Εκείνος κι εγώ

και η Δημοκρατία στα μέτρα του καθενός, μαζί με τα απαραίτητα συνδικαλιστικά τσιτάτα.

Περιγράφω ένα πραγματικό inbox διάλογο, όπως ακριβώς αποτυπώθηκε σε ένα από τα κοινωνικά δίκτυα που συμμετέχω. Οι followers ή οι φίλοι μου στα δίκτυα είναι λίγοι και τους επιλέγω με συγκεκριμένα κριτήρια όπως,

* να τους γνωρίζω όντως προσωπικά ή

* * να έχουμε κοινή καταγωγή.

Η περίπτωση του εν λόγω κυρίου συνδικαλιστή, εντάσσεται στη 2^η κατηγορία. Διαπιστώνοντας ότι έχουμε κοινή καταγωγή, τον πρόσθεσα στους φίλους ή followers και ανταποκρίθηκε σχεδόν άμεσα. Επαγγελματίας, συνδικαλιστής και κρίνοντας από την κατάληξη της διαδικτυακής μας γνωριμίας, επαγγελματίας συνδικαλιστής. Δύο ημέρες μετά την αρχική μας επικοινωνία βρήκα στο inbox το παρακάτω μήνυμα [διατηρώ την αρχική ορθογραφία και σύνταξη, καθώς μεταφέρω τα τμήματα του διαλόγου μας αυτούσια]:

« - Εκείνος: Αγαπητε με συγχωρήσεις που θα σε βγάλω απο φίλο μου αλλά οι φασιστικές σου αντιλήψεις μου προκαλούν αναγούλα μπορούμε να τα συζητήσουμε όποτε βρεθούμε αλλά δεν μπορούμε να είμαστε φίλοι!!!Σε ευχαριστώ.»

«- Εγώ: Ο ολοκληρωτισμός έχει πολλές μορφές. Μία από αυτές είναι και το να χαρακτηρίζεις τον άλλον κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια. Καθόλου δεν με ενοχλεί. Προφανώς και θα είχαμε πράγματα να συζητήσουμε. Ανταποδίδω τις ευχαριστίες σου.»

«- Εκείνος: Δεν σε εκρινα όπως το λες απλά διάβασα κάποια αρθρα σου στο ιστολογιο σου Παναιτώλιο που είναι ξεκάθαρα και δεν επιδέχονται ερμηνειων καθαρα δείχνουν το θαυμασμό τους σε φασιστικές οργανώσεις όπως είναι η Χρυσή Αυγή Αν δεν είναι δικές σου σκέψεις και εχω καταλάβει λάθος τότε οφείλω να ανακαλέσω!!»

«- Εγώ: Καθόλου λάθος δεν κατάλαβες. Ο χαρακτηρισμός είναι αυθαίρετος. Αφού λοιπόν είχες την ευγένεια να μου απαντήσεις να σου πω ότι αναγούλα έπρεπε να σου προκαλούν οι Τσοχατζόπουλοι, οι Παπανδρέου και οι Σημίτηδες, ομού με όλο τον πολιτικό συρφετό που λυμαίνονταν και λυμαίνονται τη χώρα. Η Χρυσή Αυγή στην οποία αναφέρεσαι αλλά και οτιδήποτε άλλο δεν συμφωνεί με τις κρατούσες πολιτικές απόψεις είναι απλά ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ. Ελπίζω να αποδέχεσαι ότι ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζεται και πολιτικά, κι όχι να τον χαρακτηρίζουν διάφοροι σύμφωνα με τις ολοκληρωτικές τους απόψεις. Πραγματικά επιβάλλεται να με διαγράψεις από φίλο σου. Που ακούστηκε συνδικαλιστής να έχει φίλο ΕΘΝΙΚΙΣΤΗ.»

«- Εκείνος:   Συμφωνω για το συμφερτο πους λες αλλά λύση δεν είναι ανθρωποί παραβατικοί με ρατσιστικα κόμπλεξ και με το μισο ποινικό κώδικο εναντίον τους μενεις ισως στην επιφάνεια και δεν κοιτάς σε βάθος όλοι αυτοί είναι επικίνδυνοι για την Ελλάδα ο καθένας μπορεί να προσδιοριζεται πολιτικά όπως επιθυμεί και απο εμένα σεβαστο εξάλλου όπως ελεγε και ο Βολταίρος διαφωνώ με αυτό που λες αλλά θα υπερασπιστώ και με την ζωή μου το δικαίωμα σου να το λες ελεύθερα κάτι που όλοι αυτοί οι φασίστες δεν μπορούν να το πράξουν και απαντούν με τσαμπουκα!»

«- Εγώ: Πόσο ρηχή είναι η προσέγγιση που κάνεις. Ποιος έχει το μισό ποινικό κώδικα; Μπορείς να μου γράψεις ένα-δύο ονόματα; Μπορείς να τα πεις δημόσια; Γιατί δεν το κάνεις προκειμένου να απαλλάξεις την κοινωνία; Έχεις και βήμα και θέση».

«- Εκείνος:  Κοιτα όσο για το τελευταίο σχόλιο που διάβασα και μάλλον ειρωνικό το βρήκα, σχετικά με το συνδικαλιστής …..[γράφει την επαγγελματική του ιδιότητα] και εθνικιστης φίλος , εχω να σου πω ότι όλοι αυτοί που θαυμάζεις για να αποκτήσουν πελατεία κομματική θεωρουν τους εαυτούσ τους ρυθμιστές της κοινωνίας, μονοπωλούν τον πατριωτισμό…. Ο συνδικαλιστής είναι ταυτόσημος όρος με τον αγωνιστή και η ....[γράφει την επαγγελματική του ιδιότητα] ταυτόσημη με την τηρηση του νόμου και δεν κάνει διακρίσεις σε λευκούς και μαυρους κρατούντες ή ποινούντες ο νόμος είναι νόμος. Οσο για όλα αυτά τα δημοσιευματα και τα μυθευματα ότι οι …..[γράφει την επαγγελματική του ιδιότητα] στηρίζουν τέτοιες οργανώσεις πιστεψέ με είναι αηδίες κουραφεξαλα και το γνωρίζω πολύ καλά ο …..[γράφει την επαγγελματική του ιδιότητα] είναι επαγγελματίας και απεχθάνεται τέτοια ιδεολογήματα σίγουρα υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά το συνολο είναι όπως σου το λέω.»

«- Εγώ:  Το ποιος και τι είναι ρατσισμός σ΄ αυτό το δύσμοιρο τόπο που κατοικείται από Ελληνόφωνους, είναι μεγάλη υπόθεση. Στην Ελλάδα ο μόνος ρατσισμός που υπάρχει είναι σε βάρος των Ελλήνων. Μόνο αυτοί είναι σε μειονεκτική θέση στον τόπο μας. Την ..[γράφω την επαγγελματική του ιδιότητα].. και όποιον άλλο θεσμό την υποκαθιστούν εκείνοι που εκμεταλλεύονται το ζωτικό χώρο που αφήνει ακάλυπτο. Προφανώς αφήσατε χώρο. Η φύση καλύπτει πάντα τα κενά που δημιουργούν οι ασυνείδητες και οι ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΕΣ παραλείψεις. Οι χαρακτηρισμοί είναι ίδιο των ολοκληρωτικών στις αντιλήψεις ανθρώπων. Αν θυμηθείτε βγάλτε και ανακοίνωση για τους δολοφόνους των συναδέλφων σας, που σύντομα ο συρφετός που υπερασπίζεσαι, αφήνει ελεύθερους, λόγω δεκαοκταμήνου. «Δημοκράτες» είναι άραγε, όσοι έκλεψαν τα λεφτά από το Δημόσιο Ταμείο, χρέωσαν και χρεοκοπούν τη χώρα; όσοι κάνουν υπεράκτιες εταιρείες; Αυτοί που γέμισαν τα κτίρια με διορισμένους αργόμισθους κοπρίτες; Αυτοί υποθέτω, είναι «Δημοκράτες». Αυτό υπερασπίζεστε; Γι' αυτό έχετε αγωνία; Τι φοβάστε; Μήπως χάσετε τους προστάτες και τα δεσμά σας;»

Ο πολιτικός μας διάλογος έκλεισε κάπου εδώ και συνεχίστηκε με την υποβολή των συλλυπητηρίων του για τον πρόσφατο θάνατο του πατέρα μου καθώς και για την πιθανή συνάντησή μας στον τόπο της καταγωγής μας, όπου θα είχαμε να πούμε πολλά.

Προσωπικά δεν αποφεύγω το διάλογο και την αντιπαράθεση, ακόμη κι αν κάποιες φορές παίρνει απλώς έντονη ή και σε κάποιες περιπτώσεις, θορυβώδη ή μορφή αντιπαραθέσεως. Επίσης στη λειτουργία του διαλόγου, δεν έχω οχυρωθεί πίσω από τους γνωστούς δογματικούς αφορισμούς, στους οποίους όλως περιέργως καταφεύγουν με θαυμαστή διαχρονική επιμονή όλοι οι «Δημοκράτες». Δεν επιλέγω επίσης τους φίλους μου με βάση την ιδεολογική ή την κομματική τους τοποθέτηση και δεν αποκλείω επιλεκτικά, όλους όσοι δεν συμφωνούν με τις δικές μου ιδεολογικές πεποιθήσεις.   

