Τη «χορεύει στο ταψί» ο ΣΥΡΙΖΑ!

Δημήτρης Παπαγεωργίου

(Eφημερίδα «Δημοκρατία», 27 Αυγούστου 2017, σελίδα 17)

Εάν κάτι εύκολα αποδεικνύει η κυβερνητική πο­ρεία των τελευταίων μηνών, αυτό δεν είναι άλλο παρά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει «κληρονομήσει» την πασοκική ανωτερότητα ως προς τη διαχείριση του «κύριου θέματος» κάθε ημέρας.

Οι Πολάκηδες και οι Κοντονήδες, με τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα τους, όχι μόνον καταφέρ­νουν να φέρουν την κουβέντα εκεί που πρέπει για να συσπειρώσουν τη βάση τους, αλλά και αναγκά­ζουν τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη σε εσωστρέ­φεια. Πράγμα αστείο, καθώς συνήθως η εσωστρέφεια δεν είναι χαρακτηριστικό του κόμματος που πάει φουλ για εξουσία.

Κι όμως τα καταφέρνει αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ με υποθέσεις όπως η τελευταία για τα «εγκλήματα του κομμουνισμού». Σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης το ζήτημα έχει λυ­θεί. Σταλινικοί, πολποτικοί, μαοϊκοί αντιμετωπίζονται ως αυτό που είναι. Δηλαδή κομμουνιστές. Άνθρωποι δηλαδή οι οποίοι πίστεψαν ότι μέσω του απόλυτου κρα­τικού ελέγχου θα μπορούσαν να μετασχηματίσουν την κοινωνία και να δημιουργήσουν έναν νέο ανθρωπότυπο, ο οποίος θα ταί­ριαζε στα θεωρητικά κατασκευάσματα των μαρξιστών. Και έκα­ναν εγκλήματα στην προσπάθειά τους αυ­τή. Αυτές ήταν οι «κα­λές προθέσεις» τις οποίες τους καταλό­γισε ο Κώστας Καρα­μανλής, ανερχόμενος αστέρας της Ν.Δ. και τομεάρχης του κόμματος. Δήλωση η οποία υπογραμμίζει με τον κα­λύτερο τρόπο την παντελή έλλειψη σοβαρής δεξιάς ιστο­ρικής παρουσίας στη χώρα. Γιατί, ας είμαστε σοβαροί, όταν μιλάμε για Δεξιά στη χώρα αυτή από το ’74 και μετά αναφερόμαστε ουσιαστικά στην οικογένεια Κα­ραμανλή και στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, που διαμορφώθηκε με βάση τις επιλογές της συγκεκρι­μένης οικογένειας. Η ανυπαρξία πολιτικού βάθους στη Δεξιά σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην «ευελιξία» όσον αφορά τις ιδεολογικές βάσεις της Ν.Δ. και τη μονομανία της στις διαχειριστικές προτάσεις.

Ακόμη και σήμερα, εάν μπει κανείς στην ιστοσελίδα της ΝΑ., θα διαβάσει τα εξής: «Οι ιδέες της Νέας Δημο­κρατίας εκφράζουν αυθεντικά την ελληνική κοινωνία. Εί­ναι οι ιδέες του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού». Στη δε Wikipedia η ακριβής μετάφραση του όρου αυτού εί­ναι «Social liberalism». Εάν δε κανείς πάει παρακάτω στον ορισμό, θα διαβάσει τα εξής: «Οι κοινωνικά φιλελεύθερες ιδέες και κόμματα τείνουν να θεωρούνται κε­ντρώα ή κεντροαριστερά». Και εκεί υπάρχει το τεράστιο χάσμα της Νέας Δημοκρατίας με το εκλογικό κοινό της, το οποίο, σύμφωνα με κάθε αποτύπωση του ίχνους του, είναι τουλάχιστον κοινωνικά συντηρητικό ή, έστω, οικο­νομικά φιλελεύθερο.

Γι’ αυτό λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα το οποίο μπο­ρεί να αποδέχτηκε ένα μεγάλο μέρος του βαθέος ΠΑΣΟΚ αλλά παραμένει επί της ουσίας μια σκληρή ιδεολο­γική ομάδα, καταφέρνει να... χορεύει στο ταψί τη Ν.Δ. κάθε φορά που τίθεται ένα θέμα που αγγίζει ιδεολογι­κά σημεία.

