Γιανναράς: Να καταργηθεί ο Ελληνικός Εθνικός Ύμνος.

Άξιος του μισθού των εργοδοτών και προστατών του.

Ο αμπελοφιλόσοφος Χρήσ­τος Γιανναράς, έγραψε στην εφημερίδα «Καθημερινή» της Κυριακής 17 Ιουνίου ένα άρθρο με τίτλο «Ποια τα σημάδια του καινούριου», που μου προκάλε­σε χείριστη εντύπωση, σε σχέση με το ήθος και την κουτοπονηριά του συγγραφέα του.  

Έχω αναφερθεί και στο παρελθόν στους ζωηρούς διαξιφισμούς μου με εθνικιστές φίλους μου, που ήταν και πιθανόν είναι ακόμη, φανατικοί αναγνώστες και υποστηρικτές, τουλάχιστον, των άρθρων του. Πολλοί απ’ αυτούς δίνουν το πολύτιμο σχεδόν 5 € τους, προκειμένου να γίνουν κοινωνοί των απόψεών του. Υποστηρίζω με κάθε τρόπο την άποψη ότι η «Καθημερινή», η εθνική εφημερίδα της εποχής του Γιώργου Βλάχου, έχει μετατραπεί σε ένα βρώμικο δίαυλο που υποστηρίζει τα επιχειρηματικά συμφέροντα του εφοπλιστή ιδιοκτήτη της. Κι ως εδώ, σχεδόν, κανένα πρόβλημα. Όμως την ίδια ώρα, οι στήλες της έχουν παραδοθεί σε κάθε «πικραμένο», χρησιμοποιώ μια έκφραση του συρμού, που ξερνά τη ιδεολογική του χολή και τον πολιτικό του εμετό, πότε για το Έθνος και τον Ελληνισμό, και πότε για ολόκληρες, ιδεολογικά αντίθετες στις δικές του, πολιτικές παρατάξεις, κατά τεκμήριο Εθνικές ή Εθνικιστικές.

Ο εν λόγω αμπελοφιλόσοφος Γιανναράς, προτείνει

*ανασύσταση, του εκπαιδευτικού συστήματος,

*αναμόρφωση της διδακτέας ύλης,

*αλλαγή του εξεταστικού συστήματος, χωροταξική κατανομή των πανεπιστημίων,

*τα Aρχαία Eλληνικά να εισάγονται από την τετάρτη τάξη του Δημοτικού και

*να μην υπάρχει Eλληνόπουλο που να τελειώνει την εγκύκλια εκπαίδευση χωρίς άψογη χρήση μιας διεθνούς σήμερα γλώσσας.  

Ποιος μπορεί να διαφωνήσει μ’ αυτά, όμως είναι μόνο το τυράκι. Η φάκα φαίνεται στη συνέχεια, όταν προτείνει «…να γίνει πρω­τεύουσα της Ελλάδος η Θεσσαλονίκη», κι αν αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό από μόνο του, έρχεται η συνέχεια όπου υποστηρίζει ότι (με τη Θεσσαλονίκη πρωτεύουσα), «….Mπαίνει οριστικό τέλος στο κοραϊκό κράτος…. αντλώντας ταυτότητα από την αδιάκοπα ελληνική «Συμβασιλεύουσα» και όχι από την αερογέφυρα που στήσαμε πηδώντας πάνω από είκοσι πέντε αιώνες για να φανούμε απευθείας απόγονοι του Περικλή και του Aριστοτέλη», αμφισβητώντας την ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού, και δεν είναι η πρώτη και υποθέτω ούτε η τελευταία φορά.

Το φοβερότερο έρχεται στη συνέχεια, στο όποιο ο «Νικολαΐτης» Γιανναράς , σύμφωνα με τους Πατέρες του Αγίου όρους, ζητάει να καταργηθεί «…ο σολωμικός «Yμνος στην Eλευθερία»... είναι από τα μετριότερα στιχουργήματα του μεγάλου μας ποιητή», ο Εθνικός μας Ύμνος, ποίημα του Δι­ονυσίου Σολωμού, διότι διακατέχεται από επαρχιώτικο Εθνικισμό, μιλάει άσχημα για τους Τούρκους και είναι κακός ως ποίημα, ενώ προτείνει ο επ’ αμοιβή αμπελοφιλόσοφος να αντικατασταθεί από τον «Τσάμικο» του Νίκου Γκάτσου σε μουσική του Μάνου Χατζηδάκη,  

{«Στα κακοτράχαλα τα βουνά
με το σουράβλι και το ζουρνά
πάνω στην πέτρα την αγιασμένη
χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι.
Ο Νικηφόρος κι ο Διγενής
κι ο γιος της Αννας της Κομνηνής. 

Δική τους είναι μια φλούδα γης
μα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς
για να γλυτώσουν αυτή τη φλούδα
απ' το τσακάλι και την αρκούδα.
Δες πώς χορεύει ο Νικηταράς
κι αηδόνι γί­νεται ο ταμπουράς. 

Από την Ήπειρο στο Μο­ριά
κι απ' το σκοτάδι στη λευτεριά
το πανη­γύρι κρατάει χρόνια
στα μαρμαρένια του Χά­ρου αλώνια.
Κριτής κι αφέντης είν' ο Θεός
και δραγουμάνος του ο λαός»}.

Πόσο πλέον, έχει χάσει το μέτρο αυτός ο λαός; Σε ποιο σοβαρό κράτος του κόσμου, η «εγκυρότερη» εφημερίδα, θα μπορούσε να φιλοξενήσει τέτοια πρόταση και να μην καταποντιστεί η κυκλοφορία της; Φαντάζεσθε κάτι ανάλογο στη Γαλλία, την Ιταλία, την Αγγλία ή ακόμη και στο πολυπολιτισμικό κράτος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής;

Για να μην ξεχνιόμαστε ο εν λόγω αμπελοφιλοσοφών κύριος, από πολύ καιρό με τα άρθρα του ζητά να ξαναγίνουμε Επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και υποτελείς του Νταβούτογλου και του Ερντογάν. Κι επειδή είναι προφανές ότι δεν το γνωρίζει, αφού μόνο Τουρκική ιστορία μελετά, να του θυμίσω ότι η Άννα η Κομνηνή δεν είχε γιο, αν αυτό του λέει κάτι κι αν τον ενδιαφέρει.

Ζούμε σε μια ιδεολογική τρομοκρατία «προοδευτικών»

συνέντευξη του Σταμάτη Σπανουδάκη στο Περιοδικό «Patria»

Ο Σταμάτης Σπανουδάκης γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1948. Από έφηβος λάτρευε τους «Μπητλς», αλλά και τον Μπαχ. Όμως η μεγάλη του αγάπη για την βυζαντινή μουσική, ήλθε μετά την επιστροφή του από την Γαλλία το 1975, χρονιά κατά την οποία ανακάλυψε τον Χριστό. Οι πρώτοι του δίσκοι ανήκαν στο συμφωνικό η «προγκρέσιβ» ροκ της εποχής (Aphrodite’s Child, Genesis, Yes). Έκτοτε οι τρεις του αυτές αγάπες συνυπάρχουν στα έργα του με μεγαλύτερη έμφαση στους ορχηστρικούς δίσκους του.

Ο δίσκος που τον έκανε μια για πάντα κοσμαγάπητο ήταν το «Κύριε των Δυνάμεων» του 1982. Ήταν ένα έργο θρησκευτικής μουσικής, βασισμένο σε στίχους του 5ου και 7ου αιώνα μ.Χ., που αρχικά έγραψε για τον Γιώργο Νταλάρα. Όμως όπως δήλωσε και ο ίδιος ο Σπανουδάκης: «Δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για να «παντρευτούν» οι κόσμοι μας». Όμως αυτός ο δίσκος είχε την μεγάλη τύχη να ερμηνευθεί από δύο μεγάλες φωνές, τον Γιάννη Κούτρα, βασικό ερμηνευτή του Μικρούτσικου και το σπάνιο μέταλλο της Ελένης Βιτάλη, η οποία πρόσθεσε μια λαϊκότητα στην θρησκευτικότητα του Σπανουδάκη. Έκτοτε ακολούθησαν θρησκευτικοί δίσκοι, όπως «Επτά Παρακλήσεις» (πάλι με την Βιτάλη), «Ημέρα Τρίτη» (με τον Μανώλη Μητσιά) και το ορχηστρικό «Δάκρυ του Ιωάννη».

Ως συνθέτης έχει συνεργασθεί με τις μεγαλύτερες φωνές της ελληνικής δισκογραφίας (Καζαντζίδης, Πάριος, Αρβανιτάκη, Βιτάλη, Πρωτοψάλτη, Μητσιάς, Γαϊτάνος). Ήταν επίσης εκείνος που με τις συνεργασίες του με τον Βασίλη Σαλέα έβαλε το κλαρίνο στα σαλόνια και τις ηχογραφήσεις του έντεχνου, ανοίγοντας την πόρτα για το ελληνικό «έθνικ» και την «εθνοτζάζ».

Εκείνη όμως η πλευρά που μας ενδιαφέρει περισσότερο είναι οι θρησκευτικοί και επικοί/πατριωτικοί δίσκοι για τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο(«Μαρμαρωμένος Βασιλιάς»), τον Μέγα Αλέξανδρο («Μέγας Αλέξανδρος: ο μύθος της Ανατολής, το όνειρο της Δύσης» και «Μέγας Αλέξανδρος: οι δρόμοι που δεν περπάτησες» και για την Μικρασιατική Καταστροφή («Για την Σμύρνη»).

Με αφορμή τις συναυλίες του στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 24 και 25 Μαρτίου με τις καλύτερες επικές και θρησκευτικές μουσικές, συζητήσαμε εφ’ όλης της ύλης.

Ερώτηση: «κ. Σπανουδάκη, θα ξεκινήσουμε μιλώντας για τα τρία πρώτα άλμπουμ («Maran Atha», «Looking Back», «Beautiful Lies») που δεν είναι ευρέως γνωστά και ανήκουν στο «προγκρέσιβ ροκ» του ’70. Κάτω από ποιες συνθήκες ηχογραφήθηκαν αυτά τα τρία άλμπουμ; Τι επιρροές από εκείνη την εποχή υπάρχουν στην σημερινή σας δημιουργία;»

Σπανουδάκης: «Χαίρομαι για την ερώτηση σου, γιατί πολλοί λίγοι ξέρουν την προ του ‘80 δουλειά μου. Πρώτος μου δίσκος ήταν το «Beautiful Lies» όταν ζούσα στην Γαλλία το 1970. Οι μουσικοί ήταν όλοι φίλοι μου, Έλληνες κυρίως, που είχαμε βρεθεί εκεί με το όνειρο της διεθνούς επιτυχίας (Σιδεράς, Ταμπόσης, Βλαβιανός). Το δεύτερο, «Looking Back», έγινε το 1974 στην Ελλάδα, στο «Studio Era» της Σταδίου, πάλι με τους εδώ φίλους μουσικούς (Πουλικάκο, Λογαρίδη, Πολίτη, Πολύτιμο και άλλους) Σε αυτούς τους δίσκους τραγουδούσα, έπαιζα μπάσο, κιθάρες, πιάνο και πολλές φορές ντραμς. Το τρίτο, «Maran Atha», έγινε αφού είχα πια πιστέψει στον Χριστό, δηλαδή μετά το 1975 και ήταν η πρώτη μου απόπειρα για αμιγώς ορχηστρική μουσική. Ηχογραφήθηκε από εμένα στο σπίτι μου, σε ένα stereo Revox μαγνητόφωνο, και έπαιξα όλα τα όργανα. Οι επιρροές της εποχής εκείνης με ακολουθούν ακόμα, απλά μεγαλώνοντας προσθέτονται και άλλες.»

Ερώτηση: «Τι είναι εκείνο που σας έστρεψε στην ελληνική μουσική; Και τι εκείνο που σας έκανε να δημιουργήσετε ένα θρησκευτικό άλμπουμ, όπως το «Στον Πρώτο Μουσικό»;»

Σπανουδάκης: «Ο ίδιος ο Χριστός. Ξέρω ότι ακούγεται περίεργα, αλλά πίστεψε με, αν δεν Τον είχα γνωρίσει, δεν θα Τον ακολουθούσα. Ούτε θα είχα το θάρρος σ’ αυτήν την χώρα όπου ζω, να λέω και να κάνω, όσα κάνω. Ελληνική μουσική τώρα, εκτός των Ελλήνων κλασσικών (Σκαλκώτας, Καλομοίρης, Χρήστου, Κυδωνιάτης, Ξενάκης κ.α) δυστυχώς δεν υπάρχει. Τραγούδι άφθονο. Θα έλεγα ότι οι προσευχές και οι μοναχοί του Αγίου Όρους μου έδειξαν τον άλλο ορθόδοξο και βαθιά ελληνικό δρόμο, που με οδήγησε στο «δικό μου» τραγούδι, ποτισμένο για όσους θέλουν να ακούσουν, με την Πίστη μου. Και εδώ μιλάω κυρίως για την στιχουργική μου πλευρά.»

Ερώτηση: «Τι σημαίνει για σας ο Χριστός;»

Σπανουδάκης: «Τα πάντα. Το Α και το Ω, η γέννηση αγκαλιά με τον θάνατο, ως κοινός και ευλογημένος τόπος και χρόνος, το Υπέρλογο και αγαπητικό πνεύμα που χαρίζει φως στην μουσική, ο Πρώτος μουσικός. Πάνω απ’ όλα όμως, ο φίλος και αδελφός μου.

Μιας και η θρησκευτική μουσική καταλαμβάνει ένα σημαντικό μέρος της δημιουργίας σας, πιστεύετε ότι η Τέχνη είναι δρόμος για να φτάσει κανείς στον Θεό;

Αν σου έχει δοθεί αυτή η ευλογία, και δεν εννοώ της τέχνης η του ταλέντου, αλλά της επικοινωνίας. Δόξα τω Θεώ, μπορείς να βρεις τον Χριστό προσευχόμενος, αμαρτάνοντας, όντας δικηγόρος, δημοσιογράφος ή και πολιτικός ακόμα, σε οίκο ανοχής ή στην Βουλή, σε εκκλησία, στην Ερμού, στα Πατήσια, στην φυλακή, στο κομμωτήριο κλπ. Φτάνει να το θες με όλη σου την ψυχή. Και Εκείνος έρχεται. Αμέσως.

Ερώτηση: «Πως εμπνευσθήκατε το άλμπουμ «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς»; Τι σημαίνει για σας ο Κωνσταντίνος Δραγάτσης-Παλαιολόγος;»

Σπανουδάκης: «Είναι από τους αγαπημένους μου ήρωες. Τον αισθάνομαι πλάι μου, ότι ζει και υποφέρει τώρα, εδώ μαζί μας. Το στέμμα του ήταν ακάνθινο και η πορφύρα από αίμα. Άξιος και μακάρι να του μοιάσουμε έστω και για λίγο ή για λίγο.»

Ερώτηση: «Τι πιστεύετε για το Βυζάντιο και την πολιτιστική του κληρονομιά;»

Σπανουδάκης: «Το Βυζάντιο γεννιέται από το ευγενικό πάντρεμα Ελλάδας και Χριστού. Πνευματικό εννοώ και έχει αφήσει το ανεξίτηλο σημάδι του στα καλύτερα μουσεία και βιβλία του κόσμου. Στις καρδιές μου.»

Ερώτηση: «Μιας και λατρεύετε το Άγιο Όρος και το Βυζάντιο πείτε μου την άποψη σας για τον γέροντα Παΐσιο και τις προφητείες του για την Πόλη.»

Σπανουδάκης: «Ο Παΐσιος ξέρει πολύ καλά τι λέει. Και πρεσβεύει για μας και την χώρα μας, εκεί που βρίσκεται. Κοντά στον Αγαπημένο του.»

Ερώτηση: «Έχετε κάνει δύο δίσκους για τον Μεγάλο Αλέξανδρο. Τι σημαίνει για σας σήμερα ο Μακεδόνας στρατηλάτης;»

Σπανουδάκης: «Ότι και χθες, ότι και αύριο. Η μοναξιά του Βασιλιά. Ο ένας που τα έβαλε με όλους, αφού όμως νίκησε τον εαυτό του. Το ποθούμενον και υπόδειγμα για κάθε οραματιστή και μπροστάρη. Αλλά και για κάθε ερωτευμένο.»

Ερώτηση: «Έχετε πει ότι δεν σας αφήνουν να μιλήσετε για τον Μεγάλο Αλέξανδρο, τον Παλαιολόγο και την Σμύρνη. Πιστεύετε ότι ζούμε σε μια ιδεολογική τρομοκρατία;»

Σπανουδάκης: «Όχι να μιλήσω. Απλά τα εμπόδια σε κάθε μου βήμα ήταν και είναι ασήκωτα. Και μου κλέβουν χρόνο και ενέργεια, που θα έπρεπε να ξοδεύω αλλού. Βεβαίως και ζούμε σε μια ιδεολογική τρομοκρατία, όπου τα επιχειρήματα «προοδευτικής» (ελλείψει άλλου πιο σιχαμένου όρου) πλευράς είναι σλόγκαν, αποκλεισμοί και αιώνια διαπλοκή. Τους διακατέχει ο φόβος της μικρότητας τους και το αβέβαιον της ωφελιμιστικής και εφήμερης πίστης τους. Αμήχανοι μπροστά στην αλήθεια και «δείχνουν νικητές κι είναι νικημένοι, δείχνουν ζωντανοί κι είναι πεθαμένοι».»

Ερώτηση: «Είσαστε ο μόνος από τους γνωστούς, εμπορικούς καλλιτέχνες που απασχολείται με θέματα και πατριωτικά. Γιατί σε μια χώρα με τόση πλούσια ιστορία, δεν υπάρχουν και άλλοι;

Σπανουδάκης: «Αχ!»

Ερώτηση: «Μπορείτε να μου μιλήσετε για το «Mash Up Sessions», την συνεργασία σας με τον Αρτέμη. Γιατί δεν προωθήθηκε αυτό το άλμπουμ ζωντανά; Γιατί πιστεύετε ότι κυνηγήθηκε;»

Σπανουδάκης: «Τον Αρτέμη τον θαυμάζω και τον αγαπώ. Γι’ αυτό που είναι και γι’ αυτό που θέλει να γίνει. Και τον ευχαριστώ, γιατί με τους στίχους του και την δύναμη του, μου έδειξε μια άλλη πλευρά της μουσικής μου. Τα υπόλοιπα απαντώνται στην προηγούμενη απάντηση μου.»

Ερώτηση: «Τι πιστεύετε για την κρίση; Είναι πρωτίστως ηθική; Ποια μπορεί να είναι η πολιτική και πνευματική λύση;»

Σπανουδάκης: «Η πολιτική, αρέσκονται να λένε, είναι η τέχνη του εφικτού. Άρες, μάρες, κουκουνάρες. Η αληθινή πολιτική δεν μπορεί παρά να είναι η τέχνη του ανέφικτου. Πολιτική χωρίς όραμα και ακλόνητη πίστη είναι συντηρητική και παλαιομοδίτικη γραφειοκρατία. Μακάρι οι 300, να έφευγαν όχι μόνο από την Βουλή, με την οποία καμιά ουσιαστική και θεσμική σχέση δεν έχουν πια, αλλά από την χώρα. Οικονομική φτώχεια λοιπόν, η πνευματική; Η απάντηση είναι ότι στην δεύτερη περιέχεται και η πρώτη.»

Εκείνος κι εγώ

και η Δημοκρατία στα μέτρα του καθενός, μαζί με τα απαραίτητα συνδικαλιστικά τσιτάτα.

Περιγράφω ένα πραγματικό inbox διάλογο, όπως ακριβώς αποτυπώθηκε σε ένα από τα κοινωνικά δίκτυα που συμμετέχω. Οι followers ή οι φίλοι μου στα δίκτυα είναι λίγοι και τους επιλέγω με συγκεκριμένα κριτήρια όπως,

* να τους γνωρίζω όντως προσωπικά ή

* * να έχουμε κοινή καταγωγή.

Η περίπτωση του εν λόγω κυρίου συνδικαλιστή, εντάσσεται στη 2^η κατηγορία. Διαπιστώνοντας ότι έχουμε κοινή καταγωγή, τον πρόσθεσα στους φίλους ή followers και ανταποκρίθηκε σχεδόν άμεσα. Επαγγελματίας, συνδικαλιστής και κρίνοντας από την κατάληξη της διαδικτυακής μας γνωριμίας, επαγγελματίας συνδικαλιστής. Δύο ημέρες μετά την αρχική μας επικοινωνία βρήκα στο inbox το παρακάτω μήνυμα [διατηρώ την αρχική ορθογραφία και σύνταξη, καθώς μεταφέρω τα τμήματα του διαλόγου μας αυτούσια]:

« - Εκείνος: Αγαπητε με συγχωρήσεις που θα σε βγάλω απο φίλο μου αλλά οι φασιστικές σου αντιλήψεις μου προκαλούν αναγούλα μπορούμε να τα συζητήσουμε όποτε βρεθούμε αλλά δεν μπορούμε να είμαστε φίλοι!!!Σε ευχαριστώ.»

«- Εγώ: Ο ολοκληρωτισμός έχει πολλές μορφές. Μία από αυτές είναι και το να χαρακτηρίζεις τον άλλον κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια. Καθόλου δεν με ενοχλεί. Προφανώς και θα είχαμε πράγματα να συζητήσουμε. Ανταποδίδω τις ευχαριστίες σου.»

«- Εκείνος: Δεν σε εκρινα όπως το λες απλά διάβασα κάποια αρθρα σου στο ιστολογιο σου Παναιτώλιο που είναι ξεκάθαρα και δεν επιδέχονται ερμηνειων καθαρα δείχνουν το θαυμασμό τους σε φασιστικές οργανώσεις όπως είναι η Χρυσή Αυγή Αν δεν είναι δικές σου σκέψεις και εχω καταλάβει λάθος τότε οφείλω να ανακαλέσω!!»

«- Εγώ: Καθόλου λάθος δεν κατάλαβες. Ο χαρακτηρισμός είναι αυθαίρετος. Αφού λοιπόν είχες την ευγένεια να μου απαντήσεις να σου πω ότι αναγούλα έπρεπε να σου προκαλούν οι Τσοχατζόπουλοι, οι Παπανδρέου και οι Σημίτηδες, ομού με όλο τον πολιτικό συρφετό που λυμαίνονταν και λυμαίνονται τη χώρα. Η Χρυσή Αυγή στην οποία αναφέρεσαι αλλά και οτιδήποτε άλλο δεν συμφωνεί με τις κρατούσες πολιτικές απόψεις είναι απλά ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ. Ελπίζω να αποδέχεσαι ότι ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζεται και πολιτικά, κι όχι να τον χαρακτηρίζουν διάφοροι σύμφωνα με τις ολοκληρωτικές τους απόψεις. Πραγματικά επιβάλλεται να με διαγράψεις από φίλο σου. Που ακούστηκε συνδικαλιστής να έχει φίλο ΕΘΝΙΚΙΣΤΗ.»

«- Εκείνος:   Συμφωνω για το συμφερτο πους λες αλλά λύση δεν είναι ανθρωποί παραβατικοί με ρατσιστικα κόμπλεξ και με το μισο ποινικό κώδικο εναντίον τους μενεις ισως στην επιφάνεια και δεν κοιτάς σε βάθος όλοι αυτοί είναι επικίνδυνοι για την Ελλάδα ο καθένας μπορεί να προσδιοριζεται πολιτικά όπως επιθυμεί και απο εμένα σεβαστο εξάλλου όπως ελεγε και ο Βολταίρος διαφωνώ με αυτό που λες αλλά θα υπερασπιστώ και με την ζωή μου το δικαίωμα σου να το λες ελεύθερα κάτι που όλοι αυτοί οι φασίστες δεν μπορούν να το πράξουν και απαντούν με τσαμπουκα!»

«- Εγώ: Πόσο ρηχή είναι η προσέγγιση που κάνεις. Ποιος έχει το μισό ποινικό κώδικα; Μπορείς να μου γράψεις ένα-δύο ονόματα; Μπορείς να τα πεις δημόσια; Γιατί δεν το κάνεις προκειμένου να απαλλάξεις την κοινωνία; Έχεις και βήμα και θέση».

«- Εκείνος:  Κοιτα όσο για το τελευταίο σχόλιο που διάβασα και μάλλον ειρωνικό το βρήκα, σχετικά με το συνδικαλιστής …..[γράφει την επαγγελματική του ιδιότητα] και εθνικιστης φίλος , εχω να σου πω ότι όλοι αυτοί που θαυμάζεις για να αποκτήσουν πελατεία κομματική θεωρουν τους εαυτούσ τους ρυθμιστές της κοινωνίας, μονοπωλούν τον πατριωτισμό…. Ο συνδικαλιστής είναι ταυτόσημος όρος με τον αγωνιστή και η ....[γράφει την επαγγελματική του ιδιότητα] ταυτόσημη με την τηρηση του νόμου και δεν κάνει διακρίσεις σε λευκούς και μαυρους κρατούντες ή ποινούντες ο νόμος είναι νόμος. Οσο για όλα αυτά τα δημοσιευματα και τα μυθευματα ότι οι …..[γράφει την επαγγελματική του ιδιότητα] στηρίζουν τέτοιες οργανώσεις πιστεψέ με είναι αηδίες κουραφεξαλα και το γνωρίζω πολύ καλά ο …..[γράφει την επαγγελματική του ιδιότητα] είναι επαγγελματίας και απεχθάνεται τέτοια ιδεολογήματα σίγουρα υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά το συνολο είναι όπως σου το λέω.»

«- Εγώ:  Το ποιος και τι είναι ρατσισμός σ΄ αυτό το δύσμοιρο τόπο που κατοικείται από Ελληνόφωνους, είναι μεγάλη υπόθεση. Στην Ελλάδα ο μόνος ρατσισμός που υπάρχει είναι σε βάρος των Ελλήνων. Μόνο αυτοί είναι σε μειονεκτική θέση στον τόπο μας. Την ..[γράφω την επαγγελματική του ιδιότητα].. και όποιον άλλο θεσμό την υποκαθιστούν εκείνοι που εκμεταλλεύονται το ζωτικό χώρο που αφήνει ακάλυπτο. Προφανώς αφήσατε χώρο. Η φύση καλύπτει πάντα τα κενά που δημιουργούν οι ασυνείδητες και οι ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΕΣ παραλείψεις. Οι χαρακτηρισμοί είναι ίδιο των ολοκληρωτικών στις αντιλήψεις ανθρώπων. Αν θυμηθείτε βγάλτε και ανακοίνωση για τους δολοφόνους των συναδέλφων σας, που σύντομα ο συρφετός που υπερασπίζεσαι, αφήνει ελεύθερους, λόγω δεκαοκταμήνου. «Δημοκράτες» είναι άραγε, όσοι έκλεψαν τα λεφτά από το Δημόσιο Ταμείο, χρέωσαν και χρεοκοπούν τη χώρα; όσοι κάνουν υπεράκτιες εταιρείες; Αυτοί που γέμισαν τα κτίρια με διορισμένους αργόμισθους κοπρίτες; Αυτοί υποθέτω, είναι «Δημοκράτες». Αυτό υπερασπίζεστε; Γι' αυτό έχετε αγωνία; Τι φοβάστε; Μήπως χάσετε τους προστάτες και τα δεσμά σας;»

Ο πολιτικός μας διάλογος έκλεισε κάπου εδώ και συνεχίστηκε με την υποβολή των συλλυπητηρίων του για τον πρόσφατο θάνατο του πατέρα μου καθώς και για την πιθανή συνάντησή μας στον τόπο της καταγωγής μας, όπου θα είχαμε να πούμε πολλά.

Προσωπικά δεν αποφεύγω το διάλογο και την αντιπαράθεση, ακόμη κι αν κάποιες φορές παίρνει απλώς έντονη ή και σε κάποιες περιπτώσεις, θορυβώδη ή μορφή αντιπαραθέσεως. Επίσης στη λειτουργία του διαλόγου, δεν έχω οχυρωθεί πίσω από τους γνωστούς δογματικούς αφορισμούς, στους οποίους όλως περιέργως καταφεύγουν με θαυμαστή διαχρονική επιμονή όλοι οι «Δημοκράτες». Δεν επιλέγω επίσης τους φίλους μου με βάση την ιδεολογική ή την κομματική τους τοποθέτηση και δεν αποκλείω επιλεκτικά, όλους όσοι δεν συμφωνούν με τις δικές μου ιδεολογικές πεποιθήσεις.   

Το σημείωμα αυτό είναι κατάθεση της προσωπικής μου μαρτυρίας σε ότι έχει να κάνει με την κομματισμό, την πολιτική τύφλωση, όμως ΚΥΡΙΩΣ αφορά την επισήμανση του ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΤΡΟΜΟΥ, με τον οποίο περιχαράκωσε η αριστερά, ιδεολογίες, εν προκειμένω την ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ. Στέκομαι σ’ αυτό ακριβώς που επισήμανα και στο συνομιλητή μου. «Συνδικαλιστής», που σε ΠΟΛΛΕΣ περιπτώσεις είναι κυριολεκτικά ΣΥΝΔΙΚΑΛΗΣΤΗΣ, δεν είναι δυνατόν να έχει για φίλο του ΕΘΝΙΚΙΣΤΗ. Ο εθνικισμός φίλε μου, είναι στάση ζωής, δεν είναι αρπαχτή, αξιώματα, προβολή και άλλα τέτοια κουραφέξαλα δημοκρατικά.

Τώρα τοποθετήσεις όπως, «…. Ο συνδικαλιστής είναι ταυτόσημος όρος με τον αγωνιστή…», είναι να τις λες στα μωρά για να τρώνε το φαγητό τους όπως, «Αν δε το φας όλο, θα το φάει ο συνδικαλιστής» ή να τους το εύχεσαι προκειμένου να περάσουν ξεκούραστα τη ζωή τους, «Όταν μεγαλώσεις να γίνεις δημόσιος υπάλληλος και να προσπαθήσεις και συνδικαλι(ή και λη) στής».

Εν κατακλείδι λοιπόν, αδιαφορώ που ανήκεις πολιτικά και ιδεολογικά. Όμως μην πανηγυρίζεις που ζεις υπό καθεστώς τρόμου, μήπως σε χαρακτηρίσουν κάπως και σε τοποθετήσουν κάπου, έχοντας ως κριτήριο τους (διαδικτυακούς) φίλους σου. Μπορείς να συνεχίσεις να συναγελάζεσαι άφοβα (ως πότε; ελπίζω όχι για πολύ ακόμη) με τους «Τσοχατζόπουλους», τους «Παπανδρέου» και τους «Σημίτηδες», καθώς και με όλη την αριστερή και (νέο ή παλαιο φιλελεύθερη) νομενκλατούρα,  που ενέσκηψαν ως τυφώνας, κατέστρεψαν και λυμαίνονται τη δύσμοιρη Ελληνόφωνη χώρα.

Καλή αντάμωση στο χωριό, λοιπόν. Στη ζωή και στη σκέψη, πάντα (θα) μας χωρίζει ένα ποτάμι βαθύ και αδιάβατο. Η απόσταση ανάμεσα μας, οριοθετείται από την αντίληψη του ηρωικού τρόπου ζωής του Εθνικισμού που βιώνω από μικρό παιδί, με τους «Δημοκρατικούς» χείμαρρους του συνδικαλισμού, με τους οποίους ταξιδεύεις. Του βούρκου που από την μεταπολίτευση και μετά, αγκάλιασε ασφυκτικά και στο τέλος έπνιξε την Ελληνική κοινωνία και την οδήγησε στην αγκαλιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των Παγκόσμιων τοκογλύφων συνεταίρων του, σε κοινή προσπάθεια με το συρφετό των απατεώνων και καταχραστών του Δημοσίου χρήματος, τους οποίους στηρίζεις πολιτικά, σε υποστηρίζουν συνδικαλιστικά, και τους το ανταποδίδεις στην επαγγελματική σου ενασχόληση. Βλέπεις στην περίπτωση του συνδικαλιστή ούτε για επάγγελμα μπορεί να γίνει λόγος καθώς δεν εργάζεται, πολύ δε περισσότερο για λειτούργημα, καθώς η μόνη λειτουργία που διακονεί είναι η προσωπική του προβολή, ευζωία και καλοπέραση.

ΥΓ. Μην το ξεχάσω. Το σχόλιο που διάβασες για τον Εθνικιστή και στο συνδικαλιστή (ή και συνδικαληστή), δεν ήταν ειρωνικό. Αληθινό είναι.

Νόμιμη άμυνα εναντίον ληστών

γράφει ο καθηγητής Αλέξανδρος Κατσαντώνης

Συντάραξε την κοινή γνώμη ο νεαρός φοιτητής ο οποίος πυροβόλησε με κυνηγετικό όπλο και σκότωσε έναν Αλβα­νό ληστή που μπήκε στο σπίτι όπου ζούσε με τους γονείς του κρατώντας ένα μαχαίρι για να τους λη­στέψει.

Και τι δεν γράφτηκε για το περιστατικό αυτό! Οτι μέσα στον ίδιο χρόνο είχαν ξαναμπεί ληστές άλλες δύο φορές και ότι ο νεαρός ζούσε με τον φόβο μιας νέας επίθεσής. Οτι δεν ήταν κανένα παλιόπαιδο, αλλά ένα καλό και ευγενικό παιδί, φοιτητής της Κτηνιατρικής. Οτι είδε τον ληστή να απειλεί τη μητέρα του με το μαχαίρι που κρατούσε. Οτι... σκόνταψε κι έπεσε, με αποτέλεσμα να εκπυρσοκροτήσει το όπλο κ.ο.κ.

Νομίζω ότι τα παραπάνω είναι τελείως περιττά, διότι το περιστατικό δικαιούται της ίδιας νομικής-ποινικής μεταχείρισης, ακόμα κι αν ο ληστής είχε ξαναμπεί στο σπίτι όχι δύο, αλλά δέκα φορές, αν ο νεαρός δεν ήταν «ευγενικός φοιτητής», αλλά 60χρονος αργόσχολος, ακόμα κι αν δεν είχε «σκοντάψει», αλλά με τον απολύτως δικαιολογημένο τρόμο ότι κινδυνεύει η ζωή του και η ζωή των γονιών του από τον οπλισμένο ληστή, πυροβόλησε με κυνηγετική καραμπίνα τον οπλισμένο με φονικό όπλο εισβολέα και μάλιστα ηθελημένα. Εναν εντελώς άγνωστο του εγκληματία, αγνώστου βαθμού αγριότητας, γνωρίζοντας μόνο το πλήθος πρόσφατων περιστατικών, κατά τα οποία ληστές σκότωσαν αθώους ανθρώπους, εισβάλλοντας στα σπίτια τους, για να τους αφαιρέσουν λίγα ευρώ.

Ειδικότερα: κατά το ισχύον ποινικό δίκαιο (άρθρο 22 Ποινικού Κώδικα), αποκλείεται ο άδικος χαρακτήρας της πράξης, ακόμα και της ανθρωποκτονίας από πρόθε­ση, σε περίπτωση που συντρέχει άμυνα, δηλαδή «αναγκαία προσβολή του επιτιθέμενου, στην οποία προβαίνει το άτομο για να υπερασπιστεί τον εαυτό του ή άλλον από παρούσα και άδικη επίθεση εναντίον τους». Η νομική βάση της άμυνας, ως λόγου που απο­κλείει τον άδικο χαρακτήρα της πράξης είναι η τήρηση της «Αρχής της διαφύλαξης του επικρατέστερου εννόμου αγαθού».

