Αθανάσιος Διάκος, ο Μάρτυρας της Επανάστασης

(190 χρόνια από το 1821)

έγραψε ο Βασίλειος Γιαννακόπουλος (στα «Λιτοσελίτικα Νέα»)

Ο Αθανάσιος Διάκος ήταν ηρωικός αγωνι­στής, μάρτυρας, ένας από τους πρωτεργάτες της Επανάστασης του 1821, και ο δημοφιλέστερος των ηρώων της.

Γεννήθηκε γύρω στα 1788. Ως τόπος γέννη­σης του αναφέρονται δύο χωριά η Άνω Μουσονίτσα και η Αρτοτίνα της Φωκίδας. Σημείο τριβής αποτελεί επίσης και το επώνυμο του που αναφέ­ρεται, το Μασσαβέτας και το Γραμματικός.

Ήταν το πέμπτο παιδί, βάσει στοιχείων, του Γεωργίου Γραμματικού από την άνω Μουσονίτσα και της Χρυσούλας Καφούρου, από την Αρτοτίνα, (έλκει επομένως την καταγωγή του και από τα δυο χωριά) ήταν εγγονός ντόπι­ου κλέφτη του Νικο­λάου Γραμματικού, που σκοτώθηκε σε μάχη με τους Τούρ­κους.

Η μοίρα της οικογένειας ήταν σκληρή, οι Τούρκοι συνέλαβαν τον πατέρα του (εφο­δίαζε με τρόφιμα και βοηθούσε τους εξεγερμένους κλέ­φτες), και με ένα από τα αδέλφια του τον κρέμασαν στο Πατρατζίκι την σημερινή Υπάτη. Όταν έμαθε τον θάνατο του πατέρα του και του αδελ­φού του, ορκίστηκε εκδίκηση και επετέ­θη στο τούρκικο απόσπασμα με τα παλικάρια του.

Κατατρομαγμένη η μάνα του Διάκου πήγε το δωδεκάχρονο παιδί της και το εμπιστεύθηκε στους καλόγερους του μοναστηριού, Αγίου Ιωάν­νη του Προδρόμου, κοντά στην Αρτοτίνα. Πέραν του φόβου της μάνας, υπήρχε και μια ακόμη σκο­πιμότητα. Με την οικονομική καταστροφή, η χει­ροτονία του νεαρού Θανάση, επιβάλλονταν πλέον και για λόγους βιοποριστικούς, καθόσον τα μονα­στήρια λόγω των ειδικών σχέσεων, που είχαν αυτά με τους Τούρκους, ζούσαν πιο άνετα από τους υπόλοιπους υπόδουλους Έλληνες.

Εκεί διδάσκεται την Οκτάηχο και το Ψαλτή­ριο και πέντε χρόνια αργότερα, σε ηλικία δεκαε­πτά ετών, λόγω της πίστης του και της ιδιοσυ­γκρασίας του χειροτονήθηκε Διάκονος με το ιερα­τικό όνομα «Άνθιμος», κράτησε δε τελικά για επί­θετο του τον βαθμό του, («Διάκος»).

Ο Διάκος περιγράφεται ως άτομο μετρίου αναστήματος, με ωραία μάτια και μακριά μαύρα μαλλιά, προσεγμένη ενδυμασία, σοβαρό βλέμμα, ιδιαίτερα ευκίνητος, γοργός στα πόδια και άρι­στος στην σκοποβολή.

Όπως αναφέρει η παράδοση, σκότωσε σε καυγά έναν Τούρκο επειδή ο Διάκος τον νίκησε στη σκοποβολή- κατ' άλλη δε εκδοχή, σε καυγά που είχε με Τούρκο πασά που επισκέφθηκε το μοναστήρι και εντυπωσιάστηκε από την εμφάνιση του Διάκου, προσβλήθηκε από τα λεγόμενα του Τούρκου (και τις μετέπειτα προτάσεις του) και τον σκότωσε. Έτσι αναγκάστηκε να φύγει στα κοντινά βουνά και να γίνει κλέφτης στο «Λημέρι» του ξακουστού κλέφτη Τσάμ Καλόγερου, ανάμεσα στα Βαρδουσία και την Γκιώνα. Ο Τσάμ Καλόγερος, σε μια συμπλοκή που είχε με τους Τούρκους, τραυματίστηκε βαριά στο πόδι και αν ο Διάκος, δεν τον μετέφερε στην Γραμμένη Οξιά, θα έπεφτε στα χέρια του εχθρού. Είπε δε μπροστά σ' όλους τους κλέφτες «όταν θ' αποθάνω, αυτός πρέπει να γίνει ο καπετάνιος σας».

Στη μάχη της «Ζελίστας», σκότω­σε με ένα κλαδί, έναν Τούρκο και πήρε τον οπλισμό του, νομίζοντας αργότερα ότι ο φόνος ξεχάστηκε, γύρισε πάλι στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη, κι έμεινε για ένα ακόμη χρόνο. Μετά από προδοσία όμως - ανήμερα του Δεκα­πενταύγουστου — τη μέρα του πανη­γυριού — τον συνέ­λαβαν και οδηγήθη­κε στο Λιδορίκι σιδηροδέσμιος όπου ο Φερχάτ πασάς διέταξε να κρεμαστεί την επόμενη μέρα, το βράδυ όμως με την βοήθεια του κλέφτη Καρέτσου ο Διάκος δραπέτευσε.

Εκείνη την περίοδο, ο Αλή πασάς έκανε σχέ­δια εναντίον του σουλτάνου και καλεί σε βοήθεια όλους τους καπετάνιους (Αρβανίτες και Χριστια­νούς) ανάμεσα τους και τον Σκαλτσοδήμο (σαν αντιπρόσωπο των αρματολών του Λιδορικίου). Εκείνος έστειλε τον Αθανάσιο Διάκο στην θέση του. Έμεινε αρματολός για δυο χρόνια (1814-1816) στο σώμα των Τσοχανταρέων (σωματοφυ­λάκων) στη φρουρά του Αλη πασά της οποίας προΐστατο ο Οδυσσέας Ανδρούτσος.

Στα τέλη του 1818 γίνεται το πρωτοπαλίκα­ρο του Ανδρούτσου και μέλος της Φιλικής Εται­ρίας. Στη συνέχεια ο Διάκος πήγε στα Σάλωνα (Άμφισσα) στον Κοσμά Σουλιώτη. Εκεί βρήκε «Φιρμάνι» του Αλή πασά, το περιεχόμενο οποίου ήταν να «χαλάσει τον Διάκο». Ο Σουλιώτης τον συμβούλευσε να ζητήσει τη βοήθεια του Ανδρού­τσου. Ο Ανδρούτσος έπεισε τον Αλή πασά να μην εκτελέσει το «Φιρμάνι» και  θανατώσει τον Διάκο που ήλεγχε τότε την περιοχή, από τον Μόρνο μέχρι τα ορεινά της Ηπείρου.

Το 1820 ο Αλή πασάς στασιάζει κατά της Οθωμα­νικής Πύλης, καλεί σε βοήθεια τον Ανδρούτσο και αυτός ανταποκρίνεται πηγαίνοντας στα Γιάννενα. Τότε οι σχέσεις Διάκου - Ανδρούτσου ψυχραίνονται και οι τοπικοί άρχοντες της Λιβαδειάς τον εκλέγουν αρματο­λό. Ο Διάκος πρωτοστάτησε στην προετοιμασία της Επανάστασης με τους επισκόπους Ταλαντίου, Νεόφυτο και Σαλώνων, Ησαΐα σε σύσκεψη που είχαν στο μονα­στήρι του Οσίου Λουκά.

Κατόρθωσε να στρατολογήσει περίπου 5.000 χωρικούς με την άδεια του Βοεβόδα της Λιβαδειάς Χασάν Αγά, με το πρόσχημα να αποκρούσει τον Ανδρούτσο, στα χρόνια που ακολουθούν και οδηγούν στην Επανάσταση του 1821, ο Διάκος ήδη είχε κάνει την δική του ομάδα κλεφτών.

Στις 30 Μαρτίου πέφτει η Λιβαδειά στα χέρια των επαναστατών και στην συνέχεια οργανώνει την κατάλη­ψη της Αταλάντης στις 31 Μαρτίου και της Θήβας την 1η Απριλίου, ενώ λίγο αργότερα κυριεύει το οχυρό φρούριο της Μενδενίτσας. Ακολούθως επιχειρεί να καταλάβει το Ζητούνι, που ήταν το διοικητικό κέντρο της περιοχής και το Πατρατζίκι, χωρίς όμως επιτυχία καθόσον ο τοπικός οπλαρχηγός Μήτσος Κοντογιάννης αρνήθηκε να βοηθήσει, επειδή θεωρούσε άκαιρο τον ξεσηκωμό.

Η Στερεά και η Πελοπόννησος βρίσκονται σε επα­ναστατικό αναβρασμό και τα μαντάτα φθάνουν στο Χουρσίτ πασά.

Ο πασάς της Πελοποννήσου βρίσκεται στα Γιάννενα και πολιορκούσε τον Αλή πασά, που έδει­χνε τάσεις αυτονομίας του, από τον Σουλτάνο. Ο Χουρσίτ πασάς, εντεταλμένος του σουλτάνου, έστειλε δυο από τους ικανότερους διοικητές του από την Θεσσαλία, τον Κιοσέ Μεχμέτ και τον Ομέρ Βρυώνη επικεφαλής 8.000 πεζικού και 900 ιππέων (την άλλη μέρα προστέθηκαν 3.000 ακόμη) να καταπνίξουν την επανάσταση στη Στερεά Ελλάδα και έπειτα να προχω­ρήσουν προς την Πελοπόννησο, για την άρση της πολιορκίας της Τριπολιτσάς από τον Θεόδωρο Κολοκο­τρώνη. Ο Διάκος με τους οπλαρχηγούς Δυοβουνιώτη και Πανουργία συσκέφθηκαν στις Κομποτάδες στις 20 Απριλίου και αποφασίζουν να υπερασπισθούν όλες τις διαβάσεις του Σπερχειού (Αλαμάνας), με δύναμη 1500 ανδρών που χωρίστηκε σε τρία τμήματα, ο Δυοβουνιώτης με 400 άνδρες θα υπερασπιζόταν την Χαράδρα του Γοργοποτάμου, ο Πανουργίας τα υψώματα της Χαλκο-μάτας με 600 άνδρες και ο Διάκος την γέφυρα της Αλα­μάνας με 500 άνδρες κοντά στις Θερμοπύλες, ώστε να αποκόψουν την πρόσβαση των Τούρκων προς τα Σάλωνα και τη Λιβαδειά.

Οι Τούρκοι στρατοπεδεύοντας στο Λιανοκλάδι, το πρωί της 23ης Απριλίου επιτίθενται ταυτόχρονα και στα τρία μέτωπα των επαναστατών. Ο Πανουργίας (τραυ­ματισμένος) και ο Δυοβουνιώτης υποχρεούνται να υπο­χωρήσουν προ των υπέρτερων δυνάμεων του Ομερ Βρυώνη, με συνέπεια ο κύριος όγκος των δυνάμεων του Κιοσέ Μεχμέτ να επιπέσει επί του Διάκου, στην Αλαμά­να.

Στην άνιση μάχη πέφτει ο αδελφός του Διάκου, το σώμα του οποίου χρησιμοποιεί για ασπίδα, ύστερα από σκληρή μάχη μένει ο Διάκος αγωνιζόμενος με 10 ηρωι­κούς αγωνιστές μεταβαίνοντας στη θέση «Μανδροδέματα» της μονής Δαμάστας (τότε Μουσταφάμπεης). Ο ίδιος τραυματίζεται και αφού πετάει το τουφέκι του, που είχε σπάσει από την υπερβολική χρήση - όπως και το σπαθί του, που το βρήκε το βόλι κοντά στη λαβή, συνεχίζει να πολεμά ηρωικά, βαστώντας στο αριστερό του χέρι την πιστόλα.

Οι Τούρκοι τον αναγνωρίζουν και αφού τον περι­κυκλώνουν στο χαράκωμα του, τον συλλαμβάνουν ζωντανό και καταματωμένο, οδηγώντας τον στον Ομέρ Βρυώνη. Ο Ομέρ Βρυώνης σεβάστηκε αρχικά τον Ήρωα και δεν έδωσε εντολή να τον σκοτώσουν επί τόπου. Ο απολογισμός αυτής της μάχης ήταν περίπου 300 Έλληνες νεκροί, αρκετοί Τούρκοι, και πολλοί τραυ­ματίες, μεταξύ των οποίων και ο Διάκος τραυματισμέ­νος στον ώμο. Οι πασάδες έχοντας αιχμαλώτους τον Διάκο και το πρωτοπαλίκαρο του  (τον ανιψιό του που ήταν μαζί σ' όλες τις μάχες) οδεύουν προς τη Λαμία (Ζητούνι).

Την νύχτα της 23ης του Απρίλη τον ανέκριναν παρουσία του Χαλήλ Μπέη -σημαίνοντος Τούρκου στη Λαμία -κοντά στην πλατεία Λαού- ζητώντας να μάθουν στοιχεία για την επανάσταση.

Ο Διάκος στην Αλαμάνα

Ο Ομέρ βρυώνης δεν ήθελε τον θάνατο του Διά­κου καθώς τον γνώριζε από την αυλή του Αλή πασά, ο οποίος και εκτιμούσε τις ικανότητες του. Του προσέφε­ρε τιμές και αξιώματα να παραιτηθεί του αγώνα, να ενταχθεί στο Τούρκικο στρατόπεδο, ασπαζόμενος τον ισλαμισμό, ο Διάκος όμως τ' αρνήθηκε όλα περήφανα. Ο Μεχμέτ πασάς, (συστράτηγος του Ομέρ Βρυώνη, αλλά ανώτερος του), θαυμάζοντας το θάρρος του Διά­κου, του πρότεινε να τον περιθάλψει και να τεθεί στην υπηρεσία του, ο Διάκος αρνήθηκε κατηγορηματικά λέγοντας του «δεν θα σε υπηρετήσω, αλλά αν θα σε υπηρετήσω δεν θα σε ωφελήσω». Όταν δε τον απείλη­σε ότι θα τον σκοτώσει του απάντησε, «ότι η Ελλάδα έχει πολλούς Διάκους».

Την επόμενη μέρα 24 του Απρίλη ημέρα Κυριακή, κατόπιν επίμονης απαιτήσεως του Χαλήλ Μπέη, εκδό­θηκε απόφαση για θανατική ποινή με ανασκολοπισμό (σούβλισμα) καθώς όπως υποστήριζε, ο Διάκος σκότω­σε πολλούς Τούρκους και θα έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά.

Σύμφωνα με μια εκδοχή, όταν ο Ομέρ Βρυώνης του έκανε πρόταση να τουρκέψει χαρίζοντας του την ζωή και δίνοντας του αξιώματα, πήρε την απάντηση, «πάτε και σεις και η πίστη σας μουρτάτες να χαθείτε εγώ Γραικός γεννήθηκα Γραικός θε ν' αποθάνω».

Οδεύοντας προς τον τόπο του μαρτυρίου, η παράδοση φέρει τον Διάκο να μονολογεί, με πίκρα και παράπονο, ατενίζοντας την ανοιξιάτικη φύση και προ­βλέποντας την ανάσταση του Ελληνισμού.

«Για ειδές καιρό που διάλεξεν,

ο χάρος να με πάρει,

τώρα π' ανθί­ζουν τα κλαδιά

και βγαζ' η γης χορτάρι».

Παρ' όλο που ο ανασκολοπισμός (σούβλισμα) του Διάκου είναι αναμφισβήτητος- η επικρατέστερη άποψη είναι ότι, σουβλίστηκε στο σημείο που είναι το κενοτά­φιο του, τον έστησαν όρθιο σουβλισμένο, και τον εξετέλεσαν με πυροβολισμούς.

Από τον Απρίλη του 1821 μέχρι σήμερα έχουν περάσει 190 χρόνια. Η εξέγερση του έθνους, η αποτίναξη του τούρκικου ζυγού, μετά από 400 και πλέον χρόνια, περι­λαμβάνει κολοσσιαίες στιγμές δόξας, άφατου πόνου, καθώς και ηρωισμού. Ανάμεσα σ' αυτές και η θυσία του Ρουμελιώτη αγωνιστή, Αθανασίου Διάκου καταλαμβά­νει την δική της ανεπανάληπτη θέση, στο πάνθεον του παγκόσμιου ηρωισμού. Αυτό που κάνει τον αγωνιστή, από την Αρτοτίνα, να ξεχωρίζει ακόμη περισσότερο, δεν είναι μόνο ο αγώνας και ο μαρτυρικός του θάνατος, αλλά ο μύθος, οι θρύλοι και η ποίηση γύρω από την θρυλούμενη ή μη ταφή του.

Ήρωες όπως ο Διάκος, αν τρομάζουν μια φορά τον κατακτητή και δυνάστη όσο ζουν, πανικοβάλλουν περισσότερο νεκροί, κυρίως όταν το σώμα τους μένει άταφο. Ο μύθος είναι ισχυρότερος από την βεβαιότη­τα, γιατί προσδίδει μεγαλύτερη βαρύτητα και επιχείρη­μα σ' αυτούς που μένουν πίσω ζωντανοί να συνεχίσουν τον αγώνα.

Ευχαριστώ σε πλάστη μου

δε θα χαθούν σπαρμένα

και δεν θα μείνουν άκαρπα

τα' άχαρα κόκαλα μου.

 Ευλόγησε τηνε τη γη 

όπου θα μ' αγκαλιάσει 

και στοίχειωσε κάθε κλωνί 

από τα χώματα μου

και γίνε αδιάβατο βουνό

στο μνήμα του Θανάση.

Με τους λυρικούς αυτούς στοίχους, ο ποιητής Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, αναφέρεται με τρόπο τραγι­κό και μυθικό στην δοξασία που θέλει τον Διάκο να μένει άταφος.

Στις αρχές του 1900 η πατρίδα τίμησε τον Ήρωα στήνοντας μαρμάρινο γλυπτό ανδριάντα,  στην ομώνυ­μη πλατεία στην Λαμία και κεντρικός δρόμος φέρει το όνομα του. Ένα μνημείο του Διάκου στέκι κοντά στην γέφυρα της Αλαμάνας, στο σημείο της τελικής μάχης, ενώ στο σημείο του μαρτυρίου βρίσκεται ο τάφος του, ένα κενοτάφιο να θυμίζει αυτόν τον μεγάλο και πραγ­ματικό Ήρωα, με την επιτύμβια πλάκα, από τον μεγάλο μας ποιητή  Κωστή Παλαμά:

«Και των Ηρώων το καύχημα στη Δόξα του Κυρίου

Θανάση   Διάκο σ' έφερε   ο Δαρμός του μαρτυρίου.

Κ' ενώ σου σπάραξε κακή φωτιά το τίμιο το σώμα

Τραγούδι   αγγελικό φιλί σου μύρωνε   το στόμα.»

Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ 1930

Ένα από τα χωριά που διεκδικούν ως τόπο γέννη­σης του, το χωριό Άνω Μουσονίτσα, μετονομάστηκε στις 15 -12-1958 σε «Αθανάσιος Διάκος» προς τιμή του. Ο μαρτυρικός θάνατος του Διάκου, συγκλόνισε και ταυ­τόχρονα εμψύχωσε και ενίσχυσε τους αγωνιστές.

Η ζωή του και η μαρτυρική του θυσία, ενέπνευσαν τη λαϊκή μούσα.

«Ο θάνατος του Διάκου

Τρία πουλάκια κάθονταν ψηλά στην Χαλκομάτα.

Το' να τηράει τη Λιβαδειά και τ' άλλο το Ζητούνι.

Το τρίτο το καλύτερο μοιρολογάει και λέει.

Πολλή μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλιακούδα

καν ο Καλύβας έρχεται, καν ο Λεβεντογιάννης.

«Ουδ' ο Καλύβας έρχεται, ουδ' ο Λεβεντογιάννης

Ομέρ Βρυώνης πλάκωσε με δεκαοχτώ χιλιάδες».

Ο Διάκος σαν τ' αγροίκησε, πολύ του κακοφάνη,

Ψιλή φωνή ν' εσήκωσε, τον πρώτο του φωνάζει

- Τον ταϊφά μου σύναξε, μάσε τα παλικάρια,

δώστους μπαρούτι περισσή και βόλια με τις χούφτες

γλήγορα για να πιάσουμε κάτω στην Αλαμάνα

όπου ταμπούρια δυνατά κι όμορφα μετερίζια. -

Επήραν τ' αλαφρά σπαθιά και τα βαριά ντουφέκια

Στην Αλαμάναν έφτασαν κι' έπιασαν τα ταμπούρια

«Καρδιά, παιδιά μου» φώναξε «παιδιά μη φοβηθήτε»

ανδρείοι ωσάν Έλληνες, ωσάν Γραικοί σταθήτε!

Εκείνοι εφοβήθηκαν κι' σκόρπησαν στους λόγγους.

Έμειν' ο Διάκος στη φωτιά με δεκαοχτώ λεβέντες,

τρείς ώρες επολέμαγε με δεκαοχτώ χιλιάδες

Σκίστηκε το τουφέκι του κι' εγίνηκε κομμάτια,

Και το σπαθί του έσυρε και στην φωτιά ν' εμπήκε,

έκοψε Τούρκους άπειρους κι' εφτά μπουλουκμασήδες.

Πλην το σπαθί του έσπασε ν' απάν' από τη χούφτα       

Κι έπεσ' ο Διάκος ζωντανός εις των εχθρών τα χέρια.

Χίλιοι τον πήραν απ' εμπρός και δυό χιλιάδες πίσω.

Κι' Ομέρ Βρυώνης μυστικά στο δρόμο τον ερώτα:

- Γίνεσαι Τούρκος Διάκο μου την πίστη σου ν' αλλάξης;

Να προσκυνάς εις το τζαμί την εκκλησιά ν' αφήσης;

Κι' εκείνος τ' αποκρίθηκε και με θυμό του λέει:

«Πάτε και σεις και πίστη σας μουρτάτες να χαθήτε

εγώ Γραικός γεννήθηκα Γραικός θελ' αποθάνω.

Αν θέλετε χίλια φλουριά και χίλιους μαχμουστιέδες

Μόνο πεντ' έξ μερών ζωή να μου χαρίστε

Όσο να φτάσ' ο Οδυσσεύς και ο Θανάσης Βάγιας».

Σαν τ' άκουσε ο Χαλίλμπεης αφρίζει και φωνάζει,

- Χίλια πουγγιά σας δίνω 'γώ κι ακόμα πεντακόσια,

τον Διάκο να χαλάσετε τον φοβερό τον κλέφτη,

ότι θα σβήση την Τουρκιά και όλο μας το Δοβλέτι.-

Τον Διάκο τον επήρανε και στο σουβλί τον βαλαν,

ολόρθο τον εστήσανε, κι' αυτός χαμογελούσε.

Την πίστη τους τους έβριζε, τους έλεγε μουρτάτες.

- Σκυλιά κι' αν μ' εσουβλισατε ένας Γραικός εχάθη

ας ειν' καλά ο Οδυσσεύς κι' ο καπετάν Νικήτας,

Αυτοί θα σβήσουν την Τουρκιά κι' όλο σας το Δοβλέτι.

Αλληλεγγύη στους Έλληνες ανέργους.

Ακόμη και το 10λεπτό σας πιάνει τόπο.

Εκατοντάδες  χιλιάδες Έλληνες έχουν μείνει άνεργοι τα τελευταία χρόνια. Πρόσφατα κάποιοι απ’ αυτούς κατάφυγαν στην έσχατη λύση, της απεργίας πείνας, μήπως η κυβέρνηση δώσει σημασία στο δράμα τους. Μάταια, όχι μόνο εν ασχολήθηκαν με το πρόβλημα τους, αλλά έδωσαν εντολή και οι δυνάμεις τήρησης της τάξεως τους απομάκρυναν από το δημόσιο χώρο που είχαν εγκατασταθεί.

Υπάρχουν πλέον ολόκληρες πολυμελείς ή και πολύτεκνες οικογένειες με μικρά παιδιά, στις οποίες δεν εργάζεται κανένας γονιός και ως εκ τούτου τα έσοδα είναι ανύπαρκτα.

Μου περιέγραφε κοντινός μου άνθρωπος, σκηνή που συνέβη σε ενοριακό Ιερό Ναό στα Νότια Αθηναϊκά Προάστια.

- «Να πάτε στην δική σας ενορία», είπαν οι ιερείς του Ιερώνυμου στην καταφεύγουσα Ελληνίδα μάνα. (Θα τολμούσαν να ψελλίσουν «Να πάτε στη δική σας πατρίδα» σε εισβολέα;)

- «Κι αν η ενορία μας δεν φτιάχνει συσσίτιο»;

«Λυπούμαστε, δεν μπορούμε να σας βοηθήσουμε». 

Για την Ελληνική εκκλησία -βάσει  του (λαθρο)μνημονίου- προέχει μόνο η ζωή  και η πείνα των λαθρομεταναστών;

Οι συνέπειες τραγικές. Δάνεια ληγμένα, σπίτια υπό κατάσχεση, εξώσεις ως αποτέλεσμα σωρευμένων απλήρωτων ενοικίων, ληγμένοι λογαριασμοί ηλεκτρικού, νερού, τηλεφώνου και κοινοχρήστων…

Κατάληξη;  Η ανέχεια, η φτώχεια,  η δυστυχία, η εξαθλίωση και τέλος η πείνα. Γεμίζουν καθημερινά οι ψυχιατρικές κλινικές και οι ειδικοί κάνουν αγώνα δρόμου να προλάβουν τα χειρότερα, τις αυτοκτονίες!

Ο πατριωτισμός και η κοινωνική ευαισθησία των Ελλήνων δοκιμάζεται πλέον στην πράξη! Σταματήστε τα λόγια και τις ευχές. Αρκετά με τις προσευχές και τα τρισάγια! Πάρτε τα μέτρα σας ΑΜΕΣΑ!

Ούτε ένα λεπτό του Ευρώ χάρισμα στους λαθρομετανάστες που κατέκλυσαν τις πόλεις. Ας πάνε στην Ρουμανία, στην Βουλγαρία, στο Πακιστάν, στην Ινδία. Ας πάνε ΠΙΣΩ στις ΠΑΤΡΙΔΕΣ ΤΟΥΣ!

Αναζητείστε και θα βρείτε (αλλά και θα δείτε) χιλιάδες αναξιοπαθούντες Έλληνες να έχουν βγει στους δρόμους και να πουλάνε στυλό και χαρτομάντιλα, ώστε να έχουν ένα κομμάτι ψωμί τα παιδιά τους. Το «Μέλλον του Έθνους μας»!

Ούτε ένα λεπτό του Ευρώ συνδρομή σε  διεθνιστικές οργανώσεις, όπως οι «Γιατροί του κόσμου» (συνοδοιπόροι των ΠασοκοΣυριζαίων και των λαθρομεταναστολάγνων στο μέγαρο «Υπατία»).

Ούτε ένα λεπτό του Ευρώ συνδρομή, στο «Χαμόγελο του Παιδιού», που τα σπαταλάει στα παιδιά των φαναριών. Είναι δουλειά της αστυνομίας να απομακρύνει από εκεί αυτά τα παιδιά και να τα στείλει στην πατρίδα τους και στους γονείς τους.  Τα περισσότερα άλλωστε είναι ενοικιασμένα σε κυκλώματα….

Αρνηθείτε να αγοράσετε –ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ μάλιστα, από εταιρείες που απασχολούν αλλοδαπούς υπαλλήλους.

Καιρός να στηρίξουμε τα δικά μας παιδιά, τα παιδιά των άνεργων Ελλήνων, της διπλανής μας πόρτας.

Δώστε ότι μπορείτε όλοι. Ακόμη και το 10λεπτο, πιάνει τόπο. Αρκεί να δοθεί σε έναν Έλληνα άνεργο, στον Έλληνα που πουλάει κάτι στο δρόμο ή στον Έλληνα που γνωρίζουμε ότι αναξιοπαθεί στη γειτονιά μας.

Υποκαταστήστε τους ΠασοκοΣυριζόψυχους και ΠασοκοΣυριζόφρονες παπάδες του κυβερνητικού Αρχιεπισκόπου. Οργανώστε ΕΝΟΡΙΕΣ ΠΟΛΙΤΩΝ και φροντίστε να συνδράμετε τους ΕΛΛΗΝΕΣ –στην ΨΥΧΗ και στο ΦΡΟΝΗΜΑ- ιερείς, όπου υπάρχουν κι αντιστέκονται ακόμα!

Κλαψουρίζει γνωστός αριστεριστής κρατικοδίαιτος δημοσιογράφος

Θέλει να τον ρωτάτε πριν ψηφίσετε.

Γνωστός αριστεριστής, οπαδός της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, δημοσιογράφος που υποστηρίζει τον πρώην –ίδιας με αυτόν αντικειμενικότητας- «Συνήγορο του Πολίτη» έγραψε, με αφορμή την εκλογή του Νίκου Μιχαλολιάκου της οργανώσεως «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ», ότι «66 χρόνια μετά τη γερ­μανική κατοχή, νεοναζί μπήκαν στην Αθήνα ξανά».

Στη συνέχεια όμως συμφώνησε με την «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ». Διότι τι άλλο από συμφωνία είναι η διαπίστωση «ότι η πόλη δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε τόσο βρώμικη»; Βέβαια κατά την άποψη του φταίει ο Κακλαμάνης, λες και η εκλογή του συνηγόρου των λαθρομεταναστών Καμίνη, θα λύσει το πρόβλημα.

Ο γνωστός εξτρεμιστής δημοσιογράφος –προπαγανδιστής των θέσεων της («εξω» αλλά και της «κοινοβουλευτικής») αριστεράς δείχνει να ανησυχεί για τους -κατά την υποκειμενική του κρίση- «νεοναζί».  Όμως η «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» εκφράζει μόνο τη δυσαρέ­σκεια τμήματος των μη προνομιούχων Αθηναίων για την κυριαρχία των μεταναστών σε περιοχές της πρωτεύουσας και την μετατροπή τους σε «γκέτο».

Το (δημοσιογραφικό) «τυπάκι» δεν βρίσκει τίποτα κακό σ’ όσους λυμαίνονται το κέντρο της Αθήνας και αναγκάζουν τους Έλληνες κατοίκους του να διπλο-τριπλο κλειδαμπαρώνονται στα σπίτια τους.

Αυτός που «δεν βλέπει» τους μαύρους νταβατζήδες των εκδιδόμενων γυναικών στην Πατησίων, τους μαύρους και τους κίτρινους εμπόρους ναρκωτικών με τους πάγκους των παράνομων εμπορευμάτων τους στο Πανεπιστήμιο και στα άλλα σημεία της Αθήνας, την ίδια ώρα ασπάζεται την παγκοσμιοποίηση και γονατίζει μπροστά στους εκπροσώπους της με τη μορφή οικονομικών ελεγκτών.

Όμως η «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» είδε την πραγματικότητα. Αυτή που, προκλητικά και βρίζοντας όσους έχουν αντίθετη άποψη, αρνείται να δει και να αξιολογήσει ο εκπρόσωπος τύπου των δολοφόνων και των Εξαρχείων.

Οι κάτοικοι του κέντρου της Αθήνας βλέπουν δίπλα τους την «Καμπούλ» και πήραν θέση. «Ζουν» και συνθλίβονται ανάμεσα σε εκατοντάδες χιλιάδες εισβολείς από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, τη Σομαλία, τη Νιγηρία.

Βρίσκονται α­ντιμέτωποι με την αδυναμία του κράτους και την συνειδητή άρνηση των εισβολέων να ενσωματωθούν κοινωνικά.

Στον εκπρόσωπο Τύπου της αριστεράς, που κατοικεί προφανώς σε περιοχή μακράν του κέντρου, του μυρίζουν τα σκουπίδια, τα ανεξέλεγκτα ούρα και τα κόπρανα. Αρνείται όμως να παραδεχθεί ότι είναι τα όζοντα παράγωγα του ανεξέλεγκτου μετα­ναστευτικού ρεύματος που υποστήριξε κατά κύριο λόγο και ενίσχυσε, τον «Συνήγορο του Πολίτη», τωρινό δήμαρχο Αθηναίων.

Η «πολυπολιτισμικότητα» που ενισχύουν, η παγκοσμιοποίηση που προσκυνούν και οι «λύσεις» που προτείνουν όλοι τους, είναι χειρότερες και από το πρόβλημα των εισβολέων-καταπατητών της Ελληνικής γης.
Με τους κατακτητές οι Έλληνες πάντα έβρισκαν –με το καλό ή το κακό- άκρη. Όμως στην Ελληνική Ιστορία οι πηλιογούσηδες και οι εφιάλτες δεν είχαν ποτέ καλό τέλος.

Αντιρατσιστές τρέξτε στην Αφρική!

συνέντευξη του επισκόπου Καμερούν στον ραδιοσταθμό της Εκκλησίας.

Τα είπε έξω από τα δόντια ο Μητροπολίτης στον Ραδιοσταθμό της Εκκλησίας στην εκπομπή για την Εξω­τερική Ιεραποστολή.  Είπε αλήθειες που κρύβουν οι αριστεροί Δεσποτάδες για να μη θίξουν τους μαύρους.

Η δουλεία που κατά την Ελληνική αριστερά είναι ανακάλυψη των λευκών εποίκων, υπήρχε ως συνήθεια και θεσμός για χιλιάδες χρόνια, πολύ πριν πάνε οι Λευκοί στην Αφρική και η μία Φυλή είχε δούλους την άλλη και οι Ευρωπαίοι με προεξάρχοντες τους Γερμανούς, έβαλαν τέλος στο καθεστώς.

Σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Καμερούν, οι Αφρικα­νοί είναι Φυλετιστές, πισ­τεύουν στην κοινωνία του αίματος, δεν συμφωνούν με την χριστιανική άποψη, την οποία θεωρούν εξωφρενική, ότι εί­ναι αδελφοί με ανθρώπους άλλης Φυλής και αλλαξοπιστούν έναντι υλικών ωφελημάτων.

Ο Μητροπολίτης περιέγραψε ακόμη τη δυσκολία να κατηχήσουν Αφρικανές, πράγμα που είναι εξαιρετικά επικίνδυνο εξ αιτίας της απόψεως των ανδρών τους ότι επιχειρούν να τις γοητεύσουν με ότι αυτό συνεπάγεται.
Μέσα στους ορθόδοξους ναούς, είπε ο Μητροπολίτης- οι Αφρικανές είναι στραμμένες με την πλάτη προς το Ιε­ρό (!) εις ένδειξη σεβασμού προς τους άνδρες.
Άντε τρέξτε φε­μινίστριες και (αριστεροδεξιές) αντιρατσίστριες, στην Μαύρη Ήπειρο να διαπαιδαγωγήσετε και να εξεγείρετε τις ντόπιες γυναίκες. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν, αν το λέει η περδικούλα σας!

Αμπελοφιλόσοφος Χρήστος Γιανναράς.

Καθηγητής της πλάκας.

Παρακολουθήσατε μήπως την εκπομπή του Alexis Papahelas, στον ελληνόφωνο «Σκάι»; Σας μιλάω για την Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011, με καλεσμένο τον Χρήστο Γιανναρά, κατά κύριο λόγο εκπρόσωπο του Νικολαϊτισμού στις τάξεις της χριστιανικής εκκλησίας.

Ο συνταξιούχος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, κείμενα του οποίου συχνά στέλνουν διάφοροι συναγωνιστές στην κλειστή λίστα επικοινωνίας μας, σε σχετική ερώτηση δήλωσε πως δεν τον ενδιαφέρει αν εί­μαστε φυλετικά απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων, διότι δεν ασχολείται με την Ζωολογία!

Το θέμα ανέδειξε και πολύ καλά έκανε και λίγα του έγραψε ο Θεόδωρος Χατζηγώγος στην εφημερίδα «Στόχος» στο φύλλο της προηγούμενης Πέμπτης 11 Μαρτίου 2011. Εκεί τον αποκαλεί «Χριστανούλη» και ορθά γράφει ο Θοδωρής ότι τον (Γιανναρά) «θαυμάζουν βλακωδώς χιλιάδες Έλληνες πατριώτες».

Σύμφωνα με τον καθηγητή, όποιος καταφεύγει σε test DNA, εμ­πίπτει στην αρμοδιότητα της Ζωολογίας!

Καταλήγει ο «Στόχος» στο σχόλιο του «Γιαν­ναρά, αν εσύ πιστεύεις τον Παύλο που δήλωσε στην Πνύκα πως <εξ ενός αίματος έπλασεν ο Θεός τον Άνθρωπον», εμείς πιστεύουμε ότι υπάρχει Ελληνικό Αίμα». 

Άντε ρε μάγκα -εκ του ασφαλούς- Γιανναρά να καταγγείλεις τους Εβραίους που κάνουν χιλιάδες τεστ DNA –καθημερινά- για να δώσουν Ισραηλινή ι­θαγένεια στους Εβραίους μετανάστες.

o «Εθ­νάρχης» Μακάριος διέλυσε την Κύπρο!

Αυτή είναι η άποψη (και) του Ιερώνυμου!

Τα μύρια όσα σέρνουμε κατά καιρούς στον Επίσκοπο Αθηνών και προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας Ιερώνυμο (Λιάπη). Να επισημάνουμε και τα σωστά.  

Στις 15 Φεβ­ρουαρίου μιλώντας σε Θεολόγους στην Μητρόπολη Νεαπόλεως, είπε κάτι που πέρασε «απαρατήρητο» από όλο τον ελληνικό Τύπο.

Τον ρώτησαν γιατί δεν τοποθετείται η Ορθοδοξία την ώρα που η Ελλάδα χάνεται και υ­πενθύμισε πως στην Κύπρο όταν (επί Μακαρίου, δεν το είπε αλλά όλοι το γνωρίζουμε) η Εκκλησία ταυτίσ­τηκε με το Κράτος, τα α­ποτελέσματα τα είδαμε ό­λοι μας.

Παιδιά, τι είπε ο «ποιητής»;  Ότι ο «Εθ­νάρχης» Μακάριος (Μούσκος) με τις φι­λοδοξίες του διέλυσε την Κύπρο!

Οι αριστεροάσχετοι περί την ιστορία και την πολιτική δημοσιογράφοι δεν κατάλαβαν τίποτα.

Το άφησαν και πέρασε, λες και δεν ειπώθηκε ποτέ.

Ο ύποπτος ρόλος της εφημερίδας η «Καθημερινή»

και η οριοθέτηση της Ελληνικής Α.Ο.Ζ.

Η υποτίθεται σοβαρή, συντηρητική και έγκριτη εφημερίδα «Καθημερινή» , έχει μετατραπεί σε πολιορκητικό κριό του συστήματος της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξεως στοχεύοντας και πετυχαίνοντας σε μεγάλο βαθμό τη διάβρωση της Εθνικής συνειδήσεως της Ελληνικής (ψευτο)αστικής τάξεως.

Η «Καθημερινή» των Αλαφούζων της οποίας διευθυντής είναι ο ακροαριστερός καλοβολεμένος μεγαλοαστός και εγγονός υπουργού του Μεταξά της 4ης Αυγούστου, ο –αμερικανοσπουδασμένος και αμερικανοτραφής- Αλέξης Παπαχελάς, δημοσίευσε πριν λίγες μέρες άρθρο  με τον τίτλο «Μεγίστη ανευθυνότητα και αδικαιολόγητα υπέρμετρη αισιοδοξία» (διαβάστε το ΕΔΩ), το οποίο υπογράφει ο Ιωάννης Νικολ. Γρηγοριάδης.

Ποιος είναι αυτός; «Ανερχόμενο αστέρι», μέλος του ΕΛΙΑΜΕΠ, ως «Ερευνητής Β’» και –δώστε προσοχή- Επίκουρος Καθηγητής στο ΤΟΥΡΚΙΚΟ Πανεπιστήμιο του Μπίλκεντ. Πιθανόν δεν θα είχε καμιά σημασία το δημοσίευμα αν δεν επρόκειτο για την Ελληνική Α.Ο.Ζ. και τα τουρκικά συμφέροντα, τα οποία θίγονται με την ενδεχόμενη οριοθέτησή της. Όσο κι αν δεν διατηρώ επιφυλάξεις σχετικά με την δεδομένη κατ’ εμέ απόφαση των Ελλήνων  πολιτικών να προχωρήσουν σε συνεκμετάλλευση στην περιοχή με συμμετοχή της Τουρκίας, δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστο το γεγονός.

Επειδή λοιπόν τίποτα δεν γίνεται τυχαία να τα δούμε  με τη σειρά τους;

Στο ΕΛΙΑΜΕΠ ο Αλέξης Παπαχελάς είναι -(Δείτε ΕΔΩ)- Γενικός Γραμματέας.  

Το 2008 διοργανώθηκε στην Χάλκη από το ΕΛΙΑΜΕΠ, σεμινάριο με τίτλο «Σφυρηλατώντας Περιφερειακή Συνεργασία».

Ποιοι συμμετείχαν; ( (Διαβάστε ΕΔΩ ονόματα, πληροφορίες και βιογραφικά).

Ενδεικτικά,

* ο περί ου ο λόγος Ιωάννης Γρηγοριάδης,

** ο Haralampos Kondonis

*** ο Dan Taleski από τα Σκόπια,  (Διαβάστε ΕΔΩ για τον Τουρκόγυφτο), ο οποίος είναι φωστήρας από το «Πανεπιστήμιο Κεντρικής Ευρώπης» (CEU) στη Βουδαπέστη.

Στο εν λόγω Πανεπιστήμιο επιτροπεύουν

* ο George Soros, (φαντάζομαι δεν χρειάζονται άλλες συστάσεις) ως Honorary Chairman of the Board (Soros Fund Management LLC, New York),

* ο Matthew Nimetz, (γνωστός κι αυτός, έτσι;)του General Atlantic, Greenwich, USΑ,

* ο Jonathan Soros (κανακάρης του George;) από το Soros Fund Management LLC.

Βέβαια αυτό δεν είναι έκπληξη για κανέναν, υποθέτω. Άλλωστε στο ίδιο Πανεπιστήμιο την ακαδημαϊκή χρονιά 1999/2000 ήταν σπουδαστές ο George Soros, ο Donald Blinken, ο John Edwin Mroz,  (έχει αναλάβει τα της λίμνης Πρέσπας) και ο John Brademas.

«Άφοβα» συνεχίστε, να θεωρείτε «έγκριτη» και «αξιόπιστη» πηγή πληροφόρησης την εφημερίδα η «Καθημερινή», η οποία είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν εμπλέκεται σε παιχνίδια εξουσίας και συμφερόντων και ότι οι συνεργάτες της καταδικάζουν αναφανδόν τους Αμερικανούς «ως φονιάδες των λαών».

Δεξιά Αντιμνημονιακή πολιτική για γέλια.

Η Ν.Δ. ευθύνεται για την αριστερή στροφή της Ελλάδος.

Παρακολούθησα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις πρόσφατες εκλογές για το 1^ο και 2^ο βαθμό στην Τοπική αυτοδιοίκηση. Με εξαίρεση μια ανάρτηση για τις εκλογές στο Δήμο Αγρινίου τον Παύλο Μοσχολιό και το Βασίλη Καπέρδα δεν θέλησα έως τώρα να κάνω κανένα σχολιασμό, αν και δημιουργήθηκαν τεράστια πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα. Ένα από αυτά αλλά μάλλον όχι και το σημαντικότερο δεδομένων των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί πλέον στην Ελλάδα είναι η στρατηγική της έντονης πολιτικοποίησης των εκλογών και της πόλωσης που επέλεξε η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.

Πριν δούμε ποια ήταν τα ζητούμενα αυτής της στρατηγικής και με δεδομένη την χρονική απόσταση από το εκλογικό αποτέλεσμα αξίζει να πάμε κατευθείαν στον γενικό του απολογισμό.

Θα μπορούσα να συνοψίσω το εκλογικό αποτέλεσμα λέγοντας ότι, «μείωσε την δύναμη του Πα.Σο.Κ. , συρ­ρίκνωσε δραματικά την Δεξιά, μετατόπισε το κέντρο της πολιτικής προς τα Αριστερά». Τι πέτυχε λοιπόν; Μια τρύπα στο νερό!

Η Ν.Δ. υιοθέτησε ένα (σκληρό) λόγο κατά του μνημονίου και δημιούργησε στο εκλογικό σώμα την πεποίθηση ότι αιτία των δεινών του ελληνι­κού λαού είναι το ΔΝΤ. (Λες και η ανεπάρκεια ή η εξαχρείωση των πολιτικών μας εκπροσώπων και των ηθών του λαού οφείλεται στο μνημόνιο).

Έστρεψε την προσοχή του κόσμου, όπως είχε συμφέρον διότι είχε διαχειρισθεί τη χώρα επί μακρόν, μακριά από την ανικανότητα και την ανεντιμότητα των πολιτικών εκπροσώπων μας. Ο παραλογισμός όμως είναι ότι όταν τους ρωτάς στη Νέα Δημοκρατία «Θα το απομακρύνετε το ΔΝΤ ως κυβέρνηση;» η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο «ΟΧΙ».

‘Επεισαν όμως τους εκλογείς –όσους έπεισαν- ότι το μνημόνιο και το ΔΝΤ είναι η αιτία όλων των Ελληνικών δεινών. Τι κατάφεραν; Να ενισχύσουν εκλογικά την Αριστερά, που δεκαετίες τώρα είναι συνεπής στην αντιΕυρωπαϊκή της στάση, πολιτεύεται για να είμαστε μακριά, ή και εκτός, από την Ευ­ρώπη, που δεν θέλει ελεύθερη οικονομία και που δεν θέλει το σημερινό χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Αυτό ήταν το αποτέλεσμα με απλά και ξεκάθαρα λόγια και το μεν ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε εκλογικά, η δε Νέα Δημοκρατία έχασε ποσοστά και μόνη ωφε­λημένη προέκυψε η Αριστερά.

Όμως το μνημόνιο δεν είναι η αιτία των δεινών του Έλληνα, είναι το αποτέλεσμα.

Βλέπουν,  

* ο δημόσιος υπάλληλος και ο συνταξιούχος τις αποδοχές τους να μειώνονται,  

* ο ιδιωτικός υπάλλη­λος να απολύεται και να μετατρέπεται σε άνεργο,

* ο επιχειρηματίας να κλείνει η επιχεί­ρηση του,

και έχουν σοσιαλιστές και φιλελεύθερους να του λένε: «φταίει το μνημόνιο».

Τολμάνε όμως να πουν στο λαό  πως φτάσαμε στο μνημόνιο;

Δεν τολμάνε να παραδεχθούν,  

* ότι είναι υπεράριθμοι οι δημόσιοι υπάλληλοι.

* ότι διασπάθιζαν και λεηλάτησαν και λεηλατούν το δημόσιο χρήμα.

* ότι είναι παγκόσμιοι πρωταθλητές στη διαφθορά.

 * ότι με τα τερτίπια τους παρέλυσαν τη Δικαιοσύνη.

* ότι οι κρατικοί φόροι γονάτισαν την ανταγω­νιστικότητα των ελληνικών προϊόντων.

 * ότι ο συνδικαλισμός έκλεισε τα σχολεία και τα πανεπιστήμια.

 * ότι οι εμμονές τους για την μετανάστευση διέλυσαν τη Δημόσια Τάξη και κατάργησαν τα σύνορα του Κράτους.

Το μνημόνιο ΔΕΝ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ για τη διαχρονική ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού, για τα ελλείμματα του προϋπο­λογισμού και για το παράλογο χρέος. ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, για όλα αυτά. Στο ΔΝΤ φτάσαμε εξαιτίας τους. Ε λοιπόν, δε θα τους κάνουμε τη χάρη να χτυπάμε το σαμάρι αντί για το γάιδαρο.

Το ΛΥΚΟΦΩΣ του Ευρωπαϊκού πολιτισμού

και η εκδίκηση των Βορειοευρωπαίων.

Το 1974 όλοι σ’ αυτό τον τόπο μίλαγαν για τη «γη της επαγγελίας» της Ε.Ο.Κ.. Πλέον το όνειρο της «ενωμένης Ευρώπης» μετατρέπεται σε εφιάλτη για τους Ευρωπαίους.

Ποιοί δικαιούνται να διαμαρτύρονται; Κανένας έως ελάχιστοι.

Οι Ευρωπαίοι επέλεξαν τη μοίρα τους και είναι «άξιοι» της επιλογής τους, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που οι Έλληνες επιλέγαμε τους «ηγέτες» που μας άξιζαν και εισπράττουμε το αντίτιμο που επιδιώξαμε.

Οι Ευρωπαίοι και μαζί τους οι Έλληνες βλέπουν να χάνουν την πόλη που γεννήθηκαν και την πατρίδα που τους μεγάλωσε από μια λαίλαπα μεταναστών. Είμαστε οι άνθρωποι που ασπάστηκαν τον αντιρατσισμό και τον πολυπολιτισμό ως ιδεολογικό μας άλλοθι.

Είμαστε οι ίδιοι που φωνάζουμε για την ισλαμοποίηση της Ευρώπης και ταυτόχρονα αυτοί που τοποθετήσαμε τον Χριστιανισμό στο περιθώριο της ζωής και του πολιτισμού μας.

Είμαστε οι ίδιοι που πορευόμαστε χωρίς ηθικές και πνευματικές αξί­ες, αυτοί που υποδουλώθηκαν στην κουλτούρα της μάζας.

Υποφέρουμε  από την οικονομική κρίση και ταυτόχρονα υποδουλώσαμε την ύπαρξη μας στο χρήμα.

Είδαμε έτσι να έρχονται η παρακμή και ο εκφυλισμός της ευρωπαϊκής κοινωνίας που όμως δεν είναι προϊόντα παρ­θενογένεσης. Οι Ευρωπαίοι και εμείς μαζί τους τα θρέψαμε και τώρα μας καταπίνουν.

Η Ευρώπη, παρά τις θριαμβολογίες αποδείχτηκε η καταστροφή μας. Το κυρίαρχο καπιταλιστικό πνεύμα, ο αστικός φονταμενταλισμός γκρέμισε τις Ευρωπαϊκές αξίες αφήνοντας, ως μόνη, το χρήμα και πληρώνουμε το τίμημα της υποδούλωσής μας.

Η υλική ευμάρεια, η αποθέωση του χρήματος, η ιδέα της «ευρωπαϊκής ενοποίησης»,  μέσα από τη σπατάλη των κοινοτι­κών επιδοτήσεων, καταρρέουν  σαν χάρτινος πύργος.  Σήμερα οι βόρειες χώρες ελέγχουν την οικονομία και παίρνουν εκδίκηση. Χιλιάδες χρόνια τα γράμματα και οι τέχνες, οι επιστήμες και η φιλοσο­φία, αλλά και ο Xριστιανισμός, ξεκινώντας από το Νότο αισθάνονταν την ανάγκη να τις εκπολιτίσουν και οι ψυχροί Βορειοευρωπαίοι μας επιστρέφουν τοκογλυφικά τις υπηρεσίες.

Επιστολή για -την κραγμένη «αδελφή»- Άρη Βελουχιώτη.

Μέλος του συνδικάτου ήταν ο ψυχοπαθής.

Χαρακτήρισα σε προηγούμενη ανάρτηση «κραγμένη αδερφή» τον Άρη Βελουχιώτη και οφείλω να διευκρινίσω ότι υπάρχει μαρτυρία συνενόχου του, σε επιστολή στην Αθηναϊκή εφημερίδα «Ελεύθερος» στις 19 Σεπτεμβρίου 1997. Εκεί με τίτλο «Θέλουν να ηρωοποιήσουν τον πιο μεγάλο προδότη», και τέτοιος ήταν αλλά δεν είναι το θέμα μας τώρα, ο Ελ.Α.Σ.ίτης «Καπετάν Βασίλης» -καλό τομάρι φαίνεται ήταν κι αυτός-  κατά κόσμο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΒΟΥΡΑΣ από το Λεοντάριο Αρκαδίας γράφει:

«Αξιότιμε κ. διευθυντά,
Επειδή διάβασα στο φύλλο της εφημερίδας σας 18-8-97, ότι μερικοί λαπάδες ενεργούν έρανον δια να στήσουν στη Θεσσαλονίκη μας ανδριάντα ενός βρωμόσκυλου, ενός μεγάλου πούστη σαν την Αλόμα, θέλω να σας γνωρίσω τα κάτωθι: Θέλουν να τον ηρωποιήσουν χωρίς να έχουν γνωρίσει το βρωμόσκυλο αυτό! Ντροπή! Θέλουν να τον παρουσιάσουν σαν τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Κολοκοτρώνη!
…………………………………………………………………

 Όταν μετά δύο ημέρας έμαθε ότι ο αδελφός της έφυγε για τον Ζέρβα, αμέσως έβγαλε έξω την κοπέλα, την άρχισε στα σκαμπίλια και διέταξε τους άνδρες του να τη βιάσουν ως που την βίασαν άνω των δεκαπέντε, αυτός δε ηδονίζετο, κι ενώ αυτή εφώναζε «λυπηθείτε με δεν αντέχω άλλο», έπεσε λιπόθυμος. Ο αιμοχαρής τότε, το παληκάρι αυτό που θα του στήσετε ανδριάντα, έβγαλε το μαχαίρι το έμπηξε στο μουνί της και την ξέσκισε έως τα στήθια!!

..............................................................................

Αφού τελείωσε το έγκλημα αυτό αμέσως κάλεσε εις το δωμάτιο του τον Δημήτρη από το Αλεποχώρι όπισθεν του Κροκυλίου, που τον καβάλησε δύο φορές, δεν έμεινε ικανοποιημένος και του είπε:
«Έλα άλλη μια φορά, ρε Δημήτρη!»
«Δεν μπορώ καπετάνιε! Πάρε και κανέναν άλλο!»

…………………………………………….
Τρέξτε λοιπόν όλοι σας τώρα να του στήσετε ανδριάντα, για να πει και σε σας: «Ελάτε και σεις άλλη μια φορά, άλλη μια φορά!!!»….

 Μας έλεγε ο Άρης:
«Συναγωνιστές προσέξτε! Δε μας νοιάζει καθόλου για τους Γερμανούς, αλλά σκοπός μας είναι ξεκαθαρίσουμε τους προδότας, φασίστες Έλληνες!» Βλέπετε τί μας έλεγε αυτός ο πούστης;»

------------------------------------------

Αυτά τα λίγα και επιλεκτικά από τον καπετάνιο για την ψυχανώμαλη καπετάνισσα. Καταλαβαίνω ότι κάποιοι από εσάς τα γνωρίζετε όλα αυτά, κάπου τα διαβάσατε, κάποιοι σας τα είπαν, κάτι θα πήρε το αφτί σας γενικά, αλλά καλό είναι που και που να τα θυμόμαστε και να τα γράφουμε προκειμένου να τα μαθαίνουν και οι νεότεροι. Διότι πάνε να μας αλλάξουν την ιστορία και να θάψουν την αλήθεια, εκτός από τα φώτα που μας τα άλλαξαν και την οικονομία που την έθαψαν ήδη.

(Η επιστολή υπάρχει στο αρχείο μου και θα δημοσιευθεί ολόκληρη, αμέσως μόλις φτάσουν τα πρώτα γνωστά υβριστικά μηνύματα, από τους γνωστούς ανεγκέφαλους-κομμουνιστομυαλοφυγόδικους. Για να χει και λίγο γούστο το πράγμα).

Στην Ελλάδα τα ΜΑΤ εισβάλλουν στις εκκλησίες!

Στη Ρωσία ο Τολστόι είναι αφορισμένος.

Γιατί να μην εισβάλλουν τα ΜΑΤ στην εκκλησία κάνοντας νεοκατοχική επίδειξη δυνάμεως στους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα, όταν οι κληρικοί μετέτρεψαν προ ημερών το ναό σε μπουζουκομάγαζο του «Με λένε Γιώργο Νταλάρα και κάνω συναυλία ΜΕΣΑ στην Εκκλησία»;

Οι Ελλαδίτες επίσκοποι υποστηρίζουν ότι ΔΕΝ ΑΦΟΡΙΣΑΝ τον Νίκο Καζαντζάκη κι ότι ήταν λάθος ο ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ το 1916 του Ελευθερίου Βενιζέλου. Το 2004 η Ελλαδική Εκκλησία ήρε τον Αφορισμό των Ανταρτο-κομμουνιστών Μητροπολιτών Ηλείας Αντωνίου και Κο­ζάνης Ιωακείμ, που ευλογούσαν (!!!) τις σφαγές των Ελ.Α.Σ. και (της κραγμένης αδερφής) Άρη Βελουχιώτη.

Θαυμάζουν και εξυμ­νούν οι μισοκακόμοιροι Έλληνες κληρικοί την επιρροή της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας σε εκατομμύρια Ρώσους. Όμως η Ρωσική Ορθοδοξία είναι μια σκληρά Πατριωτική Εκκλησία, που ΔΕΝ ταΐζει τους Ξένους Μετανάστες, δεν ευλογεί τους μικτούς γάμους και αφορίζει όταν χρειαστεί τους αντιπά­λους της.  Είναι μια Εκκλησία που έχει ως σήμερα αφορισμένο τον Λέοντα Τολστόι, παρά τις προσπάθειες κοτζάμ Πούτιν να αρθεί ο αφορισμός. Κι όπως γράφει κι ο Θεόδωρος Χατζηγώγος του την είπαν κι από πάνω: «Ο Τολστόι εσκεμμένα χρησιμοποίησε το ταλέντο του για να κατασ­τρέψει το παραδοσιακό πνεύμα της Ρωσίας και την κοινωνική τάξη... και δεν ήταν τυχαίο πως ο Λένιν τον λάτρευε...»!!..

Αναρωτιέστε γιατί οι Ρώσοι λατρεύουν την Ορθόδοξη Εκκλησία;

Λατρεύουν μια Εκκλησία Πατριωτική, Εθνικιστική, που διώκει τον Κομμουνισμό (θυμηθείτε κάτι δικούς μας Συριζαίους Μητροπολίτες!), που έχει προτεραιότητα της τον Ρώσο πιστό πολίτη.

--------------------------

Κάνει κάτι, έστω το ελάχιστο, απ’ αυτά ο Επίσκοπος Αθηνών και η διεθνιστική του παρεούλα οι οποίοι αρμέγουν με δίσκους και κεριά τον Έλληνα πτωχό και πένητα και ξοδεύουν εκατοντάδες εκατομμύρια για να ταΐζουν, να ντύνουν τους εισβολείς λαθρομετανάστες, που μετατρέπουν τους ναούς σε «Αθηνών Arena», τον «Με λένε Γιώργο Νταλάρα» σε Πρωτοψάλτη και τα ΜΑΤ σε απαραίτητο χριστουγεννιάτικο διάκοσμο του Αγίου Παντελεήμονα;

Άκρα του τάφου σιωπή, από τον λαλίστατο στο παρελθόν Επίσκοπο Αθηνών, αυτόν που «δε σήκωνε μύγα στο σπαθί του», όταν έβριζε σκαιά τον Έλληνα Επίσκοπο Ιεράρχη Χριστόδουλο Παρασκευαΐδη. ΜΑΤ στις εισόδους των ναών και χημικά που πνίγουν την ανάσα των πιστών στο εσωτερικό τους κι εκείνος επιδεικτικά ΑΠΩΝ και προκλητικά ΑΦΩΝΟΣ. Απλώς (και απλός) ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ!