Αιώνια η μνήμη σου άτυχο αγόρι μου!

Ο αστυνομικός που -έστω ότι- δολοφόνησε ένα ανήλικο παιδί, έδωσε ταυτόχρονα άλλοθι στον αντικοινωνικό εσμό να βιαιοπραγεί, να καταστρέφει και να λεηλατεί κάνοντας ήρωα έναν 15χρονο, χωρίς τη θέληση και σίγουρα χωρίς τη "συγκατάθεσή του"!
Όσο κι αν εμείς βιώνουμε τραγικά τον θάνατο αυτού του παιδιού -γονείς (και) αγοριού αντίστοιχης περίπου ηλικίας-, κάποιοι χαίρονται και πανηγυρίζουν, γιατί κάθε χρόνο στις 6 Δεκεμβρίου θα βγάζουν τα απωθημένα τους "δικαιολογημένα" όπως είπε -ανόητος και του ιδίου φυράματος- δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης που θα έπρεπε να είχε συλληφθεί στη διάρκεια της εκπομπής.
Οι αναρχοαυτόνομοι έφτασαν στη μεγαλύτερη ονείρωξή τους στη μεταπολιτευτική ιστορία.
"Μπάτσος σκότωσε 15χρονο στα Εξάρχεια".
Παρά χρήμα (επειδή ήταν στα Εξάρχεια), βάφτισαν τον 15χρονο "αναρχικό" (σίγουρα το αγοράκι είχε προλάβει να διαβάσει τα άπαντα Μπακούνιν και Κροπότκιν) και η θρυαλλίδα που τόοοοσα χρόνια περίμεναν για να εξαπολύσουν το αντάρτικο πόλεων που διάβαζαν από έφηβοι ακόμη στα μανιφέστα τους έσκασε! Εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Οι συγκυρίες τέλειες!
Βγήκαν ούλοι λοιπόν στους δρόμους. Δεν έλειψε κανείς τους. Είχαν (κόκκινες) σημαίες, τυπωμένα -από καιρό- φέιγ βολάν, βάσταγαν ντουντούκες, φόραγαν κουκούλες και μαντήλια ή κράνη -αναλόγως , κράταγαν λοστούς, βαριοπούλες και -τις απαραίτητες- μολότωφ, κουβάλαγαν πέτρες.
Ο Στρατός της Νέας Τάξης πραγμάτων, στήθηκε -ετοιμοπόλεμος- στα χαρακώματα.
Μερικοί από αυτούς κατέλαβαν το δικηγορικό σύλλογο Θεσσαλονίκης για να τον καταστήσουν κέντρο της "Επανάστασης" και να εκδίδουν τα Δελτία Τύπου.
Πληροφορίες κάνουν λόγο ότι, οι σκουριασμένες κλειδώσεις του Τρότσκυ -εκεί στον τάφο του στο μακρινό Μεξικό- ακούστηκαν να σαλεύουν, like work out.
Ένα δάκρυ έτρεξε από το αριστερό μάτι της μούμιας του Λένιν και οι έρευνες θα (απο)δείξουν ότι τα δάκτυλα του αριστερού χεριού του -πατερούλη των λαών- Στάλιν σφίχτηκαν σε γροθιά -αυτή τη φορά- για πάντα.
Οι μαμάδες τους ξενύχτησαν ράβοντας κόκκινες και μαύρες σημαίες για τους "λεβέντες" τους. Οι μπαμπάδες τους -την ίδια ώρα- έτρεχαν να μεταφέρουν την οικογενειακή περιουσία στις -φιλικές τους- ελβετικές τράπεζες. Η Ελλάδα ήταν έτοιμη -μαρξιστικά- να μετατραπεί σε ένα απέραντο λουτρό αίματος από το οποίο θα γεννιόταν -επιτέλους - ο Νέος Άνθρωπος.
Και όλοι εμείς "αντιδραστικοί" -από τη γέννησή μας- ετοιμαστήκαμε για το αναπόφευκτο.
Αλλά μάταια η προσμονή. Τραγικό το αποτέλεσμα!
Μάζεψαν 3 με 4 άντε 10 χιλιάδες άτομα, σε όλη την Ελλάδα...
Στα μάτια του Ελληνικού λαού ξευτιλίστηκαν και απομυθοποιήθηκαν, υπό "τέλειες" προϋποθέσεις. Σαν να μην έφτανε αυτό, στην Πάτρα και αλλού τους πήραν στο κυνήγι, αγνοώντας και αδιαφορώντας για τους "αγώνες" τους .
Την ίδια ώρα 100.000 κόσμος, μόνο σε Καραϊσκάκη, Τούμπα και Ολυμπιακό Στάδιο συγκεντρώθηκαν για κάτι "ευτελές" στα μάτια των άπλυτων.
Για να δηλώσουν την αγάπη τους στις ποδοσφαιρικές τους ομάδες.
Τεράστια και απαξιωτική ειρωνεία!
ΤΡΑΓΙΚΗ η ΗΤΤΑ για το (αντι)(;) εξουσιαστικό "κίνημα".
Οι πλέον ευφυείς, θα το έχουν αντιληφθεί καθώς ξεκουράζονται, ντυμένοι τα ρουχαλάκια που "ψώνισαν" από την Ερμού.
Η παργματικότητα απέδειξε πως δεν γεμίζουν ούτε γήπεδο χόκεϊ επί πάγου.
Κι μακάρι το ελληνικό κράτος -το σημερινό της Ν.Δ. ή το αυριανό του ΠΑ.ΣΟ.Κ.- να ξυπνήσει και να τους τοποθετήσει όπου τους πρέπει για να ησυχάσουν τελείως οι Έλληνες πολίτες από δαύτους, το πλιάτσικο και την καπηλεία...