Φαήλος
Κρανιδιώτης
(Εφημερίδα
«Κυριακάτικη Δημοκρατία», 27 Αυγούστου 2017, σελίδα 15.)
H ελληνική Δεξιά, συμπεριλαμβανομένου του αληθινού Κέντρου
της Ιστορίας, από το 1974 και εντεύθεν βρίσκεται στη δική της διαρκή Βάρκιζα.
Καταθέτει ένα ένα τα ιδεολογικά όπλα της μπροστά σε μία Αριστερά απροκάλυπτα
μισαλλόδοξη και ρεβανσιστική. Εμβληματική η φράση του Κυριάκου Μητσοτάκη
«σέβομαι και τιμώ την Αριστερά για τους αγώνες της» και το πρόσφατο γλείψιμο
του άλλου φεουδάρχη, του Κ. Καραμανλή του Αχιλλέως, ο οποίος μίλησε για τις...
καλές προθέσεις του κομμουνισμού, κάνοντας ποιοτικές διακρίσεις των ολοκληρωτισμών.
Ο
βασικός λόγος αυτής της ψοφοδεούς και ανιστόρητης στάσης είναι γιατί η
φεουδαρχία που κάνει κουμάντο στη λεγάμενη Κεντροδεξιά έχει εκχωρήσει στην
Αριστερά τη μεγαλύτερη εξουσία, την εξουσία να ονοματίσει το καλό και το κακό.
Έτσι, μόλις κάθε άπλυτος κατρουλής δημοσιογράφος ή βουλευτής του νεομνημονιακού
κατσαπλιάδικου τους κάνει «μπου» και τους επισείσει την ετικέτα του
«ακροδεξιού», του «ρατσιστή», του «φασίστα»,του «ναζί» κ,λπ., τα κάνουν πάνω
τους και γι’ αυτό προκαταβολικά στρογγυλεύουν τόσο πολύ τις ιδέες και τις
εκφράσεις τους, που στο τέλος τις παίρνει η κατηφόρα.
Το
σύμπαν ένοπλο Έθνος τούς συνέτριψε στα πεδία των μαχών με κορμό το Κέντρο και
τη Λαϊκή Δεξιά, με κυβερνήσεις όπου μέλος τους ήταν μέχρι και ο Ν. Καζαντζάκης,
όμως οι φεουδάρχες επίγονοι πετούν τα σύμβολα και τις αρχές των νικητών, από
φόβο μη τους κακοχαρακτηρίσει η φαιά φάλαγγα. Παράλληλα,
υιοθετούν όλον τον δικαιωματισμό για την υπεράσπιση όλης της παρακμιακής
ατζέντας, από τα 62 «κοινωνικά φύλα» ως τον γάμο του Φρούλη με το αγόρι του και
το «δικαίωμά» του να γίνει... μάνα διά της υιοθεσίας. Όταν η Αριστερά χλευάζει
το «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια», κανείς από τους φεουδάρχες κρατικοδίαιτους
ταγούς της «Κεντροδεξιάς» δεν σηκώνεται να τους το τρίψει στα μούτρα το διαχρονικό
σύνθημα του αγώνα του Έθνους μας. Λες και οι Έλληνες πολέμησαν ποτέ για τίποτε άλλο.
Οι
Έλληνες, επαναλαμβάνω, όχι οι προδότες. Χασικλήδες άπλυτοι και χυδαίοι
μηδενιστές, μαζί με κουστουμάτους του πρώην ΔΟΛ και του Μπόμπολα κουνάνε το
δάχτυλο, καθυβρίζουν τις εθνικές ιδέες, διαστρεβλώνουν την Ιστορία, συκοφαντούν
το Έθνος και τις αξίες του, ξεπλένουν τη βαρβαρότητα του μαρξισμού και
προμοτάρουν τη διάλυση του Εθνικού Σχολείου, της εθνικής συνοχής διά του
ισλαμικού εποικισμού, επιτίθενται στην Εκκλησία και οι φεουδάρχες της
«Κεντροδεξιάς» χωρίς Δεξιά παίζουν τις λίλιζες, παραχωρούν κι άλλο έδαφος,
σκύβουν ακόμη πιο χαμηλά και νομίζουν πως θα παραμυθιάσουν τα «βόδια» τους
δεξιούς, όπως τους αποκαλεί συνεργάτης του Μητσοτάκη, επειδή λέει καμιά παρόλα
πού και πού ο Άδωνις.
Η
Δεξιά λοιπόν πρέπει να επανεξοπλιστεί, να σηκώσει πάλι ψηλά τα λάβαρα των ιδεών
και των αξιών της και πριν από οτιδήποτε άλλο να αφαιρέσει από την Αριστερά την
αυθαίρετη εξουσία της να ονομάζει το καλό και το κακό. Να
πάψει να ετεροκαθορίζεται από τον χυδαίο και ηττημένο αντίπαλο, στον οποίο δεν
ανήκει ούτε η κοινωνική δικαιοσύνη, την οποία καπηλεύεται. Η Αριστερά
χρησιμοποιεί τον πιο διχαστικό λόγο, την πιο μισαλλόδοξη ρητορική και ανάλογες
πράξεις. Η απάντηση σε αυτά δεν μπορεί να είναι φοβική, χλιαρή, ενοχική.
Η
ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ δεν μοιράζεται τις ενοχές και τον ψοφοδεϊσμό του φεουδάρχη της
Πειραιώς απέναντι στην Αριστερά. Στις συκοφαντίες της απαντά με την αλήθεια.
Στις επιθέσεις στους ήρωες και στα σύμβολά μας απαντάμε πιο δυνατά και
σηκώνουμε τις σημαίες μας πιο ψηλά από τα λερωμένα χέρια τους και λέμε: Ναι,
ρε, και Πατρίδα και Θρησκεία και Οικογένεια. Και όταν ψεύδονται παραχαράσσοντας
την Ιστορία πάντα θα θυμίζουμε την αλήθεια.
Και
μέρες που είναι, επέτειος της νίκης στον Γράμμο και στο Βίτσι, να ανάψουμε όλοι
ένα κερί για τις ψυχές των εργατών, τους αγροτών, όλων των στρατευμένων γιων
του Έθνους, που έπεσαν πολεμώντας για να μη γίνει η Πατρίδα κομμουνιστική
δικτατορία, να μη θέλουμε διαβατήριο μετά τη Λάρισα και να έχουν την πολυτέλεια
κάθε Κοντονής και Κυρίτσης να λένε ατιμώρητα τις βέβηλες ανοησίες τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ότι δεν είναι ποινικά κολάσιμο, αναρτάται...(με μικρή χρονική καθυστέρηση).