Βουλευτικά τεστ κοπώσεως

«Μαθήματα» μετατροπής του καθεστώτος σε καρικατούρα.

Η αλήθεια είναι ότι καθόλου με ενοχλεί η συνεχιζόμενη απαξίωση του μεταπολιτευτικού καθεστώτος από τους ίδιους τους θεσμικούς του φύλακες. Αντίθετα θα έλεγα ότι την παρακολουθώ με ιδιαίτερη ικανοποίηση και ολοένα και αυξανόμενο το αίσθημα της πολιτικής και ιδεολογικής δικαιώσεως.

Δεν έχω μνήμες, παρά μόνο ιστορικές, από τη μεταπολίτευση του 1974, όμως θυμάμαι

* την άτακτη φυγή του «εθνάρχη» Καραμανλή στην προεδρία της Δημ(ι)οκρατίας, όπου πίστευε ότι θα έβρισκε καταφύγιο και θα διασώζονταν από τον πολιτικό εξευτελισμό.

* Το πολιτικό σάρωμα της συντηρητικής δεξιάς από τον λαοπλάνο ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου.

* Τη μπόχα των πολιτικών, κι όχι μόνο, σκανδάλων του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.

* Μια λαοθάλασσα να κραυγάζει υστερικά «Καλύτερα παπάκι, παρά το Μητσοτάκη», καθώς πρότεινε από τότε τ’ αυτονόητα και καθόλου αρεστά, έχοντας εξασφαλίσει τέσσερις συντάξεις για τον εαυτό του.

* Την Ωνασειάδα και την παρά λίγο εκλογή του Τσοχατζόπουλου.

*Τα Ίμια και την Ελληνική σημαία που την πήρε ο αέρας, δίχως να πάρει ο διάολος αυτόν που το σκέφτηκε και αυτούς που το υλοποίησαν, καθώς και το ευχαριστώ στην υπερδύναμη.

* Τον «Κινέζο» Σημίτη με τους παρατρεχάμενους ταμίες του, η κορυφή τους και μόνο, ήταν ο Τσουκάτος.

* Την «μεγάλη ιδέα» των Ολυμπιακών αγώνων του  2004 και τη Γιάννα Δασκαλάκη-Αγγελοπούλου.

*Τον Κώτσο Καραμανλή και το διετές πάγωμα μισθών και συντάξεων που είχε προτείνει σαν ασπιρίνη για καθολικό κι επιθετικό καρκίνο.

* Το Γιώργο Ανδρέα Παπανδρέου και την επίσκεψη στο Καστελόριζο, απ’ όπου μας ανήγγειλε το ντου των διεθνών τοκογλύφων.

Μέσα από αυτή τη συνοπτική διαδρομή καταλήξαμε να έχουμε υπουργούς κάποιους «τεχνοκράτες» τύπου Γιάννη Στουρνάρα. Αυτούς που ξεκίνησαν τη ζωή τους από περιθωριακές γκρούπες της Αριστεράς, όπου ονειρεύονταν κολεκτίβες και κοινόβια και τους δίνεται σήμερα η μοναδική ευκαιρία να υλοποιήσουν τις σκέψεις και τις ιδεοληψίες τους, υπό τα αποβλακωμένα από πανικό κι ενοχές, βλέμματα των «πολιτικών» που διαχειρίστηκαν τις τύχες τις χώρας από το 1974 και μετά.

Ο Στουρνάρας έσπειρε επιπλέον, και σύγχυση, όταν σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα, δήλωσε ότι «…οι βουλευτές είναι κουρασμένοι..», εννοώντας προφανώς την κατά συρροή ψήφιση πολιτικών και οικονομικών μέτρων εξαθλιώσεως των λαϊκών στρωμάτων. Οι @αλάκες που προσποιούνταν ότι κυβερνούσαν όλα αυτά τα χρόνια, νόμισαν -ίσως να το πιστεύουν πραγματικά, δεν ξέρω τι είναι χειρότερο- ότι τους έθιξε και κρεμάστηκαν στα κάγκελα. «…Δεν είμαστε κουρασμένοι εμείς…», ακούγεται πλέον από κάθε πλευρά του κοινοβουλίου από την ελαφροδεξιά, ως την κομμουνιστική αριστερά. Στο φόβο, τον πανικό και τη σύγχυση προστέθηκε και η πολιτική ανοησία.

Τι κακό είπε ωρέ «παλικάρια» ο κομμουνιστοτραφής Στουρνάρας και πέσατε να τον φάτε; 
«Κουρασμένους» σας είπε, δηλαδή κορεσμένους, μπαϊλντισμένους, «χορτασμένους» από την ψήφιση δεκάδων αντιλαϊκών μέτρων και την εφαρμογή τους. 
Ρε, κομπλιμέντο σας έκανε ο άνθρωπος! Ένα καλό λόγο είπε, ότι τάχα, ως εδώ ήταν, πως  ότι ψηφίσατε-ψηφίσατε και δε μπορείτε άλλο. Κι εσείς αρχίσατε τις δηλώσεις, σώνει και καλά να μας πείσετε για το αντίθετο, ότι θα ψηφίζετε ότι σας «σερβίρουν» προκειμένου ν’ αποφύγετε τις εκλογές.

Κρατήστε λοιπόν, τις δυνάμεις σας. Παρά τις απελπισμένες σας προσπάθειες να το αποφύγετε, θα τις επικαλεστείτε σύντομα. Ίσως συντομότερα απ’ ότι φαντάζεστε. Το κυνήγι θ’ αρχίσει και θα είναι αλύπητο. Κι εκεί θα χρειαστεί ν’ αποδείξετε ότι μπορεί να διακατέχεσθε από πανικό και πολιτική βλακεία, όμως τ’ αντανακλαστικά και η ταχύτητά σας δεν μειώθηκαν καθόλου προϊούσης της ηλικίας.  Θα πρόκειται για άγριο, αληθινό, ένα πραγματικό τεστ κοπώσεως, στο οποίο δεν θα έχει κανείς σας δικαίωμα ν’ αποτύχει, καθώς το διακύβευμα θα είναι σημαντικό.