Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2017

«Ποιούς Εθνικιστές;»

Θεόδωρος Καραμπέτσος, Εφημερίδα «ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ», Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 1991, στήλη «ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ». 

Έν πρώτοις οφείλω μιά άπάντησι σέ κείμε­νο του κ. Θεόδωρου Χατζηγώγου πού δημοσιεύθηκε τήν περασμένη εβδομάδα στήν «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ». Ποιά ή θέσις του ΕΝ.Ε.Κ. έναντι των Ευρωπαϊκών Ε­θνικιστικών Κινημάτων μετά τήν κριτική μου, όσον άφορα τίς θέσεις τού Ράουτι, στους «ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ» πρίν οκτώ ήμερες.
Είναι σαφές, πώς τά κείμενα μου εκφρά­ζουν τίς προσωπικές μου απόψεις καί δέν εί­μαι μόνον έγώ υπεύθυνος της πολιτικής γραμμής πού χαράσσει τό ΕΝ.Ε.Κ. Έγώ, απο­τελώ τό ένα τριακοστό πέμπτο τής Δ.Ε. τού κινήματος...
Νομίζω, ήταν 1984, όταν σ' ένα συνέδριο τού ΕΝ.Ε.Κ. έκανα κάποια παρέμβασι ώς παρα­τηρητής. Oί θέσεις μου ήταν ξεκάθαρες: OXΙ στήν Ε.Ο.Κ., όχι στήν έβραιοκρατούμενη ένωμένη Ευρώπη. Πρίν ένα χρόνο, στό τελευταίο συνέδριο τού ΕΝ.Ε.Κ., ώς μέλος πλέον τής Δ.Ε. εξέφρασα τίς ίδιες ακριβώς θέσεις, ελαφρά «πελεκειμένες» και χρησιμοποιώντας ηπιότε­ρη φρασεολογία. Μίλησα γιά μοναξιά σάν Έ­θνος, μίλησα γιά ενδοιασμούς καί επιφυλά­ξεις, όσον άφορα τήν ...Ευρώπη, έρμαιο τού σιωνισμού καί τής αμερικανοσοβιετικής εξαρ­τήσεως! Καμμία υποχώρησις, κανένας συμβι­βασμός στόν βωμό της Ευρωπαϊκής Εθνικι­στικής αλληλεγγύης! Βεβαίως, υπάρχουν πε­δία καί χώροι συνεργασίας, χωρίς αυτό νά προϋποθέτη έναν απαραίτητο συντονισμό α­γώνος καί δράσεως.
Άν σκεφθούμε, πώς στό ίδιο τό Ιταλικό ε­θνικιστικό κίνημα υπάρχουν αντιφατικές τά­σεις καί αλληλοσυγκρουόμενες: βλέπε «Λέγκα Λομπάρδα» διαθέτουσα ακόμη και δικό της Ευ­ρωβουλευτή! Άν σκεφθούμε τήν διένεξι τών Ιταλών Εθνικιστών μέ τούς Αύστρογερμανούς τοιούτους, έξ' αίτιας τής επαρχίας τού Τυρόλου!

Άν λάβουμε ύπ’ όψιν μας τήν διαμάχη τών Γάλλων καί Γερμανών εθνικιστών, τήν ανε­ξάρτητη γραμμή τών Ισπανών, τήν διανοήστικη τάσι τών Πορτογάλων, πιστοί στό μοντέλο Σαλαζάρ, τήν εκνευριστική θέσι τών Βρεταννών...
Συνάγεται: Ό Ελληνικός Εθνικισμός, Ιστο­ρικά καί βιολογικά ιδιόμορφος, φυσιολογικά αδέσμευτος καί ανεξάρτητος, δέν ΜΠΟΡΕΙ ποτέ νά συμπαραταχθή άνευ όρων μέ τούς λοιπούς Ευρωπαϊκούς! Όπως ακριβώς τό Έθνος μας, έτσι καί ό Ελληνικός Εθνικισμός είναι καί θά παραμείνη ανάδελφος!

Υπήρξε μεγάλη φράσι αυτή τού Σαρτζετά­κη, άσχετα άν ό παπιοκέφαλος τού «Έλεύθερου Τύπου» λοιδορεί τόν πρώην Πρόεδρο τής Δημοκρα­τίας... Αναλογίζεται κανείς, ποιά σχέσις μπο­ρεί ν' άναπτυχθή μεταξύ Ελλήνων καί Άγγλων εθνικιστών όταν οί μέν άποτίουν φό­ρο τιμής στόν Καραολή, οί δέ Άγγλοι υπερηφανεύ-ονται γιά τόν Χάρντιγκ πού κρέμασε τόν Ελληνοκύπριο; Άς μήν παίζουμε μέ τά Ίέρά καί "Οσια! Ιστορικά ανεπίτρεπτος, ό στενός δεσμός μεταξύ "Ελλήνων καί Γερμανο-Ιταλών εθνικιστών. Ό Ελληνικός Εθνικισμός έπλήγη πισώπλατα άπ' τούς άλλους δύο, σέ μιά στιγμή πού έμείς προσπαθούσαμε νά καθιερωθή ό εθνικισμός σάν υπέρτατη καί αναγ­καία διέξοδος τού Έθνους!
Τώρα, τί νά πούμε; ποιά είναι τά σημεία ε­παφής μας, πέραν τών Νατοϊκών μυρηκασμών!  Οι βλέψεις τών Ιταλών γιά τίς Ιονίους Νήσους ή ή φιλοτουρκική πολιτική τών Γερ­μανών Εθνικιστών;

Προσέξτε: Ό άνθελληνισμός τών Ευρω­παίων δέν είναι μόνο ύπόθεσις πού άφορα τούς αντίστοιχους εθνικισμούς. Παρακολου­θήστε τούς Ευρωπαίους σοσιαλιστές πώς αν­τιμετωπίζουν τό ΠΑ.ΣΟ.Κ., όταν ό Παπανδρέου υψώνει τό «μικρόσωμο» Ελληνικό ανάστημα. Παρακολουθήστε τούς Ευρωπαίους Λαϊ­κούς καί Συντηρητικούς, πού καθιστούν τόν βίο-αβίωτο στόν Μητσοτάκη, όταν προβάλλη κάποιες «τολμηρές» θέσεις! Μόλις προ­χθές, ό ομοϊδεάτης τών νεοδημοκρατών Άγγλος Πρωθυπουργός Τζών Μέητζορ, έκο­ψε τά φτερά τού Έλληνα Πρωθυπουργού ό­ταν πρότεινε περιφερειακή συνδιάσκεψι καί γιά τήν Κύπρο.

Ποιος; Τό μπόυ τής κ. Θάτσερ... Τό παιδί πού μέχρι χθες, κουνιστό καί λυγιστό κρατού­σε τον χαρτοφύλακα τής Μάργκαρετ, σήκω­σε τό ανάστημα του, έστω καί μέ προτεταμένα τά οπίσθια, μπροστά στόν "Ελληνα Κρητικό!! Ή μήπως ξεχάσατε τά ειρωνικά χαμόγελα του Ιταλού σοσιαλιστή Κράξι, καθώς ό «ομοϊ­δεάτης» του Ανδρέας Παπανδρέου διετύπωνε Έλληνικώτατες θέσεις;

Ξεχάστε λοιπόν τήν Ευρωπαϊκή αλληλεγ­γύη, είτε εντάσσεται στήν εθνικιστική «διε­θνή», είτε στήν σοσιαλιστική ή Λαϊκή. Ρομαντισμοί δέν επιτρέπονται, τουλάχιστον στους Εθνικιστές. Αφήστε τούς «άλλους» νά προσκυνούν τίς Ευρωπαϊκές Αυλές! Αυτοί, προκειμένου ν' αναρριχηθούν εκδίδουν καί τήν μάνα τους... άν χρειασθή. Γιά τήν σύζυ­γο δέν τίθεται πρόβλημα...

Ναί λοιπόν στήν συνεργασία, όχι όμως στήν σύμπνοια μέ τούς Ευρωπαϊκούς Έθνικι­στικούς φορείς.

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2017

Ιερά Μονή Εσφιγμένου Αγίου Όρους «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ»

γράφει ο Θάνος Χερχελετζής,
εφημερίδα «Κυριακάτικη Δημοκρατία», 19 Φεβρουαρίου 2017.

Η παγωνιά που επικρατούσε στην ατμόσφαιρα της Θεσσαλονίκης στις 27 Ιανουαρίου 2017μεταφέρθηκε στο εσωτερικό της αίθουσας του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου. Δικάζονταν ο ηγούμενος Μεθόδιος και μο­ναχοί της αδελφότητας της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους για το επεισό­διο με τη ρίψη μολότοφ, που εκτυλίχθηκε στο κονάκι του μοναστηριού στις Καρυές τον Ιού­λιο του 2013. Φίλοι της μονής που βρίσκονταν εκεί για να συμπαρασταθούν στους ζηλωτές μοναχούς πάγωσαν όταν άκουσαν την από­φαση του δικαστηρίου. Σύμφωνα με αυτή, ο πνευματικός ηγέτης της ιστορικής μονής οδη­γείται στη φυλακή!

Κατά πλειοψηφία, ο γέροντας Μεθόδι­ος κρίθηκε ένοχος για «ηθική αυτουργία» και ομόφωνα ένας μοναχός για «εμπρησμό», «έκρηξη», «κατοχή-ρίψη εκρηκτικών» και «οπλοχρησία». Καταδικάστηκαν με συνολι­κή ποινή κάθειρξης 20 ετών ο καθένας χωρίς δικαίωμα αναστολής. Άλλοι έξι μοναχοί κα­ταδικάστηκαν για «απλή συνέργεια» με συ­νολική κάθειρξη 10 ετών και 4 μηνών, ενώ ομόφωνα αθωώθηκαν τρείς λαϊκοί που κατηγορήθηκαν για «διακεκριμένη αντίσταση» και «οπλοφορία».
Ο γέροντας Μεθόδιος και τρείς μονα­χοί ακόμη δεν παρέστησαν στη δίκη και εκ­προσωπήθηκαν από δικηγόρο. Τις επόμενες ημέρες απόσπασμα της δικαστικής απόφασης εστάλη στο Αστυνομικό Τμήμα Καρυών, για να προχωρήσει η διαδικασία της σύλληψης του ηγούμενου και του μοναχού, που κατα­δικάστηκαν, και να ακολουθήσει η μεταγω­γή τους σε φυλακή

Η «παγωνιά» που δημιουργήθηκε όταν ακούστηκε η δικαστική απόφαση μετατρά­πηκε τα επόμενα 24ωρα σε φωτιά που πυροδότησαν οι αντιδράσεις χιλιάδων πιστών και φίλων των ζηλωτών μοναχών. Χαρακτήρισαν ην απόφαση «άδικη» και «εξοντωτική», και ξεσηκώθηκαν ζητώντας να μην εφαρμοστεί. Εκατοντάδες άνθρωποι, κρατώντας στα χέρια τους Ελληνικές σημαίες και φωτογραφίες του γέρο­ντα Μεθόδιου, συγκεντρώθηκαν στην πλα­τεία Συντάγματος και στην Ουρανούπολη, για να εκδηλώσουν τη συμπαράστασή τους προς τους διωκόμενους μοναχούς. Και σήμε­ρα, Κυριακή (σ.σ. 19 Φεβρουαρίου 2017) στις 2 το μεσημέρι, καλούν σε συγκέντρωση στα Δικαστήρια Θεσσαλονίκης και σε πορεία διαμαρτυρίας έως το υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης.

Όλο αυτό το διάστημα μετά την καταδίκη τους τόσο ο ηγούμενος Μεθόδιος όσο και ο μοναχός βρίσκονται στα κελιά τους μέσα στο μοναστήρι. «Μόνο νεκρούς θα μας βγάλουν από εδώ» είχε πει ο γέροντας λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της ποινής που του επιβλή­θηκε, αποκλείοντας το ενδεχόμενο να παρα­δοθεί στις Αρχές. Οι αστυνομικοί, ενώ έχουν στα χέρια τους το ένταλμα για τη σύλληψή τους, τηρούν στά­ση αναμονής και δεν επεμβαίνουν στο μονα­στήρι. Πηγές της «Κυριακάτικης Δημοκρατίας» εκτιμούν ότι οι Αρχές κρατούν αυτή τη στάση διότι Ιερά Κοινότητα και Πολιτεία επιθυμούν να διατηρηθούν χαμηλά οι τόνοι και -να μην επαναληφθούν στο Άγιον Όρος έκτρο­πα και εικόνες με μοναχούς να συμμετέχουν σε επεισόδια, όπως έχει συμβεί κατά το πα­ρελθόν.

Το ιστορικό
Πώς φτάσαμε εδώ;  Όπως επισημαίνει στην «Κυριακάτικη Δημοκρα­τία» ο Αθανάσιος Παπαγεωργίου, ιατρός-χειρουργός, πρόεδρος του Συλλόγου «Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος»: «Ο σύγχρονος διωγμός που άρχισε το 1972 και κορυφώθηκε το 2002 έγινε αφορμή για να γνωρίσουμε τους σύγχρονους Διοκλητιανούς στο προπύργιο της Ορθοδοξίας Άγιον Όρος. Όλα διαδραματίζονται στο κονάκι, στο αντιπροσωπείο της μονής στις Καρυές. Το 1972 ο γέροντας Αθανάσιος (σ.σ.: τότε ηγούμενος της μονής) και οι συν αυτώ πατέρες, βλέποντας τη συνεχιζόμενη παρέκ­κλιση του τότε πατριάρχη Αθηναγόρα από την Ορθόδοξη γραμμή αποφάσισαν να διακόψουν το μνημόσυνό του. Το 2002, είχαμε τη διεκδίκη­ση του κονακίου (σ.σ.: από τη νέα αδελφότη­τα) με όργανα πρωτόγονων ενστίκτων, αστυ­νομικών μέτρων και αργότερα με βαριοπούλες να σπάζουν ξένη περιουσία και λοστούς. Στις 29 Ιουλίου 2013, στις 07:30, επιχείρησαν με σύγ­χρονα μέσα που δεν “λερώνουν” χέρια, αλ­λά πλήρωσαν τον χειριστή βαρέος οχήματος για να διεκδικήσουν και πάλι το κονάκι. Στην προσπάθειά τους να ρίξουν την πόρτα, τραυμάτισαν έναν μοναχό. Η Αστυνομία παρακολουθούσε με σταυρωμένα χέρια. Φτάσαμα στον απίθανο αριθμό των 55 δικαστηρίων και των έξι εφετείων για το θέμα της Εσφιγμένου, πάντα με τα ίδια κατηγορητήρια κάθε φορά, μέχρι το τελευταίο στις 27 Ιανουαρίου 2017, με την εσχάτη των ποινών για τον γέροντα Μεθόδιο.»

Ο ηγούμενος της αδελφότητας της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, ο αρχιμανδρίτης Μεθόδιος, σχολιάζοντας την εξοντωτι­κή ποινή που του επιβλήθηκε από το δικαστήριο, τόνισε:  «Μας διώκουν γιατί θέλουμε να κρατήσουμε την πίστη μας. Ο ΔΙΩΓΜΟΣ αυτός είναι διωγμός πίστης. Μας διώκουν επειδή θέλουμε να κρατήσουμε ανόθευ­τη την πίστη όπως ακριβώς μας την άφησαν οι Πατέρες. 

Αμέσως μετά την εκλογή μου το 1999, έστειλαν τελεσίγραφο από την Ιερά Κοι­νότητα να εγκαταλείψουμε το μοναστήρι. Προσφύγαμε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, που αποφάσισε ότι είναι αναρμόδιο να δικάσει το θέμα. Οι διωγμοί κορυφώθηκαν το 2005, όταν ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και η Ιερά Κοινότη­τα, εντελώς παράνομα, διόρισαν νέα αδελφότητα. Διαρκώς οι μοναχοί της παλιάς αδελφότητας σέρνονται στα δικαστήρια, ενώ το μοναστήρι αποκλείστηκε και δεν είχε πρόσβαση σε φάρμακα και τρόφιμα. Συνέχεια μας εγκαλούν. Λένε ότι δεν υπα­κούμε στους νόμους. Είμαστε Αγιορείτες μονα­χοί και δώσαμε υπόσχεση για την πίστη μας, δώ­σαμε υπόσχεση στον Θεό. Βρίσκομαι στο μονα­στήρι 46 χρόνια, πώς είμαι καταληψίας; Στο μοναστήρι δεν ήρθαμε σαν ομάδες για να κάνουμε κατάληψη. Το μονα­στήρι είναι η πνευματική μας πατρίδα και δεν θα το εγκαταλείψουμε. 

Το 2013, με εντολή της νέας αδελφότη­τας, έγινε επίθεση στο κονάκι. Πήγαν με ένα σκαπτικό μηχάνημα να γκρεμίσουν την πόρτα, ενώ πίσω βρίσκονταν πατέρες. Θεώρησαν πως μοναχός τούς πέταξε μολότοφ για να τους κάνει κα­κό. Αυτό είναι ψέμα. Κατηγορούν εμένα ως ηθικό αυτουργό, ενώ βρισκόμουν τότε στο μοναστήρι. Επειδή θέλαμε να φυλάξουμε τον τόπο μας, μας επέβαλαν ποινή εξοντωτική. Να υπακούσουμε στον νόμο, όταν ο νόμος αυτός είναι σύμφωνος με τους νόμους του Αγί­ου Όρους και των Πατέρων τη Εκκλησίας. 

Δεν μπορεί η διαμάχη που έχουμε με τον Πατριάρχη, ο οποίος για εμάς είναι αιρετικός, να μετατρέπεται σε ποινή κάθειρξης χωρίς δικαίωμα αναστολής και σε άλλους, που κάνουν εγκλήματα, να μην επιβάλλεται καμία ποινή Δεν μπορούμε να δε­χθούμε τις ποινές χωρίς ένσταση, τις θεωρούμε άδικες. Οι δικαστές εξάντλησαν όλη την αυστη­ρότητα πάνω σε εμάς, που το μόνο έγκλημα που κάναμε είναι να υπηρετούμε τον Θεό και την πα­τρίδα, και δεν ανεχόμαστε να μας ξεπουλάνε την πίστη. Θέλουν να μας βγάλουν από τη μέση για να καταργήσουν το άβατο του Αγίου Όρους. Λέμε σε όλους πως το Άγιον Όρος είναι η πνευματική μας πατρίδα και δεν έχουμε σκοπό να αναχωρήσου­με από αυτή Χάρηκα όταν άκουσα την ποινή που μου επιβλήθηκε, η χάρη του Θεού μας ενδυνα­μώνει να υπομείνουμε τους διωγμούς με χαρά».

