Ποίημα του Γεωργίου Αθάνα.
Κύλα τ’ αργά σου τα νερά
και πότιζε μας τα σπαρτά
ποτάμι αγαπημένο.
Στην όχτη σου με τις ιτιές
κάτω από δάφνες και μυρτιές
την ώρα περιμένω.
Να ξεχειλίσουμε μαζί εσύ
στον κάμπο τον πλατύ
κι εγώ στη Θράκην όλη.
Με δίψα η γης της θα σε πιή
μα εγώ θα πλύνω την ντροπή
και θα βρεθώ στην Πόλη!
Απάνω απ’ την Αγιά Σόφιά
δικέφαλος αητός πετά
αγγέλοι φτερουγάνε.
Και λεν με αγγελικούς χορούς
«Πάλι με χρόνους με καιρούς
Πάλι δικά μας θαναι...».
Top
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ότι δεν είναι ποινικά κολάσιμο, αναρτάται...(με μικρή χρονική καθυστέρηση).