Θάλεια Δραγώνα ειδική Γραμματέας του –δια βίου- παιδείας.

Οι Έλληνες θα "νοσταλγήσουν" τη Ρεπούση!

Το ποίημα «Τι είναι η πατρίδα μας;» του Ιωάννη Πολέμη που μαθαίναμε μικρά παιδιά στο Δημοτικό Σχολείο, έλεγε:
«Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν' οι κάμποι;
Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;

Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι
και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;

Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα
αρχαία μνημεία της χρυσή στολή
που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα
μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;

Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα,
και κάτι που 'χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!»

Σιγά τι μαθαίναμε! Η Θάλεια –δια βίου- Δραγώνα νυν (και) Μουζέλη, τα έμαθε καλλίτερα. Πρόκειται για την κυρία που ανέλαβε ειδική γραμματέας, στο πρώην ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, νυν ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ στην Ειδική Γραμματεία Ενιαίου Διοικητικού Τομέα Θεμάτων Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού, της εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων.
Η εν λόγω Θάλεια –τέως-Δραγώνα νυν (και) Μουζέλη, είναι «Καθηγήτρια» Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μας ταλαιπώρησαν λίγο παραπάνω, αλλά πέτυχαν διάνα.
Επέλεξαν την τέως σύζυγο του εκδότη Δραγώνα νυν (και) σύζυγο του -φίλου του Κώστα Σημίτη- Νίκου Μουζέλη, που δεν έχει πανεπιστημιακό πτυχίο και είναι «καθηγήτρια»!
Είναι από τις ελάχιστες που κατάφερε να της αναγνωρισθεί από το ΔΙΚΑΤΣΑ το διδακτορικό δίπλωμα στην Ψυχολογία που πήρε από Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ (Αγγλία) χωρίς να έχει βασικό τίτλο σπουδών!
Παράλληλα είναι και κλάσεις προοδευτικότερη της Μαρίας Ρεπούση η «αντιρατσίστρια» καθηγήτρια Θάλεια –διά βίου- Δραγώνα νυν (και) Μουζέλη.
Για να καταλάβετε, αν στις Εκλογές η Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ τοποθετούσαν σε εκλόγιμη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας την διαβόητη «ιστορικό» Μαρία Ρεπούση, είναι βέβαιο ότι θα ξεσπούσε σάλος και χιλιάδες ψηφοφόροι θα απέφευγαν να ψηφίσουν την Ν.Δ. ή το ΠΑΣΟΚ γι΄αυτή και μόνο την επιλογή.
Μπροστά όμως στην εν λόγω «καθηγήτρια» Θάλεια –διά βίου- Δραγώνα νυν (και) Μουζέλη,, η Μαρία Ρεπούση φαντάζει σαν σκληρή εθνικίστρια.
Όπως λένε οι δημοσιογράφοι που κάνουν ρεπορτάζ ΠΑΣΟΚ, την Θάλεια –διά βίου- Δραγώνα νυν (και) Μουζέλη, επέβαλε στον Γεώργιο Β΄ Παπανδρέου Γ΄, ο ίδιος ο Σημίτης, ρουσφέτι στον Νίκο Μουζέλη, καλό του φίλο από τα ανέμελα παιδικά (τους) χρόνια στο Κολωνάκι. Ο Γιώργος Β΄Παπανδρέου Γ΄ δέχτηκε να τη χρίσει σίγουρη βουλευτίνα Επικρατείας την Θάλεια, μόλις έμαθε ότι διαπρέπει στους αντιρατσιστικούς αγώνες.
Σύμφωνα με δελτίο τύπου του Πα.Σο.Κ., η Θάλεια –διά βίου- Δραγώνα νυν (και) Μουζέλη, «ειδικεύεται σε θέματα Εθνοκεντρισμού, Ρατσισμού και ένταξης των Μειονοτήτων».
Δείτε τα αντιρατσιστικά -σε βάρος των Ελλήνων- κατορθώματα της –διά βίου- Δραγώνα νυν (και) Μουζέλη, που την κατατάσσουν μπροστά από την Μαρία Ρεπούση σε «προοδευτικότητα»...
Τον Φεβρουάριο του 1997 κυκλοφόρησε από τις «προοδευτικές» -βεβαίως- εκδόσεις «Αλεξάνδρεια» το βιβλίο της Θάλειας –διά βίου- Δραγώνα, νυν (και) Μουζέλη (σε συνεργασία με άλλα γνωστά αριστερά επιδοτούμενα «τσακάλια») που έχει τίτλο «Τι είν΄ η Πατρίδα μας;» και υπότιτλο «Ο Εθνοκεντρισμός στην Εκπαίδευση».
Πρόκειται για σύγγραμμα 540 σελίδων, άθλιας ποιότητος, το οποίο θέλει να πείσει τους Έλληνες εκπαιδευτικούς που διδάσκουν στην στοιχειώδη και στην μέση εκπαίδευση ότι ο Εθνοκεντρισμός (το να επιμένουμε δηλαδή πως είμαστε Έλληνες και να υπερηφανευόμαστε γι΄ αυτό) ισοδυναμεί με Ρατσισμό!
Πριν δούμε μερικά απ΄ όσα γράφει σ΄ αυτό το αντιρατσιστικό βιβλίο η –διά βίου-Θάλεια Δραγώνα νυν (και) Μουζέλη, καθώς και οι σύντροφοί της, πρέπει να πούμε ότι το «Τι είν΄ η Πατρίδα μας;» έγινε γρήγορα το ευαγγέλιο των αποδομητών της Εθνικής μας Συνείδησης, από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και τον Συνασπισμό μέχρι το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ και τους νεοφιλελεύθερους της Νέας Δημοκρατίας.
Μάλιστα, η κυβέρνηση Σημίτη μετά την νίκη της στις Εκλογές του 2000 παρήγγειλε στην ΕΡΤ σειρά ντοκιμαντέρ με τίτλο «Τι είν΄ η Πατρίδα μας;» που είχαν έναν και μοναδικό στόχο: Να πάψουν οι Έλληνες να αισθάνονται Έλληνες!
Η σειρά αυτών των αποδομητικών της Εθνικής μας Συνείδησης ντοκιμαντέρ άρχισε να προβάλλεται από την ΕΤ-1 μετά την άνοδο της κυβερνήσεως Καραμανλή τον Μάρτιο του 2004.
Έγινε δηλαδή κι εδώ ό,τι ακριβώς με την Ιστορία της Ρεπούση: Παραγγέλθηκε επί ΠΑΣΟΚ και μπήκε στα σχολεία επί Νέας Δημοκρατίας. Εκτός από την ίδια την Θάλεια –διά βίου- Δραγώνα νυν Μουζέλη, στα ντοκιμαντέρ «Τι είν΄ η Πατρίδα μας;» συμμετείχαν ή έκαναν το ντεμπούτο τους όλοι οι μετέπειτα αστέρες της ομάδος, η Λιάκου – η Γιαννοπούλου – η Ρεπούση – η Κουλούρη.

Μας έκαναν Έλληνες ενώ δεν ήμασταν!
Ας δούμε τώρα μερικά απ΄ όσα γράφει στο κακογραμμένο βιβλίο της «Τι είν΄ η Πατρίδα μας;» η νέα βουλευτίνα Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ κ. Θάλεια Δραγώνα:
1) Η Ελληνική Εθνική Ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή έντονου εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού (σελ. 16).
2) Όποιος αξιολογεί τους Πολιτισμούς σε κατωτέρους και ανωτέρους είναι ρατσιστής και δεν το ξέρει! (σελ. 16). Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με όποιον θεωρεί ανεπιθύμητους τους μετανάστες και τους πρόσφυγες (σελ. 20).
3) Εξίσου ρατσιστής είναι και όποιος αποσιωπά την σημασία, την τεράστια δύναμη, την έκταση και το κύρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας! Επίσης, όποιος αρνείται τις τουρκικές επιρροές στον Νεοελληνικό μας Πολιτισμό (σελ. 81), κι όποιος ισχυρίζεται ότι ο τουρκικός πολιτισμός έχει επιδράσει αρνητικά στους Έλληνες!... (σελ. 82).
4) Ένδειξη ρατσισμού και στείρου εθνοκεντρισμού είναι και ο ισχυρισμός ότι οι Έλληνες ήσαν πάντα οι αδικημένοι της Ιστορίας (σελ. 84).
5) Κλασική ένδειξη ρατσισμού είναι και η γνωστή ρήση «Όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες, αυτοί τρώγανε βελανίδια!» (σελ. 85). Ρατσισμός είναι επίσης το να ισχυρίζεσαι πως είμαστε οι συνεχιστές του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού.
6) Κατά την κ. Θάλεια –διά βίου- Δραγώνα νυν Μουζέλη, εθνικιστικές τάσεις κρύβει και η επιθυμία να διδάσκεται στην μέση εκπαίδευση η αρχαία Ελληνική Γλώσσα (σελ. 86).
7) Ρατσιστικό είναι, να ανησυχούμε για την ύπαρξη πολλών ξένων μεταναστών στην χώρα μας, ή το να λέμε ότι «σε λίγο θα ψάχνουμε να βρούμε Έλληνα στην Ελλάδα», ή ότι «πρέπει να κρατήσουμε την εθνική μας ομοιογένεια και να μην διαβρωθούμε εθνολογικά»! (σελ. 96).
Εξίσου ρατσιστικό είναι το να λέμε ότι το κέντρο της Αθήνας αλβανοκρατείται ή ότι «οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές»! (σελ. 9). Το ίδιο συμβαίνει αν τολμήσουμε να πούμε πως με την είσοδο των Ξένων Μεταναστών στην Ελλάδα αυξάνεται η εγκληματικότητα και η ανεργία των Ελλήνων! (σελ. 100). Στην σελίδα 105, μας προειδοποιεί ότι ο εθνικισμός εύκολα μπορεί να γλιστρήσει στην ξενοφοβία, στον ρατσισμό και στην μισαλλοδοξία.