Ο Ιωάννης Μεταξάς και η 4η Αυγούστου.

Ο γνωστός ΣΥΡΙΖΑ δεν διδάχθηκε τίποτα από το πρόσφατο αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών. Απαντώντας στην προτροπή πολιτικού αρχηγού «χαρίστε τα αγροτικά χρέη. Το έκανε η δικτατορία. Να οργανωθούν πρατήρια των αγροτών σε όλη την Ελλάδα, όπως έκανε κάποτε ο Μεταξάς», από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων –κι όχι των Σομαλών, των Πακιστανών και των λοιπών φυλών και φίλων του ΣΥΡΙΖΑ- είπε ο «φτωχούλης του Θεού» αρχηγός του πως "από το βήμα της βουλής, εξυμνήθηκε η φασιστική δικτατορία του Μεταξά και της στρατιωτικό-φασιστικής δικτατορίας της Χούντας των συνταγματαρχών".
Όμως ο Μεταξάς και το καθεστώς του είχαν ήδη δημιουργήσει σημαντικό έργο πριν την ηρωική αυγή του ιστορικού "ΟΧΙ". Έργο που ζεί ακόμη και στις μέρες μας όπως:
Η δημιουργία του ΙΚΑ, (που ετοιμάζονται να το χρεοκοπήσουν, αν δε το έχουν κάνει).
Η θέσπιση ιατρικής περιθάλψεως και δώρου εργασίας.
Η καθιέρωση του οκταώρου και των υπερωριών.
Η πρωτομαγιά ως αργία και εορτή των εργατών.
Τα κατώτατα όρια μισθών.
Η ρύθμιση των αγροτικών χρεών.
Η θέσπιση υποχρεωτικής αδείας μετ' αποδοχών.
Ο εκσυγχρονισμός των Γεωργικών Συνεταιρισμών και της ποινικής δικονομίας.
Η θέσπιση της υποχρεωτικής παιδείας.
Ο Νόμος περί υποχρεωτικής διαιτησίας και επιλύσεως των εργατικών διαφορών.
Η συστηματική προσπάθεια για την καθιέρωση της Δημοτικής.
Ο εκσυγχρονισμός του Στρατού και του Ναυτικού.
Η αθόρυβη και αποτελεσματική προετοιμασία των συνόρων με οχυρωματικά έργα, με αποκορύφωμα την περίφημη "γραμμή Μεταξά", που αναφέρεται σε όλα τα στρατιωτικά συγγράμματα του κόσμου, ως στρατηγικό και κατασκευαστικό επίτευγμα αξιοθαύμαστο για την τεχνική αρτιότητα και το σύντομο χρόνο που πραγματοποιήθηκε με τα μέσα της εποχής υπό άκρα μυστικότητα.
Όλα αυτά μαζί με το «ΟΧΙ» είναι μέρος από το τεράστιο έργο που φέρει φαρδιά πλατειά την υπογραφή του Μεταξά.
Στην εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Γρηγόρης Φαράκος διηγήθηκαν σημαντικά για την προσωπικότητα του Μεταξά.
Είπε ο Θεοδωράκης: «Έκλαιγε όλη η πόλη για τον Μεταξά» και συνέχισε
«...Ο θάνατος του Μεταξά ήταν ένα μεγάλο σοκ. Ο Μεταξάς ήταν πολύ τυχερός διότι συνέδεσε το όνομά του με το “Όχι”, συνέδεσε το όνομά του με τη νίκη και πέθανε σε μια κορύφωση νίκης. Στην Τρίπολη, πρέπει να σου πω ότι έγιναν μνημόσυνα σε διάφορες εκκλησίες. Κι εμείς πήγαμε σε μια εκκλησία, όχι στη μητρόπολη, σε μια άλλη, πιο μικρή. Την ώρα λοιπόν του μνημοσύνου, ο κόσμος έκλαιγε τόσο γοερά, ώστε από τη μία εκκλησία στην άλλη άκουγες τα κλάματα. Τόσο τυχερός ήταν δηλαδή, έτυχε η κατάλληλη στιγμή να πει το “Όχι” και μετά να πεθάνει... Και πίσω από το “Όχι” αυτό, δείχνει ότι ήταν ίσως ο μοναδικός πολιτικός στην Ευρώπη που δεν πίστευε στη νίκη του Χίτλερ. Πίστευε δηλαδή ότι θα νικήσουν οι Εγγλέζοι, κάτι που εκείνη τη στιγμή έμοιαζε παράλογο».
Ο παλαιός γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ και ιστορικός ερευνητής Γρηγόρης Φαράκος κατέθεσε στην εφημερίδα τη δική του μαρτυρία:
«...Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου το περίμενα γιατί θα είχα το πρώτο μου μάθημα στο πρώτο έτος του Πολυτεχνείου... Εκείνο που αισθάνομαι μέχρι τώρα –και πιστεύω το αισθάνεται και ο περισσότερος κόσμος από τότε– ήταν ότι η ζωή, γενικά η ζωή και της χώρας και του κάθε ατόμου, χωρίστηκε στα δύο. Στο πριν και το μετά. Κι αυτό κατά τη γνώμη μου καθόρισε και την εξέλιξη όλης της χώρας στα κατοπινά. Η στάση της Σοβιετικής Ένωσης στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ήταν διφορούμενη. Επιπλέον, το σοβιετογερμανικό Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπερντοφ δημιούργησε προβλήματα σε όλα τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης που είχαν ταχθεί κατά του Άξονα...
...Ο,τι και να πεις για τον Μεταξά, το πρωί της 28ης Οκτωβρίου εξέφρασε το λαϊκό αίσθημα.... Βεβαίως, αρνιέμαι τους διθυράμβους που συνήθως ακούγονται υπέρ του Μεταξά που είπε το “Όχι”, αλλά και από την άλλη μεριά, δεν μπορώ να δεχθώ αυτή τη συνεχή κριτική των αριστερών, οι οποίοι δεν είπαν ΠΟΤΕ ότι εν πάση περιπτώσει ο Μεταξάς εκείνο το πρωί είπε αυτό που αισθανόταν όλος ο ελληνικός λαός. Και θα πω και κάτι ακόμα: Στην κηδεία του Μεταξά εγώ παρευρέθηκα. Ήμουν από εκείνους που με τίποτα δεν τον ήθελα, αλλά παρευρέθηκα. Και παρευρέθηκε πολύς τέτοιος κόσμος...»