Τραμπ, «ρατσισμός»» και αρχαία Ελλάδα.

Νίκος Σταματάκης*, 
(Εφημερίδα «Κυριακάτικη Δημοκρατία», 27 Αυγούστου 2017, σελίδα 16.)

Ο δρόμος από την κατεδά­φιση αγαλμάτων του Ρόμπερτ Εντ. Λι στην αποδόμηση του Τζορτζ Ουάσινγκτον και του Τόμας Τζέφερσον φάνηκε ότι είναι πολύ μικρός, και ήδη κα­τέληξε στον Χριστόφορο Κολόμβο, με την καταστροφή του αγάλματος του προχθές στη Βαλτιμόρη... Από εκεί και έπειτα η διαδρομή προς την αρχαία Ελλάδα είναι ελάχιστη. Και έχει ήδη περπατηθεί τις τελευταίες δεκαετίες με πολυσυζητημένα έργα, όπως το «Black Athena» του Μάρτιν Μπέρναλ, όπου με πολύ αμφίβολη μεθοδολογία αναζητούνται οι ρίζες του κλασικού ελληνικού πολιτισμού στην Αφρική και αναλύεται η σχέση των Ελλήνων των κλασικών χρόνων με τη δουλεία. Μήπως, λοιπόν, αγα­πητοί συνάδελφοι «αναλυτές» πή­ρατε λανθασμένο δρόμο;

Παρατήρησα πρόσφατα ότι σχε­δόν σύσσωμος ο εσμός της ελληνικής δημοσιογραφίας έσπευσε να καταδι­κάσει για πολλοστή φορά τον «ρα­τσισμό» του προέδρου Τραμπ, που τελευταία δήθεν «αποδείχτηκε» πε­ρίτρανα γύρω από τα γεγονότα της Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια.

Δεν θα αναφέρω ονόματα, είναι άλλωστε γνωστά. Πρόκειται για τα «βαριά πεπόνια» της ελληνικής δη­μοσιογραφίας, τα ίδια άτομα που απέτυχαν να δουν τα αυτονόητα πριν από τις αμερικανικές εκλογές και βεβαίωναν με ύφος εκατό καρδιναλίων ότι η Χίλαρι είναι σίγου­ρη νικήτρια. Παπαγάλιζαν ασφα­λώς την καραμέλα των αμερικανι­κών και των διεθνών συστημικών ΜΜΕ, που σε καμία περίπτωση δεν ήθελαν να δουν τη λαϊκή οργή να μεταμορφώνεται σε πολιτική νίκη. Και εδώ μιλάμε για τους ίδιους δη­μοσιογράφους (βλ. CNN)  που διοργάνωναν «σικέ» ντιμπέιτ και λάμβαναν εντολές από τον (ομογενή) Τζον Ποντέστα, διευθυντή της εκστρατεί­ας της Χίλαρι.

Τα ίδια άτομα που ακόμα και τώ­ρα ενεργούν με το μίσος ως «καύσι­μο υλικό» και δεν διστάζουν, εκτελώντας εντολές, να ωθούν την Αμε­ρική στον εμφύλιο διχασμό (και, δυστυχώς, δεν κατανοούν, απομο­νωμένοι όπως είναι στην αριστερό­στροφη «φούσκα» τους, ότι θα τους έρθει μπούμερανγκ...).

Αγαπητοί συνάδελφοι στην Ελ­λάδα, είναι νομίζω καιρός να συνέλθετε και να δείτε το θέμα της κατα­στροφής των αγαλμάτων του Ρόμπερτ Εντ. Λι από μια διαφορετική σκοπιά, την ελληνική. Στην Αμερι­κή βλέπουμε έκπληκτοι να γκρεμίζο­νται και τα αγάλματα του Χριστό­φορου Κολόμβου, όπως έγινε προ­χθές στη Βαλτιμόρη.

Επιβεβαιώνονται έτσι οι δηλώ­σεις του προέδρου Τραμπ και οι ανη­συχίες όλων μας ότι αυτά τα παιχνί­δια με την Ιστορία είναι πολύ επικίν­δυνα και δεν θα έχουν καλό τέλος. Όχι μόνο δεν έχουν μεγάλη σχέση με την ιστορική αλήθεια, αλλά οδη­γούν τη χώρα στα πρόθυρα του εμ­φύλιου...

Οι Αμερικανοί δικαιολογούνται να μη νοιάζονται ιδιαίτερα για τη σύντομη Ιστορία τους και την επιχειρούμενη «αναθεώρησή» της, αλ­λά εμείς, οι Έλληνες, θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα ευαίσθητοι. Από τη μια, κουβαλάμε στις πλάτες μας το βάρος της τεράστιας πολιτιστι­κής κληρονομιάς μας και, από την άλλη, έχουμε βιώσει ακόμα και πο­λύ πρόσφατα («νεοκύπριοι», «συ­νωστισμός στην παραλία Σμύρνης», «μακεδονισμός» των Σκοπιανών) τις πρακτικές συνέπειες του ιστορικού αναθεωρητισμού.

Άραγε, θέλουμε να ανοίξουμε ξανά τον διάλογο περί αρχαίας ελ­ληνικής δουλείας; Μήπως πρέπει και εμείς να αναθεωρήσουμε την Ιστορία μας και να αρχίσουμε να γκρεμίζουμε το κλασικό παρελθόν της Ελλάδας; Θα ’θελα να διαβεβαιώσω κάθε ενδιαφερόμενο -και ιδιαίτερα τους δυτικότροπους παπαγάλους της ελ­ληνικής δημοσιογραφίας- ότι, εφό­σον συνεχίσει ο δημόσιος λόγος εδώ στις ΗΠΑ και διεθνώς να κινείται σε αυτήν την «τσουλήθρα» πολιτι­κής ορθότητας, θα βρεθούμε σύντο­μα να πλέουμε σε έναν αναθεωρητι­κό βούρκο, από τον οποίο ούτε η ελ­ληνική Ιστορία αλλά ούτε και η Ελλάδα θα μπορέσουν ποτέ να βγουν.

Και τότε θα πρέπει να χαλάσου­με όλη τη φαιά ουσία μας και τό­νους μελάνης για να αποδείξουμε ότι «δεν είμαστε γάιδαροι»· ότι, δη­λαδή, ο κλασικός ελληνικός πολιτι­σμός, που έθεσε τα θεμέλια της πο­λιτισμένης ανθρωπότητας, δεν χτί­στηκε με αίμα και ιδρώτα δούλων. Και ότι οι πανανθρώπινες αξίες, η ελευθερία του ατόμου και η δη­μοκρατία, που έχουν τις ρίζες τους στην κλασική Ελλά­δα, δεν θα στιγματίζο­νται για πάντα από το ερωτηματικό της δου­λείας. Και ότι, παρά την ύπαρξη της δου­λείας και την «καταπί­εση» του γυναικείου φύ­λου (όποιος νομίζει ότι οι φε­μινίστριες δεν θα εμπλακούν άμεσα στον διάλογο αυτόν απλά ονειρεύ­εται...), η αρχαία Ελλάδα αξίζει να θεωρείται το θεμέλιο του δυτικού πολιτισμού. Αυτό ακριβώς συμβαί­νει τώρα στη σύγχρονη Αμερική, όπου φτάσαμε στο σημείο να αμφι­σβητούμε τους θεμελιωτές του αμε­ρικανικού Συντάγματος επειδή εί­χαν στην ιδιοκτησία τους δούλους.

Εκεί, άραγε, θέλουμε να φτά­σουμε, αγαπητοί Έλληνες συνά­δελφοι; Είστε έτοιμοι για αυτόν τον πνευματικό κατήφορο; Εάν φτά­σουμε εκεί, πιθανόν να έχετε κατα­φέρει να πείσετε ότι «ο Τραμπ είναι ρατσιστής» και διάφορα άλλα ιδεοληπτικά και προπαγανδιστικά, αλλά θα έχετε ανοίξει και έναν λάκκο, μέ­σα στον οποίο θα πέσουμε όλοι...

*Ο Νίκος Σταματάκης είναι διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών, διεθνολόγος και επιχειρηματίας, που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη.