Εθνομηδενισμός...

Η μεταπολίτευση και οι καταστροφικές της συνέπειες.

Εθνομηδενισμό αποκαλούμε την επιτηδείως ουδέτερη ή την ολοκάθαρα εχθρική αντιμετώπιση των κυ­βερνώντων, που καταλήγει σε ανθελληνική, απέναντι στην Ελληνική ιστορία, την ελληνικό­τητα και την Ορθοδοξία. Δηλαδή την εχθρική τους στάση απέναντι στον Ελληνικό λαό και κάθε τι ΕΛΛΗΝΙΚΟ.

Η ιστορία έχει τις ρίζες της στο μακρινό Ιούλιο του 1974 και κάποιους σαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και το Γεώργιο Ράλλη, ενώ είναι γνωστός ο βίος, η πολιτεία αλλά και η στάση του Ανδρέα Παπανδρέου. Το 1996 και συγκεκριμένα τον Οκτώβριο αυτού του χρόνου, όταν ήταν πρωθυπουργός ο Κώστας Σημίτης, διέρρευσε στη δημοσιότητα η «λίστα Σημί­τη». Ήταν ένας κατάλογος με δεκάδες ονόματα δημο­σιογράφων που δεν περιλαμβάνονταν στους «εκλεκτούς» του «εκσυγ­χρονιστικού» συστήματος. Επρόκειτο όχι απλώς για μια ονομαστική λίστα, αλλά για ένα κατάλογο με μαύρες λίστες, ανεπιθύ­μητων και προγραμμένων, σε όλα τα πε­δία της κοινωνικής ζωής. Σ’ αυτούς έπρεπε να αποκλειστεί η συμμετοχή σε δράσεις που είχαν σχέση με τον πο­λιτισμό, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τους πάσης φύσεως επιστημονικούς ομίλους.

Τη δημοσιοποίηση των ονομάτων ακολούθησε ένα πρωτοφανές πογκρόμ και κυνήγι κεφαλών. Οι εγχώριες δεξαμενές σκέψεως αλώθηκαν από τη συστημική «διανόηση». Ακολούθησε η εκτεταμένη διαδικασία πλύσεως εγκε­φάλου από τα τηλεοπτικά και εκδοτι­κά συγκροτήματα. Παράλληλα, άγνωστα ονόματα, δίκην συρφετού,  ξεπήδησαν από τη μέση του πουθενά και άρχισαν να εξαπλώνονται ως επιδημία πανούκλας στο δημόσιο βίο της χώρας. Κύριος στόχος τους η νέα γενιά, η δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων. Η Άννα Διαμαντοπούλου, τότε υπουργός Παιδείας, προετοίμασε και ξεκίνησε την υλοποίηση μιας σειράς από αλλαγές. 

Στον ολισθηρό δρόμο την ακολούθησε η Μαριέττα Γιαννάκου –τότε Κουτσίκου. Πρωταγωνιστές σ’ όλα αυτά, άλλωστε σκιώδεις κι αφανείς κι άλλοτε φανεροί και ξεκάθαροι, ήταν  η Σία Αναγνωστοπούλου, η Μαρία Ρεπούση, η Θάλεια Δραγώνα, σύζυγος του παιδικού φίλου του Κώστα Σημίτη, συνταξιούχου καθηγη­τή στο «London School of Economics» Νίκου Μουζέλη, ο Αντώνης Λιάκος. Ενδιάμεσα είχαμε την αριστερά με τον ΣΥΝ του «Ναι» στο Σχέδιο Ανάν, πριν φτάσουμε στο ΣΥΡΙΖΑ, που εξελίσσεται σε συνεπή αριστερά, σ’ ένα φυτώριο αναδείξεως ελιτιστών και εθνομηδενιστών. Σήμερα το δρόμο αυτό βαδίζουν ο Αλέξης Τσίπρας, ο Πάνος Καμμένος, ο Νίκος Φίλης και η ομάδα Διάκου στο υπουρ­γείο Παιδείας.

Σχεδόν πενήντα χρόνια τώρα, ότι ελληνικό βαφτίζεται «σωβινιστικό» ή και απλά εθνικιστικό, ενώ πολι­τικά πρόσωπα με πατριω­τικό υπόβαθρο αλλά και άλλοι παράγοντες της δημόσιας ζωής και του πολι­τισμού στην καλύτερη πε­ρίπτωση συμπιέζονται ή απομακρύνονται. Κι ο τόπος μας ΧΑΝΕΤΑΙ!