Τη «χορεύει στο ταψί» ο ΣΥΡΙΖΑ!

Δημήτρης Παπαγεωργίου

(Eφημερίδα «Δημοκρατία», 27 Αυγούστου 2017, σελίδα 17)

Εάν κάτι εύκολα αποδεικνύει η κυβερνητική πο­ρεία των τελευταίων μηνών, αυτό δεν είναι άλλο παρά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει «κληρονομήσει» την πασοκική ανωτερότητα ως προς τη διαχείριση του «κύριου θέματος» κάθε ημέρας.

Οι Πολάκηδες και οι Κοντονήδες, με τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα τους, όχι μόνον καταφέρ­νουν να φέρουν την κουβέντα εκεί που πρέπει για να συσπειρώσουν τη βάση τους, αλλά και αναγκά­ζουν τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη σε εσωστρέ­φεια. Πράγμα αστείο, καθώς συνήθως η εσωστρέφεια δεν είναι χαρακτηριστικό του κόμματος που πάει φουλ για εξουσία.

Κι όμως τα καταφέρνει αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ με υποθέσεις όπως η τελευταία για τα «εγκλήματα του κομμουνισμού». Σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης το ζήτημα έχει λυ­θεί. Σταλινικοί, πολποτικοί, μαοϊκοί αντιμετωπίζονται ως αυτό που είναι. Δηλαδή κομμουνιστές. Άνθρωποι δηλαδή οι οποίοι πίστεψαν ότι μέσω του απόλυτου κρα­τικού ελέγχου θα μπορούσαν να μετασχηματίσουν την κοινωνία και να δημιουργήσουν έναν νέο ανθρωπότυπο, ο οποίος θα ταί­ριαζε στα θεωρητικά κατασκευάσματα των μαρξιστών. Και έκα­ναν εγκλήματα στην προσπάθειά τους αυ­τή. Αυτές ήταν οι «κα­λές προθέσεις» τις οποίες τους καταλό­γισε ο Κώστας Καρα­μανλής, ανερχόμενος αστέρας της Ν.Δ. και τομεάρχης του κόμματος. Δήλωση η οποία υπογραμμίζει με τον κα­λύτερο τρόπο την παντελή έλλειψη σοβαρής δεξιάς ιστο­ρικής παρουσίας στη χώρα. Γιατί, ας είμαστε σοβαροί, όταν μιλάμε για Δεξιά στη χώρα αυτή από το ’74 και μετά αναφερόμαστε ουσιαστικά στην οικογένεια Κα­ραμανλή και στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, που διαμορφώθηκε με βάση τις επιλογές της συγκεκρι­μένης οικογένειας. Η ανυπαρξία πολιτικού βάθους στη Δεξιά σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην «ευελιξία» όσον αφορά τις ιδεολογικές βάσεις της Ν.Δ. και τη μονομανία της στις διαχειριστικές προτάσεις.

Ακόμη και σήμερα, εάν μπει κανείς στην ιστοσελίδα της ΝΑ., θα διαβάσει τα εξής: «Οι ιδέες της Νέας Δημο­κρατίας εκφράζουν αυθεντικά την ελληνική κοινωνία. Εί­ναι οι ιδέες του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού». Στη δε Wikipedia η ακριβής μετάφραση του όρου αυτού εί­ναι «Social liberalism». Εάν δε κανείς πάει παρακάτω στον ορισμό, θα διαβάσει τα εξής: «Οι κοινωνικά φιλελεύθερες ιδέες και κόμματα τείνουν να θεωρούνται κε­ντρώα ή κεντροαριστερά». Και εκεί υπάρχει το τεράστιο χάσμα της Νέας Δημοκρατίας με το εκλογικό κοινό της, το οποίο, σύμφωνα με κάθε αποτύπωση του ίχνους του, είναι τουλάχιστον κοινωνικά συντηρητικό ή, έστω, οικο­νομικά φιλελεύθερο.

Γι’ αυτό λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα το οποίο μπο­ρεί να αποδέχτηκε ένα μεγάλο μέρος του βαθέος ΠΑΣΟΚ αλλά παραμένει επί της ουσίας μια σκληρή ιδεολο­γική ομάδα, καταφέρνει να... χορεύει στο ταψί τη Ν.Δ. κάθε φορά που τίθεται ένα θέμα που αγγίζει ιδεολογι­κά σημεία.