Θα αποτύχει το πραξικόπημα των Media κατά του Προέδρου Τραμπ!

(γράφει* ο Νίκος Σταματάκης, διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών, διεθνολόγος και επιχειρηματίας**).

              Μόλις 24 μέρες από την ορκωμοσία του προέδρου Τραμπ βρίσκε­ται σε εξέλιξη μία πρωτοφα­νής κίνηση υπονόμευσής του, που τις τελευταίες ώρες έχει μετατραπεί σε ένα ιδιότυπο είδος πραξικοπήματος. Δεν πρόκειται για κάποια ανοι­χτή απόπειρα υφαρπαγής της εξουσίας από τις ένοπλες δυ­νάμεις και τις δυνάμεις ασφα­λείας, των οποίων η υποστή­ριξη προς τον νέο πρόεδρο είναι συμπαγής. Πρόκειται μάλλον για κινήσεις στο πα­ρασκήνιο του «κατεστημένου των Δημοκρατικών» (δυστυ­χώς με την απαράδεκτη προ­τροπή του αποχωρήσαντος προέδρου Ομπάμα), συνεργαζόμενου με συστημικά στοιχεία του ρεπουμπλικανικού κόμματος. Αιχμή του δόρατος και κινητήρια δύναμη του επιχειρούμενου πραξι­κοπήματος είναι τα «εκπορ­νευμένα» συστημικά αμερι­κανικά ΜΜΕ, τα ίδια ΜΜΕ τα οποία είχαμε προεκλογι­κά καταγγείλει για αντιδημοκρατικές έως φασίζουσες, γκεμπελικές τάσεις...
      Αλλά ας δώσουμε παρα­δείγματα αυτής της επιχείρη­σης διαστρέβλωσης των ειδή­σεων.

          Όλη αυτή η κίνηση ξεκί­νησε από την κατασκευα­σμένη ειδησεογραφία συστημικών Μ.Μ.Ε., με πρώτη την προπαγανδιστική φυλλάδα «ΝΥ Τάιμς», που ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΚΑΝΕ­ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟ ΣΤΟΙ­ΧΕΙΟ κατηγόρησαν τον Μ. Φλιν και άλλα (χωρίς να τα ονομάσουν) μέλη του περί­γυρου του προέδρου Τραμπ για ανάρμοστες επαφές με την κυβέρνηση της Ρωσίας και για δήθεν «υπόσχεση» για ελάφρυνση των κυρώσε­ων εναντίον της. Και επανα­λαμβάνουν τις υποψίες (ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΧΩΡΙΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ) ότι η Ρωσία παρενέβη στις πρόσφατες αμε­ρικανικές εκλο­γές. Αλλά από μόνη της η όποια συζήτηση αυ­τή δεν αποτελεί επιλήψιμο στοι­χείο (η παραίτη­ση Φλιν σχετί­ζεται με την απόκρυψη στοι­χείων από τον αντιπρόεδρο Πενς και ίσως και άλλα ζητή­ματα που δεν έχουν γίνει ακό­μα γνωστά). Και τα περί ρω­σικής παρέμβασης στις εκλο­γές είναι παντελώς αναπόδει­κτα. .. Αλλά με τη δημιουργία θορύβου κατάφεραν να δημι­ουργήσουν εντυπώσεις και να ποδηγετήσουν τον δημόσιο διάλογο.
         Και ενώ οι ίδιοι δεν συνη­θίζουν να παρουσιάζουν απο­δεικτικά στοιχεία, όταν πρό­κειται για τους αντιπάλους τους απαιτούν χειροπιαστές αποδείξεις. Παράδειγμα, ο απαράδεκτος Τζορτζ Στεφανόπουλος, ο οποίος την περα­σμένη Κυριακή στο πρόγραμ­μά του στο δίκτυο ABC «This Week», συζητώντας με τον προεδρικό σύμβουλο Στίβεν Μίλερ για το θέμα της απάτης στις εκλογές, απαίτησε στοι­χεία για τις σχετι­κές καταγγελίες. Τι κι αν όλοι γνω­ρίζουμε ότι σε κα­νένα εκλογικό κέ­ντρο των ΗΠΑ δεν απαιτείται ταυτότητα για την ψήφο; Τι κι αν είναι ευρέως γνωστό ότι υπάρ­χουν άπειρες διπλοεγγραφές σε εκλογικούς καταλόγους; Τι κι αν κάποιες πολιτείες παρα­χωρούν το εκλογικό δικαίωμα ταυτόχρονα με την άδεια οδηγήσεως, την οποία όμως χορη­γούν και σε παράνομους μετα­νάστες; Όλα αυτά είναι γνω­στά, αλλά ο Στεφανόπουλος ήθελε αποδείξεις...
            Παράλληλα, το σύστη­μα των Δημοκρατικών επιβραδύνει αδικαιολόγητα την επικύρωση του υπουρ­γικού συμβουλίου του προέ­δρου Τραμπ... Σπουδαίο παράδειγμα, η με δυσκολία επικυρωθείσα υπουργός Παιδεί­ας κυρία Ντεβός, στην οποία υπήρξε σφοδρή αντίδραση από τα συνδικάτα των εκπαι­δευτικών, επειδή είναι πρω­τεργάτης της απελευθέρω­σης των δημόσιων σχολείων. Πώς γίνεται αυτή η απελευ­θέρωση; Οι φτωχότερες τά­ξεις έχουν εδώ και χρόνια το δικαίωμα να λαμβάνουν το ποσό της δημόσιας δαπάνης που αντιστοιχεί στο/α παιδί/ά τους (μερικές χιλιάδες δο­λάρια) και το/τα εγγράφουν σε ιδιωτικά σχολεία (charter schools). 

         Ήδη σε φτωχές πε­ριοχές των μεγαλουπόλεων, όπου συνήθως κυριαρχούν οι Δημοκρατικοί, είναι ορ­μητική η τάση φυγής από τα δημόσια σχολεία, όπου δεν υπάρχει δικαίωμα απόλυσης των αποτυχημένων δασκά­λων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Ν. Υόρκη 4.000 τέ­τοιοι «άχρηστοι» δάσκαλοι, επειδή δεν είναι νομικά δυ­νατόν να απολυθούν, παρο­πλίζονται πλήρως αμειβόμενοι και παρουσιάζονται κα­θημερινά για να αργοσχολήσουν σε ειδικές αίθουσες (τα περίφημα rubber rooms). Το ετήσιο κόστος για τους φο­ρολογούμενους ανέρχεται σε πολλές δεκάδες εκατομμύ­ρια δολάρια... Τα διδασκα­λικά συνδικάτα αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του Δημοκρα­τικού Κόμματος και η ήττα τους -μαζί με την αφύπνιση των ψηφοφόρων των μεγαλουπόλεων- απο­τελεί θανάσιμο κίνδυνο για τους «κρατιστές» Δη­μοκρατικούς...
            Πολλοί πα­ρατηρητές έχουν ήδη σημειώσει ότι στελέχη του συστήματος που ελέγχουν τους θεσμούς της εξουσί­ας και τον κρατικό μηχανι­σμό -και ειδικά τη δικαστι­κή εξουσία και τις μυστικές υπηρεσίες- έχουν εργολα­βικά αναλάβει το έργο της υπονόμευσης. Ήταν, για πα­ράδειγμα, πρωτοφανής η δι­αρροή λεπτομερειών των τηλεφωνικών συνομιλιών του Αμερικανού προέδρου με ηγέτες άλλων κρατών. Απαράδεκτη επίσης η παρέμβα­ση κάποιων δικαστηρίων στο προεδρικό διάταγμα για το Μεταναστευτικό Και επειδή η ανάληψη της εξουσίας από τα στελέχη της νέας κυβέρνη­σης καθυστερεί, το «αντάρ­τικο» του προηγούμενου συ­στήματος βρίσκει έδαφος να συνεχίζει.
     Πόσο λοιπόν θα διαρκέσει αυτό το περίεργο πραξικόπη­μα και πόσο επιτυχημένο θα εί­ναι; Θα είναι βραχύβιο, καταλήγοντας σε «μπούμερανγκ» για τους συστημικούς δράστες του. Ήδη σήμερα ο πρόεδρος Τραμπ κυριολεκτικά εκτέλεσε εν ψυχρώ τους βασικούς εκπροσώπους των συστημικών ΜΜΕ σε εκτεταμένη συ­νέντευξή του... Χρησιμοποίη­σε την ίδια μέθοδο που αποδεί­χτηκε νικηφόρα στην προεκλο­γική περίοδο, περνώντας στην αντεπίθεση και αναποδογυρί­ζοντας τα επιχειρήματα των διεφθαρμένων και ιδεολογικά φανατισμένων δημοσιογρά­φων. Για ακόμα μία φορά οι αντίπαλοι υποτιμούν το «φαι­νόμενο Τραμπ», μη έχοντας λάβει το μάθημά τους. Ξεχνούν ότι ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ασυναγώνιστος όταν κα­ταλάβει τι ακριβώς παιχνίδια παίζονται γύρω του και περά­σει στην αντεπίθεση. Πόσες φορές το είδαμε προεκλογι­κά; Αμέτρητες.

