Ο Έλληνας που δεν χαρακτηρίζεται από ατομισμό

και η κυριαρχία της αριστερής προπαγάνδας.

Ο αριθμός των Ελλήνων που αυτοπροσδιορίζονται ως Εθνικιστές και παράλληλα το ενστερνίζονται ως τρόπο ζωής και σκέψεως, είναι μικρός.
Συνεπώς η θεωρία ότι οι εθνικιστές έχουν «στο τσεπάκι» 10 ή 15% του εκλογικού σώματος, και πως ο Καρατζαφέρης τους σταματά με «γκάφες» -που κάποιοι επιμένουν ότι είναι και εσκεμμένες- είναι εντελώς λάθος. Αν τα παραπάνω είχαν βάση αλήθειας γιατί το Ελληνικό Μέτωπο δεν ήταν εδώ και χρόνια στη Βουλή;
Είναι αλήθεια πως ο μέσος Έλληνας έχει πατριωτικά αισθήματα, Σαν θύμα όμως της «Ελληνικής παιδείας» και των ΜΜΕ, φοβάται όπως ο διάβολος το λιβάνι, μη και χαρακτηρισθεί «εθνικιστής».
Από την άλλη, η ένταξη στον πατριωτικό χώρο, αφενός δεν εξασφαλίζει ρουσφέτια, αφ’ ετέρου απαιτεί θυσίες. Παρ’ ότι όλα αυτά είναι γνωστά, κάποιοι εμφανίζουν τον δεξιότερα την Νέας Δημοκρατίας πολιτικό χώρο, να... προσπαθεί κιόλας για να μην αυξηθούν τα ποσοστά του!
Δεν δίνουν όμως καμμιά εξήγηση γιατί εκατοντάδες χιλιάδες δυσαρεστημένοι της Ν.Δ. ΔΕΝ ΠΗΓΑΝ ούτε στο Λα.Ο.Σ. άλλα ΟΥΤΕ και σε άλλα «πατριωτικά» κόμματα. Λόγου χάρη, η Χρυσή Αυγή έχασε ψήφους την ίδια στιγμή που ο Λα.Ο.Σ. κατηγορείται για Οπορτουνισμό. Άλλο παράδειγμα το «Μακεδονικό Μέτωπο» που έχασε την μισή εκλογική δύναμη του σε σχέση με το 2007.
Τελικά επιβεβαιώνεται –για άλλη μια φορά στην πράξη- ότι η συντριπτική πλειοψηφία των νεοδημοκρατών θεωρεί ΠΡΟΔΟΣΙΑ να ψηφίσει άλλο κόμμα ακόμα και εάν «υιοθετεί» τις βασικές του αρχές. Την ίδια ώρα που ο Λα.Ο.Σ. διαλύει τον (νέο) Καραμανλισμό, οι «εθνικόφρονες» έχουν ως πρώτο τους ΕΧΘΡΟ τον Λα.Ο.Σ.
Στη δημοκρατία όμως, η ψήφος του συνειδητού εθνικιστή που εξεγείρεται στην ιδέα ο Ψινάκης να γίνει βουλευτής με το Λα.Ο.Σ., έχει την ίδια βαρύτητα με την ψήφο του οπαδού που ψηφίζει και τραγουδά χαζοχαρούμενα «Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η Θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία»!.
Στην Ελλάδα, όπου η αριστερά είναι ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, αρκεί μόνο η υποψία περί «εθνικισμού», για να σε εξοβελίσει πολιτικά ή και φυσικά. Η κυριαρχία της αριστερής προπαγάνδας, έχει διαστρεβλώσει ακόμη και το παραδοσιακό αίσθημα δικαίου, κοινωνικής αλληλεγγύης και συμπόνιας προς τον (συν)Έλληνα.
Να δώσουμε ένα παράδειγμα;
Λέμε, «Έξω οι ξένοι». Ξεκάθαρα. Και ζητάμε η πολιτική αυτή, να υποστηρίζεται με συνέπεια.
Πώς όμως θα το «περάσεις» το μήνυμα στην κοινωνία, ως αυτονόητη τήρηση των νόμων –όπως και είναι- και φιλελληνική κοινωνική πολιτική και όχι ως ρατσισμό;
Ο Έλληνας δεν χαρακτηρίζεται από ατομισμό. Αυτό εκμεταλλεύεται η αριστερά, προπαγανδίζοντας τον μεταναστευτικό εποικισμό. Και έτσι ο Έλληνας νοιάζεται τον «καημένο τον μετανάστη». Πρέπει να τον βοηθήσουν όλοι, να καταλάβει ότι δεν είναι ανθρωπισμός αλλά ανθρωποφαγία (συν)Ελλήνων, μια πολιτική που δεν βοηθά π.χ. την Ινδία ή το Πακιστάν να ξεφύγουν από την αθλιότητα. Τουναντίον συντηρεί την αθλιότητα τους και την εξάγει κι εδώ, προς όφελος των Ελλήνων κεφαλαιοκρατών!
Πρέπει να εξηγήσουν πειστικά –στους Έλληνες- ότι ο μεταναστευτικός εποικισμός εξυπηρετεί –ΜΟΝΟ- το μεγάλο κεφάλαιο, που με τον τρόπο αυτό ΠΛΗΤΤΕΙ τον ΕΛΛΗΝΑ εργάτη, τον υποδουλώνει και στη συνέχεια εξαφανίζει τα έθνη.
Να καταλάβουν οι Έλληνες ότι, αν δεχθείς εκατό λαθρομετανάστες θα έρθουν χίλιοι, και το κακό που θα προκαλείται όλο και θα μεγαλώνει.