(Σύντομο βιο-εργογραφικό σημείωμα)
Ο Γεράσιμος (Μάκης) Τσέλιος γεννήθηκε το Μάη του 1946 στο Παναιτώλιο. Γονείς του ήταν ο Κωνσταντίνος Κ. Τσέλιος (1911-2007) πασίγνωστος σ' όλη την περιοχή μας ως «Νταραβέρης» για τα πλείστα όσα επαγγέλματα του βίου του και πρόεδρος της κοινότητας Παναιτωλίου στη χρονική περίοδο 1953-1957. Η μητέρα του Ευσταθία Δ. Τσιλιμπώκου (1905-1993) ήταν επίσης Παναιτωλιώτισσα.
Μαθήματα Δημοτικού Σχολείου διδάχθηκε στο χωριό του. Στις τρεις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου μαθήτευσε στο Γυμνάσιο Αρρένων Αγρινίου και τις άλλες τρεις στη Νέα Ιωνία Αττικής, όπου διαμένει οικογενειακώς έως τώρα. Παρακολούθησε για δύο χρόνια ανώτερα ηλεκτρονικά στη «Σχολή Χατζηδάκη». Αργότερα και επί τέσσερα χρόνια σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Σταδιοδρόμησε επαγγελματικά ως υπάλληλος, αρχικά στο μικρό τουριστικό Γραφείο «Πλωτίνος» το οποίο ίδρυσε ο πρώτος εξάδελφος και μέντορας του (δυναμικός ποιητής με πολλά βιβλία) και αργότερα ιδρυτής- διευθύνων σύμβουλος της μεγάλης τουριστικής επιχείρησης «ΡΙΟΤΙΝ-TRAVEL Ε.Π.Ε.» Τάκης Αντωνίου! Η Εταιρεία αυτή στη δεκαετία του 1970 ήταν η μεγαλύτερη και δυναμικότερη τουριστική επιχείρηση της Χώρας!
Ο Γεράσιμος (Μάκης) Τσέλιος ήταν ένα από τα ικανότερα στελέχη της Εταιρείας, την οποία αγάπησε με πάθος!
Το 1975 παντρεύτηκε με τη γειτονοπούλα του Σπυριδούλα Μπεσύρη, υπάλληλο των Ο.Τ.Α., με την οποία απόκτησαν δύο παιδιά τον Κωνσταντίνο (1976) υπάλληλο τουριστικού οργανισμού &την Ευσταθία (1979) καθηγήτρια μουσικής (Πιάνου και Θεωρητικών).
Η επίσημη εμφάνιση στα γράμματα του Μάκη Τσέλιου έγινε το 1986 χρονιά που τύπωσε το πρώτο του Βιβλίο «Στις γειτονιές του Στέλιου» (Εννοεί του Καζαντζίδη). Ακολούθησε το 1992 ένας τόμος τραγουδιών με τη γενική επιγραφή «Λόγια του νερού». Πρόσφατα (Άνοιξη του 2008) κυκλοφόρησε η ποιητική του συλλογή «ΡΟΥΒΙΚΩΝ».
Από το 1988 έως το 1990 ως Πρόεδρος του Συλλόγου Παναιτωλιωτών της Αθήνας εξέδιδε την τριμηνιαία εφημερίδα «Το Παναιτώλιο της Αθήνας». Ποιήματα, Τραγούδια και Δοκίμια του δημοσιεύθηκαν - κατά καιρούς - σε περιοδικά και εφημερίδες.
Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του Μάκη Τσέλιου είναι ανέκδοτο.
του Θεόδωρου Μ.Πολίτη,
Μαθήματα Δημοτικού Σχολείου διδάχθηκε στο χωριό του. Στις τρεις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου μαθήτευσε στο Γυμνάσιο Αρρένων Αγρινίου και τις άλλες τρεις στη Νέα Ιωνία Αττικής, όπου διαμένει οικογενειακώς έως τώρα. Παρακολούθησε για δύο χρόνια ανώτερα ηλεκτρονικά στη «Σχολή Χατζηδάκη». Αργότερα και επί τέσσερα χρόνια σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Σταδιοδρόμησε επαγγελματικά ως υπάλληλος, αρχικά στο μικρό τουριστικό Γραφείο «Πλωτίνος» το οποίο ίδρυσε ο πρώτος εξάδελφος και μέντορας του (δυναμικός ποιητής με πολλά βιβλία) και αργότερα ιδρυτής- διευθύνων σύμβουλος της μεγάλης τουριστικής επιχείρησης «ΡΙΟΤΙΝ-TRAVEL Ε.Π.Ε.» Τάκης Αντωνίου! Η Εταιρεία αυτή στη δεκαετία του 1970 ήταν η μεγαλύτερη και δυναμικότερη τουριστική επιχείρηση της Χώρας!
