«ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ», 41 ΧΡΟΝΙΑ ΨΕΜΜΑΤΑ!

η ΓΕΝΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ!

Ὅπως καὶ τὰ προηγούμενα σαράντα χρόνια, ἔτσι καὶ φέτος οἱ διά­φορες ὀργανώσεις καὶ τὰ κόμματα τῆς Ἀριστερᾶς, μηδενὸς ἑξαιρουμένου –καὶ γιατί ἄλλωστε, ἀφοῦ τὶς «δάφνες» τοῦ διεκδικοῦν ἡ «Νέα Δημοκρατία», ὅτι ἀπόμεινε τέλος πάντων, καθὼς καὶ τὸ «Πά.Σό.Κ.», ἐδῶ κι ἂν ἰσχύει τὸ ὅτι ἀπόμεινε- διεκδίκησαν τὸ καθένα γιὰ τὸν ἑαυτὸ τοῦ τὴν πρωτοκαθεδρία τῆς «ἀντίστασης».

Εἶναι πρα­γματικότητα ὅτι τὸ ΠΟΛΥΤΕΝΕΙΟ ΑΝΗΚΕ, ἐξ ἀρχῆς, ΣΤΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ, συγκεκριμένα στοὺς ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ καὶ στοὺς ΕΞΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥΣ κι ΟΧΙ στὸν ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ.

Τὰ χρόνια ποὺ πέρασαν ὁ ἐθνικιστικὸς χῶρος στάθηκε κυρίως στὸν ἀριθμὸ τῶν νεκρῶν, στὸ μέ­ρος καὶ στὸν τρόπο τοῦ θανάτου τους, καθὼς καὶ ἄλλες τέτοιου εἴδους στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα, ἂν καὶ εἶναι χρήσιμα, δὲν ἀποτελοῦν ὀρθὴ προσέγγιση τοῦ ζητήματος. Τὸ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὴν συνθηματολογία ποὺ χρησιμοποιήθηκε ἀλλὰ καὶ ἀπὸ πληθώρα ἄλλων στοιχείων, ΟΡΓΑΝΩΘΗΚΕ ἀπὸ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΞΕΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ.

Εἶναι γνωστὸ ὅτι τὸ Κομμουνιστικὸ Κόμμα Ἑλλάδος, ποὺ διεκδικεῖ τὴν πρωτοκαθεδρία στὴ συμμετοχὴ καὶ στὸ «γιορτασμό», μὲ ἐπίσημη ἀπόφαση τοῦ τὸν Νοέμβριο τοῦ 1973, εἶχε καταδικάσει ὅσα διαδραματίζονταν καθὼς καὶ τὴν συμμετοχὴ σ’ αὐ­τά. Τὰ γεγονότα τοῦ 1973, δὲν εἶχαν τὴν ἀπή­χηση ποὺ θέλησαν ἐκ τῶν ὑστέρων νὰ τοὺς ἀποδώ­σουν. Εἶχαν σαφῆ καὶ συγκεκριμένο ἰδεολογικὸ στίγμα καὶ στόχευαν στὴν ἀνα­τροπὴ τοῦ Γεωργίου Παπαδοπού­λου, ποὺ συσπείρωνε γύρω τοῦ μία μεγάλη μάζα πολιτῶν.

Ὁ «γιορτασμός» τοῦ Πολυτεχνείου μὲ τὴ μορφὴ τῆς «ἀντίστα­σης» κατὰ τοῦ «φασισμοῦ», ποὺ ὑποτίθεται ὅτι ἐκπροσωποῦσε τὸ στρατιωτικὸ καθεστὼς –ποὺ ἔβαινε πρὸς φιλελευθεροποίηση- ἀποτελεῖ τὸν φορέα τοῦ μένους τῆς ἀριστερᾶς. Μένος ποὺ ἀναφέρεται ἀρχικὰ στὴν ἐπικράτηση (κάποιων) ἐθνικῶν ἰδανικῶν στὴν περίοδο 1967-74, ἀλλὰ στοχεύει παράλληλα στὸν ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ἀπὸ τὴ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ τῆς ΕΞΟΥΣΙΑΣ,  ὁποιουδήποτε φορέα ἐκφράζει τὸν Ἐθνικιστικὸ χῶρο ἢ ἁπλῶς διατυπώνει ἐθνικὲς ἰδέες καὶ ἀπόψεις.

Τὸ Πολυτεχνεῖο ἀπέτρεψε τὴν φιλελευθεροποίηση τοῦ τότε καθεστῶτος καὶ ἔφερε στὸ προσκήνιο τὸ καθεστὼς τοῦ Δημητρίου Ἰωαννίδη. Σὲ ὅσους προκαλεῖ ἀπορία ἡ συμμετοχή του (ἀπό)κόμματος «Νέα Δημοκρατία» στὸ ἐτήσια ἐπαναλαμβανόμενο πανηγύρι τοῦ Νοεμβρίου, νὰ τοὺς θυμίσουμε ὅτι, εἶναι δέσμια τῶν κανόνων καὶ τῶν συμφωνιῶν τοῦ μεταπολιτευτικοῦ παιχνιδιοῦ.

Ἡ «Νέα Δημοκρατία», δὲν ἔχει τὴν ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ καὶ τὴν ΤΟΛΜΗ νὰ θε­ωρήσει τὸ Πολυτεχνεῖο ὡς ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΓΙΟΡΤΗ, αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ εἶναι, καὶ νὰ τοποθετηθεῖ ἀπέναντί του. Προσπαθεῖ, ὡς ἰδεολογικὸς συγγενὴς τῆς Ἀριστερᾶς, νὰ κλέψει τὴν ἀχρείαστη δόξα τοῦ «ἀντιστασιακοῦ», ὅμως ἡ συμμετοχὴ τῆς προσδίδει ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ καὶ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΗΤΑ στὰ γεγονότα τοῦ Νοεμβρίου τοῦ 1973, ἡ ὁποία δὲν ἀντα­ποκρίνεται στὴν ΑΛΗΘΕΙΑ καὶ στὰ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ τῶν ὀπαδῶν της.

Ἂς ποῦμε ἐπιτέλους τὰ πράγμα­τα μὲ τὸ ὄνομά τους. Οἱ «ἡγέτες τῆς Δεξιᾶς» ΕΠΕΒΑΛΑΝ τὸ γιορτασμὸ τοῦ Πολυτεχνείου σχεδὸν ὡς ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟ, ἐνῶ ποτὲ δὲν ἦταν, ὑπακούοντας στὴν ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ τῆς ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ νὰ ἐνσωματώσει στὸν ἐθνικὸ κορμό, στὴν ἐθνικὴ πολιτική μας παράδοση μία ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΓΙΟΡΤΗ. ΑΝΕΛΑΝΑΝ τὶς ΕΥΘΥΝΕΣ. Οἱ ἀριστεροί τη δουλειὰ τοὺς κάνουνε, τὸ φταίξιμο ἀνήκει σὲ ὅσους ἐπέ­τρεψαν καὶ συνηγόρησαν στὸ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΨΕΜΜΑ τοῦ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ.