Η... αποκαθήλωση ενός Εθνάρχη!

Πως ο νεκρός Μακαρέζος διαλύει το μύθο του "Εθνάρχη" Καραμανλή.

Εξοντωτικό, για την υστεροφημία του... "Εθνάρχου" Κωνσταντίνου Καραμανλή είναι το βιβλίο του Νικολάου Ι. Μακαρέζου, ενός εκ των τριών της επταετίας. Το βιβλίο, με τίτλο "Πώς καταλήξαμε στην Μεταπολίτευση", και σε αυτό εξιστορούνται ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΡΑΤΑ αναφορικώς με τα γεγονότα της περιόδου Νοέμβριος 1973 - Ιούλιος 1974.
Μεταξύ αυτών, δημοσιεύεται και επιστολή του Καραμανλή προς τον Μακαρέζο - ο "Εθνάρχης" είχε στείλει επιστολή από το Παρίσι στον Μακαρέζο, στην οποία του ζητά να αναλάβουν: "...Πρόεδρος της Δημοκρατίας εγώ, Πρωθυπουργός εσύ" ενώ τίθεται (από τον "εθνάρχη"!..) και η προϋπόθεσις "...εκτός πάσης αναμείξεως ο Γεώργιος Παπαδόπουλος... σε αυτό μπορεί να βοηθήσει και ο Δ. Ιωαννίδης"!!!
Προστίθενται δε και άλλες τερατώδεις προϋποθέσεις στην επιστολή:
α) "Αποκλειστικά ο Στρατός να καταστείλη τις ταραχές στο Πολυτεχνείο", "φέρουν ευθύνες για το Πολυτεχνείο οι παρηκμασμένοι πολιτικοί" ενώ οι ύμνοι (του Κ. Καραμανλή) για τον Μακαρέζο δίνουν και παίρνουν.
Κατά τον Ν. Μακαρέζο:
Η προσπάθεια μεταβάσεως, από το Επαναστατικό καθεστώς στον Κοινοβουλευτισμό, με την λύσι του Σπ. Μαρκεζίνη, τορπιλίζεται και ναυαγεί και ενώ η εξέγερσις του Πολυτεχνείου ξεσπά, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διατυπώνει προτάσεις πολιτικής συνεργασίας, για την άρση του αδιεξόδου, που φθάνουν όμως στον προορισμό τους πολύ αργά.
Την ημέρα, δηλαδή, της ανατροπής του Γεωργίου Παπαδοπούλου.
Μετά την ανατροπή της λύσεως Σπ. Μαρκεζίνη, προβάλλει ο προσανατολισμός προς την λύσι Καραμανλή που εμφανίζεται, πλέον, ως ο "από μηχανής Θεός" και προκύπτει το αναπάντεχο δίλημμα και η επιλογή του... "εφικτού".
Σύμφωνα με τον Ν. Μακαρέζο, οι πληροφορίες, σχετικά με την άρνησι του Ταξιάρχου (τότε) Δ. Ιωαννίδη και της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων να δεχθούν την.. "λύσι Καραμανλή" έφθαναν με κάθε λεπτομέρεια στον ίδιο (τον Κ. Καραμανλή) και τον απογοήτευαν, τον εξόργιζαν, του γιγάντωναν την εκδικητική του μανία.
Στην συνέχεια, όμως, η ακόρεστη επιθυμία του να εκπληρώσει τις επιθυμίες του τον οδήγησαν στο σημείο να προτείνει στον Δ. Ιωαννίδη:
α) να του αναθέσει το (τότε) Καθεστώς το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας,
β) να ορκισθεί ως πρωθυπουργός ο Φ. Γκιζίκης και
γ) να αναλάβει ο Δ. Ιωαννίδης την αρχηγία των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ας σημειωθεί ότι ο Δ. Ιωαννίδης απέρριψε την πρόταση.