Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Διόριζαν για να τους ψηφίζουν, αλλά και ψήφιζαν για να διορίζονται.

Ελλάδα, η Αφρική της Ευρώπης.

Πιστεύω και το έχω γράψει και στο παρελθόν, ότι η χώρα μας έχει πάρα πολύ λίγες πιθανότητες να ανακάμψει.
Τι είδους λαός είναι αυτός που βρίζει και δέρνει τους πολιτικούς, που τόσα χρόνια ψήφιζε και κολάκευε; Που φωνάζει για την επιστροφή των κλεμμένων, (από ποιους;) όταν θεωρεί τη κλοπή από το κράτος μαγκιά. Τι είδους λαός είναι αυτός που δεν γνώριζε τι συνέβαινε στη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια; Όποιος δεν γνώριζε ας αποποιηθεί το δικαίωμα ψήφου. Όποιος γνώριζε είναι ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ.

Όσο περισσότερο παρακολουθώ τις αντιδράσεις των Ελλήνων απέναντι στους Ευρωπαίους και στο Δ.Ν.Τ., τόσο περισσότερες ομοιότητες βρίσκω με τους νέγρους στην Αμερική.
Οι νέγροι είναι κι αυτοί πεπεισμένοι πως όλοι τους χρωστάμε κάτι, για κάποια αδικία που υπέστησαν στο παρελθόν. Στηρίζονται λοιπόν σε αυτή τους την πεποίθηση, για να κάνουν ότι θέλουν χωρίς να δέχονται κριτική και φορτώνουν τα βάρη στους άλλους.
Άρχισε το κρακ ο 12χρονος νέγρος και παράτησε το σχολείο; Φταίει ο ενσωματωμένος-«κρυμμένος» στο σύστημα ρατσισμός που τον σταματάει από το να προοδεύσει.
Κατέληξε στη φυλακή γιατί έκανε διαρρήξεις; Φταίει η καταπίεση που δέχθηκε από την κοινωνία και η δουλεία πριν 150 χρόνια.
Έτσι και με τους Έλληνες, ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΦΤΑΙΜΕ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ, για όλα φταίνε οι άλλοι. Όσο για την υπευθυνότητα, τη σοβαρότητα, την αίσθηση τιμής και αξιοπρέπειας; Μα τι είναι αυτά που γράφεις τώρα καλέ μου;

Φτάσαμε στο σημείο να ταυτίζουμε τους χαραμοφάηδες και τα κοπρόσκυλα του Ελληνικού δημοσίου καθώς και τα τριτοκοσμικά  Σοβιετικά λαμόγια της αριστεράς, με το σύνολο του ελληνικού λαού και να τους υπερασπιζόμαστε. Γιατί;

Συμμετείχαμε οι Εθνικιστές στο πάρτυ-όργιο της μεταπολίτευσης;
Κατηγορηματικά ΟΧΙ!
Είδαμε κάποια βελτίωση για τα πράγματα που μας αφορούν από τα λεφτά που οι πασοκάνθρωποι, οι χλεχλέδες της ΝΔ & light και οι μπολσεβίκοι κατέφαγαν τόσα χρόνια;
Προφανώς όχι!

Ότι πρεσβεύουμε κι ότι πιστεύουμε πολεμιέται και καταστρέφεται συνειδητά από αυτά τα ανθρωπάρια. 
Λοιπόν; Ως πότε θα ταυτιζόμαστε και θα απολογούμαστε για τους συστημανθρώπους;

-------------------------------

Την ώρα που τυπώνω αυτές τις λέξεις ακούω στο Ραδιόφωνο του Real.fm την πρωινή εκπομπή του ραμολί Τράγκα. Έχει ενδιαφέρον ο λόγος του. Ακούστε τον και θα διαπιστώσετε και εσείς πόσο «νέγρος» μπορεί να αισθάνεται κάποιος.

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Ιστορίες από το Παναιτώλιο. «Ο Ζώτος & ο Μπλάνης»

«ΕΝ ΘΕΡΜΩ» από το Γιώργο Παπαϊωάννου

{………}. Ο Ζώτος και ο Μπλάνης ήταν ένα αχτύπητο δίδυμο της προπολεμικής εποχής, με έφεση στις ψιλοαπάτες προκειμένου να επιβιώσουν και αρκετά εφευρετικοί στο να εκμεταλλευτούν την αφέλεια εκείνων των εποχών. Θέλοντας να κάνουν μία ακόμα αρπαχτή και ξέροντας την νοοτροπία των συγχωριανών τους (Παναιτώλιο-μπιτς), ο Ζώτος άραξε στην αγορά με ένα κάρο το οποίο είχε και κουκούλα από μουσαμά ώστε να μην βλέπει κανείς το περιεχόμενο του. Άρχισε να φωνάζει «περάστε κύριοι να δείτε το θηρίο της Αμερικής με μία δραχμή μόνο»!
Όλοι υποψιάστηκαν πως κάποιο λάκκο έχει η φάβα, αλλά τους έτρωγε και η περιέργεια. Τόλμησε κάποιος, έδωσε τη δραχμή, και πήγε στη σχισμή να δει το τέρας: βλέπει τον παχύσωμο Μπλάνη, εντελώς γυμνό, με δασύ τρίχωμα να κάθεται σκυμμένος με πλάτη, ώστε τα γεννητικά του όργανα να προβάλλουν σε πρώτο πλάνο- και ταυτόχρονα να του κλείνει το μάτι να μην αποκαλύψει την αλήθεια.
Ο συγχωριανός του τρομερού δίδυμου, ένιωσε κορόιδο και δεν ήθελε να είναι το μοναδικό Θύμα, ο μοναδικός εξαπατημένος. Έτσι όταν ρωτήθηκε από τους άλλους τι είδε τους απάντησε πως είναι τόσο τρομερό, που δεν περιγράφεται με λόγια! Μπήκαν όλοι στην ουρά να μην χάσουν το υπερθέαμα, και με την ίδια λογική κανείς δεν έλεγε την αλήθεια στους υπόλοιπους. Αποτέλεσμα ήταν να δώσουν άπαντες από μία δραχμή και ο Ζώτος με τον Μπλάνη να τα οικονομήσουν. {………}.

ΥΓ: Την ιστορία την θυμάμαι από τον πατέρα μου, που με διασκέδαζε συχνά με αφηγήσεις πραγματικών ευτράπελων και συμβαίνει στις 5 Σεπτεμβρίου να συμπληρώνονται δεκαπέντε χρόνια από το θάνατο του.
Είθε ο Κύριος να έχει συγχωρέσει τις ανθρώπινες αμαρτίες του.

Το σιντριβάνι στην είσοδο του Παναιτωλίου.

Νότα δροσιάς στον καμίνι του Παναιτωλιώτικου κάμπου.

Μπορώ να σας γράψω πολλά νοσταλγικά και γλυκά λόγια, για το χώρο που φιλοξενεί το σιντριβάνι της φωτογραφίας που μου έστειλε στενό συγγενικό μου πρόσωπο.
Πολύ κοντά στο πατρικό και γενέθλιο μου σπίτι, σε ένα χώρο που παλαιότερα φιλοξενούσε τις καθημερινές απογευματινές κατά κύριο λόγο, ποδοσφαιρικές μας αναμετρήσεις, το «κρυφτό» ή το «κυνηγητό» μας.

Το «λιοστάσι του Παπούτση», ένα από τα πολλά, σήμερα έχει την όψη που βλέπετε καθημερινά, όσοι ζείτε στο χωριό. Οι υπόλοιποι που ζούμε μακριά, περιοριζόμαστε στις εικόνες του μυαλού μας και στην συνθετική μας ικανότητα.

Π.Ε.Φ.Ο. Η Διοικούσα Επιτροπή Παραρτήματος Παναιτωλίου.

Ετήσια ανανέωση θητείας με βάση το καταστατικό.

Με μακρόχρονη και πολύπλευρη λειτουργία, που το καταξίωσε στην τοπική κοινωνία, το Παράρτημα Παναιτωλίου της Πανελλήνιας Ένωσης Φίλων Ολυμπιακού, συνεχίζει τη λειτουργία του [εγγραφές μελών: 6982 – 293522 & 6971 – 944273] με νέα Διοικούσα  Επιτροπή, της οποίας η Κεντρική Διοίκηση ενέκρινε, κατά το άρθρο 22 του Καταστατικού, την ετήσια ανανέωση της θητείας της:
Κωνσταντίνος  Βλάχος, Πρόεδρος
Χρήστος Καζάκος, Αντιπρόεδρος
Λ. Βασιλόπουλος, Αντιπρόεδρος
Χρ. Χειμώνας, Γενικός Γραμματέας
Αλ. Ντζάλας, Ταμίας
Ν. Αντωνιάδης, Σύμβουλος
Στ. Βλάχος, Σύμβουλος
Ιωάννης Ζαχαρόπουλος, Σύμβουλος
Ιωάννης Κόντος Σύμβουλος
Θ. Δάνιας, αναπληρωματικός σύμβουλος
Π. Πάτσιας, αναπληρωματικός σύμβουλος
Λ. Ρήγας, αναπληρωματικός σύμβουλος
Θ. Σακκάς, αναπληρωματικός σύμβουλος.

Η Διοικούσα Επιτροπή συνιστά καταπολέμηση των άθλιων παρασκηνίων ποδοσφαίρου και μπάσκετ, που κατάργησαν τους όρους ισότητας. Επίσης, διατυπώνει τους επαίνους της στον κ. Κώστα Μπαρμπή, Πρόεδρο της Π.Ε.Φ.Ο.  για τη μακρόχρονη προσφορά του στον θρύλο. 
Απαιτεί από το κράτος παραχώρηση της κυριότητας του εδάφους του γηπέδου «Γεώργιος Καραϊσκάκης» στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ και τάσσεται στο πλευρό του ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ, υποστηρίζοντας ότι η χυδαία λάσπη τους επιστρέφει σε εκείνους που με θρασύτατα τη χρησιμοποίησαν.

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Oi «Δρόμοι του νερού» και φέτος στο Παναιτώλιο.

Το τριήμερο πρόγραμμα των πολιτιστικών εκδηλώσεων.

Από το Δήμο Αγρινίου ανακοινώθηκε το πρόγραμμα των ετήσιων πολιτιστικών εκδηλώσεων «Δρόμοι του νερού». Πρόκειται για πολιτιστικό γεγονός που διοργανώνεται στη θέση «Αμπάρια» της Δημοτικής Κοινότητας Παναιτωλίου, πλάι στη λίμνη Τριχωνίδα.
Οι εκδηλώσεις πραγματοποιούνται σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό σύλλογο «Χρήστος Καπράλος»

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει, σήμερα
Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011
* 21:00’
Θεατρική παράσταση «Το Πανηγύρι» του Δημήτρη Κεχαϊδη, από την ερασιτεχνική θεατρική ομάδα « ΠΥΛΛΗΝΗΣ». 
Τόπος διοργανώσεως το «Κέντρο Περιβάλλοντος Τριχωνίδος» [ΚΕ.ΠΕ.ΤΡΙ.]

Αύριο
Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011
* 19:00’ –Παιδικές δραστηριότητες: Κατασκευή κούκλας από ανακυκλώσιμα υλικά & Δημιουργία μέσα από ένα παραμύθι,
*21:00’ –Παράσταση Καραγκιόζη, στη Θέση Αμπάρια.

Μεθαύριο
Σάββατο 27 Αυγούστου 2011
* 21:00’ –Μουσική Βραδιά με τα συγκροτήματα νέων:
«CARTOON», «FOX ΤROΤ», «NEVER MIND».

Στη διάρκεια των τριήμερων εκδηλώσεων στον προαύλιο χώρο του Κέντρου θα λειτουργήσει έκθεση γλυπτικής, ζωγραφικής και λαϊκών κατασκευών από καλλιτέχνες του Παναιτωλίου.

Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Γιάννης Πρετεντέρης: «Οι Δημοσιογράφοι δεν έχουν πατρίδα».

Ασχολούνται μόνο με την …οικονομία (τους).

Το έγραψε ο βλοσυρός και αγέλαστος Γιάννης Πρετεντέρης και δεν αντέχω στον πειρασμό να το σχολιάσω.

«Ο δημοσιογράφος, κατά την άποψή μου, δεν είναι ούτε κοινωνικός αγωνιστής, ούτε κομματικός πολιτευτής, αλλά ένας επαγγελματίας άπατρις, άφιλος, ακομμάτιστος και, στο μέτρο του δυνατού, ανεπηρέαστος.»
Σας φαίνεται περίεργη η άποψη του; Θα έγραφα ότι το ακριβώς αντίθετο θα ήταν περίεργο. Ο συντάκτης το δημοσιοποίησε στο τελευταίο του άρθρο στην εφημερίδα το «Βήμα», πριν μετακομίσει στα «Νέα», του Δ.Ο.Λ. και οι δύο εφημερίδες, του οργανισμού που χρόνια τώρα είναι τρόφιμος.
Συμφωνούμε μαζί του στο «άπατρις» και τι να του αντιπαραθέσουμε. Είναι διαπίστωση και δική μας για κείνον, και για το γράφει έτσι είναι, τουλάχιστο σε ότι τον αφορά.
Διαφωνώ για το «άφιλος». Ο ίδιος έχει πολύ ισχυρούς φίλους που τον βοήθησαν και τον έφτασαν εκεί όπου έφτασε.
Γελάω όμως με το «ακομμάτιστος». Δεν συμμετέχω στον «καφέ» κάθε πρωί στο Μέγαρο Μαξίμου, εκείνος συμμετέχει!

Τι είναι τα SDRs; Έχουν σχέση με τις χρεοκοπίες κρατών;

Τα πως και τα γιατί θα τα διαβάσετε στη συνέχεια.

Στις 19 Σεπτεμβρίου 2010, ώρα 11:30’ (τοπική)  το πρωί, στο ξενοδοχείο «Park Meridien» στη Νέα Υόρκη,  πραγματοποιήθηκε το πρώτο ραντεβού του πρωθυπουργού Παπανδρέου,  με εκπροσώπους της Jewish Committee, δηλαδή του Παγκόσμιου Εβραϊκού λόμπι. Άσχετη με το θέμα, εκ πρώτης όψεως, η είδηση;

Ο δανεισμός της χώρας, στο ποσό που προέρχεται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είναι κυριολεκτικά αγορά «συναλλάγ­ματος», ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΣΜΑ, δηλαδή το Ελληνικό κράτος ΔΕΝ δανείζεται ευρώ ή δολάρια.  Το «χρήμα» είναι σε μορφή S.D.Rs. («Special Drawing Rights»), τα «ειδικά δικαιώματα άντλησης», και αποτελεί από το 1969, το «νόμισμα» του  ΔΝΤ και από την αρχή, η αξία του ήταν εξαρτώμενη από την τιμή του χρυσού.
Μέχρι το 1971, το χρέος που μπορούσαν να αναλάβουν τα κράτη από το Ταμείο, ήταν σε σχέση με το απόθεμα τους σε χρυσό,  το γνωστό σύστημα «Bretton Woods». Καθώς όμως οι ανάγκες τους σε πιστώσεις ήταν ολοένα και μεγαλύτερες αποφασίστηκε ότι, για κάθε ουγκιά χρυσού που είχε μια χώρα έπαιρνε 35 SDRs με την τιμή να είναι ίση, αρχικά με την αντίστοιχη του αμερικανικού δολαρίου, αργότερα με τη συνδυαστική αξία των δολαρίου, μάρκου, στερλίνας, φράγκου και γιεν και τελευταία το φράγκο και το γιεν, να έχουν αντικατασταθεί  από το ευρώ .
Τι έχουμε στην πράξη λοιπόν; Η Ελλάδα αγοράζει «SDRs» που μπορεί να ανταλλάξει με δολάρια, από την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, τη FED, και με ευρώ, από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Από το ‘70 και μετά, οι Η.Π.Α.,  πωλούν δολάρια και δανείζονται, ενώ τα δέκα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις Μπους και Ομπάμα έχουν τυπώσει χρήματα περισσότερα
* από το σύνο­λο των αμερικανικών δαπανών για το New Deal,
* τους δύο παγκόσμιους πολέμους,
* το σχέδιο Μάρσαλ,
* τον πόλεμο της Κορέας και
*την κατάκτηση της σελήνης.
Για το θέμα αυτό στην Ελλάδα, καταριούνται τον Μπους, όμως ο Ομπάμα έχει, στην τριετία, διαθέσει περισσότερα από όσα ο Τεξανός σε οκτώ χρόνια (!), έχοντας δημιουργήσει χρέος μεγέθους 10.000 δισ., δηλαδή 10 τρισ. Δολάρια. 

Ποιοι είναι οι αγοραστές του χρέους; Οι ασιατικές οικονομίες, με πρώτη την κομμουνιστική Κίνα.  Όλοι αγοράζουν δολάρια, από τη FED, την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, που δεν ανήκει στο αμερικανικό κράτος και τα κεφάλαιά της, από το 1913 και μετέπειτα, προέρχονται από τις ιδιωτικές τράπεζες των Ρόθτσιλντ, Μόργκαν, Τσέις, Ροκφέλερ και λοιπών…. Καταλάβατε τώρα ή το κουβάρι μπερδεύτηκε περισσότερο;

Αντιμετωπίστε τον κίνδυνο της χρεοκοπίας

μάθετε τα μικρά μυστικά του €.

Τον τελευταίο καιρό είναι καθημερινότητα οι ειδήσεις για τα χάλια της οικονομίας, με τα τεράστια ελλείμματα και χρέη του κρά­τους και την ορατή πιθανότητα πτωχεύσεως. Οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης είναι εκνευρισμένες (μεταξύ άλλων και) με την Ελλάδα, μια χώρα δίχως ανταγωνιστική οικονομία και με συνεχώς διευρυνόμενα χρέη, κρατικά και ιδιωτικά.
Στο ερώτημα «ποιος θα συμμαζέψει αυτό το χάος στην Ευρωζώνη», οι δικοί μας πού –κάθε φορά- κυβερνούν απαντούν  «Όλοι είμαστε στο ευρώ, άρα ούτε και αυτούς συμφέρει να μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε». 
Είναι όμως έτσι; Είμαστε όλοι στο ίδιο ευρώ; Η κοινή ευρωπαϊκή νομισματική μονάδα, έχει ως εκδότες τις κεντρικές τράπεζες των χωρών-μελών της Ευρωζώνης. Η κάθε χώρα τυπώνει όσα ευρώ (χαρτονομίσματα) δικαιολογούν το μέγεθος της και η πορεία της οικονομίας της. 
Αν κοιτάξετε τα τραπεζογραμμάτια, θα δείτε ότι μπροστά από τον αριθμό σειράς, υπάρχει ένα γράμμα που δηλώνει τον εκδότη και κάθε χώρα έχει το δικό της ευρώ.
Η κω­δικοποίηση είναι:

Υ για την Ελλάδα,
S για την Ιταλία,
Χ για την Γερμανία,
Ζ για το Βέλγιο,
Τ για την Ιρλανδία,
V για την Ισπανία,
U για την Γαλλία,
G για την Κύπρο,
F για την Μάλτα,
Ρ για την Ολλανδία,
Μ για την Πορτογαλία,
Η για την Σλοβενία,
L για την Φιλανδία.

Η πληροφορία ήταν και εξακολουθεί να είναι άγνωστη καθώς το γράμμα-σύμβολο της κάθε χώρας, δεν έχει την παραμικρή σχέση με το όνομα της.
Δηλαδή, γιατί η Γαλλία να μην είχε το F (France), αντί για το U που δεν λέει τίποτα; Ομοίως, γιατί όχι το G για Germany, αντί για το Χ; Το S  θα μπορούσε να είναι Spain, αντί για το άσχετο V.
Κάποια στιγμή που κάνετε ανάληψη από την Τράπεζα ή το A.T.M., τσεκάρετε τους κωδικούς των χαρτονομισμάτων. Θα δείτε ότι είναι κυρίως από άλλες χώρες και ότι τα Ελληνικά είναι ελάχιστα, ενώ κυριαρχούν τα γερμανικά και ιταλικά ευρώ.
Καταλάβατε; Κινούμαστε και ζούμε με ξένα και δανεικά χρήματα. Αν δεν υπήρχε αυτό το συνάλλαγμα, τι θα είχαμε στην τσέπη μας; Η χώρα έχει χρεοκοπήσει οριστικά και αμετάκλητα και προκειμένου να τυπωθούν (νέα ελληνικά) ευρώ πρέπει να αναπτύσσεται η οικονομία, και η δική μας είναι σε ύφεση, ή η ανταγωνιστικότητα προϊ­όντων και υπηρεσιών να δημιουργεί πλεονάσματα ισοζυγίου πληρωμών.

Τι ρόλο εξυπηρετεί λοιπόν το κωδικό γράμμα στα χαρτονομίσματα; Απλό είναι, σε τυχούσα διάσπαση, τα (εθνικής κοπής) ευρώ θα μετατραπούν στην ισοτιμία του παλαιού εθνικού νομίσματος, ενώ οι τραπεζικοί λογαριασμοί θα έχουν ή­δη μετατραπεί αυτομάτως, και καθώς η (νέα) δραχμή θα απηχεί την τρέχουσα κατάσταση της οικονομίας, θα ισούται με 500 με 600 Δρχ/ 1 ευρώ, τουλάχιστο.
Έτσι λοιπόν οι Γερμανοί θα δεχτούν για μετατροπή σε μάρκα, -στο ισχυρό νόμισμα της Ευρώπης- μόνο όσα ευρώ θα έχουν το Χ μπροστά και οι Γάλλοι το U και πάει λέγοντας.
Με τους Έλληνες πολιτικούς «ηγέτες», κάποια στιγμή θα μας πετάξουν έξω από την Ευρωζώνη! Μαζέψτε λοιπόν κι εσείς γερμανικά ή γαλλικά ευρώ και καταθέστε τις πιθανές αποταμιεύσεις σας στις τράπεζες τους.

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

H οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα

και η πασιφανής απουσία Εθνικών προτάσεων.

Όλοι συμφωνούμε ότι η πατρίδα μας βρίσκετε ένα βήμα πριν την χρεωκοπία. Από εδώ και μετά αρχίζουν τα τρελά και τα παράδοξα. Αντί να προτείνουμε λύσεις για την αντιμετώπιση της κρίσεως, ζητάμε να πτωχεύσουμε μία ώρα νωρίτερα!
Εκείνο που καταλαβαίνω όταν διαβάζω τέτοιες απόψεις είναι ότι κάποιοι είτε δεν έχουν νιώσει τις συνέπειες της κρίσεως καθώς μάλλον είναι απασχολούμενοι στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα, είτε έχουν καταστραφεί εντελώς και προτιμούν, από το να ανακάμψουν αυτοί, να καταστραφούν και οι υπόλοιποι Έλληνες. Όπως έλεγε κι ο μακαριστός Χριστόδουλος, «δεν θέλω κατσίκα, να ψοφήσει του γείτονα θέλω».
Που είναι οι προτάσεις για την έξοδο από την οικονομική κρίση; Μία σοβαρή ανάλυση για τα οικονομικά θέματα δεν έχω διαβάσει.
Οι περισσότεροι αναπαράγουν τον οικονομικό λαϊκισμό της Αριστεράς, η οποία είναι συνυπεύθυνη και με πρωταγωνιστές τους συνδικαλιστές της μας οδήγησε στην κρίση, πασπαλισμένο με συνομωσιολογία και μπόλικα κεφαλαία γράμματα και θαυμαστικά. Όλοι αυτοί, Εθνικιστές με εισαγωγικά ή χωρίς, Δεξιοί και φιλελεύθεροι, εκ των υστέρων ενοχλούνται και μένουν έκπληκτοι από τα εκλογικά αποτελέσματα και την άνοδο της Αριστεράς.
Θέλω να πιστεύω ότι η πατρίδα μας αξίζει κάτι καλύτερο από το φάσμα της χρεοκοπίας, στο χείλος της οποίας μας έχει φτάσει η Μεταπολίτευση.
Νομίζω η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων έχει αντιληφθεί πως η έξοδος από την κρίση απαιτεί σοβαρό σχεδιασμό και σκληρές αποφάσεις, κάτι δηλαδή εντελώς διαφορετικό από την πολιτική που ακολουθούν ακόμα τώρα, το ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Οι εθνικιστές, πρέπει να πρωτοστατήσουν στην παραγωγή προτάσεων για την έξοδο του Έθνους από την οικονομική κρίση. 
Ειδάλλως η «λύση» θα έρθει από αλλού και θα φέρει την υπογραφή του ΚΚΕ.

Βασίλης Ξηρός, η (απαρατήρητη και ασχολίαστη) αποφυλάκιση του,

Τρομοκρατία στην Ελλάδα; Τίποτα περίεργο ή παράξενο.

Η Ελλάδα και οι Έλληνες είναι τα τελευταία πενήντα χρόνια απόλυτα εξοικειωμένοι και ιδεολογικά ταυτισμένοι με το φαινόμενο της τρομοκρατίας, ένα φαινόμενο συνώνυμο με την αριστερά και την ιδεολογία της.
Από την «ΟΠΛΑ», στην «17 Νοέμβρη» και πιο πρόσφατα με την «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς», όποια «πέτρα» κι αν σηκώσεις, θα βρεις έναν «κοινωνικό αγωνιστή». Η τρομοκρατία αποτελεί κατάσταση, που ανατροφοδοτείται και ευδοκιμεί στη χώρα μας.
Από το 1974 στην η Ελλάδα στ’ όνομα της «ελεύθερης διακίνησης ιδεών» λειτουργεί πανεπιστημιακό άσυλο, που αποδεδειγμένα αποτελεί το φυτώριο όπου ανθίζουν τα «μπουμπούκια» της αριστερής τρομοκρατίας.
Η «Δεξιά» γεμάτη από κόμπλεξ και ενοχικά σύνδρομα, αποφεύγει, να ονοματίσει την αριστερά ως υπεύθυνη για το φαινόμενο της τρομοκρατίας, ενώ οι συνεχείς δολοφονίες «δεξιών» εκδοτών, της έστρωσαν το δρόμο.
Οι ελευθερίες που παραχωρήθηκαν στην άκρα αριστερά, μετά το 1974, στο όνομα του υποτιθέμενου –διότι στην πραγματικότητα δεν υπήρξε- ρόλου της στην ανατροπή των στρατιωτικών, της επέτρεψαν να λει­τουργεί με τρόπο που μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. Την ίδια στιγμή κάποιοι βολεύονταν από τη δράση της, όπως οι δολοφονίες των δεξιών εκδοτών, που κατέστησαν μονοπώλιο της αριστεράς τον χώρο της έντυπης δημοσιο­γραφίας.
Φτάσαμε έτσι από τους εκπροσώπους της «γενιάς του Πολυτεχνείου» που λειτουργούσαν στην «17 Νοέμβρη», στη γενιά του '10, με 22χρονα παιδιά, τα οποία λειτουργούν υπό καθεστώς επιτήρησης ή και προστασίας, καθώς ξεκινούν την τρομοκρατική τους «καριέρα» σεσημασμένοι από διαφόρων μορφών και εμπλοκών επεισόδια. Οι κυβερ­νήσεις του ΠΑΣΟΚ τους «μαζεύουν» συχνότερα, ενώ οι ανάλογες της Ν.Δ., φοβούνται το κόστος των επεισοδίων που δημιουργούν οι ομοϊδεάτες τους, και τους αφήνουν λάσκα.

Η τρομοκρατία όπως αποδεικνύεται «στεγάζεται» σε «στέκια» των Εξαρχείων, σε πανεπιστη­μιακά άσυλα και λοιπούς «κοινωνικούς χώ­ρους» καταλήψεων. Οι εκτιμήσεις περί εμπλοκής «μυστικών υπηρεσιών», πα­ρόλο που ως ένα σημείο αληθεύουν, δεν είναι αποφασιστικός παράγοντας.
Η αριστερίστικη νοοτροπία που βιώνει η χώρα μας, «νομιμοποιεί» τις πράξεις βίας, αρκεί αυτές να προέρχονται από τον χώρο της. Η ευθύνη δε βρίσκεται στους ώμους των εκάστοτε, 22χρονων, βρίσκεται σε αυτούς που νέμονται την εξουσία και αφήνουν κάποιους να καταστρέφουν παιδιά. Την ευθύνη για την πορεία αυτών που έστελναν βόμβες την έχουν όλοι όσοι βρέθη­καν στον θώκο των υπουργείων Παιδείας ή «Προστασίας του Πολίτη», οι οποίοι επέ­τρεψαν στους γνωστούς άλλωστε, αριστερούς «στρατολόγους» να στρατεύουν παιδιά.
Αντιθέτως με όσα γράφονται, δεν πιστεύω ότι είναι αποτέλεσμα κάποιας «παγκόσμιας συνωμοσίας» που σκοπό έχει να πλήξει την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό.
Η τρομοκρατία στην Ελλάδα διατηρείται ακμαία και σθεναρή, διότι κανείς δεν θέλησε να κόψει τον ομφάλιο λώρο της με το αριστερίστικο παρακράτος.

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Η αιώνια ΕΛΛΗΝΙΔΑ μάνα

και μια επιστολή ΦΑΡΟΣ ΕΛΠΙΔΑΣ.

Η απόσταση είναι ρυθμιστικός παράγοντας για όσα διαβάζω και μπορώ να σας μεταφέρω στο Panaitolio.
Έτσι κι αυτή τη φορά, έφτασε στα χέρια μου καθυστερημένα ο  «ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ», μια μηνιαία, μανιάτικη εφημερίδα που κυκλοφορεί εδώ και 58 χρόνια αρχικά από τον Παναγιώτη Παπαδογεωργή και μετά τον θάνατό του, το 1976, από τον γιο του Γεώργιο.
Είναι ένα τετρασέλιδο φύλλο που ενημερώνει για όσα συμβαίνουν στη Μάνη και γενικότερα στη Λακωνία και έχει κατορθώσει το ακατόρθωτο. Ουδέποτε επέτρεψε να εννοηθεί ότι πρόσκειται σε κάποιο πολιτικό κόμμα. Είναι απλά μια πατριωτική εφημερίδα.
Στο φύλλο της εφημερίδας [αριθμ.785, Φεβρουάριος 2010] βρήκα ένα κείμενο της μανιάτισσας μάνας του εύζωνα Ιωάννη Ανδρεάκου, το οποίο απευθύνει στο γιό της, αλλά αναφέρεται στην  παλικαρίσια στάση των Ευζώνων της Προεδρικής Φρουράς, στο επεισόδιο, όπου αρνήθηκαν αν και ειδοποιήθηκαν για τους κινδύνους, να εγκαταλείψουν τη θέση τους, όταν οι αναρχικοί, είχαν μετατρέψει σε πεδίο μάχης το χώρο του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτου.

Το κείμενο της Μανιάτισσας Μάνας.

Στον γιο μου Ιωάννη Ανδρεάκο.   
Εύζωνο της Προεδρικής Φρουράς.

Ίσως ακουστεί εγωιστικό. Αλλά όταν πρόκειται για τον γιο που την έκανε περήφανη μάνα και Ελληνίδα, είναι ανάγκη να μιλήσει και ευθύνη.
Το Σάββατο 9 Ιανουαρίου στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη γραφόταν Ιστορία και εγώ ήμουν μακριά σου και δεν γνώριζα τίποτα. Η γενναία απόφασή σου να μην υποχωρήσεις στον κίνδυνο που δίπλα σου διαδραματιζόταν στη βόμβα που κάποιοι επικίνδυνοι τρομοκράτες είχαν τοποθετήσει με σκοπό να πλήξουν τη Δημοκρατία, τις αξίες , τα ιδανικά
και συ παιδί μου, σπλάχνο μου να είσαι εκεί «βροντοφωναζοντας ΟΧΙ» με το Ευζωνικό κλείσιμο των ματιών.
Δεν σκέφτηκες ούτε τα νιάτα σου, ούτε τους γονείς σου, έβαλες πάνω απ όλα τον όρκο σου που έδωσες στην Πατρίδα, στον όρκο στον άγνωστο ηρωικό στρατιώτη, τον όρκο στα ιερά και τα όσια.
Είμαι περήφανη, ήμουν περήφανη για σένα, γιατί μόνον εγώ ήξερα ότι εσύ θα έμενες.
Γιατί εγώ ήξερα πως μεγάλωσες και τι αρχές είχες. Ήξερα ότι θα ήσουν εκεί στο καθήκον.
ΑΓΟΡΙ μου με έκανες όχι απλά περήφανη, αλλά με γέμισες ελπίδα πως τούτη η χώρα έχει μέλλον και πως γεννιέται μέσα από τις στάχτες της.
ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ μου εσύ και τα άλλα δύο παιδιά θα είσαστε φωτεινό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές παιδιών, που θα διδαχθούν από τη στάση σας και θα κρατούν ψηλά τα ιδανικά της πατρίδας μας.
Γιάννη μου, αγόρι μου σ' ευχαριστώ και σου δίνω την ευχή μου να είσαι γερός, δυνατός και πάντα να είσαι ωφέλιμος για την πατρίδα σου, την οικογένειά σου και το κοινωνικό σύνολο.

Η Μάνα σου,
ΓΕΩΡΓΙΑ ΑΝΔΡΕΑΚΟΥ, σύζυγος Δρακούλη. 

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

Πέμπτη Φάλαγγα για την διείσδυση του Ισλάμ

αποτελούν στις μέρες μας οι Θεολογίζοντες.

Οι κληρικοί και οι θεολόγοι, κυρίως Ορθόδοξοι και Καθολικοί, καθώς οι Προτεστάντες είναι η εξαίρεση, έχουν μετατρέψει, με το πρόσχημα της αγάπης στον συνάνθρωπο,  τη Χριστιανική Θρησκεία σε «Πέμπτη Φάλαγγα» για την διάλυση των Πατρίδων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα και κραυγαλέο, ο ποντίφικας της Ρώμης. Την ώρα που οι πόλεμοι στη Βόρειο Αφρική έχουν δεκαπλασιάσει τους Αφρικανούς πρόσφυγες στο νησί Λαμπεντούζα και γενικά στο Ιταλικό έδαφος, ο Πάπας Βενέδικτος ο 16ος , μιλώντας στη Βενετία,  στις 8 Μαΐου 2011, ενώπιον 250 χιλιάδων Ιταλών και Καθολικών από όλο τον κόσμο, τους κάλεσε να μη φοβούνται τους μετανάστες, αλλά αντιθέτως «να αισθάνονται αλληλεγγύη» γι’ αυτούς!!

Δεν είναι τυχαία η επιλογή του καθώς στη Βενετία οι κάτοικοι δηλώνουν φανατικά πιστοί Καθολικοί, πλην όμως ψηφίζουν, με το ίδιο πάθος,  τη «Λέγκα του Βορρά», η οποία ζητά το «μάντρωμα» των Λαθρομεταναστών σε ξερονήσια!...

Μετά τη θεία λειτουργία, στην οποία χοροστάτησε στη Βασιλική της «Πόλης των Δόγηδων»,  μιλώντας ο Πάπας, είπε πως είναι αντίθετο στον λόγο του Χριστού να φοβόμαστε τους ξένους, τους άλλους, και ξεκαθάρισε πως η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία θα δείξει ακόμη περισσότερη Αλληλεγγύη στους Ξένους Μετανάστες..

Τι κάθετε λοιπόν ο Πάπας. Τα πράγματα είναι απλά. Να επιτρέψει την είσοδο και την περίθαλψη μιας εκατοντάδας χιλιάδων από αυτούς τους Λαθρομετανάστες μέσα στο Βατικανό. Στη συνέχεια με ήσυχη τη συνείδησή του, ότι έπραξε το χριστιανικό του καθήκον, ζητά και από τους Ιταλούς να επωμισθούν αυτό το βάρος από το υστέρημα τους!..

Ότι ακριβώς κάνουν και οι δικοί μας Δεσποτάδες που μας καλούν καθημερινώς από το Ραδιοσταθμό της Εκκλησίας «να γίνουμε Φιλιππινέζες» των μουσουλμάνων λαθρομεταναστών!!

Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

Ο Μίκης στο στόχαστρο του Καραμπελιά,


που δεν γνωρίζει ότι η Σπίθα έρχεται από μακριά.

Ο Μίκης Θεοδωράκης υπηρέτησε και εξυπηρέτησε όλα τα μεταπολιτευτικά κυβερνητικά σχήματα. Συνεργάστηκε με τους Αμερικανούς, κατά δική του ομολογία, για τις μετά την 21η Απριλίου εξελίξεις στην Ελλάδα. Αναφώνησε «Καραμανλής ή Τάνκς», εκλέχθηκε βουλευτής του ΚΚΕ, του τότε και τώρα ακόμη τελευταίου Σταλινικού κόμματος στον κόσμο μας, αλλά και βουλευτής - υπουργός της Νέας Δημοκρατίας.  Παριστάνοντας τον άσχετο και προσποιούμενος ότι δεν γνώριζε την οικονομική κατάσταση της Ελλάδος, κατέθεσε προ δύο μόλις ετών, προσφυγή διεκδικώντας αναδρομικά ως βουλευτής. Στη συνέχεια και  μόλις ξέσπασε ο οικονομικός τυφώνας που συντρίβει τη χώρα και διαλύει τον κοινωνικό της ιστό, αποφάσισε να κάνει αντίσταση και να ανάψει τη «Σπίθα» της κοινωνικής εξεγέρσεως.

Το πρώτο ερώτημα που αυθόρμητα μου ήρθε στο νου ήταν το «Εναντίον τίνος εξεγείρεται ο Παππούς ρε παιδιά;» Προφανώς (και) κατά του εαυτού του.

Τα θυμήθηκα αυτά και αποφάσισα να τα μοιραστώ μαζί σας με αφορμή τις καταγγελίες του αναρχοαυτόνομου Γιώργου Καραμπελιά, εκπρόσωπου της «εθνικοπατριωτικής Ακροαριστεράς», που κατηγορεί τον Μίκη για συγκεντρωτισμό στη λειτουργία της οργανώσεως «Σπίθα».

Με άρθρο του στο «Βήμα» και αντιγράφοντας το σύνθημα του Μαΐου του ΄68,  «Σύντροφοι γρηγορείτε, ο παλιός κόσμος είναι ήδη πίσω σας...», ο Καραμπελιάς  εγκατέλειψε την κίνηση ακολουθώντας το Στέφανο Ληναίου και τον  Δ. Καζάκη, οι οποίοι αποχώρησαν, όπως και ο διαμαρτυρόμενοι για το συγκεντρωτικό τρόπο λειτουργίας της κάνοντας λόγο για «μηχανισμό παρακράτους, ο οποίος ήθελε να αλώσει τη Σπίθα». Είχε προηγηθεί η αποχώρηση του διευθυντή Οργανωτικού της Κίνησης, του  Γιάννη Δημητροκάλλη , στενού συνεργάτη του Μητσοτάκη και εξ απορρήτων της Ντόρας, στο παράθυρο του σπιτιού της οποίας τον είχαν φωτογραφίσει στο, όχι και τόσο μακρινό, παρελθόν, φορώντας το (απαραίτητο) φανελάκι.
Με άρθρο του στο «Βήμα» και αντιγράφοντας το σύνθημα του Μαΐου του ΄68,  «Σύντροφοι γρηγορείτε, ο παλιός κόσμος είναι ήδη πίσω σας...»
Ο Καραμπελιάς, θεωρητικός του «αντάρτικου πόλης», μέλος των <<Λαμπράκηδων>>, υπήρξε εκδότης της «Ρήξης», είναι εκδότης του θεωρητικού περιοδικού «Αρδην», το οποίο κινείται στο χώρο της «εθνικοπατριωτικής Ακροαριστεράς», κατηγορεί τον παππού Μίκη, ότι ευθύνεται για τις «αρνητικότατες εξελίξεις για το εγχείρημά μας» καθώς και για «έλλειψη εσωτερικής δημοκρατίας», η οποία «δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά συνέχεια μιας τακτικής μηνών» και «εκπορεύονται από λανθασμένες επιλογές και τακτικές της ίδιας της ηγεσίας της κίνησης».
Σημειώνει ακόμη ότι «οι Σπίθες λειτουργούν μόνο ως μηχανισμοί προετοιμασίας μαζικών εκδηλώσεων της ηγεσίας», καταγγέλλει ότι είναι  «πρόσφατες (οι) συμμαχίες με ένα κομμάτι του συστήματος, το οποίο γυρεύει σήμερα να επιπλεύσει πάνω σε ένα αντιμνημονιακό σωσίβιο» ενώ «ενισχύεται η παρουσία και ο ρόλος παραγόντων που επιζητούν εκλογική επιβεβαίωση και βουλευτικούς θώκους».
Ο Μίκης του απάντησε λέγοντας «Δεν νομίζετε ότι ξεπεράσατε κάθε όριο να αυτοανακηρύσσεστε προστάτες των Σπιθών; Όχι κύριοι! Οι Σπίθες δεν είναι δικές σας.»

Επί της ουσία τώρα. (Οι ενδοαριστερές αντεγκλήσεις είναι συνηθισμένες και με αφήνουν παγερά αδιάφορο). Το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα της αριστεράς στην Ελλάδα, είναι η άρνησή της να αντιληφθεί την μεταβολή και το μετασχηματισμό του κόσμου, που ξεκινά όμως, από την στείρα της άρνηση να αναζητήσει, να ερευνήσει  και να μάθει τις αιτίες που προκαλούν τη μεταβολή και το μετασχηματισμό.
Συνεπακόλουθο είναι η αμάθεια και ακόμη χειρότερη, η ημιμάθεια. Ο Καραμπελιάς και τα λοιπά ιδεοληπτικά απολιθώματα αρνούνται ακόμη και τώρα να διαβάσουν, να ερευνήσουν, να αναζητήσουν, ώστε να ερμηνεύσουν τα φαινόμενα. Μια απλή αναζήτηση στη μηχανή της Google, χρησιμοποιώντας τις λέξεις «Σπίθα, Οργάνωση» επιστρέφει ως αποτέλεσμα, στον καθένα που θα την πραγματοποιήσει, την πηγή της εμπνεύσεως του Μίκη.

Έχει δίκαιο ο γηραιός μουσουργός. «Οι Σπίθες δεν είναι δικές σας», μόνο που ξέχασε να σας πει ότι δεν είναι και δικές του. Αλλά και σεις δεν ψάξατε ή ψάξατε και ντρέπεστε να πείτε στον κόσμο την αλήθεια.

Ανατρέξτε λοιπόν στον ακόλουθο σύνδεσμο και θα βρεθείτε κατάφατσα μαζί της.

Τόμπολα!!!
Η ιστορία συνοπτικά. Το καλοκαίρι του 1941, δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της κόρης του Ιωάννου Μεταξά, Λουκίας, η «ΣΠΙΘΑ», από πρώην μέλη της Ε.Ο.Ν., γυναικεία αντιστασιακή οργάνωση!
Εξέδιδε μάλιστα και παράνομη εφημερίδα με τίτλο «Ελεύθερη Ελληνική Ψυχή», δίστηλη και τετρασέλιδη με ονομασία μηνός έτους, αρ. φύλλου, κάθε 15 μέρες. Η εκτύπωση γινόταν σε πολύγραφο από τη Λουκία Ι. Μεταξά, στην οικία της στην Αθήνα στην οδό Βαλαωρίτου, για τα φύλλα 1-22 και αργότερα σε πιεστήριο, φύλλα 23-32, η δε διανομή της γινόταν δωρεάν και δεν εξυπηρέτησε καμία πολιτική σκοπιμότητα. Υποστήριξε την εθνική ενότητα, την αξιοπρέπεια των Ελληνίδων απέναντι στους κατακτητές, αποθάρρυνε την  εσωτερική διχόνοια και τη διάσπαση και έστρεψε τον αγώνα της εναντίον της αξονικής και κομουνιστικής προπαγάνδας. Τα φύλλα 1-32 βρίσκονται  στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, «Αρχείο Σπίθας» και τα φύλλα 27,28 στο «Αρχείο Ηρακλή Πετιμεζά», ενώ κάποια φύλλα υπάρχουν και στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, εκεί που μπαινόβγαιναν (ξεβράκωτοι και ξετσίπωτοι) η, γνωστής ηθικής και ποιότητος, Τζούλια Αλεξανδράτου και ο γιός του, γραμματέα της Νέας Δημοκρατίας, Λευτέρη Ζαγορίτη. Η έκδοση της εφημερίδας σταμάτησε στις 13 Νοεμβρίου 1943 λόγω ελλείψεως πόρων.

Ο Μίκης, ως πρώην μέλος της Ε.Ο.Ν., γνώριζε τη «ΣΠΙθΑ» και δεν δυσκολεύθηκε για το όνομα. Απλώς αντέγραψε και τις μεθόδους διοικήσεως, καθώς ότι μάθεις μικρός δύσκολα το ξεχνάς μεγάλος.

Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

91η επέτειος μνήμης και τιμής στον Ίωνα Δραγούμη.

Εκδήλωση την Τετ'αρτη 20 Ιουλίου, στις 19:00.


Ίων Δραγούμης, ο πάντα επίκαιρος οραματιστής του Ελληνισμού και του Κοινοτισμού.

Στην σημερινή εποχή κατά την οποία η επιβουλή κατά των εθνικών μας δικαίων είναι πλέον ολοφάνερη και η πολιτική και οικονομική χρεοκοπία επισκιάζει την καθημερινότητά μας, μορφές τολμηρές και αγωνιστικές όπως αυτή του Ίωνος Δραγούμη είναι πράγματι διαχρονικές και επίκαιρες.
 
Σε εποχές που όλοι αισθάνονται την ανάγκη της εθνικής ομοψυχίας και τον απεγκλωβισμό από το χρεοκοπημένο μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα, πανελλήνια μηνύματα, όπως αυτά που απέδωσε η φλογερή γραφίδα του Ίωνος Δραγούμη, από τα μέρη εκείνα όπου ο Ελληνισμός έδινε μάχη για την επιβίωσή του ή την ιστορική του δικαίωση (Αλεξανδρούπολη, Μοναστήρι, Πύργο, Φιλιππούπολη, Αδριανούπολη) είναι αληθινά πολύτιμα.
 
Συμπληρώνονται 91 χρόνια από την θλιβερή ημέρα της δολοφονίας του Ίωνος Δραγούμη την ημέρα που ο τραγικός κυκλώνας του Διχασμού παρέσυρε και έσβησε μια πραγματική πανεθνική ελπίδα.
 
Τα πνευματικά δημιουργήματά του και η ίδια η θυσία του, αποτελούν αιώνια μηνύματα και διδαχές στους Έλληνες - και ιδιαιτέρως στους νέους - κάθε εποχής. Ειδικά σήμερα που η ευρισκομένη σε εξέλιξη «Νέα Τάξη Πραγμάτων» στραγγαλίζει όλο και περισσότερο την πατρίδα μας, οι ιδέες του Ίωνος Δραγούμη αντηχούν επίκαιρες, ιδίως σ’ όσους αντιστέκονται σε κάθε ξένη επιβουλή και στον επικίνδυνο εφησυχασμό.
Σαν ελάχιστο φόρο τιμής στην μνήμη του μεγάλου οραματιστή του Ελληνισμού, η Επιτροπή Μνήμης και Τιμής, το Ίδρυμα Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών «Ίων Δραγούμης» συνδιοργανώνουν εκδήλωση τιμής
 
την Τετάρτη 20 Ιουλίου 2010 και ώρα 7:00 μ.μ. στην λευκή στήλη (έναντι ξενοδοχείου Χίλτον, Βασ. Σοφίας 73)
 
εκεί όπου άφησε την τελευταία του πνοή, κτυπημένος από τις σφαίρες του Εθνικού Διχασμού.
 
Ομιλητής ο καθηγητής Χρίστος Γούδης, Πρόεδρος του Ιδρύματος Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών «Ίων Δραγούμης».

Μέλη της Ε.Ο.Ν. ήταν ο Σάντας και ο Γλέζος

παραχαράζουν την ιστορία τα Ελληνικά ΜΜΕ.

Πέθανε επίσης και ο Απόστολος (Λάκης) Σάντας που κατέβασε στις 31 Μαρτίου 1941 την Γερμα­νική Σημαία από την Ακρόπολη, μαζί με τον Μανώλη Γλέζο.
Και οι δύο ήταν μέλη της Ε.(θνικής) Ο(ργανώσεως). Ν(έων), δηλαδή της Μεταξικής Νεολαίας, γεγονός που προς τιμή του αποδεχόταν ο Σάντας.
Τα Ελληνικά ΜΜΕ, έκρυψαν την αλήθεια, δηλαδή πως όταν έκαναν, ότι έκαναν τέλος πάντων διότι διηγούνταν πάντοτε διαφορετικά πράγματα, αυτή την Ηρωική πράξη οι δύο φίλοι, ήσαν αμφότεροι ενεργά μέλη της Μεταξικής Νεολαιάς.
Τι μάθαμε λοιπόν με αφορμή το θάνατο του Σάντα;  Ότι το 1943 έγιναν, αμφότεροι, μέλη του ΕΑΜ και ως εκ τούτου η αριστερά μπλά, μπλά, μπλά….
Να δείτε όμως τι μας περιμένει μόλις μας αφήσει χρόνους ο άλλος αγωνιστής, ο καλός δηλαδή, ο πειθήνιος κι όχι αυτός ο κομματικός απόκληρος, που μεταξύ μας τον είχαν στην απέξω....

Που να πάρεις λοιπόν αλήθεια για σοβαρότερα πράγματα, από τα Ελληνικά ΜΜΕ. Εδώ χάνεις τη μπάλα στα απλά και καθημερινά. Σ’ αυτά που σχεδόν μας τα διηγούνται ακόμη οι γονείς και οι παππούδες μας.

Δεσμοφύλακας ήταν στην Μακρόνησο ο Θανάσης Βέγγος


ξυπνήστε, ανοίξτε τα μάτια  σας και διαβάστε τις συνεντεύξεις του.

Τη μέρα που πέθανε ο κωμικός ηθοποιός Θανάσης Βέγγος, αλλά και πολλές άλλες από όσες ακολούθησαν,  οι αριστεροί που λυμαίνονται τα ΜΜΕ και παριστάνουν τους έγκριτους, αμερόληπτους και αντικειμενικούς δημοσιογράφους, μας φλόμωσαν στα ψέματα  για τον «Μεγάλο Αγωνι­στή της Αριστεράς» που η Πατρίδα τον έστειλε Εξορία στη Μακρόνησο.
Ο Βέγγος, που γεννήθηκε το 1927 στο Νέο Φάληρο, υπη­ρέτησε δύο από τα χρόνια της στρατιωτικής του θητείας στην Μακρόνησο, από το 1947 έως το 1949 σαν ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ των κομμουνιστών που ήταν εκεί εξόριστοι.
Ρωτήστε τους γονείς και τους παππούδες σας και θα σας πουν, ότι για να στείλουν έναν φαντάρο να υπηρετήσει τη θητεία του στη  Μακρόνησο, έπρεπε να έχει κάνει Γραπτή Δήλωση, ότι αποκηρύσσει τον κομμουνισμό και βέβαια να υπάρχει και η ανάλογη βεβαίωση από το τμήμα ασφαλείας της γειτονιάς του (το κοινωνικών φρονημάτων) !..
Άντε μην πω ότι έπρεπε να είναι «τσιράκι των Μοναρχοφασιστών», που λέει κι η Αλέκα, να πω ότι έπρεπε να είναι ντούρος Εθνικό­φρονας.
Να σας πείσουν δηλαδή ότι ήταν αριστερός ο Βέγγος, που επί Χούντας είχε γυρίσει 15 κινηματογραφικές ταινίες και ότι πήγε όχι ως ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ, αλλά ως εξόριστος αριστερός αγω­νιστής! Μόνο η εκπομπή της ΝΕΤ «Μηχανή του Χρόνου», του (ακραία αριστερού) δημοσιογράφου Χρίστου Βασιλό­πουλου ΝΕΤ, βράδυ Κυριακής 8 Μαΐου 2011, είπε την αλήθεια, αλλά προσπάθησε να το παρουσιάσει ως «δυσμενή μετάθεση» ενός αριστερού φαντάρου!..
Ρε παιδιά γιατί τόσο πολλά ψέματα σε μια απλή ιστορία; Ο μακαρίτης σε συνέν­τευξη στο περιοδικό «Σύγχρονος Κινη­ματογράφος» - τεύχος 13, Μάρτιος 1971, εί­χε πει για την γνωριμία του με τον γνωστό αριστερό σκηνοθέτη και παραγωγό Νίκο Κούνδουρο ότι συναντήθηκαν, όταν ο ΙΔΙΟΣ (ο Βέγγος δηλαδή) ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΕ ΤΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΤΟΥ ΘΗΤΕΙΑ στην Μακρόνησο!..
Σας είναι παλιά και που να ψάχνετε τώρα στο μακρινό 1971; Διαβάστε την προσωπική σελίδα του δημοφιλούς μακαρίτη ηθοποιού στο Διαδίκτυο κι αν βρείτε μια λέξη για την υποτιθέμενη εξορία του, να μου τη δείξετε κι εμένα.
Όμως πάει πολύ να ασκείτε λογοκρισία στα κείμενα και τα λεγόμενά του, ώστε να τον μετατρέψετε σε κάτι που ποτέ δεν ήταν. Σε τελική ανάλυση δεν ήταν και αποφάσεις της Κεντρικής επιτροπής για να κόβετε και να ράβετε κατα το (κομματικό) δοκούν και συμφέρον.

Η (μεταναστολάγνα) μαμά του Προέδρου Ομπάμα


το πιστοποιητικό γεννήσεως του και άλλες (αμερικανικές) ιστορίες

Ο Πρόεδρος Ομπάμα έδωσε προ καιρού στην δημοσιότητα το πιστοποιητικό γεννήσεως του στην Χαβάη, προκειμένου να σταματήσουν οι Ρεπουμπλικάνοι να λένε πως δεν γεννήθηκε σε Αμερικανικό έδαφος και άρα δεν δικαιούται να είναι Πρόεδρος. Ενώ λοιπόν η συζήτηση συνεχίζεται για το αν είναι έγκυρο ή πλαστό το πιστοποιητικό, ουδείς πρόσεξε δύο σημαντικές ειδήσεις.
* Τα (αμερικανικά) πιστοποιητικά γεννήσεως α­ναφέρουν την Φυλή των γονέ­ων, «African» για τον 25χρονο πατέρα Barack Hussein Obama και «Caucacian» (Λευκή Καυκασιανή) για την 18χρονη μητέρα Stanley Ann Dunham.
Φαντάζεσθε κάτι ανάλογο για τα ελληνικά πιστοποιη­τικά γεννήσεως;  Να αναφέρουν δηλαδή -υποχρεωτικά παρακαλώ- την Φυλή και των δυο γονέων; Όχι, βέβαια, καθώς οι σύγχρονοι Έλληνες είναι αποβ­λακωμένοι από την λάθος ανάγνωση του Ευαγγελίου, και το θεωρούν Ρατσισμό, ενώ είναι κάτι απόλυτα φυσικό.
* Ο Πρόεδρος Ομπάμα, έ­χει το ίδιο ονοματεπώνυμο με τον Κενυάτη πατέρα του (!) γεγονός σπάνιο, το οποίο συμ­βαίνει όταν ο πατέρας είναι σημαντική προσωπικότητα ή όταν πρέπει να διατηρηθεί το ό­νομα. Τι προσωπικότητα να ήταν ο πατέρας του Ομπάμα; Ήταν ένας απλός (ξεβράκωτος-ταλαίπωρος) 25χρονος Κενυάτης φοιτητής που είχε φθάσει στην Αμερική με υποτροφία μιας (από τις πάμπολλες) Προτεσταντικής Εκκλη­σίας! Όμως η μητέρα του, 18χρονη φοιτήτ­ρια, είχε αδυ­ναμία στους κάθε λογής μελαμψούς, καθώς οι χριστιανικές καταβολές της την είχαν πείσει να τους θεωρεί αδικημένους! Και για «να την σπάσει» στους Προτεστάντες γονείς της, «πηδήχτηκε» με τον Κενυάτη και βάφτισε το μωρό με το όνομα του πατέρα του!
Όλα αυτά εί­ναι «καθημερινές συζητήσεις» στις Η.Π.Α., όμως στην Ελ­λάδα δεν συζητούνται για τους γνωστούς (αντιρατ­σιστικούς) λόγους.
Οι λευκοί παππούδες του προέδρου Ομπάμα, δικαιώθηκαν που δεν ήθελαν τον σκουρόχρωμο για γαμπρό, καθώς εγκατέλειψε την κόρη τους, όταν ο εγγονός τους ήταν μόλις δύο ετών. 
Η μαμά του όμως, δεν έχασε το χρόνο της. Παντρεύτηκε έναν μουσουλμάνο Ινδονήσιο, ο οποίος επίσης την εγκατέλειψε ενώ οι πιστοί χρισ­τιανοί (Προτεστάντες) γονείς της ανέλαβαν να αναθρέψουν τον μιγά -κι όχι μαύρο, όπως λένε οι άσχετοι στα Ελληνικά ΜΜΕ- εγγονό τους, καθώς η προκομμένη τους,είχε μετεξελιχ­θεί σε άθεη φεμινίστρια και ταξίδευε για να σώσει τους τριτοκοσμι­κούς!..
Κι ακούστε τώρα τι διαδίδουν οι κακοήθεις Ρεπουμπλικάνοι. Ότι ο καρκίνος της μήτρας από τον οποίο πέθανε στα 53 της, στις 7 Νοεμβ­ρίου 1995, προέκυψε από την υπερβολική χρήση του οργάνου….
Ρατσιστικά παλιοτόμαρα! 
Στα τελευταία της μάλιστα, αποδιωγμένη από την οικογένειά της, δεν είχε καν να πληρώσει τις χημειοθεραπείες της στο Α­μερικανικό Σύστημα Υγείας, (καταλάβατε τώρα την μονομανία Ομπάμα, να το παίξει Γεννηματάς και να φτιάξει Εθνικό Σύστημα Υγείας).

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

Η δυναστεία των Μινέικο


την ώρα που καίγεται ο τόπος, ο πρωθυπουργός ανακαλύπτει! 

Ο κατά 25% Έλληνας πρωθυπουργός είναι γνωστό ότι κατάγεται από τη μεριά της γιαγιάς του, Σοφίας Μινέικο, από Πωλονοεβραίους. Όμως προσφάτως άρχισε να το... αποκαλύπτει και ο ίδ­ιος και να το διαφημίζει. Έτσι λοιπόν πριν λίγες μέρες έδωσε συνέντευξη στο πολωνικό περιο­δικό «Polityka» στο οποίο είπε πολλά και ενδια­φέροντα. Εκτός της κοινής του καταγωγής με τον Πολωνό Πρόεδρο εκ της... δυναστείας των Μινέικο (!),  ανακάλυψε επίσης ότι εμείς οι Ευρωπαίοι γινόμαστε πιο... εθνικιστές και... ξενοφοβικοί. Μάλιστα μιλάει για την κατά­σταση της Ελλάδας σαν... παρατηρητής, λες και ο ίδιος έπεσε από άλλο πλανήτη και δεν είχε καμία συμμετοχή στο πλιάτσικο των πολιτι­κάντηδων της «μεταπολίτευσης».

Διαβάστε τα πιο χαρακτηριστικά αποσπάσματα της συνέντευ­ξης στο πολωνικό περιοδικό:

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σας καλωσορίζω στη χώρα.
-Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πάντοτε θυμάμαι τις πολω­νικές μου ρίζες.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είναι ευχάριστο.
-Γ. Α ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Σήμερα με τον Bronlsaw Komorowski, τον Πρόεδρο της Πολωνικής Δημοκ­ρατίας, ανακαλύψαμε ότι είμαστε στενοί συγγε­νείς. Οι γιαγιάδες μας κατάγονταν από την οικογένεια των Μινέϊκο.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Και έτσι φανερώθηκε μια άγ­νωστη έως τώρα ευρωπαϊκή δυναστεία.
-Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Η δυναστεία των Μινέικο.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Στην Πολωνία, η οικογένεια εί­ναι εξίσου σημαντική όπως και στην Ελλάδα. Μάλλον αναρωτιέστε τι θα έλεγε ο παππούς σας, ο Γεώργιος, τρεις φορές Πρωθυπουργός, δημιουργός του Ελληνικού Σοσιαλιστικού Κόμ­ματος, και ο πατέρας σας, ο Ανδρέας, δύο φορές Πρωθυπουργός, δημιουργός του σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ, σε εσάς, τον Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και Πρωθυπουργό, βλέποντας πως μει­ώνετε τις κοινωνικές παροχές και αντιμετωπίζετε τις μαζικές εργατικές διαμαρτυρίες.
-Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Μάλλον, θα έλεγαν πάνω-κάτω αυτό που λέω εγώ στον εαυτό μου: «πρέπει να σώσεις αυτή τη χώρα».
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Από το βάρος των υπερβολ­ικών κοινωνικών παροχών;
-Γ. Α ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Οι κοινωνικές δαπάνες δεν αποτελούν την κύρια πηγή των προβλημάτων. ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αλλά τι;
-Γ. Α ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Η κακή διαχείριση.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Στην πολιτική ή τον επιχειρη­ματικό κόσμο;
-Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Στην πολιτική. Διότι η Ελλάδα δεν είναι μια φτωχή χώρα. Ήταν, όμως, πολύ αναποτελεσματική η διακυβέρνηση. Η προηγούμενη κυβέρνηση, μέσα σε 5,5 χρόνια, διπλα­σίασε το δημόσιο χρέος. Ακόμα και στη διάρκεια καλών οικονομικών ετών. Η παγκόσ­μια κρίση είχε σε αυτό το με­ρίδιο της. Όμως, αποκάλυψε κυρίως εσωτερικά προβλήμα­τα: τις πελατειακές σχέσεις, την έλλειψη διαφάνειας, τις ε­ξυπηρετήσεις προς τις μεγά­λες επιχειρήσεις, τη διαφ­θορά, τη φοροδιαφυγή από την πλευρά των προνομιού­χων. Όλα αυτά δημιούργησαν ένα πολιτικό κλίμα ανομίας. Αυτό θα πρέπει να εξυγιανθεί. Πρώτα απ' όλα, όμως, θα πρέπει να σώσουμε την Ελλάδα από την πτώχευση.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πώς;
-Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρώτον, έχοντας στο μυαλό μας ότι δεν μπορεί όλο το βάρος να μεταφέρεται στους πιο αδύναμους. Εάν θέλουμε να λειτουρ­γήσει η χώρα, θα πρέπει να είναι δίκαιη. Υπάρχει, όμως, και η παγκόσμια διάσταση. Το διεθνές σύ­στημα διευκολύνει τη λειτουργία των φορολο­γικών παραδείσων και τη φοροδιαφυγή.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πιστεύετε ότι είναι ένα σύμ­πτωμα της κρίσης της παγκοσμιοποίησης;
-Γ. Α ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Εν μέρει. Ως κρίση της δημο­κρατικής εξουσίας, σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Κοιτάξτε προσεκτικά τις πηγές της αμε­ρικανικής οικονομικής κρίσης το 2008. Πώς ση­μειώθηκε; Από τη μία πλευρά, ο οικονομικός το­μέας αυξανόταν για χρόνια, γινόταν ολοένα και ισχυρότερος και σταδιακά απορυθμιζόταν, έγινε ακόμα και απαρατήρητος, μέχρις ότου άρχισε να δημιουργεί τοξικά οικονομικά προϊόντα. Μπορού­σε να τα δημιουργεί, όμως, διότι ήταν ανεξέλεγ­κτος. Και δεν ελεγχόταν, διότι ήταν ιδιαίτερα ισ­χυρός, ώστε τα lobby να ελέγχουν τις δημοκρα­τικές αρχές. Οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο, η συγκεντρωμένη οικο­νομική εξουσία αναγκάζει την πολιτική εξουσία να δημιουργεί ευνοϊκές γι' αυτήν κανόνες. Τα με­γάλα κεφάλαια ρέουν στην ισχυρή διεθνή οικο­νομική τάξη. Η συγκέντρωση του κεφαλαίου από την ολιγομελή τάξη είναι τεράστια. Αυτό δημι­ουργεί άγνωστα μέχρι πρότινος προβλήματα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ποιά;
-Γ. Α ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Μια μεμονωμένη χώρα σή­μερα δυσκολεύεται πολύ να φορολογήσει αποτελεσματικά μια μεγάλη επιχείρηση, διότι τα χρήματα μπορούν να διαφύγουν γρήγορα στο εξωτερικό. Τα κράτη χάνουν έσοδα. Οι εταιρείες κερδίζουν, δεν καταβάλλουν όμως φόρους.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πιστεύετε ότι το κράτος έχει χάσει ήδη αυτό το παιχνίδι με το διεθνές κεφά­λαιο;
-Γ. Α ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ακόμα λειτουργεί ανεπαρ­κώς. Πρέπει να δημιουργήσουμε διεθνείς ρυθμί­σεις.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είναι ακόμα ρεαλιστικό αυτό;
-Γ. Α ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Στην Ευρώπη, συζητάμε για τη δημιουργία ενός φόρου στις διεθνείς οικονο­μικές συναλλαγές. 0 οικονομικός παράγοντας πληρώνει πολύ μικρούς φόρους, σε σύγκριση με τις επιχειρήσεις της πραγματικής οικονομίας. Ένας φόρος της τάξης του 0,5% στις συναλλα­γές θα έδινε στην Ευρώπη ένα εισόδημα της τά­ξης των 200 δις ευρώ. Κανένα μεμονωμένο κράτος δεν είναι σε θέση να εισάγει ένα τέτοιο φόρο. Μπορούμε, όμως, να το κάνουμε από κοι­νού. Είναι μία από τις ενδεχόμενες απαντήσεις, ως συνέπεια της παγκοσμιοποίησης, που είναι η αφαίρεση της οικονομίας από την εξουσία του εθνικού κράτους...
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είναι μια κρίση πολιτικής εξουσίας;
-Γ. Α ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Οι πολίτες βλέπουν αυτή την κατάσταση και αναμένουν ότι οι πολιτικοί θα την αντιμετωπίσουν, ενώ οι πολιτικοί είναι αδύναμοι. Ενεργούν σε μα ιδιαίτερα μικρή κλίμακα. Γι' αυτό είναι τόσο σημαντικός ο ρόλος της Ευρώπης. Δι­ότι η Ευρώπη θα μπορούσε να αλλάξει αυτή την κατάσταση, εάν αποφάσιζε να δημιουργήσει μια διεθνή τάξη, που ευνοεί μια πιο κατανομή του πλούτου. Έχουμε τη γνώση, την τεχνολογία, το κεφάλαιο που επιτρέπει να αποφύγουμε έναν κόσμο, όπου υπάρχει περισσότερη βία, φονταμενταλισμοί, εξτρεμισμοί, διενέξεις. Είμαι σοσια­λιστής... Εμείς οι ίδιοι, στην Ευρώπη, παρότι είμαστε το πιο θετικό υπόδειγμα, γινόμαστε ολοέ­να και πιο εθνικιστές, ανήσυχοι και ξενοφοβικοί.

Ότι αρχίζει ωραία, τελειώνει με πόνο.


Τρομακτικές διαπιστώσεις για το πολίτευμα.

Από το 1887 ακόμη, ο Alexander Tyler, καθηγητής Ιστορίας του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου στη Σκοτία,  διαπίστωνε και έγραφε για την κατάρρευση της «Αθηναϊκής δημοκρατίας» πριν από 2000 και πλέον χρόνια, ότι   «Η δημοκρατία είναι πάντα εφήμερη, από την φύση της. Πολύ απλά, δεν μπορεί να υπάρξει ως μορφή σταθερής και μόνιμης διακυβέρνησης. Θα υπάρχει, έως την στιγμή που οι ψηφοφόροι ανακαλύψουν ότι μπορούν να επιλέξουν από το Δημόσιο Ταμείο, πλούσια υλικά δώρα, για τον εαυτό τους. Από την στιγμή εκείνη, η πλειοψηφία εκλέγει πάντα τον υποψήφιο που υπόσχεται τις περισσότερες παροχές από τον κρατικό προϋπολογισμό, με τελικό αποτέλεσμα, κάθε δημοκρατία να καταρρέει υπό το βάρος της αλόγιστης οικονομικής της πολιτικής ακολουθούμενη πάντα από δικτατορία.»
Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά; Βλέπετε να υπάρχει συσχετισμός ανάμεσα στην σημερινή Ελλάδα και την κατάρρευση της «Αθηναϊκής Δημοκρατίας»; H δικτατορία στο παρελθόν ήταν συνυφασμένη με τα όπλα, το στρατό, την κατάργηση της ελευθερίας του Τύπου, τους εκτοπισμούς και τις φυλακίσεις. Σήμερα όλα γίνονται διαφορετικά. Τα όπλα αντικαταστάθηκαν από τις μετοχές και τα CDS, η πολυφωνία αποτελεί φίμωτρο του λόγου, οι εκτοπισμοί και οι φυλακίσεις πήραν τη μορφή της μετανάστευσης. Όμως η ουσία -η ύπαρξη καθεστώτος ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ και ΠΕΡΙΣΤΟΛΗΣ ή και πλήρους ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων- ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ.
Όμως κάνετε λάθος αν νομίζετε ότι αυτά είναι αποκλειστικά Ελληνικό προνόμιο και πατέντα. Μέσα από τη μελέτη και την ανάλυση του καθηγητή Joseph Olson της νομικής σχολής του «Hamline University School of Law»  (St. Paul , Minnesota), προκύπτουν ενδιαφέροντα επιμέρους ποιοτικά στοιχεία για τις τελευταίες προεδρικές εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Χαρακτηριστικά και όπως καταγράφει ο καθηγητής, στις
Νίκες ανά πολιτεία επικράτησαν
ο πρόεδρος Obama : 19        
ο συνυποψήφιος του Mc Cain: 29 
Η Απεικόνιση γεωγραφικής έκτασης δίνει :
στον Obama: 580,000   
στον McCain: 2.427.000 
Σε πληθυσμό κερδισμένων κομητειών:
ψήφισαν τον Obama: 127 εκατομμύρια 
ψήφισαν τον McCain: 143 εκατομμύρια.

Όμως ο
Δείκτης δολοφονιών ανά 100.000 κατοίκους στις κομητείες: 
δείχνει στις περιοχές που ψήφισαν Obama: 13.2, 
και στις περιοχές που ψήφισαν McCain: 2.1  

Ο καθηγητής καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «η χαρτογράφηση των περιοχών επικράτησης του Mc Cain (δείχνει ότι ) κατοικούνται από φορολογούμενους πολίτες…. (Αντίθετα) οι περιοχές που επικράτησε ο Obama, κατοικούνται από πολίτες χαμηλού εισοδήματος με κύρια πηγή προέλευσής (του εισοδήματος) διάφορες μορφές κοινωνικής πρόνοιας...».
 
ΕπιστροφήTop