26 Αυγούστου 1968: τέλος στην "Ανοιξη της Πράγας"

με την εισβολή των διαδόχων του "πατερούλη των λαών".

Στις 26 Αυγούστου 1968 με το Πρωτόκολλο της Μόσχας που επανέφερε τη λογοκρισία, εκκαθαρίστηκαν οι μεταρρυθμιστές από το Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας, ενώ τα Σοβιετικά κομμουνιστικά στρατεύματα θα παρέμεναν στην Τσεχοσλοβακία.
Ο γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΣΕ, Λεονίτ Μπρέζνιεφ ξεδιάντροπα έλεγε:
"Οι κομμουνιστικές χώρες θα επενέβαιναν οπουδήποτε εχθρικές προς τον σοσιαλισμό δυνάμεις προσπαθούσαν να αναστρέψουν την εξέλιξη μιας σοσιαλιστικής χώρας."
Με αμείλικτη τη ροή της Ιστορίας, δύο δεκαετίες αργότερα, ο Γκορμπατσόφ επιχείρησε την Περεστρόικα. Όταν τον ρώτησαν για τη διαφορά μεταξύ του δικού του πειράματος και του προγράμματος του Ντούμπτσεκ, η απάντηση ήταν: «Δεκαεννέα χρόνια».
Όλα όμως ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 1967, όταν φοιτητικές διαμαρτυρίες, εκδηλώθηκαν στην Πράγα.
Στις 4 Ιανουαρίου 1968 πρώτος γραμματέας αναλαμβάνει ο Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ, αποφασισμένος να προωθήσει κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, με ένα πρόγραμμα που ονόμαζε «σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο».
Τον Φεβρουάριο του 1968 αποφασίζει να άρει την λογοκρισία στον Τύπο, ενώ στις 23 Μαρτίου εισάγεται η πλήρης ελευθερία έκφρασης στον Τύπο και στις Τέχνες.
Στις 5 Απριλίου θέτει σε εφαρμογή το Πρόγραμμα Δράσης του Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας. Οι στόχοι του ήταν:
1) η ελεύθερη διακίνηση πληροφοριών και ιδεών,
2) η αναδιάρθρωση της οικονομίας με έμφαση στα καταναλωτικά αγαθά και
3) ένας νέος ρόλος για το Κ.Κ.
Ήταν όμως ξεπερασμένος από τα πράγματα.

Στον Τύπο και στις συζητήσεις ακούγονταν πλέον αντισοβιετικές φωνές και αιτήματα για τη δημιουργία άλλων κομμάτων.
Στις 23 Μαρτίου του 1968 στη Δρέσδη συνεδρίασαν εκτάκτως οι εκπρόσωποι των ΕΣΣΔ, Βουλγαρίας, Ουγγαρίας, Πολωνίας και Αν. Γερμανίας (οι «πέντε» του Συμφώνου της Βαρσοβίας ) σχετικά με το ζήτημα της Τσεχοσλοβακίας.
Στις 3 Αυγούστου εκδόθηκαν ανακοινώσεις που φαινομενικά αποκλιμάκωναν την κρίση.
Τότε η κυβέρνηση της Ρωσίας δημοσίευσε κείμενο που της είχαν στείλει οι αντίπαλοι των μεταρρυθμίσεων ζητώντας τους να επέμβουν («προδότες της πατρίδας» «εθνικούς μειοδότες» τους λένε αυτούς στα Ελληνικά) ώστε να αντιμετωπίσουν τον «άμεσο κίνδυνο αντεπανάστασης».
Έτσι λοιπόν το βράδυ της 21ης Αυγούστου στις 23:00΄ ξεκίνησε η επιχείρηση «Δούναβης».
Στρατιωτικές δυνάμεις της Βουλγαρίας, της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και της ΕΣΣΔ προελαύνουν στα εδάφη της Τσεχοσλοβακίας, ενώ ταυτόχρονα οι άνδρες και τα άρματα μάχης που προσγειώνονταν στο αεροδρόμιο της Πράγας σύντομα θα αποκτούσαν τον έλεγχο των κομβικών σημείων της χώρας, δίνοντας τέλος στην Άνοιξη της Πράγας.
Ο Ντούμπτσεκ αναγκάστηκε τελικά να αφήσει την εξουσία, την οποία ανέλαβε τελικά ο «πιστός» της Μόσχας Γκουστάβ Χούζακ.
Η πλειονότητα του λαού εναντιώθηκε στην εξωτερική επέμβαση, και στους τοίχους της Πράγας έβλεπε κανείς συνθήματα όπως:
«Ξύπνα Λένιν, ο Μπρέζνιεφ τρελάθηκε!».
Τότε η Άνοιξη της Πράγας κράτησε μόλις 8 μήνες και η καταστολή της οδήγησε στον θάνατο 98 τσεχοσλοβάκους και 50 σοβιετικούς στρατιώτες.

Πηγή : Infognomonpolitics.Blogspot.com