Ο αμυνομενος τίθεται χωρίς να φταίει ο ίδιος σε τίποτα προ του διλήμματος να προσβάλει έννομο αγαθό του αδίκως επιτιθέμενου ή να ανεχθεί την προσβολή του δικού του έννομου αγαθού, που μπορεί και να είναι το αγαθό της ζωής  του, από τον αδίκως επιτιθέμενο. Λαμ­βανομένου δε υπόψη ότι το έννομο αγαθό που κινδυ­νεύει είναι η ίδια η ζωή του αμυνόμενου και αυτή των οικείων του, η απάντηση στο ερώτημα, αν το αγαθό της ζωής του επιτιθέμενου ληστή είναι επικρατέστερο των εννόμων αγαθών του αμυνόμενου, είναι στην περίπτωση μας καταφανώς αρνητική. Δυστυχώς τίποτα απολύτως δεν μπορεί να καθησυχάσει τον αμυνόμενο, ότι ο επιτιθέμενος άγνωστος ληστής έχει την αγαθή πρόθεση να... σεβαστεί τη ζωή των ανθρώπων στο σπίτι των οποίων εισβάλλει τη νύχτα, οπλισμένος με φονικό όπλο. Η σκη­νή εξελίσσεται στιγμιαία και κάθε αστυνομική παρέμβαση είναι αδιανόητη. Η στάθμιση από τον αμυνόμενο των αγαθών που συγκρούονται και η αναγκαία προσβο­λή των αγαθών του επιτιθέμενου ληστή, για την εξουδε­τέρωση της επίθεσής του, είναι σχεδόν ταυτόχρονες.

Είναι απολύτως σαφής η βούληση του νόμου υπέρ του δεχόμενου την άδικη επίθεση αμυνόμενου. Τούτο συνάγεται από τον Ποινικό Κώδικα (παρ. 23), σύμφωνα με τον οποίο «ακόμα και σε περιπτώσεις υπέρβασης των ορίων τηδ άμυνας μένει ατιμώρητος και δεν του καταλο­γίζεται η υπέρβαση», αν ο αμυνόμενος «ενήργησε με αυτόν τον τρόπο εξαιτίας του φόβου ή της ταραχής που του προκάλεσε η επίθεση». Υπάρχει νομική διαφορά στην εκτίμηση των δύο συμπεριφορών, αλλά και η πρώ­τη και η δεύτερη οδηγούν στο ατιμώρητο.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει ο άνθρωπος που δεν θα καταλαμβάνετο από τρόμο, ξυπνώντας βίαια και βλέποντας έναν οπλισμένο (συνήθως με καλάσνικοφ) άγνωστο να απειλεί τη ζωή του. Αν, λοιπόν, συμπίπτει ο αφυπνισθείς να είναι και οπλισμένος, τότε τα πράγματα δεν έχουν πολλές πιθανότητες να τελειώσουν... χριστιανικά.

Πηγή: Εφημερίδα «Πρώτο Θέμα»

«Η νέα γενιά υπό καθοδήγηση»

Το παράδειγμα του περιοδικού η Νεολαία (1938-1941).

Μια σπάνια σε ποιότητα έκδοση του Ιδρύματος «Κώστα και Ελένης Ουράνη» σε 902 σελίδες, παρουσίασε σε δημοσίευμά της η εφημερίδα «Η Καθημερινή». Το βιβλίο είναι του συγγραφέα Γιώργου Ανδρειωμένου, έχει τίτλο «Η νέα γενιά υπό καθοδήγηση: Το παράδειγμα του περιοδικού η Νεολαία (1938-1941)» και το δημοσίευμα έχει την υπογραφή της δημοσιογράφου Κατερίνας Σχινά.

«Στα χρόνια που εξέπνεε ο Μεσοπόλεμος και η τεταρταυγουστιανή δικτατορία επιχειρούσε να παγιώσει το «νέον κράτος» της, η ελληνική νεολαία οργανωνόταν θέλοντας και μη στη μεταξική Εθνική Οργάνωση Νέων, τη διαβόητη Εθνική Οργάνωση Νέων. Η οργάνωση είχε ιδρυθεί το 1938, στα πρότυπα της Οργάνωσης Νέων Balilla του μουσολινικού καθεστώτος, επιχειρώντας να συνδυάσει τη σωματική, συναισθηματική και κοινωνική χειραφέτηση των νέων με τη φυσική, ιδεολογική και πολιτική τους χειραγώγηση - αλλά στην ουσία χρησιμοποιώντας την πρώτη προκειμένου να γίνει πιο πειστική και αποτελεσματική η δεύτερη. 

Σκοπός της, σύμφωνα με τον νόμο, ήταν η «επωφελής διάθεσις του ελευθέρου από της εργασίας χρόνου των νέων, προς προαγωγήν της σωματικής και ψυχικής καταστάσεως αυτών και ανάπτυξιν του εθνικού φρονήματος και της πίστεως προς την θρησκείαν». Ο ομολογημένος σκοπός. Γιατί πίσω από τη λιτή διατύπωση λάνθανε ο ουσιαστικός και ανομολόγητος: η δημιουργία ενός μελλοντικού ερείσματος του καθεστώτος, καθώς αυτό δεν στηριζόταν σε μαζικό κόμμα ούτε έχαιρε λαϊκής αποδοχής. «Αν δεν κατορθώσωμεν να έχωμεν την Νεότητα με το μέρος μας, εχάσαμεν κυριολεκτικώς την μάχην», επισημαινόταν στο 1ο τεύχος του περιοδικού «Νέον Κράτος», του μηνιαίου επίσημου θεωρητικού οργάνου του καθεστώτος. Όσο για τον Μεταξά, εκείνος δεν έπαυε να διακηρύσσει σε όλους τους τόνους ότι «τα χρυσά του παιδιά», ο μελλοντικός «στρατός» της Ελλάδας, ήταν η αναντικατάστατη βάση για να ανανεωθεί η αποστολή της «φυλής».

Όμως για να «έχει την Νεότητα με το μέρος του», το καθεστώς χρειαζόταν το αντίστοιχο έντυπο: το φθινόπωρο του 1938 κυκλοφορεί η «Νεολαία», ως «επίσημον όργανον πνευματικής, ηθικής, κοινωνικής και πολιτικής αγωγής της ΕΟΝ». Βασικοί άξονες γύρω από τους οποίους οργανώνεται η ύλη είναι ο αντικοινοβουλευτισμός, ο αντικομμουνισμός, η πίστη στον θεσμό της βασιλείας, η προσωπολατρία, ο εθνικισμός και η προγονολατρία, και φυσικά το ανεξάντλητο τρίπτυχο «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Ωστόσο, η συντακτική ομάδα δεν ξεχνά πως απευθύνεται σε νέους και δεν περιορίζεται στην ιδεολογική διαφώτιση ή τη βαρύγδουπη εθνικοπατριωτική αρθρογραφία: συγκαταλέγει στην ύλη του στήλες ψυχαγωγικού περιεχομένου, φροντίζει επιμελώς την εικονογράφηση και δίνει ιδιαίτερη έμφαση στις συνεργασίες των αναγνωστών, οι οποίοι μάλιστα νουθετούνται να υιοθετήσουν τη «λαγαρή δημοτική», αφού «κάτι που βγαίνει από την καρδιά πρέπει να αποτείνεται στην καρδιά». 

Η παρουσία ονομάτων που αργότερα θα συνδέονταν με την Αριστερά (Σ. Δούκας, Μ. Αυγέρης, Ν. Καρούζος, Ν. Βρεττάκος, Μ. Θεοδωράκης), ο διακηρυγμένος δημοτικισμός του περιοδικού (είχε συζητηθεί ακόμη και η υιοθέτηση του μονοτονικού), η απόρριψη των έμφυλων διακρίσεων (αγόρια και κορίτσια αντιμετωπίζονταν ισότιμα) ή κάποιες ιδιαίτερα «προοδευτικές» θέσεις, όπως η καύση των νεκρών, συνυπάρχουν με την οργανωμένη προπαγάνδα, που καλλιεργεί και διαδίδει τις κατευθυντήριες ιδεολογικές γραμμές του καθεστώτος και προωθεί την εικόνα του Ιωάννη Μεταξά ως μεγάλου και χαρισματικού ηγέτη.

Η φυσιογνωμία του περιοδικού «Νεολαία» αναδεικνύεται ολοζώντανη μέσα από τις σελίδες του ογκώδους βιβλίου που συγκρότησε ο Γιώργος Ανδρειωμένος αποδελτιώνοντας τα 133 τεύχη της «Νεολαίας» και ερμηνεύοντας με νηφαλιότητα και μετριοπάθεια το φαινόμενο. Έχοντας στο ενεργητικό του την εξίσου ενδιαφέρουσα βιβλιογραφική μελέτη «Η πνευματική ζωή υπό επιτήρηση: Το παράδειγμα του περιοδικού "Το Νέον Κράτος"» (επίσης έκδοση του Ιδρύματος Ουράνη), ο ερευνητής επιτελεί δουλειά μυρμηγκιού: σκύβει πάνω από κάθε τεύχος, το διαβάζει σελίδα τη σελίδα, δίνει πληροφορίες για κάθε δημοσίευμα, συχνά παραθέτει εκτενή αποσπάσματα. Με οδόσημα τις ακριβοδίκαιες παρατηρήσεις του ερευνητή, ο αναγνώστης βρίσκει τον δρόμο του σ' αυτήν την ελλιπώς χαρτογραφημένη εποχή, αποτινάσσοντας προκαταλήψεις και ανακαθορίζοντας το πλαίσιο αυτού του λαϊκίστικου, φασίζοντος αλλά όχι φασιστικού «ελληνοχριστιανικού» και ακραιφνώς αντικομμουνιστικού καθεστώτος, που εμφανιζόταν ανεκτικό απέναντι στις ήπια αποκλίνουσες φωνές και δεν παρενέβαινε δραστικά στα καλλιτεχνικά και λογοτεχνικά πράγματα του τόπου αλλά ταυτόχρονα επιδίωκε τη δημιουργία μιας λογοτεχνίας «εθνικών προδιαγραφών». Καθοδηγούμενος διακριτικά από τον Ανδρειωμένο, ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται τις αντιφάσεις της τεταρταυγουστιανής δικτατορίας, διαπιστώνει ότι οι ρήξεις και οι τομές του καθεστώτος σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη εποχή δεν ήταν τόσες όσες θα φανταζόταν και κατανοεί ότι, στην ουσία, επιβάλλοντας στους νέους να οργανωθούν αλλά αδυνατώντας να τους εμπνεύσει, το καθεστώς προετοίμαζε τη γενιά της αντίστασης. Ας μην ξεχνάμε ότι οι ακούσιοι αναγνώστες της «Νεολαίας», οι υποχρεωτικά οργανωμένοι στην ΕΟΝ μαθητές, ήταν εκείνοι που λίγα χρόνια αργότερα, μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ, θα έδιναν τη μεγάλη αντιφασιστική μάχη για την ελευθερία.

Διαδικτυακή δημοσκόπηση

Δοκιμάστε τις πιθανότητες.

Οι εκλογές θα γίνουν, είτε τις θεωρείτε απαραίτητες, οι περισσότεροι, είτε αναγκαίο κακό, κάποιοι.

Το blog Δημοσκόπηση 
λειτουργεί με σκοπό τη διερεύνηση της προθέσεως ψήφου για τις εκλογές της 17^ης Ιουνίου 2012. Κάντε μια «βόλτα» και «φηφίστε». Είναι ανώνυμο και διαρκεί ελάχιστα δευτερόλεπτα.
Το ιστολόγιο σύμφωνα με τη δική του ανακοίνωση θα δημοσιεύσει τα αποτελέσματα στις 16 Ιουνίου το απόγευμα.

Η αποχώρηση του υπαρχηγού (με τον υποκόμο του)

και οι κυβιστήσεις του αρχηγού.

Η αποχώρηση του Μάκη Βορίδη και οι «κυβιστήσεις» του Γιώργου Καρατζαφέρη, οδήγησαν το κόμμα του Λα.Ο.Σ. εκτός Βουλής. Η αλήθεια είναι πασιφανής καθώς ελάχιστες εκατοντάδες ψήφοι ήταν η απόσταση που χώρισε τον όλεθρο του εκλογικού ναυαγίου από τη σανίδα της πολιτικής διασώσεως του εκλογικού μέτρου.