Ο Γεράσιμος (Μάκης) Τσέλιος ήταν ένα από τα ικανότερα στελέχη της Εταιρείας, την οποία αγάπησε με πάθος!
Το 1975 παντρεύτηκε με τη γειτονοπούλα του Σπυριδούλα Μπεσύρη, υπάλληλο των Ο.Τ.Α., με την οποία απόκτησαν δύο παιδιά τον Κωνσταντίνο (1976) υπάλληλο τουριστικού οργανισμού &την Ευσταθία (1979) καθηγήτρια μουσικής (Πιάνου και Θεωρητικών).
Η επίσημη εμφάνιση στα γράμματα του Μάκη Τσέλιου έγινε το 1986 χρονιά που τύπωσε το πρώτο του Βιβλίο «Στις γειτονιές του Στέλιου» (Εννοεί του Καζαντζίδη). Ακολούθησε το 1992 ένας τόμος τραγουδιών με τη γενική επιγραφή «Λόγια του νερού». Πρόσφατα (Άνοιξη του 2008) κυκλοφόρησε η ποιητική του συλλογή «ΡΟΥΒΙΚΩΝ».
Από το 1988 έως το 1990 ως Πρόεδρος του Συλλόγου Παναιτωλιωτών της Αθήνας εξέδιδε την τριμηνιαία εφημερίδα «Το Παναιτώλιο της Αθήνας». Ποιήματα, Τραγούδια και Δοκίμια του δημοσιεύθηκαν - κατά καιρούς - σε περιοδικά και εφημερίδες.
Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του Μάκη Τσέλιου είναι ανέκδοτο.
του Θεόδωρου Μ.Πολίτη,
από την Εφημερίδα «Συνείδηση»,
"Ο συμπατριώτης μας και φίλος αγαπητός, από το γειτονικό μας Παναιτώλιο, γνωστός ως συγγραφέας (λυρικής πεζογραφίας «Στις γειτονιές του Στέλιου»--1986 και «Τα λόγια του νερού»-τραγούδια 1992), Μάκης Τσέλιος, μοναχογιός του αλησμόνητου Μπάρμπα Κώστα Τσέλιου (Νταραβέρη), αποφάσισε να «διέλθη» τον Ρουβίκωνα και να τυπώσει σε τόμο ποιήματα του, από τα οποία ορισμένα έχουν καταχωρηθεί - κατά καιρούς - σε διάφορα έντυπα και περιοδικά.
Έτσι, προέκυψε ένας καλαίσθητος τόμος, το εξώφυλλο του οποίου στολίζεται με φωτογραφία γλυπτού έργου του μεγάλου συμπατριώτη μας γλύπτη ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΠΡΑΛΟΥ («Πληγωμένο άλογο»). Στις 120 σελίδες (16,50 Χ 23,50) του βιβλίου καταχωρήθηκαν συνολικά σαράντα (40) ιδιότιτλα ποιήματα και τριάντα (30) στοχαστικά αποφθέγματα με γενική επιγραφή «Στίγματα».
Τα ποιήματα χωρίζονται σε ενότητες με τις εξής επιγραφικές ενδείξεις και τον μέσα σε παρένθεση αριθμό ποιημάτων «Η Κλεψύδρα της ειμαρμένης» (5). «Έκσταση» (5). «Αρπίσματα» (5). «Στίγματα» (30). «Απηχήσεις»(5). « Το φως των προφητών» (5). «Μυθολογία» (5). «Εωθινά άνθη» (5) και «Η ώρα του έρωτα» (5). Από την παράθεση των αριθμητικών στοιχείων προκύπτει κατ' αρχάς το «Ισοζύγιο» των καταχωρημένων, στον τόμο, ποιημάτων. Έχουμε οκτώ ενότητες με πέντε ποιήματα η κάθε μια, και μία με τριάντα «Στίγματα».
Παρότι η στιχουργική μορφή στα περισσότερα ποιήματα είναι ελεύθερη, μια ευδιάκριτη, ακουστικά, μουσικότητα είναι παρούσα, δικαιώνοντας την όλη λυρική ιδιοσυστασία του ποιητή. Το καθένα από τα ποιήματα διακινείται κάτω από τον αντιπροσωπευτικό-κατά κανόνα - τίτλο και πραγματεύεται συγκεκριμένο θέμα.
