στην πόλη και γενικότερα στην μαστιζόμενη περιοχή.
  Πάνδημος υπήρξε η συμμετοχή του λαού σε παρακλήσεις, αγιασμούς, αγρυπνίες, προσευχές, λιτανείες, και  το διαρκές 24ωρο προσκύνημα της αγίας εικόνας από χιλιάδες λαού. Ο ευσεβής λαός δε έξαρση θρησκευτική, καταθέτει πόνο και δάκρυα, στα πόδια της εύσπλαχνης μάνας. Κι’ εκείνη σύντομα ανοίγει την μητρική αγκαλιά της. Οι ασθενείς, παραδόξως, θεραπεύονται. Το κακό σταματάει. Ο λαός λυτρώνεται και, ευγνωμονεί τη σπλαχνική μάνα.
   Αλλά «επιλήψει μοι ο χρόνος  διηγούμενον» το πλήθος των θαυματουργών παρεμβάσεων του θείου ελέους, με τις οποίες ο ευσεβής λαός του Θεού λυτρώνονταν «από πάσης ανάγκης και θλίψεως».

Η αντιμετώπιση σήμερα
Μια εντελώς βιαστική-φευγαλέα σύγκριση του τρόπου και των μέσων με τα οποία αντιμετωπίζονταν παλαιότερα καταστάσεις επιδημίας, σε σχέση με την σοβαρότατη απειλή του σήμερα, που όλα είνε απείρως περισσότερα και καλύτερα, μας λέει πως σήμερα επιχειρούμε να διώξουμε το κακό στηριζόμενοι αποκλειστικά και μόνο στις δυνάμεις και τα μέσα της επιστημονικής κοινότητας και τις επιλογές και αποφάσεις της πολιτείας. Δηλαδή μέτρα, μέσα, τρόποι και μέθοδοι μονόπλευροι, μονοσήμαντοι, που αρκούνται και εξαντλούνται στις δυνατότητες του ανθρώπινου παράγοντα. Φαίνεται πως έχουμε διαγράψει εντελώς την δυνατότητα και αναγκαιότητα επίκλησης της «άνωθεν βοηθείας», του ελέους και της φιλανθρωπίας του Θεού.
  Κι’ αυτό είνε πολύμορφα εμφανές στο δημόσιο λόγο και την συμπεριφορά των φορέων της πολιτειακής και πολιτικής εκπροσώπησης του, κατά τα άλλα, ορθόδοξου λαού. Βλέπουμε και ακούμε τους ηγέτες της γειτονικής ισλαμικής χώρας, πολύ συχνά, να επικαλούνται την βοήθεια του θεού τους «Αλλάχ», για να αντιμετωπίσουν τις όποιες δυσκολίες και να επιλύσουν τα προβλήματα που θεωρούν ότι έχουν και με τη χώρα μας. Ποτέ όμως δεν βγήκε απ’ το στόμα της άθεης καθ' ομολογίαν, διορισμένης πολιτειακής κορυφής, ούτε και απ’ το στόμα του εκλεγμένου πρωθυπουργού, ή έστω κάποιων επιφανών κυβερνητικών παραγόντων μια φράση-επίκληση της βοηθείας του Θεού, σ’ αυτή την δύσκολη και άκρως απειλητική υγειονομική συγκυρία. Αντίθετα μάλιστα προκλητικά τοποθετούνται σε καίριες θέσεις του κυβερνητικού σχήματος ή άλλων φορέων του δημοσίου άνθρωποι που «λόγω και έργω» αρνούνται τις παραδεδομένες αξίες, ήθη και παραδόσεις, στο όνομα δήθεν των «ίσων δικαιωμάτων» όλων των πολιτών. Ξεχνούν όμως πως ναι όλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα, αλλά ανάλογα με τη θέση του καθένας έχει και διαφορετικές υποχρεώσεις και καθήκοντα. Και δεν νοείται ένας π.χ. υπουργός ή δημόσιος παράγοντας, κάνοντας χρήση της θέσης και του αξιώματος που του χαρίστηκε, να προβάλει δημόσια και κάποτε να καμαρώνει διαφημίζοντας με ολοσέλιδες συνεντεύξεις τις προσωπικές ιδιαιτερότητες και επιλογές του, γινόμενος έτσι αρνητικό παράδειγμα στους νέους ανθρώπους.
   Ουδείς αρνείται την αναγκαιότητα και ωφελιμότητα  όλων των μέσων που διαθέτει η επιστήμη, η τεχνική και η πολιτεία για την  αντιμετώπιση της πανδημίας, όπως γιατροί, νοσηλευτικό προσωπικό, φάρμακα, εμβόλια, κ.λ.π. Όλα όμως αυτά όσο καλά και αναγκαία κάποτε εγγίζουν τα όριά τους. Εξαντλούν τις δυνατότητες παρεμβάσεων του ανθρώπινου και υλικού παράγοντα.
 Όσα και ό,τι κι’ αν γίνει καλά, άγια, αξιέπαινα. Κάποτε όλοι και όλα σηκώνουν τα χέρια ψηλά, δηλώνοντας έτσι αδυναμία συνέχειας. Πάντοτε, αλλά ιδιαίτερα τότε είνε αναπόφευκτη ανάγκη πανεθνικής προσφυγής στο έλεος και τη βοήθεια του θεού.
  Σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, όπου του 95% του πληθυσμού είνε βαπτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, άσχετα απ’ το βαθμό θρησκευτικότητας, είνε ανεπίτρεπτο να κυβερνιέται ο τόπος από ανθρώπους που άμεσα ή έμμεσα αρνούνται, υπονομεύουν ή εχθρεύονται  φανερά ή κρυφά την πίστη της πλειοψηφίας του λαού. Ακόμα κι’ αν υποκριτικά παρίστανται σε επίσημες δοξολογίες ή άλλες εκδηλώσεις που έχουν και εκκλησιαστικά δρώμενα. Προφανώς τότε οι ίδιοι ζουν το δράμα της διχασμένης προσωπικότητας, που βέβαια εξισορροπείται απ’ τα προνόμια  δόξας και αμοιβών.

  Επιλογικά.
Πόσο σημαντική είνε η εμπειρία των ευσεβών προγόνων μας, όταν βρίσκονταν μπροστά σε παρόμοιες με τη σημερινή απειλή καταστάσεις. Παράλληλα με τις όποιες ενέργειες της επιστήμης και πολιτείας, λαός και άρχοντες κατέφευγαν, που αλλού; Γέμιζαν τις εκκλησίες και ικέτευαν το Θεό, ζητώντας την προστασία του. Σήμερα οι ηγέτες μας κλείνουν τις εκκλησίας και επιβάλουν πρόστιμα σ’ όσους «πειθαρχούν» στη φωνή του θεού και της συνείδησής τους. Με εμπιστοσύνη στην αγάπη του «εν ουρανοίς πατέρα» νυχτο-ξημέρωναν ικετευτικά στις εκκλησίες. Ασφαλώς δεν ήταν ειδικοί επιστήμονες λοιμοξιολόγοι κ.α. ή «παντογνώστες» πολιτικοί, δεν ήταν όμως χαζοί. Γνώριζαν ότι η προσέγγιση στο Θεό και η απάντησή του στις ικεσίες τους δεν υπάκουε στις λογικές εξηγήσεις και ιατρικές οδηγίες. Απλά τις υπερέβαινε. Με δακρυσμένα μάτια ζητούσαν το θαύμα, τη  απάντηση του Θεού, γνωρίζοντας πως αυτό δεν εξηγείται λογικά. Γνώριζαν πως μέσα στο ναό και στις λιτανείες έρχονταν κοντά ο ένας στον άλλο χωρίς αποστάσεις και μάσκες. Πηγαίνοντας όμως στο ναό είχαν ως οδηγό την πίστη «πως θα γενεί το θάμα», κι όχι πως θα μολυνθούν. Κοινωνούσαν χωρίς δισταγμό και διακρίσεις απ’ το ίδιο «κουταλάκι», λαβίδα, κι’ έβγαιναν απ’ το ναό «ως λέοντες πυρ πνέοντες». Και μιλάμε για περιπτώσεις μολυσματικά επιδημιών που θέριζαν αδιάκριτα άτομα κάθε ηλικίας.
  Η επέμβαση του Θεού, συχνά ήταν «σκανδαλιστικά» ευνοϊκή για τους απλοϊκούς πιστούς, και πρόκληση στη λογική των ειδικών και των ισχυρών, που στηρίζονταν στις δικές τους δυνάμεις και ικανότητες, πολύ δε περισσότερο στους απίστους. Ας μην  ξεχνάμε την πρώτη κατ’ εξοχήν πρόκληση στην αρχαία Αίγυπτο, όταν πέθαιναν τα πρωτότοκα παιδιά τους, μόνο αυτά, ενώ διαφυλάχθηκαν τα παιδιά των Ισραηλιτών. Ανάλογα η πρόνοια και η αγάπη του Θεού εξακολουθεί να αγκαλιάζει την πορεία της ζωής των παιδιών του στην διαδρομή των αιώνων, αρκεί αυτά να το αξίζουν και υπομονητικά με επιμονή να του το ζητούν.
  Ως επισφράγισμα των όσων ειπώθηκαν καταγράφω τα βαθυστόχαστα λόγια του χριστιανού Ντοστογιέφσκι: πως όπλα της εκκλησίας και ταυτόχρονα του πιστού είνε: «το θαύμα, το μυστήριο και το κύρος». Και προσθέτει: «μόλις ο άνθρωπος αρνηθεί το θαύμα, θα αρνηθεί παρευθύς και τον Θεό…Δεν ζητάει τόσο τον Θεό όσο τα θαύματα…δεν έχει τη δύναμη να μείνει δίχως θαύματα, δημιουργεί αμέσως για τον εαυτό του θαύματα των τσαρλατάνων». Συμπληρώνει δε πως «Δεν κατέβηκε ο Χριστός όταν τον προκαλούσαν περιγελώντας τον και λοιδορώντας τον οι σταυρωτές του. Δεν κατέβηκε, επειδή δεν θέλησε να υποδουλώσει τον άνθρωπο με το θαύμα. Ήθελε την ελεύθερη πίστη-εμπιστοσύνη του ανθρώπου.. Αξία έχει η ελευθερία της απόφασης..», η πίστη που δύναται «και όρη μεθιστάνειν».
 
 
 

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2021

Μία φωτογραφία τῆς ΝΑΣΑ.

Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός.

(γράφει ο Αθανάσιος Γεωργ. Δάτσικας)

Μόλις προχθές βράδυ ἡ ΝΑΣΑ ἔλαβε μία παράξενη φωτογραφία, ἀπὸ τὸν πλέον ἀπομεμακρυσμένο δορυφόρο της. Δὲν ἦταν ξεκάθαρη, ἀλλὰ ὑπελόγισαν ὅτι ὅ,τι καὶ νὰ ἦταν αὐτό, τὸ ὁποῖο ἔβλεπαν, βρίσκονταν σὲ ἀπόστασι πολλῶν δὶς ἐτῶν φωτός!!!
Πρόβαλαν τὴν φωτογραφία σὲ γιγαντοοθόνη ὑψηλῆς εὐκρινείας καὶ ἐκλήθησαν πολλοὶ «εἰδικοὶ» γιὰ νὰ ἀποφανθοῦν περὶ τοῦ τί ἐμφανίζει ἡ φωτογραφία. Οὐδεὶς ὅμως μποροῦσε νὰ πῇ μὲ σιγουριὰ τί ἦταν. Ὥσπου ξαφνικά, μπῆκε στὴν αἴθουσα ὁ καφετζής!!!
Ὁ καφετζὴς ἦταν Αμερικανὸς ὀρθόδοξος χριστιανός, καὶ τοῦ ἄρεσε μάλιστα κάθε καλοκαίρι νὰ ἐπισκέπτεται τὸ Ἅγιον Ὄρος. Στεναχωρήθηκε μάλιστα πολύ, ἐπειδή, λόγῳ τοῦ κορωναϊοῦ, δὲν μπόρεσε φέτος νὰ τὸ ἐπισκεφθῇ. Ἐπισκέπτονταν τακτικὰ καὶ τὸν γέροντα Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνας.

  • Ἄ! πολὺ ὡραία εἶναι ἡ φάτνη σας, εἶπε μπαίνοντας.
  • Καὶ πῶς τὴν βλέπεις ἐσὺ τούτη ἐδῶ τὴν φωτογραφία γιὰ φάτνη, τὸν ρώτησαν οἱ «εἰδικοί».
  • Μά, εἶναι φῶς φανάρι, τοὺς ἀπήντησε ἐκεῖνος.
  • Βρέ, τὸ φῶς τὸ βλέπουμε, ἀλλὰ ποῦ εἶδες ἐσὺ τὴν φάτνη;
  • Νά, κοιτάξτε ἐδῶ! καὶ τοὺς δείχνει ἕνα σημεῖο τῆς φωτογραφίας μὲ ἕνα μακρὺ χάρακα ποὺ πῆρε στὸ χέρι του. Αὐτὸ εἶναι ἕνα, ἂς ποῦμε, βραχῶδες ἄστρο. Εἶναι τὸ σπήλαιον. Καὶ πιὸ κεῖ ἡ Παναγία, ἡ ὁποία «ἑτοιμάζεται» γιὰ τὶς 25 τοῦ μηνός. Δίπλα της, αὐτὴ ἡ φιγούρα, εἶναι ὁ μνήστωρ Ἰωσήφ. Τὸ φῶς εἶναι τῶν Ἀγγέλων, οἱ ὁποῖοι ἑτοιμάζονται καὶ αὐτοί. Ὁ Χριστὸς θὰ ἐμφανισθῇ τὴν 25ην τοῦ μηνός. Θὰ ἀπουσιάζουν οἱ Ποιμένες καὶ οἱ Μάγοι, ἀφοῦ ἐκεῖ δὲν ὑπάρχουν, ἀλλὰ ἀντ’ αὐτῶν θὰ παραβρίσκεται ὅλη ἡ χορεία τῶν Ἁγίων, ἀπὸ Ἀδὰμ μέχρις καὶ τῶν ἐσχάτως τελειοθέντων.
  • Καὶ καλά, τὸν ρώτησε κάποιος, δὲν θὰ γεννηθῇ στὴν Γῆ φέτος ὁ Χριστός;
  • Ἀφοῦ δὲν μὲ θέλετε, θὰ γεννηθῶ κι ἐγὼ ἀλλοῦ!!!, διεμήνυσε ὁ ἴδιος σὲ κάποιον, εἰσέτι ζῶντα, ἅγιον γέροντα,
  • Γιατί, τοῦ ἀπήντησε ὁ γέρων, μήπως σὲ ἤθελαν καὶ ὅταν γεννήθηκες, πρὶν ἀπὸ 2000 χρόνια; Ἐσὺ ὅμως γεννήθηκες.
  • Τότε δὲν μὲ ἐγνώριζαν. Καὶ γεννήθηκα γιὰ νὰ μὲ γνωρίσουν.
  • Μά, καὶ ὅταν σὲ ἐγνώρισαν, συνέχισε ὁ γέρων, σὲ κατεδίωκαν, καὶ ζωντανόν, καὶ νεκρόν, καὶ ἀναστημένον, καὶ ἀναληφθέντα!!!
  • Ναί, εἶχα ὅμως τοὺς φίλους μου, καὶ χάριν αὐτῶν κάθε χρόνο «ξαναγεννιόμουν». Τώρα ὅμως, ὅπως λέει καὶ ἡ νεολαία, «ἔφαγα πόρτα» ἀπ’ τοὺς ὑποτιθεμένους φίλους μου!
  • Μά, καὶ τώρα ἔχεις φίλους! Λίγους, ἀλλὰ ἔχεις!
  • Τὸ ξέρω! Μὴ χολοσκᾷς ὅμως γι’ αὐτούς. Αὐτοὶ θὰ ἔλθουν οἱ ἴδιοι νὰ μὲ βροῦν. Ὅσο μακρυά τους καὶ ἂν φαίνεται στοὺς πολλοὺς ὅτι εἶμαι. Ἔχουν τὴν κλίμακα νὰ ἀνέβουν ὥς ἐδῶ πάνω, γιὰ νὰ γιορτάσουμε μαζἲ τὴν γέννησί μου! Οἱ ὑπόλοιποι ἔχουν, λένε, τοὺς «εἰδικοὺς» καὶ τὴν ἐπιστήμη! Δὲν μὲ χρειάζονται ἐμένα! Δὲν εἶδες τί ἔγινε μὲ τὴν Ἀνάστασί μου; Ὡς οἱ Ἑβραῖοι τότε, τὴν ἀπέκρυψαν! Ἄστον, λένε τώρα, νὰ μὴ γεννηθῇ, γιὰ νὰ μὴ ἑορτασθῇ καὶ ἡ Ἀνάστασίς του πάλι! Γι’ αὐτὸ καταδιώκουν καὶ ὅποιον Ἅγιό μου γιορτάζει. Ἀντὶ νὰ τοὺς ἐπικαλεσθοῦν δημοσίως, καὶ μὲ τὴν Χάρη μου νὰ τοὺς ἰατρεύσουν, κλείνουν τοὺς Ναούς, καὶ τοποθετοῦν κορδέλλες, ὡς ἐὰν οἱ Ναοὶ εἶναι τόποι ἐγκλήματος, καὶ οἱ Ἅγιοί μου καθ’ ἕξιν ἐγκληματίες!
    Καὶ πάλιν, Βαραββᾶν αἰτοῦνται. Ὄχι οἱ ἄθεοι. Ὄχι οἱ ἄθρησκοι. Ὄχι οἱ ἀλλόθρησκοι. Ὄχι οἱ αἱρετικοί. Ἀλλ’ οἱ, δῆθεν, Ὀρθόδοξοι Ἀρχιερεῖς καὶ Ἱερεῖς. Οἱ δῆθεν φίλοι μου! Οὔτε ἴση μεταχείρησι σκύλων καὶ πιστῶν μου ἀξίωσαν οἱ Ἀρχιερεῖς μου. Ἃς τὸ ζητοῦσαν, καὶ ἂς μὴ γίνονταν ἀποδεκτό τὸ αἴτημά τους. Ἂς προσπαθοῦσαν, τοὐλάχιστον. Καὶ ἂς μὴ μιλήσω γιὰ τὴν προσβολὴν τὴν γινομένην εἰς τὸ πρόσωπον τῆς Μητέρας μου, τῆς Παναγίας, διότι ὑπάρχει κίνδυνος νὰ μὲ κατηγορήσουν καὶ γιὰ… οἰκογενειοκρατία!!!
    Καὶ γιὰ τὸν Καίσαρα δὲν θὰ μιλήσω, τώρα. Χθὲς τὸ βράδυ τὰ βρῆκαν πάλι… σκούρα οἱ «εἰδικοί» καὶ ἡ ἐπιστήμη, διότι διεπίστωσαν μεταλλαγὴ τοῦ κορωναϊοῦ, καὶ τρέχουν καὶ δὲν φθάνουν. Ἐὰν ὅμως ρωτοῦσαν τὸν ἅγιο Νικόλαο ἢ τὴν ἅγιο Σπυρίδωνα ἢ ὁποιονδήποτε ἄλλον Ἅγιο, θὰ τοὺς ἔλυνε τὸ πρόβλημα στὸ πῖ καὶ φῖ! Δὲν θὰ χρειάζονταν κἂν ἡ… διαμεσολαβησι τῆς Παναγίας, οὔτε ἡ δική μου παρέμβασι, ἀφοῦ τὰ πάντα ἄλλως τε «ἐν τῷ ὀνόματί» μου γίνονται. Ὑπάρχει καὶ ὁ κίνδυνος, ὄχι γιὰ μένα, ἐπειδὴ κάτω τῶν τεσσάρων ἐτῶν δὲν εἶναι ὑποχρεωτικὴ ἡ μασκοφορία, ὑπάρχει, λοιπόν, ὁ κίνδυνος νὰ ζητήσουν νὰ φορέσῃ μάσκα καὶ ἡ Παναγία Μητέρα μου! Θλιβερὰ πράγματα. Ὁ δὲ Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρος ἀπεφάσισε νὰ κοινωνῇ στοὺς πιστούς μου τὸ Αἷμά μου καὶ τὸ Σῶμά μου μὲ κουταλάκι μιᾶς χρήσεως, καὶ ἀπαιτεῖ τὸ ἴδιο νὰ γίνεται ὁ… Πορτοσάλτε, ἀλλὰ καὶ ὁ νέος ἐκπρόσωπος τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Μητροπολιτης Ἰλίου Ἀθηναγόρας λέγει ὅτι κάτι τέτοιο δὲν ἀντίκειται στοὺς ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ἑκκλησίας, καὶ μπορεῖ νὰ γίνῃ, ἂν τὸ ἀποφασίσουν ὅλοι. Γι’ αὐτό, γέρων, φέτος θὰ… γεννηθῶ… ἀλλοῦ!!! Καὶ ἂν δὲν ἀλλάξουν μυαλά, τὸ ἴδιο θὰ κάνω κάθε χρόνο!!! Νὰ μείνουν χωρὶς ἐμένα, ἀλλὰ μὲ τοὺς «εἰδικούς» τους καὶ τὴν ἐπιστήμη τους!!!
  • Αὐτὰ μοῦ εἶπε, συμπλήρωσε ὁ καφετζής, αὐτὸς ὁ ἅγιος γέρων ὅτι τοῦ διεμήνυσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.
  • Τί κολοκύθια εἶναι αὐτὰ ποὺ λές, τοῦ εἶπε κάποιος. Ἡ φωτογραφία αὐτὴ ξεκίνησε νὰ ἔρχεται πρὸς ἐμᾶς πολλὰ δισεκατομμύρια ἔτη πρίν.
  • Ξεχνᾷς, ἀπήντησε ὁ καφετζής, ὅτι παρελθόν, παρὸν καὶ μέλλον γιὰ τὸν Θεό, ἂν δὲν εἶναι τὸ ἴδιο, εἶναι πάντως μόνον μία στιγμή; Ἀλλὰ δὲν μᾶς ἀρέσει οὔτε νὰ φαίνεται ὅτι μᾶς ἐγκαταλείπῃ Ἐκεῖνος, ἐπειδὴ μᾶς ἀρέσει νὰ τὸν διώχνουμε ἐμεῖς!!!
  • Βρέ, καλὰ κάνουμε ἐμεῖς, εἶπε ἕνας ἄλλος, καὶ παραδεχόμαστε μόνο ὅ,τι πίπτει στὴν ἀντίληψί μας! Πάτερ ἡμῶν, ῥῦσαι ἡμᾶς ἐκ τοῦ πονηροῦ, εἶπε ὁ καφετζὴς κάνοντας ὀρθοδόξως τὸν σταυρό του, καὶ ἀπεχώρησε!…

