Κοινωνική Δικαιοσύνη και Ευτυχία.

Πρόκειται -πιθανότατα- για το τελευταίο δημοσιευμένο κείμενο του μακαριστού πατρός Θεόκλητου Ντζάθα, του οποίου το μνημόσυνο τελέστηκε σήμερα στο χωριό μας.Είναι καταχωρημένο στο τεύχος 33 του τριμηνιαίου περιοδικού "Το Παναιτώλιο" που καλύπτει την περίοδο Φεβρουαρίου-Μαρτίου-Απριλίου 2009.
Αιωνία η μνήμη σου Πατέρα Θεόκλητε.
"Ταύτην την εντολήν έχομεν απ' αυτού, ίνα ο αγαπών τον Θεόν αγαπά και τον αδελφόν αυτού". (Α΄Ιωαν. 4, 21).

Υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν, ότι η κοινωνική αδικία, που επικρατεί στον κόσμο και η δυστυχία θα υποχωρήσουν, όταν επικρατήσει τούτο ή εκείνο το κοινωνικό σύστημα. Μερικοί μάλιστα λαοί έχουν δοκιμάσει τέτοια συστήματα, αλλ' η δυστυχία, αντί να υποχωρήσει αυξήθηκε και στο βάθος και στο πλάτος.
Απέτυχαν οικτρά στο μεγάλο τους πείραμα.
Η κοινωνική αδικία και η δυστυχία συνεχίζονται, γιατί οι άνθρωποι, που ζουν χωρίς την πίστη και την αγάπη προς τον θεό, μέσα στην τρέλα των ν' αποκτήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα υλικά αγαθά, καταπατούν τις ηθικές αξίες και συνήθως θυσιάζουν στο βωμό της πλεονεξίας και αυτήν ακόμη την ανθρώπινη αξία. Τα αίτια της κοινωνικής αδικίας πρέπει να τα αναζητήσουμε μέσα στους ανθρώπους και όχι στα έξω από αυτούς πράγματα. Η κατάστασις που δημιουργείται στην κοινωνία, οποιαδήποτε μορφή και αν έχει, αποτελεί πάντοτε αντανάκλαση του εσωτερικού κόσμου εκείνων που την αποτελούν. Και αφού ο ψυχικός κόσμος των περισσοτέρων ανθρώπων σήμερα παραμένει διεστραμμένος, χωρίς το φόβο του θεού και την αγάπη προς τους ανθρώπους, όπως τη δίδαξε ο Χριστός, δεν μπορεί παρά από ένα τέτοιο κόσμο να έχουμε και ανάλογη κατάσταση.
Η κοινωνική αδικία και η δυστυχία δεν θα λείψουν από τον κόσμο, εάν οι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι μακριά από τη χριστιανική πίστη και αγάπη.
Απαραίτητη προϋπόθεση της κοινωνικής δικαιοσύνης και ευτυχίας του ανθρώπου είναι ν' αποκτήσει την ευσέβεια και την αγάπη και να ισορροπήσει ηθικά προσαρμοζόμενος προς μία νέα και ανώτερη ηθική κατάσταση.
Όταν από τον άνθρωπο λείψει η συναίσθηση του φόβου του Θεού σε όλες τις εκδηλώσεις της καθημερινής ζωής, τότε τις πράξεις του τις συνοδεύουν πάντοτε η κοινωνική αδικία και η ακαταστασία. Ενώ αντίθετα μεγάλο κεφάλαιο κοινωνικής δικαιοσύνης και ευδαιμονίας σε κάθε εποχή θ' αποτελεί ο ευσεβής και ο θεοφοβούμενος. Η θέση που θα παίρνει πάντοτε στις ανάγκες του συνόλου θα είναι η θέση της αγάπης και της δικαιοσύνης.
Ίσως στο τελευταίο αυτό ν' αντιτίθεται το παράδειγμα των λεγομένων χριστιανών που ζουν χωρίς αγάπη και δικαιοσύνη, που ενεργούν πολλές φορές και εναντίον ακόμα σ' αυτές.
Αλλά παρά τα μίση, που διαιρούν τις ψευτοχριστιανικές κοινωνίες, παρά τα τόσα κακά που έπεσαν και πέφτουν ακόμα κατακέφαλα στο σώμα της κοινωνίας απ' εκείνους, που καταχρηστικά φέρνουν το χριστιανικό όνομα προς δυστυχίαν όλων, δεν εμποδιζόμαστε καθόλου -ίσα ίσα ενισχυόμαστε- να πιστεύουμε ότι η ευσέβεια που κυριότερος της καρπός είναι η κοινωνική δικαιοσύνη και αγάπη προς τους άλλους, προβάλλεται από τον αιώνιο λόγο του Θεού ως ο μοναδικός δρόμος της ευτυχίας και της προόδου, ενώ η απιστία και η έλλειψη αγάπης προς το Θεό μέσα στους ανθρώπους και των ανθρώπων μέσα στο θεό οδηγεί μοιραίως στην καταστροφή και την ερήμωση.

Αρχιμ. Θεοκλήτου Χρ. Ντζάθα
π. Δ/ντή Ριζαρείου Εκκλ/κής Σχολής

(Φωτο από το ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ 106.3 FM)