"Την επομένην του δημοψηφίσματος (το 2004 για το σχέδιο ΑΝΑΝ) η Κύπρος έπρεπε να πενθεί. Αλλη μία προσπάθεια λύσης, η σοβαρότερη μέχρι σήμερα, είχε αποτύχει και πάλι. Αντί πένθους πολλοί πανηγύριζαν και πανηγυρίζουν ακόμα, εντελώς τυφλοί στους κινδύνους που εγκυμονεί η διατήρηση του αδιεξόδου".
Προεξοφλώντας την επίτευξη παρόμοιας λύσης με αυτή που υποστήριζε το 2007 αποφάσισε να αναμορφώσει την ιστορία της Κύπρου σύμφωνα με τις οδηγίες του γνωστού CDRC και κατά τα επιχειρηθέντα πρότυπα στη Ελλάδα από την καθηγητρια κ. Μαρία Μαρία Ρεπούση και λοιπούς, με την ιστορία της 6ης δημοτικού.
Έτσι κάλεσε στην Κύπρο (μέσω οργανισμών κομματικά προσκείμενων στο κόμμα του), τους πλέον αρμόδιους για το σκοπό αυτό για να κάνουν σχετικά σεμινάρια και να καθοδηγήσουν τις σχετικές ενέργειες.
Το ανέθεσε λοπόν, γνωρίζοντας τη σχετική προϊστορία, στις αποπειραθείσες να κάνουν το ίδιο στην Ελλάδα (συνεργάτιδες του υπέυθυνου επίσης "αναμορφωτή" της παιδείας καθηγητή Βερέμη), Μαρία Ρεπούση (τη γνωστή για την ιστορία της 6ης δημοτικού και ότι τη φωτιά στην Σμύρνη την έβαλε ο ελληνικός στρατός), Χριστίνα Κουλούρη, και τις ιδίων αντιλήψεων υπηρετούσες τους σκοπούς του CDRC, Λίνα Λούβη και Αναστασία Κυρκίνη-Κούτουλα.
Κατάφεραν μάλιστα αρχικά να πείσουν τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου να είναι χορηγός του συνεδρίου τους, ο οποίος όμως πληροφορηθείς την τελευταία στιγμή το "ποιόν" του συνεδρίου τους απέφυγε τη παγίδευση του μέσω της χορηγίας.
Χαρακτηριστικό των ανωτέρω ιστορικών καθηγητριών είναι επίσης το ότι υπέγραψαν το 2004 την διακήρυξη "προσωπικοτήτων", υπέρ του του σχεδίου ΑΝΑΝ,(το οποίο σχέδιο φαίνεται ότι επανασυζητείται).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ότι δεν είναι ποινικά κολάσιμο, αναρτάται...(με μικρή χρονική καθυστέρηση).