Παναιτώλιο, φυσική προέκταση του Αγρινίου.

Τελειώνει στις 7 Νοεμβρίου το εκτρωματικό δημιούργημα του «Καποδίστρια»

Τη Δευτέρα, 11 Ιανουαρίου 2010, με ανάρτηση που είχε τίτλο «Ενωτική κίνηση των δήμων Θεστιέων, Παραβόλας και Παναιτωλικού» και υπότιτλο «(ή τι σκαρφίζονται για να μείνουν πολιτικά ενεργοί)» , σημείωνα:

«Προφανώς «έσφιξαν –πολύ- τα γάλατα», με τη συνένωση των Δήμων, με το πρόγραμμα «ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ» 2 ή ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ, όπως τελικά το ονόμασε ο Ραγκούσης. Με «το φόβο των Ιουδαίων», την Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010 το απόγευμα, έγινε σύσκεψη εκπροσώπων των δήμων Θεστιέων, Παραβόλας και Παναιτωλικού, στο χώρο του ξενοδοχείου «Θέστιος», στο Βλοχό Θεστιέων.

Θέμα της σύσκεψης ήταν, να εξετασθούν οι δυνατότητες, οι όροι και οι προϋποθέσεις για την δημιουργία νέου διευρυμένου δήμου.

Εκεί παραβρέθηκαν οι δήμαρχοι Θεστιέων κ. Δημήτριος Τραπεζιώτης, Παραβόλας κ. Βασίλειος Καπέρδας και Παναιτωλικού κ. Δημήτριος Γιαννοκώστας, δημοτικοί σύμβουλοι των εν λόγω δήμων δήμους και -ελάχιστοι, κι έχει τη δική του σημειολογική σημασία- δημότες.

Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκαν, ο δήμαρχος Θεστιέων, Δημήτριος Τραπεζιώτης είπε:

«Ενόψει αυτής της διοικητικής μεταρρύθμισης και αυτών των συνεδρίων κρίθηκε σκόπιμο, ότι θα είναι χρήσιμο και ωφέλιμο,…….να εξετάσουμε τη δυνατότητα δημιουργίας μιας νέας Αυτοδιοικητικής Ενότητας, ……προκειμένου να μη βρεθούμε προ τετελεσμένων γεγονότων….αξίζει να γίνει ένας νέος δήμος, στη βόρεια πλευρά της Τριχωνίδας….. το θέμα της έδρας (Σ.Σ. του προτεινόμενου υπό σύσταση δήμου) να μείνει στην άκρη προς το παρόν»

Σου χρειάζεται «στόλισμα» Βασίλη, παλιέ μου φίλε.

Ο δήμαρχος Παραβόλας Βασίλειος Καπέδρας είπε:

«Ότι είναι να πούμε, να το πούμε σήμερα,……. Υπάρχουν δύο τάσεις (σ.σ. στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου Παραβόλας). Η μία συνένωση με τον ισχυρό δήμο Αγρινίου και η άλλη, να γίνει ένας δήμος ενιαίος, στη βόρεια πλευρά της Τριχωνίδας», ενώ ο ίδιος τάχθηκε υπέρ της δεύτερης. Παρουσίασε τα πλεονεκτήματα του δήμου Παραβόλας, (ως έδρας του νέου –υπό σύσταση- δήμου), λέγοντας πως υπάρχει νέο Δημοτικό κατάστημα 2.500 τμ. ενώ έκανε και «παραχωρήσεις» καθώς «δέχθηκε» ως όνομα (του νέου –υπό σύσταση- δήμου) το «Δήμος Θεστιέων, ακόμα-ακόμα και Δήμος Τριχωνίδας».
Ο δήμαρχος Παναιτωλικού κ. Δημήτριος Γιαννοκώστας είπε:
«Μας συμφέρει να κάνουμε τον νέο δήμο, δεν παίζει κανένα ρόλο η έδρα……Στο ίδιο σχήμα να μπει και ο δήμος Παρακαμπυλίων,……έκανα λάθος και το παραδέχομαι…..που υποστήριξα (παλιότερα) την ένταξη του Αγρινίου στην Τριχωνίδα (Αναπτυξιακή)».
Η θέση του Δημάρχου Θεστιέων Δημήτρη Τραπεζιώτη και των δημοτικών συμβούλων του, είναι ανακόλουθη. Στο Δημοτικό Συμβούλιο Θεστιέων -δημοτικό διαμέρισμα του οποίου είναι το Παναιτώλιο, - είχαν πάρει απόφαση που ανέφερε, ότι «δεν θα δεχθεί (σ.σ. το δημοτικό συμβούλιο) αλλαγή στα σημερινά δημοτικά του όρια, ακόμη κι αν προχωρήσει η διοικητική μεταρρύθμιση».

*** Η θέση μου, για τις συνενώσεις των Δήμων ήταν ξεκάθαρη και την κατέθεσα από τον Αύγουστο του 2008, σε ανάρτηση με τίτλο,«Ο «Καποδίστριας 2, Αναγκαίος και Επιβεβλημένος» (Διαβάστε το νήμα).
*** Ενώ για την πιθανότητα να υπάρξει συνένωση του Δήμου Θεστιέων και –ειδικότερα του Δ.Δ. Παναιτωλίου- με άλλον πλην του Δήμου Αγρινίου, έγραφα τον Σεπτέμβριο 2008, με τίτλο:
«Δήμος Θεστιέων: Πιο καλή η μοναξιά ή ΕΝΤΑΞΗ στο ΑΓΡΙΝΙΟ;» (Διαβάστε το νήμα),
«Είναι Η ΠΑΓΙΑ ΘΕΣΗ ΜΑΣ και -πιστεύουμε- του συνόλου των κατοίκων του Δ.Δ. Παναιτωλίου ότι το μέλλον της πρώην κοινότητος Παναιτωλίου, βρίσκεται στην ένταξή της στο Δήμο Αγρινίου. Δεν υπάρχει άλλη προοπτική. Τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού και εξυπηρετούν προσωπικά ΜΟΝΟ ΟΣΟΥΣ τα υποστηρίζουν. Οι πολίτες της πρώην κοινότητος ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΟΥ οργανικά, οικονομικά και κοινωνικά είναι από χρόνια ενταγμένοι στον ιστό του ΑΓΡΙΝΙΟΥ.
Η -προ ετών- ένταξη του ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΟΥ στο δήμο Θεστιέων, ήταν λάθος και βήμα στο παρελθόν.
Το λάθος αυτό πρέπει να διορθωθεί με κάθε τρόπο και ο Καποδίστριας 2, είναι μοναδική ευκαιρία. Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται να είναι σίγουροι πως θα λογοδοτήσουν στους πολίτες του ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΟΥ.
Όταν τα Καλύβια ανήκουν στο Δήμο Αγρινίου, όσοι δεν βλέπουν ότι το ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΟ είναι πλέον κομμάτι της πόλεως του Αγρινίου, πρέπει απλώς να εξυπηρετούν δικές τους πολιτικές ή εκλογικές σκοπιμότητες, προσωπικά (μικρο-μεγαλο) συμφέροντα ή είναι γεωγραφικά και πολιτικά ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ.
Ας διαλέξουν σε ποιά κατηγορία ανήκουν! Σε τελική ανάλυση ας διαλέξουν με ποιούς θα πάνε και ποιούς θ' αφήσουν»!
--------------------------

Πλέον ο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» είναι πραγματικότητα. Δεν μπορώ να γνωρίζω και –για να είμαι ειλικρινής- με αφήνει «αδιάφορο», αν η ένταξη των Παρακαμπυλίων ή του Αγγελοκάστρου στο Αγρίνιο, θα τους ωφελήσει ή θα τους βλάψει.
Αισθάνομαι όμως ότι, το Παναιτώλιο ως Δημοτικό Διαμέρισμα του νεοσύστατου –με την έννοια των νέων του ορίων- Δήμου Αγρινίου, έχει μόνο να ωφεληθεί. Ούτως ή άλλως από τότε που εμείς οι σημερινοί πενηντάρηδες ήμασταν παιδιά, το Παναιτώλιο ήταν κομμάτι του Αγρινίου.
Η ένταξή του, πριν μια δεκαετία στον τέως Δήμο Θεστιέων, αποτέλεσε, για το Παναιτώλιο, στροφή προς τα πίσω.
Το διάστημα που μεσολάβησε ήταν πεταμένος χρόνος, σε μια υπόθεση από την αρχή χαμένη. Μια υπόθεση που τους μόνους που ωφέλησε ήταν τους καιροσκόπους, τους ιδιοτελείς και τους (μωρο)φιλόδοξους. (Σήμερα, όλοι αυτοί τρέχουν να προλάβουν.)
Το Παναιτώλιο πάντα αποτελούσε το φυσικό προάστιο του Αγρινίου.
Ήμουν μικρό παιδί κι αυτό που για άλλους της ηλικίας μου, ήταν ολόκληρο ταξίδι για εμένα και τους συνομηλίκους μου, ήταν βόλτα με το ποδήλατο (το –παλιό- μάρκας Bismark, αρχικά του πατέρα μου και μετά του, μακάριου από το 1980, εξαδέρφου μου Βασίλη Κονιαβίτη).
Με το Μιχάλη Γαλαζούλα (το συγχωριανό μας, για πολλά χρόνια, Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Αγρινίου), τον Χρήστο Πριόβολο (γνωστό Παναιτωλιώτη πολιτικό μηχανικό και Δημοτικό Σύμβουλο της μειοψηφίας στο Δήμο Αγρινίου), τον Κωνσταντίνο Προβίδα (Παναιτωλιώτη δημοσιογράφο του τοπικού Ραδιοφώνου και της τηλεοράσεως «Αχελώος»), συζητούσαμε τη σύσταση επιτροπής κατοίκων του Παναιτωλίου, που θα αναλάμβανε την πρωτοβουλία της εντάξεως του χωριού μας στο Αγρίνιο. Την ίδια χρονική περίοδο ο Κωνσταντίνος Χειμώνας, αρθρογραφούσε σχετικά στον τοπικό τύπο.
Τότε, η προσπάθεια μας -πάνω από μια δεκαετία πριν το νόμο «ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ»- δεν υλοποιήθηκε. Έστω και τώρα, μετά από τρεις σχεδόν χαμένες δεκαετίες, η ιστορία χαράζει το δύσβατο μονοπάτι της και το Παναιτώλιο βρίσκει το δρόμο του.