Αστυνομία «μαύρο χάλι»!

«Κάτι δεν πάει καλά. Άλλαξε το DNA.»

Μονίμως τα τελευταία χρόνια –που λείπω από τον τόπο- είχα την απορία για το τι ακριβώς συμβαίνει με τους αστυνομικούς και την αστυνομία, καθώς και τη γενικότερη αδυναμία τους να κάνουν τον λαό μας να αισθανθεί ασφαλής.

Το καλοκαίρι που πέρασε, παρατηρώντας προσεκτικá, μπόρεσα να προσεγγίσω το ζήτημα και να καταλήξω σε κάποια συμπεράσματα.

Όλα είναι απογοητευτικά για τις δυνατότητες της Αστυνομίας να ελέγξει την καθημερινή εγκληματική δραστηριότητα και την εν γένει παραβατική συμπεριφορά, ολοένα και μεγαλύτερων ομάδων πληθυσμού.

Το σημαντικότερο απ’ όλα. Αν προσέξετε τους Έλληνες ένστολους, θα διαπιστώσετε με θλίψη –ότι παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα από την ελληνική αριστερά- σε καμία περίπτωση- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ. Είναι απλώς, κάποια μαλθακά, φοβισμένα, παιδάκια που τους έδωσαν μια στολή. Τρέμουν τον ίσκιο τους, ΔΕΝ είναι ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ, είναι απλά κάποιες χιλιάδες ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ, επιπλέον.

Εντελώς αστεία όμως, είναι η εικόνα της δημοτικής αστυνομίας.

Πρόκειται για μια άθλια ομάδα ατόμων. Αγύμναστοι τριαντάχρονοι, καλοβολεμένοι, εντελώς «χύμα», σουλατσάρουν σκύβοντας και σέρνοντας τα πόδια τους από βαρεμάρα, λιώνουν τα παπούτσια τους βαριεστημένα στους δρόμους της Αθήνας, ατημέλητοι, αξύριστοι, με το «σπινθηροβόλο βλέμμα» «κοιμισμένης αγελάδας».

Παρέα τους έχουν κάτι βαμμένα, ένστολα κοριτσάκια  -που δίνουν την εντύπωση ότι, ψάχνουν «κάτι άλλο». Τα μαλλιά τους χυμένα και τα τζόκευ να προεξέχουν αστεία,  διότι δε χωράνε στο κεφάλι. Υποτυπώδη αστυνομία χίπικου κοινοβίου.  Άστε που μερικοί σε παρέες χαριεντίζονταν –αρσενικοί και θηλυκοί- μεταξύ τους καταμεσής του δρόμου.
Λοιπόν όντως αυτοί δεν είναι αστυνομικοί, ούτε «δημοκράτες» αστυνομικοί. Είναι μια αστεία κομπανία σουλατσαδόρων.

Συζήτησα τα συμπεράσματα μου, με στενό συγγενή –παλιό αριστερό, με διώξεις, κυνηγητό και μπλεξίματα.

Συμφώνησε μαζί μου και υπερθεμάτισε:  

«… Κάτι δε πάει καλά, άλλαξε το DNA. Δημιουργήθηκε ένα είδος αστυνομικού που δεν μπορεί να λειτουργήσει, με κανέναν τρόπο. Παρακολούθα τους στις διαδηλώσεις, όπου αντί να τρέχουν τους διαδηλωτές, τρέχουν οι ίδιοι πάνω κάτω, φωνάζουν τρομαγμένοι, είναι γεμάτοι πανικό και γενικώς τρέμουν. Στην εποχή μου δεν ήταν έτσι. Στα νιάτα μου ήμουν αριστερός. Κατεβαίναμε σε συγκεντρώσεις, και τις διαδηλώσεις τις συνόδευαν λίγοι αστυνομικοί, που γνώριζαν ποιον να συλλάβουν και παραλύαμε οι υπόλοιποι. Τότε, μέσα σε δευτερόλεπτα σε «μάγκωναν». Τώρα τα κάνουν πάνω τους στις διαδηλώσεις. Μόνο στους φιλήσυχους πολίτες κάνουν τους μάγκες.»