Σαράντα χρόνια διαφθοράς, αυταρχισμού κι αλαζονείας.

24^η Ιουλίου 1974-24η Ιουλίου 2014

Στην επέτειο της συμπληρώσεως 40 χρόνων «μεταπολιτεύσεως», που αποκαταστάθηκε, όπως λένε, η Δημοκρατία, οφείλω να σημειώσω και να επισημάνω, εντελώς ενδεικτικά κι επιγραμματικά, τα φαινόμενα που κυριάρχησαν αυτό το μακρύ χρονικό διάστημα στην πατρίδα.

Στην Ελλάδα, δημοκρατία σημαίνει αυταρχισμός, αλαζονεία, οικογενειοκρατία, ίντριγκες, παρασκήνιο, διασπάθιση του δημοσίου χρήματος σε μίζες και «δωράκια», («…είπαμε να κάνει ένα δώρο στον εαυτό του, όχι όμως και 500 εκατομμύρια…», όπως είπε ο αλήστου μνήμης Ανδρέας της διαβόητης, κι όχι γνωστής Έφη μου, οικογένειας). Σημαίνει κρατισμός, ρουσφέτι, ανεξέλεγκτοι διορισμοί, δημιουργία υπερτροφικού κράτους με προκλητικά προνόμια στους εκπροσώπους του βουλευτές, συνδικαλιστές κομματικά στελέχη, δημόσιους υπαλλήλους -«..νόμος είναι το δίκιο του εργάτη..», με παράλληλη υποβάθμιση και αδυσώπητο κυνηγητό στον ιδιωτικό τομέα.

Στην Ελλάδα, δημοκρατία σημαίνει να επιτρέπεται στα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως, στα διαπλεκόμενα τηλεοπτικά κανάλια και στα εκδοτικά συγκροτήματα,

*να παραπλανούν τους Έλληνες πολίτες,

*να φιμώνουν οποιαδήποτε μη αρεστή άποψη,

*να προπαγανδίζουν εξυπηρετώντας προσωπικά συμφέροντα των εκδοτών και των ιδιοκτητών τους, υπακούοντας σε πολιτικές σκοπιμότητας, με προφανή στόχο τη στροφή της κοινωνίας σε ανορθολογικούς τρόπους σκέψεως.

Στην Ελλάδα -με ενόχους τους ποικιλόχρωμους κυβερνώντες και υπό την πίεση των ιδεολογικών εμμονών της πάντα δογματικής αριστεράς- η δημοκρατία ταυτίστηκε με τον κομματισμό και την κομματικοποίηση, με την υποβάθμιση -αν όχι με τον εξευτελισμό- θεσμών, όπως οι Ένοπλες Δυνάμεις, τα Σώματα Ασφαλείας, η Δικαιοσύνη, η Παιδεία, καθώς και με την παραχάραξη της Ελληνικής Ιστορίας.

Στον τόπο τούτο, η δημοκρατία ταυτίστηκε με

*την προσβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας,

*την υπερασπιστική λατρεία τους σε αλλόδοξα δόγματα,

*την γλοιώδη και προκλητική –παράλληλα και απροκάλυπτη- υποστήριξη των λαθρομεταναστών καθώς και κάθε λογής περιθωριακών κοινωνικών ομάδων.

Στην Ελλάδα, δημοκρατία σημαίνει ότι μπορούν κόμματα με μαρξιστική ιδεολογία που έχουν διακηρυγμένο στόχο την ανατροπή του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος και την κατάλυση του συντάγματος, να συμπεριλαμβάνονται -ακόμη και από τη «Νέα Δημοκρατία»- στο ψευδεπίγραφο «δημοκρατικό» ή σε άλλες περιπτώσεις «συνταγματικό τόξο».

Προφανώς κι είναι η δημοκρατία αυτό το καθεστώς, το καθεστώς της διαφθοράς, της κλεψιάς, της λίστας Λαγκάρντ, των υποβρυχίων, των μιζών και του άθλιου πολιτικού και τραπεζικού συστήματος. Είναι η δημοκρατία το καθεστώς που οδήγησε το 34,6% ή αλλιώς 3.795.000 άτομα του ελληνικού πληθυσμού, να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που πρόσφατα δημοσιοποιήθηκαν από τον ΙΟΒΕ. 

Είναι εγκληματικές και προδοτικές οι ευθύνες των πολιτικών και των ελληνικών πολιτικών κομμάτων, που

*εξέθρεψαν το αντιπαραγωγικό δημόσιο,

*που τροφοδότησαν με δημόσιο χρήμα προκλητικές παροχές, έχοντας τη στήριξη, την ανοχή και τη συναίνεση της Αριστεράς,

*που βίωναν κι εξακολουθούν να το κάνουν, στην ιδεολογική σκιά της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.