(Χριστούγεννα 2020)

Εθνικισμός ή «Πατριωτισμός»;

έννοιες ταυτόσημες και τόσο διαφορετικές. 

Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι ακούω και διαβάζω σε σχέση με τον «Πατριωτισμό» και τον Εθνικισμό. 
ΠΡΕΠΕΙ λένε, κάποιοι, να ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ, αλλά ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ. Ο πατριωτισμός είναι … καλός, ενώ ο εθνικισμός είναι … κακός, κι αυτό διότι οι πατριώτες απλώς αγαπούν την πατρίδα τους ενώ οι εθνικιστές μισούν «τους άλλους» και άλλα φαιδρά. 

Στη συζήτηση εμπλέκονται: 
* Όσοι εξακολουθούν να πολεμούν την έννοια του Έθνους και του Εθνικισμού κι όλοι μας καταλαβαίνουμε ή γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ποιοι είναι.
 * Όσοι αναλογίζονται τα χρόνια πού σπατάλησαν κουβαλώντας νερό στο μύλο του προλεταριακού διεθνισμού, στα κάθε λογής κομμουνιστικά κόμματα όπου η έννοια Έθνος και Εθνικισμός ήταν απαγορευμένες. 

*** Το δίλημμα είναι μια απλή ανοησία. Στην πραγματικότητα απασχολεί μόνο όσους δεν διάβασαν Περικλή Γιαννόπουλο ή Ίωνα Δραγούμη ή Δημήτρη Βεζανή ή Ιωάννη Συκουτρή ή Κωστή Παλαμά. 
*** Το δίλημμα δεν υφίσταται στην πράξη. Ο Εθνικισμός είναι κοσμοθεωρία, αλλά ΚΑΙ στάση ζωής! 
Ο Κωστής Παλαμάς το είχε κατανοήσει σε όλη του τη διάσταση και διευκρίνιζε –από τότε- απαντώντας ότι «Ο πατριωτισμός είναι έμφυτος, και εγώ είμαι ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ!» σε επώνυμο διεθνιστή της εποχής του. 

Ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ λοιπόν είναι παθητικός προσδιορισμός. Αντίθετα ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ είναι μαχητικός προσδιορισμός, είναι τρόπος ζωής που καταξιώνει τον άνθρωπο-πολίτη, μέσα από επίπονο αγώνα που κρύβει όλο το μεγαλείο του Εθνικισμού! Άλλωστε «χρωστάμε σ’ όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ’ρθούνε, θα περάσουν, κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί!» 

«Πατριώτες» είναι τα εκατομμύρια των Ελλήνων που μπροστά στην τηλεόραση τους περιμένουν κάποιους να τους … σώσουν για να μην χαθεί … το Έθνος. 
 Οι Εθνικιστές 
** δίνουν -καθημερινά- τη μάχη για την εθνική υπόσταση.
** αρνούνται να γίνουν «βούτυρο στο ψωμί» των αφεντικών της παγκοσμιοποίησης. 
** είναι Επαναστάτες! 

Επώνυμοι Έλληνες -με αριστερές και φιλελεύθερες αντιλήψεις- γράφουν επαινετικά για τον Εθνικισμό: * Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, στο βιβλίο του «Ο Εθνικισμός» αναφέρει: 
«Από ότι εξετέθη έως τώρα είναι φανερόν ότι ο Εθνικισμός είναι μία μορφή εκδηλώσεως του εθνικού αισθήματος. Αυτό πάλιν έχει την ρίζαν του εις το κοινωνιολογικόν ένστικτον, αποτελεί μίαν ανωτέραν εκδήλωσιν αυτού». 
* Ο Ίωνας Δραγούμης στο βιβλίο του ο «Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες» τονίζει: 
 «…Για να ζήσω περισσότερο πρέπει να συνδεθώ με το Έθνος μου. Συνδέομαι με το Έθνος μου όταν προσπαθώ να το δυναμώσω, διοχετεύοντας όλες τις δυνάμεις μου εκεί, δηλαδή σ’ αυτόν το σκοπό». 
* Ο Δημήτρης Ευαγγελίδης στην «Πολιτική Ορολογία» [εκδόσεις «Λάβρυς», Αθήνα 1980] δηλώνει: «Εθνικισμός: όρος συνώνυμος του Πατριωτισμού, της Φιλοπατρίας. Αντίθετος του Διεθνισμού. Υποδηλώνει αφ’ ενός μεν την στάσιν ενός ατόμου με ανεπτυγμένην εθνική συνείδησιν, το οποίον αγωνίζεται αδιακόπως δια την προκοπήν του Έθνους του, αφ’ ετέρου δε την κοσμοθεωρίαν εκείνην της οποίας θεμελιώδης αρχή είναι η άποψις ότι το συμφέρον του έθνους προέχει κάθε άλλου συμφέροντος ή επιδιώξεως ατομικής ή ομαδικής. Ο Εθνικισμός διαφέρει τόσον του Σωβινισμού όσον και του Ιμπεριαλισμού προς τους οποίους δεν πρέπει να συγχέεται». 