           Αμέσως μετά  θα προχωρήσει στην αυ­τονόητη αντίδρα­ση εναντίον κάθε πραξικοπήματος: Θα μιλήσει κατευ­θείαν στον λαό, με την πρώτη μεγάλη ανοιχτή συγκέντρω­ση να έχει ήδη προγραμμα­τιστεί στην πόλη Μελβούρ­νη της Φλόριντα. Και θα έχει μεγαλύτερη επιρροή απ’ ό,τι είχε προεκλογικά, επειδή δι­αθέτει ένα πανίσχυρο όπλο, το λεγόμενο «προεδρικό με­γάφωνο».
     Ο λαός είναι με το μέρος του. Ακόμη και εκείνοι που δεν τον ψήφισαν αντιλαμ­βάνονται ότι του οφείλεται ο σεβασμός που αρμόζει στο αξίωμα και ότι πρέπει να του επιτραπεί το δη­μοκρατικά αυ­τονόητο, δηλαδή να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Οι περισσότεροι είναι διατεθειμέ­νοι να παραβλέψουν τα στραβοπατήματά του και να του δώσουν άνετη περίοδο προ­σαρμογής. Η συνειδητή επι­λογή του λαού ήταν υπέρ ενός προέδρου «μη επαγγελματία» και «εκτός συστήμα­τος» και ήταν σοφή. Ήδη η δημοτικότητα του προέδρου Τραμπ ξεπέρασε το 55%...

* Εφημερίδα «Κυριακάτικη Δημοκρατία», 19 Φεβρουαρίου 2017, σελίδα 36.
** Ο κύριος Νίκος Σταματάκης ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη.


Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2017

Ζουν σε μια παγωμένη παράγκα στο παλιό αεροδρόμιο στο Ελληνικό.

Καμιά Μ.Κ.Ο. δεν πέρασε να τους δει. (Συγκλονιστικό  ρεπορτάζ της Αγγλικής « Daily Mail»)

Ρεπορτάζ για την ιστορία του 82χρονου Μάνθου Ζυμάρη και της 61χρονης κόρης του, Μαρίας, οι οποίοι ζουν σε μια παράγκα στο Ελληνικό, αναπολώντας τις εποχές του παρελθόντος που ζούσαν αξιοπρεπώς, δημοσίευσε η Αγγλική εφημερίδα.

«...Κάθε πρωί, αμέσως μετά την ανατολή του ήλιο, μια στρατιά από εθελοντές φτάνουν σε ένα μεγάλο, λευκό κτίριο που έχει θέα τη Μεσόγειο, σε προάστιο των Αθηνών. Φέρνουν παπλώματα, καλάθια με σάντουιτς, σωρούς από ρούχα -ακόμη και χαλάκια προσευχής- στους 1.600 πρόσφυγες που έχουν μετατρέψει αυτό που κάποτε ήταν ένα λαμπερό διεθνές αεροδρόμιο σε πρόχειρο κατάλυμα», τονίζεται σχετικά με τον χώρο στο αεροδρόμιο στο Ελληνικό, όπου έχουν βρει καταφύγιο οι πρόσφυγες που έφτασαν στην Ελλάδα, στη διάρκεια της προσφυγικής κρίσεως.

«….Όσο η μέρα περνά, ομάδες προσφύγων από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Ιράκ και το Ιράν σχηματίζουν ουρές στην στάση του λεωφορείου έξω από τις εγκαταστάσεις. Είναι μια διαδρομή 10 χιλιομέτρων μέχρι τους εμπορικούς δρόμους της πρωτεύουσας, τα πάρκα και τα νοσοκομείο, όπου πολλοί μπορούν να έχουν δωρεάν περίθαλψη», τονίζει ακόμη το δημοσίευμα, για να συνεχίσει παρουσιάζοντας την προσωπική ιστορία του 82χρονου και της κόρης του.

«Είμαστε τυχεροί»
Αναφέρει το δημοσίευμα:
«…..Ούτε οι μετανάστες, ούτε οι εθελοντές προσέχουν μια μικρή καλύβα απέναντι από τη στάση, ή τους ενοίκους της. Κάποτε ήταν ένα καφέ-μπαρ, που σέρβιρε κοκτέιλ και γλυκά σε ανθρώπους που περίμεναν τις πτήσεις τους –αυτό όμως ίσχυε κατά την περίοδο ακμής του αεροδρομίου του Ελληνικού, που έκλεισε το 2001 και εγκαταλείφθηκε στην φθορά από τότε.
Τώρα, το καφέ είναι εγκαταλελειμμένο, με δάπεδο από λάσπη, χωρίς πόρτες, χωρίς παράθυρα και χωρίς θέρμανση. Η επίπεδη οροφή του έχει καλύμματα, αλλά αυτά δεν εμποδίζουν τα περιστέρια να πετούν ανάμεσα στα κενά. …{…}… Μέσα, βρήκα έναν ηλικιωμένο άνδρα, να κάθεται σε μια καρέκλα σε θερμοκρασίες κοντά στο μηδέν. Κανείς εθελοντής δεν ήρθε με ζεστά ρούχα, ένα πάπλωμα ή καινούρια παπούτσια για εκείνον. Και όταν άγγιξα τα χέρια του, που ήταν παγωμένα, τα μάτια του μισάνοιξαν όσο έβαζε υγρές κουβέρτες γύρω του.

Ο Μάνθος Ζυμάρης, είναι πρώην οικοδόμος και είναι 82 ετών. Ξεχασμένο θύμα των δεκαετιών σαθρών κυβερνήσεων και τώρα των δρακόντειων μέτρων που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν έχει σύνταξη ή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ούτε μπορεί το κράτος να τον βάλει σε ένα αξιοπρεπές σπίτι. Μένει σε αυτή την αθλιότητα για τρία χρόνια, από τότε που έχασε το σπίτι της οικογένειάς του, που βρίσκεται στο κοντινό προάστιο του Καλαμακίου, όταν δεν κατάφερνε πλέον να πληρώνει το δάνειο του. Η κόρη του, Μαρία, που ζει επίσης εκεί, περιορίζεται στο να ψάχνει για κάποιο σάντουιτς που έχουν αφήσει οι μετανάστες, ή στο να μπαίνει κρυφά το βράδυ στον προσφυγικό καταυλισμό και να ψάχνει για περισσεύματα.

«…Εμείς οι Έλληνες πιστεύουμε πως είμαστε Ευρωπαίοι, αλλά τι μας έδωσε η Ευρωπαϊκή Ένωση;» ρωτά η 61χρονη Μαρία. «Φροντίζω τον πατέρα μου επειδή δεν υπάρχει κανένας άλλος να το κάνει. Κάποτε ζούσαμε τόσο καλά. Ήταν ένας διαφορετικός κόσμος τότε…{…}…. Είμαστε ευγνώμονες που έχουμε βρει αυτό το μέρος», λέει. «Είναι καλύτερο από το πεζοδρόμιο».

Η Μαρία, με δάκρυα στα μάτια, βγάζει ένα οικογενειακό άλμπουμ φωτογραφιών από ένα κουτί που βρίσκεται στα πόδια του πατέρα της. Οι φωτογραφίες δείχνουν την οικογένεια σε πιο χαρούμενες στιγμές. …{…}… η άνετη, μεσοαστική ζωή που είχαν είναι μια μακρινή ανάμνηση. Όπως πολλοί άλλοι, εκείνη και ο ηλικιωμένος πατέρας της αγωνίζονται πλέον για την επιβίωσή τους σε μια κάποτε υπερήφανη χώρα, την οποία έχει γονατίσει πλέον το χρέος. …{…}… Το χρέος, φυσικά, μαζεύτηκε εξαιτίας της τεράστιας ανηθικότητας της Ελλάδας, αφότου μπήκε στο Ευρώ πριν 16 χρόνια, όταν ξεζούμισε το σύστημα όσο περισσότερο γινόταν. Οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων διπλασιάστηκαν, το σύστημα παροχών φούσκωσε και η διαφθορά άνθισε. Το να πληρώνει κανείς φόρους θεωρούνταν πάντα προαιρετικό από πολλούς Έλληνες πολίτες, αλλά τώρα το να αγνοείς τους φόρους έγινε ο κανόνας»…

Sue Reid – «Daily Mail»

Alain Delon: «Ο θάνατος ενός διεφθαρμένου»


«……….Και τώρα αυτή η γριά πουτάνα, η δημοκρατία, θα ξαναπαστώσει την πλισεδιασμένη και ρυτιδιασμένη μούρη της με κρέμες, πούδρες και κραγιόνια για να μας εξαπατήσει άλλη μια φορά και να μας παρουσιαστεί ως κάτι νέο, ελκυστικό και ωραίο....».


Απόσπασμα απ’ το μονόλογο του Γάλλου εθνικιστή Alain Delon στην ταινία «Ο θάνατος ενός διεφθαρμένου». 
 
ΕπιστροφήTop