Η αιώνια ΕΛΛΗΝΙΔΑ μάνα

και μια επιστολή ΦΑΡΟΣ ΕΛΠΙΔΑΣ.

Η απόσταση είναι ρυθμιστικός παράγοντας για όσα διαβάζω και μπορώ να σας μεταφέρω στο Panaitolio.

Έτσι κι αυτή τη φορά, έφτασε στα χέρια μου καθυστερημένα ο  «ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ», μια μηνιαία, μανιάτικη εφημερίδα που κυκλοφορεί εδώ και 58 χρόνια αρχικά από τον Παναγιώτη Παπαδογεωργή και μετά τον θάνατό του, το 1976, από τον γιο του Γεώργιο.

Είναι ένα τετρασέλιδο φύλλο που ενημερώνει για όσα συμβαίνουν στη Μάνη και γενικότερα στη Λακωνία και έχει κατορθώσει το ακατόρθωτο. Ουδέποτε επέτρεψε να εννοηθεί ότι πρόσκειται σε κάποιο πολιτικό κόμμα. Είναι απλά μια πατριωτική εφημερίδα.

Στο φύλλο της εφημερίδας [αριθμ.785, Φεβρουάριος 2010] βρήκα ένα κείμενο της μανιάτισσας μάνας του εύζωνα Ιωάννη Ανδρεάκου, το οποίο απευθύνει στο γιό της, αλλά αναφέρεται στην  παλικαρίσια στάση των Ευζώνων της Προεδρικής Φρουράς, στο επεισόδιο, όπου αρνήθηκαν αν και ειδοποιήθηκαν για τους κινδύνους, να εγκαταλείψουν τη θέση τους, όταν οι αναρχικοί, είχαν μετατρέψει σε πεδίο μάχης το χώρο του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτου.

Το κείμενο της Μανιάτισσας Μάνας.

Στον γιο μου Ιωάννη Ανδρεάκο.   

Εύζωνο της Προεδρικής Φρουράς.

Ίσως ακουστεί εγωιστικό. Αλλά όταν πρόκειται για τον γιο που την έκανε περήφανη μάνα και Ελληνίδα, είναι ανάγκη να μιλήσει και ευθύνη.

Το Σάββατο 9 Ιανουαρίου στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη γραφόταν Ιστορία και εγώ ήμουν μακριά σου και δεν γνώριζα τίποτα. Η γενναία απόφασή σου να μην υποχωρήσεις στον κίνδυνο που δίπλα σου διαδραματιζόταν στη βόμβα που κάποιοι επικίνδυνοι τρομοκράτες είχαν τοποθετήσει με σκοπό να πλήξουν τη Δημοκρατία, τις αξίες , τα ιδανικά

και συ παιδί μου, σπλάχνο μου να είσαι εκεί «βροντοφωναζοντας ΟΧΙ» με το Ευζωνικό κλείσιμο των ματιών.

Δεν σκέφτηκες ούτε τα νιάτα σου, ούτε τους γονείς σου, έβαλες πάνω απ όλα τον όρκο σου που έδωσες στην Πατρίδα, στον όρκο στον άγνωστο ηρωικό στρατιώτη, τον όρκο στα ιερά και τα όσια.

Είμαι περήφανη, ήμουν περήφανη για σένα, γιατί μόνον εγώ ήξερα ότι εσύ θα έμενες.

Γιατί εγώ ήξερα πως μεγάλωσες και τι αρχές είχες. Ήξερα ότι θα ήσουν εκεί στο καθήκον.

ΑΓΟΡΙ μου με έκανες όχι απλά περήφανη, αλλά με γέμισες ελπίδα πως τούτη η χώρα έχει μέλλον και πως γεννιέται μέσα από τις στάχτες της.

ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ μου εσύ και τα άλλα δύο παιδιά θα είσαστε φωτεινό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές παιδιών, που θα διδαχθούν από τη στάση σας και θα κρατούν ψηλά τα ιδανικά της πατρίδας μας.

Γιάννη μου, αγόρι μου σ' ευχαριστώ και σου δίνω την ευχή μου να είσαι γερός, δυνατός και πάντα να είσαι ωφέλιμος για την πατρίδα σου, την οικογένειά σου και το κοινωνικό σύνολο.

Η Μάνα σου,

ΓΕΩΡΓΙΑ ΑΝΔΡΕΑΚΟΥ, σύζυγος Δρακούλη.