Εξίσου συνένοχοι όμως, είναι οι έλληνες πολίτες-ψηφοφόροι, οι οποίοι με τις κομματικές-προσωπικές, εκλογικές επιλογές τους, στόχευαν, αποκλειστικά και μόνο,

*στη βολή τους,

*αδιαφορούσαν για το κοινό καλό,

*στήριζαν τη ρουσφετολογία και

*τις πάσης φύσεως και είδους παροχές, αδιαφορώντας για την προέλευση των χρημάτων και το οικονομικό τους κόστος.

*στη μεγάλη οικονομική ανάπτυξη, αδιαφορώντας αν στηρίχτηκε αποκλειστικά σε δανεικά και σε ξένη βοήθεια

Συνυπεύθυνη επίσης, είναι σημαντική μερίδα –που τα τελευταία χρόνια τείνει να γίνει πλειοψηφική- ιεραρχών και κληρικών, οι οποίοι αρχικά για προσωπικούς λόγους και στη συνέχεια υπακούοντας στη δογματική αριστερή κουλτούρα τους, 

*δέχθηκαν την υποβάθμιση του ρόλου και την ουσιαστική απαγόρευση του δημόσιου λόγου της Ελλαδικής εκκλησίας.

 Η επέτειος των σαράντα χρόνων της λεγόμενης «μεταπολίτευσης», βρίσκει την κοινωνία μας σε βαθιά και -μακάρι- μη αναστρέψιμη κρίση. Οι πολίτες αποχαυνωμένοι αδυνατούν να σκεφθούν και ως εκ τούτου να προβληματιστούν. Η οικονομική κρίση αποτέλεσμα αλλεπάλληλων εκτεταμένων υπεξαιρέσεων, διασπαθίσεως, κακοδιαχειρίσεως και κατασπαταλήσεως του δημοσίου χρήματος, προκάλεσε τα μνημόνια. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι ενός καθεστώτος που ψυχορραγεί, έγιναν πλέον εξαιρετικά επικίνδυνοι. Προσπαθούν να διαχειριστούν στο βαθμό που τους επιτρέπεται από τους εντολοδότες τους και να ελέγξουν την εξουσία, στην έκταση που επιθυμούν οι ίδιοι, με νύχια και με δόντια. Δολοφονούν νέα παιδιά, ιδεολογικούς τους αντιπάλους με σκοπό να προκαλέσουν εμφύλια αναμέτρηση, ενώ -σε αγαστή σύμπνοια «δημοκρατικού και συνταγματικού τόξου»- φυλάκισαν πολιτικό αρχηγό και βουλευτές εκπροσώπους του λαού, περιόρισαν το δημόσιο λόγο άλλων και φίμωσαν ολοκληρωτικά –έτσι όπως ταιριάζει σε μια σωστή και άξια των έργων της δημοκρατία- τους υπόλοιπους.

Ο Κάρολος Παπούλιας, ο απερχόμενος «πρόεδρος» της δημ(ι)οκρατίας, αυτός που κατέχει το θώκο για 10 χρόνια, δηλαδή το ¼ της λεγόμενης «μεταπολίτευσης», αποφάνθηκε πως «…Η Δημοκρατία της μεταπολίτευσης ΔΕΝ είναι ΚΑΘΟΛΟΥ Δημοκρατία…». Προφανώς του «διαφεύγει» πως είναι ένας από τους κυριότερους υπεύθυνους της απαξίωσής της και περιλαμβάνεται μεταξύ όσων λειτούργησαν ως προαγωγοί της αλλά και μεταξύ των δανειστών για το «κωλόσπιτο» της Εκάλης. Διορισμένος από το καθεστώς των σκανδάλων, δεν τολμά να ξεστομίσει λέξη για τις αυτοκτονίες χιλιάδων Ελλήνων πολιτών και από δική του ευθύνη. Αντίθετα εξακολουθεί να εισπράττει τον παχυλό μισθό του, περισσότερο κι απ’ αυτόν του αμερικανού πλανητάρχη Ομπάμα, βρίζει τους Έλληνες εθνικιστές και τους εκπροσώπους τους. Από κοινού με τον Κωνσταντίνο και τον Κώστα Καραμανλή, τον Ανδρέα και το Γιώργο Παπανδρέου, το Σαμαρά, το Βενιζέλο και όλους τους ηγέτες της μεταπολιτευτικής αριστεράς, που αποδείχθηκαν άξιοι συνεχιστές των μαρξιστικών παραδόσεων προδοσίας.

Από τον Ιούλιο του 2012 και μετέπειτα μισό εκατομμύριο Έλληνες, των οποίων ο αριθμός συνεχώς αυξάνεται, αντιστέκονται στο ξενόδουλο και τυραννικό καθεστώς που τους έχει επιβληθεί. Ανυπότακτοι Εθνικιστές, αφοσιωμένοι στη σωτηρία του Έθνους και στη διάσωση του λαού μας, δεν το προσκύνησαν κι ούτε πρόκειται να το κάνουν στο μέλλον. 

Μαζί τους συμπορευόμαστε, για να ΞΕΒΡΩΜΙΣΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ!