Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

Ο Ελληνικός ορυκτός πλούτος

ο Κώστας Κόλμερ και οι «Δ..ελαστίκ (οι)» οικονομολόγοι.

H Ελλάδα είναι πλούσια και πανίσχυρη, οι Έλληνες είναι κυρίαρχοι και τους συναντάμε παντού.  Το έλεγε και σύντομα θα το ξαναπεί στις εκπομπές του ο Κώστας Χαρδαβέλλας, ο «..Εγώ δεν είναι εθνικιστής…», επαυξάνει ο Λιακόπουλος που επιμένει ότι «…Θα έλθουν οι Έψιλον με τα διαστημόπλοια και θα μάς σώσουν…έχουμε αμύθητο ορυκτό πλούτο και θα ξεχρεώσουμε, ας μας πληρώσουν οι Γερμανοί τις -οφειλόμενες- πολεμικές αποζημιώσεις να υπερκαλύψουμε τα χρέη μας», ενώ ζητάει «…να μας πληρώνει ο πλανήτης ένα ευρώ για κάθε ελληνική λέξι ή κάθε χρήσι μαθηματικού θεωρήματος των αρχαίων Ελλήνων».

Προκειμένου να κατανοήσουμε τι συμβαίνει ας δούμε ένα παράδειγμα. Ο Κωνσταντίνος Κόλμερ, ο κορυφαίος Έλληνας οικονομικός συντάκτης ήταν από την αρχή υπέρ του «Ευρωπαϊκού μηχανισμού στηρίξεως», τον οποίο όμως, θεωρούσε ανεπαρκή για την σωτηρία της ελληνικής οικονομίας και επισήμαινε την ανάγκη μιας επιπλέον σειράς μέτρων και έφερε ως παράδειγμα, την αναδιάρθρωση του εταιρικού χρέους γνωστής εταιρείας τηλεπικοινωνιών, που και μετά από αυτή, εξακολουθεί να κινδυνεύει με χρεοκοπία.

Ποιος ακούει όμως στην Ελλάδα, τον Κόλμερ, όταν υπάρχουν οι αριστεροί «Δελαστίκ» οικονομολόγοι, που αθροίζουν το χρέος ιδιωτών και κράτους για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι άλλες χώρες έχουν μεγαλύτερο χρέος και να αναρωτηθούν γιατί εμείς κι όχι εκείνες οι χώρες, λες και πρόκειται να χρεοκοπήσουν οι ιδιώτες κι όχι το Ελληνικό κράτος.  Όμως όλοι οι «Δελαστίκ» της πολιτικής και συνδικαλιστικής αριστεράς, σφύριζαν αδιάφορα, υποστήριζαν και συμμετείχαν στο γλεντοκόπι των κυβερνήσεων των Σημίτη και Καραμανλή, που πλαστογραφούσαν τα οικονομικά στοιχεία, ενώ υποστήριξαν με κάθε τρόπο, ώστε να γίνει κυβέρνηση, τον γνωστό άθλιο Γενετικά Απροσδιόριστο Προδότη «…λεφτά υπάρχουν», και επέμεναν στη στήριξη τους αν και αρνιόταν να πάρει μέτρα μείωσης του ελλείμματος και παρότι κάθε μήνα ανακοίνωνε μεγαλύτερο έλλειμμα για το χρόνο που έτρεχε.

Είναι οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι που μετά το 1981 και την άνοδο του ΠΑΣΟΚ, πρωταγωνίστησαν ώστε να κρατικοποιηθεί η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων και να στηθεί η βιομηχανία των μαζικών διορισμών. Είναι οι «οικολόγοι» που εμπόδιζαν κάθε προσπάθεια εξορύξεως κοιτασμάτων, όλοι αυτοί σήμερα μας ζαλίζουν με τα πλούσια κοιτάσματα και την οριοθέτηση των ΑΟΖ.

Σύντομα θα ακούμε τις κραυγές τους, «…για τους ξένους που θα μας πάρουν τα ορυκτά…θα μολύνουν την περιοχή….θα εκμεταλλευτούν τους εργαζόμενους». Δεν τολμούν όμως να πουν κουβέντα, για εργασία, πειθαρχία, θεσμούς, οργάνωση, παιδεία, πολιτισμό, εθνική συνείδηση και όραμα. Αυτοί είναι οι λόγοι που δεν έχουμε αξιοποιήσει τον γνωστό ορυκτό πλούτο της Ελλάδος  και καταλήξαμε να συζητάμε γι’ αυτόν σε εκπομπές καφενειακού επιπέδου.

Η περιφρούρηση και τα παιδιά με τις αρβύλες


Χωρίς την παρουσία τους θα ήταν αδύνατες οι εκδηλώσεις

Πρόσφατα ταξίδεψα στην ιδιαίτερη πατρίδα μου και μίλησα με παλιούς μου φίλους και συναγωνιστές. Τα ίδια και τα ίδια όλα τα χρόνια – τα πολλά που ασχολούμαι με τον εθνικισμό και τον εθνικιστικό περίγυρο. Μόνο που πλέον οι συναγωνιστές μου ανακάλυψαν καινούριο σημείο τριβής. Την περιφρούρηση των δημόσιων εκδηλώσεων του κινήματος. Σε κάθε εκδήλωση σε ανοικτό ή κλειστό δημόσιο χώρο, η παρουσία περιφρουρήσεως είναι απαραίτητη στην Ελλάδα. Παλαιότερα, παρά την έντονη πολιτική δράση και τις ακραίες αντιπαραθέσεις, είχες τη βεβαιότητα ότι είναι μάλλον απίθανη η απειλή κατά της ζωής σου, εξ αιτίας των ιδεών και των απόψεων σου.

Σημαντικό ρόλο λοιπόν, για να μην πω την ΠΡΩΤΟΚΑΘΕΔΡΙΑ στο κομμάτι περιφρούρηση των δημόσιων εκδηλώσεων του Εθνικιστικού κινήματος, διαδραματίζουν οι νεαροί –κι όχι μόνο- ομοϊδεάτες του λαϊκού συνδέσμου «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ». Είναι τα παιδιά που σε όσες εκδηλώσεις συμπαρατάχθηκαν μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες Εθνικιστές, ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΕ εθνικιστική ΜΥΤΗ. Έχουν το σημαντικότερο έργο και τα καταφέρνουν σε βαθμό απόλυτο. Κάποιοι «ευαίσθητοι δημοκράτες», τους αποκαλούν ακραίους και λένε ότι, δεν επιθυμούν επαφή μαζί τους, όμως σε κάθε εκδήλωση, «τα παιδιά με τις αρβύλες» είναι εκεί, αποφασισμένα, ακροβολισμένα. Δεν είναι μάλιστα λίγοι εκείνοι, που όταν φθάνουν τα blocks  της «Χ.Α.»,  σκέφτονται «ας τολμήσουν να πλακώσουν οι αναρχόπρεζες». 

Ας αφήσουν τις κλάψες οι παλιοί μου συναγωνιστές και ας πάψουν να συμμερίζονται τις ανησυχίες του κάθε λογής «αριστερού πατριώτη» και των σωρών των πρόσφατα χρησμένων «κεντρώων πατριωτών» του «Ρεσάλτο» και των «λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων». Να καταλάβουν επιτέλους, ότι χωρίς «ακραίους», χωρίς «τα παιδιά με τις αρβύλες» θα καταλήξουν «υλικό» για την άσκηση των λοστών των «αναρχικών» του συστήματος.

Κάποιοι επίσης, διαμαρτύρονταν και θεωρούσαν ακραίο το σύνθημα «Λαός, Στρατός, Εθνικισμός», και συμφωνώ μαζί τους στο σκέλος του Στρατού. Ποιος στρατός; Οι μισοί αξιωματικοί είναι μέλη της ΚΝΕ και οι υπόλοιποι Πα.Σο.Κ και κάτι υπόλοιπα Νέα Δημοκρατία.  Όταν οι αξιωματικοί από δημοκρατοκαραβανάδες αρχίσουν να τιμούν τη στολή τους, τα ξαναλέμε. Η εθνικιστική στρατοκαυλίαση καθώς και η λατρεία για τα Σώματα Ασφαλείας, παρατράβηξε και δε ζούμε στην Εθνικιστική Ελλάδα για να δικαιολογείται.
Στο θέμα της περιφρούρησης όμως συναγωνιστές μου, αν δεν σας κάνουν «τα παιδιά με τις αρβύλες», αφήστε τους κεντρώους και αριστερούς πατριώτες να φέρουν αυτοί την επόμενη φορά, τις ντουντούκες.  Ζητήστε τους να φέρουν τα δικά τους παιδιά να κάνουν περιφρούρηση! 

Άντε διότι η κουβέντα κατάντησε αηδία...

Αποδεδειγμένα Δηλωσίας ο Μιχαήλ Γεωργίου Θεοδωράκης

Ο Μίκης των παραμυθιών, που απορώ πως δεν τα κάνει βιβλίο.

Απίστευτα πράγματα διηγήθηκε ο Μίκης Θεοδωράκης στον «Σκάϊ», στα πλαίσια της βιογραφίας του, που μετέδωσε σε συνέχειες το Κανάλι του Αλαφούζου, και που όταν απεργούν οι δημοσιογράφοι, τις ακούμε σε επανάληψη, μαζί με τις επίσης γνωστές αρλούμπες του Τ(σ)ατσόπουλου.
Σε κάποια συνέχεια ο  Μίκης διηγήθηκε τα κατορθώματα του στο «Κολαστήριο της Μακρονήσου», την περίοδο του Συμμοριτοπολέμου 1948-49. Έτσι μάθαμε ότι οι κακοί του Εθνικού Στρατού και της Βασιλικής Χωροφυλακής τον βασάνιζαν καθημε­ρινώς μέχρι θανάτου, με ανείπωτα βασανιστήρια που δεν δοκίμασε ποτέ κανείς Αγωνιστής της Δημοκρατίας. Δέκα φορές –έλεγε- ήταν ετοιμοθάνατος, αλλά πάντα κάτι συνέβαινε και - ως εκ θαύματος - γλύτωνε. Τα βράδια πάλευε με τους αρουραίους που του τρώγανε το πρόσωπο και το πρωί με τους –φασίστες βεβαίως, βεβαίως- χωροφύλακες που ζητούσαν από τους –δημοκράτες και αγωνιστές βεβαίως, βεβαίως-κομμουνιστές να υπογράψουν «Δήλωση Μετανοίας», κι όποιος αρνιόταν του σπάγανε ένα -ένα τα δάκτυλα.
Κατά χιλιάδες οι –δημοκράτες και αγωνιστές βεβαίως, βεβαίως-κομμουνιστές υπέγραφαν ότι αποκηρύσσουν τον «Ξενόδουλον Κομμουνισμόν», αλλά ο –δημοκράτης και κομμουνιστής βεβαίως, βεβαίως- Μίκης άντεξε και δεν υπέγραψε!
Στο τέλος είπε ότι έφυγε από την Μακρόνησο χάρις στον –δημοκράτη και μη κομμουνιστή- πατέρα του Γεώργιο, ο οποίος πήγε και βρήκε τους τότε (φασίστες) υπουργούς Κ. Καραμανλή - Γ. Παπανδρέου - Γ. Μαύρο και τους απείλησε (!) πως θα έχουν να κάνουν με το ντουφέκι του, αν δεν τον απελευθερώσουν!
 Οι (φασίστες) υπουργοί φοβήθηκαν (το δημοκρατικό και μη κομμουνιστικό ντουφέκι) του (δημοκράτη και μη κομμουνιστή)  μπαμπά Γιώργου Θεοδωράκη και έτσι ο (δημοκράτης και κομμουνιστής αγωνιστής) Μίκης βρέθηκε στην Κρήτη για ανάρρωση. Στο νησί ένας βοσκός του έφτιαξε το σπασμένο (δημοκρατικό και κομμουνιστικό) του πόδι που δεν μπορούσαν να του φτιάξουν οι (φασίστες) γιατροί του 401 Στρατιωτικού Νοσοκομείου! Όμως, την στιγμή που ο βοσκός του έφτιαχνε το πόδι πόνεσε τόσο πολύ (φασίστας προφανώς και ο βοσκός, αφού τον πόνεσε) που έπεσε νεκρός και οι (δημοκρατικές, κομμουνίστριες και μη) γυναίκες άρχισαν να τον μοιρολογάνε! Τελικά, απεδείχθη πως ήταν νεκροφάνεια, ενώ στη συνέχεια του επεισοδίου ο (δημοκράτης και κομμουνιστής αγωνιστής) Μίκης αναστήθηκε και η (φασιστική τότε και δημοκρατική μετέπειτα, έως και σήμερα) Ελλάς δεν τον στερήθηκε.

Συμπερασματικά, αντί να διηγείται @αλακίες, ας έλεγε απλά, ότι η «Δήλωση Μετανοίας και αποκηρύξεως του ξενόδουλου Κομμουνισμού» Μιχαήλ Θεοδωράκη του Γεωργίου, που δημοσιεύθηκε στα τέλη Μαρτίου του 1949 στην εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ», δεν είναι δική του, αν μπορούσε. 

Ξυπνήστε ρε. Σας δουλεύει!….

Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

Εκείνος κι εγώ

και η Δημοκρατία στα μέτρα του καθενός, μαζί με τα απαραίτητα συνδικαλιστικά τσιτάτα.


Περιγράφω ένα πραγματικό inbox διάλογο, όπως ακριβώς αποτυπώθηκε σε ένα από τα κοινωνικά δίκτυα που συμμετέχω. Οι followers ή οι φίλοι μου στα δίκτυα είναι λίγοι και τους επιλέγω με συγκεκριμένα κριτήρια όπως,
* να τους γνωρίζω όντως προσωπικά ή
* * να έχουμε κοινή καταγωγή.

Η περίπτωση του εν λόγω κυρίου συνδικαλιστή, εντάσσεται στη 2η κατηγορία. Διαπιστώνοντας ότι έχουμε κοινή καταγωγή, τον πρόσθεσα στους φίλους ή followers και ανταποκρίθηκε σχεδόν άμεσα. Επαγγελματίας, συνδικαλιστής και κρίνοντας από την κατάληξη της διαδικτυακής μας γνωριμίας, επαγγελματίας συνδικαλιστής. Δύο ημέρες μετά την αρχική μας επικοινωνία βρήκα στο inbox το παρακάτω μήνυμα [διατηρώ την αρχική ορθογραφία και σύνταξη, καθώς μεταφέρω τα τμήματα του διαλόγου μας αυτούσια]:

« - Εκείνος: Αγαπητε με συγχωρήσεις που θα σε βγάλω απο φίλο μου αλλά οι φασιστικές σου αντιλήψεις μου προκαλούν αναγούλα μπορούμε να τα συζητήσουμε όποτε βρεθούμε αλλά δεν μπορούμε να είμαστε φίλοι!!!Σε ευχαριστώ.»
«- Εγώ: Ο ολοκληρωτισμός έχει πολλές μορφές. Μία από αυτές είναι και το να χαρακτηρίζεις τον άλλον κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια. Καθόλου δεν με ενοχλεί. Προφανώς και θα είχαμε πράγματα να συζητήσουμε. Ανταποδίδω τις ευχαριστίες σου.»
«- Εκείνος: Δεν σε εκρινα όπως το λες απλά διάβασα κάποια αρθρα σου στο ιστολογιο σου Παναιτώλιο που είναι ξεκάθαρα και δεν επιδέχονται ερμηνειων καθαρα δείχνουν το θαυμασμό τους σε φασιστικές οργανώσεις όπως είναι η Χρυσή Αυγή Αν δεν είναι δικές σου σκέψεις και εχω καταλάβει λάθος τότε οφείλω να ανακαλέσω!!»
«- Εγώ: Καθόλου λάθος δεν κατάλαβες. Ο χαρακτηρισμός είναι αυθαίρετος. Αφού λοιπόν είχες την ευγένεια να μου απαντήσεις να σου πω ότι αναγούλα έπρεπε να σου προκαλούν οι Τσοχατζόπουλοι, οι Παπανδρέου και οι Σημίτηδες, ομού με όλο τον πολιτικό συρφετό που λυμαίνονταν και λυμαίνονται τη χώρα. Η Χρυσή Αυγή στην οποία αναφέρεσαι αλλά και οτιδήποτε άλλο δεν συμφωνεί με τις κρατούσες πολιτικές απόψεις είναι απλά ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ. Ελπίζω να αποδέχεσαι ότι ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζεται και πολιτικά, κι όχι να τον χαρακτηρίζουν διάφοροι σύμφωνα με τις ολοκληρωτικές τους απόψεις. Πραγματικά επιβάλλεται να με διαγράψεις από φίλο σου. Που ακούστηκε συνδικαλιστής να έχει φίλο ΕΘΝΙΚΙΣΤΗ.»
«- Εκείνος:   Συμφωνω για το συμφερτο πους λες αλλά λύση δεν είναι ανθρωποί παραβατικοί με ρατσιστικα κόμπλεξ και με το μισο ποινικό κώδικο εναντίον τους μενεις ισως στην επιφάνεια και δεν κοιτάς σε βάθος όλοι αυτοί είναι επικίνδυνοι για την Ελλάδα ο καθένας μπορεί να προσδιοριζεται πολιτικά όπως επιθυμεί και απο εμένα σεβαστο εξάλλου όπως ελεγε και ο Βολταίρος διαφωνώ με αυτό που λες αλλά θα υπερασπιστώ και με την ζωή μου το δικαίωμα σου να το λες ελεύθερα κάτι που όλοι αυτοί οι φασίστες δεν μπορούν να το πράξουν και απαντούν με τσαμπουκα!»
«- Εγώ: Πόσο ρηχή είναι η προσέγγιση που κάνεις. Ποιος έχει το μισό ποινικό κώδικα; Μπορείς να μου γράψεις ένα-δύο ονόματα; Μπορείς να τα πεις δημόσια; Γιατί δεν το κάνεις προκειμένου να απαλλάξεις την κοινωνία; Έχεις και βήμα και θέση».
«- Εκείνος:  Κοιτα όσο για το τελευταίο σχόλιο που διάβασα και μάλλον ειρωνικό το βρήκα, σχετικά με το συνδικαλιστής …..[γράφει την επαγγελματική του ιδιότητα] και εθνικιστης φίλος , εχω να σου πω ότι όλοι αυτοί που θαυμάζεις για να αποκτήσουν πελατεία κομματική θεωρουν τους εαυτούσ τους ρυθμιστές της κοινωνίας, μονοπωλούν τον πατριωτισμό…. Ο συνδικαλιστής είναι ταυτόσημος όρος με τον αγωνιστή και η ....[γράφει την επαγγελματική του ιδιότητα] ταυτόσημη με την τηρηση του νόμου και δεν κάνει διακρίσεις σε λευκούς και μαυρους κρατούντες ή ποινούντες ο νόμος είναι νόμος. Οσο για όλα αυτά τα δημοσιευματα και τα μυθευματα ότι οι …..[γράφει την επαγγελματική του ιδιότητα] στηρίζουν τέτοιες οργανώσεις πιστεψέ με είναι αηδίες κουραφεξαλα και το γνωρίζω πολύ καλά ο …..[γράφει την επαγγελματική του ιδιότητα] είναι επαγγελματίας και απεχθάνεται τέτοια ιδεολογήματα σίγουρα υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά το συνολο είναι όπως σου το λέω.»
«- Εγώ:  Το ποιος και τι είναι ρατσισμός σ΄ αυτό το δύσμοιρο τόπο που κατοικείται από Ελληνόφωνους, είναι μεγάλη υπόθεση. Στην Ελλάδα ο μόνος ρατσισμός που υπάρχει είναι σε βάρος των Ελλήνων. Μόνο αυτοί είναι σε μειονεκτική θέση στον τόπο μας. Την ..[γράφω την επαγγελματική του ιδιότητα].. και όποιον άλλο θεσμό την υποκαθιστούν εκείνοι που εκμεταλλεύονται το ζωτικό χώρο που αφήνει ακάλυπτο. Προφανώς αφήσατε χώρο. Η φύση καλύπτει πάντα τα κενά που δημιουργούν οι ασυνείδητες και οι ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΕΣ παραλείψεις. Οι χαρακτηρισμοί είναι ίδιο των ολοκληρωτικών στις αντιλήψεις ανθρώπων. Αν θυμηθείτε βγάλτε και ανακοίνωση για τους δολοφόνους των συναδέλφων σας, που σύντομα ο συρφετός που υπερασπίζεσαι, αφήνει ελεύθερους, λόγω δεκαοκταμήνου. «Δημοκράτες» είναι άραγε, όσοι έκλεψαν τα λεφτά από το Δημόσιο Ταμείο, χρέωσαν και χρεοκοπούν τη χώρα; όσοι κάνουν υπεράκτιες εταιρείες; Αυτοί που γέμισαν τα κτίρια με διορισμένους αργόμισθους κοπρίτες; Αυτοί υποθέτω, είναι «Δημοκράτες». Αυτό υπερασπίζεστε; Γι' αυτό έχετε αγωνία; Τι φοβάστε; Μήπως χάσετε τους προστάτες και τα δεσμά σας;»

Ο πολιτικός μας διάλογος έκλεισε κάπου εδώ και συνεχίστηκε με την υποβολή των συλλυπητηρίων του για τον πρόσφατο θάνατο του πατέρα μου καθώς και για την πιθανή συνάντησή μας στον τόπο της καταγωγής μας, όπου θα είχαμε να πούμε πολλά.

Προσωπικά δεν αποφεύγω το διάλογο και την αντιπαράθεση, ακόμη κι αν κάποιες φορές παίρνει απλώς έντονη ή και σε κάποιες περιπτώσεις, θορυβώδη ή μορφή αντιπαραθέσεως. Επίσης στη λειτουργία του διαλόγου, δεν έχω οχυρωθεί πίσω από τους γνωστούς δογματικούς αφορισμούς, στους οποίους όλως περιέργως καταφεύγουν με θαυμαστή διαχρονική επιμονή όλοι οι «Δημοκράτες». Δεν επιλέγω επίσης τους φίλους μου με βάση την ιδεολογική ή την κομματική τους τοποθέτηση και δεν αποκλείω επιλεκτικά, όλους όσοι δεν συμφωνούν με τις δικές μου ιδεολογικές πεποιθήσεις.   

