Μοιραίο ποντάρισμα Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ στη Χίλαρι

Γιώργος Χαρβαλιάς στήλη «Stress Test», σελίδα 8

 Κυριακάτικη «Δημοκρατία» 13 Νοεμβρίου 2014.

Χρειάζονταν να είσαι πραγματικό «ούφο» για να ποντάρεις τα ρέστα σου στην εκλογή της Χίλαρι Κλίντον. Αόμματος, ανόη­τος, ανιστόρητος ή απλώς fun των αυτοεκπληρούμενων προφητειών.

Να μην έχεις ιδέα της σημερινής αμερικανικής πραγματικότητας, να μην έχεις πάρει χαμπάρι τα αρνητι­κά αισθήματα των απλών ψηφοφό­ρων στην απωθητική «προσλαμβάνουσα παράσταση» της συμμορίας Κλίντον και να μπουκώνεσαι από το πρωί ως το βράδυ με CNN. Άντε και λίγο Σκάι...

Κολλημένος με την μπάλα, δη­λαδή- του λεγόμενου μονοδρόμου «πολιτικής ορθότητας», που ξεφτιλί­στηκε πανηγυρικά στο δημοψήφι­σμα του Brexit μόλις πριν από μερι­κούς μήνες...

Αυτά τα «ούφο» λοιπόν έχουμε δυστυχώς ως πολιτικούς ηγέτες στο Κοινοβούλιο. Και πήραν στον λαιμό τους τη χώρα, με απροσδιόριστες μέχρι στιγμής συνέπειες. Μέχρι να σκεφτούν τι τους συνέβη, οι Τούρ­κοι πρόλαβαν να κάνουν δηλώσεις, να ζητήσουν πίσω τον Γκιουλέν, να οργανώ­σουν ανεπίσημες τη­λεφωνικές επαφές με τον νέο πλανητάρχη και να προωθήσουν ανθρώπους τους στο αναδυόμενο κυβερ­νητικό στερέωμα. Οι δικοί μας, πλην Καμμένου και Παυλόπουλου, διερωτώμαι αν και πότε έστειλαν έστω τα τυπικά συγχαρη­τήρια.

Κοιμήθηκαν οι άνθρωποι, νομί­ζοντας ότι θα ξυπνήσουν με τη Χίλαρι στον Λευκό Οίκο. Ξεγελάστη­καν όμως, ασυνείδητα ελπίζω, γιατί, αν το πάρουμε αλλιώς, θα φτάσουμε έως το... Βερολίνο.

Το ότι ερχόταν ο Τραμπ το έβλε­παν όλοι οι στοιχειωδώς σκεπτόμενοι, ανεξαρτήτως πολιτικής ή ιδεο­λογικής προέλευσης. Από τον Μάικλ Μουρ έως τον... Μάικλ Καρλούτσο. Μόνο που στην Αθήνα κάποιοι άκουγαν τη Lady Gaga. Και κάποιοι άλλοι τη... Lady G, ξέρετε εσείς...

Ο ΣΥΡΙΖΑ, θα μου πείτε, έχει και μια δικαιολογία. Και να ήθελε, δεν θα μπορούσε, για λόγους ιδεολογικούς, να φτιάξει κανάλι επικοινωνίας με έναν ακραίο συντη­ρητικό όπως ο Τραμπ. Τρίχες, θα σας πω εγώ. Γιατί, αν το θέ­μα ήταν ιδεολογικό, αυτής της δήθεν «αριστεροσύνης» που έχει γίνει λάστιχο, θα είχε σπεύσει εξαρχής να αγκαλιάσει τον έντιμο και φιλέλλη­να Μπέρνι Σάντερς, που λίγο έλειψε να στριμώξει την Κλίντον στην εσω­κομματική κούρσα.

Παγιδεύτηκε ο Αλέξης στις δη­μόσιες σχέσεις κάποιων δικών του με τη συμμορία Κλίντον και τον Σόρος. Σας τα έλεγα από τον περα­σμένο Μάρτιο σε ένα άρθρο με τίτ­λο «Ποιοι προξενεύουν τη Χίλαρι στον Τσίπρα», όπου, μεταξύ άλλων, έγραφα τα εξής: «Πρόθυμοι μεσάζοντες και φαιδροί λομπίστες, ξιπασμέ­νοι ;Eλληνες ολιγάρχες του εξωτερι­κού και πάμπλουτοι Ελληνοαμερικανοί, που δεν δίνουν δεκάρα για την πατρίδα, αλλά ψοφάνε για δημόσι­ες σχέσεις, καλλιεργούν επιμόνως τη στενή σχέση του Αλέξη Τσίπρα με την υποψήφια των Δημοκρατικών... Είναι οι γνωστοί “δωρητές” και οι σουλατσαδόροι με τις περιβόητες “πρωτοβουλίες”, που δήθεν στόχο έχουν να προάγουν την εικόνα της Ελλάδας... Είναι οι ίδιοι που παρέ­συραν τον Τσίπρα στο καταστροφικό για τον ίδιο και την εικόνα της Ελλά­δας talk show με τον φιλικά προσκεί­μενο (σ.σ.: υποτίθεται) οικοδεσπότη Μπιλ Κλίντον».

Την πάτησε λοιπόν ο Τσίπρας και, όταν έρθει η ώρα, θα πούμε ονό­ματα. Όλων αυτών των καλοθελη­τών...Εντάξει, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ με τα αριστερά παραμύθια. Αμ’, ο Κυ­ριάκος; Αυτός ο φιλελεύθερος αντικρατιστής που αγνοεί το πολιτικό κόστος; Γάντι ταίριαζε η πλατφόρμα Τραμπ για την οικονομία με τη ρητο­ρική του. Σχεδόν ταυτόσημες οι θέ­σεις για τη μείωση των φόρων και την τόνωση της επιχειρηματικότη­τας. Και στο κάτω κάτω τι πιο φυσιολογικό ένα ελληνικό κεντροδεξιό κόμμα να κλείσει το μάτι στον συντη­ρητικό υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων; Αμ, δε... Έτσι φτάσαμε να λέ­ει ο Κουμουτσάκος ότι με την εκλογή Τραμπ γύρισε ο κόσμος ανάποδα!

Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν φταίει μόνον ο Κυριάκος, που έτσι κι αλλιώς πρωτοβουλίες δεν παίρνει χωρίς την έγκριση του φι­λικού προς το Βερολίνο οικογενεια­κού περιβάλλοντος. Όλες οι πτέρυ­γες του κόμματος έχουν την ευθύνη τους, που θεωρούσαν ακατόρθωτο να ηττηθεί η λέαινα στη φωλιά της. Γιατί; Γιατί τάδε έφασαν Σταυρίδης, Μπερνς και διάφοροι άλλοι «αφισοκολητές» της Χίλαρι, από αυτούς που μόνο στον ελληνικό μικρόκοσμο φα­ντάζουν ως ιερά τοτέμ.

Και τώρα λοιπόν τι γίνεται; Αχαρτογράφητη η πορεία των ελληνοαμερικανικών σχέσεων. Και χωρίς κανάλια επικοινωνίας. Σίγου­ρες προβλέψεις δεν χωρούν. Το μό­νο βέβαιο είναι όμως ότι, αν οι ανόη­τοι των Αθηνών δεν έπαιρναν γραμ­μή από τη... Lady (είτε την Gaga είτε την... άλλη), θα είχαμε μια πολύ κα­λύτερη αφετηρία...