Τραμπ, «ρατσισμός»» και αρχαία Ελλάδα.

Νίκος Σταματάκης*, 
(Εφημερίδα «Κυριακάτικη Δημοκρατία», 27 Αυγούστου 2017, σελίδα 16.)

Ο δρόμος από την κατεδά­φιση αγαλμάτων του Ρόμπερτ Εντ. Λι στην αποδόμηση του Τζορτζ Ουάσινγκτον και του Τόμας Τζέφερσον φάνηκε ότι είναι πολύ μικρός, και ήδη κα­τέληξε στον Χριστόφορο Κολόμβο, με την καταστροφή του αγάλματος του προχθές στη Βαλτιμόρη... Από εκεί και έπειτα η διαδρομή προς την αρχαία Ελλάδα είναι ελάχιστη. Και έχει ήδη περπατηθεί τις τελευταίες δεκαετίες με πολυσυζητημένα έργα, όπως το «Black Athena» του Μάρτιν Μπέρναλ, όπου με πολύ αμφίβολη μεθοδολογία αναζητούνται οι ρίζες του κλασικού ελληνικού πολιτισμού στην Αφρική και αναλύεται η σχέση των Ελλήνων των κλασικών χρόνων με τη δουλεία. Μήπως, λοιπόν, αγα­πητοί συνάδελφοι «αναλυτές» πή­ρατε λανθασμένο δρόμο;

Παρατήρησα πρόσφατα ότι σχε­δόν σύσσωμος ο εσμός της ελληνικής δημοσιογραφίας έσπευσε να καταδι­κάσει για πολλοστή φορά τον «ρα­τσισμό» του προέδρου Τραμπ, που τελευταία δήθεν «αποδείχτηκε» πε­ρίτρανα γύρω από τα γεγονότα της Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια.

Δεν θα αναφέρω ονόματα, είναι άλλωστε γνωστά. Πρόκειται για τα «βαριά πεπόνια» της ελληνικής δη­μοσιογραφίας, τα ίδια άτομα που απέτυχαν να δουν τα αυτονόητα πριν από τις αμερικανικές εκλογές και βεβαίωναν με ύφος εκατό καρδιναλίων ότι η Χίλαρι είναι σίγου­ρη νικήτρια. Παπαγάλιζαν ασφα­λώς την καραμέλα των αμερικανι­κών και των διεθνών συστημικών ΜΜΕ, που σε καμία περίπτωση δεν ήθελαν να δουν τη λαϊκή οργή να μεταμορφώνεται σε πολιτική νίκη. Και εδώ μιλάμε για τους ίδιους δη­μοσιογράφους (βλ. CNN)  που διοργάνωναν «σικέ» ντιμπέιτ και λάμβαναν εντολές από τον (ομογενή) Τζον Ποντέστα, διευθυντή της εκστρατεί­ας της Χίλαρι.

Τα ίδια άτομα που ακόμα και τώ­ρα ενεργούν με το μίσος ως «καύσι­μο υλικό» και δεν διστάζουν, εκτελώντας εντολές, να ωθούν την Αμε­ρική στον εμφύλιο διχασμό (και, δυστυχώς, δεν κατανοούν, απομο­νωμένοι όπως είναι στην αριστερό­στροφη «φούσκα» τους, ότι θα τους έρθει μπούμερανγκ...).

Αγαπητοί συνάδελφοι στην Ελ­λάδα, είναι νομίζω καιρός να συνέλθετε και να δείτε το θέμα της κατα­στροφής των αγαλμάτων του Ρόμπερτ Εντ. Λι από μια διαφορετική σκοπιά, την ελληνική. Στην Αμερι­κή βλέπουμε έκπληκτοι να γκρεμίζο­νται και τα αγάλματα του Χριστό­φορου Κολόμβου, όπως έγινε προ­χθές στη Βαλτιμόρη.

Επιβεβαιώνονται έτσι οι δηλώ­σεις του προέδρου Τραμπ και οι ανη­συχίες όλων μας ότι αυτά τα παιχνί­δια με την Ιστορία είναι πολύ επικίν­δυνα και δεν θα έχουν καλό τέλος. Όχι μόνο δεν έχουν μεγάλη σχέση με την ιστορική αλήθεια, αλλά οδη­γούν τη χώρα στα πρόθυρα του εμ­φύλιου...

Οι Αμερικανοί δικαιολογούνται να μη νοιάζονται ιδιαίτερα για τη σύντομη Ιστορία τους και την επιχειρούμενη «αναθεώρησή» της, αλ­λά εμείς, οι Έλληνες, θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα ευαίσθητοι. Από τη μια, κουβαλάμε στις πλάτες μας το βάρος της τεράστιας πολιτιστι­κής κληρονομιάς μας και, από την άλλη, έχουμε βιώσει ακόμα και πο­λύ πρόσφατα («νεοκύπριοι», «συ­νωστισμός στην παραλία Σμύρνης», «μακεδονισμός» των Σκοπιανών) τις πρακτικές συνέπειες του ιστορικού αναθεωρητισμού.

Άραγε, θέλουμε να ανοίξουμε ξανά τον διάλογο περί αρχαίας ελ­ληνικής δουλείας; Μήπως πρέπει και εμείς να αναθεωρήσουμε την Ιστορία μας και να αρχίσουμε να γκρεμίζουμε το κλασικό παρελθόν της Ελλάδας; Θα ’θελα να διαβεβαιώσω κάθε ενδιαφερόμενο -και ιδιαίτερα τους δυτικότροπους παπαγάλους της ελ­ληνικής δημοσιογραφίας- ότι, εφό­σον συνεχίσει ο δημόσιος λόγος εδώ στις ΗΠΑ και διεθνώς να κινείται σε αυτήν την «τσουλήθρα» πολιτι­κής ορθότητας, θα βρεθούμε σύντο­μα να πλέουμε σε έναν αναθεωρητι­κό βούρκο, από τον οποίο ούτε η ελ­ληνική Ιστορία αλλά ούτε και η Ελλάδα θα μπορέσουν ποτέ να βγουν.

Και τότε θα πρέπει να χαλάσου­με όλη τη φαιά ουσία μας και τό­νους μελάνης για να αποδείξουμε ότι «δεν είμαστε γάιδαροι»· ότι, δη­λαδή, ο κλασικός ελληνικός πολιτι­σμός, που έθεσε τα θεμέλια της πο­λιτισμένης ανθρωπότητας, δεν χτί­στηκε με αίμα και ιδρώτα δούλων. Και ότι οι πανανθρώπινες αξίες, η ελευθερία του ατόμου και η δη­μοκρατία, που έχουν τις ρίζες τους στην κλασική Ελλά­δα, δεν θα στιγματίζο­νται για πάντα από το ερωτηματικό της δου­λείας. Και ότι, παρά την ύπαρξη της δου­λείας και την «καταπί­εση» του γυναικείου φύ­λου (όποιος νομίζει ότι οι φε­μινίστριες δεν θα εμπλακούν άμεσα στον διάλογο αυτόν απλά ονειρεύ­εται...), η αρχαία Ελλάδα αξίζει να θεωρείται το θεμέλιο του δυτικού πολιτισμού. Αυτό ακριβώς συμβαί­νει τώρα στη σύγχρονη Αμερική, όπου φτάσαμε στο σημείο να αμφι­σβητούμε τους θεμελιωτές του αμε­ρικανικού Συντάγματος επειδή εί­χαν στην ιδιοκτησία τους δούλους.

Εκεί, άραγε, θέλουμε να φτά­σουμε, αγαπητοί Έλληνες συνά­δελφοι; Είστε έτοιμοι για αυτόν τον πνευματικό κατήφορο; Εάν φτά­σουμε εκεί, πιθανόν να έχετε κατα­φέρει να πείσετε ότι «ο Τραμπ είναι ρατσιστής» και διάφορα άλλα ιδεοληπτικά και προπαγανδιστικά, αλλά θα έχετε ανοίξει και έναν λάκκο, μέ­σα στον οποίο θα πέσουμε όλοι...

*Ο Νίκος Σταματάκης είναι διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών, διεθνολόγος και επιχειρηματίας, που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη.

Λευτέρης Πετρούνιας: πέρα από την πολιτική «ορθότητα».

«…Είμαι τυχερός που γεννήθηκα  Έλληνας…».

«….Κατανοώ ξεκάθαρα και σέβομαι την ανάγκη του Έλληνα της εποχής μας να αντλήσει και μέσω του αθλητισμού εθνική υπερηφάνεια! Επειδή ο αθλητισμός του είναι κάτι οικείο… Αποδέχομαι την ίδια ανάγκη, τα μεγάλα… καράβια μπορούν στις μεγάλες φουρτούνες και οφείλουμε, σε κάθε κοινωνική δραστηριότητα άρα και στον αθλητισμό, να αποδεικνύουμε στους εαυτούς μας και προς τους ξένους ότι παραμένουμε ενεργοί-ικανοί παρά την κρίση της χώρας μας!

Με την απόδοσή μας και με τη συμπεριφορά μας όμως και τώρα, στο Ρίο, παντού! Είμαι αισιόδοξος επειδή οι Έλληνες, ιστορικά, πρέπει να πιεστούμε για να λειτουργήσουμε σωστά και είμαι αισιόδοξος, όχι σαν… πολιτικός αλλά ως πολίτης. …{…}…

Πως ένοιωσα;  Αναπόφευκτα! Δέος! Πήρα, πρώτος, τη φλόγα από την πρωθιέρεια, είναι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί! Δέος, επειδή κατανόησα και πάλι πόσο τυχερός είμαι επειδή γεννήθηκα Έλληνας….»!

Νίκος Καρανίκας: σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού του Τσίπρα.

ρήσεις ..... Καρανίκα

«...Πριν δω στην οθόνη της TV, στις 11/9/01, τον άνθρωπο θύμα, είδα τον εμβολισμό και την κατάρρευση των δίδυμων πύργων ως έργο τέχνης-καταστροφής και αλλαγής του εικαστικού τοπίου στο Μανχάταν. Ένα έργο τέχνης που, αν δεν είχε ανθρώπινα θύματα θα ήταν ένα ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ. 

Τα σημεία-σύμβολα που επέλεξαν οι δράστες (όποιοι κι αν είναι), δίνουν πολιτικό συμβολισμό στο χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη κι ας μην άφησαν προκήρυξη. Οι δίδυμοι πύργοι: παγκόσμιο κέντρο εμπορίου, χρηματιστηριακού κεφαλαίου και θεάματος. 

Το Πεντάγωνο: εργαστήρι του μιλιταρισμού, η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής. Το Υπουργείο Εξωτερικών: Στρατηγείο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των USA. Ο Λευκός Οίκος (ως πρόθεση): Κέντρο διαχείρισης του κρατικού μηχανισμού και συνέταιρος του ιδιωτικού κεφαλαίου, των πολυεθνικών…».

Κοιμηθείτε ήσυχοι. Αυτοί κυβερνούν την Ελλάδα.

Σαν εγκληματική οργάνωση δρα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Με λαθρέμπορους ηρωίνης, τσιγαράδες και επαγγελματίες εκβιαστές.

Θέμος Αναστασιάδης, εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», Κυριακή 9 Ιουλίου 2017.

Λαθρέμποροι τσιγαράδες που επιστρατεύονται σαν κυβερνητικοί λαγοί. Ισοβίτες που έφεραν τόνους ηρωίνης στην Ελλάδα και καλούνται σαν κυβερνητικοί ψευδομάρτυρες εναντίον πολιτικών και μιντιακών αντιπάλων του Μαξίμου. Απατεώνες επιχειρηματίες με χορτολιβαδικές εγγυήσεις-μαϊμού βγαίνουν μπροστά σαν συριζο-καναλάρχες και μετά εκδίδουν παρακρατικές φυλλάδες οι οποίες στοχοποιούν και πάλι τις πιο δυνατές αντι-ΣΥΡΙΖΑ φωνές. Όλα τα γεγονότα που δείχνουν ότι το κεντρικό στρατηγείο Τσίπρα δεν διστάζει -ή επιλέγει να συνεργαστεί με άτομα του κοινού ποινικού δικαίου, προκειμένου να σταθεί στην Εξουσία, επιβεβαιώνουν πλήρως όσα γράφτηκαν για πρώτη φορά εδώ και δύο χρόνια απ’ αυτές εδώ τις σελίδες για την πολιτικά ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ φύση του καθεστώτος. Με μια διαφορά: ότι τώρα ξεθωριάζει η λέξη «πολιτικά» από τη μέση. Έτσι η συζήτηση αρχίζει να περιστρέφεται γύρω από το κατά πόσο λειτουργούν πια ως ΕΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ με πολιτικό μανδύα και ως που θα φτάσουν... 

Σπιλώνουν τον απέναντι, απειλούν με ισόβια μηντιάρχη εμπλέκοντάς τον με ναρκωτικά, οδηγούν με επίορκους και διάφορους μηχανισμούς σε οικονομικό και όχι μόνο θάνατο εφημερίδες και δημοσιογράφους που αντιστέκονται, χρησιμοποιώντας μάλιστα εκβιαζόμενους δημοσίους υπαλλήλους και λειτουργούς. Δείχνουν να αδιαφορούν να εξαρθρώσουν το μακρύ χέρι της γνωστής-άγνωστης τρομοκρατίας που τινάζει στον αέρα πρώην πρωθυπουργούς και προστατεύουν τα Εξάρχεια από την Αστυνομία. Ποιο θα είναι βήμα; Μήπως είτα από υπερβολή είτε από «κακή στραβή» ή προμελετημένα καταλήγουμε σε κάνα ΦΟΝΙΚΟ; Διότι η οδός που ακολουθεί ο εξωνημένος ΣΥΡΙΖΑ, που απειλεί με τραμπούκους υπουργούς ακόμη και την Ανώτατη Δικαιοσύνη (σκέψου δηλαδή τι γίνεται στα μεσαία κλιμάκια), εκεί καταλήγει: στη φυσική βία με αληθινά θύματα.

Ενάμιση χρόνο πριν είχε γραφτεί σε αυτόν τον χώρο άρθρο υπό τον τίτλο «ΜΙΑ ΧΟΥΝΤΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ». Ας μην πούμε ότι ήταν προφητικό, αλλά για συμπτωματικό μια χαρά κάθεται. Η κυβέρνηση Τσίπρα αρχίζει να λειτουργεί σημειολογικά σαν ΧΟΥΝΤΑ (και μάλιστα τύπου Μαδούρο που βάζει τους κουκουλοφόρους οπαδούς της να δέρνουν τον κόσμο). Και για να πετύχει το σκοπό της, πέρα από το ψέμα και την εξαπάτηση που χρησιμοποιούσε εξαρχής, έχει επιστρατεύσει ό,τι πιο αλήτικο και εγκληματικό στοιχείο κυκλοφορεί για να φέρει σε πέρας κάθε βρώμικη αποστολή. Το ποτήρι ξεχείλισε με την υπόθεση «Noor 1», όπου είναι δεδομένο και αυταπόδεικτο ότι υπουργός συνομιλεί με ισοβίτη λαθρέμπορο ναρκωτικών για να τον παροτρύνει να υποδείξει επιχειρηματία-εκδότη ως αυτουργό του λαθρεμπορίου, μιλάμε για τον ορισμό του πολιτικού (και όχι μόνο) εγκλήματος. Εξάλλου έχουμε μια σειρά γεγονότων που δείχνουν ότι κορυφαία κυβερνητικά στελέχη επιλέγουν καθ’ έξιν εγκληματικές καταστάσεις για να προωθήσουν τα σχέδιά τους. Μπορεί να μην ξέρουμε επίσημα και με τη βούλα ποιου λαθρέμπορου τσιγαρά ήταν τα πλοία που πιάστηκαν στην Κρήτη, αλλά γνωρίζουμε τι κάνει νιάου-νιάου στα ρώσικα: γάτα… βαποριού Περσίας!

Δεν μπορεί να θεωρηθεί πια συμπτωματικό το γεγονός ότι από όλους τους φερέλπιδες επενδυτές και μηντιάρχες ΣΥΡΙΖΑ που εμφανίστηκαν κατά καιρούς, προκρίθηκαν τα πιο ΣΚΟΤΕΙΝΑ πρόσωπα, ενώ απομακρύνθηκαν όλοι οι νορμάλ, όλοι όσοι δεν είχαν ανάγκη από κυβερνητικές αβάντες. Έχουμε δηλαδή μία συνειδητή επιλογή που αρχίζει εξ ορισμού με τη διαπλοκή (κάτι που γινόταν και στο παρελθόν, θα μπορούσε να πει κανείς), αλλά τώρα, καταπατώντας κάθε «ηθικό πλεο­νέκτημα της Αριστεράς», δείχνει προτίμηση σε τύπους με μυστήριες ή και εγκληματικές δραστηριότητες. Συγχρόνως αποδεικνύεται ότι σε αυτές τις παράνομες ή νομιμοφανείς αλλά απεχθείς κοινωνικά και πολιτικά βρώμικες μπίζνες τούς προσφέρεται κάλυψη! Ποιοι κουκούλωναν έξι μήνες το τσιγαράδικο για να εμφανιστεί ο εισαγγελέας μόνο μετά τα δημο­σιεύματα; Ποιοι γνώριζαν πολύ καλά ότι έχουν γίνει παράνομες χορηγήσεις και κολπάκια με τα χορτολιβαδικά; Ποιος μπορεί να νταραβερίζεται πολιτικά με ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΟΥΣ ΝΑΡΚΩΤΙ­ΚΩΝ, ήτοι εξ ορισμού τον χειρότερο και πιο επικίνδυνο κοι­νωνικά ποινικό; Φαίνεται να μην έχουν κανέναν δισταγμό. Από επιχειρηματίες προτιμούν βασικά τους εγκληματίες.

Τι να προσθέσουμε, λοιπόν, για να καταγραφεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συμπεριφέρεται ΣΑΝ εγκληματική οργάνωση; Όποιος συνερ­γάζεται με τσιγαράδες, λαθρέμπορους ηρωίνης, απατεώνες παραεκδότες, γνωστούς εκβιαστές της ΚΥΠατζίδικης δημοσιογραφίας και φλερτάρει με την τρομο­κρατία σε ουκ ολίγες περιπτώσεις ΤΙ ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ;

Μοιάζει με πολιτική ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩ­ΣΗ. Και αν αποδειχθεί ότι αυτό συνοδεύεται και από παράνομο πλουτισμό, μια που οι εκλεκτοί του έχουν όλοι (Ω, ΤΙ ΣΥΜΠΤΩΣΗ!) άφθονο ΜΑΥΡΟ ΧΡΗΜΑ, τότε μιλάμε για κανονική εγκληματική οργάνωση. Και τι φοβούνται και μισούν πάνω απ’ όλα οι εγκληματίες; Τη Δικαιοσύνη! Τι της κάνουν, λοιπόν, εδώ; Τη μετατρέπουν σε πολιτικό αντίπαλο! Δυστυχώς, ο ίδιος ο πρωθυπουργός φροντίζει μόνος του να οδηγούν φωταγωγημένοι όλοι οι δρόμοι σ’ αυτόν. Όταν για να ξεπεράσει τα... θεσμικά εμπόδια και να παρακάμψει το Συμβούλιο της Επικρατείας διακηρύττει ότι «το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι», σκάβει μόνος του τον λάκκο του. Ας μην ξεχνά, όμως, ότι τα γραπτά μένουν.

Αυτό που προέχει είναι η... «ευρωπαϊκού επιπέδου» αξιωματική αντιπολίτευση να συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει να αντι­μετωπίσει απλώς μια λαϊκίστικη κυβέρνηση, ούτε καν ένα τσούρμο αδίστακτων αριβιστών που δεν υπάρχει περίπτωση να παραδώσουν την εξουσία με δημοκρατικό τρόπο. Χρειάζε­ται να εξετάσει με προσοχή πώς αντιμετωπίζεται ένα καθεστώς που όχι μόνο δεν διστάζει να συνεργάζεται με επίορκους, παρακρατικούς και κοινούς εγκληματίες, αλλά ένα κομμάτι του έχει ήδη μετουσιωθεί σε πολιτική εγκληματική οργάνωση -με την απόλυτη έννοια του όρου που δίνει η νομοθεσία. Ξεπουλά και δέρνει. Φιμώνει και «σκοτώνει». Βρωμίζει και πλουτίζει. Πυροδοτεί την εκτροπή για να κρατηθεί μέσα στη χλιδή. Έχουμε να κάνουμε με οργανωμένο πολιτικό έγκλημα. Ας το χωνέψουμε πριν μας καταπιεί.