Ο ποιητής αντικρίζει από την εντελώς προσωπική οπτική του γωνία, διαχρονικά πράγματα της ζωής κι αντίστοιχα της πλάσης, δημιουργώντας αυθεντικές ποιητικές καταστάσεις. Ο πάντοτε «Εν εγρηγόρσει» στοχασμός του σε αγαστή συνεργασία με τη λυρική του διάθεση μεταπλάθει ποιητικά το συγκεκριμένο -κάθε φορά- προβληματισμό και μ’ αυτό τον τρόπο τον εμπεδώνει καλύτερα στη νοητική και ψυχική περιοχή του αναγνώστη παρασύροντας τον σε συμμετοχή!
Το ποίημα που «δάνεισε» την επιγραφή του «Ρουβίκων» στο βιβλίο, είναι αφιερωμένο στη μνήμη του αλησμόνητου δυναμικού ποιητή Τάκη Αντωνίου πρώτου εξαδέλφου του Μάκη Τσέλιου. Οι 86 στίχοι του είναι καταχωρημένοι στις σελίδες 17, 18 και 19 του τόμου και είναι χωρισμένοι σε τρία μέρη. Από το πολύστιχο αυτό ποίημα αποσπούμε τους στίχους του τρίτου (τελευταίου) μέρους :
«Ο καθείς με τα όπλα του»
Τον βαρύτατο σταυρό και τον όποιο Ρουβίκωνα / η ειμαρμένη του χαρίσει την ώρα που σμίγουν οπτασίες / και ίσκοι, ουρανοί και βροντές / και γυρεύουν πλεούμενα ανεκπλήρωτοι έρωτες. / Θάρθει στιγμή που θα κληθείς σαν άλλος Καίσαρ να / ρίξεις μακριά τον κύβο και να διαβείς τον ποταμό και / να βρεθείς σοφότερος στου λόφου τη σκιερή πλευρά / την νυκτόβια, την μισοφωτισμένη. / Τότε χωρίς ανομίες ενώπιος- ενωπίω με τον Θεό τον / καιρό και την ιστορία θα ξεχωρίσεις του ήχους απ '/ τους πανίερους πλαγίαυλους της πανάρχαιης / δικαιοσύνης θ’ αποδώσεις τα του Καίσαρος τω Καίσαρι / θα συντρίψεις τις παντοδύναμες αμαρτίες σου και θα / δεχτείς αδιαμαρτύρητα σοφός πια και μακάριος την ανθρώπινη μικρότητα σου.
Θαρθεί στιγμή που ο Ρουβίκων θα απέχει έτη φωτός απ/ την ελεύθερη ψυχή σου...»
Το ποίημα, στο σύνολο του, αλλά και οι στίχοι του τρίτου μέρους, πραγματεύονται ένα ζήτημα που καθένας σκεπτόμενος άνθρωπος αν δεν συναπαντήθηκε μαζί του, στην πορεία του βίου του με τον «ίδιον βάρος» του, τουλάχιστο το αντιμετώπισε, άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο, με δυναμική αποφασιστικότητα, κρατώντας ανάλογη θέση, με την προϋπόθεση αποδοχής της «μικρότητας» του... Αυτή η «αποδοχή» χρειάζεται ψυχική δύναμη κι ανάλογη νοητική ενεργητικότητα! Λειτουργίες οι οποίες τουλάχιστο ποιητικά δικαιώνονται..
Στην ποιητική του λειτουργική, ο Μάκης Τσέλιος, πορεύεται με γνώση και τόλμη. Ερευνά, σε βάθος, εντοπίζει, αποκαλύπτει και ενίοτε σαρκάζει ορισμένες καταστάσεις δικαιώνοντας έτσι μια από τις ουσιωδέστερες αρετές του γνήσιου ποιητικού λόγου την αλήθεια!"
Έτσι, προέκυψε ένας καλαίσθητος τόμος, το εξώφυλλο του οποίου στολίζεται με φωτογραφία γλυπτού έργου του μεγάλου συμπατριώτη μας γλύπτη ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΠΡΑΛΟΥ («Πληγωμένο άλογο»). Στις 120 σελίδες (16,50 Χ 23,50) του βιβλίου καταχωρήθηκαν συνολικά σαράντα (40) ιδιότιτλα ποιήματα και τριάντα (30) στοχαστικά αποφθέγματα με γενική επιγραφή «Στίγματα».
Τα ποιήματα χωρίζονται σε ενότητες με τις εξής επιγραφικές ενδείξεις και τον μέσα σε παρένθεση αριθμό ποιημάτων «Η Κλεψύδρα της ειμαρμένης» (5). «Έκσταση» (5). «Αρπίσματα» (5). «Στίγματα» (30). «Απηχήσεις»(5). « Το φως των προφητών» (5). «Μυθολογία» (5). «Εωθινά άνθη» (5) και «Η ώρα του έρωτα» (5). Από την παράθεση των αριθμητικών στοιχείων προκύπτει κατ' αρχάς το «Ισοζύγιο» των καταχωρημένων, στον τόμο, ποιημάτων. Έχουμε οκτώ ενότητες με πέντε ποιήματα η κάθε μια, και μία με τριάντα «Στίγματα».
Παρότι η στιχουργική μορφή στα περισσότερα ποιήματα είναι ελεύθερη, μια ευδιάκριτη, ακουστικά, μουσικότητα είναι παρούσα, δικαιώνοντας την όλη λυρική ιδιοσυστασία του ποιητή. Το καθένα από τα ποιήματα διακινείται κάτω από τον αντιπροσωπευτικό-κατά κανόνα - τίτλο και πραγματεύεται συγκεκριμένο θέμα.
Ο ποιητής αντικρίζει από την εντελώς προσωπική οπτική του γωνία, διαχρονικά πράγματα της ζωής κι αντίστοιχα της πλάσης, δημιουργώντας αυθεντικές ποιητικές καταστάσεις. Ο πάντοτε «Εν εγρηγόρσει» στοχασμός του σε αγαστή συνεργασία με τη λυρική του διάθεση μεταπλάθει ποιητικά το συγκεκριμένο -κάθε φορά- προβληματισμό και μ’ αυτό τον τρόπο τον εμπεδώνει καλύτερα στη νοητική και ψυχική περιοχή του αναγνώστη παρασύροντας τον σε συμμετοχή!
Το ποίημα που «δάνεισε» την επιγραφή του «Ρουβίκων» στο βιβλίο, είναι αφιερωμένο στη μνήμη του αλησμόνητου δυναμικού ποιητή Τάκη Αντωνίου πρώτου εξαδέλφου του Μάκη Τσέλιου. Οι 86 στίχοι του είναι καταχωρημένοι στις σελίδες 17, 18 και 19 του τόμου και είναι χωρισμένοι σε τρία μέρη. Από το πολύστιχο αυτό ποίημα αποσπούμε τους στίχους του τρίτου (τελευταίου) μέρους :
«Ο καθείς με τα όπλα του»
Τον βαρύτατο σταυρό και τον όποιο Ρουβίκωνα / η ειμαρμένη του χαρίσει την ώρα που σμίγουν οπτασίες / και ίσκοι, ουρανοί και βροντές / και γυρεύουν πλεούμενα ανεκπλήρωτοι έρωτες. / Θάρθει στιγμή που θα κληθείς σαν άλλος Καίσαρ να / ρίξεις μακριά τον κύβο και να διαβείς τον ποταμό και / να βρεθείς σοφότερος στου λόφου τη σκιερή πλευρά / την νυκτόβια, την μισοφωτισμένη. / Τότε χωρίς ανομίες ενώπιος- ενωπίω με τον Θεό τον / καιρό και την ιστορία θα ξεχωρίσεις του ήχους απ '/ τους πανίερους πλαγίαυλους της πανάρχαιης / δικαιοσύνης θ’ αποδώσεις τα του Καίσαρος τω Καίσαρι / θα συντρίψεις τις παντοδύναμες αμαρτίες σου και θα / δεχτείς αδιαμαρτύρητα σοφός πια και μακάριος την ανθρώπινη μικρότητα σου.
Θαρθεί στιγμή που ο Ρουβίκων θα απέχει έτη φωτός απ/ την ελεύθερη ψυχή σου...»
Το ποίημα, στο σύνολο του, αλλά και οι στίχοι του τρίτου μέρους, πραγματεύονται ένα ζήτημα που καθένας σκεπτόμενος άνθρωπος αν δεν συναπαντήθηκε μαζί του, στην πορεία του βίου του με τον «ίδιον βάρος» του, τουλάχιστο το αντιμετώπισε, άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο, με δυναμική αποφασιστικότητα, κρατώντας ανάλογη θέση, με την προϋπόθεση αποδοχής της «μικρότητας» του... Αυτή η «αποδοχή» χρειάζεται ψυχική δύναμη κι ανάλογη νοητική ενεργητικότητα! Λειτουργίες οι οποίες τουλάχιστο ποιητικά δικαιώνονται..
Στην ποιητική του λειτουργική, ο Μάκης Τσέλιος, πορεύεται με γνώση και τόλμη. Ερευνά, σε βάθος, εντοπίζει, αποκαλύπτει και ενίοτε σαρκάζει ορισμένες καταστάσεις δικαιώνοντας έτσι μια από τις ουσιωδέστερες αρετές του γνήσιου ποιητικού λόγου την αλήθεια!"
Top
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ότι δεν είναι ποινικά κολάσιμο, αναρτάται...(με μικρή χρονική καθυστέρηση).