Το σημείωμα αυτό είναι κατάθεση της προσωπικής μου μαρτυρίας σε ότι έχει να κάνει με την κομματισμό, την πολιτική τύφλωση, όμως ΚΥΡΙΩΣ αφορά την επισήμανση του ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΤΡΟΜΟΥ, με τον οποίο περιχαράκωσε η αριστερά, ιδεολογίες, εν προκειμένω την ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ. Στέκομαι σ’ αυτό ακριβώς που επισήμανα και στο συνομιλητή μου. «Συνδικαλιστής», που σε ΠΟΛΛΕΣ περιπτώσεις είναι κυριολεκτικά ΣΥΝΔΙΚΑΛΗΣΤΗΣ, δεν είναι δυνατόν να έχει για φίλο του ΕΘΝΙΚΙΣΤΗ. Ο εθνικισμός φίλε μου, είναι στάση ζωής, δεν είναι αρπαχτή, αξιώματα, προβολή και άλλα τέτοια κουραφέξαλα δημοκρατικά.
Τώρα τοποθετήσεις όπως, «…. Ο συνδικαλιστής είναι ταυτόσημος όρος με τον αγωνιστή…», είναι να τις λες στα μωρά για να τρώνε το φαγητό τους όπως, «Αν δε το φας όλο, θα το φάει ο συνδικαλιστής» ή να τους το εύχεσαι προκειμένου να περάσουν ξεκούραστα τη ζωή τους, «Όταν μεγαλώσεις να γίνεις δημόσιος υπάλληλος και να προσπαθήσεις και συνδικαλι(ή και λη) στής».
Εν κατακλείδι λοιπόν, αδιαφορώ που ανήκεις πολιτικά και ιδεολογικά. Όμως μην πανηγυρίζεις που ζεις υπό καθεστώς τρόμου, μήπως σε χαρακτηρίσουν κάπως και σε τοποθετήσουν κάπου, έχοντας ως κριτήριο τους (διαδικτυακούς) φίλους σου. Μπορείς να συνεχίσεις να συναγελάζεσαι άφοβα (ως πότε; ελπίζω όχι για πολύ ακόμη) με τους «Τσοχατζόπουλους», τους «Παπανδρέου» και τους «Σημίτηδες», καθώς και με όλη την αριστερή και (νέο ή παλαιο φιλελεύθερη) νομενκλατούρα,  που ενέσκηψαν ως τυφώνας, κατέστρεψαν και λυμαίνονται τη δύσμοιρη Ελληνόφωνη χώρα.

Καλή αντάμωση στο χωριό, λοιπόν. Στη ζωή και στη σκέψη, πάντα (θα) μας χωρίζει ένα ποτάμι βαθύ και αδιάβατο. Η απόσταση ανάμεσα μας, οριοθετείται από την αντίληψη του ηρωικού τρόπου ζωής του Εθνικισμού που βιώνω από μικρό παιδί, με τους «Δημοκρατικούς» χείμαρρους του συνδικαλισμού, με τους οποίους ταξιδεύεις. Του βούρκου που από την μεταπολίτευση και μετά, αγκάλιασε ασφυκτικά και στο τέλος έπνιξε την Ελληνική κοινωνία και την οδήγησε στην αγκαλιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των Παγκόσμιων τοκογλύφων συνεταίρων του, σε κοινή προσπάθεια με το συρφετό των απατεώνων και καταχραστών του Δημοσίου χρήματος, τους οποίους στηρίζεις πολιτικά, σε υποστηρίζουν συνδικαλιστικά, και τους το ανταποδίδεις στην επαγγελματική σου ενασχόληση. Βλέπεις στην περίπτωση του συνδικαλιστή ούτε για επάγγελμα μπορεί να γίνει λόγος καθώς δεν εργάζεται, πολύ δε περισσότερο για λειτούργημα, καθώς η μόνη λειτουργία που διακονεί είναι η προσωπική του προβολή, ευζωία και καλοπέραση.

ΥΓ. Μην το ξεχάσω. Το σχόλιο που διάβασες για τον Εθνικιστή και στο συνδικαλιστή (ή και συνδικαληστή), δεν ήταν ειρωνικό. Αληθινό είναι.

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012

Νόμιμη άμυνα εναντίον ληστών

γράφει ο καθηγητής Αλέξανδρος Κατσαντώνης

Συντάραξε την κοινή γνώμη ο νεαρός φοιτητής ο οποίος πυροβόλησε με κυνηγετικό όπλο και σκότωσε έναν Αλβα­νό ληστή που μπήκε στο σπίτι όπου ζούσε με τους γονείς του κρατώντας ένα μαχαίρι για να τους λη­στέψει.
Και τι δεν γράφτηκε για το περιστατικό αυτό! Οτι μέσα στον ίδιο χρόνο είχαν ξαναμπεί ληστές άλλες δύο φορές και ότι ο νεαρός ζούσε με τον φόβο μιας νέας επίθεσής. Οτι δεν ήταν κανένα παλιόπαιδο, αλλά ένα καλό και ευγενικό παιδί, φοιτητής της Κτηνιατρικής. Οτι είδε τον ληστή να απειλεί τη μητέρα του με το μαχαίρι που κρατούσε. Οτι... σκόνταψε κι έπεσε, με αποτέλεσμα να εκπυρσοκροτήσει το όπλο κ.ο.κ.
Νομίζω ότι τα παραπάνω είναι τελείως περιττά, διότι το περιστατικό δικαιούται της ίδιας νομικής-ποινικής μεταχείρισης, ακόμα κι αν ο ληστής είχε ξαναμπεί στο σπίτι όχι δύο, αλλά δέκα φορές, αν ο νεαρός δεν ήταν «ευγενικός φοιτητής», αλλά 60χρονος αργόσχολος, ακόμα κι αν δεν είχε «σκοντάψει», αλλά με τον απολύτως δικαιολογημένο τρόμο ότι κινδυνεύει η ζωή του και η ζωή των γονιών του από τον οπλισμένο ληστή, πυροβόλησε με κυνηγετική καραμπίνα τον οπλισμένο με φονικό όπλο εισβολέα και μάλιστα ηθελημένα. Εναν εντελώς άγνωστο του εγκληματία, αγνώστου βαθμού αγριότητας, γνωρίζοντας μόνο το πλήθος πρόσφατων περιστατικών, κατά τα οποία ληστές σκότωσαν αθώους ανθρώπους, εισβάλλοντας στα σπίτια τους, για να τους αφαιρέσουν λίγα ευρώ.
Ειδικότερα: κατά το ισχύον ποινικό δίκαιο (άρθρο 22 Ποινικού Κώδικα), αποκλείεται ο άδικος χαρακτήρας της πράξης, ακόμα και της ανθρωποκτονίας από πρόθε­ση, σε περίπτωση που συντρέχει άμυνα, δηλαδή «αναγκαία προσβολή του επιτιθέμενου, στην οποία προβαίνει το άτομο για να υπερασπιστεί τον εαυτό του ή άλλον από παρούσα και άδικη επίθεση εναντίον τους». Η νομική βάση της άμυνας, ως λόγου που απο­κλείει τον άδικο χαρακτήρα της πράξης είναι η τήρηση της «Αρχής της διαφύλαξης του επικρατέστερου εννόμου αγαθού».

Ο αμυνομενος τίθεται χωρίς να φταίει ο ίδιος σε τίποτα προ του διλήμματος να προσβάλει έννομο αγαθό του αδίκως επιτιθέμενου ή να ανεχθεί την προσβολή του δικού του έννομου αγαθού, που μπορεί και να είναι το αγαθό της ζωής  του, από τον αδίκως επιτιθέμενο. Λαμ­βανομένου δε υπόψη ότι το έννομο αγαθό που κινδυ­νεύει είναι η ίδια η ζωή του αμυνόμενου και αυτή των οικείων του, η απάντηση στο ερώτημα, αν το αγαθό της ζωής του επιτιθέμενου ληστή είναι επικρατέστερο των εννόμων αγαθών του αμυνόμενου, είναι στην περίπτωση μας καταφανώς αρνητική. Δυστυχώς τίποτα απολύτως δεν μπορεί να καθησυχάσει τον αμυνόμενο, ότι ο επιτιθέμενος άγνωστος ληστής έχει την αγαθή πρόθεση να... σεβαστεί τη ζωή των ανθρώπων στο σπίτι των οποίων εισβάλλει τη νύχτα, οπλισμένος με φονικό όπλο. Η σκη­νή εξελίσσεται στιγμιαία και κάθε αστυνομική παρέμβαση είναι αδιανόητη. Η στάθμιση από τον αμυνόμενο των αγαθών που συγκρούονται και η αναγκαία προσβο­λή των αγαθών του επιτιθέμενου ληστή, για την εξουδε­τέρωση της επίθεσής του, είναι σχεδόν ταυτόχρονες.
Είναι απολύτως σαφής η βούληση του νόμου υπέρ του δεχόμενου την άδικη επίθεση αμυνόμενου. Τούτο συνάγεται από τον Ποινικό Κώδικα (παρ. 23), σύμφωνα με τον οποίο «ακόμα και σε περιπτώσεις υπέρβασης των ορίων τηδ άμυνας μένει ατιμώρητος και δεν του καταλο­γίζεται η υπέρβαση», αν ο αμυνόμενος «ενήργησε με αυτόν τον τρόπο εξαιτίας του φόβου ή της ταραχής που του προκάλεσε η επίθεση». Υπάρχει νομική διαφορά στην εκτίμηση των δύο συμπεριφορών, αλλά και η πρώ­τη και η δεύτερη οδηγούν στο ατιμώρητο.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει ο άνθρωπος που δεν θα καταλαμβάνετο από τρόμο, ξυπνώντας βίαια και βλέποντας έναν οπλισμένο (συνήθως με καλάσνικοφ) άγνωστο να απειλεί τη ζωή του. Αν, λοιπόν, συμπίπτει ο αφυπνισθείς να είναι και οπλισμένος, τότε τα πράγματα δεν έχουν πολλές πιθανότητες να τελειώσουν... χριστιανικά.

Πηγή: Εφημερίδα «Πρώτο Θέμα»


Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

«Η νέα γενιά υπό καθοδήγηση»

Το παράδειγμα του περιοδικού η Νεολαία (1938-1941).

Μια σπάνια σε ποιότητα έκδοση του Ιδρύματος «Κώστα και Ελένης Ουράνη» σε 902 σελίδες, παρουσίασε σε δημοσίευμά της η εφημερίδα «Η Καθημερινή». Το βιβλίο είναι του συγγραφέα Γιώργου Ανδρειωμένου, έχει τίτλο «Η νέα γενιά υπό καθοδήγηση: Το παράδειγμα του περιοδικού η Νεολαία (1938-1941)» και το δημοσίευμα έχει την υπογραφή της δημοσιογράφου Κατερίνας Σχινά.

«Στα χρόνια που εξέπνεε ο Μεσοπόλεμος και η τεταρταυγουστιανή δικτατορία επιχειρούσε να παγιώσει το «νέον κράτος» της, η ελληνική νεολαία οργανωνόταν θέλοντας και μη στη μεταξική Εθνική Οργάνωση Νέων, τη διαβόητη Εθνική Οργάνωση Νέων. Η οργάνωση είχε ιδρυθεί το 1938, στα πρότυπα της Οργάνωσης Νέων Balilla του μουσολινικού καθεστώτος, επιχειρώντας να συνδυάσει τη σωματική, συναισθηματική και κοινωνική χειραφέτηση των νέων με τη φυσική, ιδεολογική και πολιτική τους χειραγώγηση - αλλά στην ουσία χρησιμοποιώντας την πρώτη προκειμένου να γίνει πιο πειστική και αποτελεσματική η δεύτερη. 

Σκοπός της, σύμφωνα με τον νόμο, ήταν η «επωφελής διάθεσις του ελευθέρου από της εργασίας χρόνου των νέων, προς προαγωγήν της σωματικής και ψυχικής καταστάσεως αυτών και ανάπτυξιν του εθνικού φρονήματος και της πίστεως προς την θρησκείαν». Ο ομολογημένος σκοπός. Γιατί πίσω από τη λιτή διατύπωση λάνθανε ο ουσιαστικός και ανομολόγητος: η δημιουργία ενός μελλοντικού ερείσματος του καθεστώτος, καθώς αυτό δεν στηριζόταν σε μαζικό κόμμα ούτε έχαιρε λαϊκής αποδοχής. «Αν δεν κατορθώσωμεν να έχωμεν την Νεότητα με το μέρος μας, εχάσαμεν κυριολεκτικώς την μάχην», επισημαινόταν στο 1ο τεύχος του περιοδικού «Νέον Κράτος», του μηνιαίου επίσημου θεωρητικού οργάνου του καθεστώτος. Όσο για τον Μεταξά, εκείνος δεν έπαυε να διακηρύσσει σε όλους τους τόνους ότι «τα χρυσά του παιδιά», ο μελλοντικός «στρατός» της Ελλάδας, ήταν η αναντικατάστατη βάση για να ανανεωθεί η αποστολή της «φυλής».

Όμως για να «έχει την Νεότητα με το μέρος του», το καθεστώς χρειαζόταν το αντίστοιχο έντυπο: το φθινόπωρο του 1938 κυκλοφορεί η «Νεολαία», ως «επίσημον όργανον πνευματικής, ηθικής, κοινωνικής και πολιτικής αγωγής της ΕΟΝ». Βασικοί άξονες γύρω από τους οποίους οργανώνεται η ύλη είναι ο αντικοινοβουλευτισμός, ο αντικομμουνισμός, η πίστη στον θεσμό της βασιλείας, η προσωπολατρία, ο εθνικισμός και η προγονολατρία, και φυσικά το ανεξάντλητο τρίπτυχο «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Ωστόσο, η συντακτική ομάδα δεν ξεχνά πως απευθύνεται σε νέους και δεν περιορίζεται στην ιδεολογική διαφώτιση ή τη βαρύγδουπη εθνικοπατριωτική αρθρογραφία: συγκαταλέγει στην ύλη του στήλες ψυχαγωγικού περιεχομένου, φροντίζει επιμελώς την εικονογράφηση και δίνει ιδιαίτερη έμφαση στις συνεργασίες των αναγνωστών, οι οποίοι μάλιστα νουθετούνται να υιοθετήσουν τη «λαγαρή δημοτική», αφού «κάτι που βγαίνει από την καρδιά πρέπει να αποτείνεται στην καρδιά». 

Η παρουσία ονομάτων που αργότερα θα συνδέονταν με την Αριστερά (Σ. Δούκας, Μ. Αυγέρης, Ν. Καρούζος, Ν. Βρεττάκος, Μ. Θεοδωράκης), ο διακηρυγμένος δημοτικισμός του περιοδικού (είχε συζητηθεί ακόμη και η υιοθέτηση του μονοτονικού), η απόρριψη των έμφυλων διακρίσεων (αγόρια και κορίτσια αντιμετωπίζονταν ισότιμα) ή κάποιες ιδιαίτερα «προοδευτικές» θέσεις, όπως η καύση των νεκρών, συνυπάρχουν με την οργανωμένη προπαγάνδα, που καλλιεργεί και διαδίδει τις κατευθυντήριες ιδεολογικές γραμμές του καθεστώτος και προωθεί την εικόνα του Ιωάννη Μεταξά ως μεγάλου και χαρισματικού ηγέτη.

Η φυσιογνωμία του περιοδικού «Νεολαία» αναδεικνύεται ολοζώντανη μέσα από τις σελίδες του ογκώδους βιβλίου που συγκρότησε ο Γιώργος Ανδρειωμένος αποδελτιώνοντας τα 133 τεύχη της «Νεολαίας» και ερμηνεύοντας με νηφαλιότητα και μετριοπάθεια το φαινόμενο. Έχοντας στο ενεργητικό του την εξίσου ενδιαφέρουσα βιβλιογραφική μελέτη «Η πνευματική ζωή υπό επιτήρηση: Το παράδειγμα του περιοδικού "Το Νέον Κράτος"» (επίσης έκδοση του Ιδρύματος Ουράνη), ο ερευνητής επιτελεί δουλειά μυρμηγκιού: σκύβει πάνω από κάθε τεύχος, το διαβάζει σελίδα τη σελίδα, δίνει πληροφορίες για κάθε δημοσίευμα, συχνά παραθέτει εκτενή αποσπάσματα. Με οδόσημα τις ακριβοδίκαιες παρατηρήσεις του ερευνητή, ο αναγνώστης βρίσκει τον δρόμο του σ' αυτήν την ελλιπώς χαρτογραφημένη εποχή, αποτινάσσοντας προκαταλήψεις και ανακαθορίζοντας το πλαίσιο αυτού του λαϊκίστικου, φασίζοντος αλλά όχι φασιστικού «ελληνοχριστιανικού» και ακραιφνώς αντικομμουνιστικού καθεστώτος, που εμφανιζόταν ανεκτικό απέναντι στις ήπια αποκλίνουσες φωνές και δεν παρενέβαινε δραστικά στα καλλιτεχνικά και λογοτεχνικά πράγματα του τόπου αλλά ταυτόχρονα επιδίωκε τη δημιουργία μιας λογοτεχνίας «εθνικών προδιαγραφών». Καθοδηγούμενος διακριτικά από τον Ανδρειωμένο, ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται τις αντιφάσεις της τεταρταυγουστιανής δικτατορίας, διαπιστώνει ότι οι ρήξεις και οι τομές του καθεστώτος σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη εποχή δεν ήταν τόσες όσες θα φανταζόταν και κατανοεί ότι, στην ουσία, επιβάλλοντας στους νέους να οργανωθούν αλλά αδυνατώντας να τους εμπνεύσει, το καθεστώς προετοίμαζε τη γενιά της αντίστασης. Ας μην ξεχνάμε ότι οι ακούσιοι αναγνώστες της «Νεολαίας», οι υποχρεωτικά οργανωμένοι στην ΕΟΝ μαθητές, ήταν εκείνοι που λίγα χρόνια αργότερα, μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ, θα έδιναν τη μεγάλη αντιφασιστική μάχη για την ελευθερία.

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Διαδικτυακή δημοσκόπηση

Δοκιμάστε τις πιθανότητες.


Οι εκλογές θα γίνουν, είτε τις θεωρείτε απαραίτητες, οι περισσότεροι, είτε αναγκαίο κακό, κάποιοι.

Το blog Δημοσκόπηση 
λειτουργεί με σκοπό τη διερεύνηση της προθέσεως ψήφου για τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012. Κάντε μια «βόλτα» και «φηφίστε». Είναι ανώνυμο και διαρκεί ελάχιστα δευτερόλεπτα.
Το ιστολόγιο σύμφωνα με τη δική του ανακοίνωση θα δημοσιεύσει τα αποτελέσματα στις 16 Ιουνίου το απόγευμα.

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Η αποχώρηση του υπαρχηγού (με τον υποκόμο του)

και οι κυβιστήσεις του αρχηγού.

Η αποχώρηση του Μάκη Βορίδη και οι «κυβιστήσεις» του Γιώργου Καρατζαφέρη, οδήγησαν το κόμμα του Λα.Ο.Σ. εκτός Βουλής. Η αλήθεια είναι πασιφανής καθώς ελάχιστες εκατοντάδες ψήφοι ήταν η απόσταση που χώρισε τον όλεθρο του εκλογικού ναυαγίου από τη σανίδα της πολιτικής διασώσεως του εκλογικού μέτρου.

Μπορεί να μην αρέσει, ακόμη και σ’ μένα, όμως είναι αλήθεια, ότι η παρουσία του Μάκη Βορίδη, αλλά ας μην ξεχνάμε και τον Άδωνι Γεωργιάδη, θα οδηγούσε σε μια σημαντική Εθνικιστική πολιτική καταγραφή, τόση που δεν θα είχε ιστορικό προηγούμενο στην Ελλάδα. Ποσοστά της τάξεως του 10% και πολιτική εκπροσώπηση από περίπου τριάντα Εθνικιστές, κατά το μάλλον ή ήττον, βουλευτές, θα αποτελούσε πολιτικό γεγονός που δεν θα επέτρεπε στο μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα να εστιάσει τα πυρά του και να προσπαθήσει να αδρανοποιήσει, για μια ακόμη φορά, τον Εθνικιστικό πολιτικό και ιδεολογικό χώρο. Η συντριπτική πλειοψηφία, σχεδόν η παμψηφία της εκλογικής βάσεως του κόμματος Καρατζαφέρη, ανήκει συνειδητά ή ασυνείδητα στον εθνικιστικό χώρο.
Θα μπορούσε κανείς με σχετική βεβαιότητα, στον ευρύτερο εθνικιστικό χώρο, να εντάξει και την πλειοψηφία των πρώην εκλεγμένων βουλευτών του, αρκεί να εξαιρούσε την άθλιες περιπτώσεις του γνωστού αστράτευτου, του σεξοψυχολόγου, και των δύο-τριών ακόμη ομοίων τους.

Ο λανθασμένος τακτικά τρόπος που ο Καρατζαφέρης προσέγγισε την εκλογική αναμέτρηση έδωσε τη δυνατότητα για θριαμβική εκλογική εμφάνιση από τον Πάνο Καμμένο, που  «ψάρεψε» και στον εθνικιστικό χώρο και στους αντιμνημονιακούς ΝεοΔημοκράτες, την ώρα που το 4,5% των ψηφοφόρων που ψήφισαν το 2009, Πα.Σο.Κ., σε αυτές τις εκλογές ψήφισαν «Χρυσή Αυγή».

Εν κατακλείδι η εθνικιστική ιδεολογία εκπροσωπήθηκε ισχυρά στη βουλή που διαλύθηκε πριν λίγες ώρες και μακάρι να επανέλθει ισχυρότερη στη σύνθεση της νέας βουλής, είτε εκπροσωπηθεί από ένα ή ακόμη καλλίτερα από δύο πολιτικούς σχηματισμούς.  Επιτέλους, κάποιοι Έλληνες σταμάτησαν να καταπίνουν αμάσητα όσα τους σερβίρουν η Αριστερά και οι τηλεοπτικοί της εκπρόσωποι, οι προπαγανδιστές Λάκης Λαζόπουλος και «Αμάν»,  και εκτίμησαν το γεγονός ότι το Εθνικιστικό κίνημα βρέθηκε πλάι τους στο πεζοδρόμιο, προστατεύοντας τους, κάτι που δεν μπορούσε να κάνει το άβουλο και αιχμάλωτο της αριστεράς, ελληνικό κράτος. Οι εθνικιστές είχαν τα μπράτσα να παλέψουν και το θάρρος να επικρατήσουν, όταν οι Αριστερά, παλιά της τέχνη κόσκινο, μετέφερε την πολιτική αντιπαράθεση στο δρόμο. Αυτό είδαν όλοι κι αυτό εκτίμησαν.

Όμως το ζητούμενο μετά τη συγκρότηση σε σώμα της βουλής που θα προκύψει από τις εκλογές του Ιουνίου, είναι η διεύρυνση της επιρροής των εθνικών απόψεων, με απώτερο σκοπό και στόχο τη δημιουργία ενός Εθνικιστικού μετώπου στην κοινωνία και στο ελληνικό κοινοβούλιο, το οποίο θα περιλαμβάνει στους κόλπους του βουλευτές και εκτός της Χρυσής Αυγής. Με την Εθνικιστική οργάνωση να κάνει αυτό που γνωρίζει καλλίτερα από όλους μας. Να συνεχίζει να λειτουργεί ως μια μαχητική οργάνωση δρόμου, που θα αποκτήσει και το μετωπικό πολιτικό της βραχίονα. Πάντως χαρήκαμε ανυπόκριτα που οι μαχητές των δρόμων, φόρεσαν τα σακάκια τους και υποδύθηκαν τους πολιτικούς. Αυτό όμως, μπορεί να συνεχιστεί;

Υ.Γ.
Πέρασε απαρατήρητο όμως αξίζει τον κόπο να το επισημάνουμε. Τι είδους οικειότητα ήταν αυτή ανάμεσα στο Νίκο Μιχαλολιάκο, γραμματέα της Χρυσής Αυγής και την δημοσιογράφο Νάντια Αλεξίου; «Τι έγινε Νάντια;  Τι πρόβλημα έχεις», τη ρώτησε στον ενικό, δηλώνοντας μάλιστα ότι «δεν την γνώρισε εχθές». Από πότε τη γνωρίζει άραγε και τι ακριβώς συνδέει την κα Αλεξίου με τη «Χρυσή Αυγή»; 

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Η «Χρυσή Αυγή»

και η «μαύρη είναι η νύχτα..» Ελληνική δημ(ι)οκρατία.

Ο Λεωνίδας, ο Παντελής, ο εξ αίματος αδελφός μου, αλλά και όλοι οι παλαιοί φίλοι και συναγωνιστές, από τότε που λειτουργούσε το πολιτικό στέκι του Εθνικιστικού κινήματος, απέναντι από το υποκατάστημα του Ι.Κ.Α. στο Αγρίνιο, θα γελάνε με την ψυχή τους διαβάζοντας αυτό το σύντομο σημείωμα. Επιστρέφω με το νου μου στην εποχή που οι πάσης φύσεως «δημοκράτες» ήταν απασχολημένοι με την «βρώσιν» και την «πόσιν» και ως γνωστό οι «μπουκωμένοι» δεν μιλάνε από το φόβο μήπως στραβοκαταπιούν και πνιγούνε.

Αναφέρομαι σε όλους αυτούς που σήμερα εκπλήσσονται από την εκλογική επιτυχία του εθνικιστικού κινήματος και την συνταρακτική επιτυχία του να υπερεικοσαπλασιάσει το ποσοστό του σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές, είναι προφανές ότι δεν γνωρίζουν πολιτική ιστορία και παράλληλα αδυνατούν, καθώς δεν τους το επιτρέπει η γενικότερη αδυναμία της σκέψεως τους να αντιληφθούν τους λόγους και τα αίτια για το εκλογικό ποσοστό που πέτυχε η «Χρυσή Αυγή». Ήταν άραγε κεραυνός για το Ελληνικό πολιτικό «σύστημα»; Χρειάζονται οι «περισπούδαστες» αναλύσεις, οι θεωρητικές φιοριτούρες, όλες αυτές οι λεκτικές ακροβασίες;  Απίστευτο μου μοιάζει αυτό που συμβαίνει, όσο κι αν το περίμενα, ακριβώς με αυτή τη μορφή, αλλά η αλήθεια είναι ότι το περίμενα με μεγαλύτερη ένταση. Τι να σας πω βρε καλόπαιδα της πάσης φύσεως δημοσιοφωνασκίας; απλώς ότι ούτε καν λεκτικοί αφορισμοί, ταιριάζουν στην περίσταση. Τι σκατά αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχουμε, αν πιστεύετε σ’ αυτή βέβαια, και τι σόι «δημοκράτες» είσαστε εσείς; Παραξενευτήκατε πουλάκια μου;

Ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή και να θυμηθούμε ποιοι είναι αυτοί που τρομοκρατούν, βιάζουν, ληστεύουν κι εξανδραποδίζουν την Ελληνική κοινωνία. Τα τρομαγμένα ανθρωπάκια των αρχών της δεκαετίας του ’90, όλοι αυτοί που έρχονταν κατά δεκάδες χιλιάδες από τις κοινωνίες του ζόφου, του Χότζα, του Τσαουσέσκου και του Γκορμπατσόφ, αποθρασύνθηκαν καθώς εδώ συνάντησαν συνθήκες «παιδικής χαράς», σ’ ένα κράτος που λειτουργεί με τη λογική των αυτοκινήτων που συγκρούονται σε λούνα-παρκ. Συνάντησαν μια προφανή έλλειψη κουλτούρας και δημοκρατικής παιδείας, δεν φημιζόμαστε γι’ αυτό στην Ελλάδα, και απαίδευτοι και οι ίδιοι, επιδόθηκαν με μανία σε κάθε είδους παράνομες δραστηριότητες.

Πέφτετε από τα σύννεφα; Θυμηθείτε ότι οι λέξεις «Ελληνικό διαβατήριο» ακόμη και «Ελληνικό διπλωματικό διαβατήριο», αποτελούσαν το πλέον σύντομο ανέκδοτο παντού στον κόσμο. Όσοι είχαμε την τύχη, την ατυχία, το καθήκον ή την υποχρέωση να ταξιδεύουμε το ζούσαμε στο πετσί μας. Δε με πιστεύετε; Ρωτήστε τον Πανοκαμμένο, όψιμο αντιμνημονιακό και δημοκράτη, φίλο και θαυμαστή της ελληνικής αριστεράς, να σας διηγηθεί πόσες άρπαξε στην κυριολεξία από  Γερμανό αστυνομικό, και πως του πέρασαν χειροπέδες, όταν «κουνήθηκε» με το «Ελληνικό διπλωματικό διαβατήριο», που ήταν απλά ο διεθνής περίγελως.

Οι κομματικοί στρατοί του Πα.Σο.Κ. και της Νέας Δημοκρατίας, στα καφενεία και στους «ναούς του πνεύματος» κατά τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο, έτρωγαν, έπιναν κι έπαιζαν τις κοινοτικές επιδοτήσεις και μετά τους Αλβανούς, ήρθαν οι Ρώσοι που βαφτίστηκαν Πόντιοι, κι αυτούς τους ακολούθησαν οι Αφρικανοί και οι Άραβες, οι Απωνατολίτες κι οι Κινέζοι και πάει λέγοντας. Κι όπως παλιά «κάθε πόλη και στάδιο κάθε χωριό και γυμναστήριο», έτσι και σήμερα κάθε οικοδομικό τετράγωνο και η συμμορία του, κάθε γειτονιά και ο νταβατζής της, κάθε συνοικία και το γκέτο της, με την εγκληματικότητα να πετά στα ύψη.

Τι θέλει να πει ο ποιητής; Ότι το κίνημα «Χρυσή Αυγή» έρχεται από πολύ μακριά και δε θα σταματήσει εδώ, όποιο κι αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα των επαναληπτικών εκλογών, τον Ιούνιο του 2012. Μάλιστα όσο θα συνεχίζετε τα χαζά για τους νεο ή παλ(α)ιοναζιστές.....

Ξέρετε παιδιά, η φύση σιχαίνεται τα κενά. Ο σεισμός που έζησε η Ελληνική μεταπολιτευτική κοινωνία, μετέτρεψε το «απόλυτο κακό» που μέχρι πριν λίγο καιρό αντιπροσώπευαν οι κατά τους «δημοκράτες» της σταλινικής αριστεράς, «τσεκουρέιτορ» Βορίδης και «Καρατζαφύρερ», σε άκακα και καλοπροαίρετα αλλά και αναγκαία γρανάζια, για τη λειτουργία της δημοκρατίας. Κι αυτοί που εκλέχθηκαν και πιθανότατα έως βεβαιότατα θα επανεκλεγούν οι περισσότεροι τουλάχιστο, δεν είναι παιδάκια, ούτε ανεγκέφαλοι ή αγράμματοι περιθωριακοί. Είναι βαθιά ιδεολόγοι, είναι μ’ άλλα λόγια ο «μπελάς» που «αναζητούσε» το σύστημα με τις πρακτικές που εφάρμοζε και εξακολουθεί να εφαρμόζει. Έτσι δύσκολα θα ξεμπλέξει μαζί τους.

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Real estate στις Η.Π.Α.

Προς εκείνους που επιβάλλουν νέα «μέτρα».

Η τράπεζα δικαιούται να έχει απαίτηση μόνο στο υποθηκευμένο ακίνητο. Δεν δικαιούται να επιβάλει «δέσμευση» σε άλλο περιουσιακό στοιχείο του οφειλέτη.
Σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής του δανείου, και αν ο ιδιοκτήτης οφείλει περισσότερα από την τρέχουσα εμπορική αξία του ακινήτου, μπορεί να έρθει σε συμφωνία για την «απελευθέρωση» των τίτλων, να πουλήσει το ακίνητο, (SHORT SALE) και να εξοφλήσει με την τρέχουσα εμπορική τιμή, χωρίς άλλη απαίτηση της τράπεζας. (σ.σ.: ούτως ή άλλως η τράπεζα μπορεί να κατάσχει μόνο το ακίνητο, επομένως η πώληση από τον ιδιοκτήτη κι όχι από την τράπεζα, συνήθως συμφέρει και τους 2, και περιορίζει στο μέγιστο βαθμό τις απώλειες).

* Πληρώνει φόρο ο ΠΩΛΗΤΗΣ, κι όχι ο αγοραστής. Στην Μασαχουσέτη από 0,3% έως 0,5% της αξίας. Δηλαδή, για ακίνητο των $200.000, ο πωλητής θα πάρει στο χέρι $200.000, και θα πληρώσει φόρο $600-$950.
Ο πωλητής, στην περίπτωση που ΚΕΡΔΙΣΕΙ από την αγοραπωλησία περισσότερο από $250.000, θα πληρώσει φόρο εισοδήματος 5% για το ΕΠΙΠΛΕΟΝ ποσό που ΚΕΡΔΙΣΕ. Ήταν 15% και μειώθηκε λόγω κρίσης, για να κινηθεί ή αγορά.
Για παράδειγμα: αγορά οικίας $250.000, και πώληση $250.000, θεωρείται εισόδημα και φορολογούνται τα $50.000. Δηλαδή θα αποδοθεί φόρος $2.500.
Η απαλλαγή από τον φόρο αυτό για ζευγάρι, ανεβάζει το ποσό στα $500.000.
Δεν υπάρχει ΦΠΑ στις νεόδμητες οικοδομές. Ο ΦΠΑ στις Η.Π.Α. είναι γενικά ιδιαίτερα χαμηλός και διαφέρει από πολιτεία σε πολιτεία. Ξεκινά από 4,5% και φτάνει 8,5%.
Δεν έχει φόρο μεταβίβασης 9-11%.  Δεν έχει τεκμήριο διαβίωσης.  Δεν έχει «υποθηκοφυλακείο». Η «εγγραφή» κοστίζει $200-$300. Και δεν εφαρμόζεται παντού.
Το ύψος του φόρου ακίνητης περιουσίας, η ετήσια επιβάρυνση εξαρτάται από την πολιτεία και την περιοχή. Κυμαίνεται από 0,14% έως και 1,71% επί της αντικειμενικής αξίας, με τις περισσότερες πολιτείες να έχουν μέσο όρο από 0,45% έως και 0,66%.. Ο φόρος ακίνητης περιουσίας είναι τοπικός και εκπίπτει από το φορολογητέο εισόδημα!
Όσοι πληρώνουν ασφάλιστρα κινδύνου αποπληρωμής δανείου το Private Mortgage Insurance, ολόκληρο το ποσό εκπίπτει του φορολογητέου εισοδήματος, όπως και οι τόκοι δανείου.

* Οι αντικειμενικές αξίες βγαίνουν κάθε χρόνο, από τις κατά τόπους ενώσεις πιστοποιημένων μεσιτικών γραφείων και ασφαλιστικών εταιρειών, και ακολουθούν τις τιμές της αγοράς με αποτέλεσμα, σε περιόδους κρίσεων, να πέφτουν οι αντίστοιχοι φόροι!

* με φόρο εισοδήματος από 7% στο Wyoming ως και 12% στο «ακριβό» New Jersey!

* με ΦΠΑ που δεν εφαρμόζεται σε όλα τα προϊόντα, και είναι 4,5% ως 8,5%.
* με διόδια στην γέφυρα Golden Gate του San Fransisco $4, που εφαρμόζονται μόνο προς την μία κατεύθυνση (!) και κοστίζουν $1 αν έχεις 3 άτομα στο αυτοκίνητο.

Χωράει καμμία σύγκριση;  Την Ελλάδα ...κατοικούν ΣΚΛΑΒΟΙ και ΥΠΗΚΟΟΙ, όχι ΠΟΛΙΤΕΣ!!

Δείτε λεπτομέρειες στα παρακάτω Taxes/Advice/PropertyTaxesWhereDoesYourStateRank.aspx και 

Μέτρα για την οικονoμία;

Η τρέλα της επιβολής φόρων στην Ελλάδα.

Ο ΦΠΑ στον Καναδά ήταν 15% και λόγω κρίσης ΚΑΤΕΒΗΚΕ 2 μονάδες και είναι τώρα 13%! Στις ΗΠΑ είναι πολύ χαμηλότερος, με μικρή διαφοροποίηση από πολιτεία σε πολιτεία. Κυμαίνεται από 4,5%, και φτάνει τα 8%. Στην Φλόριντα είναι 6,5%! Στο άκουσμα του του ελληνικού ΦΠΑ, μένουν άναυδοι!
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν κοινωνική ασφάλιση πληρώνοντας ελάχιστα έως τίποτα. Μπορούν να ασφαλιστούν σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία. Όταν ακούνε ότι υπάρχει κλάδος στην Ελλάδα, που καταβάλλει 840 € το δίμηνο για ...ΤΕΒΕ, τρελάθηκαν!

Ο φόρος στις μεταβιβάσεις ακινήτων είναι ασήμαντος και πληρώνεται από τον ΠΩΛΗΤΗ, αφού ολοκληρωθεί η αγοραπωλησία. Δεν αποτελεί δηλαδή προϋπόθεση για να γίνει η πράξη,- την ακολουθεί! Μάλιστα, ο πωλητής ΑΠΑΛΛΑΣΕΤΑΙ του φόρου, εάν σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα τοποθετήσει τα χρήματα που πήρε σε άλλο ακίνητο! (έχει την λογική ότι μπορεί να μετακομίσει κάποιος, και να μην έχει φορολογικό κόστος.) Εάν όχι, δεν θα δυσκολευτεί να πληρώσει τον φόρο, γιατί εισέπραξε από την πώληση. Το ύψος του φόρου αυτού, είναι πολύ χαμηλό, περίπου 0,3% της αντικειμενικής, να πούμε ότι για μονοκατοικία 400.000$, πληρώθηκαν περίπου $900. 

Η εγγραφή στο «κτηματολόγιο» είναι $250-300. Ο δικηγόρος κοστίζει περίπου $100 -aν προσλάβεις. Μπορεί να έμαθες στο σχολείο να διαβάζεις και να μην σου χρειάζεται.

Συμβολαιογράφο;  -λυπάμαι- δεν έχει. Tα αμερικανάκια είναι πολύ πίσω. Τα συμβόλαια γίνονται αυθημερόν. Είναι ΜΟΝΟΣΕΛΙΔΑ! Υπάρχει όμως φόρος ακίνητης περιουσίας, που σε κάποιες περιοχές, φτάνει το 2%. Σε μικρά εισοδήματα, δεν υπάρχει ούτε αυτός. Δεν θα σου πούν όμως, «έχεις ακίνητο, κτήμα με ελιές, αυτοκίνητο, εξοχικό, άρα τεκμαρτό εισόδημα: τόσα Χ τόσα + τόσα = εισόδημα Βαρδινογιάννη», από το οποίο προκύπτει φόρος έως 45%!

Σου παίρνουν κάτι κάθε χρόνο, και τέλος!!! Καθαρά πράγματα!  Η έννοια του «τεκμαρτού» δεν είναι δημοφιλής σε σοβαρές κοινωνίες. Στοχεύουν στο να μην «παγώνει» η αγορά ακινήτου, ακόμη κι αν «πέσει». Δεν «πνίγουν» το ακίνητο όπως το Ελληνικό κράτος. Διευκολύνονται οι συναλλαγές. Έτσι, όταν «πέφτει» η αγορά, -γίνεται αμέσως. Το ίδιο όμως κι όταν ανεβαίνει! -Ανεβαίνει αμέσως. Το ακίνητο είναι μίνι χρηματιστήριο.

Ρωτήστε γνωστούς, φίλους και συγγενείς σας στον Καναδά , τις ΗΠΑ ή την Αυστραλία για  συγκεκριμένες φορολογίες. Όχι όμως γενικά. Όταν ρωτάς κάποιον «γενικά» τότε έχει την τάση να παραπονιέται για τους φόρους που πληρώνει. Γιατί δεν μπορεί να τους συγκρίνει. Δεν ξέρουν, ούτε μπορούν να το φανταστούν τί πληρώνουν οι πολίτες στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα πρέπει, αφού έχεις εξοφλήσει την φόρο μεταβίβασης 11% επί της αντικειμενικής, τον ΦΠΑ τώρα πια 23%, και όποιες τυχόν άλλες φορολογικές υποχρεώσεις, αν αγοράζεις ακίνητο, πληρώνεις 2.500€ κέρατο σε συμβολαιογράφο, τον δικηγόρο 800-900€ , ύστερα περνάς και από το «υποθηκοφυλάκιο» για να δώσεις 1500-2000€.

Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Γιάννης Πρετεντέρης: «Οι Δημοσιογράφοι δεν έχουν πατρίδα».

Ασχολούνται μόνο με την …οικονομία (τους).

Το έγραψε ο βλοσυρός και αγέλαστος Γιάννης Πρετεντέρης και δεν αντέχω στον πειρασμό να το σχολιάσω.

«Ο δημοσιογράφος, κατά την άποψή μου, δεν είναι ούτε κοινωνικός αγωνιστής, ούτε κομματικός πολιτευτής, αλλά ένας επαγγελματίας άπατρις, άφιλος, ακομμάτιστος και, στο μέτρο του δυνατού, ανεπηρέαστος.»
Σας φαίνεται περίεργη η άποψη του; Θα έγραφα ότι το ακριβώς αντίθετο θα ήταν περίεργο. Ο συντάκτης το δημοσιοποίησε στο τελευταίο του άρθρο στην εφημερίδα το «Βήμα», πριν μετακομίσει στα «Νέα», του Δ.Ο.Λ. και οι δύο εφημερίδες, του οργανισμού που χρόνια τώρα είναι τρόφιμος.
Συμφωνούμε μαζί του στο «άπατρις» και τι να του αντιπαραθέσουμε. Είναι διαπίστωση και δική μας για κείνον, και για το γράφει έτσι είναι, τουλάχιστο σε ότι τον αφορά.
Διαφωνώ για το «άφιλος». Ο ίδιος έχει πολύ ισχυρούς φίλους που τον βοήθησαν και τον έφτασαν εκεί όπου έφτασε.
Γελάω όμως με το «ακομμάτιστος». Δεν συμμετέχω στον «καφέ» κάθε πρωί στο Μέγαρο Μαξίμου, εκείνος συμμετέχει!

Τι είναι τα SDRs; Έχουν σχέση με τις χρεοκοπίες κρατών;

Τα πως και τα γιατί θα τα διαβάσετε στη συνέχεια.

Στις 19 Σεπτεμβρίου 2010, ώρα 11:30’ (τοπική)  το πρωί, στο ξενοδοχείο «Park Meridien» στη Νέα Υόρκη,  πραγματοποιήθηκε το πρώτο ραντεβού του πρωθυπουργού Παπανδρέου,  με εκπροσώπους της Jewish Committee, δηλαδή του Παγκόσμιου Εβραϊκού λόμπι. Άσχετη με το θέμα, εκ πρώτης όψεως, η είδηση;

Ο δανεισμός της χώρας, στο ποσό που προέρχεται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είναι κυριολεκτικά αγορά «συναλλάγ­ματος», ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΣΜΑ, δηλαδή το Ελληνικό κράτος ΔΕΝ δανείζεται ευρώ ή δολάρια.  Το «χρήμα» είναι σε μορφή S.D.Rs. («Special Drawing Rights»), τα «ειδικά δικαιώματα άντλησης», και αποτελεί από το 1969, το «νόμισμα» του  ΔΝΤ και από την αρχή, η αξία του ήταν εξαρτώμενη από την τιμή του χρυσού.
Μέχρι το 1971, το χρέος που μπορούσαν να αναλάβουν τα κράτη από το Ταμείο, ήταν σε σχέση με το απόθεμα τους σε χρυσό,  το γνωστό σύστημα «Bretton Woods». Καθώς όμως οι ανάγκες τους σε πιστώσεις ήταν ολοένα και μεγαλύτερες αποφασίστηκε ότι, για κάθε ουγκιά χρυσού που είχε μια χώρα έπαιρνε 35 SDRs με την τιμή να είναι ίση, αρχικά με την αντίστοιχη του αμερικανικού δολαρίου, αργότερα με τη συνδυαστική αξία των δολαρίου, μάρκου, στερλίνας, φράγκου και γιεν και τελευταία το φράγκο και το γιεν, να έχουν αντικατασταθεί  από το ευρώ .
Τι έχουμε στην πράξη λοιπόν; Η Ελλάδα αγοράζει «SDRs» που μπορεί να ανταλλάξει με δολάρια, από την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, τη FED, και με ευρώ, από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Από το ‘70 και μετά, οι Η.Π.Α.,  πωλούν δολάρια και δανείζονται, ενώ τα δέκα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις Μπους και Ομπάμα έχουν τυπώσει χρήματα περισσότερα
* από το σύνο­λο των αμερικανικών δαπανών για το New Deal,
* τους δύο παγκόσμιους πολέμους,
* το σχέδιο Μάρσαλ,
* τον πόλεμο της Κορέας και
*την κατάκτηση της σελήνης.
Για το θέμα αυτό στην Ελλάδα, καταριούνται τον Μπους, όμως ο Ομπάμα έχει, στην τριετία, διαθέσει περισσότερα από όσα ο Τεξανός σε οκτώ χρόνια (!), έχοντας δημιουργήσει χρέος μεγέθους 10.000 δισ., δηλαδή 10 τρισ. Δολάρια. 

Ποιοι είναι οι αγοραστές του χρέους; Οι ασιατικές οικονομίες, με πρώτη την κομμουνιστική Κίνα.  Όλοι αγοράζουν δολάρια, από τη FED, την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, που δεν ανήκει στο αμερικανικό κράτος και τα κεφάλαιά της, από το 1913 και μετέπειτα, προέρχονται από τις ιδιωτικές τράπεζες των Ρόθτσιλντ, Μόργκαν, Τσέις, Ροκφέλερ και λοιπών…. Καταλάβατε τώρα ή το κουβάρι μπερδεύτηκε περισσότερο;

Αντιμετωπίστε τον κίνδυνο της χρεοκοπίας

μάθετε τα μικρά μυστικά του €.

Τον τελευταίο καιρό είναι καθημερινότητα οι ειδήσεις για τα χάλια της οικονομίας, με τα τεράστια ελλείμματα και χρέη του κρά­τους και την ορατή πιθανότητα πτωχεύσεως. Οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης είναι εκνευρισμένες (μεταξύ άλλων και) με την Ελλάδα, μια χώρα δίχως ανταγωνιστική οικονομία και με συνεχώς διευρυνόμενα χρέη, κρατικά και ιδιωτικά.
Στο ερώτημα «ποιος θα συμμαζέψει αυτό το χάος στην Ευρωζώνη», οι δικοί μας πού –κάθε φορά- κυβερνούν απαντούν  «Όλοι είμαστε στο ευρώ, άρα ούτε και αυτούς συμφέρει να μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε». 
Είναι όμως έτσι; Είμαστε όλοι στο ίδιο ευρώ; Η κοινή ευρωπαϊκή νομισματική μονάδα, έχει ως εκδότες τις κεντρικές τράπεζες των χωρών-μελών της Ευρωζώνης. Η κάθε χώρα τυπώνει όσα ευρώ (χαρτονομίσματα) δικαιολογούν το μέγεθος της και η πορεία της οικονομίας της. 
Αν κοιτάξετε τα τραπεζογραμμάτια, θα δείτε ότι μπροστά από τον αριθμό σειράς, υπάρχει ένα γράμμα που δηλώνει τον εκδότη και κάθε χώρα έχει το δικό της ευρώ.
Η κω­δικοποίηση είναι:

Υ για την Ελλάδα,
S για την Ιταλία,
Χ για την Γερμανία,
Ζ για το Βέλγιο,
Τ για την Ιρλανδία,
V για την Ισπανία,
U για την Γαλλία,
G για την Κύπρο,
F για την Μάλτα,
Ρ για την Ολλανδία,
Μ για την Πορτογαλία,
Η για την Σλοβενία,
L για την Φιλανδία.

Η πληροφορία ήταν και εξακολουθεί να είναι άγνωστη καθώς το γράμμα-σύμβολο της κάθε χώρας, δεν έχει την παραμικρή σχέση με το όνομα της.
Δηλαδή, γιατί η Γαλλία να μην είχε το F (France), αντί για το U που δεν λέει τίποτα; Ομοίως, γιατί όχι το G για Germany, αντί για το Χ; Το S  θα μπορούσε να είναι Spain, αντί για το άσχετο V.
Κάποια στιγμή που κάνετε ανάληψη από την Τράπεζα ή το A.T.M., τσεκάρετε τους κωδικούς των χαρτονομισμάτων. Θα δείτε ότι είναι κυρίως από άλλες χώρες και ότι τα Ελληνικά είναι ελάχιστα, ενώ κυριαρχούν τα γερμανικά και ιταλικά ευρώ.
Καταλάβατε; Κινούμαστε και ζούμε με ξένα και δανεικά χρήματα. Αν δεν υπήρχε αυτό το συνάλλαγμα, τι θα είχαμε στην τσέπη μας; Η χώρα έχει χρεοκοπήσει οριστικά και αμετάκλητα και προκειμένου να τυπωθούν (νέα ελληνικά) ευρώ πρέπει να αναπτύσσεται η οικονομία, και η δική μας είναι σε ύφεση, ή η ανταγωνιστικότητα προϊ­όντων και υπηρεσιών να δημιουργεί πλεονάσματα ισοζυγίου πληρωμών.

Τι ρόλο εξυπηρετεί λοιπόν το κωδικό γράμμα στα χαρτονομίσματα; Απλό είναι, σε τυχούσα διάσπαση, τα (εθνικής κοπής) ευρώ θα μετατραπούν στην ισοτιμία του παλαιού εθνικού νομίσματος, ενώ οι τραπεζικοί λογαριασμοί θα έχουν ή­δη μετατραπεί αυτομάτως, και καθώς η (νέα) δραχμή θα απηχεί την τρέχουσα κατάσταση της οικονομίας, θα ισούται με 500 με 600 Δρχ/ 1 ευρώ, τουλάχιστο.
Έτσι λοιπόν οι Γερμανοί θα δεχτούν για μετατροπή σε μάρκα, -στο ισχυρό νόμισμα της Ευρώπης- μόνο όσα ευρώ θα έχουν το Χ μπροστά και οι Γάλλοι το U και πάει λέγοντας.
Με τους Έλληνες πολιτικούς «ηγέτες», κάποια στιγμή θα μας πετάξουν έξω από την Ευρωζώνη! Μαζέψτε λοιπόν κι εσείς γερμανικά ή γαλλικά ευρώ και καταθέστε τις πιθανές αποταμιεύσεις σας στις τράπεζες τους.

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

H οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα

και η πασιφανής απουσία Εθνικών προτάσεων.

Όλοι συμφωνούμε ότι η πατρίδα μας βρίσκετε ένα βήμα πριν την χρεωκοπία. Από εδώ και μετά αρχίζουν τα τρελά και τα παράδοξα. Αντί να προτείνουμε λύσεις για την αντιμετώπιση της κρίσεως, ζητάμε να πτωχεύσουμε μία ώρα νωρίτερα!
Εκείνο που καταλαβαίνω όταν διαβάζω τέτοιες απόψεις είναι ότι κάποιοι είτε δεν έχουν νιώσει τις συνέπειες της κρίσεως καθώς μάλλον είναι απασχολούμενοι στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα, είτε έχουν καταστραφεί εντελώς και προτιμούν, από το να ανακάμψουν αυτοί, να καταστραφούν και οι υπόλοιποι Έλληνες. Όπως έλεγε κι ο μακαριστός Χριστόδουλος, «δεν θέλω κατσίκα, να ψοφήσει του γείτονα θέλω».
Που είναι οι προτάσεις για την έξοδο από την οικονομική κρίση; Μία σοβαρή ανάλυση για τα οικονομικά θέματα δεν έχω διαβάσει.
Οι περισσότεροι αναπαράγουν τον οικονομικό λαϊκισμό της Αριστεράς, η οποία είναι συνυπεύθυνη και με πρωταγωνιστές τους συνδικαλιστές της μας οδήγησε στην κρίση, πασπαλισμένο με συνομωσιολογία και μπόλικα κεφαλαία γράμματα και θαυμαστικά. Όλοι αυτοί, Εθνικιστές με εισαγωγικά ή χωρίς, Δεξιοί και φιλελεύθεροι, εκ των υστέρων ενοχλούνται και μένουν έκπληκτοι από τα εκλογικά αποτελέσματα και την άνοδο της Αριστεράς.
Θέλω να πιστεύω ότι η πατρίδα μας αξίζει κάτι καλύτερο από το φάσμα της χρεοκοπίας, στο χείλος της οποίας μας έχει φτάσει η Μεταπολίτευση.
Νομίζω η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων έχει αντιληφθεί πως η έξοδος από την κρίση απαιτεί σοβαρό σχεδιασμό και σκληρές αποφάσεις, κάτι δηλαδή εντελώς διαφορετικό από την πολιτική που ακολουθούν ακόμα τώρα, το ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Οι εθνικιστές, πρέπει να πρωτοστατήσουν στην παραγωγή προτάσεων για την έξοδο του Έθνους από την οικονομική κρίση. 
Ειδάλλως η «λύση» θα έρθει από αλλού και θα φέρει την υπογραφή του ΚΚΕ.

Βασίλης Ξηρός, η (απαρατήρητη και ασχολίαστη) αποφυλάκιση του,

Τρομοκρατία στην Ελλάδα; Τίποτα περίεργο ή παράξενο.

Η Ελλάδα και οι Έλληνες είναι τα τελευταία πενήντα χρόνια απόλυτα εξοικειωμένοι και ιδεολογικά ταυτισμένοι με το φαινόμενο της τρομοκρατίας, ένα φαινόμενο συνώνυμο με την αριστερά και την ιδεολογία της.
Από την «ΟΠΛΑ», στην «17 Νοέμβρη» και πιο πρόσφατα με την «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς», όποια «πέτρα» κι αν σηκώσεις, θα βρεις έναν «κοινωνικό αγωνιστή». Η τρομοκρατία αποτελεί κατάσταση, που ανατροφοδοτείται και ευδοκιμεί στη χώρα μας.
Από το 1974 στην η Ελλάδα στ’ όνομα της «ελεύθερης διακίνησης ιδεών» λειτουργεί πανεπιστημιακό άσυλο, που αποδεδειγμένα αποτελεί το φυτώριο όπου ανθίζουν τα «μπουμπούκια» της αριστερής τρομοκρατίας.
Η «Δεξιά» γεμάτη από κόμπλεξ και ενοχικά σύνδρομα, αποφεύγει, να ονοματίσει την αριστερά ως υπεύθυνη για το φαινόμενο της τρομοκρατίας, ενώ οι συνεχείς δολοφονίες «δεξιών» εκδοτών, της έστρωσαν το δρόμο.
Οι ελευθερίες που παραχωρήθηκαν στην άκρα αριστερά, μετά το 1974, στο όνομα του υποτιθέμενου –διότι στην πραγματικότητα δεν υπήρξε- ρόλου της στην ανατροπή των στρατιωτικών, της επέτρεψαν να λει­τουργεί με τρόπο που μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. Την ίδια στιγμή κάποιοι βολεύονταν από τη δράση της, όπως οι δολοφονίες των δεξιών εκδοτών, που κατέστησαν μονοπώλιο της αριστεράς τον χώρο της έντυπης δημοσιο­γραφίας.
Φτάσαμε έτσι από τους εκπροσώπους της «γενιάς του Πολυτεχνείου» που λειτουργούσαν στην «17 Νοέμβρη», στη γενιά του '10, με 22χρονα παιδιά, τα οποία λειτουργούν υπό καθεστώς επιτήρησης ή και προστασίας, καθώς ξεκινούν την τρομοκρατική τους «καριέρα» σεσημασμένοι από διαφόρων μορφών και εμπλοκών επεισόδια. Οι κυβερ­νήσεις του ΠΑΣΟΚ τους «μαζεύουν» συχνότερα, ενώ οι ανάλογες της Ν.Δ., φοβούνται το κόστος των επεισοδίων που δημιουργούν οι ομοϊδεάτες τους, και τους αφήνουν λάσκα.

Η τρομοκρατία όπως αποδεικνύεται «στεγάζεται» σε «στέκια» των Εξαρχείων, σε πανεπιστη­μιακά άσυλα και λοιπούς «κοινωνικούς χώ­ρους» καταλήψεων. Οι εκτιμήσεις περί εμπλοκής «μυστικών υπηρεσιών», πα­ρόλο που ως ένα σημείο αληθεύουν, δεν είναι αποφασιστικός παράγοντας.
Η αριστερίστικη νοοτροπία που βιώνει η χώρα μας, «νομιμοποιεί» τις πράξεις βίας, αρκεί αυτές να προέρχονται από τον χώρο της. Η ευθύνη δε βρίσκεται στους ώμους των εκάστοτε, 22χρονων, βρίσκεται σε αυτούς που νέμονται την εξουσία και αφήνουν κάποιους να καταστρέφουν παιδιά. Την ευθύνη για την πορεία αυτών που έστελναν βόμβες την έχουν όλοι όσοι βρέθη­καν στον θώκο των υπουργείων Παιδείας ή «Προστασίας του Πολίτη», οι οποίοι επέ­τρεψαν στους γνωστούς άλλωστε, αριστερούς «στρατολόγους» να στρατεύουν παιδιά.
Αντιθέτως με όσα γράφονται, δεν πιστεύω ότι είναι αποτέλεσμα κάποιας «παγκόσμιας συνωμοσίας» που σκοπό έχει να πλήξει την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό.
Η τρομοκρατία στην Ελλάδα διατηρείται ακμαία και σθεναρή, διότι κανείς δεν θέλησε να κόψει τον ομφάλιο λώρο της με το αριστερίστικο παρακράτος.

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Η αιώνια ΕΛΛΗΝΙΔΑ μάνα

και μια επιστολή ΦΑΡΟΣ ΕΛΠΙΔΑΣ.

Η απόσταση είναι ρυθμιστικός παράγοντας για όσα διαβάζω και μπορώ να σας μεταφέρω στο Panaitolio.
Έτσι κι αυτή τη φορά, έφτασε στα χέρια μου καθυστερημένα ο  «ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ», μια μηνιαία, μανιάτικη εφημερίδα που κυκλοφορεί εδώ και 58 χρόνια αρχικά από τον Παναγιώτη Παπαδογεωργή και μετά τον θάνατό του, το 1976, από τον γιο του Γεώργιο.
Είναι ένα τετρασέλιδο φύλλο που ενημερώνει για όσα συμβαίνουν στη Μάνη και γενικότερα στη Λακωνία και έχει κατορθώσει το ακατόρθωτο. Ουδέποτε επέτρεψε να εννοηθεί ότι πρόσκειται σε κάποιο πολιτικό κόμμα. Είναι απλά μια πατριωτική εφημερίδα.
Στο φύλλο της εφημερίδας [αριθμ.785, Φεβρουάριος 2010] βρήκα ένα κείμενο της μανιάτισσας μάνας του εύζωνα Ιωάννη Ανδρεάκου, το οποίο απευθύνει στο γιό της, αλλά αναφέρεται στην  παλικαρίσια στάση των Ευζώνων της Προεδρικής Φρουράς, στο επεισόδιο, όπου αρνήθηκαν αν και ειδοποιήθηκαν για τους κινδύνους, να εγκαταλείψουν τη θέση τους, όταν οι αναρχικοί, είχαν μετατρέψει σε πεδίο μάχης το χώρο του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτου.

Το κείμενο της Μανιάτισσας Μάνας.

Στον γιο μου Ιωάννη Ανδρεάκο.   
Εύζωνο της Προεδρικής Φρουράς.

Ίσως ακουστεί εγωιστικό. Αλλά όταν πρόκειται για τον γιο που την έκανε περήφανη μάνα και Ελληνίδα, είναι ανάγκη να μιλήσει και ευθύνη.
Το Σάββατο 9 Ιανουαρίου στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη γραφόταν Ιστορία και εγώ ήμουν μακριά σου και δεν γνώριζα τίποτα. Η γενναία απόφασή σου να μην υποχωρήσεις στον κίνδυνο που δίπλα σου διαδραματιζόταν στη βόμβα που κάποιοι επικίνδυνοι τρομοκράτες είχαν τοποθετήσει με σκοπό να πλήξουν τη Δημοκρατία, τις αξίες , τα ιδανικά
και συ παιδί μου, σπλάχνο μου να είσαι εκεί «βροντοφωναζοντας ΟΧΙ» με το Ευζωνικό κλείσιμο των ματιών.
Δεν σκέφτηκες ούτε τα νιάτα σου, ούτε τους γονείς σου, έβαλες πάνω απ όλα τον όρκο σου που έδωσες στην Πατρίδα, στον όρκο στον άγνωστο ηρωικό στρατιώτη, τον όρκο στα ιερά και τα όσια.
Είμαι περήφανη, ήμουν περήφανη για σένα, γιατί μόνον εγώ ήξερα ότι εσύ θα έμενες.
Γιατί εγώ ήξερα πως μεγάλωσες και τι αρχές είχες. Ήξερα ότι θα ήσουν εκεί στο καθήκον.
ΑΓΟΡΙ μου με έκανες όχι απλά περήφανη, αλλά με γέμισες ελπίδα πως τούτη η χώρα έχει μέλλον και πως γεννιέται μέσα από τις στάχτες της.
ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ μου εσύ και τα άλλα δύο παιδιά θα είσαστε φωτεινό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές παιδιών, που θα διδαχθούν από τη στάση σας και θα κρατούν ψηλά τα ιδανικά της πατρίδας μας.
Γιάννη μου, αγόρι μου σ' ευχαριστώ και σου δίνω την ευχή μου να είσαι γερός, δυνατός και πάντα να είσαι ωφέλιμος για την πατρίδα σου, την οικογένειά σου και το κοινωνικό σύνολο.

Η Μάνα σου,
ΓΕΩΡΓΙΑ ΑΝΔΡΕΑΚΟΥ, σύζυγος Δρακούλη. 

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

Πέμπτη Φάλαγγα για την διείσδυση του Ισλάμ

αποτελούν στις μέρες μας οι Θεολογίζοντες.

Οι κληρικοί και οι θεολόγοι, κυρίως Ορθόδοξοι και Καθολικοί, καθώς οι Προτεστάντες είναι η εξαίρεση, έχουν μετατρέψει, με το πρόσχημα της αγάπης στον συνάνθρωπο,  τη Χριστιανική Θρησκεία σε «Πέμπτη Φάλαγγα» για την διάλυση των Πατρίδων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα και κραυγαλέο, ο ποντίφικας της Ρώμης. Την ώρα που οι πόλεμοι στη Βόρειο Αφρική έχουν δεκαπλασιάσει τους Αφρικανούς πρόσφυγες στο νησί Λαμπεντούζα και γενικά στο Ιταλικό έδαφος, ο Πάπας Βενέδικτος ο 16ος , μιλώντας στη Βενετία,  στις 8 Μαΐου 2011, ενώπιον 250 χιλιάδων Ιταλών και Καθολικών από όλο τον κόσμο, τους κάλεσε να μη φοβούνται τους μετανάστες, αλλά αντιθέτως «να αισθάνονται αλληλεγγύη» γι’ αυτούς!!

Δεν είναι τυχαία η επιλογή του καθώς στη Βενετία οι κάτοικοι δηλώνουν φανατικά πιστοί Καθολικοί, πλην όμως ψηφίζουν, με το ίδιο πάθος,  τη «Λέγκα του Βορρά», η οποία ζητά το «μάντρωμα» των Λαθρομεταναστών σε ξερονήσια!...

Μετά τη θεία λειτουργία, στην οποία χοροστάτησε στη Βασιλική της «Πόλης των Δόγηδων»,  μιλώντας ο Πάπας, είπε πως είναι αντίθετο στον λόγο του Χριστού να φοβόμαστε τους ξένους, τους άλλους, και ξεκαθάρισε πως η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία θα δείξει ακόμη περισσότερη Αλληλεγγύη στους Ξένους Μετανάστες..

Τι κάθετε λοιπόν ο Πάπας. Τα πράγματα είναι απλά. Να επιτρέψει την είσοδο και την περίθαλψη μιας εκατοντάδας χιλιάδων από αυτούς τους Λαθρομετανάστες μέσα στο Βατικανό. Στη συνέχεια με ήσυχη τη συνείδησή του, ότι έπραξε το χριστιανικό του καθήκον, ζητά και από τους Ιταλούς να επωμισθούν αυτό το βάρος από το υστέρημα τους!..

Ότι ακριβώς κάνουν και οι δικοί μας Δεσποτάδες που μας καλούν καθημερινώς από το Ραδιοσταθμό της Εκκλησίας «να γίνουμε Φιλιππινέζες» των μουσουλμάνων λαθρομεταναστών!!
 
ΕπιστροφήTop