Τετάρτη 16 Ιουλίου 2008

Μάκης Τσέλιος ο Παναιτωλιώτης ποιητής & συγγραφέας.

(Σύντομο βιο-εργογραφικό σημείωμα)

Ο Γεράσιμος (Μάκης) Τσέλιος γεννήθηκε το Μάη του 1946 στο Παναιτώλιο. Γονείς του ήταν ο Κωνσταντίνος Κ. Τσέλιος (1911-2007) πασίγνωστος σ' όλη την περιοχή μας ως «Νταραβέρης» για τα πλείστα όσα επαγγέλματα του βίου του και πρό­εδρος της κοινότητας Παναιτωλίου στη χρονική περίοδο 1953-1957. Η μητέρα του Ευσταθία Δ. Τσιλιμπώκου (1905-1993) ήταν επίσης Παναιτωλιώτισσα.
Μαθήματα Δημοτικού Σχολείου διδάχθηκε στο χωριό του. Στις τρεις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου μαθήτευσε στο Γυ­μνάσιο Αρρένων Αγρινίου και τις άλλες τρεις στη Νέα Ιωνία Αττικής, όπου διαμένει οικογενειακώς έως τώρα. Παρακολού­θησε για δύο χρόνια ανώτερα ηλεκτρονικά στη «Σχολή Χατζη­δάκη». Αργότερα και επί τέσσερα χρόνια σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Σταδιοδρόμησε επαγγελματικά ως υπάλληλος, αρχικά στο μικρό τουριστικό Γραφείο «Πλωτίνος» το οποίο ίδρυσε ο πρώτος εξάδελφος και μέντορας του (δυναμικός ποιητής με πολλά βιβλία) και αργότερα ιδρυτής- διευθύνων σύμβουλος της μεγάλης τουριστικής επιχείρησης «ΡΙΟΤΙΝ-TRAVEL Ε.Π.Ε.» Τάκης Αντωνίου! Η Εταιρεία αυτή στη δεκαετία του 1970 ήταν η μεγαλύτερη και δυναμικότερη τουριστική επιχείρηση της Χώρας!
Ο Γεράσιμος (Μάκης) Τσέλιος ήταν ένα από τα ικανότερα στελέχη της Εταιρείας, την οποία αγάπησε με πάθος!
Το 1975 παντρεύτηκε με τη γειτονοπούλα του Σπυριδούλα Μπεσύρη, υπάλληλο των Ο.Τ.Α., με την οποία απόκτησαν δύο παιδιά τον Κωνσταντίνο (1976) υπάλληλο τουριστικού οργα­νισμού &την Ευσταθία (1979) καθηγήτρια μουσικής (Πιάνου και Θεωρητικών).
Η επίσημη εμφάνιση στα γράμματα του Μάκη Τσέλιου έγινε το 1986 χρονιά που τύπωσε το πρώτο του Βιβλίο «Στις γειτονιές του Στέλιου» (Εννοεί του Καζαντζίδη). Ακολούθησε το 1992 ένας τόμος τραγουδιών με τη γενική επιγραφή «Λόγια του νερού». Πρόσφατα (Άνοιξη του 2008) κυκλοφόρησε η ποιητική του συλλογή «ΡΟΥΒΙΚΩΝ».
Από το 1988 έως το 1990 ως Πρόεδρος του Συλλόγου Παναιτωλιωτών της Αθήνας εξέδιδε την τριμηνιαία εφημε­ρίδα «Το Παναιτώλιο της Αθήνας». Ποιήματα, Τραγούδια και Δοκίμια του δημοσιεύθηκαν - κατά καιρούς - σε περιοδικά και εφημερίδες.
Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του Μάκη Τσέλιου είναι ανέκδοτο.
του Θεόδωρου Μ.Πολίτη,
από την Εφημερίδα «Συνείδηση»,
"Ο συμπατριώτης μας και φίλος αγαπητός, από το γειτονικό μας Παναιτώλιο, γνωστός ως συγ­γραφέας (λυρικής πεζογραφίας «Στις γειτονιές του Στέλιου»--1986 και «Τα λόγια του νερού»-τραγούδια 1992), Μάκης Τσέλιος, μοναχο­γιός του αλησμόνητου Μπάρμπα Κώστα Τσέλιου (Νταραβέρη), απο­φάσισε να «διέλθη» τον Ρουβίκωνα και να τυπώσει σε τόμο ποιήματα του, από τα οποία ορισμένα έχουν καταχωρηθεί - κατά καιρούς - σε διάφορα έντυπα και περιοδικά.
Έτσι, προέκυψε ένας καλαίσθητος τόμος, το εξώφυλ­λο του οποίου στολίζεται με φω­τογραφία γλυπτού έργου του με­γάλου συμπατριώτη μας γλύ­πτη ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΠΡΑΛΟΥ («Πλη­γωμένο άλογο»). Στις 120 σελί­δες (16,50 Χ 23,50) του βιβλίου καταχωρήθηκαν συνολικά σαράντα (40) ιδιότιτλα ποιήματα και τριάντα (30) στοχαστικά αποφθέγματα με γενική επιγραφή «Στίγματα».
