Επαγγελματίες συνδικαλιστές & "αντιρατσιστές".

«Ενώνουμε την φωνή μας με την εργατική τάξη σε όλο τον κόσμο που παλεύει ενάντια στις κοινωνικές διακρίσεις, την ξενοφοβία και τον ρατσισμό»,
«Απαιτούμε-διεκδικούμε, νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και πλήρη ισότιμη ένταξη όλων των μεταναστών δεύτερης γενιάς»...
Από που προέρχονται αυτές οι δύο φρά­σεις; Δεν είναι φυλλάδιο του «Φόρουμ Μετανασ­τών»,
ούτε από την «Αντιρατσιστική Πρωτοβου­λία».
Είναι σε φυλλάδιο που μοίρασαν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ πριν την Πρωτομαγιά. Ζούμε μήπως σε ένα φανταστικό κόσμο, ή οι εργατοπατέρες μόλις προσγειώθηκαν στη γη;
Σας είπε ο αδελφός σας: «Αμάν πια αυτός ο ρατσισμός»; Σας είπε ο γείτονάς σας ότι «αγανακτεί από την ξενοφοβία»; Σας παραπονέθηκε ο πατέρας σας ότι το κύριο μέλημα του είναι αν θα νομιμοποιηθούν οι Σενεγαλέζοι μετανάστες;
Αυτές οι θολωμένες και παλαβές ιδέες, βρίσκονται μόνο στα μυαλά των «Ελλήνων συνδικαλιστών».
Την ώρα που κόσμος δεν αντέχει άλλους ξένους, αυτοί ζητάνε να τους νομιμοποιήσουμε Ο­ΛΟΥΣ (ούτε ξέρουν πόσοι είναι, οι «όλοι»)!
Την εποχή που όλοι διαμαρτύρονται για την ολοένα αυξανόμενη εγκληματικότητα των ξένων και οι οικο­γένειες βάζουν τρεις κλειδαριές στις πόρτες τους, οι εργατοπατέρες προσπαθούν να μας πείσουν ότι το πρόβλημα είναι «η ξενοφοβία των Ελλήνων».
Και ενώ οι Έλληνες νοιώθουν να είναι «πολίτες δεύτερης κατηγορίας» και υποφέρουν από την ανεργία, οι συνδικαλιστές εντοπίζουν το πρό­βλημα που βέβαια είναι «ο ρατσισμός»!
Αυτοί που πρέπει να υποστηρίξουν τα εργασιακά δι­καιώματα των Ελλήνων, τα υποσκά­πτουν.
Οι άνθρωποι ζητούν να νομιμοποιηθούν οι μετανάστες (αφού πρώτα ρίξουν το μεροκά­ματο στο μισό, για να βγάλουν κανένα φράγκο πα­ραπάνω και οι κεφαλαιοκράτες);
Οι Έλληνες εργαζόμενοι εγκλωβισμένοι στα αδιέξοδα που σκιαγραφούν τον «σύγχρονο εργασιακό μεσαί­ωνα» πλαισιώνουν τις συν­δικαλιστικές οργανώσεις, νομίζοντας ότι έτσι διασ­φαλίζουν καλύτερα τα συμφέροντα τους.
Όμως οι επαγγελματίες συνδικαλι­στές, είναι πλέον πηγή δεινών για τα συμφέροντα τους.
Τους τάζουν «βελτίωση ζωής» και τους προσφέρουν κοινωνία όπου ο Έλληνας φοβάται να βγει από το σπίτι του. Δεν είναι σε θέση να πιά­σουν το σφυγμό της κοινωνίας ή συμβαίνει κάτι άλλο;
Χρειάζεται συνδικαλιστικός φορέας με σύνθημα «ΠΡΩΤΑ 0Ι ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ».
Χρόνια τώρα αφήνουμε τους «Έλληνες συνδικαλισ­τές» να μάχονται για τα δικαιώματα των Αλβανών, Πακιστανών, Σομαλών κλπ.
Εμείς όμως έχουμε τα προβλή­ματα μας και τις δικές μας ανησυχίες.
Ποια διαφορά θα δούμε αν νομιμοποιηθούν ή όχι, οι -δύο εκατομμύρια- αλλοδαποί που μας κουβάλησαν;
Η είδηση που διαβάσαμε πρόσφατα τα λέει όλα.
«Δεκαεπ­τά Πακιστανοί κρατούνται και ανακρίνονται στο Ασ­τυνομικό Τμήμα της Κατσικάς Ιωαννίνων και άλλοι τρεις νοση­λεύονται φρουρούμενοι στο Νοσοκομείο Χατζηκώστα, μετά τις άγριες συμπλοκές που σημειώθηκαν στην περιοχή της Α­νατολής. Οι οκτώ από τους συλληφ­θέντες στερούνται νόμιμων ταξιδιωτικών εγγράφων στην χώρα μας. Πρόκειται δηλαδή για λαθρομετα­νάστες που θα πάρουν τον δρόμο της α­πέλασης».
Από τα 17 άτομα που σφάζονταν μεταξύ τους, περισσότεροι από τους μισούς (οι εννιά) ήταν «νόμιμοι»! Και αυτό -για τους εργατοπατέρες και για τους αριστεριστές- είναι κάτι το «σημαντικό», το «ου­σιαστικό» ή το «επαρκές»;
Έχει καμία σημασία να σφάζονται μεταξύ τους, να κλέβουν, να βιάζουν ή να δολοφονούν όσοι πλημμύρισαν τη χώρα μας και είναι «νόμιμοι»;
Μια σφραγίδα σε ένα κρατικό (μιζο)κουρελόχαρτο, «νομιμο­ποιεί» την εισβολή στη χώρα μας;
Το ΑΝ και το ΠΟΣΟΙ ξένοι θα θεωρηθούν νόμιμοι, δε μπορεί να είναι απόφαση όσων ζούνε σε βίλες, φτιαγμένες με το αίμα και το μόχθο των Ελλήνων.
Η διαφορά μεταξύ ενός «νόμιμου μετανάστη» και ενός «λαθρομετανά­στη, δεν εξαρτάται από μια σφραγίδα ενός (μιζαδόρου) χαρτογιακά.
Οι Έλληνες υποφέρουν από την εγκληματικότητα, τις αρρώστιες και τα ήθη και έθιμα των ξένων.
Πέρα και πάνω από τους ευκαιριακούς νόμους, υπάρχει ως υπέρτατος νόμος, ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ.