Γκλεν Μπεκ: Ένας πρώην αλκοολικός DJ,

Η ισχυρότερη αντιπολιτευτική φωνή στον Ομπάμα.

Ο Γκλεν Μπεκ δεν ήταν πολιτι­κός αναλυτής. Ομως ο 46χρονος πρώην DJ της πρωινής ζώνης του ραδιοφώνου εξελίχθηκε σε μια από τις πιο ισχυρές φωνές κατά του Ομπάμα.

Στην τηλεοπτική του εκπομπή στο FOX News προειδοποιεί για την αποκαθήλωση του Συντάγματος, φωνάζει για την κατάρρευση του καπιταλισμού, μεταφέρει πληροφορίες ότι, η «σοσια­λιστική» κυβέρνηση της χώρας κατασκευάζει στρατόπεδα συγκέντρωσης για τον πληθυσμό. Ο Γκλεν Μπεκ είναι μετρ του infotainment, (συνδυασμός ενημέρωσης και ψυχαγωγίας), ενός show που είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στα αμερικανικά ΜΜΕ.

Με τις δηλώσεις του προκαλεί -πρόσφατα αποκάλεσε τον Ομπάμα «ρατσιστή»- κι αυτό είναι ένα στοιχείο της προσωπικότητας του, ενώ αυτοχαρακτηρίζεται ως «παλιάτσος».

Παρ' όλα αυτά έχει συσσωρεύσει πολύ σοβαρή και καθόλου αμελητές πολιτική επιρροή.

Πρόσφατα στην -«μη πολιτική», όπως δήλωσε ο ίδιος- συγκέντρωση που διοργάνωσε στο μνημείο Λίνκολν στη Ουάσιν­γκτον μάζεψε δεκάδες χιλιάδες πολίτες (87.000. σύμφωνα με το CBS), που παρακολού­θησαν τον ίδιο και τους υπόλοιπους όμιλητές. Μαζί με τη Σάρα Πέιλιν, εξύμνησαν τις αρετές «της χριστιανικής πίστης, της πατρί­δας και των ενόπλων δυνά­μεων».

Η εκδήλωση συνέπεσε («τυχαία» λέει και το χαρακτηρίζει ως «προϊόν της θείας πρόνοιας») με την 47η επέτειο της ομιλίας του Λούθερ Κινγκ («I have a dream...»). Αυτή η συγκέντρωση προκάλεσε την οργή των υπερσπιστών των πολιτικών δικαιωμάτων των μαύρων, που τον κατηγόρησαν ότι κλέβει την κληρονομιά του κινήματος. Ο α­στέρας του FOX News, το οποίο ως μέσο επικοινωνίας ελέγχεται από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα­, επιμένει να φωνάζει στην αμερικανική κοινωνία: «δεν είστε μόνοι», «υπάρ­χουν κι άλλοι απλοί Αμερικανοί» που, εκφράζουν την απέχθεια τους για τα δύο κόμματα, που διατυπώνουν απόψεις-για τον κρατικό παρεμβατισμό,  την κλιμα­τική αλλαγή, τις αμβλώσεις.

Η α­πήχηση των απόψεων του, είναι ήδη αι­σθητή. Τις έχει άλλωστε υιοθετήσει πλήρως το κίνημα «Tea Party» που συμβάλει στην διαφαινόμενη  πανωλεθρία των Δημοκρατικών στις εκλογές του Νοεμβρίου .

Οικογένεια Κοχ , οι μεγιστάνες πρωταγωνιστές

της Αμερικανικής λαϊκής Δεξιάς.

Η οικονομική κρίση, η εκτόξευση του δημόσιου χρέους και η αντίληψη ότι ο Λευκός Οίκος δεν αντιμετώπισε με αυστηρότητα τις τράπεζες, δημιούργησαν κύμα οργής κατά της κυβέρ­νησης.

Πρόκειται για το κίνημα των tea parties και όσων στρέφονται με σφοδρότητα κατά του Ομπάμα με την καθημερινή δράση των «Americans for Prosperity».

Πριν την 11^η Σεπτεμβρίου και την εμφάνιση, στο Άνκορατζ της Αλάσκας, του τηλεπαρουσιαστή του Fox News, Γκλεν Μπεκ και της Σάρας Πέιλιν οι φήμες έλεγαν ότι, θα ανακοινώσουν την υποψηφιότητα τους, η κ. Πέιλιν για πρόεδρος, ο κ. Μπεκ για αντιπρόεδρος, για τις εκλογές του 2012.

Οι δύο τους βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του κινήματος «Tea Party», που επί προεδρίας Ομπάμα, έχει σαρώσει τις Ηνωμένες Πολιτείες. Πρόκειται για μια αυθόρμητη λαϊκή εξέγερση, χωρίς συγκεκριμένη κομματική ταυτότητα και καθοδήγηση. Στόχος είναι η «α­νάκτηση της Αμερικής» που έχει οδηγηθεί στο δρόμο του σοσιαλισμού και στα όρια της χρεοκο­πίας. Άποψη όσων συμμετέχουν στα Tea parties, είναι ότι οι Ηνωμένες Πο­λιτείες βρίσκονται στα χέρια μιας ελίτ τάξης (πο­λιτικών, επιχειρηματιών, δημοσιογράφων), μακριά από τις αξίες του μέσου Αμερικανού.

Στις 30 Αυγούστου η Τζέιν Μέγιερ, ρεπόρτερ του περιοδικού «New Yorker», έγραψε με λεπτομέρειες για το ρόλο των αδελφών Κοχ, στη χρηματοδότηση του «ανένδοτου» κατά του Μπαράκ Ομπάμα.

Ο Τσαρλς και τον Ντέιβιντ Κοχ, 74 και 70 ετών, είναι από ιδιοκτήτες του 84% της Koch Industries, ομίλου που περιλαμβάνει εταιρείες ξυλείας, διυλιστήρια πε­τρελαίου και ελέγχει περίπου 4.000 μίλια πετρελαιαγωγών, έχει ετήσιο τζίρο περίπου 100 δισ. δολάρια, 80.000 εργαζομένους ενώ η κοινή περιουσία τους -35 δισ. δολάρια- υπολεί­πεται μόνο του Μπιλ Γκέιτς και του Γουόρεν Μπάφετ.

Οι Κοχ, «πιστεύουν στη δραστική μείωση των προσωπικών και επιχειρηματικών φόρων, στις ε­λάχιστες κοινωνικές υπηρεσίες γι' αυτούς που έχουν ανάγκη και στους σημαντικά μειωμένους ελέγχους στη βιομηχανία». Έγιναν ευρύτερα γνωστοί για το φιλανθρωπικό τους έργο, κυρίως ο Ντέιβιντ, που εδρεύει στη Νέα Υόρκη,  και έχουν ιστορία πολιτικής δραστηριοποίησης. Καθοδηγούμενοι από τον πατέρα τους Φρεντ, εκ των ιδρυτών της συντηρητικής οργάνωσης «John Birch Society», απέκτησαν δημοσιότητα με την υποψηφιότητα του Ντέιβιντ ως υποψηφίου αντιπροέδρου του Ελευθεριακού Κόμμα­τος το 1980.

Το 1977 χρηματοδότησαν την ίδρυση του ινστιτούτου Cato, που κηρύττει την μείωση των φόρων, των κοινωνικών προγραμμάτων και των περιβαλλοντικών ελέγχων. Έχουν δαπανήσει εκατομμύρια δολάρια χρηματοδοτώντας think tangs, ινστιτούτα έρευνας αλλά και πολιτικές οργανώσεις.

Από το 1998 έως το 2008 το «'Ιδρυμα Charles G.Koch» δαπάνησε 48 εκατ. δολά­ρια για πολιτικούς σκοπούς.

Την ίδια περίοδο, Το «'Ι­δρυμα Claude R. Lambe», που ελέγχεται από τον Τσαρλς και τη σύζυγο του, δαπάνησε 28 εκατομμύρια, ενώ το «Ίδρυμα David H. Koch» δαπάνησε πάνω 120 εκατομμύ­ρια!

Παράλληλα η «Koch Industries» από το 1998 έχει ξοδέψει πάνω από 50 εκατ. δολάρια για lobbying , ενώ η επιτροπή «KochPac», άλλα 8 εκατομμύρια και οι ίδιοι οι αδελφοί Κοχ και συγγενείς τους έχουν συ­νεισφέρει περίπου 2 εκατ. δολάρια ως φυσικά πρόσωπα.

NJ beaches.

Seaside beach, NJ.

Highlands, NJ Statues With Flags

Madison Ave., Dover, NJ

Dover, High School

Terminal Liberty, State park, Jersey City

Η σκοπιμότητα της εκλογής του Ομπάμα.

ο πρώτος μουσουλμάνος πρόεδρος των ΗΠΑ....

Στα μάτια και στη σκέψη των απλών ανθρώπων, το «αμερικανικό όνειρο» έφτασε στην κορύφωση του, όταν ο μιγάς –κι όχι έγχρωμος- Μπάρακ Ομπάμα, που γεννήθηκε στην Κένυα και είναι μουσουλμάνος, εκλέχθηκε επικεφαλής των ΗΠΑ.
Ο Ομπάμα ήρθε από το πουθενά κι έχει ξεσηκώσει ακραίες αντιδράσεις τόσο στην κοινή γνώμη, όσο και στους πολιτικούς του αντιπάλους - Ρεπουμπλικάνους- αλλά και σε στελέχη των δημοκρατικών.
Στην αρχή πλησίασε τους ακραίους και υποανάπτυκτους μουσουλμάνους σε όλο τον πλανήτη, υποσχόμενος αλλαγή στάσεως στην εξωτερική πολιτική, λέγοντας ότι: «Όσο είμαι εγώ Πρόεδρος δεν πρόκειται ποτέ να κηρύξω πόλεμο στο Ισλάμ». ΑκολούΘησαν επισκέψεις και συνομιλίες με μουσουλμάνους ηγέτες και αρχηγούς, για τους οποίους η 11 η Σεπτεμβρίου αποτελεί μέρα γιορτής.
Μέσα στην οικονομική κρίση, που εξάντλησε τους κρατικούς οικονομικούς πόρους και εκτίναξε τα ποσοστά της ανεργίας, ο Ομπάμα σκαρφίστηκε το νομοσχέδιο για τη δημόσια ιατρική περίθαλψη.
Στο Αμερικανικό Κοινοβούλιο, κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του νομοσχεδίου δέχθηκε φραστική επίθεση Ρεπουπλικανού γερουσιαστή από τη Νότια Καρολίνα, που του φώναξε εξοργισμένος: «Είσαι ψεύτης».
Με αφορμή αυτό το περιστατικό, ο άλλος κομήτης Πρόεδρος των ΗΠΑ, Jimmy Carter έκανε λόγο για ρατσιστικό κρούσμα.
Παράλληλα ο Ομπάμα, εγκαταλείπει τα σχέδια για τη δημιουργία πυραυλικής ασπίδας στη Πολωνία και την Τσεχία.
Η αγανάκτηση των Αμερικανών εκφράζεται πλέον από τα ιδιαιτέρως χαμηλά ποσοστά δημοτικότητας του Ομπάμα, ενώ στον αμερικανικό Νότο δεν λείπουν και οι εξαιρετικά «ακραίες» αντιδράσεις με ιερωμένους να δηλώνουν -ακόμα και από τον άμβωνα στην Κυριακάτικη λειτουργία- το πόσο μισούν τον Μπάρακ Ομπάμα!
Το Σάββατο, 26 Σεπτεμβρίου 2009, χιλιάδες μουσουλμάνοι της Αμερικής συγκεντρώθηκαν στο Καπιτώλιο, στην Ουάσιγκτον, προκειμένου να προσευχηθούν στον Αλλάχ, και εκεί ντυμένοι με την παραδοσιακή ενδυμασία, γονάτισαν αλαλάζοντας «Αλλάχ Ακμπαρ». Η εικόνα δεν είχε προηγούμενο στην ιστορία της χριστιανικής Αμερικής.
Η αποθράσυνση των αμερικανών μουσουλμάνων -στην πλειονότητα τους μαύροι απ' το Μπρούκλιν και το Χάρλεμ- έρχεται τη στιγμή που οι μυστικές υπηρεσίες αναζητούν τα άτομα που «άνοιξαν» group στο Face book, μαζεύοντας «σταυρούς» (τι ειρωνεία για μουσουλμάνο Πρόεδρο!) για την δολοφονία του Χουσεΐν Μπάρακ Ομπάμα.
Τελικά τι συμφέροντα εξυπηρετεί η εκλογή μουσουλμάνου Προέδρου στις Ηνωμένες Πολιτείες;

Ο Νίκος Γκατζογιάννης τιμά στις ΗΠΑ...

το Ελληνικό όνομα.

Στα τέλη του Αυγούστου 2009, συνταξίδεψε στην Ελλάδα, με τον ομοεθνή μας (Ηπειρώτη από την μητέρα του) –καθηγητή πανεπιστημίων στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής- Μάικλ Δουκάκη. Ο συγγραφέας του βιβλίου «ΕΛΕΝΗ», είναι ένας σπουδαίος σύγχρονος Έλληνας, που τιμά τον τόπο καταγωγής του.
Ο Γκατζογιάννης, γεννήθηκε στον Λια Θεσπρωτίας το 1939 και το 1949 φυγαδεύτηκε στις Η.Π.Α. όπου βρισκόταν -ως μετανάστης- ο πατέρας του , μαζί με από τις τρεις αδελφές του.
Στις Η.Π.Α. παρακολούθησε τις βασικές του σπουδές σε σχολεία του Γουόρτσετσερ της Μασαχουσέτης.
Άριστος μαθητής, κέρδισε σημαντικές υποτροφίες και επέλεξε ως πεδίο σπουδών του τη Δημοσιογραφία, που τη διδάχθηκε στα Πανεπιστήμια της Βοστόνης και της Κολούμπια.
Είναι συγγραφέας τριών βιβλίων για το οργανωμένο έγκλημα, καθώς και δύο μυθιστορημάτων. Έχει τιμηθεί με 6 τίτλους διδάκτορα από διάφορα Πανεπιστήμια.
Παντρεύτηκε την Τζόαν Πόλσον, (συμφοιτήτριά του από το πανεπιστήμιο της Κολούμπια), και απέκτησαν τρία τέκνα, τον Χρήστο (όπως ο πατέρας του) σεναριογράφο, που ζει στο Λος Αντζελες, την Ελένη (όπως η μητέρα του), συγγραφέα του βιβλίου "Το σπίτι μου στην Ήπειρο", συντάκτρια περιοδικού που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη, την Μαρίνα, διακοσμήτρια, που ζει και εργάζεται στην Βοστόνη.
Oι αναμνήσεις του από τον Λιά της Ηπείρου, τα πώς και τα γιατί, τα πρόσωπα και γεγονότα της εποχής εκείνης και η σχέση τους με την σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα, τον οδήγησαν στην απόφαση να αρχίσει να ερευνά.
Στην πορεία της, απορροφήθηκε και αφοσιώθηκε και προκειμένου να την ολοκληρώσει, εγκατέλειψε τους «New York Times».
Τα στοιχεία της έρευνάς του, αποτέλεσαν το περιεχόμενο του βιβλίου του «ΕΛΕΝΗ», το οποίο τιμήθηκε ως το καλύτερο βιβλίο του έτους 1984.
Συνοπτικά η ιστορία που εξελίσσεται στο βιβλίο του «ΕΛΕΝΗ» ξεκινά από την 28η Αυγούστου του 1948, όταν η μητέρα του συγγραφέα, Ελένη Γκατζογιάννη, 41 ετών, και η θεία του Αλέξω, 56 ετών, εκτελέστηκαν κατόπιν εντολής του ανταρτοδικείου, με την κατηγορία ότι κατέστρωσαν και πέτυχαν την διαφυγή των τεσσάρων παιδιών της οικογένειας Γκατζογιάννη (τρία από τα τέσσερα κορίτσια και ο Νίκος) από τα συνολικά πέντε (4 κορίτσια και 1 αγόρι), για να τα γλυτώσει από το κομμουνιστικό, σε εξέλιξη, παιδομάζωμα.
Το σενάριο της κινηματογραφικής ταινίας «ΕΛΕΝΗ», με πρωταγωνιστές τον Τζόν Μάλκοβιτς και την Κέητ Νέλιγκαν, στην οποία ο Νίκ Γκατζογιάννης ήταν συμπαραγωγός, βασίστηκε στο περιεχόμενο του βιβλίου του, ενώ σκηνές της ταινίας γυρίστηκαν στο Λιά, τόπου μαρτυρίου και εκτελέσεως της μητέρας του Ελένης.
Η ταινία προβλήθηκε το 1985 και μόνο για λίγες μέρες στην Ελλάδα. Στη συνέχεια οι «δημοκρατικοί» παρακρατικοί μηχανισμοί της Ελληνικής (κοινοβουλευτικής, εξωκοινοβουλευτικής, «εσωτερικού» & «εξωτερικού») Αριστεράς, αντέδρασαν με απειλές, βομβιστικές επιθέσεις και προπηλακισμούς θεατών.
Με τη σκόπιμη απουσία του κράτους και των αστυνομικών του δυνάμεων, οι «αγνοί δημοκράτες» τραμπούκιζαν ανενόχλητοι έξω από τις αίθουσες προβολής. Απαγόρευαν την πρόσβαση κλείνοντας με ανθρώπινες «αλυσίδες» τις εισόδους τους, ενώ τρομοκρατούσαν ή ξυλοφόρτωναν όσους επέμεναν. Στο τέλος με μια κίνηση «ύμνο» στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕ τη συνέχιση της προβολής της.
Μετά την "ΕΛΕΝΗ", ο Ν.Γκ. έγραψε τρία ακόμα βιβλία για την Ελλάδα:
«A place for us»,
«Hellas»,
«Greece-Land of Light»,
τα οποία περιείχαν την «έκφραση μιας σχεδόν ευλαβικής αγάπης για την Ελλάδα» όπως έγραψε το «The New Yorker».
Το 2000 έγραψε και παρουσίασε το βιβλίο «Η Ελληνική Φλόγα» (στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Λιβάνη», ναι ο γνωστός). Το βιβλίο πραγματεύεται τη σχέση Ωνάση-Κόλλας.
Σε συνέντευξή του, τον Μάρτιο του 2008, στην Αυστραλιανή ομογενειακή εφημερίδα «ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» είπε:
«Για την Εθνική Ελληνική Μειονότητα της Βορείου Ηπείρου ζητάμε:
α) την απογραφή των εθνικών μειονοτήτων από τις κυβερνήσεις της Αλβανίας, οι οποίες την αρνούνται, αλλά ταυτόχρονα την απαιτούν από τις κυβερνήσεις άλλων χωρών, προκειμένου να στηρίξουν τους Αλβανικής καταγωγής πολίτες που ζουν εκεί.
β)μεγαλύτερη εκπροσώπηση των Ελλήνων της Αλβανίας στην δημόσια διοίκηση της χώρας και την αποκατάσταση των δικαιωμάτων των αδελφών μας, που τους αφαίρεσαν οι Αλβανικές αρχές.
….Η αυτονόμηση του Κοσσόβου είναι μεν μια αποσταθεροποιητική εξέλιξη στα Βαλκάνια, αλλά μπορεί να μας δώσει την δυνατότητα να πιέσουμε και μείς την Αλβανία για την αυτονόμηση της Βορείου Ηπείρου.
Η «Ελένη», γράφτηκε πριν από 25 περίπου χρόνια, και ό,τι γράφει είναι πέρα για πέρα αληθινό.»
Ο Νικ είναι ενεργό μέλος της American Hellenic Educational Progressive Association (ΑΗΕΡΑ) και του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού.
Τιμήθηκε το 1988, από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως με τον τίτλο του «Άρχοντα, Διδασκάλου του Γένους».
Διετέλεσε Πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ηπειρωτών Εξωτερικού (ΠΣΗΕ) μέχρι τις 25 - 27/7/2008.
Αυτή την εποχή γράφει τα απομνημονεύματα του ως ρεπόρτερ των New York Times, με προσωρινό τίτλο «A reporter’s Life».

Ο (δεύτερης γενιάς) Ελληνοαμερικανός Αντριου Μάνις

και πως είδε την Ελλάδα.

του Γιάννη Παπαδόπουλου (Εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ")

Ο ιστορικός Άντριου Μάνις μεγάλωσε σε ένα σπίτι χωρίς αναμνήσεις. Όταν η οικογένειά του μετανάστευσε στην Αμερική έκοψε τον ομφάλιο λώρο με τις ρίζες και το παρελθόν.

Η Ελλάδα ήταν γι΄ αυτόν μια χώρα μακρινή και άγνωστη. Μέχρι που πριν από μερικούς μήνες ταξίδεψε σε αυτήν και τη γνώρισε από την καλή και από την... ανάποδη. Ήταν μια σχέση μίσους και αγάπης.

Ο Άντριου Μάνις, γιος... Ελλήνων μεταναστών στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ, ήθελε να ξεχάσει την ελληνική κληρονομιά του. Το πρόβλημα του πατέρα του με το αλκοόλ τον ωθούσε μακριά από τις ρίζες του. Ακόμα και η μητέρα του, νησιώτισσα από την Κάρπαθο, δεν μιλούσε ποτέ στον γιο της στα ελληνικά και επέμενε η οικογένεια να αλλάξει το επώνυμό της από «Μανιατάκης» σε «Μάνις».

Όμως μέσα από σκόρπιες διηγήσεις συγγενών η δίψα να γνωρίσει την πατρίδα των γονιών του έμεινε ζωντανή. Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν έξι δεκαετίες μέχρι να επισκεφθεί ο κ. Μάνις για πρώτη φορά την Ελλάδα. Ως υπότροφος του Ιδρύματος Φουλμπράιτ εξασφάλισε την παραμονή του για τέσσερις μήνες στη Θεσσαλονίκη και δίδαξε δύο μαθήματα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.

«Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία που με συγκίνησε και με έκανε πιο ολοκληρωμένο άνθρωπο. Μια εμπειρία που θα ήθελα να ξαναζήσω...» λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Μάνις, βραβευμένος ιστορικός και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μacon State στην Τζόρτζια.

Ο κ. Μάνις γεννήθηκε στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα το 1954. «Ο πατέρας μου μεγάλωσε στην Αθήνα και επισκεπτόταν την Ελλάδα συχνά. Εγώ δεν είχα την ευκαιρία να πάω όσο ήμουν μικρός. Τα χρήματα για το ταξίδι ήταν πολλά και δεν ήμασταν πλούσια οικογένεια». Σε μια προσπάθεια να αποδεσμευτεί από το παρελθόν του ο κ. Μάνις άφησε την Ορθόδοξη Εκκλησία και έγινε βαπτιστής. Δίδαξε σε πανεπιστήμια στη Νέα Ορλεάνη και τη Βιρτζίνια πριν καταλήξει στην Τζόρτζια. Μελετά τον ρόλο της θρησκείας στην αμερικανική ιστορία, καθώς και την περίοδο του κινήματος των κοινωνικών δικαιωμάτων. Μαγεύτηκε από την ομορφιά. Στους τέσσερις μήνες που παρέμεινε στην Ελλάδα ο κ. Μάνις μαγεύτηκε από την ομορφιά του τοπίου και τη φιλοξενία των κατοίκων, απογοητεύτηκε από τις απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις του πανεπιστήμιου και μίσησε την ελληνική γραφειοκρατία.

Γνώρισε την Ελλάδα από την καλή και από την ανάποδη. Και όταν επέστρεψε στην Αμερική έγραψε στην τοπική εφημερίδα «Μacon Τelegraph» δύο λίστες με τις 10 καλύτερες και τις 10 χειρότερες εντυπώσεις από το ταξίδι του.
Το διαβάσαμε στο FIMOTRO.blogspot.com

Πρώην Βουλευτής έκρυβε τα κλεμμένα στο ψυγείο....

προς Θεού, ΟΧΙ στην ΕΛΛΑΔΑ, στη Λουιζιάνα...

Ένοχος για τις κατηγορίες της δωροληψίας και του ξεπλύματος χρήματος κρίθηκε ο πρώην βουλευτής της Πολιτείας, William Jeferson.
Στο σπίτι του Jeferson κατά τη διάρκεια έρευνας από το FBI, βρέθηκαν προσεκτικά τυλιγμένα σε αλουμινόχαρτο 90.000 $ μέσα στο ...ψυγείο!!!
Το ύψος της ποινής με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπος είναι κάθειρξη 150 ετών.
Κατά τη διάρκεια της δίκης που διεξήχθη σε ομοσπονδιακό δικαστήριο, οι εισαγγελείς είπαν πως ο κατηγορούμενος ζήτησε και πήρε εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια ως μίζες προκειμένου να διαμεσολαβήσει για το κλείσιμο επιχειρηματικών συμφωνιών ΚΥΡΙΩΣ σε χώρες της Αφρικής.
Σ' αυτές περιλαμβάνονται τηλεπικοινωνιακές συμφωνίες στη Νιγηρία και στην Γκάνα, παραχωρήσεις εκμετάλλευσης πετρελαϊκών κοιτασμάτων στην Ισημερινή Γουινέα και την Δημοκρατία του Κονγκό.
"Η απόφαση στέλνει σαφές μήνυμα ότι κανείς δημόσιος λειτουργός -κι οπωσδήποτε κανένα μέλος του Κογκρέσου των ΗΠΑ- δεν μπορεί να πουλά το αξίωμά του, να το προδίδει. Αυτό δεν μπορεί να γίνεται ανεκτό", δήλωσε η Ντέινα Μπέντε εισαγγελέας στην Πολιτεία της Βιρτζίνια.

Χαζοαμερικανάκια καϋμένε.... Μα στο ψυγείο; Αμ αδερφέ μου δε ρώταγες και τους Ευρωπαίους ειδικούς στις μίζες.

Ο Ομπάμα γεννήθηκε στην Κένυα!

Μ΄αυτή την είδηση, τις τελευταίες ημέρες γίνεται χαμός στις ΗΠΑ.
Ο Πλανητάρχης Μπάρακ πλαστογράφησε το πιστοποιητικό γεννήσεως του που τον εμφανίζει να γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου 1961 στην Χαβάη, ενώ στην πραγματικότητα γεννήθηκε στην Κένυα, πατρίδα του Αφρικανού πατέρα του!
Αυτό το ασήμαντο (για εμάς τους μάλλον αφελείς Έλληνες) γεγονός έχει τεράστια σημασία για τους ρατσιστές Αμερικανούς, αφού ο Αμερικανικός Νόμος απαγορεύει σε κάποιον να γίνει Πρόεδρος των ΗΠΑ, αν δεν έχει γεννηθεί στο έδαφος της χώρας!! Δηλαδή, "για να το κάνουμε λιανά" που λέει και ο θείος μου, αν είχαμε Νόμους Αμερικής, ο Γεώργιος Ανδρέα και Μαργαρίτας Παπανδρέου, ουδέποτε θα μπορούσε να γίνει Πρωθυπουργός της Ελλάδος.
Απόδειξη του πόσο οι Αμερικανοί έχουν αρχίσει να πιστεύουν ότι ο Ομπάμα τους κορόιδεψε με το πιστοποιητικό γεννήσεως του είναι τα εξής γεγονότα: 0 ρεπουμπλικάνος βουλευτής Μάικ Κασλ αποδοκιμάστηκε άγρια προ ημερών σε εκδήλωση σε δημαρχείο, όταν επέμεινε ότι ο δημοκρατικός Ομπάμα είναι Αμερικανός πολίτης.
Το σχετικό βίντεο αναρτήθηκε στο YouTube, όπου είχε τουλάχιστον 700.000 επισκέψεις, ενώ ένας άλλος ρεπουμπλικάνος συνάδελφος του, ο Τζον Κάμπελ, εισηγείται νομοθετική ρύθμιση με την οποία στο μέλλον θα υποχρεώνονται οι προεδρικοί υποψήφιοι να παρουσιάζουν το πιστοποιητικό γεννήσεως τους.
Επίσης, ένας ταγματάρχης του Αμερικανικού Στρατού έγινε πρόσφατα πρωτοσέλιδο θέμα όταν υποστήριξε πως δεν έπρεπε να σταλεί να υπηρετήσει στο Αφγανιστάν, επειδή ο Αρχιστράτηγος των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων δεν είναι Αμερικανός πολίτης.
Σε όλα αυτά, πρέπει να προσθέσουμε την συνεχιζόμενη εκστρατεία των Εβραίων μέσω Διαδικτύου εναντίον της μητέρας του Ομπάμα, της Stanley Ann Dunham, που παρουσάζουν ως μητρομανή για μαύρους και μουσουλμάνους, η οποία γράφουν πως πέθανε το 1995 από γυναικολογικό καρκίνο εξαιτίας της έντονης σεξουαλικής ζωής της με μελαμψούς άνδρες.

Καλιφόρνια, ασκήσεις ετοιμότητος...

O Σερίφης A.J. Lowenthal είναι ο Νόμος στην Κομητεία Imperial στην Καλιφόρνια, εκεί που γίνεται καθημερινά η Μάχη των Συνόρων, καθώς εκατοντάδες Μεξικανοί λαθρομετανάστες προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα.
Όμως ο Σερίφης δεν είναι μόνος. Έχει το Boy Scouts, ένα πρόγραμμα, στρατιωτικής εκπαίδευσης, που διδάσκει εφήβους πώς να πολεμούν την τρομοκρατία και την λαθρομετανάστευση!
Καθημερινή εικόνα στην Imperial Country, σε μια άσκηση. Στην μεθοριακή πόλη, δίπλα στα σύνορα με το Μεξικό ο οπλισμένος άνδρας, ένας βετεράνος του πολέμου του Ιράκ, έχει συλλάβει δύο άτομα, ο ένας είναι σωριασμένος στο γραφείο, ο δε άλλος κείτεται στο πάτωμα. Οι τρομοκράτες έχουν εξουδετερωθεί.
Λίγο πιο κάτω, μια ομάδα πολιτοφυλακής -οκτώ αγόρια και κορίτσια εφηβικής ηλικίας, το νεότερο 14 - έχουν την δική τους άσκηση. Ένα λεπτό σύννεφο δηλητηριώδους αερίου και δυνατές ριπές που τις εξαπολύουν κάποιοι καλυμμένοι πίσω από ένα τοίχο. Κινούνται γρήγαρα, φοράνε τις μάσκες τους και προτάσσουν τα όπλα τους. "United States Border Patrol. Hands up".
Διαταγές με αποφασιστική φωνή απο τους εφήβους και ο ύποπτος συλλαμβάνεται. Το πρόγραμμα Explorers ένα είδος προσκόπων της Αμερικής που ξεκίνησε πριν 60 χρόνια, έχει εξελιχθεί σε κατάρτιση νέων σε δεξιότητες που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, της παράνομης μετανάστευσης και την κλιμάκωση της βίας στα σύνορα. 0 τελικός σκοπός είναι να προετοιμάσει τους νέους αυτούς για παραδοσιακές θέσεις εργασίας όπως αστυνομικοί και πυροσβέστες.
Σε μια προσομοίωση επιδρομής για ναρκωτικά, δόθηκαν οδηγίες στα αγόρια για τον τρόπο εξουδετέρωσης του τσιλιαδόρου. "Κολλήστε του το πρόσωπο στο πάτωμα και βάλτε ένα γόνατο στην πλάτη του," συμβουλεύει μια πράκτορας.
0 νόμος καθορίζει σαφώς τους εκπαιδευόμενους. Πρέπει να ανήκουν στις ηλικίες 14 έως 21 και να έχουν τουλάχιστον C μέσο όρο στο σχολείο
Γονείς που παρακολουθούν την πρόοδο των παιδιών τους παραχωρούν τη γη τους για τις ασκήσεις. Κατά την κατάρτιση των παιδιών, πάντα υπάρχει αξιωματικός ώστε να μην προκύψει κάποιο πρόβλημα και να μην υπάρξει χάος από ανυπαρξία αυντονισμού και ελέγχου.
Σε μια άσκηση στην Αριζόνα ένας χαρακτήρας φορούσε παραδοσιακή αραβική φορεσιά.
"Αν θυμάστε την 9/11 και το πώς έμοιαζε μια τρομοκρατική ομάδα, τότε ίσως οι ρόλοι των «παικτών» θα μοιάζουν με αυτό. Ξέρω, θα λέγατε ότι αυτό δεν είναι πολιτικά ορθό,"
Πάντως τα παιδιά το διασκεδάζουν, ενώ μαθαίνουν και την σημασία της πειθαρχίας. Υπάρχουν όμως κι αυτοί που έχουν πρόβλημα και παρομοίασαν το πρόγραμμα, με την... Χιτλερική Νεολαία!

Στ. Κριμιζής: "Επιδημία αναξιοκρατίας στην Ελλάδα"

Με μεγάλη επιστημονική καριέρα στην Αμερική διοικητής επί 13 χρόνια των διαστημικών προγραμμάτων της ΝΑSΑ, ο Σταμάτης Κριμιζής -για τη ζωή και το έργο του διαβάστε στο "APODIMOS.COM"- επιχειρεί, μέσω της θέσης του στην Ακαδημία Αθηνών, να προσφέρει τις γνώσεις και την εμπειρία του στην πατρίδα του Ελλάδα.

ΕΡ:….η δουλειά σας μάλλον σας προστάτευσε από το να γίνετε κυνικός στη ζωή σας...
«Τουλάχιστον μέχρι τώρα δεν έχω φτάσει να την αντιμετωπίζω ως δουλειά.
Βέβαια, όταν διοικούσα τα προγράμματα της ΝΑSΑ και είχα 600 ανθρώπους για να τροφοδοτήσω τα προγράμματα και από την άλλη τους γραφειοκράτες της ΝΑSΑ και τις διαδικασίες στο Κογκρέσο για τη χρηματοδότηση των προγραμμάτων, αυτός ήταν ένας άλλου είδους αγώνας.
Εκεί υπήρχαν οι διαστάσεις του κυνισμού και οι προσωπικές σχέσεις ορισμένες φορές τεντώνονταν αρκετά αλλά το παίρνει κανείς ως μέρος της ευθύνης του και αν μπορεί να το εκλογικεύει, τότε μπορεί και να επινοεί λύσεις. Αυτό έκανα κι εγώ.
Σηκωνόμουν πρωί, σκεπτόμουν τα προβλήματα της ημέρας και ποιες ήταν οι λύσεις. Και μετά πήγαινα στο γραφείο και αρχίζαμε.
Τελικά, βέβαια, παραιτήθηκα από τη θέση που κατείχα στη ΝΑSΑ επί 13 χρόνια, ως διοικητής των προγραμμάτων της, για να αφιερώσω το σύνολο του χρόνου μου στην επιστημονική μου δουλειά».
ΕΡ:….Πέραν της γραφειοκρατίας, τι άλλο κρατά την Ελλάδα «σκλαβωμένη» στην ασημαντότητα;
«Η επιδημία αναξιοκρατίας. Βρίσκεις άτομα σε θέσεις-κλειδιά τα οποία δεν έχουν τις ικανότητες να κατανοήσουν ούτε καν το ελατήριο για να ενεργήσουν για το καλό της χώρας. Αυτό δεν το συναντάς ούτε στην Αμερική ούτε στην Ευρώπη. Δεν βλέπεις να βρίσκονται σε ηγετικές θέσεις άνθρωποι που δεν είναι καταρτισμένοι.
Θυμάμαι τις πυρκαγιές του 2007, όταν ο πρωθυπουργός είπε: "Έδωσα εντολή να γίνουν αυτά κι αυτά".
Δεν ξέρω αν οι πολιτικοί το καταλαβαίνουν αλλά όταν έχεις σε διάφορες θέσεις ανθρώπους οι οποίοι έχουν διορισθεί αναξιοκρατικά και δεν έχουν τις ειδικότητες να κάνουν τη δουλειά τους σε αυτό το επίπεδο, εάν αυτό προχωρεί μέχρι και τον τελευταίο πυροσβέστη ο οποίος είναι πιθανώς ανεκπαίδευτος επειδή ο προϊστάμενος δεν ξέρει πώς πρέπει να τον εκπαιδεύσει, όταν δίνεις εσύ μια εντολή να γίνει κάτι. Ποιός θα την εκτελέσει, αν η γνώση δεν υπάρχει σε κανένα επίπεδο; Αλλάζει αυτό το πράγμα;
Πρέπει να βρεθεί ένας πολιτικός ηγέτης ο οποίος να μην ενδιαφέρεται να μείνει στην εξουσία πάνω από 4 χρόνια και να κάνει μια επανάσταση στην κουλτούρα της χώρας».
ΕΡ: Ένα νέο παιδί με έφεση στη μελέτη, με ταλέντο και όνειρο να ακολουθήσει τα δικά σας βήματα, τι θα το συμβουλεύατε;
«Λυπάμαι για την απάντηση που πρέπει να δώσω αλλά αυτό το παιδί, όπως μου το περιγράφετε, πρέπει να φύγει από την Ελλάδα. Να πάει στο εξωτερικό. Διότι οι αξίες που κυριαρχούν στην Ελλάδα και με τις οποίες αυτό το παιδί θα έρθει αντιμέτωπο, δεν είναι αυτές που θα του επιτρέψουν να προοδεύσει.
Το παιδί σ' αυτή τη χώρα περιμένει να πάρει ένα χαρτί, όχι για να μάθει, αλλά για να διοριστεί με τη βοήθεια κάποιου συγγενή στο Δημόσιο. Αυτό δεν είναι φιλοδοξία που θα οδηγήσει τη χώρα στην πρόοδο. Είναι ένα αδιέξοδο.
Το ίδιο παιδί, αν βγει έξω, θα δει ότι υπάρχει αξιοκρατία, θα ξέρει ότι οι κανόνες συμπεριφοράς είναι συγκεκριμένοι και ότι εφαρμόζονται και ότι όταν δουλέψει, θα αναγνωριστεί και θα προωθηθεί.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση και ικανοποίηση για ένα παιδί από το να ξέρει ότι αναγνωρίζονται οι προσπάθειες του, να κάθεται με τον καθηγητή του ή τον μέντορα του και να του λέει εκείνος "θα σου δώσω κι αυτή την ευθύνη" και να το προωθεί συνεχώς σε όλα τα επίπεδα».
ΕΡ: Από όσους εργάστηκαν για το συγκεκριμένο πρότζεκτ και ενδεχομένως δεν το δουν να προχωράει, θα φύγουν κάποιοι έξω;
«Βέβαια. Πολλοί από αυτούς είναι ικανότατοι άνθρωποι και ακριβώς επειδή είναι ικανοί, το εξωτερικό τους θέλει. Κι όταν τους προσφέρουν μια θέση, θα πάνε.
Όμως θα είναι μεγάλη απογοήτευση για αυτούς τους νέους ανθρώπους που δούλεψαν με τόση αυταπάρνηση, ευφυΐα και ταλέντο, να διαπιστώσουν ότι αυτή η χώρα είναι κολλημένη σε βάλτο και αδυνατεί να "περπατήσει"».
ΕΡ: Εσείς πώς πήρατε την απόφαση να μετοικήσετε στην Αμερική;
«Κατά κάποιον τρόπο η απόφαση ήταν προειλημμένη.
Ο πατέρας μου ήταν μετανάστης, πηγαινοερχόταν στην Αμερική και είχε συγκεντρώσει ένα ορισμένο ποσό για να πάω πανεπιστήμιο εκεί».
ΕΡ: Πώς και το σκέφτηκε έτσι;
«Τότε στην Ελλάδα η επιβίωση ήταν ακόμη πολύ δύσκολη. Τι θα γινόσουνα;
Εγώ είχα κλίση και προς τη φιλολογία και προς τα μαθηματικά. Η μητέρα μου μού έλεγε: "Να ξεχάσεις τη φιλολογία. Θα πεινάσεις!"»
ΕΡ: Την ξεχάσατε τη φιλολογία;
«Δεν την ακολούθησα ως επάγγελμα αλλά δεν την ξέχασα και τελείως. Η γυναίκα μου είναι φιλόλογος, ενώ μου αρέσει να διαβάζω λογοτεχνία».
ΕΡ: Τί διαβάζετε;
«Δυστυχώς, δεν προλαβαίνω πολλά. Τελευταία διάβασα το βιβλίο της κ. Δημουλά, συναδέλφου μου στην Ακαδημία, ποίηση.
Μου αρέσει πολύ η ιστορία. Είχα διαβάσει τα βιβλία του Ομπάμα πριν να κατεβεί υποψήφιος. Δεν διαβάζω μυθιστορήματα.
Η σύζυγος μου διαβάζει πάρα πολύ και μου λέει πολλά για τη ροή της λογοτεχνίας».
ΕΡ: Στην πατρίδα σας τη Χίο πηγαίνετε;
«Ήμουν εκεί μέχρι το Πάσχα. Είχα πάει για 4 ημέρες, η ενορία μου είναι μία από τις δύο στον ρουκετοπόλεμο, ήμουν κι εγώ, στα νιάτα μου, "ρουκετατζής".
Κατάγομαι από τον Βροντάδο, υπάρχει εκεί το σπίτι του παππού το οποίο έχουμε φτιάξει και επισκεπτόμαστε.
Αλλά το πρωί του Πάσχα έφυγα για το Ντένβερ (Κολοράντο) αφού είμαι σε μια επιτροπή της ΝΑSΑ που ελέγχει το πρόγραμμα για την αποστολή στον Κρόνο»
ΕΡ: Από τη Χίο φαίνονται ομορφότερα τα άστρα ή από το Κολοράντο;
«Όταν μεγάλωνα δεν υπήρχε ρύπανση, ο ουρανός ήταν πολύ καθαρός, καθόμασταν με τους φίλους μου κοιτούσαμε τα αστέρια και λέγαμε: "Άραγε υπάρχει ζωή εκεί, θα πάμε ποτέ πουθενά". Πού να ξέρω τότε τι μου εμέλλετο;»

"Είμαι Σιωνιστής και είμαι υπερήφανος"...

Μπορείτε να διανοηθείτε κάποιον εκδότη ή διευθυντή μεγάλης ελληνικής εφημερίδος να αρθρογραφεί και να το υπογράφει... «Εί­μαι Ελληνας Εθνικι­στής»;
Οχι, βέβαια. Θα τον είχαν πάρει με τις πέτρες τον άν­θρωπο.
Στο Ισραήλ όμως, με αφορμή την Εθνική Εορτή της Ανεξαρτησίας του (28 Απρι­λίου) οι διευθυντές και τα μεγαλοστελέχη των Εβραϊκών εφημερίδων έγρα­ψαν άρθρα με τίτλο... «ΕΙΜΑΙ ΣΙΩΝΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ γι' αυτό»!!..
Το πιο εντυπωσιακό, ήταν της Σάρας Μίλερ, που είναι η εκδότρια της μεγαλύ­τερης εφημερίδος του Ισραήλ της «Haaretz» και είχε τίτλο «I am a Zionist and I am proud».
Στο άρθρο της εξηγεί πως, όταν προ 10 ετών μετανάστευσε στο Ισραήλ από την Αγγλία όπου ζούσε η οικο­γένεια της θεωρούσε τον «Σιωνισμό» μια βρώ­μικη και ρατσιστική λέξη, αλλά σήμερα είναι φο­βερά υπερήφανη που είναι Σιωνίστρια!..
Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τίμησε την Ημέρα της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ με μία με­γάλη διάλεξη που έδωσε την Πέμπτη 30 Απρι­λίου στο ευαγές Ιδρυμα της Λεωφόρου Βασιλίσ­σης Σοφίας ο κορυφαίος εν ζωή Ισραηλινός συγ­γραφέας Ααρόν Απελφελντ που δήλωσε σε συνέντευξη του την ίδια ημέρα στην «Ελευθεροτυπία»:
«Στην ουσία το να είναι κανείς Εβραίος σημαίνει να είναι άνθρωπος. Και να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερες καλές πράξεις σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο. Να βοηθά και ν’ αγαπά. Όσο πιο πολύ το κάνει αυτό, τόσο πιο Εβραίος είναι»..
Και αβίαστα γεννάται το ερώτημα, πότε αγά­πησαν ή βοήθησαν κάποιον που δεν ήταν Εβραίος;

Λαθρομετανάστευση: Συρματοπλέγματα παντού!!

Με την λαθρομετανάστευση να εξελίσσεται σε πραγματική μάστι­γα για όλο και περισσότερες χώρες, η ανάγκη αποτελεσματικής φύλαξης των συνόρων, αποτελεί πρώτη προτεραιότητα για όλες αυτές τις χώρες, φτωχές και πλούσιες.
Παντού στον κόσμο, οι Αρ­χές προσπαθούν να προστατεύσουν τους πολίτες τους από την α­λόγιστη μετανάστευση, που γεννά εγκληματικότητα και ανεργία.
Στο Ελλαδιστάν, οι Πάκηδες ευχαριστούν τους τριτοκοσμικούς εισβολείς, που μας έκαναν την τιμή να μας «ε­πιλέξουν» για την παραμονή τους. (σ.σ. με ελαφρύ βούρκωμα και σπάσιμο της φωνής, γιατί είμεθα και ευαίσθητοι, τρομάρα του).
Οι πιο δραστήριοι στο έργο «Σύρματα Παντού» είναι φυσικά οι Αμε­ρικάνοι. Στα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό ήδη έχει υψωθεί τείχος 3.360 χιλιομέτρων με στόχο να περιορίσει την λαθρομετανάσ­τευση. Στις περιπολίες από την αμερικανική πλευρά, το έργο των Αρχών συνδράμουν και εθελοντές, οι οποίοι έχουν συστήσει ομά­δες και περιπολούν στα σύνορα, συλλαμβάνοντας μεξικανούς λαθ­ρομετανάστες.
Επόμενη η Σαουδική Αραβία, η οποία θέλει να ασ­φαλίσει τα σύνορα της με το Ιράκ. Εδώ το πρόβλημα, πέρα από τη μετανάστευση για οικονομικούς λόγους, είναι κυρίως η τρομο­κρατία. Τα πιο ακραία ισλαμικά στοιχεία του Ιράκ και οι πυρήνες της Αλ Κάιντα, περνούν στην Σαουδική Αραβία, με τους φανατικούς ισ­λαμιστές της οποίας έχουν αγαστή συνεργασία, εξασφαλίζοντας όπλα και χρήματα.
Άλλωστε, είναι πιο εύκολο να πλήξεις αμερικάνικους και γενικά δ­υτικούς στόχους στο βασίλειο των Σαούντ, παρά στο κατεχόμενο Ιράκ. Είναι ένας κίνδυνος που το καθεστώς των Σαούντ, θέλει να εξαλείψει. Και επειδή η Σαουδική Αραβία έχει πολλά λεφτά, εδώ δεν μιλάμε για ένα απλό συρματόπλεγμα, αλλά για επίδειξη τεχνολο­γίας. Ένα υπερσύγχρονο τείχος στα σύνορα με το Ιράκ, μήκους 900 χιλιομέτρων και αξίας 600 εκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο θα διαθέτει υπόγειους ανιχνευτές κίνησης, κάμερες υπεριώδους ακτι­νοβολίας και αυτοματοποιημένα συστήματα... όπλων. Ανάλογος «φράκτης» δε, υπάρχει και στα σύνορα με την Υεμένη.
Μποιραί γεννιέται η απορία.
Αφού οι Σαουδάραβες δεν δέ­χονται να προσφέρουν άσυλο στους αδελφούς μουσουλμάνους του Ιράκ και τους κρατάνε μακριά τους με κάθε μέσο, η μικρή και μακρινή Ελλάδα, γιατί να δέχεται δεκάδες χιλιάδων ιρακι­νών και κούρδων, τάχα «προσφύγων»;
Στην άλλη πλευρά της Μεσογείου, τείχος και η Ισπανία. Συρματόπλεγμα έντεκα χιλιομέτρων προσπαθεί να κρατήσει μακριά τους εισβολείς από την Αφρική. Σε περίπτωση που καταφέρουν και περάσουν μέσα, -υπάρχει γι' αυτούς μια θέση σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης λαθρομεταναστών, πριν πά­ρουν σειρά για επαναπροώθηση στις χώρες τους.
Τέλος η Ινδία. Αρχικά, ίσως προκαλεί απορία, τι έ­χει να φοβηθεί μια φτωχή χώρα 800 εκατομμυρίων κατοίκων από την λαθρομετανάστευση. Η απάντηση είναι απλή.
Πρώτον, οι μετανάστες παίρνουν όλες τις δουλειές, αφού αποτελούν φτηνή εργατική δύναμη, επομένως δημιουργούν ανεργία (σ.σ. και μη μου πείτε ότι οι "αριστοκράτες και καλομαθη­μένοι Ινδοί" δεν καταδέχονται τις ταπεινές εργασίες και άρα χρειά­ζονται οι ξένοι).
Δεύτερον, οι μουσουλμάνοι μετανάστες από Πακι­στάν και Μπανγκλαντές αλλοιώνουν την πληθυσμιακή σύσταση, προκαλώντας την έντονη δυσαρέσκεια της ινδουιστικής πλειοψη­φίας.
Στα σύνορα με το Πακιστάν υπάρχει φράκτης μήκους 2.400 χιλιομέτρων, στην αμφισβη­τούμενη και ταραγμένη πε­ριοχή του Κασμίρ. Εδώ, εκτός από λαθρομετανάστες, στό­χος είναι και να περιοριστούν οι ισλαμιστές τρομοκράτες, που επιδιώκουν την ανεξαρ­τητοποίηση του Κασμίρ.
Αλλά η Ινδία κατασκευάζει και φράκτη στα σύνορα της με το Μπανγκλαντές, μήκους 4.100 χιλιομέτρων. Θα έχει τρία μέτ­ρα ύψος, αναμένεται να στοιχίσει 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια και όταν ολοκληρωθεί (σήμερα είναι έτοιμα τα δύο τρίτα) θα έχει πε­ρικυκλώσει κυριολεκτικά το Μπανγκλαντές! Μετά, μόνο δια θαλάσ­σης θα μπορεί κάποιος να περάσει λαθραία στην Ινδία. Τα επιχει­ρήματα των Ινδών για την αναγκαιότητα κατασκευής του τείχους, είναι ότι στην χώρα υπάρχουν ήδη δέκα εκατομμύρια μετανάστες από το Μπανγκλαντές και δεν θέλουμε άλλους. Δηλαδή, είναι να τρελαίνεται κανείς.
Για την Ινδία των 800 εκατομμυρίων, τα 10 ε­κατομμύρια, δηλαδή το 1,2% επί του πληθυσμού, είναι πολλοί και δεν θέλει άλλους. Ενώ εδώ, τα 2,5 εκατομμύρια με­ταναστών, ήτοι άνω του 20% του πληθυσμού, είναι μια χαρά και δεν τρέχει τίποτα!
Επιπλέον, τα σύνορα με το Μπαν­γκλαντές φρουρούν και 80.000 άνδρες της Συνοριακής Δύναμης Ασφαλείας της Ινδίας, ενώ άλλοι τόσοι φυλάνε τα σύνορα με το Πακιστάν.
Αυτό σημαίνει «φυλάω τα σύνορα μου» Πάκη...
Κι ένας ελαφρώς ευτράπελος λόγος που θέλουν να κλείσουν τα σύνορα τους οι Ινδοί, είναι ότι ναι μεν, μπαίνουν λαθρομετανάστες, αλλά βγαίνει κιόλας κάτι.
Βγαί­νουν, όχι άνθρωποι, αλλά... αγελάδες. Ως γνωστόν, στην Ινδία οι α­γελάδες θεωρούνται ιερές και περιφέρονται ελεύθερες και ανε­νόχλητες. Απέναντι όμως είναι μουσουλμάνοι και τις αγελάδες τις βλέπουν μόνο ως μπριζόλες. Έτσι, συμμορίες απαγάγουν τις ιερές αγελάδες και τις οδηγούν απέναντι, για να φαγωθούν από τους πιστούς του Προφήτη.
Αυτό είναι κάτι που δαιμονίζει τους Ινδούς, πε­ρισσότερο από την λαθρομετανάστευση!

