Συντριπτική ήττα του συστήματος παγκοσμιοποιήσεως.

Θρίαμβος του Ντόναλτ Τραμπ.

Το αποτέλεσμα των Αμερικανικών εκλογών όντως είναι «Θρίαμβος του Τραμπ» κι αυτό ΥΠΟΧΡΕΩΘΗΚΕ να το κάνει πρωτοσέλιδο τίτλο της και η «Washington Post». Πρόκειται για ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΕΝΟΣ και ΜΟΝΟ, ανθρώπου. Σχεδόν ένα χρόνο μετά την εκλογή του ως υποψηφίου Προέδρου ο Τραμπ εξευτέλισε όλους όσοι τον χλεύαζαν και τον διακωμωδούσαν. Λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες και σαφώς πριν ολοκληρωθεί η καταμέτρηση των ψήφων, πολλά -και υποτίθεται- σοβαρά και έγκυρα διεθνή μέσα πρόβλεπαν άνετη ως πανηγυρική νίκη της Κλίντον.

Σήμερα όλοι αυτοί δαγκώνουν τη γλώσσα τους από συσσωρευμένη οργή. Μόνο το «Bloomberg News» τόλμησε να αναφέρει ότι ο Τραμπ «φαίνεται πως θα είναι ο επόμενος πρόεδρος.»​, αντίθετα με το το «Reuters» που είχε κάνει την πρόβλεψη: «Όλα δείχνουν πως η Κλίντον θα κερδίσει κατά 90% την προεδρική εκλογή». Κωμικό ήταν το φαινόμενο των παρουσιαστών του CNN που παρουσίαζαν ως αμφίρροπη την προεδρική εκλογή, όταν η Κλίντον είχε σφραγίσει τα κεντρικά της γραφεία στη Νέα Υόρκη.

Η εφημερίδα «New York Times» εκτιμούσε ποσοστό πρόβλεψης 92% για εκλογή της Κλίντον κι ανάλογα ήταν τα ποσοστά του CNN. Όσο η νύχτα παραχωρούσε τη θέση της στο ξημέρωμα οι εκτιμήσεις τους άλλαζαν κι έριξαν στο καλάθι με τα άχρηστα τις δημοσκοπικές εκτιμήσεις. Ο Τραμπ, από προχθές 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ, κέρδισε σχεδόν όλες τις πολιτείες-κλειδιά στον νότο, πλην της Βιρτζίνια απ’ όπου κατάγεται ο υποψήφιος αντιπρόεδρος Τζιμ Κέιν, καθώς και την Αϊόβα στις μεσοδυτικές πολιτείες. Επικράτησε στο Οχάιο, αν και ο Ρεπουμπλικάνος κυβερνήτης του, Τζον Κέισικ, δεν τον υποστήριξε. Το απόγευμα της Τετάρτης η Κλίντον σε δηλώσεις της ανέφερε «….Ο Τραμπ θα είναι ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Πρέπει να είμαστε ανοιχτόμυαλοι. Του χρωστάμε μια ευκαιρία να ηγηθεί».

Οι ποιοτικές μετρήσεις έδειξαν ότι οι λευκοί ψηφοφόρων, κυρίως οι βιομηχανικοί εργάτες δημιούργησαν τεράστιο ρεύμα υπέρ του Τραμπ. Οι ίδιοι ψηφοφόροι τιμώρησαν αρχικά την κυρίαρχη ομάδα του Δημοκρατικού Κόμματος, την οικογένεια Κλίντον και τον μιγάδα Πρόεδρο Ομπάμα, καθώς –για οκτώ χρόνια- στάθηκαν αδιάφοροι μπροστά στις ανησυχίες τους.


Πλέον στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής «….θα αλλάξουν πάρα πολλά, διότι οι θέσεις του (σ.σ.Τραμπ) είναι εντελώς διαφορετικές από εκείνες του σημερινού προέδρου Ομπάμα και της έως τώρα διακυβέρνησης εν γένει» όπως είπε ο Τραμπ. Είναι προφανές ότι στην εξωτερική πολιτική θα εφαρμοστεί η βασική ιδέα μιας ανοικτής επιστολής του Τραμπ που δημοσιεύθηκε το 1987 στους «New York Times».«….Η Αμερική θα πρέπει να σταματήσει να υπερασπίζεται χώρες που έχουν τα μέσα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους -όπως η Ιαπωνία. Το συγκεκριμένο κράτος είναι σε θέση να δημιουργήσει παγκόσμια ανταγωνιστική οικονομία. Ήρθε η ώρα η Ιαπωνία και άλλες χώρες που μπορούν, να πληρώσουν. Η παγκόσμια προστασία στοιχίζει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια για χάρη αυτών των κρατών που θα πρέπει να ανησυχούν για την ασφάλειά τους περισσότερο από εμάς».

Ο Αλέξης Τσίπρας, ο σημερινός Έλληνας πρωθυπουργός είχε πει σε δημόσια ομιλία του αναφερόμενος στην πιθανότητα εκλογής του Τραμπ «…ελπίζω να μη μας βρει κι αυτό το κακό.» Από την Τετάρτη το πρωί συνεπικουρεί και ο Παπαδημούλης, επικεφαλής των ευροβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζουμε απλά να μη βρει κανένα κακό την Ελλάδα με τους τυχάρπαστους που μας κυβερνούν. Η εκλογή του Τραμπ προκάλεσε τεράστια αμηχανία και στην ηγεσία του κόμματος Νέα Δημοκρατία, με τον εκπρόσωπο τύπου της να το ρίχνει στα σαχλοτράγουδα. Την Πέμπτη το μεσημέρι 10 Νοεμβρίου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εδέησε να συνέλθει από το σοκ και να συγχαρεί με βαριά καρδιά τον εκλεγμένο πρόεδρο των ΗΠΑ. Είναι αλήθεια ότι ο Τραμπ έχει υποστηρίζει ότι «….Η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει γυρίσει στο εθνικό της νόμισμα. Ήταν ο μόνος τρόπος για να καταφέρει να ορθοποδήσει. Δεν βλέπω πώς μπορεί να το κάνει τώρα». Παράλληλα σε συνέντευξη του στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ανέφερε ότι «….Εμείς δεν έχουμε καμιά δουλειά με την Ελλάδα. Ας αφήσουμε τη Γερμανία να ασχοληθεί με το θέμα αυτό, που άλλωστε το γνωρίζει καλύτερα. Ή ακόμα και τον Βλαντίμιρ Πούτιν και τη Ρωσία. Αυτοί μπορούν να χειριστούν την κατάσταση». Τον περασμένο Μάιο, μιλώντας στο CNBC, ο Τραμπ έκανε ειρωνική αναφορά στη χώρα μας. «…Ας αντιγράψουμε την Ελλάδα: Θα ζητήσουμε από τους πιστωτές κούρεμα ή μείωση της ονομαστικής αξίας του χρέους μας…».

Η εκλογή του Τραμπ κατέστησε δίχως νόημα την επίσκεψη Ομπάμα στην Αθήνα, ταξίδι από το οποίο η Ελληνική κυβέρνηση προσδοκούσε κάποια οφέλη στην υπόθεση του χρέους και της στάσης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Οι εξελίξεις και το εσωτερικό στραπατσάρισμα που υπέστη ο μιγάς Ομπάμα –που μαζί με τη σύζυγο του είχαν μετατραπεί σε κολαούζους της Κλίντον- είναι αδύνατο να δεσμευτεί για οτιδήποτε. Παράλληλα το ελληνικό πολιτικό σύστημα –δέσμιο της πολιτικής στήριξης της παγκοσμιοποιήσεως- είχε επενδύσει στις σχέσεις του με του Δημοκρατικούς και την οικογένεια Κλίντον και είναι αμφίβολο αν υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας με τους Ρεπουμπλικανούς.

Και το κερασάκι στην «τούρτα»; Η οικογένεια Μπους με την οποία διατηρεί καλές σχέσεις η οικογένεια Μητσοτάκη, τάχθηκε δημόσια κατά του Τραμπ. Ο Τραμπ δεν είναι –τουλάχιστο αυτή την ώρα- αυτό που ονομάζουμε «κλασικός συντηρητικός πολιτικός», καθώς υποστηρίζει δεξιές και εν πολλοίς «εθνικιστικές» απόψεις, ενώ –σε κάθε περίπτωση- δεν υιοθετεί πολλές από τις θέσεις που πρεσβεύει η «Νέα Δημοκρατία». Πολλοί Έλληνες και Ελληνοαμερικανοί κεφαλαιοκράτες πόνταραν στην εκλογή της Κλίντον και διατηρούσαν προνομιακές σχέσεις με το ίδρυμα της οικογένειας.

Η σύζυγος του Μπιλ έχασε το παιχνίδι, με την κατασκευασμένη κινδυνολογία. Το σύστημα κινήθηκε οργανωμένα ώστε να συκοφαντηθεί ο Τραμπ, ως τραμπούκος, σεξομανής κι άσχετος με την πολιτική. Προσπάθησαν να σταματήσουν τον Τραμπ όλα σχεδόν τα πρώτα ονόματα του Χόλυγουντ (τιμητική εξαίρεση ο -γεια σου ρε μάγκα- Κλιντ Ίστγουντ). Δόθηκαν υποσχέσεις υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών, των ομοφυλόφιλων, των τρανσέξουαλ και των μειονοτήτων, οι οποίες τραυμάτισαν την περηφάνια του λευκού Αμερικανού. Αυτός ο λευκός Αμερικανός αναγκάστηκε να παρακολουθήσει στο ημίχρονο του Super Bowl «….τη συναυλία της Beyoncé και μιας στρατιάς μαύρων γυναικών με το μεσαίο δάχτυλο υψωμένο, φωνάζοντας για ισότητα», όπως έγραψε ο Μάικλ Μουρ.

Επιστρατεύθηκαν απέναντι στον Τραμπ κάποιοι «διάσημοι» και απολύτως σεσημασμένοι Αμερικανοί και μη -πρεζόνια, λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, τρανς- που προσπάθησαν να πείσουν τους Αμερικανούς ότι ο Τραμπ βάφει την «περούκα» του, ότι είναι κτήνος, παρανοϊκός, γελοίος, γουρούνι, άτομο άξιο μόνο για να τον μπουγελώσεις. Κι ο Τραμπ δεν ήταν φαβορί, μας έλεγαν ότι δεν είναι ούτε καν αουτσάιντερ. Άλλωστε τον Τραμπ δεν υποστήριζαν ούτε η ηγετική ομάδα καθώς και τα στελέχη του Ρεπουμπλικανικού κόμματος. Μοιραία γεννιέται το ερώτημα, γιατί όλος αυτός ο πόλεμος; 

Λίγοι τρελοί υποστηρίζαμε ότι ο Τραμπ είχε το ρεύμα που δεν είχε η Κλίντον, με τα προβαρισμένα χαμόγελα, την κλονισμένη υγεία και τα νωθρά έως αβέβαια βήματα. Τους ξεπάτωσε όλους ο Τραμπ. Είσαστε πρώην πρόεδροι; Τι να μας πείτε που με δυσκολία κερδίζατε το Τέξας. Είστε πρόεδρος εν ενεργεία; Καιρός για σύνταξη και βόλτες, χορούς και πανηγύρια. Είστε αστέρες του σινεμά; Ασχοληθείτε με τη δουλειά σας και μην εκτίθεστε, προσπαθώντας να παρασύρετε τον κόσμο. Ο Τραμπ έβαλε –ως τώρα- κάθε κατεργάρη στον πάγκο του και έδειξε σε όλους ως που μετράει το σταριλίκι τους. Άλλωστε το είπε ξεκάθαρα στην πρώτη –μετά την εκλογή του- δημόσια τοποθέτηση του. «…Τίποτα δεν τελείωσε. Αυτό είναι ένα κίνημα που μόλις αρχίζει…». 

Λοιπόν, για τα επόμενα οκτώ χρόνια τα κεφάλια μέσα …καλή υπομονή και ΣΤΑ ΔΙΚΑ μας ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ!!!