Αντικομμουνιστές τα παιδιά των Κομμουνιστών!

Κομμουνιστές τα παιδιά των αστών!

Φανατικοί αντικομμουνιστές αποδεικνύονται τα τα παιδιά των Κομμουνιστών. Φαίνεται ότι γνωρίζουν περισσότερα για τη σαπίλα και τη σύφιλη που κατατρώει το δημιούργημα των Εβραίων Μαρξ και Λένιν.
Ο γιος του Γρηγόρη Λαμπράκη είναι δεξιός.
Η κόρη του Μίκη Θεοδωράκη Νεοδημοκράτισσα.
Ο γιος του Νίκου Μπελογιάννη μισεί τον Κομμουνισμό.
Ο Θοδωρής Χατζηγώγος –αιχμή του δόρατος της εφημερίδος «Στόχος» , είναι γιος του «Καπετάν Ελευθερωτή», όπως ήταν το ψευδώνυμο του Νικόλαου Χατζηγώγου, στον Ε.Λ.Α.Σ. και τον «Δ.Σ.Ε.».
Οι σημερινοί επιφανείς αντιρατσιστές και αριστεροί (Κ.Κ.Ε., Συ.Ριζ.Α.) είναι:
Παιδιά χωροφυλάκων (η Δαμανάκη, ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος).
Παιδιά υπουργών της επταετίας (ο Παν. Δήμητρας).
Παιδιά αξιωματικών της 21ης Απριλίου (η βουλευτής του Πα.Σο.Κ., Αννα Ραγκούση – Νταράλα ή Νταλάρα).
Παιδιά Γενικών Γραμματέων της Χούντας (οι αδελφοί Κούρκουλα, η ηθοποιός Ελένη και ο δημοσιογράφος Άλκης Κούρκουλας).
*** Πρόσφατα έδωσε συνέντευξη στα «Νέα» ο Νίκος Μπελογιάννης, γιος του ήρωα της Αριστεράς και της Έλλης Παππά, με αφορμή το βιβλίο της Έλλης, «Μαρτυρίες μιας Διαδρομής». Το βιβλίο εκδόθηκε από το Μουσείο Μπενάκη (αν μπορούσε να φανταστεί ο Μπενάκης ότι το Μουσείο του θα καταντήσει να εκδίδει βιβλία κομμουνιστών, δεν θα άφηνε διαθήκη).
Στο βιβλίο, αποκαλύπτονται φοβερά πράγματα για τη βρώμικη ιστορία του ΚΚΕ που έχουν προκαλέσει την αντίδραση του Περισσού.
Είπε ο Μπελογιάννης Τζούνιορ, ότι «ο Υπαρκτός Σοσιαλισμός ήταν το μεγαλύτερο ψέμα του 20ού Αιώνος».
Τίτλος της συνεντεύξεως στα αριστεροκρατούμενα «Νέα»;
«Ο Ζαχαριάδης ήταν ένας καχύποπτος δικτάτορας». (Τι κάνεις Σταύρο μ’ ; Κ’κιά σπέρνω!) Και η πίτα (της συνεντεύξεως) ολόκληρη και οι σκύλοι (της παντοδύναμου ΚΚΕ) χορτάτοι.
Τι τα ψάχνουμε όμως; Ο γιος του Γιώργου Παπαδόπουλου -ο Χρήστος, χημικός μηχανικός, μόνιμος κάτοικος Ηνωμένων Πολιτειών- ήταν σημαντικό στέλεχος της «Νεολαίας Λαμπράκη».
Μάλιστα ο Παπαδόπουλος τον φυγάδευσε (με την βοήθεια των Αμερικανο-Εβραίων) στην Αμερική. Λένε ότι το αντάλλαγμα, ήταν η αναγνώριση του «Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου» ως Νομικού Προσώπου ΔΗΜΟΣΙΟΥ Δικαίου, -το 1968- χωρίς μάλιστα να το ξέρουν ο Παττακός και οι λοιποί Απριλιανοί.