Μπορεί να μην αρέσει, ακόμη και σ’ μένα, όμως είναι αλήθεια, ότι η παρουσία του Μάκη Βορίδη, αλλά ας μην ξεχνάμε και τον Άδωνι Γεωργιάδη, θα οδηγούσε σε μια σημαντική Εθνικιστική πολιτική καταγραφή, τόση που δεν θα είχε ιστορικό προηγούμενο στην Ελλάδα. Ποσοστά της τάξεως του 10% και πολιτική εκπροσώπηση από περίπου τριάντα Εθνικιστές, κατά το μάλλον ή ήττον, βουλευτές, θα αποτελούσε πολιτικό γεγονός που δεν θα επέτρεπε στο μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα να εστιάσει τα πυρά του και να προσπαθήσει να αδρανοποιήσει, για μια ακόμη φορά, τον Εθνικιστικό πολιτικό και ιδεολογικό χώρο. Η συντριπτική πλειοψηφία, σχεδόν η παμψηφία της εκλογικής βάσεως του κόμματος Καρατζαφέρη, ανήκει συνειδητά ή ασυνείδητα στον εθνικιστικό χώρο.

Θα μπορούσε κανείς με σχετική βεβαιότητα, στον ευρύτερο εθνικιστικό χώρο, να εντάξει και την πλειοψηφία των πρώην εκλεγμένων βουλευτών του, αρκεί να εξαιρούσε την άθλιες περιπτώσεις του γνωστού αστράτευτου, του σεξοψυχολόγου, και των δύο-τριών ακόμη ομοίων τους.

Ο λανθασμένος τακτικά τρόπος που ο Καρατζαφέρης προσέγγισε την εκλογική αναμέτρηση έδωσε τη δυνατότητα για θριαμβική εκλογική εμφάνιση από τον Πάνο Καμμένο, που  «ψάρεψε» και στον εθνικιστικό χώρο και στους αντιμνημονιακούς ΝεοΔημοκράτες, την ώρα που το 4,5% των ψηφοφόρων που ψήφισαν το 2009, Πα.Σο.Κ., σε αυτές τις εκλογές ψήφισαν «Χρυσή Αυγή».

Εν κατακλείδι η εθνικιστική ιδεολογία εκπροσωπήθηκε ισχυρά στη βουλή που διαλύθηκε πριν λίγες ώρες και μακάρι να επανέλθει ισχυρότερη στη σύνθεση της νέας βουλής, είτε εκπροσωπηθεί από ένα ή ακόμη καλλίτερα από δύο πολιτικούς σχηματισμούς.  Επιτέλους, κάποιοι Έλληνες σταμάτησαν να καταπίνουν αμάσητα όσα τους σερβίρουν η Αριστερά και οι τηλεοπτικοί της εκπρόσωποι, οι προπαγανδιστές Λάκης Λαζόπουλος και «Αμάν»,  και εκτίμησαν το γεγονός ότι το Εθνικιστικό κίνημα βρέθηκε πλάι τους στο πεζοδρόμιο, προστατεύοντας τους, κάτι που δεν μπορούσε να κάνει το άβουλο και αιχμάλωτο της αριστεράς, ελληνικό κράτος. Οι εθνικιστές είχαν τα μπράτσα να παλέψουν και το θάρρος να επικρατήσουν, όταν οι Αριστερά, παλιά της τέχνη κόσκινο, μετέφερε την πολιτική αντιπαράθεση στο δρόμο. Αυτό είδαν όλοι κι αυτό εκτίμησαν.

Όμως το ζητούμενο μετά τη συγκρότηση σε σώμα της βουλής που θα προκύψει από τις εκλογές του Ιουνίου, είναι η διεύρυνση της επιρροής των εθνικών απόψεων, με απώτερο σκοπό και στόχο τη δημιουργία ενός Εθνικιστικού μετώπου στην κοινωνία και στο ελληνικό κοινοβούλιο, το οποίο θα περιλαμβάνει στους κόλπους του βουλευτές και εκτός της Χρυσής Αυγής. Με την Εθνικιστική οργάνωση να κάνει αυτό που γνωρίζει καλλίτερα από όλους μας. Να συνεχίζει να λειτουργεί ως μια μαχητική οργάνωση δρόμου, που θα αποκτήσει και το μετωπικό πολιτικό της βραχίονα. Πάντως χαρήκαμε ανυπόκριτα που οι μαχητές των δρόμων, φόρεσαν τα σακάκια τους και υποδύθηκαν τους πολιτικούς. Αυτό όμως, μπορεί να συνεχιστεί;

Υ.Γ.

Πέρασε απαρατήρητο όμως αξίζει τον κόπο να το επισημάνουμε. Τι είδους οικειότητα ήταν αυτή ανάμεσα στο Νίκο Μιχαλολιάκο, γραμματέα της Χρυσής Αυγής και την δημοσιογράφο Νάντια Αλεξίου; «Τι έγινε Νάντια;  Τι πρόβλημα έχεις», τη ρώτησε στον ενικό, δηλώνοντας μάλιστα ότι «δεν την γνώρισε εχθές». Από πότε τη γνωρίζει άραγε και τι ακριβώς συνδέει την κα Αλεξίου με τη «Χρυσή Αυγή»; 

Η «Χρυσή Αυγή»

και η «μαύρη είναι η νύχτα..» Ελληνική δημ(ι)οκρατία.

Ο Λεωνίδας, ο Παντελής, ο εξ αίματος αδελφός μου, αλλά και όλοι οι παλαιοί φίλοι και συναγωνιστές, από τότε που λειτουργούσε το πολιτικό στέκι του Εθνικιστικού κινήματος, απέναντι από το υποκατάστημα του Ι.Κ.Α. στο Αγρίνιο, θα γελάνε με την ψυχή τους διαβάζοντας αυτό το σύντομο σημείωμα. Επιστρέφω με το νου μου στην εποχή που οι πάσης φύσεως «δημοκράτες» ήταν απασχολημένοι με την «βρώσιν» και την «πόσιν» και ως γνωστό οι «μπουκωμένοι» δεν μιλάνε από το φόβο μήπως στραβοκαταπιούν και πνιγούνε.

Αναφέρομαι σε όλους αυτούς που σήμερα εκπλήσσονται από την εκλογική επιτυχία του εθνικιστικού κινήματος και την συνταρακτική επιτυχία του να υπερεικοσαπλασιάσει το ποσοστό του σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές, είναι προφανές ότι δεν γνωρίζουν πολιτική ιστορία και παράλληλα αδυνατούν, καθώς δεν τους το επιτρέπει η γενικότερη αδυναμία της σκέψεως τους να αντιληφθούν τους λόγους και τα αίτια για το εκλογικό ποσοστό που πέτυχε η «Χρυσή Αυγή». Ήταν άραγε κεραυνός για το Ελληνικό πολιτικό «σύστημα»; Χρειάζονται οι «περισπούδαστες» αναλύσεις, οι θεωρητικές φιοριτούρες, όλες αυτές οι λεκτικές ακροβασίες;  Απίστευτο μου μοιάζει αυτό που συμβαίνει, όσο κι αν το περίμενα, ακριβώς με αυτή τη μορφή, αλλά η αλήθεια είναι ότι το περίμενα με μεγαλύτερη ένταση. Τι να σας πω βρε καλόπαιδα της πάσης φύσεως δημοσιοφωνασκίας; απλώς ότι ούτε καν λεκτικοί αφορισμοί, ταιριάζουν στην περίσταση. Τι σκατά αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχουμε, αν πιστεύετε σ’ αυτή βέβαια, και τι σόι «δημοκράτες» είσαστε εσείς; Παραξενευτήκατε πουλάκια μου;

Ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή και να θυμηθούμε ποιοι είναι αυτοί που τρομοκρατούν, βιάζουν, ληστεύουν κι εξανδραποδίζουν την Ελληνική κοινωνία. Τα τρομαγμένα ανθρωπάκια των αρχών της δεκαετίας του ’90, όλοι αυτοί που έρχονταν κατά δεκάδες χιλιάδες από τις κοινωνίες του ζόφου, του Χότζα, του Τσαουσέσκου και του Γκορμπατσόφ, αποθρασύνθηκαν καθώς εδώ συνάντησαν συνθήκες «παιδικής χαράς», σ’ ένα κράτος που λειτουργεί με τη λογική των αυτοκινήτων που συγκρούονται σε λούνα-παρκ. Συνάντησαν μια προφανή έλλειψη κουλτούρας και δημοκρατικής παιδείας, δεν φημιζόμαστε γι’ αυτό στην Ελλάδα, και απαίδευτοι και οι ίδιοι, επιδόθηκαν με μανία σε κάθε είδους παράνομες δραστηριότητες.

Πέφτετε από τα σύννεφα; Θυμηθείτε ότι οι λέξεις «Ελληνικό διαβατήριο» ακόμη και «Ελληνικό διπλωματικό διαβατήριο», αποτελούσαν το πλέον σύντομο ανέκδοτο παντού στον κόσμο. Όσοι είχαμε την τύχη, την ατυχία, το καθήκον ή την υποχρέωση να ταξιδεύουμε το ζούσαμε στο πετσί μας. Δε με πιστεύετε; Ρωτήστε τον Πανοκαμμένο, όψιμο αντιμνημονιακό και δημοκράτη, φίλο και θαυμαστή της ελληνικής αριστεράς, να σας διηγηθεί πόσες άρπαξε στην κυριολεξία από  Γερμανό αστυνομικό, και πως του πέρασαν χειροπέδες, όταν «κουνήθηκε» με το «Ελληνικό διπλωματικό διαβατήριο», που ήταν απλά ο διεθνής περίγελως.

Οι κομματικοί στρατοί του Πα.Σο.Κ. και της Νέας Δημοκρατίας, στα καφενεία και στους «ναούς του πνεύματος» κατά τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο, έτρωγαν, έπιναν κι έπαιζαν τις κοινοτικές επιδοτήσεις και μετά τους Αλβανούς, ήρθαν οι Ρώσοι που βαφτίστηκαν Πόντιοι, κι αυτούς τους ακολούθησαν οι Αφρικανοί και οι Άραβες, οι Απωνατολίτες κι οι Κινέζοι και πάει λέγοντας. Κι όπως παλιά «κάθε πόλη και στάδιο κάθε χωριό και γυμναστήριο», έτσι και σήμερα κάθε οικοδομικό τετράγωνο και η συμμορία του, κάθε γειτονιά και ο νταβατζής της, κάθε συνοικία και το γκέτο της, με την εγκληματικότητα να πετά στα ύψη.

Τι θέλει να πει ο ποιητής; Ότι το κίνημα «Χρυσή Αυγή» έρχεται από πολύ μακριά και δε θα σταματήσει εδώ, όποιο κι αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα των επαναληπτικών εκλογών, τον Ιούνιο του 2012. Μάλιστα όσο θα συνεχίζετε τα χαζά για τους νεο ή παλ(α)ιοναζιστές.....

Ξέρετε παιδιά, η φύση σιχαίνεται τα κενά. Ο σεισμός που έζησε η Ελληνική μεταπολιτευτική κοινωνία, μετέτρεψε το «απόλυτο κακό» που μέχρι πριν λίγο καιρό αντιπροσώπευαν οι κατά τους «δημοκράτες» της σταλινικής αριστεράς, «τσεκουρέιτορ» Βορίδης και «Καρατζαφύρερ», σε άκακα και καλοπροαίρετα αλλά και αναγκαία γρανάζια, για τη λειτουργία της δημοκρατίας. Κι αυτοί που εκλέχθηκαν και πιθανότατα έως βεβαιότατα θα επανεκλεγούν οι περισσότεροι τουλάχιστο, δεν είναι παιδάκια, ούτε ανεγκέφαλοι ή αγράμματοι περιθωριακοί. Είναι βαθιά ιδεολόγοι, είναι μ’ άλλα λόγια ο «μπελάς» που «αναζητούσε» το σύστημα με τις πρακτικές που εφάρμοζε και εξακολουθεί να εφαρμόζει. Έτσι δύσκολα θα ξεμπλέξει μαζί τους.

Μετεκλογικά…..

…και προεκλογικά

Μετά τις εκλογές του Μαΐου 2012, το παραμύθι πάει σύννεφο στην Ελλάδα. Πανηγυρίζουν γιατί κατέρρευσε ο δικομματισμός και επιδίδονται σε «περισπούδαστες» αναλύσεις και «επιστημονικοφανείς» προσεγγίσεις. Μα δεν τολμά να πει κανένας την αλήθεια. Ο δικομματισμός στο μέτρο που κατέρρευσε, αυτό συνέβη διότι σκόρπισε «εις τα εξ ων συνετέθη» το μεταπολιτευτικό κομματικό πελατειακό κράτος, που διαλύθηκε καθώς ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ ΝΑ ΤΟ ΣΥΝΤΗΡΟΥΝ.

Περίπου τέσσερις δεκαετίες το Ελληνόφωνο γεωγραφικό μόρφωμα που παρίστανε το κράτος, κατέφευγε στον δανεισμό των αγορών, ένα δανεισμό ελεύθερο, χωρίς δεσμεύσεις, όρους και μνημόνια, καθώς με το εφεύρημα των μεταχρονολογημένων επιταγών που ονόμαζε κρατικά ομόλογα, διόριζε και τάιζε τους κομματικούς του πελάτες, ενώ παράλληλα γιγάντωνε το ΒΟΛΕΥΤΙΚΟ πολιτικό σύστημα. Όλα πήγαιναν «κατ΄ευχήν», ώσπου οι αγορές «έφραξαν» το κανάλι του χρήματος.

Τότε έπεσαν όλοι από τα σύννεφα, ενώ ο δανεισμός συνεχίστηκε όχι όμως από τις αγορές, αλλά από τα κράτη, που μας δάνειζαν από τους προϋπολογισμούς τους, από αυτούς που στήριζαν με φόρους οι δικοί τους πολίτες. Αναγκαστικά ο δανεισμός απέκτησε μορφή και συγκεκριμένους όσο και σαφείς όρους καθώς και εμπράγματες διασφαλίσεις, ενώ το Αγγλικό δίκαιο έγινε πρωταγωνιστής στην καθημερινότητά μας. Κι ύστερα οι δανειστές μας, αποφάσισαν το κούρεμα του ιδιωτικού χρέους κατά 50%, δηλαδή πέταξαν στην Ελληνική οικονομική «μαύρη τρύπα» τεράστια ποσά από τους φόρους που πλήρωσαν οι πολίτες τους.

Τώρα σας «παραμυθιάζουν», αυτοί οι ίδιοι που σας έφτασαν εδώ. Άλλος θέλει να καταγγείλει, άλλος θέλει να επαναδιαπραγματευθεί, ο επόμενος να κάνει το κοντό του κι ο έτερος το μακρύ του. Αξίζει πάντως να θυμάστε ότι οι αγορές έχουν μνήμη ελέφαντα. Δεν ξεχνάνε και καλά κάνουν εδώ που τα λέμε, γιατί όπως λέει χαρακτηριστικά η κυρά Βασιλική, η μάνα μου, «όποιος ξεχνά, χάνεται», είναι τελειωμένος.

Εμπρός λοιπόν Ελληναράδες. Μπροστά σας ανοίγεται λεωφόρος δόξας. Αναγκάστε και τα κράτη να κλείσουν την κάνουλα. Αράξτε και μην παράγετε τίποτα. Απολύτως. Μην καταβάλλετε καμία προσπάθεια. Εκλογές μόνο και πάλι εκλογές. Άλλωστε το έσχατο όριο της υπομονής όλων είναι κοντά. Τόσο κοντά όσο η εξαθλίωση και η χρεοκοπία μας, που θα τους επιτρέψει να αγοράζουν τον αιματοβαμμένο τόπο μας με το κιλό. Εσείς πάντως «μη μασάτε». Χαβαλέ με τις εκλογές.

Ναρκωτικά: Όσους συλλαμβάνετε, τόσους αποφυλακίζουμε!

Ντροπή μωρέ. Λίγη τσίπα! Τίποτα άλλο, ελάχιστη τσίπα!

Η αποφυλάκιση 17 ατόμων που κατηγορούνται για διακίνηση ηρωίνης από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Ρόδου, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής των αστυνομικών του τμήματος της Ρόδου.

Έγραψαν και με την υπογραφή του διοικητή τους απηύθυναν ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ προς τους πολίτες της περιοχής, όμως προσωπικά πιστεύω ότι απευθύνεται σε όλους μας. Σ΄ όλους τους Έλληνες πολίτες, σ΄ όλους τους Έλληνες γονείς, σε ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία.

Δείτε λοιπόν ποιοι συλλαμβάνουν τους εμπόρους ναρκωτικών και ποιοι τους αφήνουν προσωρινά –πριν η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης αλλεπάλληλες ρυθμίσεις για την αποσυμφόρηση των φυλακών τους αφήσεις ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ.

«ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ

Εκ μέρους του υπογράφοντα και όλου του προσωπικού, του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών Ρόδου, σας παραθέτουμε τα ακόλουθα:

*Παραφράζοντας τον Πλάτωνα, «η πιο πικρή απογοήτευση που νιώθεις είναι όταν προσφέρεις καλό στην κοινωνία και σου την ανταποδίδουν με αδικία, αδιαφορία και αχαριστία».

* Με μεγάλη έκπληξη και απογοήτευση, λάβαμε γνώση, πριν λίγες ημέρες, της απόφασης του Συμβουλίου Πλημ/κων Ρόδου, που αποφυλάκισε, πριν δικαστούν ενώπιον του ακροατήριου, 17 άτομα, ημεδαπούς και αλλοδαπούς (υπηκόους Αλβανίας), οι οποίοι είχαν κατηγορηθεί (Φεβρουάριος 2011) και κριθεί ως προσωρινά κρατούμενοι, για εγκληματική οργάνωση, που δραστηριοποιούνταν, κατ΄ επανάληψη και κατά συνήθεια, στην εμπορία ναρκωτικών ουσιών, κυρίως ΗΡΩΙΝΗΣ.

* Θυμίζουμε, για όσους ξέχασαν ή δεν ανάγνωσαν σωστά, ότι η συγκεκριμένη δικογραφία, που σχηματίστηκε, από το Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών Ρόδου, αποτελούνταν, από περίπου, τέσσερις χιλιάδες (4.000) σελίδες, οι οποίες, περιέγραφαν ανάγλυφα, την εγκληματική δραστηριότητα ( εμπορία ηρωίνης ), των αποφυλακισθέντων, πλέον, κατηγορουμένων. Επιπλέον, στην δικογραφία, περιλαμβάνονται και 25 καταθέσεις άλλων κατηγορουμένων, που κατονομάζουν τους αποφυλακισθέντες, ως εμπόρους ναρκωτικών.

* Διαβάσαμε, στο σκεπτικό της απόφασης του Συμβουλίου Πλημ/κων Ρόδου, ότι οι ανωτέρω κατηγορούμενοι, αποφυλακίζονται, παρόλο την αντίθετη γνώμη-πρόταση, της κυρίας Αντεισαγγέλεως Πλημ/κων Ρόδου, διότι κρίθηκαν τοξικομανείς και διότι, δεν συντρέχουν εξαιρετικές περιπτώσεις, για να παραταθεί η προσωρινή κράτηση, πέραν του έτους.

* Αναρωτιόμαστε, ποιες ήταν εκείνες, οι εξαιρετικές περιπτώσεις, που συνέτρεχαν και παράτειναν, την προσωρινή κράτηση, έως και 18 μήνες, των κατηγορουμένων ( σε άλλη υπόθεση ναρκωτικών-περίπτωση Κάλυμνος-Κως), που καταδικάστηκαν, (15 από 39 κατηγορουμένους), σε ισόβια κάθειρξη, από το Τριμελές Εφετείο Δωδεκανήσου, το Μάιο του 2011. Όσο για το αν, οι κατηγορούμενοι είναι τοξικομανείς ή έμποροι ναρκωτικών, επιτρέψτε μας, αυτό να το γνωρίζουμε, καλύτερα από τον καθένα, εμείς που υπηρετούμε στο Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών και βιώνουμε καθημερινά το πρόβλημα, της εμπορίας ψυχοτρόπων ουσιών. Θυμίζουμε και πάλι ότι, εκτός από εμάς, στοιχειοθετούν, το αδίκημα της εμπορίας ναρκωτικών, που διέπρατταν οι ανωτέρω αποφυλακισθέντες κατηγορούμενοι και αυτές οι λιγοστές 4.000 σελίδες, δικογραφίας. Επιπλέον, σας γνωρίζουμε ότι η τοξικομανία ατόμου, δεν αποδεικνύεται με απλά έγγραφα του δημόσιου νοσοκομείου της Ρόδου ή του Ο.ΚΑ.ΝΑ., που όταν τα αναγινώσκουμε, μας θυμίζουν, γνωματεύσεις ιατρών, που περιγράφουν ένα απλό κρυολόγημα. Ο Νόμος 3459/2006, καθορίζει αυστηρές προϋποθέσεις, για την ύπαρξη τοξικομανίας, που οι Υπηρεσίες της Ρόδου, δεν τις πληρούν. Εκτός και αν γίνονται αναλύσεις αίματος και ούρων ή υπάρχουν ειδικοί ψυχιατρικοί πραγματογνώμονες, στη Ρόδο και δεν το γνωρίζουμε. Ή εκτός και αν υπάρχουν μόνο τοξικομανείς και μόνο έμποροι ναρκωτικών και έχει εκλείψει αυτό, το «σπάνιο φαινόμενο» του εμπόρου-χρήστη ναρκωτικών.

* Επιπρόσθετα, σας γνωρίζουμε ότι πριν από λίγους μήνες, για την ίδια ως άνω αναφερόμενη υπόθεση, αποφυλακίστηκαν, με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημ/κων Ρόδου, άλλοι δυο κατηγορούμενοι. Στο σκεπτικό της τότε απόφασης του Συμβουλίου, για τον ένα εκ των κατηγορουμένων, αναφερόταν ότι δεν υπάρχει, αμετάκλητη σε βάρος του καταδικαστική απόφαση, παραβλέποντας το ποινικό του μητρώο, που ανέφερε το αντίθετο ( ότι υπάρχει αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση).

* Λένε, ότι ο καλύτερος κριτής είναι η ίδια η κοινωνία. Συγκεκριμένα, η κοινωνία της Ρόδου, εδώ και πολλά χρόνια, κατήγγελλε, καθημερινά στις διωκτικές και δικαστικές αρχές, όλους τους ανωτέρω κατηγορουμένους, που αποφυλακιστήκαν, ως εμπόρους ναρκωτικών, που σκόρπιζαν το θάνατο. Για αυτό και το Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών, κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια, που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2010 και περατώθηκε τον Φεβρουάριο του 2011, προκειμένου να τους συλλάβει και να τους παραπέμψει στη δικαιοσύνη, ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΣΤΟΥΝ, ως προσωρινά κρατούμενοι. Τους συλλάβαμε, τους παραπέμψαμε, αλλά τελικά θα δικαστούν, ως προσωρινά ελεύθεροι.

* Σίγουρα δεν είμαστε εμείς αυτοί, που θα υποδείξουμε στην δικαιοσύνη, πως θα επιτελέσει το έργο της, αλλά είμαστε μέρος της κοινωνίας και για αυτό όλοι κρίνουμε και κρινόμαστε.

* Η πρόληψη και η καταπολέμηση, του προβλήματος των ναρκωτικών, που μαστίζει έντονα, την κοινωνία της Ρόδου, δεν είναι μόνο ευθύνη της Δίωξης Ναρκωτικών και της Αστυνομίας γενικότερα. Είναι ευθύνη ΟΛΩΝ ΜΑΣ και κυρίως αυτών που έχουν και ασκούν εξουσία. Είναι ευθύνη, του ιερέα, του εκπαιδευτικού, του δημάρχου, του νομάρχη, των πολιτικών-βουλευτών, των δικηγόρων, των γονέων, των δικαστικών λειτουργών και του καθενός πολίτη. Μάλιστα, ειδικά στον τομέα πρόληψης, η Αστυνομία φέρει την μικρότερη ευθύνη, αφού έχει εκπαιδευτεί και εξειδικευτεί, από την ίδια την πολιτεία, κυρίως στην καταστολή, του συγκεκριμένου αδικήματος.

* Οι Αστυνομικοί, σας θυμίζουμε ότι, δεν είμαστε «ρομποκοπ», δεν είμαστε αναλώσιμες μηχανές. Είμαστε και εμείς άνθρωποι, με συναισθήματα, με συγκεκριμένα όρια ψυχικής και σωματικής αντοχής. Βρισκόμαστε, καθημερινά στην πρώτη γραμμή, για την καταπολέμηση του εγκλήματος, με κίνδυνο της ίδιας μας, της ζωής. Το έγκλημα, γίνεται ολοένα και πιο σύγχρονο, περίπλοκο και επικίνδυνο. Και η πολιτεία, αντί να θεσπίζει νόμους, που να διευκολύνουν, το έργο των διωκτικών αρχών, καταρτίζει νόμους-τροχοπέδη, στην καταπολέμηση του εγκλήματος. Συγκεκριμένα, ψηφίζει νόμους, για πρόωρες αποφυλακίσεις και για την ισχυρότερη προάσπιση, των ολοένα και περισσότερων δικαιωμάτων των κατηγορουμένων.

* Το τελευταίο χρονικό διάστημα, στη Ρόδο, είχαμε τέσσερις θανάτους, από ναρκωτικά. Ευχόμαστε βέβαια και ελπίζουμε, να μην υπάρξουν άλλοι, αλλά αν υπάρξουν, υπόλογοι δεν θα είναι μόνο οι τοξικομανείς-έμποροι. Θα είναι και οι έχοντες και κατέχοντες την εξουσία, να αποφασίζουν.

Υ.Γ.1: Παρακαλούνται όσοι πολίτες, θέλουν, από τώρα και στο εξής, να προβαίνουν, σε καταγγελίες, για θέματα ναρκωτικών, που εμπλέκονται οι ανωτέρω αποφυλακισθέντες κατηγορούμενοι, να απευθύνονται αποκλειστικά, σε αυτούς που τους αποφυλάκισαν.

Υ.Γ. 2: Όσοι, από τους ανωτέρω, αποφυλακισθέντες ΤΟΞΙΚΟΜΑΝΕΙΣ κατηγορουμένους, επιθυμούν συμπαράσταση και συμβουλές, προκειμένου να αποθεραπευτούν, μπορούν να προσέλθουν στο Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών Ρόδου, για άμεσα αποτελέσματα.»

Ρόδος, 25 Φεβρουαρίου 2012

Ο Διοικητής του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών Ρόδου

ΦΡΑΓΚΟΥΛΑΝΔΗΣ Γεώργιος

Αστυνόμος Β΄

Πρόδρομος Εμφιετζόγλου: «Τα φοβικά σύνδρομα εμποδίζουν την Ελλάδα να σταθεί όρθια»

«Δεν είναι κρίμα να γονατίσεις, κρίμα είναι να μην ξανασηκωθείς και να προχωρήσεις».

Γονατίσαμε, από τα λάθη μας, όχι μόνο οικονομικά αλλά και πολιτικά, ηθικά, πνευματικά και πολιτιστικά. Και άλλες φορές όμως το Έθνος μας γονάτισε, αλλά πάντα είχε τις δυνάμεις να σηκωθεί και να προχωρήσει. Και τώρα πρέπει – και μπορούμε – να ξανασηκωθούμε.

Χρειάζεται πίστη. Πίστη στον Θεό, πίστη στην πατρίδα, πίστη στις δυνάμεις μας. Χρειάζεται όμως και αποφασιστικότητα, πείσμα, θυσίες και σοφία.

Πρώτα πρέπει να δούμε τα λάθη μας που μας έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση. Να τα παραδεχθούμε, να διδαχθούμε, να μην τα επαναλάβουμε. Πρέπει να αλλάξουμε, να γεννάμε, να παράγουμε, να γίνουμε καλλίτεροι. Να επιλέξουμε τη νέα ηγεσία της χώρας με μόνο γνώμονα το εθνικό συμφέρον, τους καλλίτερους για την πατρίδα. Να διορθώσουμε τα του οίκου μας. Νέα κρατική οργάνωση, αποτελεσματική, με περιορισμό δαπανών που να συμβάλει στην ανάπτυξη, να καταπολεμήσει την αναξιοκρατία και την διαφθορά, που να βοηθάει, αντί να διώχνει τα καλλίτερα παιδιά της.

Μία διακυβέρνηση, που επιτέλους θα στείλει στη φυλακή όσους έκλεψαν την πατρίδα, θα επαναφέρει το αίσθημα ευθύνης, εμπιστοσύνης, αξιοκρατίας και δικαιοσύνης σε όλους τους πολίτες.

Όλα τα ανωτέρω, είναι εύκολα στη θεωρία, όμως δύσκολα στην πράξη. Και το χειρότερο, χρειάζονται χρόνο. Και χρόνο δεν έχουμε. Πρέπει λοιπόν, άμεσα να αποφασίσουμε δύο κρίσιμα αποφασιστικά βήματα, που θα ανατρέψουν την σημερινή παρακμιακή αυτοκαταστροφική κατάσταση, να κόψουμε τα δεσμά του μνημονίου, του σημερινού μας γόρδιου δεσμού.

Πρέπει λοιπόν τώρα, πρώτον, να κηρύξουμε την Α.Ο.Ζ. μας και να εκμεταλλευτούμε τα πλούσια ενεργειακά αποθέματα και δεύτερον, να θέσουμε επίσημα και να απαιτήσουμε τις οφειλόμενες Γερμανικές πολεμικές επανορθώσεις.

Α.Ο.Ζ

H Ελληνική Α.Ο.Ζ.  σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας ψηφίσθηκε στο Montego Bay, στις 10 Δεκεμβρίου του 1982 και οριστικοποιήθηκε με τις πράξεις του Ο.Η.Ε. τον Μάρτιο του 1986 και τον Ιούλιο του 1993. Την εν λόγω συνθήκη την κυρώσαμε το 1995 και βέβαια, σύμφωνα και με το Σύνταγμά μας, υποχρεούμεθα να την εφαρμόσουμε. Και απορεί κανείς. Γιατί δεν κηρύξαμε την Α.Ο.Ζ μας τόσα χρόνια. Γιατί αυτή η συστηματική ύποπτη σιωπή; Εγκληματική αμέλεια ή «φοβικό σύνδρομο»;

Φτάνει πια με αυτό το «φοβικό σύνδρομο». Φοβόμαστε τους Τούρκους, τους Αμερικάνους, τους Γερμανούς, ακόμα και τους Σκοπιανούς! Φτάνει πια.Δεν φοβήθηκε η ματωμένη Κύπρος, που κήρυξε και οριοθέτησε την κυπριακή Α.Ο.Ζ. με την Τουρκία πάνοπλη στο νησί. Δεν φοβήθηκε ο Τάσσος Παπαδόπουλος, οι δικοί μας γιατί φοβούνται εδώ και 25 χρόνια;

Τώρα όμως διαφαίνονται επιτέλους τα πρώτα ελπιδοφόρα σημάδια. Οι αγώνες του Καθηγητή Καρυώτη και αρκετών άλλων, αρχίζουν να αποδίδουν. Ο Αντώνης Σαμαράς διεκήρυξε την Ελληνική ΑΟΖ ως πρώτη προτεραιότητα και σύντομα ξεκινούν συνομιλίες με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση της Ελληνοαιγυπτιακής ΑΟΖ.

Το 1912 ο Βενιζέλος διπλασίασε την Ελλάδα. Το 2012 μπορούμε να την διπλασιάσουμε και πάλι. Και πέραν της τεράστιας γεωπολιτικής αναβάθμισης της χώρας μας, να αρχίσουμε άμεσα την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου όλης της Α.Ο.Ζ. μας. Το Ισραήλ και η Κύπρος άνοιξαν το δρόμο. Εμείς πρέπει να μη χάσουμε στιγμή πλέον.

Οι σημερινές εκτιμήσεις της αξίας των κοιτασμάτων, υπερβαίνουν τα 3 τρισεκατομμύρια € και όπως απεδείχθη, με τις αντίστοιχες γεωτρήσεις στο Ισραήλ και Κύπρο, η πραγματικότητα υπερβαίνει τις εκτιμήσεις.

Λοιπόν άμεσα Α.Ο.Ζ. – άμεσα προκήρυξη διαγωνισμών στα 10 πρώτα οικόπεδα – όχι μόνο στο Ιόνιο – αλλά και στο Αιγαίο, ανατολικά της Θάσου, νότια της Κρήτης, νότια του Καστελόριζου.

Προτείνω την παραχώρηση όλων των δικαιωμάτων εξόρυξης και εκμετάλλευσης στην «Ελληνική Εταιρεία Υδρογονανθράκων», την εκτίμηση της αξίας των κοιτασμάτων από διεθνείς οίκους και την προσφορά του 20% των μετοχών της Εταιρείας στους απανταχού Έλληνες. Με εκτίμηση σημερινής αξίας 1 τρισεκατομμυρίου € λοιπόν και προσφορά του 20% των μετοχών στη μισή αξία, μπορεί να συγκεντρωθούν 100 δισεκατομμύρια €. Και αν μείνουν αδιάθετες μετοχές, αυτές μπορεί να διατεθούν στο παγκόσμιο επενδυτικό κοινό. Με σφιχτό χρονοδιάγραμμα, η διαδικασία μπορεί να ολοκληρωθεί σε 1 χρόνο.

Μετά από 4 χρόνια, όταν θα έχουν προχωρήσει οι έρευνες, όταν το ελληνικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο θα ρέουν στην Ευρώπη αποτρέποντας την ενεργειακή της ασφυξία, τότε μπορεί να γίνει επανεκτίμηση της αξίας της Εταιρείας και έκδοση νέων μετοχών και πάλι με παρόμοια διαδικασία.

Και βέβαια, πρέπει να θέσουμε με παρρησία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι η Ελληνική Α.Ο.Ζ. είναι και Ευρωπαϊκή Α.Ο.Ζ., ότι όταν τα παγκόσμια αποθέματα φυσικού αερίου και το πετρέλαιο θα λιγοστεύουν, άρα οι τιμές θα ανεβαίνουν, η Ευρώπη θα έχει τη δική της ενέργεια, που δεν θα εξαρτάται από ένα «επεισόδιο» στα στενά του Ορμούζ ή στο Σουέζ, ούτε σε διαμάχες Ρωσίας – Ουκρανίας, ούτε στους εκβιασμούς της Τουρκίας.

Και βέβαια, πρέπει να υποστηρίξουν και να χρηματοδοτήσουν τα ενεργειακά έργα υγροποίησης και αγωγού φυσικού αερίου Ισραήλ-Κύπρου–Κρήτης–Ηπείρου–Ιταλίας και να μην επιτρέψουν πειρατικές ενέργειες οιουδήποτε αντίθετες με τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και της ίδιας της Ένωσης.

ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ

Οι Γερμανοί δεν πρέπει να ξεχνούν τα εγκλήματα που διέπραξαν στην πατρίδα μας τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μας ερείπωσαν και μας λεηλάτησαν. 300.000 Έλληνες πέθαναν από την πείνα. Έκαψαν 1.700 χωριά, δολοφόνησαν χιλιάδες Έλληνες. Το Δίστομο δεν ξεχνιέται, όποια απόφαση και αν βγάλει η Χάγη. Μας χρωστούν λοιπόν, δεν τους χρωστούμε. Και μας χρωστούν τις πολεμικές επανορθώσεις, αλλά και το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο!

Η Ιταλία και η Βουλγαρία πλήρωσαν – πρέπει να πληρώσει και η Γερμανία. Το 1990 η Γερμανία ενοποιήθηκε, άρα και η τελευταία δικαιολογία εξέλιπε. Να τηρήσουν και το λόγο που έδωσε ο Καγκελάριός τους Erhard το ’64. Τα κράτη έχουν συνέχεια και οι υποχρεώσεις πρέπει να τηρούνται εκατέρωθεν. Ο Χίτλερ το παραδέχθηκε, πλήρωσε μάλιστα δύο δόσεις, πώς μπορεί η Μέρκελ να το αρνείται;

Τι μας οφείλουν λοιπόν τώρα οι Γερμανοί; Με μέσο τόκο 6% από το ’44 μέχρι τώρα, μας οφείλουν 165 δισεκατομμύρια $ από το κατοχικό δάνειο και 335 από τις πολεμικές επανορθώσεις, ήτοι 500 δισεκατομμύρια $. Κατ’ άλλους υπολογισμούς – του Γάλλου Οικονομολόγου Delpla – το ποσό ανέρχεται σε 575 δισεκατομμύρια $, ήτοι περί τα 440 δισεκατομμύρια €.

Είναι επιτέλους καιρός το θέμα να τεθεί επίσημα, από την Ελλάδα στη Γερμανία και να οριστικοποιηθεί ο τρόπος αποπληρωμής. Επίσημα, υπεύθυνα, ανυποχώρητα, χωρίς «φοβικό σύνδρομο».

Και να δώσουμε και μία συμβουλή στην Μέρκελ, τον Σόιμπλε και όσους μας ειρωνεύονται, υποτιμούν και εξευτελίζουν: «Δύο φορές τον περασμένο αιώνα αιματοκυλίσατε την Ευρώπη, οδηγήσατε τη χώρα σας σε ολική καταστροφή. 


Πάρτε το μάθημα της Ιστορίας. Μην επαναλάβετε το ίδιο λάθος τρίτη φορά».Τα 100 δισεκατομμύρια € από την μετοχοποίηση του 20% των πόρων της Ελληνικής Α.Ο.Ζ., συν την τμηματική καταβολή από τις πολεμικές επανορθώσεις της Γερμανίας, δεν θα αλλάξουν μόνο τη σημερινή οικονομική αθλιότητα στην Ελλάδα. Θα αποτελέσουν το απαραίτητο οικονομικό εφαλτήριο, για να αποκτήσουμε την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια μας. Θα μας βοηθήσουν – σοφότεροι πια – να προχωρήσουμε, να γεννάμε, να δημιουργούμε, να παράγουμε πολιτισμό, ότι κάναμε εδώ και 3.000 χρόνια!

Εμπρός λοιπόν, «Θαρσείν Χρη».

Χριστός γεννάται

….Δοξάσατε

Πολλές θερμές ευχές σε όλους τους συγχωριανούς μας,

ΠΑΝΤΟΥ στη ΓΗ..

Real estate στις Η.Π.Α.

Προς εκείνους που επιβάλλουν νέα «μέτρα».

Η τράπεζα δικαιούται να έχει απαίτηση μόνο στο υποθηκευμένο ακίνητο. Δεν δικαιούται να επιβάλει «δέσμευση» σε άλλο περιουσιακό στοιχείο του οφειλέτη.

Σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής του δανείου, και αν ο ιδιοκτήτης οφείλει περισσότερα από την τρέχουσα εμπορική αξία του ακινήτου, μπορεί να έρθει σε συμφωνία για την «απελευθέρωση» των τίτλων, να πουλήσει το ακίνητο, (SHORT SALE) και να εξοφλήσει με την τρέχουσα εμπορική τιμή, χωρίς άλλη απαίτηση της τράπεζας. (σ.σ.: ούτως ή άλλως η τράπεζα μπορεί να κατάσχει μόνο το ακίνητο, επομένως η πώληση από τον ιδιοκτήτη κι όχι από την τράπεζα, συνήθως συμφέρει και τους 2, και περιορίζει στο μέγιστο βαθμό τις απώλειες).

* Πληρώνει φόρο ο ΠΩΛΗΤΗΣ, κι όχι ο αγοραστής. Στην Μασαχουσέτη από 0,3% έως 0,5% της αξίας. Δηλαδή, για ακίνητο των $200.000, ο πωλητής θα πάρει στο χέρι $200.000, και θα πληρώσει φόρο $600-$950.

Ο πωλητής, στην περίπτωση που ΚΕΡΔΙΣΕΙ από την αγοραπωλησία περισσότερο από $250.000, θα πληρώσει φόρο εισοδήματος 5% για το ΕΠΙΠΛΕΟΝ ποσό που ΚΕΡΔΙΣΕ. Ήταν 15% και μειώθηκε λόγω κρίσης, για να κινηθεί ή αγορά.

Για παράδειγμα: αγορά οικίας $250.000, και πώληση $250.000, θεωρείται εισόδημα και φορολογούνται τα $50.000. Δηλαδή θα αποδοθεί φόρος $2.500.

Η απαλλαγή από τον φόρο αυτό για ζευγάρι, ανεβάζει το ποσό στα $500.000.

Δεν υπάρχει ΦΠΑ στις νεόδμητες οικοδομές. Ο ΦΠΑ στις Η.Π.Α. είναι γενικά ιδιαίτερα χαμηλός και διαφέρει από πολιτεία σε πολιτεία. Ξεκινά από 4,5% και φτάνει 8,5%.

Δεν έχει φόρο μεταβίβασης 9-11%.  Δεν έχει τεκμήριο διαβίωσης.  Δεν έχει «υποθηκοφυλακείο». Η «εγγραφή» κοστίζει $200-$300. Και δεν εφαρμόζεται παντού.

Το ύψος του φόρου ακίνητης περιουσίας, η ετήσια επιβάρυνση εξαρτάται από την πολιτεία και την περιοχή. Κυμαίνεται από 0,14% έως και 1,71% επί της αντικειμενικής αξίας, με τις περισσότερες πολιτείες να έχουν μέσο όρο από 0,45% έως και 0,66%.. Ο φόρος ακίνητης περιουσίας είναι τοπικός και εκπίπτει από το φορολογητέο εισόδημα!

Όσοι πληρώνουν ασφάλιστρα κινδύνου αποπληρωμής δανείου το Private Mortgage Insurance, ολόκληρο το ποσό εκπίπτει του φορολογητέου εισοδήματος, όπως και οι τόκοι δανείου.

* Οι αντικειμενικές αξίες βγαίνουν κάθε χρόνο, από τις κατά τόπους ενώσεις πιστοποιημένων μεσιτικών γραφείων και ασφαλιστικών εταιρειών, και ακολουθούν τις τιμές της αγοράς με αποτέλεσμα, σε περιόδους κρίσεων, να πέφτουν οι αντίστοιχοι φόροι!

* με φόρο εισοδήματος από 7% στο Wyoming ως και 12% στο «ακριβό» New Jersey!

* με ΦΠΑ που δεν εφαρμόζεται σε όλα τα προϊόντα, και είναι 4,5% ως 8,5%.

* με διόδια στην γέφυρα Golden Gate του San Fransisco $4, που εφαρμόζονται μόνο προς την μία κατεύθυνση (!) και κοστίζουν $1 αν έχεις 3 άτομα στο αυτοκίνητο.

Χωράει καμμία σύγκριση;  Την Ελλάδα ...κατοικούν ΣΚΛΑΒΟΙ και ΥΠΗΚΟΟΙ, όχι ΠΟΛΙΤΕΣ!!

Δείτε λεπτομέρειες στα παρακάτω Taxes/Advice/PropertyTaxesWhereDoesYourStateRank.aspx και 

articles.moneycentral.msn.com

Μέτρα για την οικονoμία;

Η τρέλα της επιβολής φόρων στην Ελλάδα.

Ο ΦΠΑ στον Καναδά ήταν 15% και λόγω κρίσης ΚΑΤΕΒΗΚΕ 2 μονάδες και είναι τώρα 13%! Στις ΗΠΑ είναι πολύ χαμηλότερος, με μικρή διαφοροποίηση από πολιτεία σε πολιτεία. Κυμαίνεται από 4,5%, και φτάνει τα 8%. Στην Φλόριντα είναι 6,5%! Στο άκουσμα του του ελληνικού ΦΠΑ, μένουν άναυδοι!
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν κοινωνική ασφάλιση πληρώνοντας ελάχιστα έως τίποτα. Μπορούν να ασφαλιστούν σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία. Όταν ακούνε ότι υπάρχει κλάδος στην Ελλάδα, που καταβάλλει 840 € το δίμηνο για ...ΤΕΒΕ, τρελάθηκαν!

Ο φόρος στις μεταβιβάσεις ακινήτων είναι ασήμαντος και πληρώνεται από τον ΠΩΛΗΤΗ, αφού ολοκληρωθεί η αγοραπωλησία. Δεν αποτελεί δηλαδή προϋπόθεση για να γίνει η πράξη,- την ακολουθεί! Μάλιστα, ο πωλητής ΑΠΑΛΛΑΣΕΤΑΙ του φόρου, εάν σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα τοποθετήσει τα χρήματα που πήρε σε άλλο ακίνητο! (έχει την λογική ότι μπορεί να μετακομίσει κάποιος, και να μην έχει φορολογικό κόστος.) Εάν όχι, δεν θα δυσκολευτεί να πληρώσει τον φόρο, γιατί εισέπραξε από την πώληση. Το ύψος του φόρου αυτού, είναι πολύ χαμηλό, περίπου 0,3% της αντικειμενικής, να πούμε ότι για μονοκατοικία 400.000$, πληρώθηκαν περίπου $900. 

Η εγγραφή στο «κτηματολόγιο» είναι $250-300. Ο δικηγόρος κοστίζει περίπου $100 -aν προσλάβεις. Μπορεί να έμαθες στο σχολείο να διαβάζεις και να μην σου χρειάζεται.

Συμβολαιογράφο;  -λυπάμαι- δεν έχει. Tα αμερικανάκια είναι πολύ πίσω. Τα συμβόλαια γίνονται αυθημερόν. Είναι ΜΟΝΟΣΕΛΙΔΑ! Υπάρχει όμως φόρος ακίνητης περιουσίας, που σε κάποιες περιοχές, φτάνει το 2%. Σε μικρά εισοδήματα, δεν υπάρχει ούτε αυτός. Δεν θα σου πούν όμως, «έχεις ακίνητο, κτήμα με ελιές, αυτοκίνητο, εξοχικό, άρα τεκμαρτό εισόδημα: τόσα Χ τόσα + τόσα = εισόδημα Βαρδινογιάννη», από το οποίο προκύπτει φόρος έως 45%!

Σου παίρνουν κάτι κάθε χρόνο, και τέλος!!! Καθαρά πράγματα!  Η έννοια του «τεκμαρτού» δεν είναι δημοφιλής σε σοβαρές κοινωνίες. Στοχεύουν στο να μην «παγώνει» η αγορά ακινήτου, ακόμη κι αν «πέσει». Δεν «πνίγουν» το ακίνητο όπως το Ελληνικό κράτος. Διευκολύνονται οι συναλλαγές. Έτσι, όταν «πέφτει» η αγορά, -γίνεται αμέσως. Το ίδιο όμως κι όταν ανεβαίνει! -Ανεβαίνει αμέσως. Το ακίνητο είναι μίνι χρηματιστήριο.

Ρωτήστε γνωστούς, φίλους και συγγενείς σας στον Καναδά , τις ΗΠΑ ή την Αυστραλία για  συγκεκριμένες φορολογίες. Όχι όμως γενικά. Όταν ρωτάς κάποιον «γενικά» τότε έχει την τάση να παραπονιέται για τους φόρους που πληρώνει. Γιατί δεν μπορεί να τους συγκρίνει. Δεν ξέρουν, ούτε μπορούν να το φανταστούν τί πληρώνουν οι πολίτες στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα πρέπει, αφού έχεις εξοφλήσει την φόρο μεταβίβασης 11% επί της αντικειμενικής, τον ΦΠΑ τώρα πια 23%, και όποιες τυχόν άλλες φορολογικές υποχρεώσεις, αν αγοράζεις ακίνητο, πληρώνεις 2.500€ κέρατο σε συμβολαιογράφο, τον δικηγόρο 800-900€ , ύστερα περνάς και από το «υποθηκοφυλάκιο» για να δώσεις 1500-2000€.