* Το περιοδικό «Ρεσάλτο» (Ιανουάριος 2007) που εκδίδεται από επώνυμα στελέχη της (κομμουνιστικής-εξωκοινοβουλευτικής) αριστεράς -που κάνοντας την ανάγκη φιλότιμο ντύθηκαν με προβιά πρόβατου, σε άρθρο με τίτλο «Ο τεχνητός μπαμπούλας του Εθνικισμού», αναφέρει: 
«…Είναι ξεκάθαρο πλέον, ότι στην εποχή της κατάργησης των εθνικών συνόρων, ο Εθνικισμός προβάλλει υπό την φυσιολογική του μορφή ως η μοναδική μορφή Αντίστασης στο κοσμοπολιτισμό της παγκοσμιοποίησης γι’ αυτό και σήμερα βρίσκεται στο στόχαστρο των υποτακτικών της. Εκείνο, ωστόσο, που είναι άδικο, είναι να «χρεώνουμε» στον Εθνικισμό τις συνέπειες των πράξεων του καπιταλιστικού Ιμπεριαλισμού (που στην ουσία και στις διακηρύξεις του είναι αντεθνικός). Όλα τα δεινά της ιστορίας προέρχονται, όχι από τον Εθνικισμό, αλλά από την προσβολή του. Όταν υπάρχει σεβασμός στην εθνική ιδιαιτερότητα και στην γη κάθε λαού, τότε ο Εθνικισμός γίνεται πηγή πνευματικών αξιών. Όσο δεν υπάρχει Ιμπεριαλισμός, ο Εθνικισμός δεν υποχρεώνεται σε αναμέτρηση. Κι όσο δεν υπάρχει εθνική αλλοτρίωση από εισροές ξένων, ο Εθνικισμός δεν αμύνεται». 

Μη τους ακούτε λοιπόν, προσπαθούν να σας τρομάξουν. Καθημερινά επιβάλλεται να κάνουμε Εθνικιστικές επιλογές κι όχι επίδειξη κομματικής νομιμοφροσύνης. Ο κίνδυνος εθνικής αλλοτριώσεως από τις εισροές ξένων είναι πασιφανής. Έχει περάσει τα σύνορα της χώρας μας και ήδη χτυπά την εξώθυρα καθενός από μας. Επιβάλλεται να συνειδητοποιήσουμε ότι το Έθνος των Ελλήνων ΔΕΧΕΤΑΙ ΟΛΟΜΕΤΩΠΗ και ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΗ επίθεση και βρίσκεται σε (νόμιμη) άμυνα. 
Οι Εθνικιστές είμαστε υποχρεωμένοι και ταγμένοι σε αναμέτρηση.



Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2021

Θείο Κήρυγμα (Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Αγρινίου)



Δημήτριος Γεωργ. Δάτσικας

* Ιατρός Γενικού Νοσοκομείου Αγρινίου
* Ιεροκήρυκας Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας & Ακαρνανίας




Τόπος: Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Αγρινίου
Κήρυγμα: 27ης Δεκεμβρίου 2020


Θείο Κήρυγμα (Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Αγρινίου)


Δημήτριος Γεωργ. Δάτσικας

* Ιατρός Γενικού Νοσοκομείο Αγρινίου 
* Ιεροκήρυκας Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας & Ακαρνανίας




Τόπος: Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Αγρινίου.
Κήρυγμα: 17ης Ιανουαρίου 2021.



Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2021

Ὁ κύβος ἐρρίφθη!


(γράφει ο Αθανάσιος Γεωργ. Δάτσικας)
athan.dat@gmail.com
 
Καλλιθέα 15 ανουαρίου 2021
 
          Μ τ δεδομένα τ ποα μέχρι σήμερα χω τάσσομαι ΚΑΤΑ το μβολιασμο γι τν κορωναϊό. Ἐὰν δ δν μπορέσω ν τν ποφύγω θ εμαι π τος τελευταίους, ποος θ τν ποστ ς ποτέλεσμα σελγος πράξεως βίας κα καταναγκασμο.
 
Ποα τ δεδομένα;
 
          Ο διεθνς, λλ κα ο νταθα, πίσημοι πρ το μβολιασμο «εδικοί», πολιτικο κα... Μητροπολτες, οδν πέραν το ρητορικο φηγήματος περ σφαλος μβολιασμο προσάγουν τεκμήριον. πλς, νευ ποδείξεων, λέγουν τι εναι σφαλς κα... ελογημένος, άκολουθοντες ταρετικν δόγμα το πίστευε κα μ ρεύνα!!!  Ο «εδικοί», διακηρύττουν ο φηγηταί, γνωρίζουν κα ατος a priori πρέπει ν μπιστευώμεθα. μως στς Δημοκρατίες ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ. Πολλ δ μλλον μβολιαζόμενος, ποος στν Νόμο περ Μητρώου μβολιασμο, αθαιρέτως, νηθίκως, ντιεπιστημονικς κα ντιδημοκρατικς, καλεται «σθενής», ν δν εναι, κα γιατ λλως τε μβολιάζεται, γι ν μ σθενήσ.
 
          Κα ν ο πρ το μβολιασμο φηγητα οδν πέραν το πίστευε κα μ ρεύνα φηγονται, ο διες ο κατασκευάστριες το μβολίου φαρμακοβιομηχανίες ξαπολύουν τ βέλη τους κατ... το προϊόντος τους (το μβολίου)!!!
 
          τσι: pfaizer (ατς κυρίως τ μβόλιο τν λλάδα νδιαφέρει) στ «φυλλάδιά» της (νδεικτικς) ναφέρει: α) ο μβολιαζόμενοι πρέπει γι 2 χρόνια ν βρίσκονται π παρακολούθησι· β) δν γιναν ρευνες σ σθενες (λ.χ. καρκινοπαθες)· γ) δν γιναν ρευνες γι τ ν πηρεάζεται τ μητρικ γάλα· δ) τ δεγμα τν πειραμάτων, καίτοι φαίνεται μεγάλο, εναι μικρ διότι ομισο συμμετέχοντες λαβαν πλς... κοιν ρό!!! Ατ κα λλα ναφέρουν τ «φυλλάδια» τς pfizer κα παρόμοια κα τ τν λλων φαρμακοβιομηχανιν.
 
          Κάποιοι καλόπιστοι σχυρίζονται τι τσι συνέβαινε πάντοτε μ τ μβόλια (λ.χ. τς πολυομυελίτιδος κλπ). Στν ρχ οδες ταν βέβαιος γι τς παρενέργειές τους. Μάλιστα! μως, στ ρχικό τους στάδιο, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ Ο ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ!!!  πολυομελίτις ταν γνωστ π τ... 1840!!! κατ κα βάλε χρόνια πρ τς νακαλύψεως το μβολίου. Τ 1950 γινε μβολιασμς το πρώτου παιδιο, κτάχρονου γοριο. Μετ δ παρέλευσιν κανο χρόνου, 6-8 τν, (1956-1958) ρχισε μαζικς μβολιασμς στ τότε Βελγικ Κογκ κα τν Πολωνία. (Στν λλάδα ρχισε περ τ 1963-1965). Μπορε κάποιος εδικς ν μς πληροφορήσ μ ποα ραγε κριτήρια πελέγησαν, μάλιστα μετ τν παρέλευσιν το ελόγου χρόνου τς ξαετίας, ο δύο ατς χρες;
 
          Δική μου γνώμη εναι τι τ μν Βελγικ Κογκ πελέγη διότι ς πανάπτυκτο κα... μαρο(!!!) δν θ εχε, γι τος ποφασίσαντες, σημασία, ν θ φίστατο μεγάλες κα θανατηφόρες παρενέργειες, δ Πολωνία πελέγη διότι τελοσε π κομμουνιστικν δικτατορίαν. Τ διο συμβαίνει κα σήμερα, μ τν διαφορ τι πανάπτυκτοι θεωρονται λοι ο λαο τς γς, πλν μις λίτ, τν δίων δηλαδή τν ποφασιζόντων. δ δικτατορία πιβάλλεται δι το Νόμου κα τς παραπληροφορήσεως, ς παλαι λλ κα σήμερα γι λλα θέματα πιβάλλεται δι το jus gladii (= δίκαιον το ξίφους). τσι κα σήμερα ν τος πράγμασιν μβολιασμς εναι ποχρεωτικς (παγορευσις εροπορικν μετακινήσεων ρχικς, κα βλέπουμε!...).
 
          πίσης, ποον το τ ποσοστν το πληθυσμο τν δύο ατν χωρν π το παγκοσμίου; λάχιστον σχετικς. τσι, ν κάτι δν πήγαινε καλά σ’ ατές, πόλοιπος παγκόσμιος πληθυσμς δ θ κινδύνευε. Τώρα καθίσταται πειραματόζωο λη νθρωπότης, ν ο διοι παραδέχονται θνησιμότητα π 0,2% ως 0,5% π το γενικο πληθυσμο, κα 0,15% π τν νοσησάντων, χι κρουσμάτων, πως λένε, λλ νοσησάντων. Κα ν ληφθ π’ ψιν τι σ ατ τ 0,15% συναριθμεται κάθε θάνατος π μ κορωναϊό!!! 
 
          Κα πάλιν θ σχυρισθ εκολόπιστος: Κα στ παλαι μβόλια πρχε τ διακύβευμα, καθένας παιρνε τ... ρίσκα του κα ναλάμβανε τος κινδύνους. Μάλιστα! μως πρέπει ν μς πον ποι το τότε τ διακύβευμα, κα ποι σήμερα. Τότε, στν κραία περίπτωσι, τς ποιες παρενέργειες θ σταματοσε θάνατος το μβολιασθέντος. Τώρα, τ διακύβευμα εναι μεταλλαγμένη χι μορφ τς νθρωπίνης ζως, φο τ μβόλιο διοχετεύεται κα δρ στν πυρνα τς ζως, στ νθρώπινο DNA!, φο τρόπος παρασκευς τν σημερινν γι τν κορωναϊ μβολίων εναι διαφορετικς κα πρωτόγνωρος. Παρενέργεις τς ποες χρόνος μόνον θ πιβεβαιώσ θ ποκλείσ, κα τς ποες (ν πάρξουν) δν θ σταματ θάνατος, λλ θ κληροδοτονται στος πιγόνους μ τ  μεταλλαγμένο νθρώπινο(;) DNA. ρα παιτεται πολ περισσότερος χρόνος πειραμάτων κα δοκιμν, πρίν, χάριν τς Κοινωνίας, μβολιασμός καταστ ποχρεωτικός.
 
          Μ πάνω π λα, (παρ τ προαναφερθν παράδειγμα το Βελγικο Κογκ κα τς Πολωνίας, κα τ πειράματα π πολ παλαι στος νθρώπους γι νθρώπους(;) φρανκενστάιν), Κοινωνία διέθετε τότε σχυρότερον θικν πλισμν καταστέλλουσα περιστέλλουσα, τολάχιστον στν τομέα τς ατρικς, τν κόρεστον κάποιων βουλιμίαν πρς πόκτησιν πλούτου κα πιβολς των π τν μαζν. (πεχειρετο δι’ λλων τρόπων κα μεθόδων). μήπως δύναται κάποιος ν σχυρισθ τι σημεριν παγκόσμια Κοινωνία μας δν εναι μοραλιστική;;;
 
          Ο πρ τς ζως μν κα τς γείας φειδόμενοι, παραβλέπουν τ γεγονός τι τ 2019 ς πρώτη ατία θανάτου παγκοσμίως καταγράφονται ο κτρώσεις οἱ ὁποῖες σύμφωνα με το ιατρικό περιοδικό The Lancet [
https://tinyurl.com/y3pr6f5j Διαβάστε το δημοσίευμα] εθύνονται γι τν λιγγιώδη ριθμ τν 73 κ. θανάτων!!!
          Κα δν παραβλέπουν πλς ατ τ γεγονός, λλ εναι ο διοι, ν πολλος, κενοι ο ποοι νομιμοποίησαν τς κτρώσεις κα προτρέπουν ες τ ν πραγματοποιονται. Κα δν σκοτώνουν μόνο τ βρέθη, λλά, ο… δημοκράτες ατοί, στραγκαλίζουν κα πσαν φωνν διαμαρτυρίας πως τν γραυγή: «φστέ με ν ζήσω»!!!
 
          κουσα προσφάτως (5/1/2021) τν Θεσσαλονικέα ψυχίατρο Κλεάνθη Γρίβα σ συνέντευξί του στν Εα Μαυρογένη (ertopen 106, 7) τι  Διευθύνων σύμβουλος τς φαρμακοβιομηχανίας MERCK περ τ 1980, παρατηρντας τ κέρδη τν φαρμακοβιομηχανιν ν μειώνονται, λόγ τς καλς γείας τν νθρώπων, επε:
«Πρέπει ν φεύρουμε φάρμακα, γι τος... γιες»!!! ( δήλωσίς το Συμβούλου δημοσιεύθη στ περιοδικ NATURE).
Κα ρχισε παρασκευ διαφόρων φαρμακευτικν (χημικν) παρασκευασμάτων γι τος γιες!!! Κα ν τ να παρασκεύασμα γι ν μ πάθουμε ατό, κα ν τ λλο γι ν μ πάθουμε τ λλο, κα τράβα κορδέλλα!... Κα στ τέλος προσβάλλεται τ παρ π τ πολλ χημικά, π τ ποα «κυκλοφορον» στν ργανισμό μας, κα ρρωσταίνουμε πράγματι, γι ν λάβουμε μ τν σειρά, τώρα, φάρμακα γι ν ποκαταστήσουμε τν πολεσθεσαν γείαν μας, ν πλέον ποκαθίσταται!
 
          Κα ν τόσο πολ μς γαπον ο «καλο σαμαρτες» πολιτικοί, «εδικο» ατροί, φαρμακοβιομήχανοι κλπ, γιατ δν παγορεύουν τ μεταλλαγμένα τρόφιμα;
 
          κουσα, στ δια συνέντευξι το Κλεάνθη Γρίβα (βλ. ν. 5/1/2021) τι λειτουργον σήμερα στν γ 1.000 πυρηνικ ργοστάσια γι τν παραγωγ λεκτρικς νεργείας, κα σ καθένα π ατ λειτουργον 4-6 πυρηνικο ντιδραστρες. Γι τν ψξι νς μόνον ντιδραστρος παιτονται τησίως 500.000 τόνοι νερο!!! Τόσο μολυσμένο νερ ναρωτηθήκαμε πο καταλήγει; Στ ποτάμια, βεβαίως, στς θάλασσες κα τος κεανούς, κα π κε μέσ τς τροφικς λυσίδος στν ργανισμό μας, βεβαίως, βεβαίως. Γιατί, φο μς γαπον τόσο πολύ, δν τ σταματον; Γι ν γλιτώσουμε π πολλς χιλιάδες θανάτων, τος ποίους προκαλε δρσις ατ; Ποσοστ ΔΕΚΑΠΛΑΣΙΟ τολάχιστον το 0,2% - 0,5% τν κ το κορωναϊο θανάτων.
 
          Θ μς πον: τότε πρέπει ν τρτε λιγώτερο! Σ ατος παντμε:  Μάλιστα, κύριοι, ν λιγώτερο τρτε κα σες! Κα φο μς γαπτε τόσο πολύ, θ εσθε νομίζω πρόθυμοι ν μοιρασθτε τος πολλος κα χι μόνον τος δύο χιτνες σας!!! ξουσιαστα δυνατο κα κραταιο εσθε, σταματστε τώρα ατν τν συγκεκριμένη καταστροφή, κα στν θέσι τν πυρηνικν ργοστασίων δημιουργεστε ,τι λλο θέλετε... πράσινο!!! φστε τς γενικολογίες κα τ… πράσινα λογα!!! Τν λεγομένη πράσινη νάπτυξι. , κα τοτο ποιετε, τν πράσινη νάπτυξι, κκενο μ φίετε, τ κλείσιμο τν πυρηνικν ργοστασίων, τ δεύτερο λλως τε προϋπόθεσις το πρώτου.
 
          Δν εναι, λοιπόν, γάπη τους γι τν ζωή μας τ κίνητρό τους. Πρτον κα κυρίαρχον εναι ποταγή τν Λαν, κα μετ γι κάποιους δευτεροκλασσάτους κα τ χρμα. λλως τε Διάβολος, ποος πολλάκις μετασχηματίζεται κα ες γγελον φωτός, δν χρειάζεται χρμα! ποταγ σ ατν θέλει κα πιδιώκει κα τν κ μέρους μας... δοξολογίαν του!!!
 
        Οδεμίαν προσήγαγα μαρτυρίαν τν ντιτιθεμένων στν μβολιασμ μεδαπν κα λλοδαπν καταξιωμένων πιστημόνων (ατρν, νομικν, συνταγματολόγων, οκονομολόγων, Μητροπολιτν, θεολόγων κλπ), γι ν μ θεωρηθ, πως κενοι θεωρονται, «συνωμοσιολόγος»!
 
Υ.Γ. (νέκδοτο).
            Δύο ποντικο συζητον τ περ το κορωναϊου, πότε ρωτ πρτος:
     - Τί λές θ τ κάνουμε τ μβόλιο;
            Κα το παντ δεύτερος:

     - Χαζς εσαι; σε ν τ κάνουν πρτα ο νθρωποι, κα μετ βλέπουμε!!!

 

 

 
ΕπιστροφήTop