Η.Π.Α. : Ο Ελληνισμός μέχρι την εποχή Ομπάμα!

Την Τρίτη 28 Απριλίου 2009 στις 20:00΄ στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, θα παρουσιαστεί το νέο βιβλίο του Ντένη Δημητρέα,
"US Hellenism in the Obama era".
Το βιβλίο παρακολουθεί συνοπτικά την διαδρομή και την παρουσία του Ελληνισμού στην Αμερική μέχρι σήμερα.
Είναι γραμμένο τόσο στην Ελληνική όσο και στην Αγγλική γλώσσα ως δώρο για τους Έλληνες δεύτερης και τρίτης γενιάς, καθώς ο συγγραφέας θεωρεί πολύ σημαντική τη διατήρηση της Ελληνικής γλώσσας για τους Έλληνες της Αμερικής.
Ο Ντένης Δημητρέας σπούδασε Επικοινωνιακές τέχνες στην Σχολή Σταυράκου στην Αθήνα και στο Columbia College του Σικάγο.
Είναι ευρύτερα γνωστός ως δημιουργός του γνωστού κλαμπ "Deni's Den" στο Σικάγο. Πλέον ζει στην Ελλάδα και ασχολείται κυρίως με τη συγγραφή.
Για το βιβλίο μιλούν οι:
Παυλίνα Νάσιουτζικ (Συγγραφέας),
Δημήτρης Καπράνος (δημοσιογράφος),
Ντένης Δημητρέας.
Θα ακολουθήσει μουσικό πρόγραμμα με τη συμμετοχή του συνθέτη Μιχάλη Τερζή (πιάνο) και του Ντένη Δημητρέα (φωνή).

Μετανάστευση: Το είναι του Αμερικανικού λαού!

η Μετανάστευση των Ελλήνων στις Η.Π.Α.

Η μετανάστευση από Έλληνες κορυφώθηκε το 1890, εξ' αιτίας των οικονομικών ευκαιριών στις Η.Π.Α., και προκλήθηκε από τις κακουχίες της Οθωμανικής κυριαρχίας, τους Βαλκανικούς πολέμους και τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
450.000 Έλληνες έφτασαν στις Η.Π.Α. ανάμεσα στο 1890 και το 1917, κυρίως ως εργαζόμενοι στις βορειοανατολικές πόλεις.
90% των Ελλήνων μεταναστών ήταν άνδρες, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους μετανάστες, όπως τους Ιταλούς και τους Ιρλανδούς, όπου το ποσοστό ανδρών ήταν 50% με 60%.
Πολλοί Έλληνες μετανάστες περίμεναν πως θα εργάζονταν και θα επέστρεφαν στην πατρίδα τους εφόσον έβγαζαν χρήματα για τις οικογένειές τους.
Δύο παράγοντες άλλαξαν αυτές τις αντιλήψεις και συντέλεσαν στη μόνιμη παραμονή.
1) η απώλεια εδαφών της πατρίδας και
2) τα πρώτα μέτρα που περιορίζουν τη μετανάστευση στους Ευρωπαίους έγιναν το 1923, δίνοντας μια ώθηση στους μετανάστες να δηλώσουν για άδεια παραμονής και να φέρουν τις οικογένειές τους να ζήσουν μόνιμα στις Η.Π.Α.
Λιγότεροι από 30.000 Έλληνες μετανάστες έφτασαν στις Η.Π.Α. ανάμεσα στο 1925 και το 1945, περισσότεροι εκ των οποίων ήταν νύφες για τους ελέυθερους Έλληνες.
Από το 1946 έως το 1982, περίπου 211.000 Έλληνες μετανάστευσαν στις Η.Π.Α. Ύστερα από την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 1981, τα νούμερα των μεταναστών στις Η.Π.Α. έπεσαν σε 2.000.
Σήμερα, οι Έλληνες μετανάστες προς τις Η.Π.Α. είναι ελάχιστοι, ενώ μάλιστα έχει αυξηθεί η μετανάστευση προς την Ελλάδα.
72.000 Αμερικανοί πολίτες ζουν στην Ελλάδα (1999) και οι περισσότεροι από αυτούς είναι Ελληνοαμερικανοί.
Η κυρίαρχη θρησκεία ανάμεσα στους Έλληνες και τους Ελληνοαμερικανούς είναι ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός.

Μεταναστευτική Ιστορία
Η ιστορία του Αμερικανικού πληθυσμού είναι και ιστορία των πληθυσμών όλου του κόσμου. Έχουν καταφτάσει μετανάστες για να ξεκινήσουν τη νέα τους ζωή, είτε δραπετεύοντας από καταπιεστικά καθεστώτα, είτε απλώς κυνηγώντας το όνειρό τους.
Κάθε νέα άφιξη συντελλεί στο μωσαϊκό που λέγεται Αμερική.
Η εποίκηση του Jamestown που πραγματοποιήθηκε από Άγγλους διερμηνείς, εκεί που σήμερα βρίσκεται η Βιρτζίνια, γίνεται η πρώτη μόνιμη Αγγλική εποίκηση στη Βόρεια Αμερική.
Το 1620, Άγγλοι σχισματικοί πουριτανοί ίδρυσαν την αποικία του Πλύμουθ (Μασσαχουσέτη). Ολλανδοί, Γάλλοι, Ελβετοί και Γερμανοί άποικοι επίσης αρχίζουν να εποικούν τη νέα αυτή χώρα το 17ο αιώνα.
Το 1626, οι Ολλανδοί αποκτούν το Μανχάταν, μέρος τώρα της Νέας Υόρκης, από τους γηγενείς με ανταλλαγή προϊόντων.
Ένα Ολλανδικό πλοίο μεταφέρει τους πρώτους «συμβασιούχους σκλάβους» στην αποικία της Βιρτζίνια.
Η εισαγωγή σκλάβων στις Ηνωμένες Πολιτείες απαγορεύεται το 1808, αλλά η ιδιοκτησία σκλάβων συνεχίζει, ειδικά στο νότο, έως το 1865.
Το 2007, ο Αφρο-Αμερικανικός πληθυσμός ξεπερνά τους 40,7 εκατομμύρια, το 13.5% του Αμερικανικού πληθυσμού.
Ανάμεσα στο 1717 και στο 1775 περίπου 250.000 με 400.000 Σκωτσέζο-Ιρλανδοί (Προτεστάντες από τη Βόρειο Ιρλανδία) μεταναστεύουν στην Αμερική. Εγκαθίστανται στην Πενσιλβάνια και έπειτα κινούνται νότια προς τη Βιρτζίνια και ακόμα πιο πέρα, και έτσι γίνονται η κυρίαρχη κουλτούρα στα Αππαλάχια Όρη.
Οι γονείς του Προέδρου Andrew Jackson, του 7ου Αμερικανού Προέδρου, ήταν Σκωτσεζο-Ιρλανδοί μετανάστες. Σήμερα, περισσότεροι από 27 εκατομμύρια απόγονοι μεταναστών ζουν στην Αμερική.
1840 έως 1860: Μια μεγάλη συρροή μεταναστών, κυριώς από τη δυτική και βόρεια Ευρώπη καταφτάνει στις Η.Π.Α. Για 10 χρόνια σε αυτήν την περίοδο, 1.5 εκατομμύρια Ιρλανδοί μεταναστεύουν στην Αμερική για να γλυτώσουν από ένα λιμό που είχε ξεκινήσει το 1845.
Οι Ιρλανδοί αποτελούν το 50% των μεταναστών το 1840 και το ένα τρίτο το 1850. Πολλοί εγκαθίστανται στη Βοστώνη, όπου χάλκινα αγάλματα φτιάχνονται προς τιμήν τους. Κύματα Γερμανών επίσης καταυτάνουν στην Αμερική.
1875 έως 1912: Η πρώτη περίοδος της μετανάστευσης Αράβων στην Αμερική πραγματοποιείται. Οι μετανάστες είναι Χριστιανοί από αγροτικές περιοχές του σημερινού Λίβανου, Συρίας, Ιορδανίας και Παλαιστίνης και Ισραήλ. Η πρώτη αραβική εφημερίδα ξεκινά στη Νέα Υόρκη το 1892.
Αυξημένα νούμερα μουσουλμάνων μεταναστών παρουσιάζονται ανάμεσα στο 1947 και το 1960, πολλοί εκ των οποίων έρχονται από τα ενδότερα της μέσης ανατολής. Ύστερα από το πέρασμα του νομοσχεδίου περί μετανάστευσης το 1965, καταργώντας το ανώτατο όριο πλήθους που μπορεί να εισαχθεί σε ξένη χώρα, η μετανάστευση μουσουλμάνων από τη μέση ανατολή και την Ασία αυξάνεται σημαντικά.
1880 έως 1930: αυτήν την περίοδο σημειώνεται κορύφωση στο μεταναστευτικό κύμα, το οποίο μπορεί να εξηγηθεί μόνο από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και περισσότεροι από 27 εκατομμύρια μετανάστες, πολλοί από τη νότια και ανατολική Ευρώπη, έρχονται στις Η.Π.Α. περισσότεροι από 4 εκατομμύρια έρχονται από την Ιταλία, και το 9% ολόκληρου του πληθυσμού της Νορβηγίας μεταναστεύει στις Η.Π.Α. μαζική μετανάστευση από την ανατολική Ευρώπη (κυρίως από τη Ρωσία) και Εβραίων προκύπτει στις αρχές του 1880, εξ' αιτίας καταδιώξεων και ομαδικών σφαγών Εβραίων.
Μεγάλο κύμα Κινέζων ματαναστών ξεκινά το 1848 με τον πυρετό χρυσοθυρίας και συνεχίζει με την κατασκευή του Διαηπειρικού σιδηροδρόμου. Το νομοσχέδιο του 1882 αποκλείει τους Κινέζους εργάτες. Είναι η πρώτη ουσιαστική απαγόρευση γύρω από τους μετανάστες στην ιστορία των Η.Π.Α. οι νόμοι του 1917 και του 1924 αποκλείουν όλους τους Ασιάτες και θέτουν όρια στο πλήθος των μεταναστών τα οποία όμως «εξυπηρετούν» τους λευκούς βορειοευρωπαίους. Αυτές οι δεσμευτικές μεταναστευτικές πολιτικές αρχίζουν να χαλαρώνουν στις αρχές του 1943. Σήμερα, οι Ασιάτες αποτελούν το δεύτερο μεγαλύτερο γκρουπ μεταναστών.
1892 έως 1954: Το Ellis Island στο λιμάνι της Νέας Υόρκης, καταφύγιο των μεταναστών στις Η.Π.Α., ανοίγει το 1892. Η πρώτη μετανάστρια που μετέβη στο νησί στις 2 Ιανουαρίου του 1892, είναι μια 15χρονη Ιρλανδή συνοδευόμενη από τα δύο της αδέρφια. Όταν κλείνει το 1954, περισσότεροι από 12 εκατομμύρια μετανάστες έχουν ήδη περάσει την «πόρτα» του Ellis Island. Ως μουσείο το Ellis Island προσελκύει περισσότερους από 2 εκατομμύρια επισκέπτες το χρόνο.
Το νομοσχέδιο του 1952 περί μεταναστευτικής εθνικότητας απομακρύνει κάθε φυλετικό εμπόδιο προς την πολιτογράφηση, κρατάει ωστόσο τους περιορισμούς ως προς τον πληθυσμό των μεταναστών που μπορούν να εισέλθουν στη χώρα. Το νομοσχέδιο εισάγει ένα σύστημα προτιμήσεων βασιζόμενο σε ταλέντα αλλά και συνένωση οικογενιών, το οποίο ουσιαστικά ανοίγει τις πόρτες στους μετανάστες οι οποόι εξαιρούνται των περιορισμών (π.χ. συγγενικά μέλη). Οι Ασιάτες δεν είναι πια αποκλεισμένοι αν και υπάρχουν κάποιο μικροί περιορισμοί. Αυτή είναι και η πρώτη φορά στην ιστορία των Η.Π.Α. που οι Ευρωπαίοι δεν κυριαρχούν.
Ένας στους τρεις Αμερικανούς ανοίκει σε κάποια μειονότητα.
Οι Ισπανοί αποτελούν το μεγαλύτερο μειονοτικό γκρουπ με 45.5 εκατομμύρια (15% του συνολικού πληθυσμού).
Οι Αφροαμερικανοί είναι η δεύτερη μεγαλύτερη μειονότητα με 40.7 εκατομμύρια (13.5%), ωστόσο οι Ασιάτες ανεβαίνουν ταχύτατα με 15.2 εκατομμύρια (5%).
Τα 38.1 εκατομμύρια όσων έχουν γεννηθεί από ξένους γονείς στην Αμερική, αποτελούν το 12.6% του πληθυσμού.
Υπάρχει μια τάση διασκορπισμού των μεταναστών σε όλες τις Η.Π.Α.
Το Γραφείο Απογραφής προβλέπει πως μέχρι το 2042, οι μειονότητες συνολικά θα απαρτίζουν το 50% του Αμερικανικού πληθυσμού.
Οι στατιστικές του Υπουργείου Εσωτερικών των Η.Π.Α. δείχνουν πως το 2007 1.052.415 άνθρωποι απέκτησαν άδεια παραμονής (πράσινη κάρτα) και 660.477 μετανάστες έγιναν Αμερικανοί πολίτες.
Ανάμεσα στο 2004 και το 2008, ο αριθμός σε εκδόσεις μεταναστευτικής βίζας που εκδίδεται από το Υπουργείο Εξωτερικών αυξήθηκε στις 470.088 από 379.402.

Νέα Υόρκη, Παρέλαση για την Εθνική μας Επέτειο!