Τα ποιήματα χωρίζονται σε ε­νότητες με τις εξής επιγρα­φικές ενδείξεις και τον μέσα σε παρένθεση αριθμό ποιημάτων «Η Κλεψύδρα της ειμαρμένης» (5). «Έκσταση» (5). «Αρπίσματα» (5). «Στίγματα» (30). «Απηχήσεις»(5). « Το φως των προφητών» (5). «Μυ­θολογία» (5). «Εωθινά άνθη» (5) και «Η ώρα του έρωτα» (5). Από την παράθεση των αριθμητικών στοιχείων προκύπτει κατ' αρχάς το «Ισοζύγιο» των καταχωρημένων, στον τόμο, ποιημάτων. Έχουμε ο­κτώ ενότητες με πέντε ποιήματα η κάθε μια, και μία με τριάντα «Στίγ­ματα».
Παρότι η στιχουργική μορ­φή στα περισσότερα ποιή­ματα είναι ελεύθερη, μια ευδιά­κριτη, ακουστικά, μουσικότητα εί­ναι παρούσα, δικαιώνοντας την ό­λη λυρική ιδιοσυστασία του ποιη­τή. Το καθένα από τα ποιήματα δι­ακινείται κάτω από τον αντιπροσω­πευτικό-κατά κανόνα - τίτλο και πραγματεύεται συγκεκριμένο θέ­μα.
Ο ποιητής αντικρίζει από την εντελώς προσωπική οπτι­κή του γωνία, διαχρονικά πράγμα­τα της ζωής κι αντίστοιχα της πλά­σης, δημιουργώντας αυθεντικές ποιητικές καταστάσεις. Ο πάντοτε «Εν εγρηγόρσει» στοχασμός του σε αγαστή συνεργασία με τη λυ­ρική του διάθεση μεταπλάθει ποι­ητικά το συγκεκριμένο -κάθε φο­ρά- προβληματισμό και μ’ αυτό τον τρόπο τον εμπεδώνει καλύτερα στη νοητική και ψυχική περιοχή του αναγνώστη παρασύροντας τον σε συμμετοχή!
Το ποίημα που «δάνεισε» την επιγραφή του «Ρουβίκων» στο βιβλίο, είναι αφιερωμένο στη μνήμη του αλησμόνητου δυναμι­κού ποιητή Τάκη Αντωνίου πρώ­του εξαδέλφου του Μάκη Τσέλιου. Οι 86 στίχοι του είναι καταχωρημέ­νοι στις σελίδες 17, 18 και 19 του τόμου και είναι χωρισμένοι σε τρία μέρη. Από το πολύστιχο αυτό ποί­ημα αποσπούμε τους στίχους του τρίτου (τελευταίου) μέρους :
«Ο καθείς με τα όπλα του»
Τον βαρύτατο σταυρό και τον όποιο Ρουβίκωνα / η ειμαρ­μένη του χαρίσει την ώρα που σμί­γουν οπτασίες / και ίσκοι, ουρανοί και βροντές / και γυρεύουν πλεού­μενα ανεκπλήρωτοι έρωτες. / Θάρθει στιγμή που θα κληθείς σαν άλ­λος Καίσαρ να / ρίξεις μακριά τον κύβο και να διαβείς τον ποταμό και / να βρεθείς σοφότερος στου λόφου τη σκιερή πλευρά / την νυ­κτόβια, την μισοφωτισμένη. / Τότε χωρίς ανομίες ενώπιος- ενωπίω με τον Θεό τον / καιρό και την ιστορία θα ξεχωρίσεις του ήχους απ '/ τους πανίερους πλαγίαυλους της πανάρχαιης / δικαιοσύνης θ’ αποδώ­σεις τα του Καίσαρος τω Καίσαρι / θα συντρίψεις τις παντοδύναμες α­μαρτίες σου και θα / δεχτείς αδια­μαρτύρητα σοφός πια και μακάρι­ος την ανθρώπινη μικρότητα σου.
Θαρθεί στιγμή που ο Ρουβί­κων θα απέχει έτη φωτός απ/ την ελεύθερη ψυχή σου...»
Το ποίημα, στο σύνολο του, αλλά και οι στίχοι του τρί­του μέρους, πραγματεύονται έ­να ζήτημα που καθένας σκεπτόμε­νος άνθρωπος αν δεν συναπαντήθηκε μαζί του, στην πορεία του βί­ου του με τον «ίδιον βάρος» του, τουλάχιστο το αντιμετώπισε, άλ­λος περισσότερο κι άλλος λιγότε­ρο, με δυναμική αποφασιστικότη­τα, κρατώντας ανάλογη θέση, με την προϋπόθεση αποδοχής της «μι­κρότητας» του... Αυτή η «αποδο­χή» χρειάζεται ψυχική δύναμη κι ανάλογη νοητική ενεργητικότητα! Λειτουργίες οι οποίες τουλάχιστο ποιητικά δικαιώνονται..
Στην ποιητική του λειτουργική, ο Μάκης Τσέλιος, πορεύεται με γνώση και τόλμη. Ερευνά, σε βάθος, εντοπίζει, αποκαλύπτει και ενίοτε σαρκάζει ορισμένες κατα­στάσεις δικαιώνοντας έτσι μια α­πό τις ουσιωδέστερες αρετές του γνήσιου ποιητικού λόγου την αλή­θεια!"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ότι δεν είναι ποινικά κολάσιμο, αναρτάται...(με μικρή χρονική καθυστέρηση).

 
ΕπιστροφήTop