Το σημείωμα αυτό είναι κατάθεση της προσωπικής μου μαρτυρίας σε ότι έχει να κάνει με την κομματισμό, την πολιτική τύφλωση, όμως ΚΥΡΙΩΣ αφορά την επισήμανση του ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΤΡΟΜΟΥ, με τον οποίο περιχαράκωσε η αριστερά, ιδεολογίες, εν προκειμένω την ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ. Στέκομαι σ’ αυτό ακριβώς που επισήμανα και στο συνομιλητή μου. «Συνδικαλιστής», που σε ΠΟΛΛΕΣ περιπτώσεις είναι κυριολεκτικά ΣΥΝΔΙΚΑΛΗΣΤΗΣ, δεν είναι δυνατόν να έχει για φίλο του ΕΘΝΙΚΙΣΤΗ. Ο εθνικισμός φίλε μου, είναι στάση ζωής, δεν είναι αρπαχτή, αξιώματα, προβολή και άλλα τέτοια κουραφέξαλα δημοκρατικά.

Τώρα τοποθετήσεις όπως, «…. Ο συνδικαλιστής είναι ταυτόσημος όρος με τον αγωνιστή…», είναι να τις λες στα μωρά για να τρώνε το φαγητό τους όπως, «Αν δε το φας όλο, θα το φάει ο συνδικαλιστής» ή να τους το εύχεσαι προκειμένου να περάσουν ξεκούραστα τη ζωή τους, «Όταν μεγαλώσεις να γίνεις δημόσιος υπάλληλος και να προσπαθήσεις και συνδικαλι(ή και λη) στής».

Εν κατακλείδι λοιπόν, αδιαφορώ που ανήκεις πολιτικά και ιδεολογικά. Όμως μην πανηγυρίζεις που ζεις υπό καθεστώς τρόμου, μήπως σε χαρακτηρίσουν κάπως και σε τοποθετήσουν κάπου, έχοντας ως κριτήριο τους (διαδικτυακούς) φίλους σου. Μπορείς να συνεχίσεις να συναγελάζεσαι άφοβα (ως πότε; ελπίζω όχι για πολύ ακόμη) με τους «Τσοχατζόπουλους», τους «Παπανδρέου» και τους «Σημίτηδες», καθώς και με όλη την αριστερή και (νέο ή παλαιο φιλελεύθερη) νομενκλατούρα,  που ενέσκηψαν ως τυφώνας, κατέστρεψαν και λυμαίνονται τη δύσμοιρη Ελληνόφωνη χώρα.

Καλή αντάμωση στο χωριό, λοιπόν. Στη ζωή και στη σκέψη, πάντα (θα) μας χωρίζει ένα ποτάμι βαθύ και αδιάβατο. Η απόσταση ανάμεσα μας, οριοθετείται από την αντίληψη του ηρωικού τρόπου ζωής του Εθνικισμού που βιώνω από μικρό παιδί, με τους «Δημοκρατικούς» χείμαρρους του συνδικαλισμού, με τους οποίους ταξιδεύεις. Του βούρκου που από την μεταπολίτευση και μετά, αγκάλιασε ασφυκτικά και στο τέλος έπνιξε την Ελληνική κοινωνία και την οδήγησε στην αγκαλιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των Παγκόσμιων τοκογλύφων συνεταίρων του, σε κοινή προσπάθεια με το συρφετό των απατεώνων και καταχραστών του Δημοσίου χρήματος, τους οποίους στηρίζεις πολιτικά, σε υποστηρίζουν συνδικαλιστικά, και τους το ανταποδίδεις στην επαγγελματική σου ενασχόληση. Βλέπεις στην περίπτωση του συνδικαλιστή ούτε για επάγγελμα μπορεί να γίνει λόγος καθώς δεν εργάζεται, πολύ δε περισσότερο για λειτούργημα, καθώς η μόνη λειτουργία που διακονεί είναι η προσωπική του προβολή, ευζωία και καλοπέραση.

ΥΓ. Μην το ξεχάσω. Το σχόλιο που διάβασες για τον Εθνικιστή και στο συνδικαλιστή (ή και συνδικαληστή), δεν ήταν ειρωνικό. Αληθινό είναι.